Κοινωνία άδικη, κοινωνία κακούργα! (1)

Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Αυτοί οι άγγλοι συντηρητικοί είναι ανυπόφορα ιδιοτελείς. Μόνο για τους εαυτούς τους νοιάζονται. Στέρησαν απ’ τον (υπόλοιπο) πλανήτη, ίσως και από τον γαλαξία, την ευκαιρία μιας φτηνής διασκέδασης: αποκεφάλισαν (πολιτικά πάντα…) την κυρία Όνομα-και-Πράγμα, και η ασταμάτητη μηχανή πενθεί γι’ αυτό. Δεν πρόλαβε καν και καν να σαρκάσει μια φορά…

Την καρατόμησαν σαν ανίκανη… Ε, όχι!! Μέσα σε μόνο 1,5 μήνα αυτή η άξια πρωθυπουργός πρόλαβε να θάψει μια βασίλισσα, ένα νόμισμα κι ένα κόμμα!!! Ποιος θα μπορούσε να κάνει πιο πολλά; Ποιος θα ήταν περισσότερο ικανός; (Φυσικά κάποιοι θα πουν πως ούτε της στερλίνας ούτε των συντηρητικών το θάψιμο είναι μόνιμο, συνεπώς «μισή δουλειά». Θα προσθέταμε πως ούτε της βασίλισσας είναι οριστικό: αν ο ανεπρόκοπος γυιός της δεν δώσει γρήγορα το στέμμα στον εγγονό, δεν αποκλείεται η γιαγιά Ελισάβετ να αναστηθεί. Αλλά, σε κάθε περίπτωση: ήταν μόνο 1,5 μήνα δουλειά εκ μέρους της κυρίας Όνομα-και-Πράμα… Ας της έδιναν χρόνο και θα βλέπανε…)

Αυτά είναι τ’ αστεία της υπόθεσης. Ας δούμε και τα σοβαρά.

Κάποιοι οκνηροί στο πνεύμα θεωρούν την κυρία Όνομα-και-Πράμα (και το «οικονομικό πρόγραμμά» της) αιτία της συμφοράς που κτύπησε το βασίλειο του κυρ Κάρολου τον τελευταίο μήνα (θα επανέλθουμε σ’ αυτήν). Δεν ήταν αιτία – ήταν σύμπτωμα. Άλλοι, πιο πονηροί, πάνε πιο πίσω και θεωρούν την έξοδο απ’ την ε.ε. (το θρυλικό “Brexit”) σαν αιτία. Κι αυτοί κάνουν λάθος: σύμπτωμα ήταν, ειδικά αν πάρει κανείς στα σοβαρά όχι τα άθλια ψέματα που χρησιμοποίησαν οι “brexiters” για να πείσουν τους ψηφοφόρους αλλά τους δηλωμένους στόχους τους. (Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το πως αρκετοί remainers, μεταξύ των οποίων και η κυρία Όνομα-και-Πράμα, είδαν το φως τους και μεταστράφηκαν…).

Θα πρέπει να πάει κάποιος μερικά χρόνια πριν από τον Ιούνη του 2016 («δημοψήφισμα» για την παραμονή ή όχι στην ε.ε.), στο 2011, για να αξιολογήσει…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

«Ψηφιακό χρήμα»; Όχι ευχαριστώ!!!

Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (την αποκαλούμενη «τράπεζα των τραπεζών») αυτή είναι η αναπαράσταση του χρήματος και των υποκατηγοριών του, που έχουν σαν κοινό τόπο το «ψηφιακό κρυπτονόμισμα της κεντρικής τράπεζας».

Το ξέρατε; Εμείς όχι… Σας ζαλίζει; Κι εμάς…

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Μέσα στη γενική επιτάχυνση της καπιταλιστικής-αναδιάρθρωσης-καταπάνω-στα-κεφάλια-μας, υπάρχει ένα «διαμάντι» που λάμπει πιο περίεργα από άλλα τεχνολογικά «θαύματα»: τα ψηφιακά νομίσματα.

Από πρώτη ματιά, το ξέρουμε, οι περισσότεροι θα σηκώσουν τους ώμους∙ ειδικά εκείνοι και εκείνες (δυστυχώς δεν είναι λίγοι..) που έμαθαν το «πλαστικό χρήμα» και πιστεύουν ότι καταλαβαίνουν τι κάνουν. Φυσικά θα ένοιωθαν πολύ διαφορετικά αν συνέβαινε η εφορία, σε συνεργασία με την τράπεζα, να «παγώσει» τον μισθοδοτικό λογαριασμό τους (για παράδειγμα…), εξαιτίας (ας πούμε…) ενός απλήρωτου χρέους…. Κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι δεν έχει καμία σχέση με το «ουφ, πληρώθηκα το μηνιάτικο χτες» – έτσι δεν είναι; Δυστυχώς το ότι όλοι αυτοί εμπιστεύονται τις τράπεζες σα να είναι τα πορτοφόλια τους είναι τραγικά λαθεμένο: ΔΕΝ έχουν κανένα έλεγχο πάνω στα χρήματά τους, παρά μόνο μια σύμβαση ότι θα είναι διαθέσιμα σε υλική μορφή… (Εκτός εάν… δεν είναι!.. Μήπως θυμάστε το καλοκαίρι του 2015;)

Αυτή η (κακή λέμε) «συνήθεια», χάρη στην μαζικότητά της, είναι το έδαφος που πάνω του πατάει και μεθοδεύεται το επόμενο βήμα: το εντελώς και απόλυτα ψηφιακό χρήμα. Το e-euro (αντίστοιχα το γουάν, που προχωράει, το δολάριο, το ρούβλι, και πολλά άλλα «εθνικά» νομίσματα). Και πάλι: με την ίδια ευκολία ή ξεγνοιασιά με τις οποίες πολλοί έκαναν πορτοφόλι τους τις ιδιωτικές επιχειρήσεις (τις τράπεζες…), με την ίδια ευκολία και ξεγνοιασιά θα πουν ότι το «ψηφιακό πορτοφόλι» είναι σαν το τραπεζικό πορτοφόλι… Ήδη τα προκαταρκτικά βήματα προς μια τέτοια παραπλάνηση διαφημίζονται, χωρίς κανείς να αναρωτιέται καν για το πως, από που ως που, μια τηλεπικοινωνιακή εταιρεία εμφανίζεται να κάνει την δουλειά που κάνουν τραπεζικές εταιρείες! Έτσι απλά και φυσικά;

Το «ψηφιακό νόμισμα» ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζετε!


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (2)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία κράτησε παραμορφώνοντάς τα όσα τα αφεντικά της θεωρούν πως τους συμφέρουν απ’ το 14λεπτο διάγγελμα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στις 21 Σεπτέμβρη: μας απειλεί με πυρηνικά… Το ρωσικό καθεστώς φυσικά δεν μίλησε για πρώτο πλήγμα. Αντίθετα το αναθεωρημένο αμερικανικό αμυντικό δόγμα αυτό ακριβώς προβλέπει: επίθεση με πυρηνικά όχι σαν απάντηση αλλά σαν «πρώτο κτύπημα». Ακόμα και η κυρία Όνομα-και-Πράγμα το έχει πει, καμαρώνοντας: «θα το πατήσω πρώτη το κουμπί αν χρειάζεται». Έχουν τα αφεντικά του «άξονα» το ακαταλόγιστο; Πείτε μας ω δυτικοί δημαγωγοί, για να ξέρουμε.

Σημασία έχει τελικά το τι συμβαίνει πραγματικά στη συγκεκριμένη φάση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Το πράγμα είναι απλό από πρώτη ματιά: η Μόσχα ενσωματώνει (προσαρτά είναι πιο σωστή λέξη) όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχει υπό τον έλεγχό της ως τώρα και κατ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμενα τμήμα της επικράτειας της ρωσίας, θα υπόκεινται στην πλήρη κάλυψη του ρωσικού στρατού. Πρόκειται για μια πολιτική παρά στρατιωτική κίνηση – με πολλές, άλλες φανερές κι άλλες λιγότερο φανερές συνέπειες.

Από την μιλιταριστική άποψη η επιστράτευση των 300.000 εφέδρων δεν ήταν απαραίτητη (κατά την ταπεινή μας άποψη), παρότι ο αριθμός αυτός αφορά κυλιόμενες «υπηρεσίες». Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα διαθέτει αρκετό τακτικό στρατό για να αναλάβει την φύλαξη των καινούργιων «συνόρων» της που εν μέρει αντικαθιστούν τα παλιότερά της με το Κίεβο, και δεν φαίνεται να έχει σ’ άλλη συνοριακή γραμμή, αλλού, κάποιο επείγον πρόβλημα. Το επιχείρημα ότι «πρόκειται για 1.000 χιλιόμετρα γραμμής μετώπου» είναι προσχηματικό: η ρωσία έχει επιπλέον αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα σύνορα με την ουκρανία στα βόρεια του Χαρκόβου, και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα είναι επίσης τα σύνορα της λευκορωσίας με την ουκρανία∙ απ’ αυτές τις μεριές εισέβαλε επίσης ο ρωσικός στρατός στα τέλη Φλεβάρη.

Πρακτικά πάνω από 2.000 χιλιόμετρα συνόρων έγιναν εμπόλεμη ζώνη τότε∙ και δεν χρειάστηκε επιστράτευση εφέδρων. Υποθέτουμε ότι η τωρινή επιστράτευση στοχεύει (πέρα απ’ την δημιουργία εντυπώσεων στη δύση) κυρίως στο εσωτερικό, στη ρωσική κοινωνία, πέρα από εκείνους που υπηρετούν αυτή τη στιγμή την θητεία τους: να την κάνει πρακτικά συμμέτοχη στον «εθνικό αγώνα» ακόμα και με φέρετρα και ηρωϊκές κηδείες, αφού ως τώρα με τον τρόπο που γινόταν η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αυτή η ευρεία κοινωνική συμμετοχή στον πόλεμο ήταν ουσιαστικά ασήμαντη.

Η συγκεκριμένη κίνηση της Μόσχας (που ούτε παράλογη ούτε απρόβλεπτη μπορεί να θεωρηθεί…) αλλάζει πράγματι τα δεδομένα στο ουκρανικό πεδίο μάχης (έχοντας πολλές συγγένειες με τις κινήσεις του Πεκίνου στο άλλο πεδίο μάχης, εκείνο της ταϊβάν).

Θεωρούμε ότι είναι πολύ πιθανότερο να οδηγήσει στη μείωση, ακόμα και στο (προσωρινό;) τέλος της πολεμικής έντασης όπως εκδηλώνεται τώρα, παρά στον αναμενόμενο all out 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Όχι ότι το δεύτερο μπορεί (ή πρέπει) να αποκλειστεί – μιλώντας γενικά. Ωστόσο δεν θα εξαρτηθεί απ’ την Μόσχα.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το γερμανικό «κόμμα του πολέμου»

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αφού ανήγγειλε ότι πολλές (γιατί όχι όλες;) επιχειρήσεις στη γερμανία «θα σταματήσουν να παράγουν για κάποιο διάστημα» (με τους φούρνους τι θα κάνει; οι υποτελείς θα τρώνε αντί για ψωμί home made πεντεσπάνι;), ο υπερυπουργός οικονομικών Robert Habeck αποφάσισε να κόψει στις πιο μεγάλες απ’ αυτές οποιαδήποτε δυνατότητα διαφυγής: τέτοιον πούρο αντικαπιταλιστή σαν τον πράσινο υπουργό δεν έχει ξαναδεί ούτε η γερμανία, ούτε η ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα!

Μετά την συνάντηση των g7 υπ.οικ. την περασμένη εβδομάδα, στην οποία φυσικά συμμετείχε (είπαμε «αντικαπιταλισμός» αλλά όχι να χάσουμε τις άκρες και τα μεγαλεία!) συναποφασίζοντας ότι θα πρέπει να μπει όριο στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου (!!! – επ’ αυτού προσεχώς), ο Habeck με δηλώσεις του αποφάσισε να ξεμπερδεύει και με τον κινέζικο καπιταλισμό! Τέρμα η αφέλεια σε σχέση με την κίνα δήλωσε, υπονοώντας κατ’ αρχήν ότι εκτός απ’ τα υπόλοιπα προσόντα του είναι και πανέξυπνος. Τι σημαίνει αυτό το «τέρμα η αφέλεια»; Ότι θα κάνει το καλύτερό του για να δυσκολέψουν οι οικονομικές σχέσεις του κινέζικου με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, ότι θα περνάει από ψιλό κόσκινο τις κινεζικές επενδύσεις στην ευρώπη, και ότι για κάνει τα πάντα για την απεξάρτηση της ευρώπης απ’ την κινεζική αγορά και τα κινέζικα εμπορεύματα….

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε πολιτικές βιτρίνες που απ’ την μια αναγγέλουν με χαρά (σε κάθε περίπτωση με αδιαφορία…) ότι «ε, τι να κάνουμε; ας κλείσουν για μερικούς μήνες οι επιχειρήσεις» (και οι χαλυβουργίες, ως ενεργοβόρες, έχουν αρχίσει ήδη να κλείνουν) και απ’ την άλλη θέλουν να πουλάνε όπλα στο Κίεβο… Χειροποίητα τόξα και «πράσινα» βέλη θα στέλνει η αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής Annalena στον κλόουν; Ποιος ξέρει;

Η «απεξάρτηση» του γερμανικού καπιταλισμού απ’ τον κινέζικο μπορεί βέβαια να γίνει μια κι έξω: κλείνοντας όλα τα γερμανικά εργοστάσια, για πάντα. Αλλιώς δεν ξέρουμε τι πανέξυπνο έχει σκεφτεί ο κοτζάμ Habeck, ειδικά για να αντιμετωπίσει πιθανά αντίποινα του Πεκίνου. Το 2021 (η δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την οποία φυσικά οι «πράσινοι» υποστήριξαν…) το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο καπιταλισμών έφτασε στα 235 δισεκατομύρια δολάρια – πόσο που δεν το λες αμελητέο. Οι ναυαρχίδες του γερμανικού κεφάλαιου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν κατά σειράν: η volkswagen το 49% των παγκόσμιων πωλήσεών της στην κίνα, η audi το 42%, η mercedes το 36% και η bmw το 34% – ούτε κι αυτά είναι μικρά μεγέθη. Το πρώτο μισό του 2022 γερμανικά αφεντικά επένδυσαν στην κίνα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν αυτό φαίνεται στον Habeck «αφελές», δεν φαίνεται καθόλου τέτοιο στο Πεκίνο: αφού η γερμανία κρατικοποιεί ιδιωτικής (ρωσικής) ιδιοκτησίας διυλιστήρια, μπορεί και η κίνα να κάνει το ίδιο σε γερμανικές επενδύσεις στο έδαφός της… αν δεν υπάρχει επενδυτική αμοιβαιότητα, κι αν ο ευρωπαϊκός (ή ο γερμανικός μόνο) καπιταλισμός «απεξαρτηθεί»…

Τι συμβαίνει, και – κυρίως – τι θα συμβεί;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μέτωπο του Ειρηνικού 1

Απόσπασμα από άρθρο των καθεστωτικών global times του Πεκίνου στις 3 Αυγούστου

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Τελικά το Πεκίνο δεν εξέτρεψε το αεροπλάνο της γηραιάς κυρίας Pelosi αναγκάζοντάς το να προσγειωθεί (για ανεφοδιασμό) σε κάποιο 3ης κατηγορίας αεροδρόμιο της ενδοχώρας – όπως σχολιάζαμε την 1η Αυγούστου (: Ταϊβάν). Το κινέζικο καθεστώς προτίμησε να κάνει κάτι άλλο: να παρακάμψει την αμερικανική προβοκάτσια αξιοποιώντας την και να σημαδέψει κατευθείαν στο «κυρίως θέμα»: στην ταϊβάν. Η επιλογή έχει διάφορα υπέρ της. Εφόσον η Ουάσιγκτον συνεχίζει την τακτική της «από σπόντα» πρόκλησης του Πεκίνου, αυτό δεν είχε λόγο να ασχοληθεί κατευθείαν με ένα αμερικανικό asset (εννοούμε το αεροπλάνο που μετέφερε την γηραιά κυρία, όχι την ίδια… χα!)

Αλλά η εμφατική, ειδική στρατιωτική επιχείρηση (κάτι θυμίζει αυτή η ορολογία, έτσι δεν είναι;) όπως αυτή ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου, δείχνει ότι το Πεκίνο έχει μια γκάμα τακτικών επιλογών – ελπίζοντας ότι θα βραχυκυκλώσει και τελικά θα εξουδετερώσει την Ουάσιγκτον, χωρίς 4ο παγκόσμιο.

Ας τις δούμε.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μέτωπο του Ειρηνικού 2

Οι νησίδες Kinmen όπως φαίνονται απ’ την απέναντι κινεζική ακτή

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Υπάρχει και μια τρίτη, ενδιάμεση επιλογή.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μέτωπο του Ειρηνικού 3

Αμφίβια κινεζικά τεθωρακισμένα στις πρόσφατες ασκήσεις…

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Τι θα κάνει λοιπόν η Ουάσιγκτον στο μέτωπο του Ειρηνικού;

Σε «ανύποπτες» στιγμές η ασταμάτητη μηχανή έχει πει την γνώμη της κάνοντας προβλέψεις:

Στις 22 Απρίλη του 2018 γράφαμε (: ανατολική ασία):

Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του Ειρηνικού και της ανατολικής Ασίας; Έχοντας «καβάτζα» την βόρεια κορέα, δοκίμασε επί Ομπάμα να «απλώσει» την ζώνη «διαφύλαξης των συμφερόντων του πλανήτη», αξιοποιώντας τις εδαφικές διαφορές ανάμεσα στη Μανίλα και στο Πεκίνο, στη νότια θάλασσα της κίνας. Όταν ο φρεσκοεκλεγμένος ημι-δικτάτορας των φιλιππίνων Duterte αναποδογύρισε το τραπέζι αρνούμενος να συνεχίσει την κόντρα με το Πεκίνο, η «καβάτζα» της βόρειας κορέας (και των πυρηνικών της) έγινε ο κύριος παράγοντας νομιμοποίησης του αμερικανικού μιλιταριστικού ηγεμονισμού. Τι θα απογίνει αυτός λοιπόν χωρίς τον βάρβαρο «rocket man»;

Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν.

Και στις 11 Μάη του 2019 (: όλα πάνε καλά 2):

Πριν μήνες η ασταμάτητη μηχανή είχε εκθέσει την εκτίμησή της: κάθε πόντο νομιμοποίησης της μιλιταριστικής της δράσης στον Ειρηνικό που χάνει η Ουάσιγκτον εξαιτίας της διαχείρισης που κάνει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ στο ζήτημα της βόρειας κορέας, θα επιχειρήσει να τον κερδίσει τραβώντας το χαρτί της ταϊβάν. Και είναι σαφές ότι αυτό κάνει.

Η πρόσφατη διακομματική υπερψήφιση του «νόμου για την βοήθεια στην ταϊβάν 2019» και του «νόμου επιβεβαίωσης της προσήλωσης των ηπα στην ταϊβάν 2019» απ’ τη αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων (με ψήφους 414 υπέρ και μηδέν κατά…) είναι ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο παλιών (και επανειλημμένων) δεσμεύσεων της Ουάσιγκτον ότι (θα) τηρεί την «πολιτική της μίας κίνας» και ότι δεν θα ανακατεύεται στα ζητήματα της ταϊβάν με τρόπο που να προκαλεί το Πεκίνο. Η τωρινή ακροδεξιά κυβέρνηση του νησιού στηρίζεται πολύ στην Ουάσιγκτον· στην απέναντι μεριά ο Xi δήλωσε ήδη απ’ τον περασμένο Γενάρη ότι δεν αποκλείει την «στρατιωτική λύση» αν η επανένωση της ταϊβάν με την κίνα (στο μοντέλο «ένα κράτος δύο συστήματα» δεν γίνει ειρηνικά). Ακόμα κι αν το κινεζικό καθεστώς έχει την υπομονή να περιμένει την αλλαγή κυβέρνησης στην ταϊβάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές (στις 20 Μάη του 2020), δεν έχει σίγουρα την διάθεση να παρακολουθεί το ψοφιοκουναβιστάν να προσπαθεί να το κυκλώσει με διαρκώς επιθετικότερες «πρωτοβουλίες».

Σ’ ένα τέτοιο γενικό ταμπλώ, αυτό το κινεζικό καλάααααααα… στους νέους δασμούς θα έπρεπε να ανησυχεί τους ψοφιοκουναβικούς του αμερικανικού ιμπεριαλισμού…

Στο αμερικανικό άσπρο σπίτι βρισκόταν τότε το ψόφιο κουνάβι. Συνεπώς είναι καθαρό ότι η κλιμάκωση της έντασης κατά της κίνας ως τώρα είναι διακομματική. Στις ταϊβανέζικες εκλογές του 2020 κέρδισε ξανά το φιλοαμερικάνικο “δημοκρατικό, προοδευτικό” κόμμα. Καμία βελτίωση!

Σε σχέση με την αμερικανική επιθετικότητα είναι σημαντικά κι αυτά:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ταϊβάν

Το κινέζικο ανέκδοτο πάει ως εξής: δεν θα χρειαστεί να πάει στρατός στην ταϊβάν. Αρκεί να πάνε μερικά εκατομύρια κινέζοι στην παραλία απέναντι και να κτυπήσουν την θάλασσα με τα πόδια τους. Το τσουνάμι που θα σηκωθεί θα περάσει απ’ την μια άκρη του νησιού ως την άλλη…

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Τα χαρτιά σχετικά με την άλλοτε φορμόζα αλλά ταϊβάν εδώ και κάμποσα χρόνια είναι ανοικτά. Ο Ειρηνικός είναι για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (όχι, όμως, υποχρεωτικά για τους ευρωπαίους συμμάχους του) το κύριο μέτωπο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου. Κι ωστόσο η Ουάσιγκτον έχει αποτύχει στο να κατασκευάσει ένα παραμύθι που να «πείθει» (ακόμα και τους δικούς της υπηκόους) ότι η απόσχιση αυτής της κινεζικής επαρχίας αξίζει την ζωή έστω και μισού αμερικάνου πεζοναύτη.

Χάρη σ’ αυτήν την ασυμμετρία το Πεκίνο φωνάζει εδώ και χρόνια ότι η οριστική επανένωση της ταϊβάν θα γίνει είτε με το καλό είτε με το κακό (: στρατιωτικά). Είναι κάτι που το έχει κατακτήσει στη διεθνή αρένα, αφού κανείς δεν αναγνωρίζει την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος και η κοινή παραδοχή είναι ότι η κίνα είναι μία και μόνο μία. Η Ουάσιγκτον είναι εντελώς ασυνήθιστη στο να την απειλούν (αντί να απειλεί), και παρόλα αυτά με έναν παράξενο, παρακμιακό έως παρανοϊκό τρόπο, συνεχίζει να «τσιγκλάει» το «θέμα ταϊβάν» ενώ ξέρει ήδη ότι δεν πρόκειται να κερδίσει ούτε μισό χιλιοστό σ’ αυτήν την ιστορία, και ότι η οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση (αυτή για την οποία προειδοποιεί το Πεκίνο) θα είναι απλά καταστροφική, κυρίως για την ίδια.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Crisis 3

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Θα είναι άραγε πρωτοτυπία αν θυμίσουμε ότι αυτή η «ενεργειακή κρίση» που αποδίδεται παραπλανητικά στη Μόσχα και θα οδηγήσει τους γερμανούς υπηκόους και όχι μόνο σε «δελτίο ρεύματος» αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον δυτικό καπιταλισμό – όπως ακριβώς συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Γιατί εδώ; Επειδή εδώ η καπιταλιστική αναδιάθρωση σ’ όλο το εύρος της είναι πολύ πιο επείγουσα από οπουδήποτε αλλού – εξαιτίας και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ κρατών. Οι κινέζοι ή οι ινδοί υπήκοοι (για παράδειγμα) δεν φαίνεται να απειλούνται με διπλά και τριπλά παλτά φέτος τον χειμώνα – όσο για το νότιο ημισφαίριο, έχει καλοκαίρι όταν το βόρειο κρυώνει…

Υπάρχει όμως (σίγουρα για την ασταμάτητη μηχανή) ένα επιπλέον ζήτημα. Η «ενεργειακή κρίση» κατασκευάζεται δόλια και σκόπιμα, σε βάρος των υπηκόων, είτε με την μορφή του ακριβού ρεύματος και φυσικού αερίου είτε με την μορφή των πειθαρχικών μέτρων («δελτίο», έλεγχος κατανάλωσης, διάφορες απαγορεύσεις) – ως εδώ κατανοητή η καπιταλιστική μηχανική. Τι είναι όμως εκείνο που κάνει τις δήθεν «πράσινες» πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, απλά ένα μεταβατικό άλλοθι; Γιατί τα αφεντικά της ενεργειακής αναδιάρθρωσης προσβλέπουν στα πυρηνικά (είτε τις τρέχουσες τεχνολογίας σχάσης, είτε στην ερευνώμενη και πολλά υποσχόμενη τεχνολογία σύντηξης) κι όχι σε «ανεμογεννήτριες παντού»;

Η πρώτη δόση απάντησης οφείλεται στα μειονεκτήματα των (καθόλου!) «πράσινων» πηγών ενέργειας. Ανάμεσα στα υπόλοιπα είναι η αστάθεια στην παραγωγή (: χρειάζεται άνεμος ή ήλιος κι αυτά δεν είναι πάντα δεδομένα) και το μεγάλο κόστος της αποθήκευσης (: μπαταρίες). Παρότι ένα μέρος της ηλεκτροπαραγωγής στα καπιταλιστικά κράτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα μπορούσε να μείνει «εναλλακτικό» (κυρίως για ιδεολογικούς λόγους), οι διαδικασίες σταθερής ροής είναι περισσότερο απαραίτητες και αξιόπιστες αν μιλάμε για το σύνολο των αναγκών ενός καπιταλιστικού σχηματισμού.

Η δεύτερη δόση απάντησης βρίσκεται στις προβλέψεις για την αύξηση των αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τις επόμενες δεκαετίες – οπωσδήποτε και στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Αυτές οι προβολές μιλούν για μια αύξηση της ζήτησης από 8% έως 12% τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της γενίκευσης της χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και γύρω στο 3% εξαιτίας του πολλαπλασιασμού των ενεργοβόρων data centers. (Αυτοί οι υπολογισμοί μπορεί να αποδειχθούν μετριοπαθείς).


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το νατο στους πάγους

Δευτέρα 16 Μάη>> Το 2012 το γκουβέρνο στο Ελσίνκι προετοίμαζε την ένταξη στο νατο, αλλά απέναντι στη Μόσχα παρίστανε τον ανήξερο. To 2015 αποφάσισε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσει την πολεμική αεροπορία του (παρά το καθεστώς ουδετερότητας…). Στις 10 Δεκέμβρη του 2021 ανακοίνωσε τον νικητή του σχετικού διεθνούς διαγωνισμού: το πανάκριβο (και προβληματικό) f-35 της lockheed martin: 64 κομμάτια και ένα καλό μέρος «υποστηρικτικών υπηρεσιών», στις οποίες περιλαμβάνονται η κατασκευή τμημάτων του σκάφους σε φινλανδικά εργοστάσια, ένα τμήμα των επισκευών και της συντήρησης, ένα τμήμα της τελικής συναρμολόγησης, εν τέλει ένα 30% «προστιθέμενης αξίας» σε φινλανδικό έδαφος… Έναντι 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό το deal θα εξασφαλίσει (κατά το φινλανδικό υπ.αμ.) 4.500 άμεσες και 1.500 έμμεσες θέσεις εργασίας για τα επόμενα χρόνια…. Συγκινητικό… Αργότερα (φέτος) θα υπογραφτούν ξεχωριστές συμφωνίες για την αγορά των (αμερικανικών) πυραύλων που θα φορτώνονται στα f-35… Τα πρώτα κομμάτια αεροπλάνων (σχεδιάζεται) να παραδοθούν το 2030.

Γιατί; θα μπορούσε να ρωτήσει η ανεγκέφαλη αλεπού, αλλά δεν το κάνει πια. Ξέρει.

Υπάρχει (από το 1952) ένας θεσμός πολιτικών συνεργασιών ονόματι nordic council, στον οποίο συμμετέχουν κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι απ’ την δανία, την φινλανδία, την νορβηγία, την σουηδία, την ισλανδία, τα νησιά Faroe, την γροιλανδία και τα νησιά του αυτόνομου και ουδέτερου (φινλανδικού) συμπλέγματος Aland. Μισό ευκαιρία για ταξίδια και δημόσιες σχέσεις, μισό πεδίο για οικονομικά, εμπορικά και πολιτιστικά νταραβέρια, το nordic council απέφευγε συζητήσεις για «θέματα ασφάλειας» λόγω της ουδετερότητας της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι.

Όχι πια – κι αυτό πριν οποιαδήποτε ρωσική εισβολή!


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.