Στ’ άρματα, στ’ άρματα!!

Μπορεί τα τανκς να μην είναι σίγουρη επένδυση, αλλά οι λιθουανοί καθεστωτικοί είναι σκέτο χρυσάφι. Όσοι πόνταραν σ’ αυτούς έκαναν την τύχη τους…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Οι δυτικοί πολεμόκαβλοι έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα προβλέψεων του πότε θα γίνει ο πόλεμος … νατο – ρωσίας (με ευθύνη της Μόσχας φυσικά!!!).

H εσθονή νεοφιλελεύθερη, απόφοιτη της διάσημης «σχολής νέων ηγετών» (του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ…) πρωθ. Kaja Kallas προβλέπει ότι αυτό θα γίνει μέσα στα επόμενα 3 χρόνια…

Στην ακόμα-δεν-μπήκαμε-στο-νατο-και-μας-έπιασε-φαγούρα σουηδία, ο υπ. πολιτικής προστασίας Carl-Oscar Bohlin και ο αρχιστράτηγος Micael Byden προειδοποίησαν τους υποτελείς «να είναι έτοιμοι» για πόλεμο. Ξέχασαν όμως να πουν για πότε τον έχουν κανονίσει, με αποτέλεσμα αρκετοί σουηδοί να τρέξουν στα μπακάλικα – υπάρχει και σουηδικός πανικός!! – για τα γνωστά… Άλλοι πάλι άρχισαν να αναρωτιούνται με αναίδεια «και τα καταφύγια πού είναι;»

Ο διασκεδαστικός γερμανός υπ.αμ. Boris Pistorius (για κάποιους είναι ο επερχόμενος αντικαταστάτης του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» νυν πρωθυπουργού Soltz) προβλέπει ότι μέσα στα επόμενα 5 με 8 χρόνια ο ρωσικός στρατός θα επιτεθεί στο νατο…

Ο επικεφαλής της νατοϊκής στρατιωτικής επιτροπής ναύαρχος Rob Bauer τον προβλέπει μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…

Ένα μισο-ομολογημένο τμήμα του κοινού παρονομαστή όλης αυτής της δυτικής μιλιταριστικής αισιοδοξίας είναι αυτό: χάνουμε (ή χάσαμε) την ουκρανία!! Όμως αυτό είναι μάλλον παλιό. Πιθανότατα τώρα υπάρχει (μεταξύ εκείνων που ήταν απόλυτα σίγουροι πριν 2 χρόνια ότι η Μόσχα όχι απλά θα ηττηθεί αλλά θα χρεωκοπήσει / διαλυθεί…) ο φόβος μιας γενικότερης κατάρρευσης του μετώπου απ’ την ουκρανική πλευρά. (Το κρίσιμο σημείο αυτόν τον καιρό είναι η πόλη / οχυρό Avdeevka, την οποία ο ρωσικός στρατός έχει σχεδόν κυκλώσει και φαίνεται να καταλαμβάνει σταδιακά…).

Η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι όμως μόνο ένα μέρος της αιτίας των νατοϊκών κραυγών «λύκος, λύκος στο μαντρί!!!» Ένα άλλο, σοβαρότερο, είναι ότι μελετώντας την εξέλιξη του πολέμου εκεί οι νατοϊκοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι στρατοί τους (ένας ένας και όλοι μαζί) είναι αδύνατο να νικήσουν σ’ έναν κανονικό πόλεμο με τον τρόπο που είναι οργανωμένοι και εξοπλισμένοι ως τώρα…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Σκέψεις αντικρατικές; Έγκλημα!

Κυριακή 15 Δεκέμβρη. Πριν σχεδόν ένα χρόνο, στις 27 Δεκέμβρη του 2018, υπό τον τίτλο ένας νόμος απ’ τον βορρά, η αφόρητα περιθωριακή (τί άλλο;) ασταμάτητη μηχανή έγραφε:

.. Παραμονές των χριστουγέννων, πριν 3 ημέρες, το κοινοβούλιο της εσθονίας ενέκρινε κυβερνητικές προτάσεις για τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Μ’ αυτές η αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στο κράτος θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να είναι έγκλημα κατά της ασφάλειας (του κράτους), έγκλημα κατά της ανεξαρτησίας του, έγκλημα κατά της εδαφικής του ακεραιότητας. Ή ένας συνδυασμός και των τριών. Η κυβέρνηση στο Tallinn κράτησε και μια «υστερνή». Η νομοθεσία αυτή αφορά τους απλούς υπηκόους της. Για τα ενεργούμενα ξένων υπηρεσιών που προωθούν την negative attitude towards the state θα υπάρξει στο μέλλον έξτρα νομοθεσία· πιο αυστηρή, εννοείται.

Θέλει την προσοχή σας το θέμα. Η «αρνητική διάθεση» δεν συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που, λογικά, θα υπέπιπταν σε κάποια ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιοι βάλουν μια βόμβα σ’ ένα υπουργείο, δεν είναι η negative attitude τους το αξιόποινο της δράσης τους! Η «αρνητική διάθεση» είναι κάτι ασαφές. Που μπορεί να εντοπιστεί, π.χ., αν κάποιος «πει καμιά κουβέντα»… Ή κάνει καμιά γκριμάτσα… Ή επειδή είναι ύποπτης καταγωγής… Συνεπώς – κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουμε – η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της «αρνητικής διάθεσης» είναι μια “ποινικοποίηση / σκούπα”! Πατάει πάνω σε μια νομοθεσία που έχει προηγηθεί ευρύτερα, και είναι κατάλληλα ασαφής: περί «εγκλημάτων σκέψης». Δεν διαπράττεις κάτι. Σκέφτεσαι κάτι εναντίον του κράτους σου και το δημοσιοποιείς… Υποτίθεται ότι αυτή η νομοθεσία θεσπίστηκε κατά του ρατσιστικού, μισανθρωπικού λόγου… Σιγά!!! Κανείς δεν πάει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της ευρώπης στα δικαστήρια! Εκτός αν ξέρετε κάτι που μας διαφεύγε…

Το εσθονικό βήμα έχει προοπτικές. Ξέραμε ένα κράτος που νομοθετεί πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Το ισραηλινό. Έμοιαζε εξαίρεση, αλλά – φυσικά – δεν είναι! Τώρα υπάρχει ένα ακόμα, «για τους δικούς του λόγους». Το εσθονικό. Δειλά δειλά έχει αρχίσει να ακούγεται στο u.s.a. για διάφορες εντόπιες κριτικές στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό ότι είναι ένδειξη «αντιαμερικανισμού». Νegative attitude δηλαδή, που βάζει σε κίνδυνο την “αλήθεια”, τους θεσμούς, τον τιμημένο u.s.army, και λοιπά.

Τα αρχικά παραδείγματα και οι πρωτοπόροι έχουν προοπτικές – δώστε βάση! Η φασιστική πανούκλα δεν απλώνεται μονομιάς. Την βοηθάει πολύ ο ύπνος του «μπααα… σιγά μωρέ… εδώ δεν θα γίνει αυτό….»

 

Αυτά τότε. Πριν ένα χρόνο. Προσέξτε τώρα. Η ασταμάτητη μηχανή κάνει πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ήταν δυνατόν να γίνουν από μέρους της στο πεδίο της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής. Αν, μετά απ’ αυτά, δεν μπορείτε να συνδέσετε (και να σας διαπεράσει ηλεκτρικό ρεύμα, τόσο δυνατό ώστε να ξαναστεφτείτε «τι σκατά κάνω;») το negative attitude σαν «εθνική νομοθεσία» της εσθονίας και το negative attitude κατά ενός ρατσιστικού καθεστώτος σαν «εθνική νομοθεσία» όχι μόνο του ίδιου αλλά και της γαλλίας, των ηπα, διάφορων άλλων κρατών και, αν δεν δράσουμε έγκαιρα, και του ελληνικού… αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτήν την σύνδεση για να καταλάβετε την αδιάλλακτη κρατικο/καπιταλιστική τάση στον 21ο αιώνα στην ιστορική φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν δεν καταλαβαίνετε τι είναι αυτό όχι «που έρχεται» αλλά που είναι ήδη εδώ, δίπλα σας, ε!! Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό…

(φωτογραφίες: Έχει και στην Εσθονία αντιφασίστες. Διακατέχονται από negative attitude…. Κανονική αρνητικότητα – όχι επιχορηγούμενες μαϊμουδιές α λα ελληνικά…)

Ο θείος απ’ το Πεκίνο 2

Πέμπτη 11 Απρίλη. Να μια ακόμα “κλίμακα” στην προώθηση του Πεκίνου στην “γηραιά ήπειρο”: φεύγοντας απ’ τς Βρυξέλες ο κινέζος πρωθυπουργός Li Keqiang προσγειώθηκε στο Zagreb, πρωτεύουσα της κροατίας. Στο θρυλικό Dubrovnik γίνεται από σήμερα η διήμερη 8η σύνοδος των 16+1: το business ραντεβού 16 ευρωπαϊκών κρατών με το Πεκίνο.

Αν η σύνθεση της 16άδας μπει δίπλα στην σύνθεση της «τριάδας» (ιταλία, μονακό, γαλλία) που ευλόγησε πρόσφατα ο αυτοκράτορας Xi, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: αλβανία, βοσνία, βουλγαρία, κροατία, σλοβενία, μακεδονία, μαυροβούνιο, ρουμανία, σερβία (δηλαδή όλα τα βαλκάνια πλην ενός, του ελλαδιστάν…), εσθονία, λιθουανία, λετονία (οι 3 της Βαλτικής), πολωνία, τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία (οι 4 του visegrad): η Μεσόγειος, αν και δεν είναι το μοναδικό πέρασμα απ’ την ασία στην ευρώπη και το ανάποδο, παραείναι στρατηγική για το «μεταξένιο» project eurasia…

Κάποιοι, όχι αυθαίρετα, υποστηρίζουν ότι αφού όλα αυτά τα κράτη (τα 11 απ’ τα 16 είναι ήδη μέλη της ε.ε.) θέλουν (ορισμένα με ενθουσιασμό) «δουλειές με τους κινέζους», ούτε το Βερολίνο ούτε το Παρίσι θα μπορούσαν να υπονοούν στα σοβαρά «εμπορικό πόλεμο» κατά του Πεκίνου. Σύμφωνα μ’ αυτήν την ερμηνεία η «συμφωνία των Βρυξελλών» μεταξυ ε.ε. και κίνας ήταν η υποχρεωτική συνέπεια των επιμέρους deal που προωθεί το Πεκίνο, είτε κράτος – κράτος, είτε με ομάδες ευρωπαϊκών κρατών.

Όλοι ορκίζονται στο «νέο σχέδιο Μάρσαλ» υψωμένο εις την ν – τους δρόμους του μεταξιού. Στην κροατία για παράδειγμα η γέφυρα Peljesac (ενώνει δύο κροατικές περιοχές που δεν είχαν ως τώρα άμεση οδική σύνδεση), θεωρείται το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έργο αυτή την εποχή· και κατασκευάζεται με κατά 85% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, από κινεζική κατασκευαστική. Αλλά το Zagreb και ο θείος απ’ το Πεκίνο έχουν μέλλον στη σχέση τους: η κροατική κυβέρνηση θα υπογράψει «μνημόνιο συνεργασίας» με την «τρομοκρατική» Huawei για την εγκατάσταση 5G δικτύων· ενώ μια κροατική και μια κινεζική εταιρεία κατασκευής σιδηροδρομικών δικτύων θα υπογράψουν συμφωνία για την κατασκευή διαδρόμου τραίνων προς ουγγαρία μεριά.

(φωτογραφία κάτω: Το τιμητικό άγημα αποδίδει τιμές στον Li Keqiang, στο αεροδρόμιο του Zagreb. Γονατιστοί; Μωρέ και μπρούμυτα!)

Μια ανησυχία απ’ τον βορρά

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Το όνομα Ida-Viru (ή Ida-Virumaa) δεν σας λέει τίποτα. Ούτε και στην ασταμάτητη μηχανή έλεγε – μέχρι χτες. Όχι πια.

Η Ida-Viru είναι μια απ’ τις 15 περιφέρειες της μακρινής Εσθονίας. Έχει μια αιματηρή ιστορία βίαιης «αλλαγής πληθυσμών» αφού, στη διάρκεια του β παγκόσμιου, ο «κόκκινος στρατός» κατέλαβε την εσθονία (της οποίας η κυβέρνηση ήταν ναζιστική…) και έδιωξε του εσθονούς απ’ την Ida-Viru, αντικαθιστώντας τους με ρώσους. Σαν αποτέλεσμα σήμερα το 73% του πληθυσμού της περιφέρειας είναι ρώσοι (εσθονοί το 19%, οι υπόλοιποι άλλες εθνικές μειονότητες της ανατολικής ευρώπης). Κάτι εξίσου σημαντικό: στην Ida-Viru υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα σχιστολιθικού πετρελαίου, βασική πρώτη ύλη για τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια της εσθονίας.

Οι (μετά την διάλυση της ε.σ.σ.δ. και την επαναδημιουργία εσθονικού κράτους) σχέσεις μεταξύ του Tallinn και της Μόσχας είναι επιεικώς κακές. Η ένταξη και των 3 βαλτικών κρατών στο νατο τον Μάρτη του 2004 είναι επαρκής εξήγηση: ο νατοϊκός (κυρίως αγγλικός) στρατός έχει μόνιμη βάση στην εσθονία – και τα νατοϊκά γυμνάσια (εναντίον της Μόσχας) είναι τακτικά. Σε ένα κράτος που δεν έχει «εκκαθαρίσει» τους πάνω από 100.000 ρώσους (και ρωσόφωνους) υπηκόους του μόνο και μόνο επειδή το απαγορεύει η νομοθεσία της ε.ε., ο «προσανατολισμός συμμαχιών» παράλληλα με την ύπαρξη μιας τέτοιας εθνικής μειονότητας (και μάλιστα συγκεντρωμένης σ’ ένα οικονομικά ευαίσθητο σημείο της επικράτειας) προκαλεί μόνιμο εκνευρισμό – στο εσθονικό κράτος και στους πιστούς υπηκόους του.

Και κάτι παραπάνω από εκνευρισμό προκαλεί. Τον περασμένο Σεπτέμβρη διέρρευσε στα εσθονικά μήντια μια «εσωτερική έκθεση» της επιτροπής εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης, με θέμα το ενδεχόμενο ενός «σεναρίου Donbass» ή ενός «σεναρίου βόρειας ιρλανδίας» σχετικά με την Ida-Viru. (Η παρέα με το Λονδίνο περιόρισε την φαντασία των συντακτών. Θα μπορούσαν να μιλούν για ένα σενάριο «κοσόβου» – αλλά όχι…)

Η τρισέλιδη έκθεση υποστήριζε ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την ρωσία, η εσθονία θα χάσει την περιοχή, που είναι «ρωσοποιημένη» για πολλά χρόνια. Είχε σχολαστικές έως ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ότι τουλάχιστον 60.000 κάτοικοι θα υποστήριζαν την απόσχιση παθητικά, ενώ 1500 θα έπαιρναν ενεργό μέρος στη σύγκρουση με σκοπό την απόσχιση. Αυτά με το «σενάριο Donbass». Το «σενάριο βόρεια ιρλανδία» ήταν ακόμα πιο δυσοίωνο: ένα τοπικό δίκτυο «τρομοκρατών» 200 ατόμων (υποστηριζόμενων απ’ έξω, αλλοίμονο!) θα ήταν ικανό να προκαλέσει την ιδεολογική και πολιτική νομιμοποίηση της απόσχισης.

Δύσκολα θα μπορούσε να κρυφτεί ότι η «περίπτωση σύγκρουσης με την ρωσία» που ανέλαβε να μελετήσει το αρμόδιο εσθονικό think tank, δεν θα ήταν με ευθύνη της Μόσχας (γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση ο ρωσικός στρατός θα καταλάμβανε όλη την εσθονία…) Πίσω απ’ το «σενάριο Donbass» υπονοείται ένα «σενάριο Kiev»… Πίσω απ’ το «σενάριο βόρεια ιρλανδία» υπονοείται ένα «σενάριο Λονδίνου»… Μάρτυρας για την σχέση αιτίων – αποτελεσμάτων; Η Ιστορία.

Η έκθεση σημείωνε, πάντως, ότι μεταξύ των κατοίκων της περιοχής υπάρχει αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στις ηπα και στο νατο.

Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια τυπική εθνικοασφαλίτικη έκθεση μιας κρατικής υπηρεσίας…

Ένας νόμος απ’ τον βορρά

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Όχι, δεν έμεινε εκεί το πράγμα. Στα λόγια. Ούτε θα μπορούσε να μείνει, αν λάβει κανείς υπόψη του την σοβαρότητα και τον ορθολογισμό των κρατικών διοικήσεων στα κράτη της βόρειας ευρώπης.

Παραμονές των χριστουγέννων, πριν 3 ημέρες, το κοινοβούλιο της εσθονίας ενέκρινε κυβερνητικές προτάσεις για τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Μ’ αυτές η αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στο κράτος θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να είναι έγκλημα κατά της ασφάλειας (του κράτους), έγκλημα κατά της ανεξαρτησίας του, έγκλημα κατά της εδαφικής του ακεραιότητας. Ή ένας συνδυασμός και των τριών. Η κυβέρνηση στο Tallinn κράτησε και μια «υστερνή». Η νομοθεσία αυτή αφορά τους απλούς υπηκόους της. Για τα ενεργούμενα ξένων υπηρεσιών που προωθούν την negative attitude towards the state θα υπάρξει στο μέλλον έξτρα νομοθεσία· πιο αυστηρή, εννοείται.

Θέλει την προσοχή σας το θέμα. Η «αρνητική διάθεση» δεν συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που, λογικά, θα υπέπιπταν σε κάποια ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιοι βάλουν μια βόμβα σ’ ένα υπουργείο, δεν είναι η negative attitude τους το αξιόποινο της δράσης τους! Η «αρνητική διάθεση» είναι κάτι ασαφές. Που μπορεί να εντοπιστεί, π.χ., αν κάποιος «πει καμιά κουβέντα»… Ή κάνει καμιά γκριμάτσα… Ή επειδή είναι ύποπτης καταγωγής… Συνεπώς – κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουμε – η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της «αρνητικής διάθεσης» είναι μια “ποινικοποίηση / σκούπα”! Πατάει πάνω σε μια νομοθεσία που έχει προηγηθεί ευρύτερα, και είναι κατάλληλα ασαφής: περί «εγκλημάτων σκέψης». Δεν διαπράττεις κάτι. Σκέφτεσαι κάτι εναντίον του κράτους σου και το δημοσιοποιείς… Υποτίθεται ότι αυτή η νομοθεσία θεσπίστηκε κατά του ρατσιστικού, μισανθρωπικού λόγου… Σιγά!!! Κανείς δεν πάει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της ευρώπης στα δικαστήρια! Εκτός αν ξέρετε κάτι που μας διαφεύγει…

Για να το φέρουμε στα ελληνικά δεδομένα, και να έχετε ένα στοιχειώδες μέτρο της νομοθέτησης: αν η εσθονική νομοθεσία ίσχυε και στο ελλαδιστάν, η φράση «εμείς την λέμε μακεδονία» (για το κράτος στα βόρεια σύνορα) είναι και τα τρία αυτά εγκλήματα, μαζί και ταυτοχρόνως!!! (Κι ας μην συζητήσουμε πόσα εγκλήματα τέτοιου είδους, καθ΄έξη και κατ’ εξακολούθηση διαπράττει η ασταμάτη μηχανή!!).

Η απώθηση μπροστά σε τέτοια «νέα» είναι αναμενόμενη αντίδραση. Ο.Κ…. Αλλά αυτά συμβαίνουν εκεί, μακρυά· κι άλλωστε «το εσθονικό κράτος έχει πρόβλημα»… Ξέρετε κάποιο άλλο εδώ γύρω που δεν έχει; Ξέρετε κάποιο ελληνικό κράτος που δεν φροντίζει «να έχει εθνικά προβλήματα» για να μπετονάρει την μικροαστική μάζα; Όχι, δεν ξέρετε. Τα «εθνικά προβλήματα» ξεπερνούν (γι’ αυτούς που τα υιοθετούν) το ερώτημα αν είναι υπαρκτά ή ανύπαρκτα. Τα «εθνικά προβλήματα» είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος!!! Αντίθετα, η negative attitude είναι (προφανώς) έγκλημα… Που ακόμα δεν αντιμετωπίζεται με νόμους στα μέρη μας… Αλλά να που γίνεται η αρχή εδώ κι εκεί.

Πράγμα που σημαίνει: το εσθονικό βήμα έχει προοπτικές. Ξέραμε ένα κράτος που νομοθετεί πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Το ισραηλινό. Έμοιαζε εξαίρεση, αλλά – φυσικά – δεν είναι! Τώρα υπάρχει ένα ακόμα, «για τους δικούς του λόγους». Το εσθονικό. Δειλά δειλά έχει αρχίσει να ακούγεται στο u.s.a. για διάφορες εντόπιες κριτικές στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό ότι είναι ένδειξη «αντιαμερικανισμού». Νegative attitude δηλαδή, που βάζει σε κίνδυνο την “αλήθεια”, τους θεσμούς, τον τιμημένο u.s.army, και λοιπά.

Τα αρχικά παραδείγματα και οι πρωτοπόροι έχουν προοπτικές – δώστε βάση! Η φασιστική πανούκλα δεν απλώνεται μονομιάς. Την βοηθάει πολύ ο ύπνος του «μπααα… σιγά μωρέ… εδώ δεν θα γίνει αυτό….»

Έχετε το νου σας… Γίνονται πολλά. Σκόρπια μεν, αλλά πολλά…

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Πέμπτη 3 Μάη. Μόλις χτες (ιράν) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Ο ιρανικός καπιταλισμός μπορεί να μην είναι αναπτυγμένος όσο ο ισραηλινός. Έχει, όμως, το ίδιο στρατηγικό πλεονέκτημα που έχει και ο κινεζικός απέναντι στον αμερικανικό: μεγάλο βάθος. Όχι, απλά, γεωγραφικό. Αλλά πληθυσμιακό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, ιδεών – και εν δυνάμει συμμαχιών. Όσο κι αν οι πολεμόκαβλοι του ισραήλ βολεύονται να πιστεύουν οι ιρανοί είναι «λίγο καλύτερα οπλισμένοι παλαιστίνιοι» (που είναι εύκολο να βομβαρδίζονται, να δολοφονούνται και να καταδικάζονται στη μιζέρια επ’ αόριστον) η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Και πολύ πιο ζόρικη.

Τα πληρωμένα ή εθελοντικά παπαγαλάκια της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας ασφαλώς θα βρήκαν ένα ακόμα «στοιχείο» για να αρχίσουν την σπέκουλα κατά της ασταμάτητης μηχανής. Στο γνωστό μανιχαϊστικό μοτίβο…

Τι να πει κανείς, όμως, για την ισραηλινή καθεστωτική haaretz; Λίγες ώρες μετά την ανάρτηση της περιθωριακής ασταμάτητης μηχανής δημοσίευσε αυτό το άρθρο:

Τι έλεγε το συγκεκριμένο άρθρο; Ότι με βάση τις διεθνείς δημοσιεύσεις πρωτότυπων ερευνών, οι ιρανοί τεχνοεπιστήμονες «είναι μπροστά» (σε σχέση με τους ισραηλινους όμοιούς τους) στους τομείς της βιολογίας, της φυσικής, της χημείας, και της διοίκησης επιχειρήσεων (ουπς;;;;). Πιο συγκεκριμένα, το ρεπορτάζ της haaretz, υποδείκνυε ότι ενώ το 1996 οι ιρανικές (τεχνοεπιστημονικές) δημοσιεύσεις ήταν 960 έναντι περίπου 10.000 ισραηλινών, έχουν φτάσει τώρα στις 41.000 κάθε χρόνο. Προφανώς (και το ρεπορτάζ το σημείωσε) παίζει ρόλο και ο πληθυσμιακός παράγοντας (εννοημένος σαν φοιτητές/φοιτήτριες, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, ινστιτούτα, κυκλοφορία ιδεών μεταξύ τους, κλπ): 80 εκατομμύρια πληθυσμός το ιράν, 9 εκατομμύρια το ισραήλ. Όπως ακριβώς το υποδεικνύαμε: Όχι, απλά, γεωγραφικό…. αλλά πληθυσμιακό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, ιδεών – και εν δυνάμει συμμαχιών…

Δεν μας ενδιαφέρει, ούτε κατά διάνοια, να πανηγυρίσουμε για την ιρανική καπιταλιστική ανάπτυξη ή για την ισραηλινή όλο και πιο έντονη καθυστέρηση. Σαν αυτόνομους εργάτες μας ενδιαφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό: το να γίνει κατανοητό κάτι που η δύναμη της συνήθειας, της αδράνειας ή των πολιτικών ιδεολογιών συσκοτίζει σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό.

Αυτό: Ενώ στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης το είδος του hardware (δηλαδή των υλικών, των τεχνολογιών, των ερευνών και των εφαρμογών) που συγκροτούσαν την «αιχμή της καπιταλιστικής ανάπτυξης» ήταν δύσκολο να διαδοθεί και, συχνά, αποτελούσε ένα είδος «μονοπωλίου» (ή και “μυστικού”) του ενός ή του άλλου πρωτοκοσμικού καπιταλιστικού κράτους / κεφάλαιου, η 3η βιομηχανική επανάσταση (και η 4η που έχει μόλις ξεκινήσει) είναι τέτοιου τεχνικού και γνωσιακού είδους, ρευστότητας, διάχυσης και προϋποθέσεων, που σχετικά εύκολα «οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι».

Η εντυπωσιακή καπιταλιστική ανάπτυξη της κίνας μέσα σε μόλις 15 χρόνια (ασήμαντος ιστορικός χρόνος!), ή της τουρκίας, ή η αναμενόμενη (σχετικά) εκρηκτική καπιταλιστική του ιράν· ακόμα, αν αυτό βολεύει, η εντυπωσιακή καπιταλιστική ανάπτυξη της βαλτικής εσθονίας (γνωστή περίπτωση, όπου εδώ ακόμα και ο πληθυσμιακός παράγοντας αποδεικνύεται ότι έχει σχετική και πάντως όχι καθοριστική σημασία…) ή, πιο πριν, της φινλανδίας των ξυλοκόπων, οφείλονται σ’ έναν σύνθετο συνδυασμό παραγόντων (κουλτούρα, σχεδιασμός, εκπαίδευση, ταξική συνείδηση ή μη – και όχι μόνο για την εργατική τάξη -, αντιπαλότητες, ρυθμίσεις…) – plus το γεγονός ότι οι αιχμές της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι πλέον «άνθρακας και χάλυβας» αλλά εντελώς διαφορετικής υλικής, εργαλειακής και διανοητικής υπόστασης.

Αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι σε σχετικά σύντομο διάστημα από ιστορική άποψη κάποιοι απ’ τους «έσχατους» ανεβαίνουν γρήγορα στην καπιταλιστική ιεραρχία και στον πλανητικό καταμερισμό εργασίας και εξουσίας, έχει τεράστιες συνέπειες σ’ αυτό που λέγεται «γεωπολιτική» και «γεωπολιτικές πρόσοδοι». Η γεωγραφία παίζει πάντα ρόλο: ούτε ο καπιταλισμός ούτε η παραγωγή, το εμπόριο, και η «πραγματοποίηση της υπεραξίας» εξαϋλώθηκαν!!! Όμως, σε αντίθεση με τους (όχι πολύ παλιούς) καιρούς, όπου η καπιταλιστική ανάπτυξη ήταν «άνθρακας και ατσάλι» και όπου, κατά συνέπεια, όποιοι υστερούσαν σ’ αυτά θα έμεναν μόνιμα στη Β ή στη Γ κατηγορία, άρα η «γεωπολιτική τους αξία» (μικρή ή μεγάλη) θα μπορούσε να είναι εξίσου σταθερή (σχετικά) εξαιτίας της πολύ αργής αλλαγής τεχνο/καπιταλιστικών συσχετισμών «αναπτυξιακής» δυναμικήςς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη, τώρα πια αυτή η «γεωπολιτική αξία» είναι ένας μόνος παράγοντας, και συχνά τρίτος ή πέμπτος στη σειρά, σ’ ότι αφορά την θέση που πιάνει κατά περιόδους κάθε «εθνικό κράτος / κεφάλαιο» στη διεθνή ιεραρχία.

Όχι ο ιρανικός καπιταλισμός αλλά ο εσθονικός είναι διδακτικό παράδειγμα. Θα μπορούσε να επαναπαυτεί αιώνια (;) στ’ «αυγά» της αντιρωσικής γεωπολιτικής θέσης του… Τι θα πετύχαινε; Τίποτα σπουδαίο, και πάντως τίποτα απ’ αυτά που έχει πετύχει τώρα. Θα ήταν στρατόπεδο / μπουρδέλα για τον αμερικανικό στρατό· με όποια «αξία» μπορεί να έχει κάτι τέτοιο… Αντί να στρογγυλοκαθήσουν πάνω στην ιδέα ότι αποτελούν την «χρυσή βίδα» των νατοϊκών σχεδιασμών στη βαλτική, τα εσθονικά αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες την είδαν αλλιώς… Και, επειδή την είδαν αλλιώς, έχουν την υλική (καπιταλιστική) βάση για να ξεπεράσουν (δηλαδή να απορρίψουν) στο όχι μακρινό μέλλον την «μοίρα» του να είναι πεδίο βολής πυραύλων…

Αυτά… Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Μια «ελλάδα» του βορρά;

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η εσθονία δεν έχει καμμία ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Εκτός, ίσως, από ένα βασικό σημείο που αφορά την κυρίαρχη ιδεολογία: το σύμπλεγμα κατωτερότητας (: κόμπλεξ) απέναντι στην ιστορία.

Με πληθυσμό ίσα ίσα 1,5 μύριο ψυχές η εσθονία είναι ένα μικρό κράτος του ευρωπαϊκού βορρά. Εντυπωσιακά τοπία και εντυπωσιακή τάξη: η κυρίαρχη κουλτούρα (και) στην εσθονία έχει μια τόσο έντονη και συστηματική ροπή στον «σεβασμό του νόμου» ώστε για τους νοτιοευρωπαίους (και όχι μόνο για τους έλληνες) το εσθονικό κράτος είναι ύποπτο για κάποιον κακόφημο –ισμό. Πράγμα όχι εντελώς αυθαίρετο.

Εν τω μεταξύ, ίσως επειδή αυτή η νομιμοφροσύνη είναι βασικός παράγοντας, ο εσθονικός καπιταλισμός (αφού ξεφορτώθηκε το «πλεονάζον εργατικό δυναμικό»: μετανάστες στην ε.ε.) έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τελευταία πληροφορία: διασυνδεδεμένη τραπεζικά με τα μεγάλα μαγαζιά της κεντρικής ευρώπης, η εσθονία ήταν απ’ τα πρώτα κράτη που βούλιαξαν στην κρίση (αλλά και αναδιάρθρωση) μετά το 2008.

Όμως η εθνική μυθολογία είναι εντελώς άλλο πράγμα. Το ¼ του πληθυσμού της εσθονίας είναι ρωσικής καταγωγής. Κι έτσι το Tallinn στέκεται πάντα έντρομο: όχι μπροστά στην “εθνική” ανομοιογένεια της επικράτειάς του, αλλά απέναντι στο γεγονός ότι δεν μπορεί να επιβάλει την εθνική ομογενοποίηση με τους “κομψούς” (καταλαβαίνετε…) τρόπους του 20ου αιώνα. Και γιατί να την επιβάλλει; Επειδή (φοβάται ότι) ο ένας στους τέσσρεις κατοίκους μπορεί να είναι ή να αποδειχθεί “πράκτορας του εχθρού”. Της Μόσχας.

Εδώ βρίσκεται η έκκεντρη ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Στα μέρη μας μια χούφτα μετανάστες απ’ την συρία ή το ιράκ κτυπάνε στο φασισταριό τις καμπάνες της “μουσουλμανοποίησης της χώρας”. Στο Tallinn ένα μεγαλύτερο ποσοστό ντόπιων “αλλοεθνών” κτυπάει στο εσθονικό φασισταριό τις καμπάνες της επέμβασης του ρωσικού στρατού. Κι έτσι το εσθονικό καθεστώς ισορροπεί αβέβαια ανάμεσα στην προοπτική της «αφομοίωσης» (που έχει λίγους υποστηρικτές) και στην τακτική των εσθονών νεοναζί: να τους διώξουμε (τους «ρώσους»). Αν οι έλληνες δεν ήταν τόσο άρρωστα ρωσόφιλοι θα αγκάλιαζαν τους εσθονούς: ναι ρε, να τους πετάξουμε στη θάλασσα (ο καθένας τους δικούς του…)!!!

Δεν είναι αξιολύπητο το εσθονικό καθεστώς! Ούτε οι λαχανιασμένες ανασκαφές του στην ιστορία (του) θα το σώσουν. Αλλά στο ελλαδιστάν θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση για την εσθονική περίπτωση και την ρωσοφοβία του: εδώ οι μιναρέδες έχουν κουρευτεί, και απ’ το Μοναστηράκι (που μπήκε στη θέση του καμπαναριό…) μέχρι σχεδόν οπουδήποτε αλλού δεν φτάνει η επιρροή της συνθήκης της Λωζάνης, τα τζαμιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί… μην τυχόν και εγείρει αξιώσεις ο «εθνικός εχθρός». E, ο δικός τους, είναι διαφορετικός· και τι μ’ αυτό;

Τι να κάνουν και οι εσθονοί «πατριώτες»; Κάνουν συνέδρια ελπίζοντας στο ελληνικό know how. Μάταια προς το παρόν…