Tag: πόλεμος

Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Ένας φτωχός και μόνος σωστομερίτης

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.28) >> Δύο μόνο κράτη μέλη της ε.ε. ανακοίνωσαν το 2022 επίσημα πόλεμο κατά της ρωσίας: η γερμανία (μέσω της αγαπημένης Annalena) και το ελλαδιστάν (μέσω του don Rico). Όποιος θέλει βγάζει τα συμπεράσματά του για τις διανοητικές ικανότητες των συγκεκριμένων∙ αλλά και για τις ασυγκράτητες φιλοδοξίες τους….

Ο οίκος του don Rico μέσω Χαρχούδα τιμά έναν εκπρόσωπο της ουκρανικής μαφίας…

Η (δημόσια) κήρυξη πολέμου στη Μόσχα και ο δυσανάλογα μεγάλος ζήλος στον εξοπλισμό του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου υπηρετούσαν τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών. Όχι επειδή έχουν κάποια έχθρα απέναντι στο «κακούργο» Putin. Όχι, καθόλου! Το αντίθετο: απολαμβάνουν να βλέπουν τα (μαύρα) κέρδη τους να εκτοξεύονται όταν υπάρχουν απαγορεύσεις, κυρώσεις, ναυτικοί αποκλεισμοί, εμπάργκο κλπ, τα οποία «σπάνε»! Χωρίς «τιμωρία» της Μόσχας (δηλαδή χωρίς δυτικό πόλεμο εναντίον της) πώς θα χαίρονταν;

Για τα αφεντικά εσωτερικού, ειδικά τους εργολάβους «δημόσιων έργων», η κήρυξη πολέμου στη Μόσχα είχε (και εξακολουθεί να έχει) κερδοφόρες προοπτικές: να μην πάρουν κάποιο κομματάκι απ’ την ανοικοδόμηση σ’ ότι απομείνει ως ουκρανικό έδαφος; Να πάρουν!!!

Εκτός απ’ τις ιαχές υπάρχουν και οι δουλειές. Αδερφικές.

Προφανώς δεν θα ήταν ούτε «δημοκρατικό» ούτε «στη σωστή μεριά της ιστορίας» το να πουν οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες στους υποτελείς τους «ναι, κάνουμε πόλεμο στη ρωσία για να βγάλουμε λεφτά!» Ούτε βέβαια μπορούσαν να πουν ανοικτά «όταν διαλυθεί η ρωσία θα αποδυναμωθεί και η τουρκία» όπως φαντάζονταν… Έπρεπε να βρεθεί κάτι άλλο. Βρέθηκε: «επειδή έχουμε ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής δεν μπορούμε παρά να…»

Πειστικό; Έτσι κι έτσι… Τίμιο; Όσο ο οπεκεπε! Έξυπνο; Καθόλου: IQ ραδικιού! Διότι αν το ελλαδιστάν εξομοιώνει το Donbass με την «τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», τότε είναι σα να καλεί την Μόσχα να αναγνωρίσει αυτήν την τελευταία! (Κάτι που ως τώρα δεν έχει κάνει). Bingo!!!

Τι άλλο όμως να περιμένει κάποιος απ’ τους εκπροσώπους του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ενός ιμπεριαλισμού που έχει υποστεί διαδοχικά καίρια κτυπήματα απ’ την δεκαετία του 1990 και μετά; Εκείνο το μεγαλοφυές σχέδιο για την «στρατηγική περικύκλωση της τουρκίας» που ονομάστηκε «ενιαίο αμυντικό δόγμα» (ξέρει ο Fidan για ποιο πράγμα μιλάει!) στη γραμμή αρμενία – Θράκη – Αιγαίο – νότια κύπρος – τουρκικό «κουρδιστάν» βούλιαξε χωρίς να ακουστεί κιχ! Το επόμενο μεγαλοφυές σχέδιο, για την «ανατολική Μεσόγειο ελληνική λίμνη», με την αοζ του Καστελόριζου, την ένωση των αοζ ελλαδιστάν – νότιας κύπρου, τον αγωγό eastmed και την «στρατηγική συμμαχία» με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, βούλιαξε επίσης πρόσφατα, και θα πάει πιο βαθιά (έχει απομείνει ένα ηλεκτρικό «καλώδιο της Άρτας» για το οποίο υποτίθεται ότι το γκουβέρνο don Rico & Co είναι αποφασισμένο να θυσιαστεί….)

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα ο «αιώνιος εχθρός» δεν διαλύθηκε / καταστράφηκε / χρεωκόπησε όπως έλεγαν ξανά και ξανά για χρόνια, στα ‘10ς και στην αρχή των ‘20ς, όλοι οι «προφήτες / ειδικοί / αναλυτές» του εθνικού overground. Αντίθετα αναπτύχθηκε καπιταλιστικά τόσο από οικονομική και στρατιωτική όσο και από γεωπολιτική άποψη. Έτσι ώστε τώρα οι ίδιοι εθνικόφρονες «προφήτες / ειδικοί / αναλυτές» να μουρμουρίζουν μέσα απ’ τα δόντια μελαγχολικά κάτι για «περικύκλωση» του ελλαδιστάν!

Ήττα!!! Ήττα στρατηγική και μάλιστα πολλαπλή του ελληνικού ιμπεριαλισμού! Ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ήττα στο μεσανατολικό πεδίο μάχης, ήττα στη βόρεια Αφρική, ήττα στο Σαχέλ και στο ξαναζεσταμένο «ελλάς – γαλλία – συμμαχία»! Η εθνική και διακομματική επιλογή να γίνει το ελλαδιστάν «προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης (του νατο, της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού…) κατά του ευρασιατικού project» (με τις ανάλογες γεωπολιτικές προσόδους) έπεσε στον γκρεμό των πραγματικών ενδοκαπιταλιστικών συσχετισμών δύναμης! Η γειτόνισσα ακροδεξιά Meloni διάβασε σωστά αυτούς τους καινούργιους συσχετισμούς και έχει δημιουργήσει για λογαριασμό του ιταλικού κεφάλαιου το δικό της «τετράγωνο» οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής στην ανατολική Μεσόγειο: ιταλία – λιβύη – αίγυπτος – τουρκία («τετράγωνο» όπου έμμεσα συναντιέται και με την Μόσχα). Απ’ την άλλη μεριά οι παραδοσιακοί σύμμαχοι / προστάτες / εργοδότες του ελλαδιστάν έχουν αποδυναμωθεί όλοι∙ και από προκεχωρημένο φυλάκιο το ελλαδιστάν έχει απομείνει μια αδύναμη «συνοριακή γραμμή», στη μέση μελλοντικών προβοκατσιών…

Αλλά όχι μόνον αυτό. Έγινε – επεδίωξε να γίνει! – ενδοχώρα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος! Αντί να υπηρετείται απ’ αυτό (ως μέλος της ε.ε., του νατο, κλπ) το υπηρετεί, μ’ έναν τρόπο όπου τα μεν «ανταλλάγματα» / γεωπρόσοδοι (τύπου όπλα, λεφτά, mossad) θα είναι φευγαλέα, οι κίνδυνοι όμως μόνο θα μεγαλώνουν: δύο ήττες (η ελληνική και η θεοναζί) δεν φτιάχνουν μία νίκη!

Εν τω μεταξύ τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.

Λογοκρισία

Δευτέρα 25 Αυγούστου >> Η μηχανή google, κατάλληλα προγραμματισμένη, είχε την καλωσύνη να μας στείλει αυτήν την απόφαση (προφανώς όχι μόνο σ’ εμάς):

Προφανώς η μηχανή google και οι προγραμματιστές της και η διοίκησή της και η ιδιοκτησία της νοιώθουν μια κάποια «ευθύνη» στη θέα μαζικών δολοφονιών στη Γάζα. Αυτό (λένε) «παραβιάζει τις αρχές του google drive για την πολιτική για την βία και το αίμα». Κατανοούμε – σε καπιταλισμό ζούμε διάολε! Η βία και το αίμα που ως εικόνα «παραβιάζει τις αρχές» της επιχείρησης δεν παραβιάζει τίποτα άλλο – σύμφωνα με την ιδιοκτησία της…

Ανταποδίδοντας δεν μπορούμε παρά να ξαναβάλουμε εδώ το video απ’ το τρυφερό και αισιόδοξο τραγούδι του Macklemore Hind’ Hall 2, που είναι σχεδόν ενός χρόνου πια αλλά – ω τεχνολογική δουλία! – λογοκρίνεται πλέον:

Κρατείστε το μαζί με άλλα παρόμοια. Μπορεί να αποδειχθεί το φυλακτό σας: ο Κόσμος είναι Παλαιστίνη!  

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.43) >> Η Hamas είναι παντού! Ακόμα και στον οηε!

Αυτό υποστηρίζει ο (προφανώς αλλά και ανομολόγητα απελπισμένος) θεοναζί αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ. Δεν είναι λοιπόν η ώρα να σηκώσουν το γάντι όλοι και όλες που υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους / τις Παλαιστίνιες; Δεν είναι λοιπόν η ώρα να φωνάξουν είμαστε όλοι και όλες Παλαιστινιακή αντίσταση;

Είναι – αλλά δεν θα το κάνουν. Προσπαθούν ακόμα να ξεφορτωθούν την ρετσινιά του «αντισημιτισμού»… Δεν το έχουν προσέξει; Όχι, δεν το έχουν: αυτήν την κατηγορία ΔΕΝ την απευθύνουν οι θεοναζί / απαρτχάιντ ιερείς εναντίον εκείνων που τους πολεμούν καθαρά! ΔΕΝ κατηγορούν για «αντισημιτισμό» ούτε την Παλαιστινιακή αντίσταση, ούτε την Hezb’ Allah, ούτε την Ansar Allah, ούτε τις ιρακινές PMU, ούτε καν την Τεχεράνη!!! Όχι! Η ρετσινιά του «αντισημιτισμού» προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για τις δυτικές κοινωνίες, και μάλιστα όχι από πάντα. Μόλις τις 2 τελευταίες δεκαετίες. Είναι «εξαγώγιμο είδος» γι’ αυτές τις κοινωνίες επειδή έχουν αποπολιτικοποιηθεί και «συγκινησιοποιηθεί» (συγγνώμη για τον νεολογισμό!!) σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουν την προδιάθεση να αυτοενοχοποιούνται και να μπερδεύονται. Νομίζετε ότι θα τολμούσε το απαρτχάιντ φασισταριό να απευθύνει την κατηγορία του «αντισημιτισμού» στην εκτεταμένη «κόκκινη» υποστήριξη των παλαιστινιακών ένοπλων οργανώσεων (στην ευρώπη) τις δεκαετίες του 1960 και του 1970; Όχι βέβαια!!! Ούτε καν!!!

Ένας ακόμα λόγος για να είμαστε όλοι και όλες Παλαιστινιακή αντίσταση!!

Εν τω μεταξύ αυτή η αντίσταση δεν περιμένει. Όσες / όσοι ασχολήθηκαν να δουν video απ’ την δράση της θα πρέπει να έχουν προσέξει την άνεση με την οποία κινούνται οι αντάρτες σε ανοικτούς χώρους, δίπλα ή πολύ κοντά στον κατοχικό στρατό.

Πρόσφατα η ενιαία αντίσταση, εν όψει της «κατάληψης της πόλης της Γάζα» απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό, ανακοίνωσε ότι έχει βελτιώσει τον σχεδιασμό και τις μεθόδους της, και ότι άσχημες εκπλήξεις περιμένουν στην πόλη τους κατοχικούς.

Δεν ήταν λόγια του αέρα! Μια μέρα μετά απ’ την στιγμή που οι κατοχικοί πλησίασαν στα περίχωρα της πόλης δέχτηκαν την πρώτη ανοικτή επίθεση, και μάλιστα του είδους που στην μιλιταριστική αργκώ ονομάζεται «συνδυασμού όπλων»: αυτοσχέδιες βόμβες, νάρκες, ρουκέτες και πυροβόλα όπλα. Το παρακάτω video περιγράφει αυτήν την επίθεση, στις 21 Αυγούστου:

Σε μια ανάλογη ενέργεια μια μέρα νωρίτερα, 15 με 20 αντάρτες χωρισμένοι σε 3 ομάδες, επιτέθηκαν στην «έδρα» της ταξιαρχίας Kfir στην Khan Yunis, βγαίνοντας από ένα τούνελ (που οι κατοχικοί είχαν καταστρέψει πριν 2 μήνες αλλά η αντίσταση είχε ξανα-ανοίξει!) 40 μέτρα απ’ το κτίριο. Πρώτα η μία ομάδα «κτύπησε» τις κάμερες ελέγχου «τυφλώνοντας το αρχηγείο». Στη συνέχεια επιτέθηκε στο κτίριο με αυτοσχέδιες χειροβομβίδες∙ οι περισσότεροι κατοχικοί στρατιώτες μέσα σ’ αυτό πιάστηκαν στον ύπνο. Η δεύτερη ομάδα κτύπησε ύστερα με όλμους εμποδίζοντας τις ενισχύσεις, και με ρουκέτες το ίδιο κτήριο. Η τρίτη κάλυπτε τις άλλες δύο, και τοποθέτησε αυτοσχέδιες νάρκες στη διαδρομή των τεθωρακισμένων ενισχύσεων αχρηστεύοντας 3 ή 4 τανκς. Αυτή η μάχη (που θεωρήθηκε «σώμα με σώμα») κράτησε 10 λεπτά, και οι Παλαιστινιακοί πυρήνες γύρισαν και ξαναμπήκαν στο τούνελ έχοντας μόνο 3 νεκρούς.

Ο κατοχικός στρατός, που στηρίζεται απόλυτα στην αεροπορία του, έχει σοκαριστεί τις τελευταίες ημέρες. Όχι απ’ τις απώλειες που έχει. Αλλά απ’ την υψηλή οργάνωση και σύνθετη μεθοδολογία δράσης της …. «Hamas που έχει τσακιστεί»! Τα urban ερείπια με τα οποία έχει γεμίσει την μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου έχουν γίνει μια πραγματική «ζούγκλα μπάζων» την οποία δεν μπορεί να ελέγξει ούτε κατά διάνοια! Απ’ την δική της μεριά η ένοπλη αντίσταση όχι μόνο δεν έχει τσακιστεί μετά από 22 μήνες urban πολέμου αλλά το αντίθετο: και έχει βελτιωθεί και έχει μαζικοποιηθεί.

Έμμεσα οι θεοναζί είναι υποχρεωμένοι να το παραδεχτούν∙ αν και σαν γνήσιοι «δυτικοί» προσπαθούν να κουκουλώσουν την ήττα τους.

Η διαβαθμισμένη «βάση δεδομένων» του idf που πέτυχαν να πάρουν το +972 magazine και το ισραηλινό local call σε συνεργασία με τον guardian είχε αρχειοθετημένα (ως τον περασμένο Μάη) 34.973 ονόματα ως μέλη της Hamas και 12.702 ως μέλη της Ισλαμικής Jihad. Σύνολο 47.675 (θεωρούμενα) μέλη μόνο αυτών των 2 οργανώσεων – υπάρχουν και άλλες στην ενιαία Παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα.

Απ’ αυτούς τους 47.675 η ίδια βάση είχε καταγράψει 7.330 ως «βεβαιωμένα νεκρούς» και 1.570 ως «πιθανά νεκρούς». Σύνολο 8.900. ­

Πράγμα που σημαίνει (αυτά είναι επίσημα στοιχεία των θεοναζί) ότι α) η μόνη «αποτελεσματικότητά» τους είναι η γενοκτονία, και β) ότι τουλάχιστον 38.775 Παλαιστίνιοι αντάρτες ήταν (πριν 3 μήνες) στη μάχη. Ήταν και είναι!!! Προφανώς όχι όλοι ταυτόχρονα, δεν γίνεται έτσι το «αντάρτικο – ερειπίων – πόλης».  

Όταν οι θεοναζί ξεκίνησαν την λυσσασμένη εκδίκησή τους, τον Οκτώβρη του 2023, έλεγαν ότι οι ένοπλοι των Παλαιστινιακών οργανώσεων στη Γάζα είναι περίπου 20.000. Και ότι θα τους τσακίσουν σύντομα. Δεκαεννιά μήνες μετά, τον Μάη του 2025, ήταν διπλάσιοι∙ και αποδεικνύονται αποτελεσματικά αξιόμαχοι. Αν αυτό δεν είναι η ήττα των θεοναζί (σ’ αυτόν τον έτσι κι αλλιώς ασύμμετρο πόλεμο) τότε τι είναι;

Αποσπάσματα απ’ το άρθρο του +972 magazine

Οι καλύτερες 7άδες…

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.37) >> Στην τέχνη και όχι μόνο.

1954: ο μεγάλος ιάπωνας σκηνοθέτης Akiro Kurosawa δημιουργεί τους «Επτά Σαμουράι»:

1960: ο αμερικάνος σκηνοθέτης John Sturges αντιγράφει την ιδέα του Kurosawa και σκηνοθετεί το «Και οι επτά ήταν υπέροχοι» (The Magnificent Seven) ως «γουέστερν» που διαδραματίζεται στα σύνορα μεξικό – ηπα, με ένα εντυπωσιακό καστ:

2025: η Ιστορία και η δυτική παρακμή σκηνοθετούν το μοναδικό, το ανεπανάληπτο «Και οι επτά ήταν λιώμα» (The Stoned Seven) που διαδραματίζεται μέσα στο «άσπρο σπίτι», του οποίου τα γνωστά πλάνα είναι το trailer του έργου.

Κάποιοι παλιοχαρακτήρες παρατήρησαν εύστοχα πως τόσες πολλές πολιτικές βιτρίνες μαζεύονται «ακαριαία και αυτόματα», χωρίς πολύμηνη προεργασία, μόνο σε κηδείες!.. Ακριβώς έτσι!!!  

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φυσιογνωμιστής για να καταλάβει. Αρκεί να είδε τις βιντεοσκοπήσεις αυτού του «ραντεβού-με-την-ιστορία», την συμπεριφορά και τα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, και τις αντιδράσεις των πολιτικών βιτρινών / εκπροσώπων άλλοτε τρανών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών.

Δείτε, για παράδειγμα, τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα να αγριοκοιτάει τον συμπότη του τοξικό του Κιέβου καθώς εκείνος «κάτι λέει εκτός γραμμής» μετά την συνάντησή του με το ψόφιο κουνάβι:

Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά το ότι το ψόφιο κουνάβι, ενώ μιλούσε με τους stoned seven (φώτο επάνω) τους παράτησε λέγοντας «πάω να μιλήσω με τον Putin» – και γύρισε μετά από ούτε λίγο ούτε πολύ 40 λεπτά∙ ενόσω αυτοί απλά περίμεναν τρώγοντας τα νύχια τους…

Οι δυτικοί δημαγωγοί, θα πρέπει να το έχετε καταλάβει κατ’ αρχήν, εκτός από ηλίθιοι και άσχετοι (μαζί και τα δύο) είναι, μερικές φορές, και ντροπαλοί. Για παράδειγμα, στα μέρη μας και (απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε σ’ όλη την πολεμόκαβλη ευρώπη) ντράπηκαν να παραδεχτούν ότι την περασμένη Δευτέρα, 18 Αυγούστου 2025, διάφοροι ευρωπαίοι ηγέτες έφαγαν στην Ουάσιγκτον μια ξεγυρισμένη ροχάλα – απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η ροχάλα αφορούσε το ουκρανικό πεδίο μάχης, σίγουρα. Αλλά κυρίως ήταν εκδήλωση εκείνου που έχουμε ονομάσει όξυνση των ενδοδυτικών αντιθέσεων. Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.

Έγκαιρα, πριν 2 βδομάδες, στις 11 Αυγούστου, εν όψει του «ραντεβού στην Αλάσκα», ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός μας είχε συμβουλέψει να γράψουμε μεταξύ άλλων κι αυτό:

… Τι επιπλέον θέλει λοιπόν τώρα ο Putin μέσω αυτού του ραντεβού με το ψόφιο κουνάβι; 

Μπορεί να θέλει να το στηρίξει σε μια μάλλον δύσκολη στροφή της πρώτης του χρονιάς στη δεύτερη θητεία: είναι ένας πρόεδρος ιδανικός για να υπονομεύσει απ’ τα μέσα την αμερικανική ηγεμονία καθώς προσπαθεί να την αναδιαρθρώσει / «επισκευάσει», αλλά δεν πατάει καλά! Όμως θα τολμήσουμε να υποστηρίξουμε ότι η Μόσχα κάλλιστα (και κυρίως) θα ήθελε την όξυνση των ενδοδυτικών (ακόμα και των ενδοαμερικανικών) αντιθέσεων γύρω απ’ την έκβαση στο ουκρανικό πεδίο μάχης και την παραδοχή (ή μη) της ήττας εκεί…

Φυσικά αυτά θεωρούνται «περιθωριακές» εκτιμήσεις – δεν μας πειράζει. (Ζούμε μ’ αυτό!) Τα σημαντικά είναι:

α) ότι η ροχάλα της 18ης Αυγούστου έρχεται μόλις 3 χρόνια μετά απ’ αυτά:

και πάμπολλα παρόμοια περί «ενότητας», «γροθιάς» της δύσης κατά της Μόσχας κλπ, όλο το 2022, το 2023, το 2024…

β) είναι κατευθείαν συνέπεια της στρατηγικής ήττας ΟΛΩΝ των δυτικών ιμπεριαλισμών στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙

γ) είναι κατευθείαν συνέπεια του ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «πρόλαβε» να διαχειριστεί αυτή την ήττα πρώτος (αυτό το «πρόλαβε» χρειάζεται παραπάνω εξήγηση…) και, προφανώς (δεν υπάρχει άλλος τρόπος) κανιβαλίζοντας τους ευρωπαίους συμμάχους του∙ και

δ) του γεγονότος ότι από στρατηγική άποψη η όξυνση-των-ενδο-δυτικών (και ενδοαμερικανικών…) αντιθέσεων στο έδαφος αυτής της ήττας είναι (για τον διαλεκτικό, ιστορικό υλισμό μας…) η ουσιαστική επιδίωξη της Μόσχας (ειδικά) και των μελών του ευρασιατικού project (γενικά) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτός (έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν…) είναι ο ένας απ’ τους δύο σοβαρούς λόγους που η Μόσχα «τραβάει» αυτόν τον πόλεμο τόσο πολύ χρονικά: «πόλεμος τριβής» όχι απλά κατά του ουκρανικού στρατού, αλλά (κυρίως) κατά του-ουκρανικού-στρατού-ως-εργολάβου-του-νατο, άρα κατά του νατο ως πολιτικοστρατιωτικού μπλοκ.

(Το νατο έπρεπε να διαλυθεί αμέσως μετά την διάλυση του «συμφώνου της Βαρσοβίας», τον Ιούλιο του 1991. Αλλά όχι. Τα μέλη του προτίμησαν το αντίθετο. Έκαναν χρήση του «δικαιώματος του νικητή»: κάνω ό,τι θέλω όποτε θέλω, όπως θέλω. Δεν πέρασε ποτέ απ’ το μεθυσμένο μυαλό τους πως θα έρθει η στιγμή που ως ηττημένοι θα βρουν μπροστά τους το «δικαίωμα του νικητή», απ’ την αντίπαλη μεριά.

Τώρα όλα τα παπαγαλάκια και οι δημαγωγοί καταγγέλλουν τον Putin ότι είναι «αυταρχικός», «εγκληματίας», «κυνικός», και «αρνείται να διαπραγματευτεί» – χαρακτηρισμούς που παρεπιπτόντως δεν τους ξεστόμισαν ποτέ για τον Bush Β, τον Obama και την Clinton ούτε στο αφγανιστάν, ούτε στο ιράκ, ούτε στη λιβύη…

Αν η ιδιοτέλεια είναι χαρακτηριστικό όσων θεωρούν ότι δεν έχουν αντιπάλους, η μνήμη χρυσόψαρου είναι το προσόν όσων ζουν στη γυάλα. Η Μόσχα διαπραγματευόταν ακόμα και ως τον Μάρτη του 2022 – μάταια. Αλλά ήδη απ’ το 2007, απ’ την «σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου», ο Putin είχε καλέσει / προκαλέσει τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών να αναθεωρήσουν∙ τον ειρωνεύτηκαν.

Ο καιρός πέρασε και οι δυτικοί γιόρταζαν τα βίτσια και την «δύναμή» τους. Ώσπου η γυάλα τους άρχισε να ραγίζει. Ήδη το νατο ρευστοποιείται. Αργά και σταθερά. Τρία τουλάχιστον κράτη / μέλη του δεν έχουν κηρύξει κανέναν πόλεμο στη ρωσία. Κι αυτό ήταν η αρχή…

Όχι, το νατο δεν θα καταρρεύσει με πάταγο! Μάλλον θα απονευρώνεται, θα αντικαθίσταται ad hoc από άλλες, μικρότερες συμμαχίες, ενώ θα παραμένει στην κορνίζα ως σκέτο όνομα…)

Το «ραντεβού στην Αλάσκα» στις 14 Αυγούστου ήταν το άναμμα των τελευταίων μέτρων του φυτιλιού (του φυτιλιού του οποίου την ύπαρξη προσπαθούν να κρύψουν οι δημαγωγοί…) απ’ την μεριά της Μόσχας. Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον; Φαίνεται ότι τα κίνητρα είναι αρκετά ταπεινά και σχετίζονται με την σχέση του ψόφιου κουναβιού με τους maga ψηφοφόρους του και με τα ζόρια που τραβάει ειδικά με το «σκάνδαλο Epstein». Αλλά και με το γεγονός ότι έγινε genocide Don χωρίς να μπορεί να το κοντρολάρει∙ υποχρεώσεις γαρ. Πράγμα που επίσης δεν αρέσει στη maga βάση του. Θα μπορούσε λοιπόν να πρόκειται για εκδήλωση του γνωστού, του δεδομένου τυχοδιωκτισμού του.

Ωστόσο, όπως έχει δείξει η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού απ’ την αρχή, από την περιβόητη ομιλία του αντιπρόεδρου Vance στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» στις 14 Φλεβάρη (2025), απ’ την στιγμή που εξαφανίστηκε η προοπτική του «κοινού» πλιάτσικου στην (διαλυμένη…) ρωσική επικράτεια (κι αυτό έγινε σαφές αν και ανομολόγητα ήδη απ’ τα τέλη του 2023…) το ψόφιο κουνάβι σκοπεύει να αντιμετωπίζει τα παρακμιακά / κολαούζοι ευρωπαϊκά κράτη με την όξυνση του τρόπου του νυσταλέου Jo: σαν «αποικίες», στις οποίες – άμα είναι σκόπιμο – κάνουμε ακόμα και ανοικτό σαμποτάζ…

(Όταν η παντοδύναμη τότε πρωθ. στο Βερολίνο Merkel ανακάλυψε ότι η cia είχε παγιδεύσει το τηλέφωνό της, δέχτηκε την ψευτοσυγγνώμη του Obama και το βούλωσε. Όταν ο νυσταλέος Jo ανακοίνωσε έμμεσα αλλά καθαρά στα τέλη Φλεβάρη του 2022 ότι οι αγωγοί nord stream θα «τελειώσουν» έχοντας δίπλα του τον θλιβερό «άσσος στο ημίχρονο δύο τελικό» Scholz, ο αδύναμος πλέον γερμανός πρωθ. δεν έβγαλε κιχ. Κι όταν λίγους μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη του 2022, οι αγωγοί ανατινάχτηκαν μποϋκοτάροντας βασικούς τομείς της γερμανικής βιομηχανίας, η υπ.εξ. και ο υπ.οικ. της κυβέρνησής του μόνο που δεν είπαν «usa σε ευχαριστούμε!». Καμιά άλλη ευρωπαϊκή πολιτική βιτρίνα δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτήν την προβοκατόρικη πολεμική πράξη κατά «συμμάχων»∙ μόνο όλες μαζί ετοίμασαν άλλο ένα «πακέτο κυρώσεων» κατά της Μόσχας…)

Μια ακόμα απόδειξη της όξυνσης των ενδο-δυτικών, ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων (η οποία φυσικά δεν υποδεικνύεται στα μέρη μας…) είναι πως απ’ τις 20 Ιούλη η επικεφαλής του συνόλου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Tulsi Gabbard έχει απαγορεύσει την παροχή οποιασδήποτε πληροφορίας (σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την ουκρανία) στο σύνολο των συμμαχικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανόμενων των «five eyes», δηλαδή της αγγλίας, του καναδά, της αυστραλίας και της νέας ζηλανδίας.

Αυτό το intelligence blackout (προς … τους «συμμάχους») δεν είναι ένα απλό ψοφιοκουναβικό καπρίτσιο. Ούτε «κρίση εμπιστοσύνης». Είναι μάλλον προσπάθεια να περιοριστούν οι τρικλοποδιές που διάφοροι τέτοιοι «σύμμαχοι» (ειδικά το Λονδίνο) είναι ικανοί και διατεθειμένοι να βάζουν. Όμως αυτή η συσκότιση ίσως αποδειχθεί όχι μόνο ένας τρόπος του “daddy” για να κάτσουν-ήσυχα-τα-παιδιά. Αλλά κι ένας τρόπος να στραπατσαριστούν περισσότερο πέφτοντας το ένα πάνω στο άλλο…

Τελευταίο, μια ερώτηση που κανείς δεν κάνει (οπότε κανείς δεν απαντάει): πού ήταν η Βαρσοβία; Πού ήταν ο πρωθυπουργός Tusk; Γιατί δεν συμμετείχε σ’ αυτό το show της 18ης Αυγούστου στην Ουάσιγκτον το κράτος / κεφάλαιο με (μακράν) τον μεγαλύτερο στρατό στην ευρώπη; Τι γνώμη έχει η Βαρσοβία για τις ακροβασίες των «προθύμων» αλλά και για το μέλλον της περιοχής γύρω του;

(Η μισή απάντηση βρίσκεται στο ότι η Βαρσοβία βρίσκεται πολύ κοντύτερα στο «εκεί που συμβαίνει» σε σχέση με το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Βερολίνο∙ και, φυσικά, όντας πλέον μια «μεγάλη δύναμη» για τα ευρωπαϊκά και τα νατοϊκά δεδομένα, δεν σκοπεύει να ξεπέσει στην ανοησία των λιλιπούτειων βαλτικών επαρχιών / κρατών. Καθώς το καθεστώς του Κιέβου βρίσκεται ουσιαστικά υπό κατάρρευση, η αρχική πολωνική «θερμή υποστήριξη» του 2022 και του 2023 έχει αντικατασταθεί από έναν κάποιο ρεαλισμό: ποιο θα είναι το όφελος να ξεπλένουμε ακόμα τους οπαδούς του Bandera; ποιο θα είναι το όφελος να λουστούμε την ήττα παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει; ποιο θα είναι το όφελος να γίνουμε πρώτη γραμμή κατά της ρωσίας; είναι η διακριτική βάση του…)

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.24) >> Το πόσο στρατηγικής σημασίας είναι αυτή η δυτική ήττα (και το γιατί είναι πολύ χειρότερη απ’ την ήττα στο αφγανιστάν ή στο ιράκ…) είναι αδύνατο να το καταλάβει οποιοδήποτε μυαλό αγνοεί το βάρος, την έκταση, την ένταση, την συνθετότητα και τον χρονικό ορίζοντα εκείνου που λέγεται «στρατηγική» των αφεντικών (: οι λέξεις και οι έννοιες έχουν λεηλατηθεί απ’ την «κουλτούρα» του Θεάματος. Επιπλέον στα δυτικά κράτη / κεφάλαια οι «ειδικοί», προφεσόροι και λοιποί είναι αδύνατο εδώ και χρόνια να σκεφτούν στρατηγικά: είναι γυαλιστερά υποπροϊόντα του νεοφιλελευθερισμού και του «τέλους της ιστορίας»…).

Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας μέσω της συντριβής της Μόσχας σ’ έναν πόλεμο (στην ουκρανία…) ήταν νατοϊκός στόχος πολύ πριν το 2022 και την ρωσική εισβολή. Είναι συστατικό του 4ου παγκόσμιου πολέμου που έχει ξεκινήσει χρόνια πριν – και κλιμακώνεται!

Δείτε, για παράδειγμα, το άρθρο ενός αμερικάνου «ιστορικού και στρατηγικού αναλυτή» ονόματι Wess Mitchell, που διετέλεσε «υφυπουργός εξωτερικών για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις απ’ το 2017 ως το 2019» – στην πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού.

Δημοσιεύτηκε στις 21 Αυγούστου του 2021. Αποσπάσματα:

Μια στρατηγική για να αποφύγουμε πόλεμο σε δύο μέτωπα

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον 21ο αιώνα, εκτός από μια άμεση πυρηνική επίθεση, είναι ένας πόλεμος σε δύο μέτωπα, που θα περιλαμβάνει τους ισχυρότερους στρατιωτικούς αντιπάλους τους, την Κίνα και την Ρωσία. Μια τέτοια σύγκρουση θα συνεπαγόταν μια κλίμακα εθνικής προσπάθειας και έναν κίνδυνο πρωτοφανή εδώ και γενιές, φέρνοντας ουσιαστικά την Αμερική αντιμέτωπη με τους πόρους σχεδόν του μισού της Ευρασιατικής χερσαίας έκτασης. Θα επεκτεινόταν και πιθανότατα θα ξεπερνούσε τις τρέχουσες δυνατότητες του αμερικανικού στρατού, απαιτώντας μεγάλες θυσίες από τον αμερικανικό λαό με εκτεταμένες συνέπειες για την επιρροή, τις συμμαχίες και την ευημερία των ΗΠΑ. Σε περίπτωση που κλιμακωθεί σε πυρηνική αντιπαράθεση, θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

Δεδομένων αυτών των υψηλών διακυβεύσεων, η αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα με την Κίνα και την Ρωσία πρέπει να περιλαμβάνεται μεταξύ των πρωταρχικών στόχων της σύγχρονης μεγάλης στρατηγικής των ΗΠΑ.

….

Τι προτείνει λοιπόν ο σοφός «στρατηγικός αναλυτής» για να αποφευχθεί αυτό το κακό το καλοκαίρι του 2021;

…Μέσα σε αυτό το παράδοξο βρίσκεται μια ευκαιρία για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στόχος της αμερικανικής διπλωματίας – και το επίκεντρο της στρατηγικής μας για την αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα – θα πρέπει να είναι να οξύνουμε το δίλημμα της Ρωσίας και να κάνουμε αυτή τη χώρα λιγότερο απειλητική για εμάς γρηγορότερα απ’ ό,τι η Κίνα μπορεί να υλοποιήσει το φιλόδοξο στρατιωτικό δυναμικό της ως μεγάλη δύναμη. Αντί να προσπαθούμε να δελεάσουμε ή να φλερτάρουμε τη Ρωσία σε μια συμφιλιωτική στάση, θα πρέπει να της παρουσιάσουμε έναν συνδυασμό ανυπέρβλητων εμποδίων στην επέκτασή της προς τα δυτικά (συμπεριλαμβανόμενης, εάν χρειαστεί, της πρόκλησης μιας πολύ πιο σοβαρής ήττας από ό,τι έχει βιώσει μέχρι τώρα στην Ουκρανία), παρουσιάζοντας παράλληλα νέες ευκαιρίες για συνεργασία, επενδύσεις και ανάπτυξη στα ανατολικά της Ρωσίας. Με απλά λόγια, ο στόχος θα πρέπει να είναι η άμβλυνση του προβλήματος των ταυτόχρονων μετώπων της Αμερικής, δίνοντας στη Ρωσία κίνητρα να είναι λιγότερο ευρωπαϊκή δύναμη – και περισσότερο ασιατική.

….

Ουπς!!! Τι λέει ο δαιμόνιος «στρατηγικός αναλυτής» μήνες πριν «οι βάρβαροι εισβάλουν στην δημοκρατία της ουκρανίας»; Λέει «να κόψουν» την ρωσία απ’ την ευρώπη, και να την κάνουν …. σκέτη «ασιατική δύναμη»… Εν ανάγκη μ’ έναν ακόμα πόλεμο στην ουκρανία (ο δαιμόνιος θεωρούσε το καλοκαίρι του 2021 ότι η Μόσχα είχε ήδη ηττηθεί εκεί, αλλά μπορεί να χρειαζόταν να ηττηθεί πολύ περισσότερο). Και γιατί να γίνει η ρωσία «ασιατική δύναμη»; Για να συγκρουστεί με την κίνα!

Ω ναι! Η δυτική σοφή «στρατηγική» στα καλύτερά της: παιδική χαρά!

Συνεχίζει ο αμερικάνος «στρατηγικός αναλυτής» πιο κατατοπιστικά:

… Το αντίστοιχο του Port Arthur (: ήττα του τσάρου απ’ τους ιάπωνες το 1905) ή του Αφγανιστάν (: ήττα της εσσδ στα ‘80ς) σήμερα είναι η Ουκρανία. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επιθυμούν να δουν την Ρωσία να υφίσταται μια στρατιωτική αποτροπή επαρκούς μεγέθους ώστε να ωθήσει τους ηγέτες της να επανεκτιμήσουν τις υποθέσεις τους σχετικά με την ανεκτικότητα του μετασοβιετικού χώρου ως προτιμητέας ζώνης στρατηγικής επέκτασης. Η Αμερική μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος όπως ακριβώς έκανε και στο Αφγανιστάν: παρέχοντας στους ντόπιους τα μέσα για να αντισταθούν καλύτερα στη Ρωσία, σε μεγαλύτερους όγκους απ’ ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, και ενθαρρύνοντας τους Ευρωπαίους συμμάχους να κάνουν το ίδιο. Και θα πρέπει να αυξήσουμε σημαντικά το κόστος για τις κυβερνοεπιθέσεις και άλλες επιθέσεις στις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων μέσω αμοιβαίων επιθέσεων σε κρίσιμες ρωσικές υποδομές και μέσω της επιβολής κυρώσεων στον στενό κύκλο του Putin και στη δευτερογενή αγορά ρωσικών ομολόγων.

Αυτά τα πλήγματα, ωστόσο, πρέπει να έχουν έναν στόχο πέρα απ’ την απλή τιμωρία. Συγκεκριμένα, να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα, με τον σχεδιασμένο στόχο να πείσουν

 τη Ρωσία ότι ο δρόμος της επέκτασής της προς τα δυτικά είναι κλειστός. Αντίθετα, η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία στην Ασία θα πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να ενθαρρύνει τον αναπροσανατολισμό της εστίασης και των ενεργειών της Ρωσίας προς αυτή την κατεύθυνση. Μια τέτοια πολιτική θα περιλαμβάνει οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά στοιχεία.

…

Αυτά το καλοκαίρι του 2021… Θα πείτε: «ντάξει, ένας μαλάκας ονειρευόταν…». Λάθος (και γνώμη εκ των υστέρων). Τα παρόμοια «δημοσιεύματα» ήταν πάμπολλα, για πολλά χρόνια. Και απηχούσαν την «διανοητική» κατάσταση (τους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις) στην κορυφή της αμερικανικής εξουσίας άσχετα από προέδρους. To Russia delenda est ήταν η κοινοτοπία∙ το Κίεβο είχε αναλάβει το καθήκον του πολιορκητικού κριού…

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.20) >> Οι σχεδιασμοί και οι μεθοδεύσεις στην αμερικάνικη πλευρά του ατλαντικού ήταν όμοιοι και παράλληλοι με ανάλογους σίγουρα στο Λονδίνο. Σε κάθε περίπτωση έγιναν ευμενώς δεκτοί και σε διάφορες άλλες πρωτεύουσες, που δεν ήθελαν να χάσουν το «party» μιας τέτοιας δυτικής «νίκης» (κατά της ρωσίας).

Να ένα ωραίο και χρήσιμο παράδειγμα:

Αυτή, την αναγνωρίσατε, είναι η απ’ την εσθονία ορμώμενη κυρία Kaja Kallas στις 18 Μάη του 2024, σε κάποιο συνέδριο… Είχε ήδη επιλεγεί απ’ την σπουδαία κυρία Ursula ως υπ.εξ. της ε.ε., αλλά δεν είχε αναλάβει ακόμα το πόστο. Δεν είναι ωραίο να κάνουμε την ρωσία μια συλλογή από κρατίδια; έλεγε η καϋμένη τον Μάη του 2024, μιας και δεν είχε πάρει χαμπάρι (η καϋμένη) ότι το όνειρό της γινόταν ήδη εφιάλτης… Γάτα η κυρία Kaja!!!

Κι εδώ η ίδια κυρία πριν λίγες ημέρες:

Λοιπόν, ας το παραδεχτούμε. Η κυρία Kaja, η υπ.εξ. της περίφημης και αδούλωτης ε.ε., μας έχει σκλαβώσει! Έχει πάρει θέση στην καρδιά μας, και απειλεί να ρίξει πίσω την αγαπημένη Annalena! Άμα δεν μπορούμε να κτυπήσουμε την ρωσία τότε πως θα κτυπήσουμε την κίνα;

Μ’ εσάς σημαιοφόρο κυρία όλα είναι δυνατά!!! Έχετε πολύ ωραίο στυλ. Τόσους ρώσους-τρώτε-για-πρωϊνό∙ θα κωλώσετε με τους κινέζους;

Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις!

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 1

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.16) >> Είναι ρεαλιστικό το να προωθεί αποτελεσματικά το ψόφιο κουνάβι κάποιο συμβιβασμό με την Μόσχα, στο ουκρανικό πεδίο μάχης και όχι μόνο;

Πριν απαντήσει ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 2

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.12) >> Αφού φαίνεται πως απέτυχε το κόλπο «εκεχειρία – εκεχειρία – εκεχειρία τώρα∙ για να στείλουμε στρατό να κατακτήσουμε και να μοιραστούμε όση ουκρανία έχει μείνει!», το καινούργιο παιχνιδάκι είναι «στρατός – στρατός – στρατός για να φυλάει την ειρήνη»!!! Ή, στην αργκώ του δυτικού ιμπεριαλιστικού υπόκοσμου, εγγυήσεις ασφάλειας…. (Άλλος θέλει να σώσει τις μπίζνες της blackrock στην ουκρανία… Άλλος θέλει να κρύψει ότι έχει καταχραστεί καμιά 50 δις δολάρια απ’ τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία της Μόσχας στην κεντρική του τράπεζα… Γενικά μιλώντας οι «εγγυήσεις ασφαλείας» όπως τις επιδιώκουν αφορούν την δική τους ασφάλεια και μόνο!!)

Ένα ένα λοιπόν. «Εγγυήσεις ασφάλειας» (που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αφορούν το …. «παλαιστινιακό κράτος»!…) δίνονται σε κράτος που έχει κηρύξει ουδετερότητα, και ως εκ τούτου έχει περιορισμένες δυνατότητες να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι εξωτερικής απειλής. Ουδετερότητα σημαίνει: όχι συμμετοχή σε οποιονδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό / συμμαχία, όχι σε οποιονδήποτε ξένο στρατό στην επικράτεια, και περιορισμένο σε μέγεθος και οπλισμό «εθνικό στρατό». Ουδετερότητα-της-ουκρανίας με δυτικούς στρατούς στο έδαφός της απλά δεν είναι ουδετερότητα. Μπορεί να ειπωθεί «κατοχή» ή μπορεί να ειπωθεί «ένταξη στο νατο»… Σε καμία περίπτωση ουδετερότητα!!!

Το ουκρανικό σύνταγμα του 1994 προέβλεπε ουδετερότητα… Μετά το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 το άρθρο περί ουδετερότητας καταργήθηκε, και αντικαταστάθηκε με άλλο άρθρο που λέει «θέλουμε νατο». (Να πάει χαμένο τέτοιο πραξικόπημα;;;)

Συνεπώς, πριν τις «εγγυήσεις ασφαλείας» πρέπει το Κίεβο να (ξανα)αλλάξει το σύνταγμά του για να (ξανα)ενσωματώσει την ουδετερότητα. Αυτό είναι κατ’ αρχήν εύκολο (το ουκρανικό σύνταγμα είναι … ακορντεόν!). Αρκούν 300+ ψήφοι (απ’ τους 450) στην ουκρανική βουλή σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της, και η έγκριση απ’ το συνταγματικό δικαστήριο. (Μπορείτε να φανταστείτε πόσοι θα είναι συγκεντρωμένοι απ’ έξω και τι θα κάνουν «ενάντια στην προδοσία»;)

Για την αναγνώριση της ρωσικής Κριμαίας τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Χρειάζεται δημοψήφισμα που να πει «ναι» συν αλλαγή στο σύνταγμα (όπως πιο πάνω) που έχει κάμποσα άρθρα σχετικά ειδικά με την (ουκρανική) Κριμαία. (Μπορείτε να φανταστείτε τις προ-δημοψηφισματικές εκστρατείες;;;;; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα ακολουθήσει ένα πιθανό «ναι»;)

Τώρα: τόσο η Μόσχα όσο και το Κίεβο έχουν συμφωνήσει για τον χαρακτήρα και τις αρμοδιότητες των «εγγυητριών δυνάμεων» (σε μια ουδέτερη ουκρανία)!!! Που; Πότε;

Στα τέλη Μάρτη του 2022, στην Istanbul!!! (Τότε η Μόσχα ήταν διατεθειμένη να αφήσει όλο το ουκρανικό έδαφος εκτός απ’ την Κριμαία και το αντάρτικο Donbass – ελάχιστη γη σε σχέση με όση έχει καταλάβει ως τώρα…)

Ιδού το ντοκουμέντο (και αξιοποιείστε τα αγγλικά σας):

Μπορείτε να διακρίνετε σ’ αυτή τη συμφωνία:

– τις πιθανές «εγγυήτριες δυνάμεις» (άρθρο 2)…

– τις όχι μιλιταριστικές υποχρεώσεις του ουδέτερου Κιέβου με τον κατηγορηματικό αποκλεισμό παρκαρίσματος μη ουκρανικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια (άρθρο 4)…

– την διαδικασία επέμβασης των «εγγυητριών δυνάμεων» σε περίπτωση ανάγκης (άρθρο 5)…

– την έναρξη ισχύος της συμφωνίας για τις «εγγυήτριες δυνάμεις» μετά την συνταγματική τακτοποίηση της ουδετερότητας (άρθρο 7)…

Με δεδομένο ότι το Κίεβο συμφωνούσε σ’ αυτά (τα περισσότερα ήταν δικές του προτάσεις!) στα τέλη Μάρτη του 2022 γιατί θα τα απέρριπτε σήμερα;;; Ωωωω! Επειδή τα απέρριψε και τότε, μετά την εντολή της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου!… Επειδή σήμερα τα δεδομένα είναι πολύ χειρότερα από τότε, άρα πρέπει να κρυφτεί η γυμνή ήττα!… Και, τέλος, επειδή οι σύμμαχοι (οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί) θα πονέσουν πολλές φορές παραπάνω σήμερα σε σχέση με την άνοιξη του 2022!…

Είναι ωστόσο δυνατόν να γίνει η όποια ουκρανική επικράτεια parking νατοϊκού στρατού; Όχι!!! Τότε; Γιατί επιμένουν οι παρακμιακοί κοκάκηδες των δυτικών ιμπεριαλισμών; Για να καταγγείλουν (για μια ακόμη φορά) τον «εγκληματία Putin που εμποδίζει την ειρήνη» και να συντηρήσουν την απειλή του «επερχόμενου εχθρού» ώστε να διευκολύνουν και να δικαιολογήσουν την στρατιωτικοποίησή τους…

Για δυο λεπτά όμως. Το 2024, μ’ ένα ανεπανάληπτο tour στην ευρώπη, του οποίου την πυκνότητα θα ζήλευαν και οι Rolling Stones, ο τοξικός του Κιέβου υπέγραψε με τις αρμόδιες πολιτικές βιτρίνες όχι μία, όχι δύο, αλλά τριανταδύο (32) πανομοιότυπες «συμφωνίες συνεργασίας για την ασφάλεια»!!! Παρακαλούμε προσέξτε:

12 Γενάρη 2004 με την αγγλία∙ 16 Φλεβάρη 2024 με γαλλία και γερμανία∙ 23 Φλεβάρη 2024 με δανία∙ 24 Φλεβάρη 2024 με καναδά και ιταλία∙ 1 Μάρτη 2024 με ολλανδία∙ 3 Απρίλη 2024 με φινλανδία∙ 11 Απρίλη 2024 με λετονία∙ 27 Μάη 2024 με ισπανία∙ 28 Μάη 2024 με βέλγιο και πορτογαλία∙ 31 μάη 2024 με σουηδία, νορβηγία και ισλανδία∙ 13 Ιούνη 2024 με ηπα και ιαπωνία∙ 27 Ιούνη 2024 με εσθονία, λιθουανία και ε.ε. (;)∙ 8 Ιούνη 2024 με πολωνία∙ 10 Ιούλη 2024 με λουξεμβούργο∙ 11 Ιούλη 2024 με ρουμανία∙ 18 Ιούλη 2024 με τσεχία και σλοβενία∙ 4 Σεπτέμβρη 2024 με ιρλανδία∙ 9 Οκτώβρη 2024 με κροατία∙ 17 Οκτώβρη με ελλαδιστάν∙ 27 Νοέμβρη 2024 με βουλγαρία∙ 16 Γενάρη 2025 με αγγλία (εδώ η συμφωνία είναι για 100 χρόνια!!!)∙ 21 Γενάρη 2025 με αλβανία∙ 15 Μάη 2025 με μαυροβούνιο… (Μόνο η άνω Πετρομαγούλα δεν υπέγραψε…)

Τόσες διμερείς συμφωνίες «συνεργασίας για την ασφάλεια» δεν αρκούν; Τόσο ανασφαλής είναι ο τοξικός του Κιέβου;

Χμμμμ… Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι συμφωνίες ΔΕΝ αφορούν τον τρέχοντα πόλεμο! (Τρελοί ήταν όλοι αυτοί που τις υπέγραψαν;) Αφορούν ένα μελλοντικό πολεμικό ενδεχόμενο, όταν, αν και εφόσον ο τωρινός τελειώσει. Όμως και πάλι: δεν θα ήταν όλες αυτές οι συμφωνίες ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας στην περίπτωση που η Μόσχα έκανε την αποκοτιά να ξαναεπιτεθεί;

Φαίνεται ότι οι άσπρες σκόνες και το Θέαμα έχουν ποτίσει τις κορυφές των δυτικών πολιτικών εξουσιών. Η υπογραφή τέτοιων «10 ετών συμφωνιών συνεργασίας ασφάλειας» έγινε κάτι σαν μόδα το 2024∙ και πως να πεις «όχι» στον μελλοντικό νικητή της ρωσίας, στον ακρίτα συνοριοφύλακα των «δημοκρατιών» της ευρώπης;

Αλλά έχουν ξεχαστεί. Δεν μνημονεύονται. Είναι σα να μην υπάρχουν. Κάπως έτσι, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη του 2025, «πρόθυμοι» (κι απρόθυμοι) συνεχίζουν τα μπρος πίσω στις ασκήσεις επί χάρτου, για το πως (δήθεν) θα προστατέψουν την «ειρήνη-στην-ουκρανία», αυτήν την ειρήνη που μαχαίρωσαν ξανά και ξανά όταν είχε όρους που θα γίνονταν εύλογα αποδεκτοί απ’ τους ουκρανούς. Και στην οποία το μόνο που μπορούν πια να συνεισφέρουν είναι το να κοιτάξουν τα χάλια τους.

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 3

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.07) >> Πρέπει κάποιος να είναι πολύ σοβαρά διαταραγμένος, διανοητικά και συναισθηματικά, για να μην καταλαβαίνει ότι σ’ αυτόν τον μάταιο καπιταλιστικό κόσμο η (κρατική) ουδετερότητα είναι πλεονέκτημα, όχι μειονέκτημα. Συνήθως αναφέρεται σαν απόδειξη η περίπτωση της φινλανδίας, που ωστόσο πρόσφατα αποφάσισε ότι η ουδετερότητα που της εξασφάλισε σημαντική καπιταλιστική ανάπτυξη επί δεκαετίες (π.χ.: nokia…) δεν είναι sexy, και μπήκε στο νατο. Υπάρχει ωστόσο ένα ακόμα παράδειγμα: η αυστρία.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.