Tag: εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 30 Μάη>> Ο βαθύς, διακομματικός και δια-ιδεολογικός εθνικιστικός αντιτουρκισμός της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπηκόων του ελλαδιστάν (απ’ τους φασίστες ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς) είναι το στρατηγικής σημασίας στήριγμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού ΚΑΙ σ’ αυτήν την ιστορική φάση: υποτίθεται ότι απ’ τους φαιορόζ ως το ρημαδογκουβέρνο η σφικτή αγκαλιά με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ και η οργανική συμμετοχή στον «άξονα» γίνονται στο όνομα της «αντιμετώπισης των τουρκικών απειλών»… «Τουρκικές απειλές»; Όταν επί χρόνια οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες προσπαθούσαν να λύσουν το «κυπριακό πρόβλημα» έτρωγαν πόρτα απ’ τους ελληνοκύπριους και έλληνες «πατριώτες»… Κι όταν τον Ιούλη του 2016 έγινε το πραξικόπημα κατά των ισλαμοδημοκρατών, μετά την αποτυχία του, ήταν το φαιορόζ ελλαδιστάν που όχι απλά περιέθαλψε, όχι απλά έδωσε πολιτικό άσυλο (και, προφανώς, fake διαβατήρια) αλλά αναγόρευσε σε «ήρωες» τους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες που είχαν πάρει μέρος στην (αποτυχημένη…) επιχείρηση δολοφονίας του Erdogan: το ελλαδιστάν (και οι υπηρεσίες του…) έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δείξουν ότι είχαν μια κάποια συμμετοχή στο πραξικόπημα… – αλλά «είναι ο Erdogan που απειλεί»…

(Αν κάποιος υποστηρίζει τους παρατρίχα δολοφόνους οποιουδήποτε θεωρείται το λιγότερο ηθικός αυτουργός. Αν ένα κράτος υποστηρίζει τους υποψήφιους δολοφόνους του εκλεγμένου προέδρου άλλου κράτους, είναι πολύ περισσότερα και χειρότερα. Και να θυμάστε για πάντα: αυτή τη δουλειά την ανέλαβε, για λογαριασμό του ντόπιου βαθέος κράτους, η «πρώτη φορά αριστερά»…)

Ήταν τότε, μετά από εκείνο το πραξικόπημα, που τόσο οι ισλαμοδημοκράτες στην τουρκία όσο και η Μόσχα και αρκετοί άλλοι, κατάλαβαν ότι τα γάντια-έχουν-βγει-οριστικά-απ’-τα-χέρια στο μεσανατολικό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, και όχι μόνο. Αλλά ήταν επίσης από εκείνη την περίοδο και μετά που έγινε ολοφάνερο ότι τα αφεντικά του ελληνικού κράτους, οι πολιτικοί λακέδες τους και όλη ιδεολογική λύσσα, θα χρησιμοποιήσουν τον αντιτουρκισμό σαν προκάλυμμα των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών επιλογών τους. Έτσι οι αμερικανικές βάσεις στο ελλαδιστάν πολλαπλασιάστηκαν… για να αντιμετωπιστεί η «τουρκική απειλή»…. Η Αλεξανδρούπολη έγινε αμερικανική βάση… για να αντιμετωπιστεί η «τουρκική απειλή»…. Το ελλαδιστάν αγάπησε το φασισταριό του Τελ Αβίβ… για να αντιμετωπιστεί η «τουρκική απειλή»… Το ελλαδιστάν ενισχύει το φασισταριό του Κιέβου επειδή «τηρεί τη διεθνή νομιμότητα την οποία δεν σέβεται ο Erdogan»…

Το ρωσικό υπ.εξ., με χαρακτηριστική άνεση, διασώζει την στοιχειώδη ιστορική πραγματικότητα απ’ το στόμα του γλύφτη ρημαδοΚούλη. Προφανώς αυτός ο τελευταίος θα ήθελε να χρησιμοποιήσει τις «Θερμοπύλες» για την «αναλογία» του – αλλά θα ερχόταν δεύτερος: το είχε κάνει ήδη ο κλόουν, στην προς την ελληνική βουλή παράστασή του… Καθόλου προφανώς ο ανιστόρητος ρημαδοΚούλης ξέχασε ότι το να μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο 100 χρόνια μετά την άλλη μεγαλειώδη εθνική «καταστροφή» (που επιτάχυνε την γέννηση του σύγχρονου τουρκικού κράτους…) παραβιάζει την λαϊκή σοφία ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί».

Και δεν έχουμε τελειώσει ακόμα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 30 Μάη>> Το ότι τότε, το 2015, το ψοφιοκουναβιστάν ΔΕΝ δέχτηκε την ελληνική προσφορά δεν σημαίνει ότι δεν θα το ξανασκεφτεί. Όπως μπορεί να ξανασκεφτεί το Joνυσταλεάν ή η όποια επόμενη αμερικανική διοίκηση την άλλη ελληνική προσφορά, απ’ το ρημαδογκουβέρνο αυτή τη φορά, για αεροπορική βάση στη Σκύρο. Εν τω μεταξύ έχει «εμπλουτίσει» (ο us army) την διάταξή του σε ελληνικό έδαφος με τρόπο που σαφώς κοιτάει και προς το Αιγαίο.

Τι είναι εκείνο που μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (προς χαρά του ελληνικού) σε σχέση με τις προηγούμενες προσφορές; Η τελική έκβαση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Έχουμε υποστηρίξει πως επί χρόνια, ειδικά μετά το πραξικόπημα στις αρχές του 2014, ήταν τέτοιο το στρατηγικό βάρος που είχε ρίξει η Ουάσιγκτον στο φασιστοκίεβο ώστε αν το χάσει θα της απομείνει μόνο το Αιγαίο για να αντιμετωπίσει την κάθοδο των ρωσικών πολεμικών πλοίων στην (ανατολική) Μεσόγειο και ό,τι αυτό σημαίνει για την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική. Η ουκρανική επικράτεια δεν είναι σημαντική μόνο για την χερσαία έκτασή της∙ αλλά και (κυρίως) για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας, και την «πίεση» κατά της Μόσχας έξω, ουσιαστικά, απ’ την βάση στη Σεβαστούπολη.

Αυτή τη στιγμή η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν χάσει την Μαύρη Θάλασσα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Εμφανίστηκε! Βγήκε στο γυαλί! Και λένε ότι μαγάρισε την ελληνική δημοκρατία… (Την ποια;;;)

Εντάξει: ο κλόουν του Κιέβου έφερε απροειδοποίητα (;) και την παρέα του. Τους πέτυχε στο δρόμο και τους είπε «πάω Αθήνα, δεν ερχόσαστε;»… Θα μπορούσε βέβαια να έχει πάρει ένα τηλέφωνο νωρίτερα, να μπουν κι άλλα δυο πιάτα στο τραπέζι: οι έλληνες είναι ευαίσθητοι στα θέματα φιλοξενίας και δεν θέλουν να τους κουτσομπολεύουν για τέτοια… Αλλά να τον καταδικάσουμε γι’ αυτό; Στο κάτω κάτω η μόνη σωστή κριτική απέναντί του είναι (θα έπρεπε να είναι) η καλλιτεχνική: ο άνθρωπος ένοιωσε πιο άνετα από οπουδήποτε αλλού στην πρόζα του στο ελλαδιστάν (όπου έχει υποστηρικτές από ‘κει που δεν το περίμενε!!!) και θέλησε να δείξει ότι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι «οι μαχητές του αζόφ», ό,τι δεν είναι ζοφεροί αλλά α-ζόφεροι, κι ότι αυτός απλά είναι ένας κομπάρσος. Θα μπορούσε να δείξει τέτοια σεμνότητα στα άλλα κοινοβούλια; Όχι: εδώ υπάρχει μια παραδοσιακή ανθρώπινη ζεστασιά στον φασισμό – συγγνώμη, στη δημοκρατία θέλαμε να πούμε…

«Δεν είπε τίποτα για την κύπρο» είπαν οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 28 Μάρτη>> Τι κακό κι αυτό! Γίνεται χαμός – κι αυτός, σαν υπουργός εξωτερικών, δεν μπορεί να βρει μια θέση στο κάδρο… Το σκέφτηκε από ‘δω, το σκέφτηκε από ‘κει, και το αποφάσισε: θα ηγηθεί ανθρωπιστικής αποστολής στη Μαριούπολη! Ναι λοιπόν: ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, άνθρωπος τολμηρός και επικίνδυνων αποστολών (τι Γουαϊδό, τι general Haftar, τι αρμενία, τι τοξικός των εμιράτων… τί να πρωτοθυμηθούμε;) είναι ιδανικός για ταινία των Monty Python – και είναι κρίμα που το ανίερο, σουρεαλιστικό χιούμορ εκείνης της ομάδας σταμάτησε πριν ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας ανέβει στη σκηνή ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του… Σίγουρα αυτός ο κλόουν του Κιέβου, που έγινε πανευρωπαϊκός σταρ σαν τρίτης διαλογής ρολίστας (… απ’ την πολωνία όπου εκτιμάμε ότι βρίσκεται σχεδόν απ’ την αρχή της εισβολής) θα έσκιζε την καφέ φανέλα του μπροστά στις περφόρμανς του ρημαδο-υπ.εξ… Ααααχ, κοινωνία άδικη, κοινωνία ψεύτρα!

Πράγματι, λοιπόν, πρέπει ένας τόσο γενναίος άνδρας να τρέξει να βοηθήσει τους έλληνες (με τυπικά ουκρανική υπηκοότητα και πιθανότατα με ρωσικό διαβατήριο) της Μαριούπολης. Θα πρέπει, όμως, να είναι πολύ καλά εξοπλισμένος, και να έχει μαζί του τους πιο επίλεκτους των επίλεκτων ω επίλεκτοι κομάντο του ελλαδιστάν. Γιατί ο «πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής των επαναπατριζόμενων ελλήνων ποντίων» (χριστιανοπατριωτική οργάνωση…) κύριος Αλέξανδρος Ιωσηφίδης λέει μερικά πολύ δυσάρεστα πράγματα (το ρεπορτάζ είναι από εφημερίδα της αυστραλίας):

…Οι ένοπλοι των ταγμάτων Aidar και Azov έχουν μπει μέσα στα σπίτια των πολιτών, κάνοντας αδύνατη κάθε προσπάθεια απόδρασης των ανθρώπων. Οι συμπατριώτες μας ζουν είτε στα υπόγεια είτε στους ορόφους των σπιτιών τους, αναγκασμένοι να βρίσκουν νερό απ’ τα καλοριφέρ… Όσοι καταφέρνουν να φορτίσουν τα κινητά τους απ’ τα αυτοκίνητα μου λένε ότι ζουν σε απόλυτο τρόμο. Οι νεοναζί τρώνε και πίνουν, κλέβουν τους ανθρώπους και τους απειλούν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια…

Λέει και κάτι ακόμα ο κυρ Ιωσηφίδης:

… Ο δήμαρχος της Μαριούπολης, του οποίου οι δηλώσεις προβάλλονται απ’ όλα τα δυτικά και ελληνικά μήντια … είναι εκλεκτός του Zelensky και δεν είναι καν απ’ τη Μαριούπολη…

Χμμμ… Λοιπόν: αυτός ο γενναίος «ηγέτης της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Μαριούπολη» πρέπει να κάνει κάτι απλό αν και δύσκολο – αλλά για τέτοια είναι γεννημένος. Να πάρει ένα οπλοπολυβόλο απ’ αυτά τα αμερικανικών ταινιών, που δεν ξεμένουν ποτέ από σφαίρες, να φορέσει κι αυτό το ύφος ξενυχτισμένου γύπα που κάνει όποιον τον αντικρύσει να τρέμει, και να ξεκινήσει με τα πόδια (απ’ την Σεβαστούπολη ας πούμε) για Μαριούπολη μεριά γαζώνοντας όποιον βρει στο δρόμο του να έχει ναζιστικό ή φασιστικό σήμα πάνω του (όπως αυτοί της πάνω φωτογραφίας). Τίποτα άλλο: καυτό μολύβι και αίμα…

Τι νομίζει δηλαδή; Ότι επειδή πήγε κάποτε τους φακέλους των εντόπιων βοθρολυμάτων στον εισαγγελέα είναι παντού το ίδιο εύκολα τα πράγματα;

Ή μήπως δεν υπάρχουν (χιλιάδες) φασίστες στη Μαριούπολη και οπουδήποτε αλλού στην ουκρανία;

Αν δεν έχει ακούσει τίποτα ο έρμος ο υπ.εξ. ας ρίξει μια ματιά στο πιο κάτω video: είναι γυρισμένο απ’ τον guardian (όχι απ’ το κρεμλίνο!), το μακρινό καλοκαίρι του 2017: έτσι ανανεώνονταν γενιά τη γενιά οι φασίστες στην ουκρανία, με επίσημη, κρατική κάλυψη…