Η ευρώπη φεύγει…

Πέμπτη 30 Μάρτη. Το παλιό αστείο είναι πως όταν έπιανε κακοκαιρία στο στενό της Μάγχης οι άγγλοι έλεγαν “σκατόκαιρος στο κανάλι… αποκλείστηκε η ήπειρος”. Τώρα ίσως να μην έχουν όρεξη για αστεία. Εννιά μήνες μετά το περσινό δημοψήφισμα “γεννήθηκε” η επίσημη αίτηση για την αποχώρηση του Λονδίνου απ’ την ε.ε., φορτωμένη ήδη με προβλήματα: την ανεξαρτησία της σκωτίας, ένα οξυνόμενο πρόβλημα παρόμοιας κατεύθυνσης (που προς το παρόν εμφανίζεται σαν αδυναμία δημιουργίας κυβέρνησης) στη βόρεια ιρλανδία… Και το γεγονός ότι οι υποστηρικτές της παραμονής, καθόλου λίγοι, δεν το έχουν βάλει κάτω.

Τυπικά προβλέπονται διαπραγματεύσεις δύο χρόνων για να “σπάσουν” οι πάμπολλες συμφωνίες που συνδέουν “αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν”. Αλλά ήδη τα δύο χρόνια φαίνονται λίγα. Χρειάστηκαν εφτά χρόνια διαπραγματεύσεων για να μορφοποιηθεί η εμπορική συμφωνία ε.ε. – καναδά που μπήκε σε ισχύ πρόσφατα· και ήταν μια σχετικά απλούστερη υπόθεση. Είναι εξαιρετικά απίθανο το διαζύγιο να βγει το 2019. Εν τω μεταξύ μέχρι να υπογραφτεί η οριστική συμφωνία αποχώρησης, το Λονδίνο θα δεσμεύεται πλήρως απ’όλες τις συμφωνίες με την ε.ε., όπως ισχύουν σήμερα.

Πέρα απ’ το αν είναι “πολλά” ή “λίγα” τα δύο (και μπορεί τρία και τέσσερα) χρόνια, θα είναι σίγουρα ιδιαίτερα πυκνά. Πολλά μπορεί να συμβούν ενδιάμεσα (και θα συμβούν). Η πιθανότητα να “αλλάξει η γνώμη του λαού” της αυτού μεγαλειότητας σ’ αυτό το διάστημα, δεν πρέπει να αποκλειστεί.

Εν τω μεταξύ, σαν όρος για να ξεκινήσουν αυτές οι μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις, έχει μπει ήδη το να πληρώσει το Λονδίνο σχεδόν 60 δισ. – που χρωστάει στα ταμεία της ε.ε. Δεν είναι και το πιο ευοίωνο ξεκίνημα, έτσι δεν είναι;

Θα παρακαλέσουμε τους βερμπαλιστές κήρυκες της ελληνικής “εθνικής απελευθέρωσης” να παρακολουθήσουν από κοντά αυτόν τον μαραθώνιο διαπραγματεύσεων. Και να βελτιώσουν τα αγγλικά τους, για να καταλαβαίνουν.

Θα είναι σχολείο…

Οι πρωτοπόροι

Πέμπτη 30 Μάρτη. Θυμάστε τους ψεκασμένους φαιορόζ υπ.αμ. και υπ.εξ., την άνοιξη του 2015 (οι ίδιοι με τώρα ήταν) που απειλούσαν την ευρώπη ότι “αν δεν κάτσει σούζα στην περήφανη ελληνική διαπραγμάτευση” θα εξαπολύσουν εναντίον της χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες τζιχαντιστές (που τους είχαν, υποθέτει κανείς, έτοιμους για εκτόξευση, κλειδωμένους σε κάποια μυστικά σιλό), ε;

Λοιπόν, έφτιαξαν σχολή! Ο “παλιοσουλτάνος” τους αντιγράφει, καθυστερημένα, και μάλλον αδέξια. Η κύρια Theresa όμως; Αυτή, μια αγγλίδα κυρία, να εμπνευστεί απ’ τους, όσο νάναι, κάπως brutal έλληνες; Κι όμως: μια καλή ιδέα είναι μια καλή ιδέα, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Όπως κάποτε «μοιράσαμε τα φώτα του πολιτισμού», έτσι και τώρα «μοιράζουμε τα σκοτάδια του»…

Στην «προς Βρυξέλες επιστολή» της η πρωθυπουργός της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας (κλπ κλπ κλπ), απειλεί (όχι, «προειδοποιεί»):

…. Αν, παρόλα αυτά, φύγουμε απ’ την ε.ε. χωρίς συμφωνία, τότε… αυτό θα σημαίνει ότι θα γίνει πιο αδύνατη η συνεργασία μας στον αγώνα κατά του εγκλήματος και της τρομοκρατίας…

Ουπς!!! Τι πάει να πει αυτό; Τι θα εκτοξεύσει στην ήπειρο η κυρά Theresa; Αααααά….

Εξεταστική επιτροπή α λα πολωνικά

Τετάρτη 29 Μάρτη. Η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση τα έχει πάρει με τα σχέδια για την διαφορική ολοκλήρωση του project europe, γιατί καταλαβαίνει ότι θα χάσει κάμποσες δυνατότητες να βάζει τρικλοποδιές. Ωστόσο την “διακήρυξη της Ρώμης” 2.0 την υπέγραψε – για να μην χάσει ακόμα περισσότερα.

Οπότε το έχει ρίξει στο “αντάρτικο”. Η τελευταία ως τώρα εφεύρεσή της είναι η δημιουργία μιας “εξεταστικής επιτροπής” που θα ερευνήσει τις κατηγορίες για προδοσία που αποδίδει στον επανεκλεγέντα πρόεδρο του ευρωσυμβουλίου Donald Tusk.

Πριν γίνει πρόεδρος του ευρωσυμβουλίου ο Tusk ήταν πρωθ. στην πολωνία. Απ’ το 2007 ως το 2014. Οι ακροδεξιοί τον κατηγορούσαν εδώ και χρόνια ότι «δεν έκανε ό,τι έπρεπε» για να χρεώσει στους ρώσους το αεροπορικό δυστύχημα του 2010, όταν ένα μεταγωγικό της πολωνικής αεροπορίας έπεσε σε ρωσικό έδαφος, ταξιδεύοντας προς Μόσχα μεριά (εξαιτίας του πολύ κακού καιρού και των λαθών των πιλότων), σκοτώνοντας τον τότε πρόεδρο του κράτους Lech Kaczynski (δίδυμο αδελφό του τωρινού) και άλλα 95 άτομα, μεταξύ των οποίων υψηλόβαθμα στελέχη της τότε κυβέρνησης, του στρατού και των παπάδων.

Τώρα λοιπόν το πολωνικό κυβερνοφασισταριό θυμήθηκε ότι αυτό το «δεν έκανε όσα έπρεπε» συνιστά «προδοσία», που πρέπει να ερευνηθεί αρμοδίως. Εννοείται πως αυτό προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση. Η Βαρσοβία δεν ήθελε καθόλου την πρόσφατη επανεκλογή του Tusk στο πόστο του (για τα επόμενα 2,5 χρόνια) επειδή η παρουσία ενός πολωνού σε τόσο υψηλή πολιτική θέση στην ε.ε. θα λειτουργεί σαν αντίβαρο, εντός πολωνίας, στην εθνικιστική τακτική που ακολουθεί και σκοπεύει να αγριέψει. Άρα κάνει ό,τι μπορεί για να χαλάσει την μόστρα του. Δημιουργώντας τις “νομικές προϋποθέσεις” ώστε, για παράδειγμα, να ζητήσει μελλοντικά την σύλληψη και την έκδοσή του…

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές στην πολωνία είναι το 2020. Τότε ο Tusk θα έχει ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή θητεία του, και θα είναι διαθέσιμος σαν υποψήφιος της πολωνικής αντιπολίτευσης για την θέση. Οι ακροδεξιοί που είναι τώρα στο γκουβέρνο ανησυχούν. Κόβουν «κλήσεις απολογίας» και ράβουν την αυταρχική σκλήρυνσή του καθεστώτος τους…

Δεν θα γίνουμε μέρος ενός κόσμου ποδηλατών και vegetarians είχε υποσχεθεί ο ακροδεξιός νυν υπ.εξ. της Βαρσοβίας Witold Waszczykowski. Ούτε ένα μίγμα πολιτισμών και φυλών.

Έτοιμοι, κι αυτοί, να γίνουν μέρος του κόσμου της αμερικανικής κ.κ.κ….

Ω λα λα!

Τρίτη 28 Μάρτη. Μια βδομάδα πριν (Τρίτη 21 Μάρτη) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Τώρα πάλι, εκεί που οι φαιορόζ καμαρώνουν ότι κάθονται πάνω στο μαξιλάρι της υποτιθένης «ανάπτυξης» και περιμένουν μήπως και οι φασίστες διαλύσουν (εκλογικά) την ευρωζώνη, έχουν στην καμπούρα τους ήδη ένα τρίμηνο (το τελευταίο του ’16) βεβαιωμένης ύφεσης, άλλο ένα (το πρώτο του ’17) που θα είναι παρόμοιο, και είναι έτοιμοι να χαντακώσουν και το επόμενο (το δεύτερο του ’17). Είναι, άραγε, σίγουροι πως όταν θα έρθει η στιγμή να βάλουν τις τζίφρες τους δεν θα είναι υποχρεωμένοι και σε «έξτρα μέτρα» για το ’17; Είναι σίγουροι ότι δεν ξαναπριονίζουν το κλαδάκι που πάνω του προσπαθούν να καθήσουν;

Έτσι δείχνουν αλλά δεν θα έπρεπε. Εκτός αν το κάνουν επίτηδες… Όχι μόνο επειδή «το δις εξαμαρτείν…» – έχουμε διατυπώσει έγκαιρα τη γνώμη μας, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, και για την «πρώτη φορά» των αμαρτιών. Αλλά επειδή, επιπλέον, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το κόμμα της δραχμής είναι καταλάθος….

Συντευξιαζόμενος χτες ο καθηγητής και επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της βουλής (καθόλου ασήμαντη θέση…) Παναγιώτης Λιαργκόβας είπε ανάμεσαστα υπόλοιπα:

…Το πρώτο τρίμηνο δεν θα πάει καλά. Θα είναι ύφεση ή στο μηδέν. Κάπου εκεί θα βρίσκεται. Δεν θα έχουμε ανάπτυξη. Αυτό με τη σειρά του, επειδή είναι το πρώτο τρίμηνο, θα επηρεάσει και την όλη εξέλιξη του έτους…

Το 2,7% αρχίζει να είναι δύσκολος στόχος, γιατί η κατανάλωση δεν θα αυξηθεί τόσο πολύ, οι επενδύσεις δεν θα αυξηθούν τόσο πολύ όσο έχουμε εκτιμήσει. Επομένως, θα πάμε σε κάτι λιγότερο, μέχρι 1%… με αποτέλεσμα ενδεχομένως, αν πάει έτσι το πράγμα, να χρειαστούν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθεί αυτή η διαφορά από ό,τι έχει εκτιμηθεί…

Για να τελειώσει:

… Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα να βγαίνουμε στις αγορές το 2018, άρα ή θα παραταθεί το τρέχον μνημόνιο ή θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπούμε…

Θα λέγαμε “μας επιβεβαιώνει ο προφέσορας” αν είχαμε κάνει κάποια πρωτότυπη πρόβλεψη. Σιγά!!!

Καταραμένοι ευρωπαίοι (έξω απ’ την ε.ε. τώρα!!!)

Τρίτη 28 Μάρτη. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τον ανθελληνισμό της ευρωπαϊκής ένωσης απ’ αυτήν; Υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη ότι αυτοί εκεί μεθοδεύουν των αφανισμό των ελλήνων; Υπάρχει καλύτερη επιχείρημα για το γιατί ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ Ε.Ε.; Ω θεέ, όχι! Δείτε (την αναπαραγωγή της είδησης):

Στην αίθουσα του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εδώ στο Στρασβούργο, πρόκειται την ερχόμενη Πέμπτη να… ξαναζωντανέψουν οι σκηνές «Άγριας Δύσης», που εκτυλίχτηκαν στις 18 Απριλίου 2013 στη Μανωλάδα της Ηλείας, όταν οπλισμένοι με καραμπίνες επιστάτες φραουλοπαραγωγών άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως κατά αλλοδαπών εργατών γης που διεκδικούσαν τα πενιχρά δεδουλευμένα τους.

Στην προσφυγή τους αναφέρονται στα βίαια επεισόδια που έγιναν στις 17 Απριλίου 2013, όπου ένοπλοι φρουροί άνοιξαν πυρ εναντίον τους, όταν συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι, αλλά αποκαλύπτουν και τη δικαστική εξέλιξη που είχε αυτή η υπόθεση στην Ελλάδα, όπου οι αλλοδαποί εργάτες γης εξάντλησαν όλα τα ένδικα μέσα για να βρουν το δίκιο τους!

Κατ’ αρχάς, αναφέρουν, οι δύο εργοδότες τους και οι φρουροί που είχαν ανοίξει πυρ εναντίον τους δικάστηκαν για απόπειρα φόνου και στη συνέχεια η κατηγορία άλλαξε σε «πρόκληση σωματικών βλαβών» και «παράνομη εμπορία ανθρώπων».

Από τους φερόμενους ως υπευθύνους για τα άγρια επεισόδια στη Μανωλάδα καταδικάστηκαν μόνον ένας από τους εργοδότες κι ένας από τους φρουρούς για βαριά σωματική βλάβη, παράνομη χρήση πυροβόλων όπλων και για εμπορία ανθρώπων.

Με απόφαση του Κακουργιοδικείου, στις 30 Ιουλίου 2014, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από την κατηγορία για εμπορία ανθρώπων, οι ποινές φυλάκισής τους μετατράπηκαν σε χρηματικές ποινές και υποχρεώθηκαν να δώσουν ως αποζημίωση στα 35 θύματα αυτής της ένοπλης βίας από… 43 ευρώ στον καθένα!

Οι δύο καταδικασθέντες άσκησαν έφεση κατά της αποφάσεως αυτής, η οποία και σέρνεται ακόμη στα ελληνικά δικαστήρια, ενώ έχει και ανασταλτικό χαρακτήρα.

Στις 21 Οκτωβρίου 2014, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων ζήτησαν από τον εισαγγελέα στο Ακυρωτικό Δικαστήριο να ασκήσει έφεση στην απόφαση του Κακουργιοδικείου, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε εξετασθεί σωστά και αντικειμενικά το βάσιμο της κατηγορίας για «εμπορία ανθρώπων».

Το αίτημα απορρίφθηκε και οι 42 υπήκοοι Μπανγκλαντές, έχοντας εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα, για να βρουν το δίκιο τους χωρίς αποτέλεσμα, κατέφυγαν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που την ερχόμενη Πέμπτη θα εξετάσει το κατά πόσον στην περίπτωσή τους η Ελλάδα θεωρείται υπεύθυνη για το καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας που υπέστησαν καθώς και το κατά πόσο η εκμετάλλευσή τους εμπίπτει σε άρθρα της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύουν την εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση.

Ώρα ειναι να βγάλουν οι παλιάνθρωποι ανθέλληνες καμιά καταδικαστική απόφαση.. Ώρα είναι!!!

Ενώ; Ενώ, αν επιτέλους οι έλληνες απελευθερωθούν εθνικά απ’ αυτήν την ευρωτυραννία, τα αφεντικά, οι μπράβοι και τα δικαστήριά τους θα έχουν την πρώτη και την τελευταία κουβέντα! Και να πάνε να ψοφήσουν όσοι πηγαίνουν κόντρα. Μετανάστες εργάτες; Αρνητές στράτευσης; Γυναίκες; Ομοφυλόφιλοι; Οικολόγοι; Φυλακισμένοι; Άτομα με ειδικές ανάγκες; Α χα! Λίγο ακόμα και θα έχετε να κάνετε μόνο με τους έλληνες ρεεεε!!!

Έτσι δεν είναι το εθνικά σωστό;

Διαφορική ολοκλήρωση 1

Κυριακή 26 Μάρτη. Δεν ήταν, σε καμία περίπτωση, το λεπτομερές κείμενο ενός συνταγματικού χάρτη. Το αντίθετο. Ένα λιγόλογο ευχολόγιο ήταν, που θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε ημερομηνία της τελευταίας δεκαετίας. Αλλά “η διακήρυξη της Ρώμης” 2.0 χρειαζόταν τώρα για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή δεν υπήρχε ο ανώτατος κυβερνητικός εκπρόσωπος της αυτού εξοχότητας της βασίλισσας (you know who). Και δεύτερον, για να περιλάβει (στη γλώσσα της αυτού εξοχότητας; χμμμμ…) αυτήν την πρόταση:

…We will act together, at different paces and intensity where necessary, while moving in the same direction, as we have done in the past, in line with the Treaties and keeping the door open to those who want to join later…

Που στα ελληνικά μεταφράζεται:

… Θα δράσουμε ενωμένοι, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου είναι απαραίτητο, πάντα κινούμενοι προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες και κρατώντας την πόρτα ανοικτή σ’εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν αργότερα…

Την διακήρυξη την υπέγραψαν και οι 27, των κρατών / μελών της ε.ε. Αλλά δεν σκέφτονται όλες οι ηγετικές μερίδες αυτών των κρατών το ίδιο πράγμα. Καθόλου…

Δεν πρόκειται η 26η Μάρτη να είναι μια «διαφορετική ημέρα» για το project europe. Μπορούμε ωστόσο να προβλέψουμε από τώρα ότι ένας πυρήνας μιας δεκάδας τουλάχιστον κρατών μελών της ε.ε., που επιπλέον ανήκουν στην ευρωζώνη, θα προσπαθήσουν να «τσιμεντώσουν» τις συμφωνίες τους (και να διαχειριστούν τις διαφωνίες / διαφορές / αντιθέσεις τους) χωρίς το όπλο του «βέτο». Στο βαθμό που θα πετυχαίνουν τα επόμενα χρόνια ορατά αποτελέσματα, ελκυστικά για «εκείνους που θα θελήσουν», θα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά το τελετουργικό μιας «εισόδου», εδώ κι εκεί. Με περισσότερο ή λιγότερο αυστηρή «πόρτα», ανάλογα με τις περιστάσεις.

Διαφορική ολοκλήρωση 2

Κυριακή 26 Μάρτη. Ξεκινώντας από σήμερα, λοιπόν, και με μικρότερα ή μεγαλύτερα βήματα στην εξέλιξη του χρόνου, η ευρωζώνη όπως την ξέρουμε τώρα (με τις συνθήκες, τους κανόνες και τις ισχύουσες δεσμεύσεις) θα πάψει να είναι ο “σκληρός πυρήνας” του project europe. Αυτό, όμως, καθόλου δεν σημαίνει ότι θα «χαλαρώσουν» οι όροι για την ένταξη ή την συμμετοχή σ’ αυτό το ενδιάμεσο επίπεδο στο οποίο θα εξελιχθεί, από πολιτική άποψη, η σημερινή ευρωζώνη – όπως θα ήθελαν να ελπίζουν οι κατά τον Κονδύλη (και όχι μόνο) «αναξιοπρεπείς επαίτες» της Αθήνας. Το αντίθετο εκτιμάμε ότι θα συμβεί. Έχοντας προεξοφλήσει (ή διαμορφώσει) ένα ισχυρό «κέντρο» μέσα στην και πάνω από την ευρωζώνη, όσα κράτη μείνουν στην «περίμετρό» της (και μάλιστα άκρη άκρη, όπως το ελληνικό εδώ και χρόνια) θα είναι ευκολότερο να υποβιβαστούν.

Η ελληνική κρατικο / καπιταλιστική προσοδική μικρόνοια βαυκαλιζόταν ότι πάντα θα απολαμβάνει μια ιδιαίτερη μεταχείριση, επειδή θα ήταν από οικονομική άποψη καταστροφική για τους άλλους η έξοδός της απ’ την ευρωζώνη. Αυτό πράγματι ίσχυε το 2010 και σε μικρότερο βαθμό το 2011· όχι απ’ το 2012 και μετά. Ύστερα η ίδια μικρόνοια οχυρώθηκε στο ότι αυτή η έξοδος θα ήταν πολιτικά βλαβερή για το project europe· με την γνωστή ηλίθια έννοια του domino effect. Κι αυτό ήταν φρεναπάτη όπως θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει απ’ το brexit (που δεν αφορά, φυσικά, την ευρωζώνη· δεν αφορά όμως και έναν καπιταλισμό μικρού μεγέθους όπως ο ελληνικός). Αλλά ακόμα κι αν κάποιοι διατηρούσαν μέχρι προχτές κάποιες έσχατες ψευδαισθήσεις για το «πολιτικό βάρος» που έχει στην ευρωζώνη και στην «τύχη» της ένα μέγεθος σαν το ελληνικό, θα διαπιστώσουν σύντομα τη σημασία που έχει γι’ αυτήν την «τύχη» η διαμόρφωση ενός ενιαίου πολιτικού βάρους 8 ή 10 κρατών στο κέντρο του project. Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο εκεί κρίνεται η ιστορία.

Για να το θέσουμε πιο ωμά. Η διαφορική ολοκλήρωση της ευρώπης ΔΕΝ υπογράφτηκε και θα προωθηθεί για να κρατήσει (ή να χάσει) ο «ευρωπαϊκός πυρήνας» την ελληνική χερσόνησο. Αλλά για να συμμαζέψει (ή να εξουδετερώσει) την αμερικανόφιλη ανατολική ευρώπη. Από οικονομική, πολιτική και γεωπολιτική άποψη εκεί βρίσκεται η κύρια διακύβευση.

Η ελληνική χερσόνησος είναι η άκρη της βαλκανικής και ανήκει στον ανατολικομεσογειακό / μεσανατολικό (γεωπολιτικό) κύκλο. Αν εκεί το παρόν και το μέλλον είναι στάχτη και μπούρμπερη (και υπάρχουν σοβαροί λόγοι που αυτό συμβαίνει ήδη…) γιατί η ελληνική επικράτεια «αξίζει» κάτι περισσότερο απ’ το να γίνει κάποια στιγμή απλό (και επιτηρούμενο, λόγω χρεών) μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης;

Προς το παρόν ίσως εξακολουθεί να έχει μια χρησιμότητα το να υπάρχει στην περίμετρο της ευρωζώνης ένα μέλος ανεπίδεκτο: για να προκαλεί κατά περιόδους εκείνες τις «τριβές» που εκτιμώνται απ’ τους εμπόρους χρήματος και βοηθούν στο να είναι η ισοτιμία του ευρώ προς το δολάριο κοντά στο 1:1.

Φυσικά μπορεί να αναρωτηθεί κανείς για πόσο ακόμα θα έχει αξία έστω και μια τέτοια εκδούλευση…

Διαφορική ολοκλήρωση 3

Κυριακή 26 Μάρτη. Το μοντέλο που υιοθετήθηκε από χτες επιτρέπει, πάντως (τουλάχιστον θεωρητικά) σε διάφορα κράτη / μέλη (είτε της ε.ε. είτε της ευρωζώνης) να διαμορφώνουν, ή προσπαθούν να διαμορφώσουν ad hoc μπλοκ, σαν «αντίβαρα», στις πρωτοβουλίες της όποιας κάθε φορά «μεγαλύτερης ταχύτητας». Οι «4 του Βίσεγκραντ», για παράδειγμα (τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία και πολωνία) θα μπορούσαν να δοκιμάσουν έτσι την «τύχη» τους, εφόσον λαμβάνουν αποφάσεις που επιτρέπονται απ’ τις υπάρχουσες συνθήκες και δεσμεύσεις τους. Και όχι μόνο σε ότι αφορά τους πρόσφυγες / μετανάστες.

Ένα αντίστοιχο σχήμα σε στυλ «mediterranean club» όπως προσπάθησε να το πουλήσει λίγους μήνες νωρίτερα ο φαιορόζ πρωθυπουργός είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσε να υπάρξει στα σοβαρά (κι όχι μόνο για διακοπές)· εκτός από τις περιπτώσεις που θα υπηρετούσε τα συμφέροντα του Παρισιού κατ’ αρχήν και της Ρώμης στη συνέχεια.

Όμως τι χρεία μαρτύρων έχουμε; Την ώρα που συμβολικά (και όχι μόνο) υπογραφόταν η «συνθήκη της Ρώμης» 2.0, το ελληνικό βαθύ κράτος είχε ξαποστείλει τον ψεκασμένο υπ.αμ. του για να διαπραγματευτεί με τον killer «τρελό σκύλο» των αμερικάνων συντηρητικών την ανανέωση της παραχώρησης της αεροναυτικής βάσης στη Σούδα όχι για ένα χρόνο (όπως γινόταν ως τώρα) αλλά για 5 ή και για 10. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα απ’ τα αποκαλυπτήρια του τι είναι η «πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά» στην ελλάδα: ακόμα πιο πολύ νταραβέρι με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, μπας «και δώσει κάτι»… Πάντα πιστοί στα συμφέροντα και την οπτική της νο 1 ελληνικής καπιταλιστικής βιομηχανίας και των αφεντικών της. Της ναυτιλίας.

Έχει αρχίσει μια καινούργια ημέρα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και στον τομέα της άμυνας δήλωσε ο ψεκασμένος. Για να συνεχίσει: Ενώ με την προηγούμενη κυβέρνηση, παρότι, ο ίδιος ο Πρόεδρος είχε βοηθήσει, είχαν την αντίληψη περί παγκοσμιοποιήσεως, η νέα διοίκηση του Τραμπ αντιλαμβάνεται τον ιδιαίτερο ρόλο του έθνους – κράτους, όπως επίσης και την ιδιαιτερότητα που έχουν τα κράτη με ιστορία και ιδιαίτερους δεσμούς να αναπτύξουν συνεργασίες…

Δυστυχώς για τον ψεκασμένο δεν μπορεί να γίνει το 51ο αστέρι στη σημαία των ηπα. Δεν υπάρχει χώρος. Επιπλέον εκεί στο αμέρικα δείχνουν σφιχτοχέρηδες…

Η πολωνία του νότου;

Παρασκευή 24 Μάρτη. Δεν είναι μόνη της η Αθήνα στους “προβληματισμούς” που έχει εν όψει της 25ης Μάρτη, στη Ρώμη, και της καινούργιας διακήρυξης για το project europe (μιας διακήρυξης που δεν θα έχει ούτε έναν παπά παρόντα! Γαμώτο!!!) Είναι και η Βαρσοβία που έχει τα θεματάκια της. Θέλει να λέει η διακήρυξη, για παράδειγμα, ότι η μελλοντική ευρώπη θα είναι ακόμα πιο πολύ νατοϊκή (δηλαδή αμερικάνικη) απ’ ότι είναι τώρα η πολωνία…

Η φαιορόζ ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει αυτό – προς το παρόν… Θέλει να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό κλαδί στο πιο ψηλό δέντρο του κόσμου, και να βροντοφωνάξει: κόσμε, μας χρωστάς! Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να πάρει στις 26 Μάρτη ο παλιοΤόμσεν τα μπογαλάκιά του και να μας αδειάζει τη γωνιά.

Το ενδιαφέρον με τις ελληνικές βιτρίνες (όπως, άλλωστε, και με την πλειοψηφία του ελληνικού «λαού») είναι ότι εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Εξηγείται: με την κατασκευή του ελληνικού κράτους (απ’ τις «μεγάλες δυνάμεις», μην ξεχνιόμαστε) ο λαός έπεσε στο βαρέλι των γεοπολιτικών προσόδων. Και δεν βγήκε ποτέ.

Το ανησυχητικό είναι ότι ο παλιοΤόμσεν έχει φύγει ήδη – ουσιαστικά. Θα φύγει και τυπικά. Η δουλειά που του ανάθεσαν τα ντόπια αφεντικά έχει γίνει. Μ’ άλλα λόγια οι φαιορόζ παίζουν εν ου παικτοίς.

Μην μας πουν μετά μα δεν εννοούσαμε αυτό!….

Τα αληθινά αφεντικά στις λεπτομέρειες φαίνονται

Παρασκευή 24 Μάρτη. Θυμάστε (ίσως, το έχουμε αναφέρει) ότι επίκειται ένα κάποιο προστιματάκι στις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, για την άγρια υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων που αναλάμβαναν απ΄το 1989 ως πρόσφατα, μέσω της δημιουργίας καρτέλ. Θα θυμάστε επίσης (ίσως) ότι ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δισεκατομύρια τσέπωσαν οι εθνικοί εργολάβοι, μικροί και μεγάλοι, (και κάποιοι διεθνείς συνεταίροι τους) όλα αυτά τα χρόνια – φεσώνοντας (ποιους άλλους;) εμάς.

Η “επιτροπή ανταγωνισμού” πρέπει να τους ρίξει ένα προστιματάκι, όσο πιο light γίνεται. Απ’ την άλλη η καταραμένη ε.ε. καραδοκεί: κάποια απ’ αυτά τα «μεγάλα έργα» ήταν συγχρηματοδοτούμενα απ’ τα ταμεία της, οπότε αφού έχει προκύψει μεγα-λαμογιά υπερκοστολογήσεων πρέπει να επιστραφούν πολλά φράγκα. Απ’ το ελληνικό κράτος, κι ας τα πάρει αυτό απ’ τους εργολάβους.

Α χα!!! Μαλάκες ευρωπαίοι!!! Που νομίζατε ότι… Η καθεστωτική «καθημερινή» σε χθεσινό της ρεπορτάζ δείχνει ότι θα πάρουν (ξέρετε τι…):

…Θετική για τα ελληνικά συμφέροντα έκβαση αναμένεται να έχει εξάλλου το ζήτημα των ενδεχόμενων επιπτώσεων στους κοινοτικούς πόρους. Οι λόγοι είναι δύο: αφενός διότι εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας οι συμβάσεις παραχώρησης των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και αφετέρου, διότι δεν αναμένεται τελικώς η ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει κονδύλια στα κοινοτικά ταμεία, αλλά να υπάρξει ανακατανομή των πόρων…

Το καταλάβατε; «Εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας» οι κατασκευές των δρόμων… Αφενός για να πέσουν στα ακόμα μαλακότερα οι εθνικοί εργολάβοι, αφετέρου για να μην επιστραφούν στην ε.ε. τα (πολλά) παραπάνω λεφτά που έδωσε εξαιτίας των υπερκοστολογήσεων ακριβώς γι’ αυτές τις οτοστράντες… (Το να υποθέσουμε ότι τα στελέχη της επιτροπής ανταγωνισμού, που «εξαίρεσαν» κλπ, ανταμείφθηκαν δεόντως θα ήταν ελεεινό εκ μέρους μας…)

Το καταλάβατε; Δόξα και τιμή στη φαιορόζ στολή του ντόπιου βαθέος κράτους / κεφάλαιου!!.. (Η «σκληρή διαπραγμάτευση» συνεχίζεται.. Μάλλον θα μειωθεί το αφορολόγητο, ε; Αν δεν πληρώσουμε πως θα το φχαριστηθούμε;)