Tag: μακεδονία

Άκυρος συναγερμός (;)

Δευτέρα 28 Αυγούστου. Τα μέλη της σερβικής διπλωματικής αποστολής στα Σκόπια επέστρεψαν στη θέση τους· κι ως το τέλος του μήνα θα γυρίσει και ο πρεσβευτής. Όλα καλά λοιπόν; (σχόλιο Καλοί, παλιοί φίλοι – 25/8).

Οι δύο υπ.εξ. (Dimitrov του μακεδονικού κράτους και Dacic του σερβικού) συναντήθηκαν την περασμένη Παρασκευή στη Nis και η κοινή τους δήλωση μετά ήταν λίγο πολύ «κουκούλωμα» της υπόθεσης. Προκύπτει πάντως ότι κάποια (μη κατονομαζόμενη) «ξένη δύναμη» έριξε σήμα στη σερβία περί κατασκοπείας σε βάρος της πρεσβείας της στα Σκόπια – «μυρίζει Μόσχα» το πράγμα.

Το ζήτημα με τον σέρβο «μυστικό» Goran Zivaljevic, που είχε ρόλο στην επίθεση στη βουλή και στον Zaev στις 27 του περασμένου Απρίλη, εξακολουθεί να υφίσταται· χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν είναι το μόνο «πρόβλημα στις σχέσεις των δύο χωρών».

Επιστροφή στην ηρεμία – λοιπόν. Καταλαβαίνουμε ωστόσο ότι το Βελιγράδι ήταν που αναγκάστηκε να κάνει πίσω, ενώ ξεκίνησε τον καυγά με ένταση. Το πιθανότερο είναι ότι δεν βρήκε σοβαρά στοιχεία για να κατηγορήσει τα Σκόπια, και τελικά τόριξε στη «φιλία και την συμπόνοια των λαών»…

Καλοί, παλιοί φίλοι

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Το ελληνικό βαθύ κράτος ρίχνει τις τροχιοδεικτικές του βολές στο «μακεδονικό» αποσύροντας την εθνική χάντμπολ νεανίδων απ’ το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα επειδή η εθνική του μακεδονικού κράτους φορούσε φανέλες που έγραψαν “macedonia”. Το αδελφό σερβικό βαθύ κράτος προσπαθεί να το χοντρύνει· αν και με έναν παρόμοιο «τρώγομαι με τα ρούχα μου» τρόπο: ανακάλεσε όλο το προσωπικό της σερβικής πρεσβείας στα Σκόπια για «διαβούλευση»… Αφήνοντας να διαρρεύσει (καμία «επίσημη ανακοίνωση» – μόνο non papers…) ότι η κυβέρνηση Zaev κατασκοπεύει την σερβική διπλωματική αποστολή. Είναι πιθανό κάτι τέτοιο;

Ναι, είναι – αλλά ο σοσιαλδημοκράτης Zaev θα έχει το δίκιο με το μέρος του αν «έχει από κοντά» την σερβική πρεσβεία. Το Βελιγράδι (όπως άλλωστε και η Αθήνα) έκανε μια χαρά τη δουλειά / τις δουλειές του με τον πρώην πρωθ. ακροδεξιό Gruevski. Δεν γουστάρει τον Zaev, για διάφορους λόγους. Απ’ το ότι δεν είναι στο κέντρο της μακεδονικής μαφίας (όπως ο Gruevski) μέχρι το ότι τα έχει βρει με την αλβανική μειονότητα που ζει στην μακεδονική επικράτεια. Όταν, την περασμένη άνοιξη, ο Zaev προσπαθούσε να φτιάξει κυβέρνηση (έχοντας την «δεδηλωμένη») και ο μακεδόνας πρόεδρος Ivanov (κολλητός του Gruevski) δεν του έδινε την εντολή, το παρακράτος του Gruevski έκανε ένα ντου στη βουλή. «Μιλημένο ντου» με την ασφάλεια του κτιρίου, είχε σκοπό τον εκφοβισμό των βουλευτών του Zaev: έπεσε ξύλο.

Όμως για κακή τύχη του Βελιγραδίου τα video απ’ το ντου έδειξαν χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης ότι απ’ τους βασικούς επικεφαλής της επίθεσης ήταν σέρβος μυστικός πράκτορας. Που βρισκόταν και δρούσε στα Σκόπια με την κάλυψη της πρεσβείας.

Μετά απ’ αυτό τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση Zaev; Να «στήσει κώλο»; Όχι προφανώς! Έχει πάρει κάποια μέτρα – κι αυτό διαολίζει ακόμα περισσότερο το Βελιγράδι. «Μας κατασκοπεύουν» ωρύονται οι διαρροές. «Ελάτε πίσω» λέει το σερβικό καθεστώς.

Να τα σερβικά εθνικά special εφφέ! Να ξέρει, άραγε, τίποτα η Αθήνα, ο ογκόλιθος Nick the greek και η φαιορόζ κυβέρνηση; Μπαααα… Όχι μωρέ. Ο ογκόλιθος είναι ένας πράος, ειρηνιστής και καλόβολος άνθρωπος. Κι ούτε το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος / μαφία είχε ποτέ παρτίδες με τους «σέρβους αδελφούς».

Όλα τυχαία…

(φωτογραφία: με το δεμένο κεφάλι ο Zaev, όταν είχε γίνει η επίθεση. Συμβολικά κάπως έτσι τον θέλουν Αθήνα και Βελιγράδι, αν κρίνουμε απ’ τις πρώτες τους «ενέργειες»…)

Εθνική υπερηφάνεια

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η ομοσπονδία χάντμπολ ελλάδας (ο.χ.ε.) διοικείται απ’ τις «υπηρεσίες»; Πολύ πιθανό αν κρίνουμε απ’ το γεγονός ότι η εθνική νεανίδων πήγε μεν στα Σκόπια για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά αποχώρησε απ’ τον αγώνα με την αντίστοιχη εθνική του μακεδονικού κράτους, επειδή (λέει) στις φανέλες της έγραφε «macedonia», ενώ το ίδιο ήταν και το όνομα του γηπέδου. Φαίνεται πως η ο.χ.ε. δεν ξέρει το όνομα του κράτους. Ίσως είχε την απαίτηση όταν εμφανίζεται έλληνας όλες οι επιγραφές, οι φανέλες, τα χαρτονομίσματα, οι πινακίδες στα αυτοκίνητα, τα πάντα, να μετατρέπονται σε “fyrom”.

Για όσες / όσους έχουν βασικές γνώσεις περί αθλητισμού και σπορ, ειδικά σε επίπεδο πρωταθλητισμού, το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Οι κοπέλλες προπονούνταν επί μήνες για την συμμετοχή στο ευρωπρωτάθλημα… Τα αφεντικά τους (η ο.χ.ε.) τις άφησαν και τις πήγαν στα Σκόπια μόνο και μόνο για να τις χρησιμοποιήσουν σα γάντια του μποξ: για να κάνουν “τα μούτρα κρέας” των παλιάνθρωπων “σκοπιανών”. (Εκτός αν το πράγμα σκηνοθετήθηκε απ’ τον φόβο της τελευταίας θέσης!!!) Μεγάλο ξενέρωμα για τις αθλήτριες ο μεγάλος θρίαμβος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής!

Το πιθανότερο είναι, βέβαια, ότι έγινε ρόμπα (κανείς άλλος δεν αποχώρησε, και πώς αλλιώς;) αλλά έτσι είναι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός. Κουτσαβάκικος. Όταν δεν μπορεί να πουλήσει τσαμπουκά, εκλύει την μιζέρια και την κουτοπόνηρη βλακεία του έθνους.

Το πόσο βρωμάει εθνικιστική μεθόδευση αυτό το περιστατικό αποδεικνύεται απ’ το ότι την ελληνική εθνική, μετά την ηρωϊκή επιτροφή της στα πάτρια εδάφη, την κάλεσε για τα συγχαρίκια ποιός;… Ο πρόεδρος Πάκης (Προκόπης Παυλόπουλος…)!! Κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας να συγχαίρει μια ομάδα που την έκανε απ’ το ευρωπρωτάθλημα;!! (Dirty job πρόεδρε, but someone has to do it!) Τι άραγε θα κάνει η ίδια ή οποιαδήποτε άλλη ελληνική «εθνική», σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα οπουδήποτε στην γηραιά ήπειρο, αν βρεθεί απέναντι σε «εθνική» του μακεδονικού κράτους; Θα αποχωρήσει; Ή θα μουτζουρώσει με σπρέι τις φανέλες του εχθρού;

Να τι δήλωσε όλο καμάρι ο πρόεδρος Πάκης στις νεαρές αθλήτριες:

Να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ! Και θέλω δημόσια να εξηγήσω για ποιο λόγο έγινε αυτή η πρόσκληση. Να θυμάστε ότι η στάση σας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν μια στάση συνέπειας και ευθύνης. Όχι μόνο απέναντι στην πατρίδα μας, αλλά απέναντι στο αθλητικό ιδεώδες, απέναντι στο αθλητικό πνεύμα.

Για το ξέρετε άλλωστε, δεν χρειάζεται να το εξηγήσω εγώ: Το γνήσιο αθλητικό πνεύμα, το γνήσιο αθλητικό ιδεώδες δεν συμβιβάζεται, με χονδροειδείς παραχαράξεις της Ιστορίας, οι οποίες μάλιστα εκδηλώνουν τάσεις αλυτρωτισμού, προσβάλλουν ακόμη και αυτό τούτο, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Αυτό που κάνατε, λοιπόν σας τιμά γιατί υπερασπιστήκατε και την πατρίδα μας, αλλά και τον αθλητισμό. Και μάλιστα από μια χώρα που γέννησε το Ολυμπιακό ιδεώδες, το οποίο είναι σύμφυτο με την ιστορική αλήθεια και με την ειρήνη. Θέλω με την ευκαιρία αυτή να τονίσω προς τη γειτονική χώρα, ότι όσο συνεχίζει αυτήν την τακτική, που, όπως είπα, είναι αντίθετη με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο λόγω του αλυτρωτισμού που αποπνέει, η ίδια υπονομεύει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Παπατζιλίκια του κερατά! Τι σημαίνουν αυτά; Το ελληνικό βαθύ κράτος, εν όψει ενός “νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα” που δεν μπορεί να τον αποφύγει, αλλά και έχοντας απέναντί του (στα Σκόπια) μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στην ευρώπη, αρχίζει το κούρντισμα: δημιουργούμε προβλήματα, στα οποία φταίνε “αυτοί”. Προσπαθούμε να τους εκθέσουμε στα μάτια τρίτων…

Αυτήν την τακτική υπηρέτησε η ο.χ.ε.. Το απέδειξε κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας, που κι αυτός ένας υπάλληλος του βαθέος κράτους είναι, κι εκτός απ’ τα προγραμματισμένα κάνει και έκτακτα μεροκάματα.  Και θα συνεχιστεί αυτή η τακτική. Είναι τα εθνικά special εφφέ (καπνός, βροντές, αστραπές…) απ’ όπου θα βγει την κατάλληλη στιγμή ο εκπρόσωπος του βαθέος κράτους, ο ογκόλιθος Nick the greek, και θα βροντοφωνάξει:

Αυτοί είναι εχθροί της ιστορίας, του πολιτισμού, της ευρώπης και της ανθρωπότητας… αληταράδες δηλαδή! Εμείς δεν μιλάμε μ’ αυτούς…

Βαλκάνια 1

Τρίτη 8 Αυγούστου. Αφού ξεμπέρδεψε με το «κυπριακό» ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek ετοιμάζεται να ξεμπερδέψει και με το «μακεδονικό». Με την ίδια ελληνική εθνική γραμμή: η καλύτερη λύση είναι η παράταση της εκκρεμότητας. Βέβαια η εξωτερική πολιτική της ε.ε. (όσο και όπου υπάρχει τέτοια) δεν ευνοεί τα ελληνικά κόλπα. Επιπρόσθετα η Αθήνα έχει φτιάξει ένα φανταστικό όνομα έντιμου και αξίοπιστου εταίρου, σοβαρού διαπραγματευτή και καλοπροαίρετου ρεαλιστή εδώ και 7 χρόνια, όπως είναι γνωστό· ταλέντα που κάνουν τους ευρωπαίους να κοιτάνε με θαυμασμό τις ελληνικές πολιτικές βιτρίνες (ή κάνουμε λάθος;).

Έτσι, παρότι δεν επίκειται σύντομη είσοδος του μακεδονικού κράτους στην ε.ε. για λόγους εντελώς άσχετους με την «διένεξη για το όνομα» (την οποία οι πάντες στον πλανήτη θεωρούν γελοία), και ακριβώς επειδή δεν επίκειται κάτι τέτοιο, η ευρωενωσιακή διπλωματία θα πρέπει να υποστηρίξει τον σοσιαλδημοκράτη Zaev με άλλους τρόπους. Για λόγους ανταγωνισμού το ίδιο είναι πιθανό να ψάχνει και η Ουάσιγκτον. Αυτά υποδεικνύουν ότι ο ογκόλιθος και η ελληνική «εθνική γραμμή» θα νοιώσουν κάποια «πίεση». Δεν υπάρχει θέμα, όμως. Εδώ κατάφεραν να πετάξουν έξω τον οηε απ’ το «κυπριακό», στο «μακεδονικό» θα κολλήσουν οι πανέλληνες;

Βαλκάνια 2

Τρίτη 8 Αυγούστου. Φυσικά, τους άυπνους φύλακες αυτής της γραμμής, τους ανησυχεί λίγο (ή πολύ· σιωπηλά πάντως…) η «συμφωνία φιλίας και καλής γειτονίας» που υπέγραψαν πριν μια βδομάδα, στις 1 Αυγούστου, ο Zaev (πρωθ. της μακεδονίας) και ο Borissov (πρωθ. της βουλγαρίας) στη Σόφια. Την συμφωνία την χειροκρότησε ο Johannes Hahn (μικρό το κακό: είναι ο αρμόδιος επίτροπος για την διεύρυνση της ε.ε., μια διεύρυνση που έχει παγώσει εδώ και πολύ καιρό, λίγο πολύ άεργος δηλαδή – στην Αθήνα κάτι τέτοιους τους κάνει μια μπουκιά ο αντ’ αυτού, στον “πρωϊνό καφέ”… ) και ο Sigmar Gabriel (εδώ το κακό είναι αισθητά μεγαλύτερο: πρόκειται για τον υπ.εξ. της ανθελληνικής γερμανίας…). Εννοείται ότι στην Αθήνα δεν χάρηκε κανείς…

Από τότε που η άνοιξε η εθνική ελληνική όρεξη για την διάλυση της μεταγιουγκοσλαβικής επικράτειας του μακεδονικού κράτους και την μοιρασιά του, στις αρχές των ‘90s, η Αθήνα ποτέ δεν ήθελε να μπει σ’ αυτόν τον λογαριασμό η Σόφια. Στις κορυφαίες στιγμές του πρώτου μισού εκείνης της δεκαετίας, όταν η λεηλασία της μακεδονικής επικράτειας ήταν δημόσιο θέμα και κουβεντιαζόταν με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου, η Αθήνα έκανε deal με το Βελιγράδι. Μπορούσε να ανεχτεί και τα Τίρανα (στη μοιρασιά), υπό την προϋπόθεση βέβαια κάποιων «ανταλλαγμάτων»: εδάφη της νότιας αλβανίας. Όμως η Σόφια ποτέ δεν περιλαμβανόταν στους επιτρεπόμενους διεκδικητές και υποψήφιους καταπατητές. Η Αθήνα ήταν η πλέον «κάθετη» σ’ αυτόν τον αποκλεισμό. Στο συγκεκριμένο χασάπικο δεν χωρούσαν τέσσερεις… Και σε καμία περίπτωση δεν χωρούσε η Σόφια – για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε εδώ.

Το σχέδιο του πλιάτσικου απέτυχε. Το ’95 ήρθαν αυτοπροσώπως οι αμερικάνοι να βάλουν τάξη στα δυτικά βαλκάνια σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Το ελληνικό βαθύ κράτος και ο σοσιαλεθνικιστής Παπαντρέου ο Β κατάπιαν με πίκρα το σάλιο τους, και αναγκάστηκαν να υπογράψουν την περιβόητη “ενδιάμεση συμφωνία”, υπό την επιτήρηση της Ουάσιγκτον, που αναγνώριζε κάπως την ύπαρξη μακεδονικού κράτους. Οι ελληνικοί εθνικιστικοί / στρατόκαβλοι τόνοι έπεσαν, οι μπίζνες άρχισαν να γίνονται αλλιώς, το μακεδονικό κράτος έμεινε για την Αθήνα “fyrom”, “πρώην γιουγκοσλαβικό κάτι”, κάτι που με τον καιρό απέμεινε σαν ελληνικό καραγκιοζιλίκι. Πάντως για την Αθήνα η Σόφια παρέμεινε ο εν δυνάμει ανταγωνιστής στο «μακεδονικό». Και ποτέ σύμμαχος ή συνεταίρος.

Το βουλγαρικό κράτος, ακόμα και στην περίοδο της μετασοσιαλιστικής παρακμής του (‘90s), αν και σε αδυναμία, κράτησε μια γραμμή αντίθετη με εκείνη του ελληνικού. Αφενός αναγνώρισε αμέσως το μακεδονικό κράτος με το συνταγματικό όνομά του: δημοκρατία της μακεδονίας. Αφετέρου δεν αναγνώρισε την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητας», όπως υποστηρίζει η εθνική μυθολογία των Σκοπίων, θεωρώντας το “μακεδονία” και τα παράγωγά του, συμπεριλαμβανομένης της σλαβικής διαλέκτου, de facto, γεωγραφικό προσδιορισμό – με τον οποίο δεν έχει κανένα πρόβλημα. Θεωρεί όσους αυτοπροσδιορίζονται “εθνοτικά” σαν «μακεδόνες» βουλγαρικό φύλο. Κι αυτό το στηρίζει στο γεγονός ότι ένα μέρος της γεωγραφικής μακεδονίας (και άρα της, ας πούμε, εδαφικής μήτρας των «μακεδόνων»), η μακεδονία του Πιρίν, είναι βουλγαρικό έδαφος. Και οι κάτοικοί της θεωρούνται, φυσιολογικά, βουλγαρικής εθνικότητας. Έχει έτσι η Σόφια την άνεση (αυτό ειπώθηκε απ’ τον Borissov μετά την υπογραφή της φιλίας) να δηλώνει “το πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας είναι δικό του θέμα – δεν μας αφορά”. Αβυσσαλέα απόσταση απ’ την ελληνική γραμμή που θέλει να “αυτοπροσδιορίσει” τους άλλους σύμφωνα με τα συμφέροντά και τις εθνικές παράνοιές της.

Προφανώς υπάρχει μια καλή δόση εθνικιστικής βουλγαρικής αυθαιρεσίας σε κάποια απ’ αυτά. Που έχει, όμως, ένα τακτικό (ίσως και στρατηγικό) πλεονέκτημα: η Σόφια δεν τρομάζει με τους μακεδόνες έξω απ’ τα δυτικά σύνορά της. Γιατί δεν καβαλάει έναν Βουκεφάλα… Οπότε δεν χρειάζεται να κρύβει τα τανκς της πίσω από μπακάλικα και τα γαλανόλευκα μπακάλικα πίσω απ’ τον μεγΑλέκο. Απλούστατα δεν χρειάζεται τίποτα απ’ αυτά – οπότε δεν γελοιοποιείται! Δεν ασχολείται με τα “π.Χ.” – έχει μεταγενέστερα και πιο στέρεα επιχειρήματα…

Απ’ τα τέλη των ’90s και μετά, όταν το ελληνικό βαθύ κράτος / κεφάλαιο έκανε την επέκτασή του στα βαλκάνια με «οικονομικά μέσα», το βουλγαρικό δεν είχε τέτοιες δυνατότητες. Έκανε, όμως, κάτι καλύτερο: άρχισε να δίνει αφειδώς βουλγαρικά διαβατήρια σε όσους κατοίκους του μακεδονικού κράτους ήθελαν να ταξιδεύουν χωρίς περιττές διατυπώσεις στην ευρώπη. Αρκετές χιλιάδες υπηκόων του μακεδονικού κράτους έχουν πια τέτοια διαβατήρια· και αντίστοιχα η Σόφια έχει, αν θα ήθελε να το χρησιμοποιήσει, ένα καλό επιχείρημα για το ότι «μα ιδού, είναι βούλγαροι!».

Μ’ άλλα λόγια: η Σόφια έχει εδραιώσει την επιρροή της στην μακεδονική επικράτεια, αφήνοντας την Αθήνα να βγάζει αφρούς…

Βαλκάνια 3

Τρίτη 8 Αυγούστου. Η βουλγαρική πολιτική είναι, λοιπόν, ένα μόνιμο αγκάθι στα πλευρά της ελληνικής, σε ότι αφορά τις συμμαχίες στα βαλκάνια, τους «άξονες» και, οπωσδήποτε το «μακεδονικό». Σε αντίθετη με την Αθήνα που προσπαθεί να κρατήσει τα Σκόπια έξω από διεθνείς συμμετοχές (είτε στο νατο είτε στην ε.ε.) βάζοντας σαν τρικλοποδιά την «εκκρεμότητα του ονόματος», η Σόφια υποστηρίζει όντως το μακεδονικό καθεστώς για τέτοιες αναβαθμίσεις. Η υπογραφή της πρόσφατης συμφωνίας φιλίας και καλής γειτονίας ανήκει σ’ αυτήν την πολιτική γραμμή. Μια μέρα μετά, στις 2 Αυγούστου, οι δύο υπ.εξ., η Ekaterina Zaharieva (Σόφια) και ο Nikola Dimitrov (Σκόπια) συμμετείχαν μαζί στο μνημόσυνο του Goce Delchev, ηγέτη μιας συνωμοτικής μακεδονικής οργάνωσης (“εσωτερική μακεδονική επαναστατική οργάνωση”), που τιμάται και στα δύο κράτη σαν οργανωτής της επανάστασης του Ilinden, το 1903, εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο τάφος του βρίσκεται στην Banitsa, στη βουλγαρία.

Είναι εύλογο ότι η ελληνική δημαγωγία τσίνισε και τα έκρυψε αυτά. Δεν ήταν σα να πηγαίνει ο ψεκασμένος υπ.αμ., πάνω σε χαλί και τάβλες στην αμμούτσα, άκρη άκρη στη θάλασσα, να τιμήσει τους πεσόντες στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, κάτι που αξίζει προβολής! Όχι!!!

Τέτοιες ενέργειες έχουν βέβαια περισσότερο συμβολισμό παρά ουσία. Τα δύο κράτη έχουν τις διαφορές τους, όχι σπουδαίες ή άλυτες πάντως. Για τους ελληνικούς πονοκέφαλους σημαντικό είναι, επίσης, ότι ο αντίπαλος που θα έχει απέναντί του, στον όποιο “γύρο διαπραγματεύσεων για το όνομα” ο Nick the greek, ο 45χρονος μακεδόνας υπ.εξ. Nikola Dimitrov, θεωρείται έμπειρος διπλωμάτης, έχοντας κάνει ήδη θητείες σαν πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον, στο Άμστερνταμ και στη Μόσχα. Δεν έχει βέβαια, απ’ την άλλη, το βάρος και διεθνές κύρος (;) ενός εθνικιστή λεγεωνάριου “διανοούμενου” που κατάφερε να βουλιάξει τις τελευταίες διαπραγματεύσεις για το “κυπριακό”, επειδή γι’ αυτό πληρώνεται, λέγοντας ασύστολα ψέμματα όπου μπορούσε…

Αλλά με τέτοιο διπλωματικό εκτόπισμα ο Nick the greek θα είναι, πράγματι, σκέτη απόλαυση. Περιμένουμε (υπομονετικά) εθνικές δάφνες μεγάλες σα μπανανόφυλλα! Η χορτάτη απ’ τα ελληνικά καμώματα «διεθνής κοινότητα» θα χειροκροτήσει επίσης – δίχως άλλο…

Αλλοίμονο: ποιος τολμάει να τα βάλει με την “χρυσή βίδα” του πλανήτη;

“Μακεδονικό”

Τετάρτη 12 Ιούλη. Είτε σαν αντιπερισπασμό (για τις πασίγνωστες διεθνώς ελληνικές ευθύνες για την “κατάρρευση”…) είτε επειδή έχουν μεγάλα άγχη, οι εκπρόσωποι του λαού γύρισαν μια κοινοβουλευτική συζήτηση για το “κυπριακό” σ’ ένα άλλο “εθνικό πρόβλημα”, το “μακεδονικό”. Κι εκεί, εννοείται, «οι έλληνες και μόνον αυτοί έχουν δίκιο». Αλλά…

Ο ελληνικός εθνικισμός έχει υποστεί μια (τουλάχιστον τακτική) ήττα απ’ την στιγμή που δεν κυβερνάει ο ακροδεξιός Γκρουέφσκι. Η καινούργια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Zaev φαίνεται διατεθειμένη να μεταρρυθμίσει τους θεσμούς· και να βρει λύσεις «καλής γειτονίας». Και στα δύο (θα) έχει την υποστήριξη της ε.ε. και, σίγουρα, του Βερολίνου.

Εντελώς συμπωματικά, τις ώρες που στο ελληνικό κοινοβούλιο προσπαθούσαν να θυμηθούν πόσο σκληρή είναι η γραμμή «απέναντι στα Σκόπια» στην πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους βρισκόταν ο Michael Roth, γερμανός υφυπουργός εξωτερικών για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον υπ.εξ. Nikola Dimitrov, αφού χαιρέτησε τον μεταρρυθμιστικό οίστρο της νέας κυβέρνησης, είπε κι αυτά (επί λέξει):

…Κανένας εκτός Μακεδονίας και εκτός Ελλάδας δεν καταλαβαίνει αυτήν την διένεξη για το όνομα, που είναι εντελώς παράλογη. Νομίζω ότι θα πρέπει να αφήσουμε την ιστορία στην ιστορία και να ασχοληθούμε μαζί με το κοινό μας μέλλον…

Πρώτο σκάνδαλο: αποκάλεσε το μακεδονικό κράτος «μακεδονία»! Μήπως πρέπει να αρχίσει πόλεμος των ελλήνων κατά των καταραμένων γερμαναράδων; Δεύτερο σκάνδαλο: είπε ότι η διένεξη για το όνομα είναι εντελώς παράλογη. Δηλαδή; Η «ψυχή μας» είναι τρελή ε; Αυτό είπε!! Εν τέλει ζήτησε να αφήσουμε την ιστορία στην ιστορία. Ε, είναι σίγουρο, αυτοί πάνε γυρεύοντας: πρέπει να αρχίσει πόλεμος κατά των καταραμένων γερμαναράδων!!!! (Βυθίσατε το Βερολίνο! Που είναι ο στιβαρός ηγέτης που θα το φωνάξει;)

Ώσπου να ετοιμαστούν κράνη και παλάσκες γι’ αυτήν την εκστρατεία η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Zaev θα έχει υπογράψει μια ευρύτατη συμφωνία «φιλίας» με την Σόφια. Δεν είναι εθνικά συμφέρον αυτό, ε;

Οπότε ο ταχυδακτυλουργός της ελληνικής διπλωματίας Nick the greek πρέπει να κινηθεί γρήγορα, πάνω στο άσπρο άτι του. Πρέπει να κάνει κάτι που να μπορεί μετά να το πουλήσει στην εσωτερική αγορά σαν “μεγάλη επιτυχία”… Ε, δεν σκοπεύει και σε καμιά διεθνή καριέρα!! Πρώτος (πατριώτης) στο χωριό να είναι, κι ας πάει να πηδηχτεί η υφήλιος. (Ο κυρ Νίκος είναι κάτι σαν κυρ Γιάνη, αλλά σε πιο ευαίσθητο εθνικά πόστο. Οπότε δεν κάνει πασαρέλα, αλλά δεν ακούει κι αυτά που του αξίζουν…)

Κάτι θα σκεφτεί για να συντηρηθεί η εκκρεμότητα – και αυτή, όπως και τόσες άλλες. Αν τα αφεντικά του ελληνικού κράτους / παρακράτους έγραφαν ποτέ το εγχειρίδιο της διαχρονικής εξωτερικής πολιτικής τους, αυτό δεν θα είχε τίτλο “μηδενικά προβλήματα” αλλά Καμμία Λύση, Ποτέ και Πουθενά!…

Καυγάδες με όλους, απαιτήσεις από όλους: οι έλληνες είναι ο ευλογημένος λαός του μεγαλοδύναμου. Οπότε δικαιούνται τα πάντα.

(φωτογραφίες: Πάνω, ο Roth με τον Dimitrov. Κάτω, οι συναντήσεις των πολιτικών βιτρινών μακεδονικού και βουλγαρικού κράτους).

Ο καλός υπουργός

Κοτζιάς - Δημητρώφ

(Macedonian Foreign Minister Nikola Dimitrov, right, walks next to Greek Foreign Minister Nikos Kotzias during their meeting in Athens, Wednesday, June 14, 2017. Dimitrov is in Greece on a one day official visit.)

Πέμπτη 15 Ιούνη. Παριστάνοντας στα λόγια τον «καλό» ο ψεκασμένος υπ.εξ. Nick the Greek – Κοτζιάς υποδέχτηκε τον καινούργιο υπ.εξ. της δημοκρατίας της μακεδονίας Nikola Dimitrov. Το βαθύ ελληνικό κράτος (το οποίο εκπροσωπεί επάξια και ο συγκεκριμένος πασόκος, άλλωστε πώς θα έπιανε την καρέκλα;) παριστάνει ότι καταπίνει την πίκρα του που δεν έγινε κεραμιδαριό το κράτος της μακεδονίας όπως ξεδιάντροπα ευχόταν δημόσια, μέσω των διάφορων “ειδικών” παπαγάλων. Παριστάνει ότι καταπίνει την πίκρα του που η “φίλη και σύμμαχος Ουάσιγκτον” σταμάτησε τον ακροδεξιό Gruevski (με ανταλλάγματα, προφανώς).

Οπότε, “κάνοντας την αδυναμία φιλότιμο” ο N.t.G. υποδέχτηκε τον Dimitrov με τα γνωστά καλωσυνάτα λόγια: Ωωωωω… η Ελλάδα υποστηρίζει την εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της FYROM… και θα στηρίξει την ένταξή της στην ε.ε. και το νατο… μόλις λυθεί το πρόβλημα με το όνομα…

Όταν τα 4 απ’ τα 5 μόνιμα κράτη μέλη του (παρηκμασμένου, βέβαια) «συμβουλίου ασφαλείας» του οηε (αγγλία, ηπα, ρωσία, κίνα) και πάνω από 130 κράτη στον κόσμο αναγνωρίζουν την «δημοκρατία της μακεδονίας» με αυτό το όνομα (το συνταγματικό της), το «πρόβλημα με το όνομα» είναι απλά μια απ’ τις πολλές ελληνικές ιμπεριαλιστικές ψυχώσεις που δεν αφορά κανέναν άλλον. Και “fyrom” δεν υπάρχει παρά μόνο στα χαρτιά· και στα ελληνικά μυαλά. «Δημοκρατία της μακεδονίας» υπάρχει…

Σ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη, όπου τα συμφέροντα καθορίζουν την πολιτική, όσο κι αν η Αθήνα «υποστηρίζει την ένταξη της fyrom στην ε.ε. και το νάτο …. αρκεί, μωρέ, να λυθεί το πρόβλημα το όνομα…», αυτές οι προσχωρήσεις στις συγκεκριμές συμμαχίες δεν θα γίνει σύμφωνα με τα ελληνικά γούστα.

Η Ουάσιγκτον δεν βιάζεται για ένταξη του μακεδονικού κράτους στο νατο· είναι αρκετές οι «διμερείς σχέσεις». Αν, όμως, το project europe επιταχύνει την ένταξη στην ε.ε. των δυτικών βαλκανίων, κι αν ειδικά στην περίπτωση της δημοκρατίας της μακεδονίας η νέα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Zaev πρόκειται να υποστηριχτεί απ’ τις Βρυξέλες με μια τέτοια επιτάχυνση, τότε θα βιαστεί και η Ουάσιγκτον.

Σε μια εποχή γρήγορων κινήσεων και αλλαγών οι «κολληματίες» γίνονται γρήγορα βαρετοί και άχρηστοι: το να δείχνεις ακαμψία επί δεκαετίες σημαίνει, απλά, ότι είσαι ηλίθιος. Και σαν τέτοιος άχρηστος. Οι καιροί των ελληνικών μεγαλείων (των ‘90s) πέρασαν· και πέρασαν γρήγορα. Για παράδειγμα ψάξτε να βρείτε πόσο εύκολα και άνετα έκανε ρόμπα τον εξοχότατο Τσίπρα ο αιώνιος εχθρός Erdogan, στην τελευταία τους συνάντηση στο Πεκίνο. Είναι ενδεικτικό.

Αυτό που θα απομείνει στην Αθήνα και στον ελληνικό ιμπεριαλισμό σε σχέση με το «μακεδονικό» είναι κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που έκανε το σαουδαραβικό καθεστώς στις φανέλες των άσσων της Barcelona μετά τον καυγά με την Ντόχα: να «σβήνει» πινακίδες αυτοκινήτων… Η αποστροφή απέναντι στην πραγματικότητα τα έχει αυτά…

(η φωτογραφία είναι από όχι ελληνικό site. Και ο Dimitrov είναι Macedonian Foreign Minister, και όχι “fyromian”….)

Αφού δεν διαλύθηκε…

Τετάρτη 24 Μάη. Η πολιτική κατάσταση στο μακεδονικό κράτος έχασε το ενδιαφέρον της αφού (με αμερικανική «μεσολάβηση») δεν έγινε ούτε αυτό που ήλπιζαν οι έλληνες πατριώτες (συμπεριλαμβανόμενων των φαιορόζ) ούτε, έστω, κάτι κοντά σ’ αυτό – με αίμα πάντως.

Ο σοσιαλδημοκράτης Zaev έχει πάρει ήδη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Και τα ανταλλάγματα για την ασυλία του πρώην πρωθ. Gruevski και των στελεχών της συμμορίας του γίνονται όλο και περισσότερο φανερά.

Για παράδειγμα ένα βίντεο απ’ το εσωτερικό κύκλωμα ασφαλείας της βουλής, που προβλήθηκε από δύο κανάλια, δείχνει καθαρά και πανηγυρικά τουλάχιστον 6 βουλευτές του δεξιού / ακροδεξιού vmro-dpmne να ανοίγουν την πόρτα (βγάζοντας την μπάρα ασφαλείας) στους φασίστες του κόμματος που μπούκαραν στις 27 Απρίλη και έκαναν την αίθουσα τύπου (όπου μιλούσε ο Zaev) κεραμιδαριό. Η αστυνομία λέει ότι παρέδωσε αυτό το βίντεο και άλλα έγκαιρα στους εισαγγελείς που ερευνούν την υπόθεση· για καλή τύχη (;) όμως των εμπλεκόμενων οι υπεύθυνοι της ανάκρισης ξέχασαν να τους καλέσουν. Και, φυσικά, να τους κατηγορήσουν. Τώρα έχουν μια κάποια δυσκολία να εξηγήσουν το γιατί, αλλά αν περάσει λίγος καιρός μπορεί το πράγμα να ψιλοξεχαστεί.

Πως λέγεται αυτό; «Κατευνασμός»; Ας αφήσουμε το παρελθόν κι ας κοιτάξουμε μπροστά;

Κάπως έτσι… Δουλεύει; Χμμμμ…

Εθνικές φαντασιώσεις

Δευτέρα 15 Μάη. Εκτός απ’ την τουρκική επικράτεια (που δεν έχει διαλυθεί ακόμα, μετά το δημοψήφισμα), ούτε εκείνη του μακεδονικού κράτους φαίνεται να πειθαρχεί στις ελληνικές εθνικιστικές φαντασιώσεις. Οι βαρυσήμαντες και βαρύγδουπες «αναλύσεις των ντόπιων ειδικών» (των υπηρεσιών δηλαδή…) για σύγκρουση μεταξύ των «αλβανών» και των «άλλων» δεν πήγαν απλά στα σκουπίδια σε χρόνο dt. Είναι ήδη στις χωματερές. Όλα έληξαν με την παρέμβαση του «αμερικανικού παράγοντα»… Και σα να μην έφτανε αυτό, η αλβανική μειονότητα του μακεδονικού κράτους φαίνεται τώρα να υποστηρίζει ακόμα περισσότερο τον σοσιαλδημοκράτη Zaev, που θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός· και δεν είναι αλβανός. Είναι απ’ τους «άλλους», την πλειοψηφία στο μακεδονικό κράτος…

Τι έκανε ο απεσταλμένος της Ουάσιγκτον στα Σκόπια; Αυτό που υπονοούσαμε μετά την επίσκεψή του: «έπεισε» τους σοσιαλδημοκράτες να μην το τραβήξουν (δικαστικά) εναντίον του Γκρουέφσκι και της μαφίας του, με αντάλλαγμα τον σχηματισμό κυβέρνησης και ένα σχετικά «ήρεμο» ξεκίνημα της καινούργιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας / κυβέρνησης συνεργασίας.

Αυτό προκύπτει ήδη απ’ τις κατηγορίες σε βάρος 9 ατόμων (μελών του κόμματος του Γκρουέφσκι vmro dpmne) απ’ αυτά που μπούκαραν στο κοινοβούλιο στις 27 Απρίλη, κοπανώντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Το κατηγορητήριο είναι το πιο ήπιο που θα μπορούσε: «συμμετοχή σε βίαιο πλήθος που εμπόδισε την αστυνομία απ’ την άσκηση των καθηκόντων της» – τριαλαρί, τριαλαρό δηλαδή. Οι προβλεπόμενες ποινές για την περίπτωση είναι από 3 μήνες έως 3 χρόνια. Αλλά και μόνο το extra light των κατηγοριών δείχνει που πάει το πράγμα.

Υπάρχουν κι άλλοι 14 που κατηγορούνται. Με την ίδια πιο πάνω κατηγορία ή μια «πιο βαριά»: «συμμετοχή σε πλήθος που κάνει μια εγκληματική πράξη». Εδώ η ποινή μπορεί να φτάσει τα 5 χρόνια.

Το βασικό που γίνεται προς το παρόν είναι να μην προσωποποιηθούν / εξατομικευτούν οι κατηγορίες, που έτσι θα ήταν πολύ βαρύτερες. Προφανώς οι απλοί αντίπαλοι του (προηγούμενου) καθεστώτος Γκρουέφσκι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι μ’ αυτά τα «πεσίματα στα μαλακά». Ωστόσο θα πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιδέα μιας «βελούδινης» αλλαγής φρουράς…