Tag: κίνα

Το ψόφιο κουνάβι έμπορος

Σάββατο 26 Αυγούστου. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει τον δρόμο της: εμπορικές / οικονομικές κυρώσεις, και ξανά και ξανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο το αμερικανικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο υπολογίζει ότι θα στριμώξει τους αντιπάλους τους και θα ξαναπάρει οικονομικά / εμπορικά το πάνω χέρι στον πλανήτη. Η τελευταία δόση αφορά κινεζικές επιχειρήσεις – με αφορμή την παλιοβόρεια κορέα. Εννοείται ότι βρήκαν την ευκαιρία και στο Τόκιο. Παρότι οι κυρώσεις είναι «εκτός πλαισίου οηε» οι γιαπωνέζικες πολιτικές βιτρίνες έτρεξαν να τις υιοθετήσουν.

Αν υπάρχουν ακόμα ιστορικοί στις ηπα, θα πρέπει να έχουν αρρωστήσει. Στην χρυσή του εποχή (στον 20ο αιώνα, όχι και τόσο παλιά δηλαδή) το αμερικανικό κεφάλαιο / κράτος δεν είχε ανάγκη από κυρώσεις. Επιβαλλόταν στη ζώνη του χωρις δεύτερη κουβέντα.

Αυτός ο light (;) εμπορικός πόλεμος απ’ τον οποίο έχει πιαστεί η Ουάσιγκτον σα να είναι σανίδα σωτηρίας θα ήταν, ίσως, αποτελεσματικός για μια καπιταλιστική «δύναμη» μεσαίου βεληνεκούς, που θα εξασφάλιζε την απαραίτητη πρωταρχική συσσώρευση στην επικράτειά της, άντε και σε μερικές αποικίες – πριν αρχίσει κάποια επιθετική επέκταση. Για την νικήτρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου είναι ήδη ήττα, χωρίς καν επίσημα κηρυγμένο πόλεμο. Πόσο πιθανό είναι να αγοράζουν τα ευρωπαϊκά κράτη το αμερικανικό γκάζι σε διπλάσια τιμή απ’ το ρωσικό, επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει διαρκώς κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς; Πόσο πιθανό είναι να συγκρατηθεί η οικονομική επέκταση του Πεκίνου επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες; Στο τέλος, κι αν αυτό το βιολί συνεχίσει, ο κύριος «alibaba» θα αποκλείσει τον κύριο «amazon» απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου…

Αν η Ουάσιγκτον έχει σαν τελευταίο καταφύγιο (του εμπορικού πολέμου της) τα αεροπλανοφόρα της, καλύτερα να το ξανασκεφτεί….

Αφγανιστάν

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Ο αμερικανικός στρατός έχει βάσεις στο αφγανιστάν. Πέντε ή έξι. Δεν τις έφτιαξε για να τις διαλύσει. Τις έφτιαξε επειδή του χρειάζονται (και) εκεί. Τυπικά είναι νατοϊκές. Ουσιαστικά είναι δικές του. (Το νατο είναι κάπως αβέβαιο).

Όχι ο ψοφιοκούναβος αλλά και ο θεός ο ίδιος να έλεγε «θα φύγουμε», ψέμματα θα ήταν. Το ιδανικό για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, ειδικά το Λονδίνο, θα ήταν να υπάρχει στην Καμπούλ ένα καθεστώς μαριονέτα που να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της αφγανικής επικράτειας, έτσι ώστε οι αμερικάνοι να περιορίσουν τον στρατό τους στο προσωπικό των βάσεων.

Τέτοιο καθεστώς η Ουάσιγκτον προσπάθησε φιλότιμα να φτιάξει και να στηρίξει. Ο «πρόεδρος» Karzai ήταν ένας τέτοιος «μπροστινός», όπως είναι τώρα ο διάδοχός του απ’ τον Σεπτέμβρη του 2014, Ashraf Ghani. O Karzai δεν κατάφερε να ελέγξει την αφγανική επικράτεια. Ο Ghani ακόμα λιγότερο: οι πιο «ευχάριστοι» υπέρ του υπολογισμοί δείχνουν ότι έχει ήδη χάσει το 40%. Κυρίως απ’ τους ταλιμπάν.

Οι ταλιμπάν θα ήταν, ίσως, λιγότερο πετυχημένοι στην αντεπίθεση που έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια αν οι στόχοι τους δεν συνέπιπταν με εκείνους της Μόσχας, του Πεκίνου· και καμιά φορά από τακτική απόψη με εκείνους της Ισλαμαμπάντ. Το πακιστανικό καθεστώς δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει στην Ουάσιγκτον ή οποιονδήποτε άλλον να αποκτήσει το «πάνω χέρι» στο αφγανιστάν. Συνεπώς έχει συμφέρον να ζορίζονται οι αμερικάνοι… Αυτός είναι ο λόγος που στις χθεσινές του δηλώσεις περί αφγανιστάν ο ψοφιοκούναβος την έπεσε με την γνωστή κομψότητά του στην Ισλαμαμπάντ.

Η Μόσχα και το Πεκίνο απ’ την μεριά τους θέλουν να γίνει (και) το αφγανιστάν ένας βούρκος αίματος για τον αμερικανικό στρατό και τους ντόπιους συμμάχους του… Έως ότου η Ουάσιγκτον αναγκαστεί να παραδεχτεί την ήττα της, να τα μαζέψει και να φύγει εντελώς.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι ταλιμπάν έχουν γίνει ιδιαίτερα εφευρετικοί και αξιόμαχοι (και φαίνεται πολύ αποτελεσματικότεροι απ’ τον αμερικανο-εκπαιδευμένο στρατό της Καμπούλ…), καλά εξοπλισμένοι και έχουν τις διακριτικές πλάτες της Μόσχας και του Πεκίνου, αναγκάζει την Ουάσιγκτον να αυξήσει τις δικές της «μπότες στο χώμα» (καθώς και των συμμάχων της, σίγουρα των άγγλων) στο αφγανιστάν. Ωστόσο τα νούμερα είναι ακόμα σχετικά μικρά. Τώρα έχει εκεί περίπου 8.500 κεφάλια, θα τα κάνει (σ’ αυτή τη φάση) 13.000. Αλλά στην κορύφωση της κατοχής πριν λίγα χρόνια ήταν 100.000.

Η Ουάσιγκτον θέλει να προστατέψει τις βάσεις της και τη «νομιμότητα» (;) της παρουσίας τους στο ινδοκούς – τελεία και παύλα. Κανένα ψόφιο κουνάβι δεν θα ήθελε ποτέ κάτι άλλο! Όμως αυτός ακριβώς ο στόχος θα τραβήξει μελλοντικά ακόμα περισσότερο αμερικανικό στρατό σε έναν πόλεμο που γίνεται απ’ το 2001, και είναι πια φανερό ότι δεν μπορεί να κερδίσει.

(φωτογραφία κάτω: η γερμανική αστυνομία έδεσε έναν πατέρα και έναν γυιό με 5.000 χάπια σαν αυτό της φωτογραφίας, ολλανδικής παραγωγής. «Έκσταση» είπε. Λάθος! Είναι καραμέλες ψοφιοκουναβίνης! Πρόκειται για ένα κοκτέιλ βιταμινών που μπορεί να σε ανεβάσει πολύ. Μέχρι και πρόεδρος μπορεί να νομίζεις ότι είσαι…)

Προσοχή στις μιμήσεις!

Τρίτη 22 Αυγούστου. Τα αμάξια, ι.χ., βανάκια, νταλίκες, έχουν γίνει «όπλα ευκαιρίας»! Ποιος θα το περίμενε; «Τρομοκράτες» και «βαρεμένοι», «τζιχαντιστές» και «διαταραγμένοι», λύνουν τα φρένα και πατάνε τα γκάζια τους. Φυσικά, χρειάζεται και κάποιο site του «isis» να «αναλάβει την ευθύνη»….

Τι γίνεται όμως με το γεγονός ότι έχει γίνει μόδα αμερικανικά πολεμικά πλοία στην ανατολική ασία να τρακάρουν με ό,τι πλέει στην περιοχή; Ατυχήματα… «Ατυχήματα»; Γιατί τέτοια; Απλό: επειδή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ο καταραμένος isis…

O.K. Πάντως αν (a “big if” που θα έλεγαν και οι τούρκοι) μπει στο μυαλό των ειδικών του αμερικανικού πενταγώνου ότι «κάτι τρέχει εδώ», εμείς στηρίζουμε!!!! Εννοείται: τα στενά της Malacca τα απειλεί ο isis!!!!

Για να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά…

Περιμένουμε (μάταια…) τα τσακάλια της δημαγωγίας, τοπικής και διεθνούς, να δώσουν έμφαση στα εξής. Πρώτον, το τελευταίο αντιτορπιλικό που έφαγε μια τρύπα «να» στα πλευρά του από τράκο, λεγόταν «John S. McCain» – και με το συμπάθειο δηλαδή: ξέρετε ποιος είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας· ή όχι;… Δεύτερον, το αρχηγείο του αμερικανικού ναυτικού διέταξε «παγκόσμιο pause» στις επιχειρήσεις του (αφορά και την τρέχουσα άσκηση με τους νοτιοκορεάτες;).

Να άλλη μια απόδειξη ότι ο “isis” είναι κατασκευή μυστικών υπηρεσιών. Αν δεν ήταν, δεν θα σκότωνε αμάχους στην rambla. Θα ασχολιόταν με αμερικανικά πολεμικά…

«Εχθρός στη θάλασσα!»

Τρίτη 22 Αυγούστου. Αλλά δεν χρειάζεται ο isis σ’ αυτήν την θαλάσσια περιοχή. Το ελαφρά αλλά και συγκεκριμένα δηλητηριώδες άρθρο των κινεζικών global times (υπό τον έλεγχο του κινεζικού καθεστώτος) θυμίζει, έστω και με μια κάποια δόση υπερβολής, ότι «δρυός περιπεσούσης…»

Κάτω απ’ τον τίτλο «για τους αμερικάνους η θάλασσα της νότιας κίνας δεν είναι οι βερμούδες» το άρθρο ξεκινάει πληροφοριακά / πανηγυρικά:

Το αμερικανικό αντιτορπιλικό John S. McCain συγκρούστηκε με ένα εμπορικό πλoίο ανατολικά της Σιγκαπούρης νωρίς την Δευτέρα, με αποτέλεσμα 10 ναύτες να αγνοούνται και 5 να έχουν τραυματιστεί. Στις 17 Ιούνη το αμερικανικό πολεμικό Fitzgerald συγκρούστηκε με ένα κοντεϊνεράδικο στα ανοικτά της Ιαπωνίας, με 7 αμερικάνους ναύτες νεκρούς.

Αφού ο αρθρογράφος στέλνει τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων (μαζί με την παρατήρηση ότι η κινέζικη κυβερνόσφαιρα έχει χαρεί μ’ αυτά τα νέα…) συνεχίζει:

Τα αμερικανικά πολεμικά μπλέκουν συνέχεια σε ατυχήματα στη νότια θάλασσα της κίνας. Απ’ την μια μεριά το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό συμπεριφέρεται επιθετικά στην περιοχή της ασίας- ειρηνικού. Δεν δείχνει σεβασμό στα μεγάλα εμπορικά πλοία και δεν καταφέρνει να βγάλει την σωστή πορεία όταν χρειάζεται, με αποτέλεσμα σοβαρά ατυχήματα.

Απ’ την άλλη, τα αμερικανικά πολεμικά περιπολούν πολύ συχνά στην ασία – ειρηνικό. Ένας μεγάλος αριθμός εμπορικών πλοίων, πολλών τύπων και με πολλές σημαίες, χρησιμοποιεί τις ασιατικές θαλάσσιες οδούς. Αν το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό σκοπεύει να συνεχίσει την πυκνή παρουσία του σ’ αυτά τα νερά, χρειάζεται να εξοικειωθεί και να διαδρά μ’ αυτά τα εμπορικά πλοία, κάτι που θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.

Εν προκειμένω οι global times την «βγαίνουν» στην Ουάσιγκτον απ’ τα δεξιά: τι σκατά θέλετε τις περιπολίες με τόσο trafficο; Αμέσως μετά όμως πλησιάζει στο ψητό: οι θαλάσσιοι δρόμοι είναι μια χαρά, ασφαλέστατοι, και δεν χρειάζονται το δικό σας θαλασσονταβατζιλίκι. Με άλλα λόγια: yankees go home… Το μόνο που κάνετε είναι να προκαλείτε ατυχήματα!!!

Εντάξει. Αισθητικά όμως οι τρύπες στα πλαϊνά των αμερικανικών πολεμικών είναι μαχαιριές για τους κοκκινόσβερκους – ντάξει;

(φωτογραφίες: Πάνω, το uss John S. McCain με την τρύπα στα ύφαλά του μετά από σύγκρουση / ατύχημα: 5 βεβαιωμένους τραυματίες και 10 αγνοούμενους, που καλά να είναι οι άνθρωποι, αλλά…

Κάτω, το uss Cole, με μια ανάλογη τρύπα, 17 νεκρούς και 37 τραυματίες. Απ’ την άποψη της ζημιάς δεν υπάρχει φανερή διαφορά. Υπάρχει όμως πολιτική: πάνω στο cole, που ήταν ελλιμενισμένο στο Άντεν, έσκασε στις 12 Οκτώβρη του 2000 «πυρπολικό», της «διεθνούς» που προσπαθούσε να φτιάξει ο bin Laden, φορτωμένο εκρηκτικά. Ένα αραβικό crew “Κανάρης” φάση…

Εντάξει. Αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε, ε; Αν η «τρομοκρατία» χρειάζεται εκρηκτικά, τότε το τράκο του John S. McCain είναι ατύχημα· αλλά τέτοιο είναι και η Βαρκελώνη ή η Νίκαια ή το Βερολίνο. Αν, πάλι, δεν χρειάζονται εκρηκτικά αλλά αρκεί η κακόβουλη πρόθεση, τότε…. Τότε οι κινέζοι είναι παλιάνθρωποι!!!

Αν η ίδια ζημιά γίνεται χωρίς εκρηκτικά, το θαλάσσιο πέρα-δώθε πέφτει στη χερσαία urban εξέλιξη: απ’ τα αυτοκίνητα βόμβες στα αυτοκίνητα χωρίς φρένα. Και μετά;)

Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 1

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Ας θυμήσουμε (στο κάτω κάτω όσες / όσοι είστε by the sea δεν είναι υποχρεωτικό να ψάχνετε την ασταμάτητη μηχανή), ορισμένα καταγραμμένα απ’ την μεριά μας… Για να υπάρχει μια συνέχεια:

Τετάρτη 9 Αυγούστου (Ουάσιγκτον – Πγιονγκγιανγκ – Ουάσιγκτον): …Αν δεν ήταν η νότια κορέα που βάζει φρένο στις πολεμικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον (και του Τόκιο) η «φωτιά και η οργή» θα είχαν εκδηλωθεί ίσως. Αλλά η Σεούλ δεν θέλει να γίνει ερείπια, και έχει δίκιο. Απομένει μόνο να αποφασίσει η Ουάσιγκτον να την «θυσιάσει». Αλλά αν το κάνει, θα πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά τις βάσεις της και τις όποιες φιλοδοξίες της στην κορεατική χερσόνησο: όσοι νοτιοκορεάτες επιζήσουν απ’ τα βορειοκορεατικά αντίποινα σε μια αμερικανική επίθεση στην Πγιονγκγιάνγκ θα είναι σκληρά αντιαμερικάνοι για πολλές γενιές.

Οπότε; Ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν ξανακάνει απειλητικές δηλώσεις… για τον επόμενο μήνα….

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 2): …Πρακτικά μιλώντας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι μάλλον το βορειοκορεατικό καθεστώς και όχι το αμερικανικό που θα κάνει πίσω – με έναν συμβολικό φυσικά τρόπο. Θα «κάνει πίσω» στο στυλ «μπορούμε αλλά δεν θα το κάνουμε… ακόμα». Φυσικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι τεράστιο μπροστά στο πρόβλημα της Πγιονγκγιάνγκ. Αυτή η τελευταία θέλει απλά (;) να της αναγνωριστεί το καθεστώς της πυρηνικής δύναμης. Για την Ουάσιγκτον όμως διακυβεύονται (μπορεί και) τα πάντα στον Ειρηνικό. Αυτή η ανισομέρεια «προβλημάτων» θα μπορούσε πράγματι να πείσει την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται…

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 1):… Οι δυνατότητες των βαλλιστικών (μεσαίου βεληνεκούς) Hwasong 12 είναι γνωστές. Η πιο πρόσφατη δοκιμή τους έγινε στις 12 του περασμένου Μάη. Είναι γνωστό ότι το βεληνεκές τους είναι περίπου 4.500 χιλιόμετρα. Το Guam απέχει γύρω στα 3.500 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές της βόρειας κορέας, συνεπώς είναι μέσα στην εμβέλειά τους. Η προκαταβολική ανακοίνωση και η σχολαστικότητά της (θα κάνει τόση απόσταση, θα περάσει πάνω από ‘κει και ‘κει, θα πετάει για τόσο και θα πέσει στο βάθος του ορίζοντά σας) είναι διαφήμιση: το ξέρετε ότι είστε μέσα στην ακτίνα των πιο δοκιμασμένων πυραύλων μας· σας το επιβεβαιώνουμε.

Του ίδιου τύπου είναι και το βορειοκορεατικό σενάριο «ο στρατός θα ετοιμάσει το σχέδιο και σε λίγες ημέρες ο πρόεδρος θα το εγκρίνει». Πρόκειται για show τεχνοπολεμικής ικανότητας… Και το μόνο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί το ολοκληρωτικό βορειοκορεατικό καθεστώς θα έπρεπε να εξαιρείται απ’ τον ώριμο θέαμα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα καθωσπρέπει καθεστώτα, πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, επιχειρηματικά, στον πλανήτη;

Σάββατο 12 Αυγούστου (Κούκος μ’ αγκάθια): …Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, στραβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…

Σάββατο 12 Αυγούστου (Να είσαι σίγουρος ότι:):…Το μόνο που στέκει λογικά είναι να υπάρχει κάτι πίσω απ’ τις γραμμές. Κάτι του είδους: εμείς, σαν Πεκίνο, θα φροντίσουμε να μην ξεκινήσει η Πγιονγκγιάνγκ τον καυγά, επειδή καθόλου δεν μας συμφέρει…. Αν, όμως, τον ξεκινήσετε εσείς, ω αμερικάνοι, τότε θα έχετε να κάνετε και μαζί μας…

Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 2

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Εν τέλει ο αρχιστράτηγος (και αρχιταπανταόλα) Kim Jong-un, αφού επιθεώρησε τα σχέδια για την επίθεση στην αμερικανική βάση στο guam και τα βρήκε μια χαρά αποφάσισε … να μην επιτεθεί. Αλλά:

… Θα περιμένω για λίγο ακόμα να δω τι θα κάνουν οι ηλίθιοι γιάνκηδες…

Σαφές. Κι εδώ που τα λέμε: μπορεί να περιμένει και περισσότερο από λίγο… Αν τώρα είναι ηλίθιοι, ηλίθιοι θα συνεχίσουν να είναι… Το ίδιο σημαντική όμως, αν όχι σημαντικότερη, είναι μια δήλωση του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in:

… Η στρατιωτική δράση στην κορεατική χερσόνησο μπορεί να αποφασιστεί μόνο απ’ τη νότια κορέα, και κανείς άλλος δεν μπορεί να αποφασίσει να δράσει στρατιωτικά χωρίς την συμφωνία της νότιας κορέας είπε ο Moon. Για να συμπληρώσει: η κυβέρνηση, βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, θα εμποδίσει τον πόλεμο με κάθε μέσο.

Είναι προφανές ότι ο Moon Jae-in δεν εννοεί ότι η βόρεια κορέα θα τον ρωτούσε για να ξεκινήσει εχθροπραξίες κατά των αμερικάνων! Εννοεί (υπονοεί) ότι δεν θα έκανε τέτοιον πόλεμο. Και απευθύνεται στην Ουάσιγκτον: εδώ, δεν θα κάνετε εσείς ό,τι γουστάρετε. Ούτε θα αποφασίζετε εσείς!

Οι δύο ανακοινώσεις, απ’ την Πγιονγκγιάνγκ και την Σεούλ έγιναν χτες. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένας δημόσιος διάλογος βορρά – νότου:

Βορράς: για να δούμε τι θα κάνουν αυτοί οι ηλίθιοι οι αμερικάνοι…

Νότος: τίποτα δεν θα κάνουν… εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς…

Προφανώς όλα αυτά θα αρχίσουν να ερμηνεύονται από σήμερα. Υποψιαζόμαστε ότι πολλοί θα πουν «το βορειοκορεατικό καθεστώς έκανε πίσω….» και κάποιοι θα συμπληρώσουν «…. επειδή φοβήθηκε…». Την οργή του ψόφιου κουναβιού. Εντάξει – αν έτσι θέλετε.

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι αυτό που έχει γίνει ουσιαστικά μέσα στο ντάλα καλοκαίρι είναι κάτι άλλο: το Πεκίνο (μέσω της Πγιονγκγιάνκ) έβγαλε την Ουάσιγκτον (μέσω του ψόφιου κουναβιού) στη σέντρα: πολλή φασαρία, επί της ουσίας τίποτα. Και απευθύνεται (το Πεκίνο) σε διάφορους στην ανατολική ασία (όπως, π.χ., στο βιετνάμ), με το υπονοούμενο ερώτημα: θεωρείται τις ηπα παντοδύναμο σύμμαχό σας;

Έχουμε αυτήν την εντύπωση… Κι ακόμα περισσότερο έχουμε την εντύπωση ότι το ίδιο συμβαίνει, με άλλα τυπικά χαρακτηριστικά, και στην περίπτωση της Τεχεράνης…

(Άλλη φορά γι’ αυτό!).

Οχήματα 2

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Είναι καλύτερο να το διαβάσετε εδώ παρά να το δείτε στον ύπνο σας, σαν εφιάλτη. Αυτοί οι παλιοκινέζοι στρώνουν εκατοντάδες χιλιόμετρα γραμμές τραίνου με αισθητήρες. Οι μπετονένιες βάσεις αλλά και οι σιδηροτροχιές έχουν μικροτσίπ με διάφορα στοιχεία· με σκοπό, κυρίως, να ενημερώνουν το «κέντρο ελέγχου» αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. (Μην πάνε τίποτα ινδιάνοι κι αρχίσουν και ξηλώνουν!…) Αυτό για τα high speed τραίνα· που αυξάνουν και πληθαίνουν στην πρωτόγονη αυτή ασιατική χώρα.

Ευτυχώς εδώ, όπου «δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα», το θέμα έχει αντιμετωπιστεί στη ρίζα του: υπάρχουν μόνο low speed τραίνα… Ή και no speed – αυτά είναι τα καλύτερα. Γιατί έτσι οι (παλιοί) σταθμοί γίνονται καφενεία, υποθέτουμε μετά από “πλειοδοτικούς διαγωνισμούς”…

Τι θα γίνονταν οι ιδιοκτήτες των κτελ αλλιώς; Καστανάδες;

Κατά τα άλλα…

Κυριακή 13 Αυγούστου. Το γεγονός ότι ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping μίλησε χτες τηλεφωνικά με το ψόφιο κουνάβι (στο golf resort του…) συστήνοντας «αυτοσυγκράτηση και υπομονή» στο ζήτημα της Πγιονγκγιάνγκ έχει το ειρωνικό ενδιαφέρον του.

Το κινεζικό καθεστώς, έχοντας καταλάβει έγκαιρα το ποιόν του ψόφιου κουναβιού και, κυρίως, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο στρατηγικός αντίπαλος του αμερικανικού καπιταλισμού είναι ο κινεζικός και το ανάποδο, αντιμετωπίζει τον αμερικάνο πρόεδρο με … καλωσύνη. Αυτό το είδος της «καλωσύνης» που μπορεί να ταΐζει διακριτικά την μεγαλομανία του: σα να χαϊδεύει κανείς το κεφάλι του ηλίθιου λέγοντάς του «τι τζιμάνι είσαι εσύ!»

Έτσι, σύμφωνα με καθεστωτικές πηγές του Πεκίνου, η συμβουλή για «αυτοσυγκράτηση» πήγε μαζί με την υπενθύμιση του «πόσο σημαντική θεωρούμε την επίσκεψή σας στο Πεκίνο… την οποία πρέπει να προετοιμάσουμε καλά». Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν «μα εσείς, ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος που σας περιμένουμε πως και πως, θα ξεμπουρδελιάσετε την περιοχή για έναν παλιο Κιμ;»

Φυσικά, το ψόφιο κουνάβι απ’ την μεριά του, ζώντας σ’ αυτήν την παρατεταμένη «κρίση ταυτότητας» στα 70 του (: τώρα είμαι επιτέλους ο βασιλιάς του πλανήτη ή όχι;) και όντας η βιτρίνα που είναι, μπορεί χτες να λέει το ένα και αύριο το άλλο. Αν είχε σκούρο δέρμα, άδειο πορτοφόλι και την ίδια εμμονή με την φράτζα του, θα είχε διαγνωστεί με κάποιο «σύνδρομο» και θα ζούσε πήγαιν’ έλα ανάμεσα σε κάποιο ίδρυμα και σε κάποιο απάγκιο πεζοδρομίου.

Το κακό που του συμβαίνει στην παρούσα φάση είναι ότι κανείς στον πλανήτη δεν περιμένει ή πιστεύει στα σοβαρά ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς θα κτυπήσει αμερικανικό έδαφος, στο guam ή οπουδήποτε αλλού. Συνεπώς ελάχιστοι συμμερίζονται στην υποτιθέμενη ψοφιοκουναβική «πυγμή». Μάλλον το αντίθετο. Οι (επίσημες) αντιδράσεις, με δικά μας λόγια, είναι γενικά μεταξύ του «κάτω, κάτω Αζόρ! κάτσε κάτω!» και του «δεν πάει καλά ο άνθρωπος».

Αφού, αφρίζοντας, θέλει να δαγκώσει και τον Μαδούρο… Γιατί (λέει) «έχουμε στρατό σε όλον τον κόσμο…». Σα να βγήκε από reality show…

(Κατά την προχθεσινή καθεστωτική και αντι-Τραμπ washington post, παρά τα γαυγίσματα του ψόφιου κουναβιού, ο αμερικανικός στρατός δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Ο αρχιναύαρχος και επικεφαλής του αμερικανικού γεεθα Joseph Dunford έχει ξεκινήσει περιοδεία στην αμερικανική βάση στη Χαβάη, και μετά θα πάει στο Τόκιο, στη Σεούλ και στο Πεκίνο· κάτι που δεν θα έκανε αν ετοιμαζόταν για σύγκρουση στην περιοχή. Ενώ το αεροπλανοφόρο ronald reagan και ο συνοδευτικός του στόλος, μετά από τρίμηνη περιπολία στην ευρύτερη περιοχή, επέστρεψαν την Τετάρτη στο γιαπωνέζικο λιμάνι Yokosuka. Αν είχαν «πολεμικές οδηγίες» θα παρέμεναν σε ετοιμότητα στα ανοικτά της κορεατικής χερσονήσου.

Επιπλέον αμερικανοί που βρίσκονται στην βόρεια κορέα, δεν έχουν δείξει διάθεση βιαστικής αποχώρησης, ούτε το καθεστώς έχει ζητήσει την άμεση αποχώρησή τους.

Επ’ ευκαιρία μάθαμε ότι υπάρχουν αμερικάνοι στη βόρεια κορέα…).

Να είσαι σίγουρος ότι:

Σάββατο 12 Αυγούστου. … Η κίνα θα πρέπει να κάνει ξεκάθαρο ότι αν η βόρεια κορέα εκτοξεύσει πυραύλους που απειλούν αμερικανικό έδαφος και οι ηπα απαντήσουν, η κίνα θα μείνει ουδέτερη. Αν οι ηπα και η νότια κορέα ξεκινήσουν επιθέσεις και προσπαθήσουν να ανατρέψουν το καθεστώς της βόρειας κορέας και να αλλάξουν την πολιτική κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο, η κίνα θα τους εμποδίσει…

Αυτό είναι απόσπασμα από προχτεσινό άρθρο των global times, μιας αγγλόφωνης ιντερνετικής έκδοσης της κινεζικής «λαϊκής ημερησίας», που είναι όργανο του κ.κ. της κίνας. Και είναι κατά την ταπεινή μας άποψη γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι οι αναλυτές των χρησμών της Πυθίας να πέσουν πάνω προσπαθώντας να καταλάβουν τι λέει ακριβώς.

Κατ’ αρχήν υπάρχει μια διατύπωση σε τρίτο πρόσωπο: «η κίνα θα πρέπει να κάνει ξεκάθαρο…» Δεν το έχει κάνει; Οι συντάκτες του άρθρου, υπό την επίβλεψη του κινεζικού καθεστώτος, απευθύνονται σ’ αυτό με συμβουλές;

Τα υπόλοιπα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Ασύμμετρα, αλλά και με κρυφά αποσιωπητικά. «Αν η Πγιονγκγιάνγκ θέλει να φάει τα μούτρα της ξεκινώντας πρώτη τον καυγά θα μείνουμε ουδέτεροι» λέει η παράγραφος. Που σημαίνει σε πρώτο επίπεδο: μάγκες, αν ξηγηθείτε, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας… «Αν, όμως, τον καυγά τον ξεκινήσουν οι Ουάσιγκτον και η Σεούλ, τότε θα τους εμποδίσουμε.» Πως; Όχι με μαγικά, πάντως….

Δυο λεπτά: ακόμα κι αν το βορειοκορεατικό καθεστώς ξεκινούσε τον καυγά, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο· έτσι δεν είναι; Η «αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην κορεατική χερσόνησο» – ή κάνουμε λάθος; Τότε προς τι η κινεζική ουδετερότητα σ’ αυτήν την περίπτωση αφού το τελικό αποτέλεσμα θα βλάπτει τα κινεζικά συμφέροντα;

Το μόνο που στέκει λογικά είναι να υπάρχει κάτι πίσω απ’ τις γραμμές. Καμία ουδετερότητα! Κάτι του είδους: εμείς, σαν Πεκίνο, θα φροντίσουμε να μην ξεκινήσει η Πγιονγκγιάνγκ τον καυγά, επειδή καθόλου δεν μας συμφέρει…. Αν, όμως, τον ξεκινήσετε εσείς, ω αμερικάνοι, τότε θα έχετε να κάνετε και μαζί μας…

Αυτό ναι. Βγάζει νόημα…

Κούκος μ’ αγκάθια

Σάββατο 12 Αυγούστου. Το να «εκτιμά» το Πεκίνο ότι η Πγιονγκγιάνγκ δεν θα επιτεθεί πρώτη σε αμερικανικές εγκαταστάσεις δεν είναι όντως εκτίμηση. Θεωρούμε πως είναι, απλά, γνώση. Κανείς δεν σχολιάζει το γιατί το κορεατικό καθεστώς ανήγγειλε ότι «μπορεί να κτυπήσει» το Guam, 3.500 χιλιόμετρα μακρυά, ενώ έχει το σύνολο των αμερικανικών βάσεων στην ιαπωνία «στο πιάτο» των μικρομεσαίου βεληνεκούς πυραύλων του; Γιατί, άραγε, «απειλεί κάτι μακρινό» ενώ στα κοντινά θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη ζημιά; Η δική μας απάντηση είναι αυτή: επειδή κάνει διαφήμιση δυνατοτήτων· και δεν σκοπεύει να κάνει χρήση δυνατοτήτων. Σ’ αυτήν την τελευταία περίπτωση οι προτεραιότητες θα ήταν διαφορετικές.

Το κορεατικό καθεστώς μπορεί να είναι κακό ψυχρό κι ανάποδο, αλλά αντικειμενικά μιλώντας αμύνεται. Η επιθετική ρητορική του είναι μέρος αυτής της άμυνας. Ανορθόδοξη ίσως, όχι και ανεπίκαιρη όμως. Το αμερικανικό καθεστώς, απ’ την μεριά του, θα ήθελε μεν να επιτεθεί, αλλά πριν θα ήθελε να έχει μια «παγκόσμια αποδεκτή δικαιολογία». Έτσι εισέβαλε στο αφγανιστάν, έτσι εισέβαλε στο ιράκ, έτσι εισέβαλε στη συρία, και οπουδήποτε αλλού: με «ηθικό πλεονέκτημα», κατασκευασμένο.

Αν η Πγιονγκγιάνγκ δεν κάνει το λάθος να θεωρήσει ότι μπορεί να επιτεθεί ενώ αμύνεται (και έχουμε αρκετούς λόγους να πιστεύουμε ότι δεν θα το κάνει), η Ουάσιγκτον είτε πρέπει να φτιάξει γρήγορα μια (ψευτο)πιστευτή αφορμή (μια προβοκάτσια δηλαδή)· είτε να περιμένει για αργότερα. Αν θεωρεί ότι έχει τέτοια περιθώρια. Αλλιώς… (Το ψόφιο κουνάβι απειλεί ότι έχει σηκώσει τον «κόκκορα» στο περίστροφό του…. Εντάξει, αλλά το αντιγράφει από κάποιο γουέστερν….)

Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, σταβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…

Στην αυλή του γίνεται ο καυγάς…

(ο όρος «κούκος με αγκάθια» είναι απ’ την πόκα…)