Ζικ – ζακ;

Τρίτη 2 Μάη. Ο πρόεδρος του κράτους της μακεδονίας Gjorge Ivanov, που (όπως έκανε με εκπροσώπους της ε.ε.) δήλωνε ότι θα έχει δουλειές χτες, τελικά άλλαξε γνώμη. Συναντήθηκε με τον απεσταλμένο της Ουάσιγκτον, τον υφ.υπ.εξ. Yee. Κι όχι μόνο αυτό. Αφού τα είπαν, άφησε να εννοηθεί ότι θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον σοσαλδημοκράτη Zaev.

Εντυπωσιακή αλλαγή στάσης (εφόσον αποδειχθεί αληθινή) που, δίχως άλλο, θα πρέπει να οφείλεται στην «γοητεία» της αμερικανικής διπλωματίας… Μια φράση όμως του Ivanov μας δυσκολεύει: αφού χαρακτήρισε τις ηπα «στρατηγικό εταίρο» του μακεδονικού κράτους (ο.κ.) ζήτησε να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια επιτρέποντας στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία να πάρει την εντολή.

«Να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια» οι ηπα; Δηλαδή τι; Να «πείσουν» τον Zaev να θάψει τα κακουργήματα του Gruevski; Να «εγγυηθούν» ότι θα αθωωθεί; Τι ακριβώς;

Για να δούμε.

(φωτογραφία: αριστέρα ο Yee, δεξιά ο Ivanov)

Πυροσβεστική αποστολή…

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Ο αμερικάνος υφ.υπ.εξ. (με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις…) Hoyt Brian Yee φτάνει την Δευτέρα στα Σκόπια. Για να “πείσει” τον σύμμαχο του ακροδεξιού πρώην πρωθ. Γκρουέφσκι πρόεδρο Gjorge Ivanov να δώσει επιτέλους εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην ήδη διαμορφωμένη πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών και αλβανών βουλευτών.

Όμως ο Ivanov έχει δηλώσει ήδη ότι δεν θα τον δεχτεί… Όπως έχει κάνει και με τους απεσταλμένους της ε.ε…. Το πράγμα δείχνει κωμικοτραγικό: ενδιαφέρεται πραγματικά η Ουάσιγκτον για την «σταθερότητα» στα δυτικά βαλκάνια; Ή το παριστάνει;

Δεν είναι η καχυποψία μας, αλλά η κοινή λογική που προκαλεί την ερώτηση. Αφού ο Yee ξέρει ήδη ότι ΔΕΝ θα μιλήσει με τον θεσμικά υπεύθυνο (της «θεσμικής εκτροπής» όπως θα έλεγαν οι ειδικοί) τι ακριβώς θα κάνει στα Σκόπια; Δηλώσεις σαν αυτές που έχει ήδη κάνει: «Ελπίζω ότι σύντομα θα…» κλπ κλπ…. Αυτό…

Και απ’ την ανάποδη μεριά: τι ακριβώς είναι που δίνει στον Ivanov την «άνεση» να κρεμάει ταμπέλα «κλειστόν» στο πόστο του όταν κτυπάει το κουδούνι ένας αμερικάνος καθεστωτικός; Πιο απλά: γιατί δεν ανησυχεί ότι κάνει χοντράδα; Μήπως επειδή ξέρει ότι πρόκειται για fake «προσπάθειες»;

Προφήτες δεν είμαστε, και ίσως ο Ivanov «το ξανασκεφτεί». Όμως δεν μας φαίνεται καθόλου δύσκολο η καινούργια αμερικανική διοίκηση να θεωρεί τα δυτικά βαλκάνια «πρόβλημα της ευρώπης» – παίρνοντας από εκεί μόνο ότι χρειάζεται, όπως για παράδειγμα την ένταξη του μαφιόζικου montenegro στο νατο… Και δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο το να βλέπει με καλό μάτι το να γίνει αυτό το «πρόβλημα» ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Το να το βλέπει με καλό μάτι… και να το σπρώχνει με καλό χέρι… διακριτικά…

(Εν τω μεταξύ στην αναμπουμπούλα διάφοροι χαίρονται: κυκλοφορούν φήμες στην μακεδονική επικράτεια ότι ο Ivanov μπορεί να αξιοποιήσει το προεδρική καρέκλά του για να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», βγάζοντας τον στρατό στους δρόμους – ένα πραξικόπημα δηλαδή – προκειμένου να σταματήσει οριστικά την πολιτική διαδικασία. Ας ευχηθούμε να πρόκειται μόνο για φήμες…)

Εμπρηστική αποστολή

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Είναι πιθανό ότι το βαθύ κράτος που πρόλαβε να φτιάξει ο Γκρουέφσκι και οι αυλικοί του ποντάρει στο γεγονός ότι τον ερχόμενο Ιούνη και Ιούλη λήγει η θητεία του «ειδικού δικαστηρίου» που δημιουργήθηκε για να ερευνήσει τις εναντίον τους σοβαρές καταγγελίες.

Αυτό το «ειδικό δικαστήριο» φτιάχτηκε το φθινόπωρο του 2015, μετά απ’ τις πιέσεις της ε.ε. Ως τώρα έχει κάνει 14 έρευνες και έχει κλείσει 3 υποθέσεις, όλες με επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον στελεχών του κόμματος του Γκρουέφσκι, του VMRO, που κυβερνούσε απ’ το 2006. Η πιο αποτελεσματική φάση των ερευνών του άρχισε πάντως μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν η αντιπολίτευση παρέδωσε στους εισαγγελείς τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει.

Η ανανέωση της θητείας του απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3στο κοινοβούλιο, που δεν υπάρχει. Αλλά είναι προφανές ότι ο Γκρουέφσκι και το κόμμα του δεν θα ήθελαν να φτάσει η στιγμή μας τέτοιας ψηφοφορίας, αφού η άρνησή τους στην ανανέωση θα σήμαινε παραδοχή ενοχής. Συνεπώς κάνουν κάτι χοντρύτερο, στο οποίο η συμμετοχή του Ivanov είναι βασική: παράγουν «κατάσταση ακυβερνησίας» – προσπαθώντας (υποθέτουμε) να κάνουν παζάρια στα παρασκήνια.

Μια βολική ιστορία

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Βασικό στοιχείο σε βάρος του Γκρουέφσκι είναι ένας μεγάλος όγκος υποκλοπών συζητήσεων δικών του, υπουργών του και στελεχών του κόμματος και του κράτους. Οι μαγνητοφωνήσεις θεωρούνται αυθεντικές· κι εκεί λέγονται και ακούγονται όλα. Για δωροδοκίες, μίζες, έλεγχο δικαστών, νοθεία στις εκλογές κλπ κλπ. Αλλού τέτοιοι τύποι θα είχαν “τελειώσει” – όπως, άλλωστε, το παραδέχεται σε κάποια απ’ αυτές τις συζητήσεις η πρώην υπ.εσ. Gordana Jankuloska: «κάποια μέρα θα καταλήξουμε όλοι φυλακή»… Όχι, όμως στα βαλκάνια.

Σ’ αυτό το σύστημα φαίνεται ότι το ελληνικό κράτος είχε βρει για χρόνια έναν άσπονδο συνεταίρο. Ο εθνικισμός του Γκρουέφσκι ήταν το αντίβαρο για «μαζική εσωτερική χρήση» στην βρώμικη εξουσία του. Και, ταυτόχρονα, το κατάλληλο άλλοθι για τον ελληνικό εθνικισμό και την συντήρηση της «εθνικής εκκρεμότητας του ονόματος»… (Φυσικά οι μπίζνες και τα καζίνο στην επικράτεια του κράτους της μακεδονίας ήταν άλλη ιστορία…)

Αυτή η υπόγεια συμπάθεια στον Γκρουέφσκι δύσκολα κρύβεται τώρα που οι «ειδικοί» και οι προφεσόρες, τα παπαγαλάκια δηλαδή του ελληνικού βαθέος κράτους, έχουν βγει στη γύρα για να αναγγείλουν «διαλύσεις» και «καταστροφές» στα δυτικά βαλκάνια· στις οποίες, φυσικά, βάζουν τα πάντα. Εκείνο που θορυβεί το ελληνικό βαθύ κράτος (χωρίς να μπορεί να το φωνάξει δυνατά) είναι ότι ο σοσιαλδημοκράτης Zaev δίνει ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες και πόστα στους αλβανούς που ζουν στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους· ενώ απ’ την άλλη μεριά στις έρευνες για την «διαφθορά» που συνεχίζονται ίσως ανακαλυφθούν και τίποτα ελληνικά ονόματα. Το να μεγαλώσει, με ειρηνικό τρόπο, το πολιτικό βάρος των αλβανών στο μακεδονικό κράτος δεν ταιριάζει καθόλου με τις ελληνικές βλέψεις, έστω και μείνουν φαντασιώσεις για δέκα αιώνες…

Τα ντόπια φερέφωνα παρουσιάζουν την σύγκρουση στο κράτος της μακεδονίας σαν εθνοτική. Σαν σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους» («σλάβους» αν δεν μπορεί να αποφευχθεί ο προσδιορισμός τους…). Αυτή είναι, ακριβώς, η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι. Ενώ, βέβαια, μόνο γι’ αυτό δεν πρόκειται! Είτε μιλήσει κανείς για ενδο-καθεστωτική αναμέτρηση, είτε μιλήσει για σύγκρουση μεταρρυθμιστών – συντηρητικών, είτε (γραφικό!) «τίμιων – λαμογιών», το βέβαιο είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες του Zaev είναι της ίδιας ακριβώς εθνικότητας με τους φασίστες και προσοδιστές του Γκρουέφσκι! Και ποσοτικά είναι περίπου τα ίδια μεγέθη! Εξάλλου το μακεδονικό σύνταγμα επιβάλει ότι θα υπάρχουν πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας ενός σλαβομακεδονικού και ενός τουλάχιστον αλβανικού κόμματος· συνεπώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών με τα αλβανικά κόμματα είναι κατοχυρωμένη.

Το να παρουσιάζεται στην ελλάδα το θέμα σα σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους», δηλαδή το να παρουσιάζεται σαν «πραγματικότητα» η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι, επιτρέπει, δόλια, το πέρασμα της ντόπιας πρακτόρικης ρητορικής απ’ το κράτος της μακεδονίας στο αλβανικό· ύστερα στο κόσοβο· οπότε έμμεσα και στην «φίλη και αδελφή» σερβία. Γελοία και φτωχά κόλπα, που όμως πιάνουν εφόσον το κοινό είναι επιδεκτικό στο χάιδεμα των εθνικιστικών προκαταλήψεών του…

Θα περίμενε κανείς απ’ τους ντόπιους καθεστωτικούς τίποτα άλλο εκτός από παραπληροφόρηση, ψέματα, δημαγωγία;

 

Μόνο εγκάθετοι

Παρασκευή 28 Απρίλη. Τα κλωτσομπουνίδια σε κοινοβούλιο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδειξη εκρηκτικού ταπεραμέντου. Στην περίπτωση, όμως, της “κρίσης” που εδώ και μήνες παράγει η δεξιά / ακροδεξιά του Γκρουέφσκι στο πολιτικό σύστημα του κράτους της μακεδονίας, το πράγμα είναι επικίνδυνα σοβαρότερο.

Ο καθεστωτικός Γκρουέφσκι, βουτηγμένος ως τις ρίζες των μαλλιών του σ’ αυτό που λέγεται “βαλκανική διαφθορά”, έχει χάσει μεν την εξουσία, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει εμφύλιος. Απέχοντας απ’ την βουλή προσπαθεί να εμποδίσει την έναρξη της λειτουργίας της υπό την πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών και του αλβανικού BDI (και δύο μικρότερων κομμάτων). Έχει σύμμαχο τον εκλεγμένο απ’ τον ίδιο πρόεδρο.

Στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, ναι μεν το κόμμα / συνασπισμός του Γκρουέφσκι ήρθε πρώτο κερδίζοντας 51 έδρες (σε σύνολο 120) αλλά απέτυχε να κάνει συμμαχία με το αλβανικό BDI· κάτι που πέτυχε το δεύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα / συνασπισμός του Zoran Zaev (49 έδρες). Αλλά ο Γκρουέφσκι και το κύκλωμά του δεν θέλουν να αφήσουν τα αξιώματα· φοβούνται ότι θα καταλήξουν φυλακή. Κάτι αρκετά πιθανό.

Το χθεσινό ντου οργανώθηκε από οπαδούς του Γκρουέφσκι, όταν οι 67 βουλευτές της πλειοψηφίας εξέλεξαν πρόεδρο της βουλής· για πρώτη φορά αλβανικής καταγωγής. Η “εθνικιστική οργή για την προδοσία” είναι, όμως, μόνο ο φερετζές.

Για να τα κάνει αυτά ο Γκρουέφσκι έχει πλάτες. Όχι στην ε.ε., σίγουρα όχι στην τωρινή ε.ε. Στην Ουάσιγκτον ίσως; Στην “ευρύτερη αγγλόσφαιρα”; Επίσημα το ψοφιοκουναβιστάν “καταδικάζει”. Αλλά ανεπίσημα μάλλον ενδιαφέρεται για μερικούς ακόμα μπελάδες σε βάρος αυτού του καταραμένου Βερολίνου.

Και τα δυτικά βαλκάνια προσφέρονται…

(κάτω φωτογραφία: ο Zaev με φανερή καρεκλιά στο κεφάλι…)

Ο πρωθυπουργός λείπει ταξίδι για δουλειές

10/2/2017. Μπορεί να καίγεται η γούνα (του ελληνικού κράτους) για τις “διαπραγματεύσεις”, την “αξιολόγηση” και το “χρέος” αλλά ο πρωθυπουργός κάνει ταξίδια “για δουλειές” – έτσι λένε. Πήγε στο Βελιγράδι· για δουλειές (λένε). Πήγε στο Παρίσι· για δουλειές (λένε). Πήγε στο Κίεβο· για δουλειές (λένε). Καλώς εχόντων των πραγμάτων πρόκειται για κοσμογονία: ενώ ο κόσμος καίγεται ο Σάμυ και η Ρόζυ κάνουν μπίζνες.
Δεν είμαστε εμείς που θα υποτιμήσουμε τον ψυχολογικό παράγοντα στην καθημερινότητα των πολιτικών βιτρινών. Προφανώς και έχουν δικαίωμα να ξεσκάνε. .. Καλύτερα τα ταξίδια παρά ο έρπης. Αλλά, με την (προσωρινή, ας πούμε) εξαίρεση του απόρρητου ταξιδιού στο Παρίσι, τα υπόλοιπα κουρντίζουν την καχυποψία μας. Οι «δουλειές στο Βελιγράδι», για παράδειγμα, προέκυψαν αφού πριν οι «αδελφοί σέρβοι» άρχισαν να επιδεικνύουν ξανά την ετοιμοπόλεμη εριστική τους διάθεση, πρώτα με το κόσοβο και μετά με το κράτος της μακεδονίας. Τι ακριβώς πήγε να κουβεντιάσει μαζί τους ο κυρ Αλέξης; Επειδή δεν θα μάθουμε, έχουμε κάθε δικαίωμα να εκτιμάμε ότι δεν πήγε να κανονίζει επενδύσεις του ελληνικού κεφάλαιου στη σερβία· αυτές παίζουν χρόνια, αμοιβαία, κυρίως στη μαύρη σφαίρα του καπιταλισμού (διάφορα λαθρεμπόρια, ξεπλύματα, κλπ), και δεν χρειάζονται πρωθυπουργικές σφραγίδες.
Και το Κίεβο; Το (όψιμο) ενδιαφέρον για τους ελληνικής καταγωγής ουκρανούς ούτε σαν παγωμένο ανέκδοτο δεν θα έπρεπε να σερβίρεται (και, για να είμαστε δίκαιοι, περνάει ντούκου, σαν ένα ακόμα non paper). Τι πήγε να κάνει στη φωλιά των ουκρανών φασιστών ο ετοιμόρροπος έλληνας πρωθυπουργός; Να εξισορροπήσει τα υποτιθέμενα νταραβέρια με τον οίκο των Rothschild, για να μην θυμώσει ο ψεκασμένος; (Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία του ακροδεξιού πατριώτη Τέρενς στις πρωθυπουργικές αποσκευές προς Κίεβο δείχνει μια μέριμνα…)
Δεν θα το χοντρύνουμε – ακόμα… Μόνο αυτό: αν το ελληνικό βαθύ κράτος μέσω των τωρινών πολιτικών βιτρινών του μιμείται κάποια «ανεξάρτητη και πολυδιάσταση» εξωτερική πολιτική, να το πει καθαρά στους υπηκόους. Να δαγκώσουν τις ταυτότητές τους, για να αναγνωριστούν οι σωροί τους μετά.

Βαλκάνια

9/2/2017. Οι ιδέες του δεξιού (ψοφιοκουναβικού) γερουσιαστή Ντάνα Ροχραμπάχερ μπορεί να προκάλεσαν μια κάποια κρυφή χαρά στο ελληνικό βαθύ κράτος. Αλλά είναι νωρίς για να την εκδηλώσει φανερά.
Τι είπε ο αμερικάνος φασιστογερουσιαστής μιλώντας στο αλβανικό κανάλι Vizion Plus; Ότι υπάρχει μεγάλη διχόνοια [στο κράτος της μακεδονίας] και ότι δεν πρόκειται να ζήσουν μαζί αυτοί εκεί… Γι’ αυτόν τον λόγο οι κοσοβάροι και αλβανοί απ’ την πγδμ θα πρέπει να είναι μέρος του κοσόβου, και η υπόλοιπη πγδμ να είναι μέρος της βουλγαρίας ή όποιας χώρας πιστεύουν ότι έχουν σχέση…
«Προσωπική γνώμη» πιθανόν… Αλλά για κάτι τέτοιες «προσωπικές γνώμες» ψοφάει το ελληνικό βαθύ κράτος. Με μια ουσιαστική διαφορά: να είναι βασικό μέρος στο πλιάτσικο. Ο Ροχραμπάχερ δεν μνημόνευσε “ελληνικά δικαίωματα” στην διάλυση και στην μοιρασιά. Μήπως αυτό είναι κακός οιωνός; Ή χρειάζεται ο γερουσιαστής (και η κυβέρνησή του) το κατάλληλο “μασάζ”;
Δεν τελειώνει, όμως, εκεί η ιστορία. Διάφορα (ίσως δευτερεύοντα ίσως όχι) δεδομένα στα δυτικά βαλκάνια εδώ και κάποιους μήνες μας δείχνουν ότι πιθανόν η Ουάσιγκτον “μαζεύει καύσιμο υλικό” στην περιοχή· προκειμένου να ξανακτυπήσει το project της ενωμένης ευρώπης. Όπως έκανε με επιτυχία χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του Μιλόσεβιτς και των φίλων του στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90. Αυτή τη φορά είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει την ισλαμική τρομοκρατία για να αποσταθεροποιήσει αυτήν την «ασταθώς σταθεροποιημένη» περιοχή του κόσμου. Αλλά και κάθε τι άλλο αξιοποιήσιμο…
Το ερώτημα, τότε, είναι τι θα κάνει ο «σκληρός» ευρωπαϊκός πυρήνας; Το Βερολίνο και το Παρίσι έχουν εμπλακεί άμεσα υπέρ μιας κάποιας πολιτικής σταθεροποίησης στο κράτος της μακεδονίας· πράγμα που σημαίνει ότι έχουν το νου τους. Ένα σημαντικό τμήμα της πολιτικής ελίτ αλλά και των υπηκόων του μακεδονικού κράτους είναι επίσης βέβαιο ότι προτιμά την ασφάλεια των ευρωπαϊκών θεσμών παρά τις φιλοπόλεμες αμερικανικές ιδέες· ακόμα κι αν είναι «προσωπικές». Αυτό σημαίνει ότι αν το ελληνικό βαθύ κράτος θεωρήσει ότι πρέπει να κινηθεί ξανά στο μοτίβο «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», θα πρέπει να έχει ξεμπερδέψει με τους ευρωπαϊκούς «περιορισμούς».
Γινόματε σαφείς υποθέτουμε…