Tag: νότια αφρική

Και λίγη «διεθνής κοινότητα»

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Την ερχόμενη Πέμπτη (11 Γενάρη) και Παρασκευή (12 Γενάρη) πρόκειται να γίνουν στο διεθνές δικαστήριο (Χάγη) οι δημόσιες ακροάσεις σχετικά με την προσφυγή απ’ το κράτος της νότιας αφρικής κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, με την κατηγορία της γενοκτονίας. (Υπάρχει στο youtube ένα live κανάλι του οηε, πιθανόν οι ακροάσεις να μεταδοθούν και από κει).

Περί τίνος πρόκειται; Γιατί έχει ανησυχήσει το Τελ Αβίβ;

Υπάρχουν δύο «διεθνή δικαστήρια» με έδρα την Χάγη. Το «διεθνές ποινικό δικαστήριο» (international criminal court / ICC) και το «διεθνές δικαστήριο» (international court of justice / ICJ). Το πρώτο είναι σχετικά πρόσφατη δημιουργία, του 2002, και έχει αρμοδιότητα ατομικές περιπτώσεις εγκληματιών πολέμου, εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας, εγκληματιών που διαπράττουν γενοκτονία. Το δεύτερο είναι παλιό, είχε δημιουργηθεί το 1920 επί «κοινωνίας των εθνών», και μετά την δημιουργία του οηε πέρασε στην αρμοδιότητά του, ως ένας απ’ τους έξι βασικούς πυλώνες του. Το ICJ εξετάσει προσφυγές κρατών κατά κρατών για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίες. Σ’ αυτό το δεύτερο έχει προσφύγει το κράτος της νότιας αφρικής.

Ως σκέλος του οηε το ICJ έχει 15 δικαστές εννιαετούς θητείας, που εκλέγονται απ’ τη «γενική συνέλευση» και το «συμβούλιο ασφαλείας», και τυπικά οι πέντε προέρχονται από δυτικά κράτη, τρεις από αφρικανικά, δύο από ανατολικοευρωπαϊκά, τρεις από ασιατικά και δύο από λατινοαμερικάνικα. Αλλά στη σύνθεση του 2024 δεν υπάρχει δικαστής απ’ την ρωσία, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού – «τιμωρία» απ’ το 2023 (μετά την λήξη της θητείας του ρώσου Kiril Gevorgian), για την εισβολή στην ουκρανία… Στη σύνθεση των δικαστών του ICJ υπάρχουν κατά συνέπεια σήμερα δικαστές από σομαλία, κίνα, σλοβακία, γαλλία, μαρόκο, βραζιλία, ηπα (είναι και ο πρόεδρος…), ουγκάντα, ινδία, τζαμάικα, αυστραλία, λίβανο, ιαπωνία, γερμανία και βέλγιο. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλειοψηφία.

Το καινούργιο ICC θεωρείται επιεικώς αναξιόπιστο. Έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για μεροληψία, ακόμα και για ρατσισμό. Σ’ αυτό κατέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» για να εξεταστεί η εγκληματικότητα της ισραηλινής επιχείρησης ισοπέδωσης της Γάζα το 2014 (operation protective edge) – σχεδόν 10 χρόνια μετά το ICC ακόμα ψάχνει να βρει στοιχεία…. Με εισαγγελέα τον άγγλο Karim Ahmad Khan το ICC απέρριψε το 2021 προσφυγές για εγκλήματα πολέμου απ’ τους κατοχικούς στρατούς στο αφγανιστάν, όπως επίσης προσφυγές για τις αμερικανικές / νατοϊκές «μυστικές φυλακές» και τα βασανιστήρια αιχμαλώτων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στην πολωνία, στη ρουμανία και στη λιθουανία – λόγω έλλειψης χρημάτων (είπαν)… Πριν δυο μήνες η νότια αφρική, η βολιβία, το μπαγκλαντές και το τσιμπουτί προσέφυγαν στο ICC κατά του Netanyahou και του υπόλοιπου υπουργο-φασισταριού για εγκλήματα-κατά-της-ανθρωπότητας στη Γάζα. Ο Khan απάντησε «δεν προλαβαίνουμε, τώρα κάνουμε έρευνα για το 2014»…

Αντίθετα το ICJ θεωρείται σοβαρό και «επαγγελματικό» στις κρίσεις του.

Αν και κανένα απ’ τα δύο δεν έχει τρόπους να επιβάλει τις αποφάσεις του, αυτές δημιουργούν στα επιμέρους κράτη μέλη του οηε το περιθώριο (τη νομιμοποίηση…) να πάρουν μέτρα τα ίδια. Κι εδώ εδράζεται η ανησυχία του Τελ Αβίβ: αν καταδικαστεί για γενοκτονία στη Γάζα, τότε αφενός θα έχει μια «επίσημη» ρετσινιά πρώτου μεγέθους, αφετέρου θα νομιμοποιηθούν διάφορα κράτη να πάρουν μέτρα εναντίον του, οτιδήποτε κρίνουν ως αποτελεσματικό. (Αν συμβεί κάτι τέτοιο, έστω και από λίγα κράτη αρχικά, θα είναι ένα είδος εφαρμογής του BDS…) Κι αυτό επειδή οι αποφάσεις του ICJ δεν αφορούν μόνο τα κάθε φορά κατηγορούμενα κράτη, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που καλούνται να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Αυτό θα φέρει σε δύσκολη θέση ανοικτούς υποστηρικτές της σφαγής στη Γάζα, όπως την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο (και όχι μόνο…)

Πως αποδεικνύεται η γενοκτονία; Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία οι παρακάτω 5 πράξεις συνιστούν το συγκεκριμένο έγκλημα:

1. Η δολοφονία μελών μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων∙

2. Η πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών βλαβών σε μέλη μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

3. Η ηθελημένη, υπολογισμένη διαμόρφωση συνθηκών ζωής με σκοπό την φυσική εξόντωση μια εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

4. Η επιβολή μέτρων που έχουν στόχο να εμποδίσουν τις γεννήσεις μέσα σε μια εθνοτική ή θρησκευτική ομάδα∙

5. Η δια της βίας μεταφορά παιδιών αυτής της ομάδας σε άλλη.

Δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αμφιβολία ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διαπράττει τα τέσσερα απ’ τα πέντε, συστηματικά και επί μήνες. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, υπάρχουν και άφθονες δολοφονικές, ρατσιστικές, γενοκτονικές δηλώσεις «επισήμων». Ποια θα είναι η γραμμή “υπεράσπισής του”; Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά θα είναι κάπως έτσι: Μα κύριοι δικαστές, τους αφήνουμε να τρώνε λίγο ρύζι, να έχουν και λίγο νερό, άρα δεν θέλουμε να πεθάνουν… Επίσης θα είναι: Ε, λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω για να περάσει η ώρα, μη γινόσαστε κι εσείς τόσο σχολαστικοί… (Εννοείται ότι το θεοναζί καθεστώς δεν παρέλειψε να απειλήσει την Πραιτόρια ότι «αυτό θα το πληρώσετε ακριβά»…)

Αμφιβολία δεν υπάρχει, υπάρχει ωστόσο πάντα η χρονοτριβή – θα φανεί λοιπόν τι, πως και πότε θα αποφασιστεί. Η εκδίκαση μπορεί να τραβήξει, αν και η νότια αφρική μαζί με την προσφυγή έχει ζητήσει επείγουσα εκτίμηση της κατάστασης ώστε να εμποδιστεί τουλάχιστον, όσο είναι δυνατόν, η συνέχισή της. Αν το ICJ αποφασίσει τέτοια προσωρινά μέτρα (και το κάνει γρήγορα), δεν θα μπορεί μεν να τα εφαρμόσει∙ ωστόσο θα είναι κάτι σαν «προ-απόφαση» με ό,τι αξία θα της αποδοθεί. Θα μεταφέρει αυτήν την απόφασή του στο «συμβούλιο ασφαλείας»∙ εκεί το πιθανότερο είναι ότι η Ουάσιγκτον θα την μπλοκάρει. Σε κάθε περίπτωση είναι απίθανο ότι θα βρεθούν κράτη διατεθειμένα να επιβάλλουν δια της βίας (πως αλλιώς;) το τέλος της σφαγής, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Μπορούν όμως να επιβάλουν εμπάργκο, κυρώσεις, στους γενοκτόνους…

Εν τω μεταξύ τουρκία και μαλαισία έχουν δηλώσει επίσημα ότι θα υποστηρίξουν την αγωγή της νότιας αφρικής (χωρίς να ξέρουμε αν αυτό σημαίνει κάτι από πρακτική άποψη).

Ας σημειωθεί επιπρόσθετα πως στο συγκεκριμένο δικαστήριο μπορούν να καταθέσουν και θύματα, αν όχι αυτοπροσώπως σίγουρα μέσω νομικών εκπροσώπων…

Ποιοι είναι οι τρομοκράτες;

Τρίτη 31 Οκτώβρη>> Σ’ έναν δυτικό κόσμο, σε κοινωνίες που έχουν βουλιάξει πια στη σαπίλα των μήντια, των «αναπαραστάσεων» και των ψευδαισθήσεων που ονομάζονται «εικονική πραγματικότητα» είναι μόνο μειοψηφίες που μπορούν να καταλάβουν ότι ο αντιαποικιακός / αντικατοχικός αγώνας, ένοπλος ή όχι, δεν είναι «εικόνα στις ειδήσεις»! Οι μάζες είναι επιρρεπείς στις εντυπώσεις, είτε αφορά την επικινδυνότητα του «αόρατου εχθρού» (: Sars-Cov-2) είτε αφορά την βαρβαρότητα τέτοιων αγώνων, αντιαποικιακών / αντικατοχικών. Και τις εντυπώσεις στη δύση τις κατασκευάζουν τ’ αφεντικά και οι λακέδες τους. Συνεπώς οι οργανώσεις της ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης είναι «τρομοκράτες» – αυτό λέει ο Κεντρικός Βιδοσφίκτης, άρα αυτό πρέπει να θεωρείται η αλήθεια. (Οτιδήποτε άλλο είναι, ως γνωστόν, «ψέκα», «διασπορά ψευδών ειδήσεων», «συνωμοσιολογία», «ανορθολογισμός» κλπ…)

‘Όμως τι άλλο θα έκαναν τ’ αφεντικά; Τι άλλο θα έκαναν οι μεσανατολίτες χωροφύλακες και τα δυτικά κράτη / σύμμαχοί τους αν όχι να χαρακτηρίσουν «τρομοκράτη» όποιον αμφισβητεί, είτε με πέτρες είτε με ρουκέτες, την κυριαρχία τους; Είναι εντυπωσιακό το πόσοι έχουν φάει το παραμύθι της «τρομοκρατίας της Χαμάς» και της «βαρβαρότητας της εισβολής της» στην ιερή, αμόλυντη, αθώα γη του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ, ακόμα και από διάφορους που κατά τα άλλα εκφράζουν φτηνά (και απολίτικα) «ανθρωπιστικά αισθήματα» για τους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες: θεωρούν καθήκον τους να καταδικάσουν την «τρομοκρατική Χαμάς» πριν εκφράσουν συμπάθεια ή και αποτροπιασμό για τις δολοφονίες αμάχων στη Γάζα – συγχρονιζόμενοι με τις βασικές γραμμές της δυτικής «αντιτρομοκρατίας».

Η Ιστορία είναι σκληρός δάσκαλος και είναι λίγοι όσοι αντέχουν τα μαθήματά της. Το απαρτχάιντ, ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει αντιγράψει και εξελίξει ένα άλλο απαρτχάιντ καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής: η μειοψηφία των λευκών αποικιοκρατών, με την βοήθεια των δυτικών ιμπεριαλιστικών κρατών, είχε φυλακίσει την μεγάλη πλειοψηφία σε «μπαντουστάν», θύλακες ελεγχόμενους απ’ τον στρατό, ίσια ίσια για να επιβιώνουν και να δουλεύουν. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Παλαιστίνη.

Οι φυλακισμένοι εξεγείρονταν και φυλακίζονταν, δολοφονούνταν – όπως στην Παλαιστίνη. Στις 21 Μάρτη του 1960, στη διάρκεια μιας μεγάλης, άοπλης αλλά μαχητικής διαδήλωσης στην Sharpeville, η μπατσαρία των λευκών αποικιοκρατών σκότωσε 69 μαύρους διαδηλωτές, ανάμεσά τους 29 παιδιά (τι να πρωτοπεί κάποιος για τις δολοφονίες των Παλαιστινίων όταν «δεν κάθονται φρόνιμα» εδώ και δεκαετίες;) Μετά από εκείνη την σφαγή, η οργάνωση που ήταν η παράνομη «ομπρέλα» των μέχρι τότε αγώνων, το αφρικανικό εθνικό κογκρέσσο (ANC), σε συνεργασία με το επίσης παράνομο κομμουνιστικό κόμμα νότιας αφρικής, δημιούργησαν ένοπλο βραχίονα, τον ARM (African Resistance Movement). Ανάμεσα στους στόχους του ARM ήταν και λευκοί «άμαχοι» – αν μπορεί κάποιος να αθωώσει εκείνους που έστω και χωρίς όπλα επωφελούνται τα μέγιστα από ένα ρατσιστικό καθεστώς κυριαρχίας… Τον Ιούλη του 1964, για παράδειγμα, ένας πύρηνας του ARM έβαλε μια εμπρηστική βόμβα σ’ ένα σταθμό-λεωφορείων-μόνο-για-λευκούς. Αν και η αστυνομία ειδοποιήθηκε έγκαιρα για να απομακρύνει τον κόσμο, δεν το έκανε. Ένας λευκός σκοτώθηκε και 23 ακόμα έπαθαν σοβαρά εγκαύματα… Ένας απ’ τους τρεις επικεφαλής του ANC και του ARM λεγόταν Nelson Mandela…


Φωτογραφία επάνω: απ’ την καταστολή / σφαγή στην Sharpeville

Κάτω: Τον Ιούνη του 1976 εξεγέρθηκαν κατά του απαρτχάιντ πάνω από 20.000 μαύροι μαθητές του «θύλακα» του Soweto. Η λευκή στρατοαστυνομία του καθεστώτος αντιμετώπισε κατάλληλα τους νεαρούς «τρομοκράτες»: σκότωσε πάνω από 700…

Αν η φωτογραφία θυμίζει κάτι απ’ την κατεχόμενη Παλαιστίνη, χθεσινό, περσινό, πριν μια δεκαετία ή εικοσαετία, δεν είναι σύμπτωση…

Ποιοι μιλούσαν για «τρομοκράτες» στη νότια αφρική εκείνες τις δεκαετίες του αντι-απαρτχάιντ αγώνα, ένοπλου και μη; Όχι οι πάντες, καθόλου!!! Πολύ συγκεκριμένοι. Ο αμερικάνος πρόεδρος Nixon δήλωσε το 1986:

…Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής [δηλαδή το απαρτχάιντ καθεστώς…] δεν έχει καμία υποχρέωση να διαπραγματευτεί το μέλλον της χώρας με μια οργάνωση που έχει στόχο τη δημιουργία κομμουνιστικού κράτους και χρησιμοποιεί τρομοκρατικές τακτικές και βία για να το πετύχει…

Ο άλλος εταίρος της απάντησης στα ‘80s στις μαζικές εργατικές αρνήσεις που ονομάστηκε «νεοφιλελευθερισμός», η Margaret Thatcher, δήλωσε την ίδια εποχή:

… Σημαντικός αριθμός ηγετικών στελεχών του ANC είναι κομμουνιστές… Όταν το ANC διακηρύσσει ότι επιθυμεί να πλήξει βρετανικές επιχειρήσεις, αυτό είναι τυπική συμπεριφορά τρομοκρατικής οργάνωσης. Πολέμησα την τρομοκρατία σε όλη μου τη ζωή. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με μια οργάνωση που χρησιμοποιεί βία…

«Τρομοκράτες» και τότε. Κομμουνιστές, όχι ισλαμιστές (δεν υπήρχαν τότε!!) – αλλά οπωσδήποτε «τρομοκράτες»! Όμως το κίνημα υποστήριξης του αγώνα των αφρικάνων κατά των λευκών και του απαρτχάιντ δεν καταλάβαινε απ’ την ιδεολογική πλύση εγκεφάλου!!! Είχε καλά θεμελιωμένη πολιτική γνώση (είδος που λείπει σήμερα). Υπερασπιζόταν τους «τρομοκράτες» των αντιαποικιακών αγώνων γενικά και του αντι-απαρτχάιντ αγώνα ειδικά, χωρίς να τους βάζει όρους!! Κι αν υπήρχαν ζητήματα κριτικής εδώ ή εκεί, αυτά δεν ήταν κρέας για τα μήντια ή τους ηλίθιους!

Ανάγκασε έτσι πολλές πρωτοκοσμικές κυβερνήσεις να επιβάλλουν, με μισή καρδιά, εμπορικό εμπάργκο στο νοτιοαφρικανικό καθεστώς (αυτό που ζητούσε και ζητάει το κίνημα BDS κατά του Τελ Αβίβ…). Εν τέλει οι λευκοί αποικιοκράτες γονάτισαν και αναγκάστηκαν να παραδώσουν την πολιτική εξουσία – το 1994. Ο Nelson Mandela, o «αρχιτρομοκράτης», αποφυλακίστηκε μετά από 27 χρόνια στα μπουντρούμια, και έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στη νότια αφρική. Φυσικά, οι πολιτικές βιτρίνες των δυτικών καθεστώτων που τον χαρακτήριζαν επί 30 χρόνια «τρομοκράτη» δεν παρέλειψαν να φωτογραφίζονται μαζί του – για να διαφημίσουν την «δημοκρατικότητά» τους…

Η νότια αφρική είναι ένα παράδειγμα πολύ κοντινό στο τι συμβαίνει στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, ωστόσο δεν είναι καθόλου το μοναδικό ένοπλης αντιαποικιακής, αντικατοχικής αντίστασης στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Το γεγονός ότι ξανά και ξανά, και σίγουρα ως το 1990, αυτή η αντίσταση δεν θεωρούνταν «τρομοκρατία» απ’ την πλειοψηφία του πλανήτη αλλά, αντίθετα, θεωρούνταν νόμιμο, βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, δεν είναι απλά ένα κείμενο που κάπου αραχνιάζει. Είναι προϊόν, αποτέλεσμα, μια σκληρής, μακρόχρονης, αιματηρής ιστορικής εμπειρίας, όπου οι «ξυπόλυτοι» δεν αντιμετώπιζαν μόνο τις κυβερνήσεις «τους», τα κράτη «τους», τις στρατοαστυνομίες «τους», αλλά πάντα ένα ή περισσότερα δυτικά ιμπεριαλιστικά κράτη/κεφάλαια∙ σε άνισες αναμετρήσεις, στις οποίες οι «δυνατοί» εξαντλούσαν την πέρα από κάθε φαντασία βία και σκληρότητά τους. Και, φυσικά, φρόντιζαν να παρουσιάζουν την αντίσταση εναντίον τους σαν έργο «τεράτων».

Το γεγονός ότι οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες, μέσω του Erdogan, δήλωσαν ότι η Hamas δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση αλλά απελευθερωτικό κίνημα, δεν είναι βέβαια σκάνδαλο! Την ίδια γνώμη έχει όλος ο πλανήτης και σήμερα (όπως και το 1990), εκτός φυσικά απ’ τα 10 – 15 – 20 δυτικά κράτη, τα περισσότερα των οποίων έχουν βαρύ και αιματηρό αποικιοκρατικό / ιμπεριαλιστικό παρελθόν, παρόν – αλλά ελπίζουμε όχι μέλλον. Την ίδια άποψη διατύπωσε και ο βραζιλιάνος πρόεδρος Lula∙ όμως αυτό δεν βοηθάει καθόλου την «οργή» των εντόπιων εθνικιστών / ιμπεριαλιστών κατά του «αιώνιου εχθρού»…

Όσοι μιλούν περί «παλαιστινιακής τρομοκρατίας» ταυτίζονται οριστικά και αμετάκλητα με τα δυτικά αφεντικά και τα συμφέροντά τους.

Brics 4

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Έμεινε η ιδέα, η «φιλοσοφία» αν θέλετε, του bancor καταχωνιασμένη στην ιστορία; Καθόλου! Ειδικά μετά την έκρηξη της δυτικής χρηματοπιστωτικής «φούσκας» το 2007 – 2008 και τα απόνερά της ως και το 2010, καπιταλισμοί που «δεν έπαιζαν» στα μεγάλα ταμπλώ (οι διανοούμενοί τους για την ακρίβεια) είχαν όμως σημαντικό παραγωγικό δυναμικό, βρέθηκαν μπροστά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης του ως τότε μοντέλου.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Biko, Palestine

Δευτέρα 4 Ιούλη>> Θα το αναγνωρίσετε: είναι το τραγούδι που έγραψε ο P. Gabriel για τον νοτιοαφρικάνο αντιφασίστα Bantu Stephen Biko, που δολοφονήθηκε στις φυλακές της Πραιτόρια απ’ τους ρατσιστές λευκούς του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ καθεστώτος το 1977.

Ο αγώνας ενάντια στο τελευταίο δυτικό απαρτχάιντ, αυτό του Τελ Αβίβ, δεν έχει σταματήσει. Και θα συνεχιστεί, όσες «κρίσεις» κι αν μεσολαβήσουν.

Δημιουργική καταστροφή (made by e.u.)

Δευτέρα 30 Μάη>>  Εν τω μεταξύ ξεκαθαρίζει (στο δικό μας μυαλό) η τακτική των ευρωπαϊκών κρατών / κεφαλαίων, ειδικά μετά το “fuck eu” απ’ το στόμα της φοβερής και τρομερής κυρίας Nuland στ’ αυτί του φοβερού και τρομερού κυρίου Pyatt εκείνον τον φοβερό και τρομερό Φλεβάρη του 2014 στο κέντρο του Κιέβου. Οι βασικές γραμμές της απάντησης στο γιατί, δηλαδή, ειδικά το Βερολίνο, έκανε ψόφιες προσπάθειες να «λυθεί το ουκρανικό πρόβλημα», αφήνοντάς το ουσιαστικά να επιδεινώνεται υπό την διεύθυνση της Ουάσιγκτον.

Υπό κανονικές συνθήκες ο ουκρανικός καπιταλισμός είχε ένα καλό αναπτυξιακό δυναμικό, ειδικά στον δευτερογενή, κληρονομιά του καταμερισμού εργασίας που είχε γίνει στη διάρκεια της σοβιετικής ένωσης. Την στιγμή του «διαζυγίου», στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στην ουκρανία υπήρχε αυτοκινητοβιομηχανία και βιομηχανίες κατασκευής εξαρτημάτων για οχήματα, πυρηνικοί αντιδραστήρες (και φυσικά όλες οι κατηγορίες σχετικών τεχνικών και επιστημόνων), βιομηχανία κατασκευής πυραύλων, τανκς και λοιπών όπλων, know how κατασκευής τουρμποκινητήρων, ορυχεία άνθρακα καλής ποιότητας… Με δυο λόγια υπήρχαν αρκετά καπιταλιστικά δεδομένα, τόσο απ’ την άποψη της ζωντανής εργασίας όσο και των υποδομών και πρώτων υλών, για να εξελιχθεί η ουκρανία σε σοβαρό ανταγωνιστή του ευρωπαϊκού βιομηχανικού κεφάλαιου, ειδικά του γερμανικού και του γαλλικού…

Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό; Όχι φυσικά!!! Το ουκρανικό κράτος / κεφάλαιο «αφέθηκε» ή και «σπρώχτηκε» στη μετασοβιετική παρακμή, αρχίζοντας απ’ το εποικοδόμημα: το πολιτικό σκέλος της εξουσίας, και τους μαφιόζους που αναδύθηκαν πολύ γρήγορα σαν τα ουσιαστικά αφεντικά. Η ουκρανία – έπρεπε – να – γίνει – ένας – καπιταλισμός – κατά – βάση – αγροτικός και σίγουρα παρακμιακός , για να προμηθεύει στάρι και κριθάρι την ευρώπη – και ειδικευμένους στην τιμή του ανειδίκευτου… κι ως εκεί! Αυτό ήταν κατ’ αρχήν δουλειά των μαφιόζων αφεντικών, αλλά την «δύση», και ειδικά τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, καθόλου δεν την ενοχλούσε! Το αντίθετο…

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Ακριβώς λόγω της γειτνίασης και της κοινής καπιταλιστικής (αλλά και πολιτισμικής) ιστορίας με την ρωσία, στο βαθμό που η δεύτερη ξαναστεκόταν στα πόδια της, θα ήταν πάντα πιθανό το ενδεχόμενο να «παρασυρθεί» ένα τμήμα της ουκρανικής ελίτ (και του πληθυσμού) σ’ ένα δρόμο αναδιάρθρωσης και καπιταλιστικής ανόρθωσης. Βλέποντας τι έκανε το «πατριωτικό τμήμα» των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών με εκπρόσωπο την ανεγκέφαλη αλεπού / Putin απ’ το 2000 και μετά, το τελευταίο που θα ήθελαν όχι μόνο η Ουάσιγκτον αλλά και το Παρίσι με το Βερολίνο, ήταν να συμβεί κάτι ανάλογο στην ουκρανική επικράτεια.

Αυτό εξηγεί το γιατί ενώ ο ουκρανικός καπιταλισμός στη βιομηχανική του διάσταση ρήμαζε σταθερά στα ‘90s, το 2013, η πρόταση της ε.ε. στο Κίεβο για στενότερες οικονομικές σχέσεις (με πρωτεργάτες το Βερολίνο και το Παρίσι) ήταν ουσιαστικά να ξεκόψει απ’ τις οικονομικές του παρτίδες με τη Μόσχα… Θεωρούμε πια προφανές ότι τα ευρωπαϊκά αφεντικά ήθελαν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους ότι η ουκρανία θα μείνει για καιρό μια αγροτική / μαφιόζικη επικράτεια.

Ανάμεσα στο 2001 και στο 2008, οι ουκρανοί μαφιόζοι (σαν ιδιοκτήτες εργοστασίων και ορυχείων) κατάφεραν να ανεβάσουν την βιομηχανική απόδοση του ουκρανικού καπιταλισμού, χωρίς να ασχοληθούν με επενδύσεις και βελτίωση του εξοπλισμού, χάρη στις φτηνές πρώτες ύλες και στις γνώσεις των ειδικευμένων ουκρανών εργατών: ο μέσος όρος ετήσιας αύξησης του ουκρανικού αεπ ήταν 7,4%. Αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια κεντρική εξουσία στο Κίεβο κατάφερνε άλλους από δαύτους να τους ρίξει στα σίδερα κι άλλους να τους «ενσωματώσει» όπως έγινε με το ρωσικό καθεστώς μετά το 2001.

Εν τέλει ένα στοιχειωδώς ισορροπημένο (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά) ουκρανικό κράτος / κεφάλαιο θα είχε πιθανότατα λιγότερο συμφέρον να ενταχθεί σε ε.ε. (και νατο) και μεγαλύτερο να δικτυωθεί στις δομές του ευρασιατικού project: απ’ την ευρασιατική οικονομική ένωση (EEU) ως το σύμφωνο της Σαγκάης (SCO)… Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να θεωρούνταν εφιαλτικό, για διαφορετικούς ίσως λόγους αλλά πάντως αδιανόητο, και στις δ’υο πλευρές του Ατλαντικού.

Είναι γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ελίχθηκε γρήγορα, πάτησε πάνω στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό και στην πολιτική κρίση που προκάλεσε με την πρόταση για «σχέσεις με την ε.ε.» στο Κίεβο στα τέλη του 2013 (όταν η διοίκηση Γιανούκοβιτς απέρριψε τον εκβιασμό) και αναδύθηκε σαν το βασικό κέντρο ελέγχου του Κιέβου, μέσω της εκπαίδευσης των φασιστών, της σφαγής στη Maidan, και του πραξικοπήματος που ακολούθησε. Ουσιαστικά η Ουάσιγκτον κατέκτησε και ενίσχυσε το ήδη υπαρκτό ουκρανικό παρακράτος. Είναι πιθανό ότι το Παρίσι και το Βερολίνο δεν ήθελαν ένα Κίεβο αιχμή-του-νατοϊκού-δόρατος κατά της Μόσχας∙ θα ήταν ευχαριστημένα με μια παρακμιακή αγροτική επαρχία υπό τον δικό τους έλεγχο στις πρώτες ύλες και την ειδικευμένη εργασία. Αλλά η Ουάσιγκτον αυτό ακριβώς ήθελε – και το πέτυχε από το 2014 ως τις αρχές του 2022. Υπήρχε βασική διαφορά μεταξύ των ζητούμενων των κρατών / κεφαλαίων της γερμανίας και της γαλλίας απ’ τη μια μεριά, και των ηπα απ’ την άλλη. Υπήρχε όμως και ένα βασικό κοινό: «η διατήρηση του ουκρανικού καπιταλισμού κάτω, πολύ κάτω», χωρίς κακές επιρροές και κακά παραδείγματα απ’ την Μόσχα. Απ’ αυτή την άποψη η φασιστική μόχλευση του ουκρανικού παρακράτους μπορεί να μην ήταν ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, δεν ήταν όμως αντίθετη με τα συμφέροντα του Βερολίνου, του Παρισιού, της Ρώμης, της Μαδρίτης, φυσικά του Λονδίνου…

Μ’ αυτά τα δεδομένα η Μόσχα ζήτησε, ξαναζήτησε και ξαναζήτησε για χρόνια απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη (ειδικά τη γερμανία) να σταματήσουν να πατάνε πάνω στα πτώματα που δημιουργούσε η αμερικανική τακτική στην ουκρανία, ανατολική και όχι μόνο. Οι προτάσεις της Μόσχας για μια «ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας» σε ότι αφορούσε το Κίεβο δεν αποσκοπούσαν στο να γίνει ο ουκρανικός καπιταλισμός αυτό που θα μπορούσε πριν 30 ή 25 χρόνια!! Αποσκοπούσαν όμως στο να φύγει απ’ την μέση η αμερικανική μιλιταριστική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών συμφερόντων στο ουκρανικό έδαφος: ας έμενε η ουκρανία παρακμιακή αν αυτό τα βόλευε∙ να έπαυε όμως να είναι αμερικανική βάση… Και θα πρέπει να το παραδεχτούν όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους: η απαίτηση της Μόσχας για (στρατιωτική) ουδετερότητα του Κιέβου είναι άμεσα εναντίον της Ουάσιγκτον αλλά όχι στον ίδιο βαθμό εναντίον του Παρισιού και του Βερολίνου∙ όχι άμεσα ούτε υποχρεωτικά, σε κάθε περίπτωση.

Όπως, όμως, δείχνουν οι εξελίξεις μέχρι σήμερα, οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ τον φόβο (καλύτερα: την βεβαιότητα) της περιθωριοποίησής τους σε σύγκριση με την αποικιακή / ιμπεριαλιστική ιστορία τους εδώ και 500 χρόνια: καθώς το ευρασιατικό project θα αναπτύσσεται και οικονομικά και στρατιωτικά, δείχνουν αυτές οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες να έχουν εναποθέσει τις όποιες ελπίδες τους για «ανάσχεση» στον u.s. army… Ακόμα και με την μόνη μέθοδο που ξέρει και μπορεί, της καμμένης γης. Κι όχι μόνο του καθαρά στρατιωτικού σκέλους του, αλλά και των υπόλοιπων διαστάσεων της αμερικανικής μιλιταριστικής μηχανικής.

Δείτε, για παράδειγμα, το πρόσφατο «πακέτο» 40 δισεκατομυρίων δολαρίων με το οποίο το Joνυσταλεάν θα «στηρίξει» και θα «σώσει» το φασιστοΚίεβο. Απ’ αυτόν τον πακτωλό τα 8,7 δις προορίζονται για τις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, για να αντικατασταθούν τα όπλα που στέλνονται στο Κίεβο (και εν πολλοίς καταστρέφονται απ’ τους ρωσικούς πυραύλους)∙ 3,9 δις για την αμερικανική «στρατιωτική διοίκηση ευρώπης» στην οποία υπάγεται ο κλόουν (για εξαγορές, δωροδοκίες και λοιπά έξοδα)∙ 5 δις για την απροσδιόριστη φροντίδα της «παγκόσμιας διατροφικής αλυσίδας»∙ 6 δις για όπλα και «εκπαίδευση» του ουκρανικού στρατού, όσου απομείνει∙ 9 δις σαν «οικονομική βοήθεια», για να ταϊστεί το ουκρανικό παρακράτος∙ και 900 εκατομμύρια για τους πρόσφυγες. Τα 16 δις είναι δανεικά, σ’ ένα φασιστοκράτος που είναι χρεωκοπημένο προ πολλού. Συνεπώς η Ουάσιγκτον θέλει να κρατήσει σε διαρκή ομηρία ότι απομείνει απ’ το ουκρανικό κράτος, παρακμιακό, μαφίοζικο και χρεωκοπημένο, για οποιαδήποτε μελλοντική χρήση.

Αυτό παρηγορεί διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Θεωρούμε χαρακτηριστικό απ’ αυτή την άποψη τον επαναλαμβανόμενο λιγμό αυτού του θλιβερού γερμανού πρωθ. Scholz: η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει…

Έχει κάποιον άλλο υποψήφιο για νικητή ο κύριος θλιβερός; Εύχεται, άραγε, να νικήσει η Ουάσιγκτον; Ίσως ούτε αυτό θα του άρεσε μεσοπρόθεσμα… (Αλλά μεσοπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί όπως είπε κάποτε ένας σοφός…)

Ακόμα και η πιο μυωπική καπιταλιστική τακτική παραμένει καπιταλιστική. Είναι απίθανο όμως να βγαίνουν νικητές εκείνοι που χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους∙ και τον ορίζοντα απ’ τα μάτια τους… Τα περασμένα μεγαλεία που βρυκολακιάζουν δεν είναι έξοδος. Αν θέλει ο κύριος θλιβερός ας δει το πως η αφρική ξεφορτώνεται τον βασιλιά Macron…

Διαδηλώσεις κατά του γαλλικού ιμπεριαλισμού: στο μάλι, στο τσάντ, στην κεντροαφρικανική δημοκρατία και (φωτο επάνω) στη νότια αφρική. Οι διαδηλώσεις οργανώνονται από ακροαριστερές οργανώσεις. Στην πάνω φωτογραφία, δεξιά με τον μπερέ, ο Julius Malema, απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος στην υποσαχάρια Αφρική…

Το χαμόγελο της Ο

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Λέγεται Angelique Coetzee. Είναι γενική παθολόγος, και πρόεδρος της ένωσης γιατρών νότιας αφρικής. Δουλεύει στην Πραιτόρια. Και συνέβη τον Νοέμβρη του 2021 να εντοπίσει μια παραλλαγή του τσαχπίνη – εκείνην που ονομάστηκε Ο. Στην διεθνή ενημέρωση που έκανε (τέτοιο ήταν το καθήκον της) εκτός απ’ τον νεωτερισμό της Ο φρόντισε να ενημερώσει ότι έχει ήπια συμπτώματα – συγκρίνοντας τις επιβαρυμένες περιπτώσεις με τα υποκείμενα νοσήματα σε σχέση με προηγούμενες μεταλλάξεις.

Θυμάστε τι ακολούθησε στον δυτικό κόσμο απ’ τους αρμόδιους επαγγελματίες δημαγωγούς, φερέφωνα του συμπλέγματος; Μπααα… δεν είναι light…. Δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε (εν τω μεταξύ πλατφορμιστείτε άγρια)… Ντάξει μωρέ, στη νότια αφρική έχουν νεανικό πληθυσμό και μικρό προσδόκιμο ζωής, οπότε δεν καταλαβαίνουν… Το μόνο που δεν είπαν, καθότι η πολιτική κορεκτίλα δεν το επιτρέπει (απλά το άφησαν να εννοηθεί) ήταν «σιγά μη δώσουμε βάση σε μαύρους γιατρούς»… Αλλά η Coetzee συμβαίνει να είναι λευκή.

Τώρα (πριν 3 και 2 μέρες αντίστοιχα) η Coetzee συντευξιαζόμενη στην γερμανική καθεστωτική welt και στην αυστραλιανή daily telegraph, εξιστορεί μερικά κρίσιμα κομμάτια του τι είναι η «δυτική επιστήμη» – για τους πολιτικούς δεν υπήρχε αμφιβολία… Εξιστορεί τι πέσιμο έφαγε απ’ αυτόν τον συφερτό:

… Όταν προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε (στους δυτικούς) πως είναι μια ήπια περίπτωση … όλοι έλεγαν ότι αποκλείεται, είναι ψέματα. Δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι είναι ήπια. Πρέπει να προσέχεις την επιστήμη, αλλά πρέπει επίσης να λαμβάνεις υπόψη σου την κλινική εικόνα που περιγράφουν οι γιατροί. Αυτά που βλέπουν, γιατί αυτοί είναι εκεί που πηγαίνουν οι ασθενείς…

… Δεν συμμετέχω σε πολιτικούς καυγάδες. Αλλά ναι, μου την έπεσαν διάφοροι απ’ τις χώρες σας. Απ’ την ολλανδία, το ενωμένο βασίλειο, οι επιστήμονες άρχισαν τις ερωτήσεις: «Και πως εξηγείς ότι είναι ήπια περίπτωση; Όχι, είναι σοβαρή! Κοίτα τις μεταλλάξεις!» Οι αναφορές που έκανα πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Σε μια πανδημία πρέπει να παρακολουθείς τι γίνεται μέσα στην κοινωνία. Οι γενικοί παθολόγοι που φροντίζουν τους ασθενείς κάθε μέρα πρέπει να ερωτηθούν για τις εμπειρίες τους, για την κλινική εικόνα που συναντούν…

… Επειδή υπήρχαν τόσες μεταλλάξεις, όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι επιστήμονες που δεν είναι από τη νότια αφρική με έπαιρναν τηλέφωνο και που έλεγαν ότι κάνω λάθος, ότι είναι σοβαρή αρρώστια … μου έλεγαν ότι δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάω, τι μου γίνεται, μου έκαναν συνέχεια επιθέσεις. Είχα πολύ μεγάλη πίεση από ευρωπαίους επιστήμονες και πολιτικούς που μου έλεγαν «σε παρακαλούμε μην λες ότι αυτή η μετάλλαξη προκαλεί ήπια συμπτώματα»… Είμαι γιατρός, επιστήμονας, δεν μπορώ να λέω ιστορίες. Στο τέλος είπα «Ναι, στη νότια αφρική είναι ήπια, αλλά στην ευρώπη είναι σοβαρή αρρώστια». Αυτό ήθελαν να πω οι πολιτικοί…

Οι αποκαλύψεις της Coetzee είναι μια απ’ τις πιο καθαρές αποδείξεις της βρωμιάς του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και όλων των υποτακτικών του στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο: ΔΕΝ ήθελαν μια ακόμα πιο ήπια (και ιδιαίτερα μεταδοτική) εκδοχή του τσαχπίνη∙ ΔΕΝ ήθελαν να υπάρξει αυτό το φυσικό μέσο για την ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας των πληθυσμών∙ ΑΛΛΙΩΣ τα είχαν σχεδιάσει! Ακόμα περισσότερο απ’ την ίδια την Ο η Coetzee (και όλοι οι υπόλοιποι γιατροί στη νότια αφρική, που δεν είναι πουλημένοι) τους έκανε μεγάλη χαλάστρα!

Ήξεραν τι θέλουν… Κι εμείς ξέρουμε…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Στήριξε τον αληθινό φίλο και με τα δύο χέρια

Παρασκευή 19 Ιούνη. Αυτή είναι μια νιγηριανή παροιμία. Και μ’ αυτήν ξεκίνησε ο αυτοκράτορας Xi την έκτακτη (μέσω video) σύνοδο σινοαφρικανικής αλληλεγγύης κατά του covid-19 την περασμένη Τετάρτη.

Το κινέζικο καθεστώς υπήρξε ιδιαίτερα γενναιόδωρο σχεδόν στο σύνλο των αφρικανικών κρατών σχετικά με την αντιμετώπιση του τσαχπίνη. Έστελνε πάνω από 30 εκατομμύρια τεστ, 10.000 αναπνευστήρες, και 80 εκατομμύρια μάσκες κάθε μήνα· έστειλε ιατρικές ομάδες σε πάνω από 10 κράτη· και ανέλαβε την εκπαίδευση γιατρών και νοσοκόμων σε διάφορες περιοχές μέσω video μαθημάτων.

Eίτε επειδή αυτή η βοήθεια ήταν αποτελεσματική, είτε επειδή έχει υπάρξει και άλλη (θεραπευτική) βοήθεια που θα μαθευτεί προσεχώς, είτε για άλλους λόγους (μεταξύ των οποίων ότι δεν έφτιαξαν «κοινές δεξαμενές»…), το σύνολο των νεκρών σ’ όλη την ήπειρο (55 κράτη) ήταν ως χτες 7.103… Στην ευρώπη δηλώθηκαν 25 φορές περισσότερα… (Το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στην αίγυπτο στις 14 Φλεβάρη). Απ’ τους νεκρούς πάνω απ’ τους μισούς είναι στην αίγυπτο (1.938) και στη νότια αφρική (1.737). Με συνολικό πληθυσμό λίγο πάνω από 1,2 δισεκατομύρια, και μετρημένα κρούσματα 264.807, μετά από 4 μήνες «επίσημων μετρήσεων» ο covid-19 έχει θνησιμότητα στο σύνολο της αφρικής 2,6% επί των διαπιστωμένων κρουσμάτων, και 0,00059% επί του συνόλου του πληθυσμού.

Κάποιοι λυσσάνε, βγάζουν αφρούς, προσπαθώντας να κρύψουν τον εκνευρισμό τους. Απ’ τους πιο απλούς φίλους της καραντίνας, μέχρι τους διάφορους global Άρχοντες. Δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο λίγοι οι νεκροί σ’ όλόκληρη ήπειρο! Η αφρική ήταν ιδανικό πεδίο επίδειξης «φιλανθρωπίας», με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβεβαιωθεί η ηγεμονία των δυτικών κράτων και των εταιρειών τους. Με έωλα συστήματα υγείας, πληθυσμιακές συγκεντρώσεις τρομακτικές (σε πόλεις και παραγκουπόλεις), με επιβεβλημένη ιμπεριαλιστικά φτώχια επί πολλές γενιές, και καθεστώτα αυταρχικά, οι αφρικάνοι θα έπρεπε «κανονικά» να πεθαίνουν ήδη σαν τις μύγες. Το κατά πόσον είναι κινεζική (ιατρική…) δουλειά το ότι δεν έχει συμβεί αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε τώρα. Εκείνοι που λυσσάνε για θάνατο – θάνατο – θάνατο, και έχουν εξουσία / δύναμη, ελπίζουν στο δεύτερο εξάμηνο…

Θα φανεί.

(φωτογραφίες: Ιατρικό υλικό ξεφορτώνεται στο αεροδρόμιο της Dakar, στη σενεγάλη (πάνω) και στην Accra, στη γκάνα (κάτω). Προέρχεται από δωρεές του ιδρύματος του Jack Ma και της Alibaba. Όχι, για να μη νομίζετε ότι μόνο οι δυτικοί μεγιστάνες είναι φιλάνθρωποι! Οι κινέζοι, τουλάχιστον, δεν είναι οχυρωμένοι πίσω απ’ τα εμβόλια: επ’ αυτών οι δωρεές θα γίνουν κατευθείαν από τον αυτοκράτορα…)

Ζήτω το φασισταριό!

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Ο φασιστοπρωθυπουργός Netanyahou (φίλος αδελφικός και σύμμαχος της Αθήνας και της Λευκωσίας, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωσε ότι θα προσαρτήσει την κοιλάδα του Ιορδάνη και όλες τις υπόλοιπες εποικισμένες ζώνες της δυτικής Όχθης – αν εκλεγεί (σε λιγότερο από μια βδομάδα). Κατά την καθεστωτική εφημερίδα times of israel, το ψοφιοκουναβιστάν ήταν ενημερωμένο έγκαιρα γι’ αυτή την δήλωση, και ότι κατά την γνώμη της Ουάσιγκτον:

… αυτές οι προσαρτήσεις δεν θα εμποδίσουν την επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας [με τους παλαιστίνιους] στο μέλλον…

H Ουάσιγκτον λέει ωμά το ίδιο που λέει ωμά το ρατσιστικό Τελ Αβίβ: ζήτω το απαρτχάιντ! Η επίσημη «προσάρτηση» σημαίνει κλιμάκωση της βίας και της έντασης της στρατιωτικής κατοχής σε βάρος των παλαιστινίων, όπως αυτή εξελίσσεται απ’ το 1967 και μετά. Σημαίνει πολλές διάσπαρτες «λωρίδες της Γάζα», πολλά «μπαντουστάν» μέσα σ’ αυτές τις «προσαρτημένες» ζώνες…. Μόνο στη κοιλάδα του Ιορδάνη (περίπου το ¼ της έκτασης της δυτικής Όχθης…) ζούν 70.000 παλαιστίνιοι: απ’ την φυλακή της τωρινής κατοχής θα περάσουν στην απομόνωση.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν έχουν καταλάβει πως όλα αυτά (η στρατιωτική κατοχή, η εποικιστική αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ) είναι για το καλό τους; Ο πρώην αρχηγός του ισραηλινού στρατού Benny Gantz, που στις προηγούμενες εκλογές στο ισραήλ (τον περασμένο Απρίλη) καμάρωνε με προεκλογικό video για το ότι έκανε μπάζα τη λωρίδα της Γάζα το 2014 σκοτώνοντας πολλές εκατοντάδες άμαχους, γυναίκες, παιδιά και σακατεύοντας ακόμα περισσότερους / ες, είναι και πάλι υποψήφιος για τις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης. Αυτός ο φασιστοκαραβανάς για να πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα της ισραηλινής κοινωνίας θεωρείται «κεντρώος» (!). Να λοιπόν τι δήλωσε τις προάλλες:

… Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός θα άφηνα τις αμερικανίδες βολευτίνες Ilhan Omar και Rashida Tlaib να επισκεφτούν τις (κατεχόμενες) περιοχές και το ισραήλ. Έτσι θα έβλεπαν με τα μάτια τους ότι το καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι στο ισραήλ. Και το δεύτερο καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι η δυτική Όχθη…

Νομίζει το φασιστόμουτρο ότι σκέφτηκε κάτι πρωτότυπο. Αλλά έρχεται δεύτερος, αν και πιστός στην υπεράσπιση του ισραηλινού απαρτχάιντ. Στις 17 Σεπτέμβρη του 1977 οι αμερικανικοί New York Times είχαν δημοσιεύσει συνέντευξη του John Vorster, πρωθυπουργού τότε του ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος της νότιας Αφρικής. Κι εκείνος είχε δηλώσει ότι:

… Το επίπεδο ζωής των μαύρων στη νότια αφρική είναι από 2 έως 5 φορές υψηλότερο από κάθε μαύρη χώρα στην Αφρική…

Που σήμαινε ότι «το καλύτερο μέρος» για έναν αφρικάνο ήταν η ρατσιστική, απαρτχάιντ εξουσία των λευκών στη νότια Αφρική…

Οι φασίστες είναι φασίστες, πάντα ίδιοι. Και γιατί όχι; Όταν έχεις μηχανές θανάτου δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο – για το καλό των αιχμαλώτων πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώνεις μαζικά· το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει πολλούς.

Όμως δεν μπορεί να σκοτώσει το παλαιστινιακό δίκαιο· το δίκαιο του αγώνα χιλιάδων αντρών και γυναικών, επί πολλές γενιές, εδώ και δεκαετίες. Και γι’ αυτό θα έχει το ίδιο τέλος με το νοτιοαφρικάνικο.

Θα φροντίσουν εκατοντάδες χιλιάδες γι’ αυτό, παντού.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο…

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπους να ανασχέσει την επέκταση της επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού, ο πολιτικός του εκπρόσωπος (ο πρόεδρος Xi Jinping) αλωνίζει την περίμετρο, με μια ένταση που κανένας αμερικάνος πρόεδρος δεν θα φανταζόταν. Ο Xi όργωσε μια σειρά αφρικανικών κρατών (αγκόλα, αιθιοπία, σενεγάλη, ρουάντα) υπογράφοντας εμπορικά / επιχειρηματικά deal – με τον τόνο. Όλα αυτά πριν την πραγματοποίηση του διήμερου «φόρουμ συνεργασίας κίνας – αφρικής» (focac) που ξεκινάει σήμερα στο Πεκίνο, στο οποίο θα συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών, δεκάδες αντιπρόσωποι άλλων κρατών και εκπρόσωποι του οηε. Καθόλου λίγοι καλεσμένοι!!!

Είναι η ενδοκαπιταλιστική εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται και ξανατρώγεται κρύο; Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει έναν μοναδικό τρόπο να κλείνει δουλειές “αμοιβαία επωφελείς” με οποιοδήποτε καθεστώς: απλά δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Just business… Ο κακός μπελάς (αμερικάνοι, γάλλοι, βέλγοι και άλλοι προσπαθούν να ελέγξουν τις πρώην αφρικανικές αποικίες τους με deal αλλά και στρατούς) είναι ότι η μαύρη ήπειρος είναι μεγάλη πηγή πρώτων υλών για βιομηχανική χρήση – και ο κινεζικός καπιταλισμός έχει βάλει χοντρό και βαρύ χέρι σ’ αυτές τις πρώτες ύλες. Ο ακόμα χειρότερος είναι ότι ο γέροντας Brzezinski στο μοναδικό έργο της ωριμότητάς του, την «Μεγάλη Σκακιέρα», είχε προβλέψει (ή ανησυχήσει) πως όποιος ελέγχει την ευρασία θα ελέγξει και την αφρική. Μπορεί να είναι ακόμα κάπως νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά δεν είναι και αργά: πριν αλέκτωρ φωνήσαι…

(Υπάρχει κάτι που για καιρό θεωρούνταν θρύλος μέχρις ότου αποδείχθηκε στέρεο ιστορικό γεγονός. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα, αισθητά πριν τα ευρωπαϊκά βασίλεια αρχίσουν να χρηματοδοτούν εξερευνήσεις – του – κόσμου, το κινεζικό ναυτικό είχε ταξιδέψει και ουσιαστικά «κατακτήσει» όλο τον πλανήτη – εκτός απ’ την ευρωπαϊκή ήπειρο. Την αφρική, τη νότια ασία, και τα δύο κομμάτια της αμερικανικής ηπείρου, την αυστραλία… Οι κινεζικοί χάρτες της περιόδου είναι εξαιρετικής ακρίβειας, πράγμα που δείχνει σπουδαίες γνώσεις αστρονομίας, άγνωστες τότε, και για πολύ καιρό, στην ευρώπη. Ο κινέζος ναύαρχος (και εξερευνητής, και διπλωμάτης) Zheng He (1371 – 1433) είναι εμβληματική προσωπικότητα αυτών των ταξιδιών / εξερευνήσεων / εμπορικών διπλωματικών αποστολών.

Πρώτα ο θρύλος και μετά η ιστορική έρευνα δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι το μέγεθος και το know how των κινεζικών (πολεμικών) πλοίων ήταν ασύλληπτο για τους ευρωπαίους. Σα να συγκρίνεις υπόγειο με πολυκατοικία… Και δεύτερον, ότι οι κινεζικές αρμάδες, σε όποιον τόπο έπιαναν ξηρά, δεν έκαναν ούτε πόλεμους ούτε κατακτήσεις. Έκαναν δώρα, ακριβά δώρα, χρυσάφι και πορσελάνες στους τοπικούς ηγεμόνες, προσφέροντάς τους την κινεζική φιλία. Εννοείται άσχετα από εμφάνιση, ισχύ ή επικράτεια: και στους αφρικάνους φυλάρχους….

Ήταν μια παραξενιά της ιστορίας ότι μια αλλαγή στο αυτοκρατορικό πόστο στην «ιερή πόλη», και συγκεκριμένα η ενθρόνιση του Xuande (1426 – 1435) οδήγησε στην απαγόρευση όλων αυτών τα ναυτικών ταξιδιών και οποιασδήποτε σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξήγηση είναι εντυπωσιακή: η αυτοκρατορική αυλή φοβήθηκε πως το ναυτικό της και οι αξιωματικοί του θα αποκτήσουν μέσω των γνώσεών τους για τον κόσμο υπερβολική αυτοπεποίθηση, και ότι θα αμφισβητήσουν αργά ή γρήγορα την αυτοκρατορική αυθεντία.

Παραλίγο ο πλανήτης να μην ήταν ούτε αγγλικός, ούτε ισπανικός, ούτε πορτογαλλικός, ούτε ολλανδικός, ούτε βελγικός, ούτε γαλλικός – ούτε, φυσικά αμερικανικός!… Παραλίγο ο πλανήτης να ήταν κινεζικός απ’ τον 14ο αιώνα ήδη!

Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ανακόπηκε τότε για «εσωτερικούς δυναστικούς λόγους». Αλλά στο Πεκίνο δεν έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη του να «κάνεις εμπορικούς / οικονομικούς» φίλους όπου τους χρειάζεσαι. Ας πούμε (και) στην Αφρική.

Κι αν η πρακτική εφαρμογή αυτού του know how άργησε 600 χρόνια, τι σημασία έχει αν έχεις συνεχή ιστορία 5.000 χρόνων;)

(φωτογραφία πάνω: ο νοτιοαφρικάνος πρόεδρος Cyril Ramaphosa στο Πεκίνο χτες, για το φόρουμ – και όχι μόνο. Νότια αφρική και κίνα ανήκουν στις BRICS, που σημαίνει ότι έχουν διάφορα να κουβεντιάσουν, τέτοιους καιρούς…

φωτογραφία κάτω: ντεκόρ για την υποδοχή των αφρικανικών αντιπροσωπειών.)

Καμπάνια Μ15 +

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.