Tag: κίνα

Ο πόλεμος των νομισμάτων

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις στον θολό κόσμο της γεωπολιτικής που αξίζει να αναφερθούν. Ο πόλεμος των νομισμάτων ανεβαίνει και μοιάζει όλο και πιο πιθανό ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει απ’ το δολάριο σαν αποθεματικό νόμισμα – ο χρυσός ή τα κρυπτονομίσματα είναι στην πρώτη γραμμή να το αντικαταστήσουν…

Έτσι ξεκινούσε στις αρχές Δεκέμβρη ένα άρθρο σε γνωστή αγγλόφωνη οικονομική ιστοσελίδα στις αρχές Δεκέμβρη. Δεν έχει σημασία ποια: η σχετική με το μέλλον του δολαρίου αρθρογραφία μπορεί να εντοπιστεί διάσπαρτη εδώ κι εκεί επί πολλούς μήνες. Κι έτσι θα συνεχίσει.

Η αφορμή (αν και όχι η αιτία…) είναι τα διαδοχικά κύματα «κυρώσεων» κατά της Μόσχας∙ με πιο πρόσφατη την απόφαση περί ορίου τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο. Φημολογείται πως ανάλογα με το αν και πως θα «περπατήσει» αυτή η απόφαση, ίσως δοκιμαστεί μια ακόμα για την τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου. Και έπεται συνέχεια.

Το λιγότερο σχολιασμένο σε σχέση με τέτοιου είδους «ποινές» είναι ότι προέρχονται από κράτη / κεφάλαια που θεσμοθέτησαν εδώ και δεκαετίες και έχουν στο έδαφός τους τα σημαντικότερα χρηματιστήρια πρώτων υλών (συνεπώς και υδρογονανθράκων) ανοίγοντας και στρώνοντας τις λεωφόρους για το ατέλειωτο τζογάρισμα πάνω σ’ αυτές τις τιμές, και κατά συνέπεια για την άκρατη λογιστική (και συχνά εικονική) κερδοφορία του «το χρήμα – γεννάει – χρήμα». Έχει μείνει λοιπόν ανεξήγητο το τι είδους «μετάνοια» είναι αυτή απ’ την μεριά των δυτικών κρατών / κεφαλαίων, όταν σαν οι κατ’ εξοχήν ειδικοί του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού βλέποντας ότι χάνουν την επιρροή τους αποφασίζουν να δράσουν ανάποδα σαν αγορανομία εναντίον των βασικών κρατών / κεφαλαίων πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Ο γρίφος (καθόλου τέτοιος…) της «μοίρας» ενός νομίσματος που θεμελίωσε την παγκόσμια επιρροή του σαν ο «γενικός μεσολαβητής» στην αγορά στρατηγικών πρώτων υλών (: «πετροδόλαρο») για να εξελιχθεί και να εκτοξευτεί σαν ο «γενικός μεσολαβητής» του αντίθετου καπιταλιστικού είδους, του χρηματοπιστωτισμού δηλαδή, βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτήν την παράξενη (και ανομολόγητη…) αντινομία.

Το πράγμα αρχίζει να ξεκαθαρίζει κάπως αν βγάλουμε απ’ την μέση τον πόλεμο στην ουκρανία και τις αντιρωσικές κυρώσεις, και δούμε από κάποια απόσταση αυτό το κρίσιμο γεγονός: τα κράτη / κεφάλαια που είναι κατά κύριο λόγο καπιταλισμοί υλικών εμπορευμάτων (στρατηγικών πρώτων υλών αλλά καθόλου μόνο) δείχνουν πια ότι μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ τα κράτη / κεφάλαια (: τα δυτικά) που έχουν εξελιχθεί σε καπιταλισμούς τζογαρίσματος – και, κατά συνέπεια, μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ όλους τους μηχανισμούς «ελέγχου των τιμών» και εκμετάλλευσής τους, συμπεριλαμβανομένων των διεθνώς ηγεμονικών νομισμάτων (: δολάριο…), των θεσμών εκκαθάρισης των διεθνών συναλλαγών (: swift), των με global αξιώσεις δυτικο- και αμερικανο-ελεγχόμενων θεσμών του Bretton Woods (δντ, παγκόσμια τράπεζα) κλπ. (Το ενδιαφέρον είναι ότι οι δυτικοί καπιταλισμοί χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα σαν «όπλα» πιστεύοντας ότι έχουν ακόμα ισχύ∙ και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιταχύνουν την εις βάρος τους αναδιάρθρωση. Είναι σα να δίνεις όπλα στους τοξικούς του Κιέβου για να διαλύσουν την ρωσία, και ύστερα να λες στον κλόουν «δεν μπορώ να σου δώσω τα καλύτερα απ’ το οπλοστάσιό μου, γιατί αν το κάνω θα διαλυθεί το νατο»!…)

Ο αποφασιστικός παράγοντας γι’ αυτήν την χειραφέτηση, που αγκαλιάζει το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών, των αφρικανικών και των λατινοαμερικάνικων κρατών / κεφαλαίων είναι βέβαια το Πεκίνο. Πρέπει όμως εντελώς τηλεγραφικά να θυμίσουμε ότι το κρίσιμο θέμα αυτής της ενδοκαπιταλιστικής πόλωσης ανάμεσα στους παραγωγούς πρώτων υλών και εμπορευμάτων και στους διαχειριστές του χρήματος, των νομισμάτων και των διεθνών τιμών δεν είναι καθόλου καινούργιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν ο ισχυρά ανερχόμενος γιαπωνέζικος καπιταλισμός που προσπάθησε (σαν «εκφραστής» του πρώτου καπιταλιστικού είδους) να αντιπαρατεθεί με τους εκφραστές του δεύτερου, κυρίως την Ουάσιγκτον∙ ηττήθηκε με ταπεινωτικό τρόπο όταν εξαπολύθηκαν εναντίον του γιεν τα «χρηματοπιστωτικά πυρηνικά» της δύσης… Στα τέλη των ’00, ειδικά μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2008 – 2009, ήταν ο γερμανικός καπιταλισμός (τα βιομηχανικά αφεντικά του) που προσπάθησε να θέσει, πολύ διακριτικά και προσεκτικά είναι η αλήθεια, το ίδιο ζήτημα, που σχηματικά εστίαζε στις διεθνείς ισοτιμίες των νομισμάτων∙ εισπράττει τώρα την απάντηση του άξονα, όχι τόσο με όρους νομισμάτων (: η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου) όσο με κτυπήματα κατευθείαν στην παραγωγική καρδιά του (: «κρίση ενέργειας»).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Schröder

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>>

… Επίσης παράξενο – και σημαντικό – ήταν το ότι στις 15 Σεπτέμβρη, ο πρώην γερμανός καγκελάριος Schroeder μπήκε απρόσκλητος στο γραφείο του Scholtz όπου βρίσκονταν μόνο ο καγκελάριος και ο αντικαγκελάριος Robert Habeck. Ο Schroeder έριξε δυνατά πάνω στο γραφείο μια μακροπρόθεσμη πρόταση προμήθειας φυσικού αερίου απ’ την Gazprom, κάτω απ’ τα μάτια του Scholtz.

O καγκελάριος και ο πρώην καγκελάριος κοιτάχτηκαν για μια στιγμή – χωρίς να πουν κουβέντα. Ύστερα ο Schroeder άπλωσε το χέρι του, πήρε πίσω το ντοσιέ, γύρισε την πλάτη και έφυγε απ’ το γραφείο. Δεν ειπώθηκε τίποτα.

Στις 26 Σεπτέμβρη (11 μέρες αργότερα) έγινε το σαμποτάζ στον αγωγό nordstream. Έκπληξη (ναι ή όχι);

(Μια μικρή λεπτομέρεια της εποχής: απ’ το Necessary Illusions (…) του Alastair Crooke, στις 5 Δεκέμβρη του 2022)

Τι να σκέφεται άραγε ο Schroder για την «κρίση ειλικρίνειας» (;) της κυρίας Μέρκελ ότι υπέγραψε μια, δυο, τρεις συμφωνίες για να δώσει την ευκαιρία στους ουκρανοφασίστες να προετοιμαστούν καλύτερα παραβιάζοντάς τες; Τι θα της πει όταν συναντηθούν στο σύλλογο συνταξιούχων γερμανών πρωθυπουργών; Δεν ξέρουμε. Το γεγονός ωστόσο ότι ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος πήρε το πόστο του ceo της εταιρείας του Nord stream 1 μετά την πρωθυπουργική και κομματική αποστρατεία του το 2006 (τυπικά παραιτήθηκε λόγω κατακραυγής τον Μάρτη του 2022) δεν οφειλόταν στο ότι δεν θα εύρισκε αλλού τέτοιου είδους καλοπληρωμένο πόστο. Είχε βρει. Ήταν συνέπεια, μάλλον, της “ostpolitik” του, που κι αυτή ήταν μέρος του γενικού και σταθερού γερμανικού προσανατολισμού προς-τα-ανατολικά ήδη απ’ την εποχή του Willy Brandt, την δεκαετία του 1970. Κατά τη γνώμη του Schroder (και, υποθέτουμε, του συνόλου των γερμανών βιομηχανιών τότε) η μακρόχρονη, σταθερή παροχή φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου μέσω υποθαλάσσιων αγωγών, αλλά και άλλων κρίσιμων πρώτων υλών, ήταν μέρος και μαζί απόδειξη της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας. Αυτό έλεγε…

Η σταθερή ανάπτυξη του ευρασιατικού project (και η θρυλική «μετατόπιση του κέντρου βάρους του παγκόσμιου καπιταλισμού στην ασία») είχε μια καλή θέση για το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο, μια θέση την οποία μπορούσε να προτείνει στο Βερολίνο και να διαχειριστεί (και προς το δικό της όφελος) η Μόσχα. Γιατί η Μόσχα; Αν και στρατιωτικά σαφώς πολύ ανώτερη σε σχέση με το Βερολίνο, αυτή η ανωτερότητά της θα μπορούσε να είναι μέρος της «ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας» απέναντι σε πιθανούς αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς-μέσα-στην-παρακμή. Ταυτόχρονα, επειδή το ρωσικό κεφάλαιο δεν ήταν επικίνδυνος βιομηχανικός ανταγωνιστής του γερμανικού, Μόσχα και Βερολίνο θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα συνεργατικό δίπολο μέσα στο ευρασιατικό project, όχι ακριβώς αντίβαρο αλλά σίγουρα «εξισορροπιστή ισχύος» απέναντι στο εκτοξευόμενο καπιταλιστικά, παραγωγικά και τεχνολογικά Πεκίνο. Η γερμανική ostpolitik θα έφτανε έτσι στην ωριμότητά της, αν και όχι υποχρεωτικά σαν «πολιτική της ε.ε.» εφόσον χάρη στον γαλλικό τυχοδιωκτισμό η ε.ε. διευρύνθηκε στα ‘90s (προς τα πρώην κράτη του «ανατολικού μπλοκ», γνωστά τα περισσότερα για τον εθνικιστικό / νεοναζί αντιρωσισμό τους…) πριν εμβαθύνει σοβαρά και αξιόπιστα τους πολιτικούς θεσμούς της προς κάποιου είδους ομοσπονδιοποίηση.

Εννοείται πως η δημιουργία ενός τέτοιου διπόλου μέσα στο ευρασιατικό project θα σήμαινε (και θα επέβαλε) σημαντικό περιορισμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ποτέ δεν έκρυψε ότι η αμερικανική κυριαρχία θα φάει τα ψωμιά της και ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης θα πάψει να είναι «μονοπολικός» αργά ή γρήγορα. Η διάσημη ομιλία του στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» το 2007 ήταν κάτι παραπάνω από σαφής∙ και, το 2007, το ευρασιατικό project ήταν κάτι που οι δυτικοί υπολόγιζαν ότι θα χρειαστεί καμμιά 50αριά χρόνια το λιγότερο για να ευδοκιμήσει, οπότε ήταν ήσυχοι… Συνάντησε φυσικά τότε τους ειρωνικούς μορφασμούς των αμερικάνων και άλλων δυτικών στις πρώτες γραμμές του ακροατηρίου: η ρωσία (ήταν σίγουροι) θα μείνει για πάντα ένας νάνος-με-πυρηνικά, και μερικές «χρωματιστές επαναστάσεις» θα την αποτελειώσουν.

Ήταν αυτή η άποψη της κυρίας Μέρκελ που ήδη κυβερνούσε στο Βερολίνο; Υποθέτουμε πως όχι. Στην πράξη, τουλάχιστον, έδειχνε κάποιον ρεαλισμό.

Άλλαξε λοιπόν κάτι τα τελευταία χρόνια;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (1)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αν ήταν ταινία οι κριτικοί σινεμά θα έλεγαν «δραματική ανατροπή»! Δυστυχώς είναι οι ζωές μας. Και η «ανατροπή» (ή ό,τι…) προέρχεται από δύο καθ’ όλα έγκυρες και επίσημες επιστημονικές μελέτες που έγιναν στην ιταλία το 2021: η πρώτη δημοσιοποιήθηκε τον Γενάρη και η δεύτερη τον Νοέμβρη (πάντα του 2021). Που σημαίνει πως αν δεν μάθατε τίποτα γι’ αυτές εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο είναι επειδή θάφτηκαν πανηγυρικά. Όμως όσο κι αν προσπαθούν το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι κάθε είδους λακέδες του να επιβληθούν σαν η «αλήθεια του κόσμου», άλλο τόσο θα αποκαλύπτονται.

Η πρώτη έρευνα έγινε σε δείγματα λυμάτων από τρεις πόλεις του ιταλικού βορρά (Μιλάνο, Τορίνο και Μπολώνια), τα οποία είχαν ληφθεί και διατηρηθεί για λόγους άσχετους με τον τσαχπίνη ανάμεσα στον Οκτώβρη του 2019 και τον Φλεβάρη του 2020. Απ’ τα 40 τέτοια δείγματα που ελέγχθηκαν αναδρομικά, από «επιστημονική περιέργεια», για την περίπτωση να υπήρχαν σ’ αυτά υπολείμματα του τσαχπίνη, τα 15 προέκυψαν «θετικά»! Με το πιο νωρίς στις 18 Δεκέμβρη (του 2019). Πράγμα που σημαίνει (σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα) ότι ο τσαχπίνης κυκλοφορούσε στην βόρεια ιταλία στα τέλη του 2019, ΠΡΙΝ εντοπιστεί (και επικηρυχθεί…) στην Wuhan… What????

Η δεύτερη έρευνα είναι ακόμα πιο «εμπρηστική»! Έγινε σε 959 δείγματα αίματος από άτομα που έκαναν προληπτικές εξετάσεις σε ιταλικά νοσοκομεία για καρκίνο του πνεύμονα ανάμεσα στον Σεπτέμβρη του 2019 και τον Μάρτιο του 2020, δείγματα προερχόμενα από σχεδόν όλες τις ιταλικές περιφέρειες (τα οποία διατηρήθηκαν σε ψύξη). Η έρευνα είχε στόχο την αναζήτηση ειδικών αντισωμάτων κατά του Sars-CoV-2. Τα 111 απ’ αυτά βρέθηκαν «θετικά», με τα πρώτα να εντοπίζονται στις 3 Σεπτέμβρη του 2019… Με δεδομένο τον όποιο χρόνο επώασης και ανάπτυξης αντισωμάτων, αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι ο τσαχπίνης ήταν παρών στην ιταλική επικράτεια το αργότερο απ’ τον Αύγουστο του 2019!!! (‘Ολοι / όλες των 111 δειγμάτων δεν είχαν βέβαια συμπτώματα…)

Αυτός εδώ είναι ο χάρτης της διασποράς των 111 θετικών δειγμάτων της συγκεκριμένης έρευνας:

Ξέρουμε ήδη ορισμένα πράγματα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (2)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Η διαπίστωση της κυκλοφορίας του τσαχπίνη σε πρωτοκοσμικά εδάφη πολύ πριν γίνει «ο κινέζικος ιός» δημιουργεί κι άλλα ερωτήματα. Η υποψία πως είναι τεχνητός, προϊόν gain-of-function βιοτεχνολογικών πειραμάτων, δεν έχει επιβεβαιωθεί, κι ίσως αυτό να μη γίνει ποτέ. «Ξεκίνησε» όμως από κάπου; Κι αν «ναι» από πού αφού στην Wuhan φαίνεται πως μόνο ανακαλύφθηκε; Αδύνατο να δώσουμε σοβαρή απάντηση επ’ αυτού! Θα θυμίσουμε ωστόσο, περισσότερο σαν φρεσκάρισμα της μνήμης και όχι σαν ακράδαντη απόδειξη, ότι το κινεζικό καθεστώς ισχυρίστηκε (κι όχι μια φορά) ότι ο ιός «μπήκε» στην Wuhan στη διάρκεια των «7ων παγκόσμιων στρατιωτικών αγώνων» που έγιναν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης απ’ τις 18 ως τις 27 Οκτώβρη του 2019. Σ’ αυτούς συμμετείχαν 9.308 αθλητές από 109 κράτη, και την διοργάνωση υποστήριζαν σχεδόν 230.000 (κινέζοι) εθελοντές. Μια τέτοια συγκέντρωση ανθρώπων θα μπορούσε εύκολα να γίνει ο κεντρικός (παγκόσμιος) πυκνωτής και διασπορέας ενός ιού που υπήρχε ήδη (σίγουρα στη δύση…) σε αραιή συγκέντρωση, κυκλοφορώντας με τον ρυθμό μιας κοινής γρίπης και χωρίς να προκαλεί καν και καν στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων συμπτώματα.

Ο μιλιταρισμός είναι (και) sportive. Εδώ η εναρκτήρια παρέλαση στους αγώνες στη Wuhan το 2019…

Εντελώς τυχαία την ίδια μέρα που ξεκινούσαν εκείνοι οι παγκόσμιοι αγώνες στη Wuhan στη Ν. Υόρκη ξεκινούσε η διάσημη «άσκηση» Event 201…

Αυτοί είναι πιο καθιστικοί. Την ίδια μέρα, με μια διαφορά ώρας, στη Ν. Υόρκη, το event 201…

Κρατάμε το «εντελώς τυχαία»… Ωστόσο η επί χρόνια επίμονη προσπάθεια του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να «εκπαιδεύσει», μέσω «ασκήσεων», στην υγιεινιστική τρομοκρατία κρατικούς αξιωματούχους αλλά και κοινούς θνητούς, ήταν από μόνη της ιδιαζόντως τοξική και ικανή όχι μόνο ν’ αρπάξει οποιαδήποτε ευκαιρία της δινόταν αλλά ακόμα ακόμα και να δημιουργήσει μία∙ ακόμα κι αν οι αγώνες στην Wuhan δεν ήταν η στιγμή μηδέν.

Για το κινεζικό καθεστώς ίσως τα δεδομένα να είναι διαφορετικά. Το Πεκίνο έχει ισχυριστεί ότι ο τσαχπίνης διέφυγε από αμερικανικό στρατιωτικό εργαστήριο βιολογικών ερευνών και όπλων, και όχι απ’ την Wuhan, παρότι είναι βέβαιο πως το συγκεκριμένο κινεζικό εργαστήριο λειτουργούσε και σαν offshore αμερικανικών μιλιταριστικών gain-of-function προγραμμάτων. Δεν έχει δώσει κάποια απόδειξη για αυτόν τον ισχυρισμό. Αν όμως, προς στιγμήν, δεχτεί κάποιος αυτήν την εκδοχή, τότε «κουμπώνει» και το να κυκλοφορούσε ο τσαχπίνης στις δυτικές κοινωνίες πολύ πριν φτάσει στην Wuhan, και να έφτασε εκεί σα λαθρεπιβάτης-με-χακί στα μέσα του Οκτώβρη του 2019. «Αν»…

Το σίγουρο είναι ότι η απαρατήρητη κυκλοφορία του επί μήνες (έστω, στην ιταλία…) ρίχνει καινούργιο φως στη «στημένη» δυτική επικήρυξή του στις αρχές της άνοιξης του 2020 και στα όσα εγκλήματά έγιναν και γίνονται στο όνομά του. Και επειδή είναι αδύνατο πια να αμφισβητηθεί αυτή η πολύμηνη απαρατήρητη κυκλοφορία, το μόνο που απομένει στους δημαγωγούς είναι να «πνίξουν» οποιαδήποτε έρευνα την αποδεικνύει.

Ακόμα κι αν οι ignorants τσινάνε, πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουν ignorants…

Κοινωνία άδικη, κοινωνία κακούργα! (1)

Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Αυτοί οι άγγλοι συντηρητικοί είναι ανυπόφορα ιδιοτελείς. Μόνο για τους εαυτούς τους νοιάζονται. Στέρησαν απ’ τον (υπόλοιπο) πλανήτη, ίσως και από τον γαλαξία, την ευκαιρία μιας φτηνής διασκέδασης: αποκεφάλισαν (πολιτικά πάντα…) την κυρία Όνομα-και-Πράγμα, και η ασταμάτητη μηχανή πενθεί γι’ αυτό. Δεν πρόλαβε καν και καν να σαρκάσει μια φορά…

Την καρατόμησαν σαν ανίκανη… Ε, όχι!! Μέσα σε μόνο 1,5 μήνα αυτή η άξια πρωθυπουργός πρόλαβε να θάψει μια βασίλισσα, ένα νόμισμα κι ένα κόμμα!!! Ποιος θα μπορούσε να κάνει πιο πολλά; Ποιος θα ήταν περισσότερο ικανός; (Φυσικά κάποιοι θα πουν πως ούτε της στερλίνας ούτε των συντηρητικών το θάψιμο είναι μόνιμο, συνεπώς «μισή δουλειά». Θα προσθέταμε πως ούτε της βασίλισσας είναι οριστικό: αν ο ανεπρόκοπος γυιός της δεν δώσει γρήγορα το στέμμα στον εγγονό, δεν αποκλείεται η γιαγιά Ελισάβετ να αναστηθεί. Αλλά, σε κάθε περίπτωση: ήταν μόνο 1,5 μήνα δουλειά εκ μέρους της κυρίας Όνομα-και-Πράμα… Ας της έδιναν χρόνο και θα βλέπανε…)

Αυτά είναι τ’ αστεία της υπόθεσης. Ας δούμε και τα σοβαρά.

Κάποιοι οκνηροί στο πνεύμα θεωρούν την κυρία Όνομα-και-Πράμα (και το «οικονομικό πρόγραμμά» της) αιτία της συμφοράς που κτύπησε το βασίλειο του κυρ Κάρολου τον τελευταίο μήνα (θα επανέλθουμε σ’ αυτήν). Δεν ήταν αιτία – ήταν σύμπτωμα. Άλλοι, πιο πονηροί, πάνε πιο πίσω και θεωρούν την έξοδο απ’ την ε.ε. (το θρυλικό “Brexit”) σαν αιτία. Κι αυτοί κάνουν λάθος: σύμπτωμα ήταν, ειδικά αν πάρει κανείς στα σοβαρά όχι τα άθλια ψέματα που χρησιμοποίησαν οι “brexiters” για να πείσουν τους ψηφοφόρους αλλά τους δηλωμένους στόχους τους. (Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το πως αρκετοί remainers, μεταξύ των οποίων και η κυρία Όνομα-και-Πράμα, είδαν το φως τους και μεταστράφηκαν…).

Θα πρέπει να πάει κάποιος μερικά χρόνια πριν από τον Ιούνη του 2016 («δημοψήφισμα» για την παραμονή ή όχι στην ε.ε.), στο 2011, για να αξιολογήσει…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

«Ψηφιακό χρήμα»; Όχι ευχαριστώ!!!

Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (την αποκαλούμενη «τράπεζα των τραπεζών») αυτή είναι η αναπαράσταση του χρήματος και των υποκατηγοριών του, που έχουν σαν κοινό τόπο το «ψηφιακό κρυπτονόμισμα της κεντρικής τράπεζας».

Το ξέρατε; Εμείς όχι… Σας ζαλίζει; Κι εμάς…

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Μέσα στη γενική επιτάχυνση της καπιταλιστικής-αναδιάρθρωσης-καταπάνω-στα-κεφάλια-μας, υπάρχει ένα «διαμάντι» που λάμπει πιο περίεργα από άλλα τεχνολογικά «θαύματα»: τα ψηφιακά νομίσματα.

Από πρώτη ματιά, το ξέρουμε, οι περισσότεροι θα σηκώσουν τους ώμους∙ ειδικά εκείνοι και εκείνες (δυστυχώς δεν είναι λίγοι..) που έμαθαν το «πλαστικό χρήμα» και πιστεύουν ότι καταλαβαίνουν τι κάνουν. Φυσικά θα ένοιωθαν πολύ διαφορετικά αν συνέβαινε η εφορία, σε συνεργασία με την τράπεζα, να «παγώσει» τον μισθοδοτικό λογαριασμό τους (για παράδειγμα…), εξαιτίας (ας πούμε…) ενός απλήρωτου χρέους…. Κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι δεν έχει καμία σχέση με το «ουφ, πληρώθηκα το μηνιάτικο χτες» – έτσι δεν είναι; Δυστυχώς το ότι όλοι αυτοί εμπιστεύονται τις τράπεζες σα να είναι τα πορτοφόλια τους είναι τραγικά λαθεμένο: ΔΕΝ έχουν κανένα έλεγχο πάνω στα χρήματά τους, παρά μόνο μια σύμβαση ότι θα είναι διαθέσιμα σε υλική μορφή… (Εκτός εάν… δεν είναι!.. Μήπως θυμάστε το καλοκαίρι του 2015;)

Αυτή η (κακή λέμε) «συνήθεια», χάρη στην μαζικότητά της, είναι το έδαφος που πάνω του πατάει και μεθοδεύεται το επόμενο βήμα: το εντελώς και απόλυτα ψηφιακό χρήμα. Το e-euro (αντίστοιχα το γουάν, που προχωράει, το δολάριο, το ρούβλι, και πολλά άλλα «εθνικά» νομίσματα). Και πάλι: με την ίδια ευκολία ή ξεγνοιασιά με τις οποίες πολλοί έκαναν πορτοφόλι τους τις ιδιωτικές επιχειρήσεις (τις τράπεζες…), με την ίδια ευκολία και ξεγνοιασιά θα πουν ότι το «ψηφιακό πορτοφόλι» είναι σαν το τραπεζικό πορτοφόλι… Ήδη τα προκαταρκτικά βήματα προς μια τέτοια παραπλάνηση διαφημίζονται, χωρίς κανείς να αναρωτιέται καν για το πως, από που ως που, μια τηλεπικοινωνιακή εταιρεία εμφανίζεται να κάνει την δουλειά που κάνουν τραπεζικές εταιρείες! Έτσι απλά και φυσικά;

Το «ψηφιακό νόμισμα» ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζετε!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (2)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία κράτησε παραμορφώνοντάς τα όσα τα αφεντικά της θεωρούν πως τους συμφέρουν απ’ το 14λεπτο διάγγελμα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στις 21 Σεπτέμβρη: μας απειλεί με πυρηνικά… Το ρωσικό καθεστώς φυσικά δεν μίλησε για πρώτο πλήγμα. Αντίθετα το αναθεωρημένο αμερικανικό αμυντικό δόγμα αυτό ακριβώς προβλέπει: επίθεση με πυρηνικά όχι σαν απάντηση αλλά σαν «πρώτο κτύπημα». Ακόμα και η κυρία Όνομα-και-Πράγμα το έχει πει, καμαρώνοντας: «θα το πατήσω πρώτη το κουμπί αν χρειάζεται». Έχουν τα αφεντικά του «άξονα» το ακαταλόγιστο; Πείτε μας ω δυτικοί δημαγωγοί, για να ξέρουμε.

Σημασία έχει τελικά το τι συμβαίνει πραγματικά στη συγκεκριμένη φάση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Το πράγμα είναι απλό από πρώτη ματιά: η Μόσχα ενσωματώνει (προσαρτά είναι πιο σωστή λέξη) όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχει υπό τον έλεγχό της ως τώρα και κατ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμενα τμήμα της επικράτειας της ρωσίας, θα υπόκεινται στην πλήρη κάλυψη του ρωσικού στρατού. Πρόκειται για μια πολιτική παρά στρατιωτική κίνηση – με πολλές, άλλες φανερές κι άλλες λιγότερο φανερές συνέπειες.

Από την μιλιταριστική άποψη η επιστράτευση των 300.000 εφέδρων δεν ήταν απαραίτητη (κατά την ταπεινή μας άποψη), παρότι ο αριθμός αυτός αφορά κυλιόμενες «υπηρεσίες». Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα διαθέτει αρκετό τακτικό στρατό για να αναλάβει την φύλαξη των καινούργιων «συνόρων» της που εν μέρει αντικαθιστούν τα παλιότερά της με το Κίεβο, και δεν φαίνεται να έχει σ’ άλλη συνοριακή γραμμή, αλλού, κάποιο επείγον πρόβλημα. Το επιχείρημα ότι «πρόκειται για 1.000 χιλιόμετρα γραμμής μετώπου» είναι προσχηματικό: η ρωσία έχει επιπλέον αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα σύνορα με την ουκρανία στα βόρεια του Χαρκόβου, και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα είναι επίσης τα σύνορα της λευκορωσίας με την ουκρανία∙ απ’ αυτές τις μεριές εισέβαλε επίσης ο ρωσικός στρατός στα τέλη Φλεβάρη.

Πρακτικά πάνω από 2.000 χιλιόμετρα συνόρων έγιναν εμπόλεμη ζώνη τότε∙ και δεν χρειάστηκε επιστράτευση εφέδρων. Υποθέτουμε ότι η τωρινή επιστράτευση στοχεύει (πέρα απ’ την δημιουργία εντυπώσεων στη δύση) κυρίως στο εσωτερικό, στη ρωσική κοινωνία, πέρα από εκείνους που υπηρετούν αυτή τη στιγμή την θητεία τους: να την κάνει πρακτικά συμμέτοχη στον «εθνικό αγώνα» ακόμα και με φέρετρα και ηρωϊκές κηδείες, αφού ως τώρα με τον τρόπο που γινόταν η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αυτή η ευρεία κοινωνική συμμετοχή στον πόλεμο ήταν ουσιαστικά ασήμαντη.

Η συγκεκριμένη κίνηση της Μόσχας (που ούτε παράλογη ούτε απρόβλεπτη μπορεί να θεωρηθεί…) αλλάζει πράγματι τα δεδομένα στο ουκρανικό πεδίο μάχης (έχοντας πολλές συγγένειες με τις κινήσεις του Πεκίνου στο άλλο πεδίο μάχης, εκείνο της ταϊβάν).

Θεωρούμε ότι είναι πολύ πιθανότερο να οδηγήσει στη μείωση, ακόμα και στο (προσωρινό;) τέλος της πολεμικής έντασης όπως εκδηλώνεται τώρα, παρά στον αναμενόμενο all out 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Όχι ότι το δεύτερο μπορεί (ή πρέπει) να αποκλειστεί – μιλώντας γενικά. Ωστόσο δεν θα εξαρτηθεί απ’ την Μόσχα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το γερμανικό «κόμμα του πολέμου»

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αφού ανήγγειλε ότι πολλές (γιατί όχι όλες;) επιχειρήσεις στη γερμανία «θα σταματήσουν να παράγουν για κάποιο διάστημα» (με τους φούρνους τι θα κάνει; οι υποτελείς θα τρώνε αντί για ψωμί home made πεντεσπάνι;), ο υπερυπουργός οικονομικών Robert Habeck αποφάσισε να κόψει στις πιο μεγάλες απ’ αυτές οποιαδήποτε δυνατότητα διαφυγής: τέτοιον πούρο αντικαπιταλιστή σαν τον πράσινο υπουργό δεν έχει ξαναδεί ούτε η γερμανία, ούτε η ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα!

Μετά την συνάντηση των g7 υπ.οικ. την περασμένη εβδομάδα, στην οποία φυσικά συμμετείχε (είπαμε «αντικαπιταλισμός» αλλά όχι να χάσουμε τις άκρες και τα μεγαλεία!) συναποφασίζοντας ότι θα πρέπει να μπει όριο στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου (!!! – επ’ αυτού προσεχώς), ο Habeck με δηλώσεις του αποφάσισε να ξεμπερδεύει και με τον κινέζικο καπιταλισμό! Τέρμα η αφέλεια σε σχέση με την κίνα δήλωσε, υπονοώντας κατ’ αρχήν ότι εκτός απ’ τα υπόλοιπα προσόντα του είναι και πανέξυπνος. Τι σημαίνει αυτό το «τέρμα η αφέλεια»; Ότι θα κάνει το καλύτερό του για να δυσκολέψουν οι οικονομικές σχέσεις του κινέζικου με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, ότι θα περνάει από ψιλό κόσκινο τις κινεζικές επενδύσεις στην ευρώπη, και ότι για κάνει τα πάντα για την απεξάρτηση της ευρώπης απ’ την κινεζική αγορά και τα κινέζικα εμπορεύματα….

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε πολιτικές βιτρίνες που απ’ την μια αναγγέλουν με χαρά (σε κάθε περίπτωση με αδιαφορία…) ότι «ε, τι να κάνουμε; ας κλείσουν για μερικούς μήνες οι επιχειρήσεις» (και οι χαλυβουργίες, ως ενεργοβόρες, έχουν αρχίσει ήδη να κλείνουν) και απ’ την άλλη θέλουν να πουλάνε όπλα στο Κίεβο… Χειροποίητα τόξα και «πράσινα» βέλη θα στέλνει η αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής Annalena στον κλόουν; Ποιος ξέρει;

Η «απεξάρτηση» του γερμανικού καπιταλισμού απ’ τον κινέζικο μπορεί βέβαια να γίνει μια κι έξω: κλείνοντας όλα τα γερμανικά εργοστάσια, για πάντα. Αλλιώς δεν ξέρουμε τι πανέξυπνο έχει σκεφτεί ο κοτζάμ Habeck, ειδικά για να αντιμετωπίσει πιθανά αντίποινα του Πεκίνου. Το 2021 (η δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την οποία φυσικά οι «πράσινοι» υποστήριξαν…) το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο καπιταλισμών έφτασε στα 235 δισεκατομύρια δολάρια – πόσο που δεν το λες αμελητέο. Οι ναυαρχίδες του γερμανικού κεφάλαιου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν κατά σειράν: η volkswagen το 49% των παγκόσμιων πωλήσεών της στην κίνα, η audi το 42%, η mercedes το 36% και η bmw το 34% – ούτε κι αυτά είναι μικρά μεγέθη. Το πρώτο μισό του 2022 γερμανικά αφεντικά επένδυσαν στην κίνα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν αυτό φαίνεται στον Habeck «αφελές», δεν φαίνεται καθόλου τέτοιο στο Πεκίνο: αφού η γερμανία κρατικοποιεί ιδιωτικής (ρωσικής) ιδιοκτησίας διυλιστήρια, μπορεί και η κίνα να κάνει το ίδιο σε γερμανικές επενδύσεις στο έδαφός της… αν δεν υπάρχει επενδυτική αμοιβαιότητα, κι αν ο ευρωπαϊκός (ή ο γερμανικός μόνο) καπιταλισμός «απεξαρτηθεί»…

Τι συμβαίνει, και – κυρίως – τι θα συμβεί;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μέτωπο του Ειρηνικού 1

Απόσπασμα από άρθρο των καθεστωτικών global times του Πεκίνου στις 3 Αυγούστου

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Τελικά το Πεκίνο δεν εξέτρεψε το αεροπλάνο της γηραιάς κυρίας Pelosi αναγκάζοντάς το να προσγειωθεί (για ανεφοδιασμό) σε κάποιο 3ης κατηγορίας αεροδρόμιο της ενδοχώρας – όπως σχολιάζαμε την 1η Αυγούστου (: Ταϊβάν). Το κινέζικο καθεστώς προτίμησε να κάνει κάτι άλλο: να παρακάμψει την αμερικανική προβοκάτσια αξιοποιώντας την και να σημαδέψει κατευθείαν στο «κυρίως θέμα»: στην ταϊβάν. Η επιλογή έχει διάφορα υπέρ της. Εφόσον η Ουάσιγκτον συνεχίζει την τακτική της «από σπόντα» πρόκλησης του Πεκίνου, αυτό δεν είχε λόγο να ασχοληθεί κατευθείαν με ένα αμερικανικό asset (εννοούμε το αεροπλάνο που μετέφερε την γηραιά κυρία, όχι την ίδια… χα!)

Αλλά η εμφατική, ειδική στρατιωτική επιχείρηση (κάτι θυμίζει αυτή η ορολογία, έτσι δεν είναι;) όπως αυτή ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου, δείχνει ότι το Πεκίνο έχει μια γκάμα τακτικών επιλογών – ελπίζοντας ότι θα βραχυκυκλώσει και τελικά θα εξουδετερώσει την Ουάσιγκτον, χωρίς 4ο παγκόσμιο.

Ας τις δούμε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μέτωπο του Ειρηνικού 2

Οι νησίδες Kinmen όπως φαίνονται απ’ την απέναντι κινεζική ακτή

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Υπάρχει και μια τρίτη, ενδιάμεση επιλογή.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.