Tag: κίνα

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 1

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Είναι και φαίνεται: το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo, με διακομματική υποστήριξη, δείχνει ότι έχει ξεκινήσει να «ζεσταίνει» προπαγανδιστικά το κυρίως μέτωπο του πολέμου, αυτό κατά του Πεκίνου. Κάτι τα «κατασκοπευτικά μπαλόνια», κάτι το «μην τολμήσετε να δώσετε όπλα στη Μόσχα», και ενδιάμεσα η ημιεπίσημη νεκρανάσταση της εκδοχής περί διαφυγής του τσαχπίνη απ’ το εργαστήριο της Wuhan.

Πριν συνεχίσουμε, χρειάζεται οπωσδήποτε εδώ μια υπενθύμιση. Αυτή η ιδέα (της διαφυγής…) είχε φανατικό υποστηρικτή το ψόφιο κουνάβι (κατά κόσμον Trump). Το πράγμα θα πήγαινε στο ξεδίπλωμά του ως εξής: ο ιός διέφυγε απ’ την Wuhan > συνεπώς το κινεζικό καθεστώς είναι υπεύθυνο > δεν μας ειδοποίησε καν έγκαιρα > άρα δικαιολογείται κάθε αίτημα αποζημίωσης από παθόντες (άτομα) και το αμερικανικό κράτος > η σχετική δίκη θα γίνει σε αμερικανικό δικαστήριο και η απόφαση (θα) είναι προφανής: αποζημίωση πολλών τρισεκατομυρίων δολαρίων (όσα λείπουν απ’ τον αμερικανικό προϋπολογισμό…) > το Πεκίνο φυσικά θα αρνηθεί και την διαφυγή, και την ευθύνη του και την τιμωρία του > κανένα πρόβλημα, εδώ υπάρχει καταδικαστική απόφαση που πρέπει να εφαρμοστεί > αρχίζουμε από τις κατασχέσεις οποιουδήποτε κινεζικού περιουσιακού στοιχείου όπου μπορούμε> και μπορεί να φτάσουμε ως την απειλή πολέμου, ή και πόλεμο, για τις «αποζημιώσεις» > εννοείται ότι αυτή η διαχείριση χωράει κι όλους τους συμμάχους μας….

Αν αυτή η ιδέα δεν προχώρησε τότε ήταν για έναν και μόνον έναν λόγο: οι gain-of-function βιοτεχνολογικές «έρευνες», η οπλοποίηση δηλαδή ιών μέσω κατάλληλων μεταλλάξεων, γίνονταν απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε και στο κινεζικό εργαστήριο της Wuhan, αλλά με αμερικανικό σχεδιασμό και χρηματοδότηση. Οι κινέζοι γενετιστές ήταν, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, υπεργολάβοι της DARPA. (Μην ρωτήσετε «γιατί;»!!! Πρέπει να δώσετε μόνοι σας την όχι συνωμοσιολογική απάντηση…). Ήταν λοιπόν ο «πάπας» Fauci και η συμμορία του, χωμένοι ως τις ρίζες των μαλλιών τους σ’ αυτές τις gain-of-function μεταλλάξεις κωρονοϊών, που έκοψαν κάθε τέτοια ιδέα περί «διαφυγής» κλπ, ενόσω η φοβερή και τρομερή (δημαγωγικά) «πανδημία» βρισκόταν σε εξέλιξη και ο «πάπας» ήταν κεντρικό πρόσωπο στη διαχείρισή της.

Τώρα η «πανδημία» έχει προς το παρόν ξεχαστεί, και ο «πάπας» έχει βγει στη σύνταξη. Απ’ την άλλη ο διακομματικός αμερικανικός αντι-σινισμός χρειάζεται επειγόντως πυρομαχικά που να συγκινούν τον μέσο αμερικάνο∙ ούτε οι Ουιγούροι και η Xinjiang ούτε η Ταϊβάν προσφέρουν συγκινήσεις. Να γιατί το φρεσκάρισμα της  «κινεζικής ενοχής για το θανατικό», σερβιρισμένο δημαγωγικά / carpet bombing με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει κάπως στη σκιά τον αμερικανικό ρόλο στις έρευνες βιολογικού πολέμου, είναι μια “option” (που λένε…) πάνω στον πάγκο του χασάπη∙ και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. (Γι’ αυτό επιπλέον η Μόσχα έχει αναδείξει έγκαιρα και διεθνώς τα αμερικανικά πειράματα βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος…)

Προς το παρόν πάντως, καθώς βρίσκεται στη φάση των προετοιμασιών και δεν έχει ξεμπλέξει καθόλου με το ουκρανικό πεδίο μάχης, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την Ταϊβάν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 2

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Αυτά δεν είναι μυστικά κι απόρρητα. Έτσι η Ουάσιγκτον ενώ «προετοιμάζεται στρατιωτικά διαφημίζοντας την κινεζική επιθετικότητα»

προσπαθεί (ακόμα…) αφενός να προκαλέσει σοβαρή οικονομική ζημιά στον κινεζικό καπιταλισμό, και αφετέρου να σύρει / δέσει πάνω της (και με οικονομικό όφελος…) όσα περισσότερα κράτη του πλανήτη μπορεί, και οπωσδήποτε τα ευρωπαϊκά. Πρόκειται για την τακτική των «κυρώσεων» και των «τιμωριών», που δεν απέδωσε στο πρώτο σκέλος της κατά της Μόσχας, φαίνεται όμως ως τώρα να αποδίδει στο δεύτερο, ειδικά σε ότι αφορά το Βερολίνο.

Ο θλιβερός γερμανός πρωθυπουργός δικαιούται το (εκ μέρους μας) παρατσούκλι «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό!» Με την έννοια ότι ξεκινάει λέγοντας «όχι» (σε κάθε κύμα πώλησης όπλων στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου…) και τελειώνει λέγοντας «ναι». Αν και δεν είναι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο ο βασικός έμπορος όπλων προς τον κλόουν, έχει κάνει μια καλή διαδρομή αντιρωσικού (και αντι – ευρασιατικό project) μιλιταρισμού, ακόμα κι αν η αγαπημένη Annalena και το υπόλοιπο πολεμοκάπηλο «πράσινο» σκυλολόι δεν είναι ευχαριστημένοι θέλοντας πολύ περισσότερα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο αγοράζει και ρωσικό φυσικό αέριο και ρωσικό πετρέλαιο… Το πρώτο υγροποιημένο (άρα πολύ ακριβότερα απ’ το τρεχούμενο των αγωγών…), το δεύτερο «ανακατεμένο» με δυο σταγόνες ινδικό ανά βαρέλι ή και με καθόλου σταγόνες λιθουανικό. (Διότι ναι: η ε.ε. έχει αποφασίσει ότι αν το ρωσικό πετρέλαιο ανακατευτεί με άλλης προέλευσης παραγράφονται οι αμαρτίες του∙ ή, ακόμα, αν το βαρέλι γράφει “made in οτιδήποτε άλλο εκτός από ρωσία” (η λιθουανία δεν έχει πετρέλαιο…) Είναι η παλιά παράδοση των συγχωροχαρτιών…)

Το αντάλλαγμα γι’ αυτές τις political correct επιλογές του Βερολίνου είναι γνωστό: η κήρυξη πολέμου απ’ την Ουάσιγκτον, απ’ την μια μεριά με την ανατίναξη των nord stream και απ’ την άλλη με την έλξη προς την γερμανική βιομηχανία να μετακομίσει στις ηπα με δώρο επιδοτήσεις, κλπ.

Θα ανταποκριθούν λοιπόν οι πολιτικές βιτρίνες του γερμανικού κεφάλαιου το ίδιο «καλά» στον αντι-σινισμό του άξονα; Κι αν έχουν διαφωνίες ή ενστάσεις ή διαφορετικά συμφέροντα διάολε, τι θα (τους) ανατιναχτεί αυτή τη φορά; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Το ράιχσταγκ;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Καθόλου λεπτομέρειες

Πάνω: επίδειξη «κινητικότητας φιλικής προς το περιβάλλον» απ’ την Rheinmetall στα μέρη μας….

Κάτω: επιχειρηματικές συνεργασίες…

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Μήπως θα πρέπει να ξέρουμε περισσότερα για αυτούς τους «κάποιους» που εκπροσωπούν οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες στο Βερολίνο; Ναι. Να ένα παράδειγμα που μπορεί να μην είναι εξαίρεση ή κάτι περιθωριακό.

Η εταιρεία φέρεται ως γερμανική και λέγεται Rheinmetall. Έκανε καλές δουλειές τόσο στη διάρκεια του 1ου όσο και του 2ου παγκόσμιου πολέμου, με τον γερμανικό στρατό. Στη διάρκεια του 3ου δούλεψε για τον αμερικανικό στρατό στην κορέα. Σήμερα φτιάχνει τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικά συστήματα και drones, εξοπλισμό για υποβρύχια, συστήματα προώθησης για διάφορα οπλικά συστήματα, βλήματα για τα Leopard. Φτιάχνει επίσης το δικό της τανκ, το “panther” – για όσους είναι λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας.

Όχι, δεν αστειευόμαστε. Στο site της η Rheinmetall δεν συστήνεται σαν πολεμική βιομηχανία. Αλλά ως «ένας όμιλος αναβαθμισμένης τεχνολογίας για κινητικότητα φιλική προς το περιβάλλον»(!!!!) Που «αναπτύσσει καινοτόμες λύσεις για ένα ασφαλές και βιώσιμο μέλλον» (!!!) Και που ως το 2035 θα έχει «ουδέτερο αποτύπωμα CO2» (!!!!) Δεν είναι, λοιπόν, αξιολάτρευτη από κάθε γερμανό και όχι μόνο, καθεστωτικό «πράσινο»;

Οι «φιλικές στο περιβάλλον, με ουδέτερο αποτύπωμα», οι οικολογικές με δυο λόγια πολεμικές βιομηχανίες, που φροντίζουν για την «κινητικότητα» των τανκς και των πυραύλων τους προς ένα βιώσιμο μέλλον, είναι το μέλλον του (αξιαγάπητου) καπιταλισμού∙ υποθέτουμε ότι συμφωνεί κάθε Γκρέτα. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Rheinmetall και των μετόχων της. Αντιγράφουμε μεταφράζοντας από ένα κατατοπιστικό άρθρο του Werner Rugemer στο site strategic culture (στις 5 Μάρτη):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (2)

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Είναι σ’ αυτή την ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία που το κινεζικό καθεστώς μπήκε στην «ουκρανική σκηνή» ως ο αυθεντικός ειρηνοποιός! H «κινεζική θέση για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης» που κοινοποιήθηκε πριν λίγες μέρες δεν είναι βέβαια «σχέδιο ειρήνευσης»!!! Ειδικά στα 2 πρώτα άρθρα του (και συνολικά σχεδόν στα μισά) δεν ασχολείται καν με το ουκρανικό πεδίο μάχης… Πρόκειται μάλλον για μια κατάθεση γενικών αρχών για την παγκόσμια (καπιταλιστική) ειρήνη και αρμονία που θα ταίριαζε στον οηε, αν υπήρχε τέτοιος (υπάρχει μόνο σαν φάντασμα των ισορροπιών μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο…)

Τι επιδιώκει το Πεκίνο μ’ αυτό το, ας το πούμε έτσι, μανιφέστο επ’ αφορμή της «ουκρανικής κρίσης»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παιδική χαρά (και θλίψη…)

Δευτέρα 20 Φλεβάρη>> Είχαν μια σύντομη αλλά έντονη κατανάλωση: τα μπαλόνια. Στη σκηνοθεσία της «κοινής γνώμης», είτε απ’ τα καθεστωτικά παλιά είτε απ’ τα καινούργια antisocial media, τα μπαλόνια (κινέζικα; κατασκοπευτικά; allien;) ήταν πηγή παιδιάστικης χαράς: μπορούσες να γράψεις ότι μαλακία ήθελες και κάποιος θα σε επικροτούσε. Έγιναν ακόμα (για μια σύντομη μονάδα ιστορικού χρόνου) θέμα διεθνούς πολιτικής – τα μπαλόνια. Και ύστερα «έσκασαν», όχι απ’ την τιμημένη αμερικανική αεροπορία. «Έσκασαν» επειδή για λίγο ήταν η χρήση τους.

Παρόμοια, νωρίτερα, είχαν σκάσει οι «ειδήσεις» για χιλιάδες, δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στην κίνα απ’ την κατάργηση των περιορισμών κατά του τσαχπίνη∙ για να μην μιλήσουμε για την κινέζικη μεγα-απειλή να «δηλητηριαστεί» ο πλανήτης απ’ αυτήν την κινεζική ασυδοσία (με μεταλλάξεις του τσαχπίνη που ήδη κυκλοφορούν για καιρό στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, αλλά τι σημασία έχουν τέτοιες λεπτομέρειες;). Άλλο ένα σετ αντισινικών μπαλονιών, άλλο ένα σετ αντισινικού αέρα κοπανιστού, που εξαφανίστηκε όπως εμφανίστηκε.

Τέτοιοι είναι οι θεωρούμενοι «σοβαροί» δυτικοί μηχανισμοί προπαγάνδας (με “πηγές”, ε;)! Αλλά τα επίσημα στοιχεία δείχνουν εντελώς διαφορετική πραγματικότητα:

Τα στοιχεία είναι τα επίσημα (όπως από κάθε κράτος) απ’ το worldmeter. Στις 18 Απρίλη του 2022 οι θάνατοι που το κινεζικό σύστημα υγείας απέδιδε στον τσαχπίνη ήταν 4.641. Στις 18 Φλεβάρη του 2023 ήταν 5.272. Διαφορά σε 10 μήνες (συμπεριλαμβανόμενης της «ασυδοσίας» απ’ τα τέλη Νοέμβρη) 631… Εξακόσιοι τριάντα ένας…

Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση για τους δημαγωγικούς μηχανισμούς στη δύση. Είναι τόσο «ενσωματωμένοι» στα συμφέροντα των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφάλαιου όσο δεν γίνεται. Δεν περιμένουμε «αλήθειες» από δαύτους – ποτέ δεν περιμέναμε! Τα ψέματα και τα παραμύθια τους παρακολουθούμε, και τα αποκωδικοποιούμε (με μια κάπως σύνθετη διαδικασία καθαρά κριτικού, νοητικού είδους…)

Παραμένει όμως μυστηριώδες το γιατί το κινεζικό καθεστώς ακολούθησε για πάνω από 1,5 χρόνο ένα αυστηρό καθεστώς υγιειονομικών αποκλεισμών (όχι, όμως, εμβολιασμών, σημειώστε το…), και γιατί στη συνέχεια άρχισε να ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη γραμμή: «πλήρης ελευθερία»!

Οι παιδικές χαρές ούτε έχουν ούτε πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν γνώση τέτοια που να προτείνει κάποια σοβαρή εξήγηση. Θα πρέπει να ερμηνεύσουμε τα λεγόμενα των κινέζων καθεστωτικών και ειδικών για να πλησιάσουμε κάποιο συμπέρασμα.

Ο πιο κάτω πίνακας είναι όσο έγκυρος θα ήταν δυνατόν: απ’ το πολιτικό γραφείο του κομμουνιστικού κόμματος της κίνας, στις 16 Φλεβάρη. Επιτρέπεται να θεωρηθεί σαν βάση για συμπεράσματα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μια εποχή με κέρατα 2

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Όταν το κινεζικό καθεστώς επιβάλλει τα πιο παράλογα (στην αυστηρότητά τους) μέσα «περιορισμού της διάδοσης» του τσαχπίνη, κάνοντας μια ποσοτική (και οργανωτική) αναβάθμιση εκείνων που έκαναν άλλοι για μήνες στην άλλη μεριά του πλανήτη, είναι (για τους δυτικούς) απάνθρωπο, ανελεύθερο, τυραννικό… Όταν ξεσηκώνονται οι πληβείοι σε διάφορες πόλεις στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη εναντίον αυτών των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων, πάλι οι δυτικοί χειροκροτούν, αναγγέλλουν άλλη μια φορά το «τέλος του Xi», και διαφημίζουν την «αποτελεσματικότητα» των δυτικής κατασκευής mRNA πλατφορμών γενετικής μηχανικής σε σχέση με τα κινεζικά παραδοσιακά εμβόλια… Κι όταν το κινέζικο καθεστώς αίρει, σχεδόν ακαριαία, όλες τις απαγορεύσεις, δηλώνοντας ότι ο τσαχπίνης είναι πολύ ήπιος και δεν συνιστά πρόβλημα, και πάλι οι ίδιοι δυτικοί το κατηγορούν ότι θα μολύνει όλο τον πλανήτη∙ και ειδικά την δύση, με τα «αποτελεσματικά και ασφαλή», που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Με δυο λόγια ό,τι και να κάνει το Πεκίνο είναι χρεωμένο∙ πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί λογικό μόνο υπό την προϋπόθεση ενός (παγκόσμιου) πολέμου χαμηλής (ως τώρα…) έντασης, και πάντως άσχετα με οποιοδήποτε ζήτημα δημόσιας υγείας.

Ή μήπως όχι άσχετα;

Η δυτική δημαγωγία δεν ασχολείται με το να δώσει εύλογες εξηγήσεις τόσο για την αυστηρότητα των απαγορεύσεων στην κίνα απ’ την άνοιξη του 2021 και μετά (αλλά όχι το 2020, μετά το τέλος της «επιχείρησης Wuhan»!!!), όσο και για την ξαφνική άρση τους στο τέλος του 2022… Δεν υπάρχει καν εξήγηση για το γεγονός ότι ενώ οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι έφτιαξαν mRNA πλατφόρμες (εργαστηριακά, για χάρη του know how) ΔΕΝ τις χρησιμοποίησαν, ούτε τις πούλησαν σε τρίτους, θεωρώντας τες επικίνδυνες… Οι λογικές εξηγήσεις είναι πολυτέλεια, κι εξάλλου οι δυτικοί υπήκοοι είναι (ή πρέπει να είναι) «παιδιά», που αναλώνονται στις εντυπώσεις, στη συγκινησιακή πανούκλα και στο οργανωμένο Θέαμα…

Θα το θυμάστε: έχουμε υποστηρίξει α) ότι η λεγόμενη «πανδημία» κατασκευάστηκε (μέσα από συστηματικές αλλαγές / διαστρεβλώσεις ορισμών και εννοιών) απ’ τους δυτικούς και με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις / στοχεύσεις∙ και β) ότι το κινεζικό καθεστώς, με πλήρη γνώση της πολύ μικρής επικινδυνότητας του τσαχπίνη ήδη απ’ την άνοιξη του 2020, δεν πήρε κανένα σπουδαίο μέτρο ολόκληρη εκείνη την χρονιά (το 2020), ούτε καν έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό του πληθυσμού με τα δικά του, τρία κλασσικά, κανονικά εμβόλια∙ άλλαξε όμως «γραμμή» στις αρχές της άνοιξης του 2021 (όταν άρχισαν να απλώνονται οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη…) για να κάνει μαζικές ασκήσεις αντιμετώπισης επίθεσης βιολογικού πολέμου. Χωρίς να το πουν ποτέ ανοικτά, οι άρχοντες του Πεκίνου έκαναν έναν σχεδιασμό να κρατήσουν αυτές οι ασκήσεις μεγάλης κλίμακας κάτι παραπάνω από ένα χρόνο∙ θα τελείωναν πριν το καλοκαίρι του 2022… Τράβηξαν παραπάνω, πιθανόν επειδή παρατηρήθηκαν αρκετές δυσλειτουργίες στις επιμελητειακές δομές που θα έπρεπε να διορθωθούν. Η πυρκαγιά σε πολυκατοικία στην Xinjiang στα τέλη του Νοέμβρη και ο θάνατος 10 ατόμων απ’ τους πολλούς σε «υγιειονομική» κατ’ οίκον φυλάκιση ενοίκους του συγκροτήματος, σηματοδότησε (κατά την άποψή μας) το τέλος αυτών των παρατεταμένων ασκήσεων. Οι διαδηλώσεις και οι (περιορισμένης έκτασης) οδομαχίες προσέθεσαν απλά μια διάσταση «διαλόγου με την κοινωνία» στην απόφαση του καθεστώτος…

Είναι όμως βάσιμη η εξήγησή μας περί ασκήσεων αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου; Είναι εύλογο να φοβάται το Πεκίνο ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με τέτοια επίθεση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον ή κάποιου συμμάχου της; Η απάντηση είναι πέρα για πέρα ΝΑΙ! Η ανακάλυψη / αποκάλυψη των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος και των «ερευνών» που γίνονταν εκεί απασχολεί πολύ σοβαρά όχι μόνο τη Μόσχα αλλά και το Πεκίνο (κι άλλους που είναι υποψήφιοι στόχοι…) – μόνο τους δυτικούς υπηκόους δεν απασχολεί… Αλλά είπαμε: εμείς είμαστε (ή πρέπει να είμαστε) «παιδιά»…

Η αμερικανική επιλογή υπέρ των επιθέσεων με «έξυπνα» βιολογικά όπλα είναι κατατεθειμένη δημόσια, όσο κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν! Αναφέρεται ρητά εδώ:

Για όσες / όσους δεν αναγνωρίζουν περί τίνος πρόκειται είναι το 90 σελίδων σχέδιο για την «αναδιοργάνωση» του αμερικανικού μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η full spectrum dominance των ηπα στον 21ο αιώνα. Δημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2000, γραμμένο απ’ τους σκληροπυρηνικούς, πολεκάπηλους «νεοσυντηρητικούς», που σύντομα θα αναλάμβαναν το γκουβέρνο στις ηπα (Μπους ο Β) και κυβερνούν και τώρα σε πλήρη συνεργασία με τους «δημοκρατικούς» του νυσταλέου Jo. Δίκαια, καθόλου υπερβολικά, εκείνο το σχέδιο θεωρήθηκε το πολιτικό ευαγγέλιο της «τρομοκρατικής επίθεσης» της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 (ένα χρόνο μετά την δημοσιοποίησή του…) και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε:

Δεν θα ασχοληθούμε όμως εδώ με την «αντιτρομοκρατία» ως μέσο κυριαρχίας. Θα ασχοληθούμε με την …. αντι-βιολογία! Στη σελίδα 60 του σχεδίου αναφέρονται ανοικτά τα εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο πόλεμος των νομισμάτων

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις στον θολό κόσμο της γεωπολιτικής που αξίζει να αναφερθούν. Ο πόλεμος των νομισμάτων ανεβαίνει και μοιάζει όλο και πιο πιθανό ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει απ’ το δολάριο σαν αποθεματικό νόμισμα – ο χρυσός ή τα κρυπτονομίσματα είναι στην πρώτη γραμμή να το αντικαταστήσουν…

Έτσι ξεκινούσε στις αρχές Δεκέμβρη ένα άρθρο σε γνωστή αγγλόφωνη οικονομική ιστοσελίδα στις αρχές Δεκέμβρη. Δεν έχει σημασία ποια: η σχετική με το μέλλον του δολαρίου αρθρογραφία μπορεί να εντοπιστεί διάσπαρτη εδώ κι εκεί επί πολλούς μήνες. Κι έτσι θα συνεχίσει.

Η αφορμή (αν και όχι η αιτία…) είναι τα διαδοχικά κύματα «κυρώσεων» κατά της Μόσχας∙ με πιο πρόσφατη την απόφαση περί ορίου τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο. Φημολογείται πως ανάλογα με το αν και πως θα «περπατήσει» αυτή η απόφαση, ίσως δοκιμαστεί μια ακόμα για την τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου. Και έπεται συνέχεια.

Το λιγότερο σχολιασμένο σε σχέση με τέτοιου είδους «ποινές» είναι ότι προέρχονται από κράτη / κεφάλαια που θεσμοθέτησαν εδώ και δεκαετίες και έχουν στο έδαφός τους τα σημαντικότερα χρηματιστήρια πρώτων υλών (συνεπώς και υδρογονανθράκων) ανοίγοντας και στρώνοντας τις λεωφόρους για το ατέλειωτο τζογάρισμα πάνω σ’ αυτές τις τιμές, και κατά συνέπεια για την άκρατη λογιστική (και συχνά εικονική) κερδοφορία του «το χρήμα – γεννάει – χρήμα». Έχει μείνει λοιπόν ανεξήγητο το τι είδους «μετάνοια» είναι αυτή απ’ την μεριά των δυτικών κρατών / κεφαλαίων, όταν σαν οι κατ’ εξοχήν ειδικοί του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού βλέποντας ότι χάνουν την επιρροή τους αποφασίζουν να δράσουν ανάποδα σαν αγορανομία εναντίον των βασικών κρατών / κεφαλαίων πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Ο γρίφος (καθόλου τέτοιος…) της «μοίρας» ενός νομίσματος που θεμελίωσε την παγκόσμια επιρροή του σαν ο «γενικός μεσολαβητής» στην αγορά στρατηγικών πρώτων υλών (: «πετροδόλαρο») για να εξελιχθεί και να εκτοξευτεί σαν ο «γενικός μεσολαβητής» του αντίθετου καπιταλιστικού είδους, του χρηματοπιστωτισμού δηλαδή, βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτήν την παράξενη (και ανομολόγητη…) αντινομία.

Το πράγμα αρχίζει να ξεκαθαρίζει κάπως αν βγάλουμε απ’ την μέση τον πόλεμο στην ουκρανία και τις αντιρωσικές κυρώσεις, και δούμε από κάποια απόσταση αυτό το κρίσιμο γεγονός: τα κράτη / κεφάλαια που είναι κατά κύριο λόγο καπιταλισμοί υλικών εμπορευμάτων (στρατηγικών πρώτων υλών αλλά καθόλου μόνο) δείχνουν πια ότι μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ τα κράτη / κεφάλαια (: τα δυτικά) που έχουν εξελιχθεί σε καπιταλισμούς τζογαρίσματος – και, κατά συνέπεια, μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ όλους τους μηχανισμούς «ελέγχου των τιμών» και εκμετάλλευσής τους, συμπεριλαμβανομένων των διεθνώς ηγεμονικών νομισμάτων (: δολάριο…), των θεσμών εκκαθάρισης των διεθνών συναλλαγών (: swift), των με global αξιώσεις δυτικο- και αμερικανο-ελεγχόμενων θεσμών του Bretton Woods (δντ, παγκόσμια τράπεζα) κλπ. (Το ενδιαφέρον είναι ότι οι δυτικοί καπιταλισμοί χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα σαν «όπλα» πιστεύοντας ότι έχουν ακόμα ισχύ∙ και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιταχύνουν την εις βάρος τους αναδιάρθρωση. Είναι σα να δίνεις όπλα στους τοξικούς του Κιέβου για να διαλύσουν την ρωσία, και ύστερα να λες στον κλόουν «δεν μπορώ να σου δώσω τα καλύτερα απ’ το οπλοστάσιό μου, γιατί αν το κάνω θα διαλυθεί το νατο»!…)

Ο αποφασιστικός παράγοντας γι’ αυτήν την χειραφέτηση, που αγκαλιάζει το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών, των αφρικανικών και των λατινοαμερικάνικων κρατών / κεφαλαίων είναι βέβαια το Πεκίνο. Πρέπει όμως εντελώς τηλεγραφικά να θυμίσουμε ότι το κρίσιμο θέμα αυτής της ενδοκαπιταλιστικής πόλωσης ανάμεσα στους παραγωγούς πρώτων υλών και εμπορευμάτων και στους διαχειριστές του χρήματος, των νομισμάτων και των διεθνών τιμών δεν είναι καθόλου καινούργιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν ο ισχυρά ανερχόμενος γιαπωνέζικος καπιταλισμός που προσπάθησε (σαν «εκφραστής» του πρώτου καπιταλιστικού είδους) να αντιπαρατεθεί με τους εκφραστές του δεύτερου, κυρίως την Ουάσιγκτον∙ ηττήθηκε με ταπεινωτικό τρόπο όταν εξαπολύθηκαν εναντίον του γιεν τα «χρηματοπιστωτικά πυρηνικά» της δύσης… Στα τέλη των ’00, ειδικά μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2008 – 2009, ήταν ο γερμανικός καπιταλισμός (τα βιομηχανικά αφεντικά του) που προσπάθησε να θέσει, πολύ διακριτικά και προσεκτικά είναι η αλήθεια, το ίδιο ζήτημα, που σχηματικά εστίαζε στις διεθνείς ισοτιμίες των νομισμάτων∙ εισπράττει τώρα την απάντηση του άξονα, όχι τόσο με όρους νομισμάτων (: η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου) όσο με κτυπήματα κατευθείαν στην παραγωγική καρδιά του (: «κρίση ενέργειας»).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Schröder

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>>

… Επίσης παράξενο – και σημαντικό – ήταν το ότι στις 15 Σεπτέμβρη, ο πρώην γερμανός καγκελάριος Schroeder μπήκε απρόσκλητος στο γραφείο του Scholtz όπου βρίσκονταν μόνο ο καγκελάριος και ο αντικαγκελάριος Robert Habeck. Ο Schroeder έριξε δυνατά πάνω στο γραφείο μια μακροπρόθεσμη πρόταση προμήθειας φυσικού αερίου απ’ την Gazprom, κάτω απ’ τα μάτια του Scholtz.

O καγκελάριος και ο πρώην καγκελάριος κοιτάχτηκαν για μια στιγμή – χωρίς να πουν κουβέντα. Ύστερα ο Schroeder άπλωσε το χέρι του, πήρε πίσω το ντοσιέ, γύρισε την πλάτη και έφυγε απ’ το γραφείο. Δεν ειπώθηκε τίποτα.

Στις 26 Σεπτέμβρη (11 μέρες αργότερα) έγινε το σαμποτάζ στον αγωγό nordstream. Έκπληξη (ναι ή όχι);

(Μια μικρή λεπτομέρεια της εποχής: απ’ το Necessary Illusions (…) του Alastair Crooke, στις 5 Δεκέμβρη του 2022)

Τι να σκέφεται άραγε ο Schroder για την «κρίση ειλικρίνειας» (;) της κυρίας Μέρκελ ότι υπέγραψε μια, δυο, τρεις συμφωνίες για να δώσει την ευκαιρία στους ουκρανοφασίστες να προετοιμαστούν καλύτερα παραβιάζοντάς τες; Τι θα της πει όταν συναντηθούν στο σύλλογο συνταξιούχων γερμανών πρωθυπουργών; Δεν ξέρουμε. Το γεγονός ωστόσο ότι ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος πήρε το πόστο του ceo της εταιρείας του Nord stream 1 μετά την πρωθυπουργική και κομματική αποστρατεία του το 2006 (τυπικά παραιτήθηκε λόγω κατακραυγής τον Μάρτη του 2022) δεν οφειλόταν στο ότι δεν θα εύρισκε αλλού τέτοιου είδους καλοπληρωμένο πόστο. Είχε βρει. Ήταν συνέπεια, μάλλον, της “ostpolitik” του, που κι αυτή ήταν μέρος του γενικού και σταθερού γερμανικού προσανατολισμού προς-τα-ανατολικά ήδη απ’ την εποχή του Willy Brandt, την δεκαετία του 1970. Κατά τη γνώμη του Schroder (και, υποθέτουμε, του συνόλου των γερμανών βιομηχανιών τότε) η μακρόχρονη, σταθερή παροχή φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου μέσω υποθαλάσσιων αγωγών, αλλά και άλλων κρίσιμων πρώτων υλών, ήταν μέρος και μαζί απόδειξη της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας. Αυτό έλεγε…

Η σταθερή ανάπτυξη του ευρασιατικού project (και η θρυλική «μετατόπιση του κέντρου βάρους του παγκόσμιου καπιταλισμού στην ασία») είχε μια καλή θέση για το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο, μια θέση την οποία μπορούσε να προτείνει στο Βερολίνο και να διαχειριστεί (και προς το δικό της όφελος) η Μόσχα. Γιατί η Μόσχα; Αν και στρατιωτικά σαφώς πολύ ανώτερη σε σχέση με το Βερολίνο, αυτή η ανωτερότητά της θα μπορούσε να είναι μέρος της «ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας» απέναντι σε πιθανούς αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς-μέσα-στην-παρακμή. Ταυτόχρονα, επειδή το ρωσικό κεφάλαιο δεν ήταν επικίνδυνος βιομηχανικός ανταγωνιστής του γερμανικού, Μόσχα και Βερολίνο θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα συνεργατικό δίπολο μέσα στο ευρασιατικό project, όχι ακριβώς αντίβαρο αλλά σίγουρα «εξισορροπιστή ισχύος» απέναντι στο εκτοξευόμενο καπιταλιστικά, παραγωγικά και τεχνολογικά Πεκίνο. Η γερμανική ostpolitik θα έφτανε έτσι στην ωριμότητά της, αν και όχι υποχρεωτικά σαν «πολιτική της ε.ε.» εφόσον χάρη στον γαλλικό τυχοδιωκτισμό η ε.ε. διευρύνθηκε στα ‘90s (προς τα πρώην κράτη του «ανατολικού μπλοκ», γνωστά τα περισσότερα για τον εθνικιστικό / νεοναζί αντιρωσισμό τους…) πριν εμβαθύνει σοβαρά και αξιόπιστα τους πολιτικούς θεσμούς της προς κάποιου είδους ομοσπονδιοποίηση.

Εννοείται πως η δημιουργία ενός τέτοιου διπόλου μέσα στο ευρασιατικό project θα σήμαινε (και θα επέβαλε) σημαντικό περιορισμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ποτέ δεν έκρυψε ότι η αμερικανική κυριαρχία θα φάει τα ψωμιά της και ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης θα πάψει να είναι «μονοπολικός» αργά ή γρήγορα. Η διάσημη ομιλία του στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» το 2007 ήταν κάτι παραπάνω από σαφής∙ και, το 2007, το ευρασιατικό project ήταν κάτι που οι δυτικοί υπολόγιζαν ότι θα χρειαστεί καμμιά 50αριά χρόνια το λιγότερο για να ευδοκιμήσει, οπότε ήταν ήσυχοι… Συνάντησε φυσικά τότε τους ειρωνικούς μορφασμούς των αμερικάνων και άλλων δυτικών στις πρώτες γραμμές του ακροατηρίου: η ρωσία (ήταν σίγουροι) θα μείνει για πάντα ένας νάνος-με-πυρηνικά, και μερικές «χρωματιστές επαναστάσεις» θα την αποτελειώσουν.

Ήταν αυτή η άποψη της κυρίας Μέρκελ που ήδη κυβερνούσε στο Βερολίνο; Υποθέτουμε πως όχι. Στην πράξη, τουλάχιστον, έδειχνε κάποιον ρεαλισμό.

Άλλαξε λοιπόν κάτι τα τελευταία χρόνια;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (1)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αν ήταν ταινία οι κριτικοί σινεμά θα έλεγαν «δραματική ανατροπή»! Δυστυχώς είναι οι ζωές μας. Και η «ανατροπή» (ή ό,τι…) προέρχεται από δύο καθ’ όλα έγκυρες και επίσημες επιστημονικές μελέτες που έγιναν στην ιταλία το 2021: η πρώτη δημοσιοποιήθηκε τον Γενάρη και η δεύτερη τον Νοέμβρη (πάντα του 2021). Που σημαίνει πως αν δεν μάθατε τίποτα γι’ αυτές εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο είναι επειδή θάφτηκαν πανηγυρικά. Όμως όσο κι αν προσπαθούν το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι κάθε είδους λακέδες του να επιβληθούν σαν η «αλήθεια του κόσμου», άλλο τόσο θα αποκαλύπτονται.

Η πρώτη έρευνα έγινε σε δείγματα λυμάτων από τρεις πόλεις του ιταλικού βορρά (Μιλάνο, Τορίνο και Μπολώνια), τα οποία είχαν ληφθεί και διατηρηθεί για λόγους άσχετους με τον τσαχπίνη ανάμεσα στον Οκτώβρη του 2019 και τον Φλεβάρη του 2020. Απ’ τα 40 τέτοια δείγματα που ελέγχθηκαν αναδρομικά, από «επιστημονική περιέργεια», για την περίπτωση να υπήρχαν σ’ αυτά υπολείμματα του τσαχπίνη, τα 15 προέκυψαν «θετικά»! Με το πιο νωρίς στις 18 Δεκέμβρη (του 2019). Πράγμα που σημαίνει (σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα) ότι ο τσαχπίνης κυκλοφορούσε στην βόρεια ιταλία στα τέλη του 2019, ΠΡΙΝ εντοπιστεί (και επικηρυχθεί…) στην Wuhan… What????

Η δεύτερη έρευνα είναι ακόμα πιο «εμπρηστική»! Έγινε σε 959 δείγματα αίματος από άτομα που έκαναν προληπτικές εξετάσεις σε ιταλικά νοσοκομεία για καρκίνο του πνεύμονα ανάμεσα στον Σεπτέμβρη του 2019 και τον Μάρτιο του 2020, δείγματα προερχόμενα από σχεδόν όλες τις ιταλικές περιφέρειες (τα οποία διατηρήθηκαν σε ψύξη). Η έρευνα είχε στόχο την αναζήτηση ειδικών αντισωμάτων κατά του Sars-CoV-2. Τα 111 απ’ αυτά βρέθηκαν «θετικά», με τα πρώτα να εντοπίζονται στις 3 Σεπτέμβρη του 2019… Με δεδομένο τον όποιο χρόνο επώασης και ανάπτυξης αντισωμάτων, αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι ο τσαχπίνης ήταν παρών στην ιταλική επικράτεια το αργότερο απ’ τον Αύγουστο του 2019!!! (‘Ολοι / όλες των 111 δειγμάτων δεν είχαν βέβαια συμπτώματα…)

Αυτός εδώ είναι ο χάρτης της διασποράς των 111 θετικών δειγμάτων της συγκεκριμένης έρευνας:

Ξέρουμε ήδη ορισμένα πράγματα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (2)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Η διαπίστωση της κυκλοφορίας του τσαχπίνη σε πρωτοκοσμικά εδάφη πολύ πριν γίνει «ο κινέζικος ιός» δημιουργεί κι άλλα ερωτήματα. Η υποψία πως είναι τεχνητός, προϊόν gain-of-function βιοτεχνολογικών πειραμάτων, δεν έχει επιβεβαιωθεί, κι ίσως αυτό να μη γίνει ποτέ. «Ξεκίνησε» όμως από κάπου; Κι αν «ναι» από πού αφού στην Wuhan φαίνεται πως μόνο ανακαλύφθηκε; Αδύνατο να δώσουμε σοβαρή απάντηση επ’ αυτού! Θα θυμίσουμε ωστόσο, περισσότερο σαν φρεσκάρισμα της μνήμης και όχι σαν ακράδαντη απόδειξη, ότι το κινεζικό καθεστώς ισχυρίστηκε (κι όχι μια φορά) ότι ο ιός «μπήκε» στην Wuhan στη διάρκεια των «7ων παγκόσμιων στρατιωτικών αγώνων» που έγιναν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης απ’ τις 18 ως τις 27 Οκτώβρη του 2019. Σ’ αυτούς συμμετείχαν 9.308 αθλητές από 109 κράτη, και την διοργάνωση υποστήριζαν σχεδόν 230.000 (κινέζοι) εθελοντές. Μια τέτοια συγκέντρωση ανθρώπων θα μπορούσε εύκολα να γίνει ο κεντρικός (παγκόσμιος) πυκνωτής και διασπορέας ενός ιού που υπήρχε ήδη (σίγουρα στη δύση…) σε αραιή συγκέντρωση, κυκλοφορώντας με τον ρυθμό μιας κοινής γρίπης και χωρίς να προκαλεί καν και καν στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων συμπτώματα.

Ο μιλιταρισμός είναι (και) sportive. Εδώ η εναρκτήρια παρέλαση στους αγώνες στη Wuhan το 2019…

Εντελώς τυχαία την ίδια μέρα που ξεκινούσαν εκείνοι οι παγκόσμιοι αγώνες στη Wuhan στη Ν. Υόρκη ξεκινούσε η διάσημη «άσκηση» Event 201…

Αυτοί είναι πιο καθιστικοί. Την ίδια μέρα, με μια διαφορά ώρας, στη Ν. Υόρκη, το event 201…

Κρατάμε το «εντελώς τυχαία»… Ωστόσο η επί χρόνια επίμονη προσπάθεια του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να «εκπαιδεύσει», μέσω «ασκήσεων», στην υγιεινιστική τρομοκρατία κρατικούς αξιωματούχους αλλά και κοινούς θνητούς, ήταν από μόνη της ιδιαζόντως τοξική και ικανή όχι μόνο ν’ αρπάξει οποιαδήποτε ευκαιρία της δινόταν αλλά ακόμα ακόμα και να δημιουργήσει μία∙ ακόμα κι αν οι αγώνες στην Wuhan δεν ήταν η στιγμή μηδέν.

Για το κινεζικό καθεστώς ίσως τα δεδομένα να είναι διαφορετικά. Το Πεκίνο έχει ισχυριστεί ότι ο τσαχπίνης διέφυγε από αμερικανικό στρατιωτικό εργαστήριο βιολογικών ερευνών και όπλων, και όχι απ’ την Wuhan, παρότι είναι βέβαιο πως το συγκεκριμένο κινεζικό εργαστήριο λειτουργούσε και σαν offshore αμερικανικών μιλιταριστικών gain-of-function προγραμμάτων. Δεν έχει δώσει κάποια απόδειξη για αυτόν τον ισχυρισμό. Αν όμως, προς στιγμήν, δεχτεί κάποιος αυτήν την εκδοχή, τότε «κουμπώνει» και το να κυκλοφορούσε ο τσαχπίνης στις δυτικές κοινωνίες πολύ πριν φτάσει στην Wuhan, και να έφτασε εκεί σα λαθρεπιβάτης-με-χακί στα μέσα του Οκτώβρη του 2019. «Αν»…

Το σίγουρο είναι ότι η απαρατήρητη κυκλοφορία του επί μήνες (έστω, στην ιταλία…) ρίχνει καινούργιο φως στη «στημένη» δυτική επικήρυξή του στις αρχές της άνοιξης του 2020 και στα όσα εγκλήματά έγιναν και γίνονται στο όνομά του. Και επειδή είναι αδύνατο πια να αμφισβητηθεί αυτή η πολύμηνη απαρατήρητη κυκλοφορία, το μόνο που απομένει στους δημαγωγούς είναι να «πνίξουν» οποιαδήποτε έρευνα την αποδεικνύει.

Ακόμα κι αν οι ignorants τσινάνε, πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουν ignorants…