Tag: ε.ε.

Πέμπτη 13 Απρίλη. Παίζουμε με το antiglobal σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» – το θυμάται κανείς; Αν όχι, δεν πειράζει (πολύ).

Οι έλληνες είναι αλλεργικοί με τα μνημόνια, οπότε δικαιολογούνται. Πως ξέφυγε όμως απ’ τα ευρωπαϊκά καθεστωτικά μήντια η υπογραφή του «μνημονίου του Βερολίνου» στο τέλος του «5^ου ανατολικού φόρουμ» στη γερμανική πρωτεύουσα; Ίσως το θεωρούν μεγαλεπήβολο· αλλά μήπως δεν γεμίζουν τις σελίδες τους, αναλογικές και ψηφιακές, με κάθε είδους εντυπωσιακή ασημαντότητα;

Το συγκεκριμένο φόρουμ (συνάντηση διάφορων επιχειρηματιών και πολιτικών) ασχολείται με την δημιουργία ενός κοινού οικονομικού χώρου απ’ τη Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ· μια (όχι και πολύ παλιά) πρόταση του Πούτιν… Δεν είναι διακυβερνητικό / διακρατικό, αν και θα μπορούσε να προετοιμάζει μελλοντικά deal κορυφής.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ασχολείται με την οικονομική συνεργασία ευρωπαϊκής ένωσης και ευρασιατικής ένωσης – σε αδρές γραμμές, προς το παρόν. Και μέσα σ’ αυτές, το «Berlin Memorandum» επιτρέπει μια πρώτη ματιά σε ορισμένους προσανατολισμούς μιας τέτοιας οικονομικής συνεργασίας:

… Ο κοινός οικονομικός μας χώρος φέρνει μαζί χώρες με αξιοσημείωτες πηγές πρώτων υλών και χώρες με εξαιρετικά καινοτόμες επιχειρήσεις. Συνδυάζει επίσης την Δυτική πείρα και γνώση στη μηχανική με τα υψηλά προσόντα στις τεχνολογίες πληροφορικής της Ανατολής, έτσι ώστε να προωθηθεί η «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση» στην ευρωπαϊκή ένωση, στην ευρασιατική ένωση, και στις χώρες που βρίσκονται ανάμεσα.

Ένας σημαντικός παράγοντας για πιο έντονη οικονομική συνεργασία είναι οι κοινές υποδομές. Πρέπει να αναπτυχθεί ένας διάδρομος Ανατολής – Δύσης, με κοινές επενδύσεις που θα κατευθύνονται στην ενδυνάμωση της διασύνδεσης. Η βελτίωση των συνθηκών στις μεταφορές θα επιτρέψει στην ευρασιατική ένωση να λειτουργήσει σα σύνδεσμος ανάμεσα στην ευρωπαϊκή ένωση και στην κίνα, ανάλογα με το σχέδιο της κίνας για τον δικό της Δρόμο του Μεταξιού.

Οι συζητήσεις για έναν κοινό οικονομικό χώρο θα οδηγήσει τελικά σε μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου για πάνω από 700 εκατομύρια ανθρώπους στην ευρώπη και την ευρασία…

Τα μνημονεύουμε με συντομία αυτά όχι επειδή θα γίνουν αύριο. Αλλά επειδή, απλά, δείχνουν κάποιες (καπιταλιστικές) τάσεις: τα κράτη / μέλη της ε.ε. (και οπωσδήποτε τα ηγεμονικά του υπό διαμόρφωση κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης) προφανώς και έχουν συμφέρον να αποκτήσουν ευκολότερη πρόσβαση στις πρώτες ύλες της ευρασιατικής ένωσης· κι όχι μόνο τους υδρογονάνθρακες. Απ’ την άλλη μεριά τα κράτη μέλη αυτής της τελευταίας έχουν συμφέρον να βελτιώσουν το know how τους στις νέες τεχνολογίες· παρότι είναι άγνωστο (σ’ εμάς) που βρίσκονται οι σχετικές έρευνες στη ρωσία.

Με δύο λόγια, για μια ορισμένη περίοδο ιστορικού χρόνου, αυτές οι δύο ενότητες, η ευρωπαϊκή και η ευρασιατική ένωση (που βρίσκονται σε αρκετά διαφορετικές φάσεις «ολοκλήρωσης») θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Και με την κίνα.

Εναντίον ποίου; Μαντέψτε…

Πέμπτη 6 Απρίλη. Κατά τον ελληνικό επαρχιωτισμό, αφεντάδων, πολιτικών βιτρινών και υπηκόων, το πιο σημαντικό που συμβαίνει στην ευρώπη αυτές οι ημέρες είναι τα πήγαινε – έλα των ελλήνων υπουργών («σκληρή διαπραγμάτευση» γαρ!) και οι λεονταρισμοί δηλώσεων πότε του εξοχότατου Αλεξιπράδο, και πότε κάποιου άλλου απ’ το (κατά κυρ Γιάνη) ασκέρι του.

Αμ δε! Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα. Οι διαδικασίες της διαμόρφωσης της μεθόδου των διαπραγματεύσεων για το διαζύγιο της ε.ε. με το Λονδίνο έχουν εκκινήσει, κι αυτό είναι πολύ σημαντικότερο. Για όλους εκτός απ’ τους “αναξιοπρεπείς επαίτες».

Θα μπορούσε όμως και γι’ αυτούς να έχουν μια αξία αυτές οι διαδικασίες, αν φυσικά έβλεπαν μακρύτερα απ’ τον αφαλό τους. Όπως και ορισμένες δηλώσεις. Που, φυσικά, είναι λόγια, και δεν προεξοφλούν το τέλος αυτών των διαπραγματεύσεων. Διαμορφώνουν ωστόσο ένα ορισμένο προσανατολισμό απ’ την μεριά των 27 της ε.ε. – σίγουρα την δεδομένη ιστορική στιγμή. Και, με την σειρά του, αυτός ο προσανατολισμός επιβεβαιώνει την αλήθεια που η Αθήνα και ο ελληνικός εθνικισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να καταλάβει, για την περίπτωσή του: όταν ζητάς συνέχεια δανεικά επειδή είσαι ανίκανος και αδιάφορος να συμμαζέψεις τις ελίτ σου και τους πολλούς λακέδες τους, δεν μπορείς να εκβιάζεις. Τελεία και παύλα.

Ένα κράτος που φεύγει απ’ την ε.ε. δεν μπορεί να ελπίζει στις ίδιες ή σε καλύτερες συνθήκες από ένα κράτος που ανήκει στην ε.ε. δήλωσε στο ευρωκοινοβούλιο, στη διάρκεια της χτεσινής ψηφοφορίας έγκρισης των βασικών γραμμών του σχεδίου διαπραγμάτευσης, ο γερμανός χριστιανοδημοκράτης Manfred Weber. Και ο σοσιαλδημοκράτης Gianni Pittella συμφώνησε.

Δεν είναι αβάσιμη αυτή η θέση. Ούτε καινούργια. Αν το «έξω» είναι καλύτερο απ’ το «μέσα» τότε γιατί να υπάρχει το δεύτερο; Συνεπώς το Λονδίνο έχει όλα τα προσόντα να παίξει τον ρόλο του σάκου του μποξ, ώστε να αποδειχθεί ότι το «έξω» είναι χειρότερο. Και οι 27 (ή οι πιο ισχυροί ανάμεσά τους) έχουν όλη την διάθεση για τέτοιες κλωτσοπατινάδες.

Αν οι άγγλοι brexiters ήταν έλληνες, θα έσκουζαν ότι «τους κάνουν πειραματόζωο». Ως τώρα δεν το έχουν κάνει. Οι ελληνικές πολιτικές βιτρίνες, απ’ την μεριά τους, παίζουν τον μόνο ρόλο που ξέρουν· σ’ ένα θέατρο που έχει μισοαδειάσει: θα σας δείξουμε ρε, αν δεν…

Ο.Κ….

Πέμπτη 6 Απρίλη. Αναρωτιόμασταν φωναχτά χτες (αυτοχειρία;) σε τι θα συνέφερε τον Άσαντ και τον στρατό του να βομβαρδίσει με χημικά τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες στην επαρχία του Idlib όταν, σε γενικές γραμμές, «τα πράγματα πάνε καλά» για την μεριά του και, επιπλέον, ένας τέτοιος βομβαρδισμός δεν θα του εξασφάλιζε κάποιο πρακτικό όφελος, επί του εδάφους.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με το Λονδίνο και το Παρίσι, να οι επιλεκτικές συμμαχίες!) υποστηρίζουν ότι τα βομβαρδιστικά του Άσαντ έριξαν τα χημικά. Για την ακρίβεια χρησιμοποιούν μια γκάμα διατυπώσεων που επιτρέπει να πουληθεί ένα τέτοιο «συμπέρασμα». Χωρίς να δίνουν κάποια λογική εξήγηση για τα κίνητρα. Σκέτα και ωμά: αυτός φταίει. Ή: δεν μπορεί παρά να φταίει αυτός. Ή: και ποιος άλλος, δηλαδή, να έφταιγε; (κολοκυθιά).

Η Μόσχα υποστηρίζει κάτι διαφορετικό. Ότι τα αεροπλάνα του Άσαντ κτύπησαν, όντως, μια αποθήκη των αντικαθεστωτικών, που – όπως προκύπτει – είχε και συσκευασίες του sarin ή κάποιου άλλου χημικού. Και οι δύο εκδοχές έχουν πολιτικά κίνητρα. Αλλά η άποψη της Μόσχας είναι πιο λογική. Απλά πιο λογική.

Ακόμα πιο πειστική κάνει την εκδοχή της Μόσχας η βιασύνη της Ουάσιγκτον (σε επίπεδο δηλώσεων προς το παρόν) να «ξεγράψει» τον Άσαντ, χωρίς κάποια σοβαρή απόδειξη της συγκεκριμένης ενοχής του, μετά από την διαδοχική μετατόπιση του προσκοπικού ιμπεριαλισμού που σημειώσαμε μόλις χτες: όταν έχεις κάνει απόβαση σε ένα (τυπικά και διεθνώς ακόμα αναγνωρισμένο) κράτος για να το διαλύσεις δεν γονατίζεις μπροστά στο αφεντικό του. Κάνεις ότι μπορείς για να το βγάλεις απ’ τον λογαριασμό.

Γιατί, λοιπόν, ο Άσαντ θα έκανε αυτό που τον κατηγορεί η Ουάσιγκτον (και τα ανήσυχα λόγω συμφερόντων, για τις ρωσικές επιτυχίες, Λονδίνο και Παρίσι), ε; Αν η ερώτηση διατυπωθεί ανάποδα, σαν γιατί θα έπρεπε να κατηγορηθεί ο Άσαντ, την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, για χημικό πόλεμο; η απάντηση είναι πολύ ευκολότερη… Και δεν σημαδεύει μόνο την Δαμασκό. Σημαδεύει επίσης την Μόσχα και την Τεχεράνη. Ενδεχομένως και την Άγκυρα.

Πέμπτη 6 Απρίλη. Στη φωτογραφία η πρέσβειρα των ηπα στον οηε Nikki Haley κάνει φτηνές δημόσιες σχέσεις «πολιτικής νεκροφιλίας», πέρα απ’ τους υπόλοιπους λόγους και για να κουκουλώσει το τι συμβαίνει στην υπό απελευθέρωση Μοσούλη (και τι θα συμβεί στη Raqqa).

Τα λόγια της ωστόσο ήταν πιο δυνατά απ’ τις φωτογραφίες της. Κατηγόρησε την ρωσία και το ιράν ότι «δεν νιάζονται για την ειρήνη» (αφού συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον Άσαντ) και ότι αν το συμβούλιο ασφαλείας του οηε «αποτύχει να δράσει συλλογικά» εναντίον του, θα το κάνει η Ουάσιγκτον μόνη της…

Εδώ ακριβώς βρισκόμασταν και επί της διοίκησης Ομπάμα, με μία ουσιαστική διαφορά: το «εμείς οι ίδιοι», που είναι η τωρινή εξέλιξη της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής τακτικής. Φυσικά ΔΕΝ πρόκειται να επιτεθεί ο αμερικανικός στρατός στις περιοχές του Άσαντ! Απλά θα χρησιμοποιήσει η Ουάσιγκτον την επίθεση με χημικά για να «καβαλήσει» πάνω απ’ τις ως τώρα ρωσο-ιρανο-τουρκο-συριακές διαπραγματεύσεις και διευθετήσεις στο συριακό πεδίο μάχης, και να πάρει ωμά και αδιαπράγματευτα το «δικό της» κομμάτι απ’ την συριακή επικράτεια.

Το ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό της εποχής ταυτόχρονα, είναι ότι η ε.ε. (μέσω της, ας πούμε, «επιτρόπου εξωτερικών» της Federica Mogherini), την ίδια στιγμή που κατηγορεί τον Άσαντ για τις δολοφονίες μέσω χημικών, συγχαίρει την “πρωτοβουλία της Astana”. Δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Άγκυρα…

Πως λέγεται αυτό; Ασκήσεις ισορροπίας σε δύο βάρκες; Σε τρεις; Σε τέσσερεις;

Πέμπτη 30 Μάρτη. Το παλιό αστείο είναι πως όταν έπιανε κακοκαιρία στο στενό της Μάγχης οι άγγλοι έλεγαν “σκατόκαιρος στο κανάλι… αποκλείστηκε η ήπειρος”. Τώρα ίσως να μην έχουν όρεξη για αστεία. Εννιά μήνες μετά το περσινό δημοψήφισμα “γεννήθηκε” η επίσημη αίτηση για την αποχώρηση του Λονδίνου απ’ την ε.ε., φορτωμένη ήδη με προβλήματα: την ανεξαρτησία της σκωτίας, ένα οξυνόμενο πρόβλημα παρόμοιας κατεύθυνσης (που προς το παρόν εμφανίζεται σαν αδυναμία δημιουργίας κυβέρνησης) στη βόρεια ιρλανδία… Και το γεγονός ότι οι υποστηρικτές της παραμονής, καθόλου λίγοι, δεν το έχουν βάλει κάτω.

Τυπικά προβλέπονται διαπραγματεύσεις δύο χρόνων για να “σπάσουν” οι πάμπολλες συμφωνίες που συνδέουν “αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν”. Αλλά ήδη τα δύο χρόνια φαίνονται λίγα. Χρειάστηκαν εφτά χρόνια διαπραγματεύσεων για να μορφοποιηθεί η εμπορική συμφωνία ε.ε. – καναδά που μπήκε σε ισχύ πρόσφατα· και ήταν μια σχετικά απλούστερη υπόθεση. Είναι εξαιρετικά απίθανο το διαζύγιο να βγει το 2019. Εν τω μεταξύ μέχρι να υπογραφτεί η οριστική συμφωνία αποχώρησης, το Λονδίνο θα δεσμεύεται πλήρως απ’όλες τις συμφωνίες με την ε.ε., όπως ισχύουν σήμερα.

Πέρα απ’ το αν είναι “πολλά” ή “λίγα” τα δύο (και μπορεί τρία και τέσσερα) χρόνια, θα είναι σίγουρα ιδιαίτερα πυκνά. Πολλά μπορεί να συμβούν ενδιάμεσα (και θα συμβούν). Η πιθανότητα να “αλλάξει η γνώμη του λαού” της αυτού μεγαλειότητας σ’ αυτό το διάστημα, δεν πρέπει να αποκλειστεί.

Εν τω μεταξύ, σαν όρος για να ξεκινήσουν αυτές οι μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις, έχει μπει ήδη το να πληρώσει το Λονδίνο σχεδόν 60 δισ. – που χρωστάει στα ταμεία της ε.ε. Δεν είναι και το πιο ευοίωνο ξεκίνημα, έτσι δεν είναι;

Θα παρακαλέσουμε τους βερμπαλιστές κήρυκες της ελληνικής “εθνικής απελευθέρωσης” να παρακολουθήσουν από κοντά αυτόν τον μαραθώνιο διαπραγματεύσεων. Και να βελτιώσουν τα αγγλικά τους, για να καταλαβαίνουν.

Θα είναι σχολείο…

Τετάρτη 29 Μάρτη. Η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση τα έχει πάρει με τα σχέδια για την διαφορική ολοκλήρωση του project europe, γιατί καταλαβαίνει ότι θα χάσει κάμποσες δυνατότητες να βάζει τρικλοποδιές. Ωστόσο την “διακήρυξη της Ρώμης” 2.0 την υπέγραψε – για να μην χάσει ακόμα περισσότερα.

Οπότε το έχει ρίξει στο “αντάρτικο”. Η τελευταία ως τώρα εφεύρεσή της είναι η δημιουργία μιας “εξεταστικής επιτροπής” που θα ερευνήσει τις κατηγορίες για προδοσία που αποδίδει στον επανεκλεγέντα πρόεδρο του ευρωσυμβουλίου Donald Tusk.

Πριν γίνει πρόεδρος του ευρωσυμβουλίου ο Tusk ήταν πρωθ. στην πολωνία. Απ’ το 2007 ως το 2014. Οι ακροδεξιοί τον κατηγορούσαν εδώ και χρόνια ότι «δεν έκανε ό,τι έπρεπε» για να χρεώσει στους ρώσους το αεροπορικό δυστύχημα του 2010, όταν ένα μεταγωγικό της πολωνικής αεροπορίας έπεσε σε ρωσικό έδαφος, ταξιδεύοντας προς Μόσχα μεριά (εξαιτίας του πολύ κακού καιρού και των λαθών των πιλότων), σκοτώνοντας τον τότε πρόεδρο του κράτους Lech Kaczynski (δίδυμο αδελφό του τωρινού) και άλλα 95 άτομα, μεταξύ των οποίων υψηλόβαθμα στελέχη της τότε κυβέρνησης, του στρατού και των παπάδων.

Τώρα λοιπόν το πολωνικό κυβερνοφασισταριό θυμήθηκε ότι αυτό το «δεν έκανε όσα έπρεπε» συνιστά «προδοσία», που πρέπει να ερευνηθεί αρμοδίως. Εννοείται πως αυτό προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση. Η Βαρσοβία δεν ήθελε καθόλου την πρόσφατη επανεκλογή του Tusk στο πόστο του (για τα επόμενα 2,5 χρόνια) επειδή η παρουσία ενός πολωνού σε τόσο υψηλή πολιτική θέση στην ε.ε. θα λειτουργεί σαν αντίβαρο, εντός πολωνίας, στην εθνικιστική τακτική που ακολουθεί και σκοπεύει να αγριέψει. Άρα κάνει ό,τι μπορεί για να χαλάσει την μόστρα του. Δημιουργώντας τις “νομικές προϋποθέσεις” ώστε, για παράδειγμα, να ζητήσει μελλοντικά την σύλληψη και την έκδοσή του…

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές στην πολωνία είναι το 2020. Τότε ο Tusk θα έχει ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή θητεία του, και θα είναι διαθέσιμος σαν υποψήφιος της πολωνικής αντιπολίτευσης για την θέση. Οι ακροδεξιοί που είναι τώρα στο γκουβέρνο ανησυχούν. Κόβουν «κλήσεις απολογίας» και ράβουν την αυταρχική σκλήρυνσή του καθεστώτος τους…

Δεν θα γίνουμε μέρος ενός κόσμου ποδηλατών και vegetarians είχε υποσχεθεί ο ακροδεξιός νυν υπ.εξ. της Βαρσοβίας Witold Waszczykowski. Ούτε ένα μίγμα πολιτισμών και φυλών.

Έτοιμοι, κι αυτοί, να γίνουν μέρος του κόσμου της αμερικανικής κ.κ.κ….

Τρίτη 28 Μάρτη. Μια βδομάδα πριν (Τρίτη 21 Μάρτη) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Τώρα πάλι, εκεί που οι φαιορόζ καμαρώνουν ότι κάθονται πάνω στο μαξιλάρι της υποτιθένης «ανάπτυξης» και περιμένουν μήπως και οι φασίστες διαλύσουν (εκλογικά) την ευρωζώνη, έχουν στην καμπούρα τους ήδη ένα τρίμηνο (το τελευταίο του ’16) βεβαιωμένης ύφεσης, άλλο ένα (το πρώτο του ’17) που θα είναι παρόμοιο, και είναι έτοιμοι να χαντακώσουν και το επόμενο (το δεύτερο του ’17). Είναι, άραγε, σίγουροι πως όταν θα έρθει η στιγμή να βάλουν τις τζίφρες τους δεν θα είναι υποχρεωμένοι και σε «έξτρα μέτρα» για το ’17; Είναι σίγουροι ότι δεν ξαναπριονίζουν το κλαδάκι που πάνω του προσπαθούν να καθήσουν;

Έτσι δείχνουν αλλά δεν θα έπρεπε. Εκτός αν το κάνουν επίτηδες… Όχι μόνο επειδή «το δις εξαμαρτείν…» – έχουμε διατυπώσει έγκαιρα τη γνώμη μας, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, και για την «πρώτη φορά» των αμαρτιών. Αλλά επειδή, επιπλέον, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το κόμμα της δραχμής είναι καταλάθος….

Συντευξιαζόμενος χτες ο καθηγητής και επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της βουλής (καθόλου ασήμαντη θέση…) Παναγιώτης Λιαργκόβας είπε ανάμεσαστα υπόλοιπα:

…Το πρώτο τρίμηνο δεν θα πάει καλά. Θα είναι ύφεση ή στο μηδέν. Κάπου εκεί θα βρίσκεται. Δεν θα έχουμε ανάπτυξη. Αυτό με τη σειρά του, επειδή είναι το πρώτο τρίμηνο, θα επηρεάσει και την όλη εξέλιξη του έτους…

… Το 2,7% αρχίζει να είναι δύσκολος στόχος, γιατί η κατανάλωση δεν θα αυξηθεί τόσο πολύ, οι επενδύσεις δεν θα αυξηθούν τόσο πολύ όσο έχουμε εκτιμήσει. Επομένως, θα πάμε σε κάτι λιγότερο, μέχρι 1%… με αποτέλεσμα ενδεχομένως, αν πάει έτσι το πράγμα, να χρειαστούν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθεί αυτή η διαφορά από ό,τι έχει εκτιμηθεί…

Για να τελειώσει:

… Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα να βγαίνουμε στις αγορές το 2018, άρα ή θα παραταθεί το τρέχον μνημόνιο ή θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπούμε…

Θα λέγαμε “μας επιβεβαιώνει ο προφέσορας” αν είχαμε κάνει κάποια πρωτότυπη πρόβλεψη. Σιγά!!!

Τρίτη 28 Μάρτη. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τον ανθελληνισμό της ευρωπαϊκής ένωσης απ’ αυτήν; Υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη ότι αυτοί εκεί μεθοδεύουν των αφανισμό των ελλήνων; Υπάρχει καλύτερη επιχείρημα για το γιατί ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ Ε.Ε.; Ω θεέ, όχι! Δείτε (την αναπαραγωγή της είδησης):

Στην αίθουσα του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εδώ στο Στρασβούργο, πρόκειται την ερχόμενη Πέμπτη να… ξαναζωντανέψουν οι σκηνές «Άγριας Δύσης», που εκτυλίχτηκαν στις 18 Απριλίου 2013 στη Μανωλάδα της Ηλείας, όταν οπλισμένοι με καραμπίνες επιστάτες φραουλοπαραγωγών άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως κατά αλλοδαπών εργατών γης που διεκδικούσαν τα πενιχρά δεδουλευμένα τους.

Στην προσφυγή τους αναφέρονται στα βίαια επεισόδια που έγιναν στις 17 Απριλίου 2013, όπου ένοπλοι φρουροί άνοιξαν πυρ εναντίον τους, όταν συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι, αλλά αποκαλύπτουν και τη δικαστική εξέλιξη που είχε αυτή η υπόθεση στην Ελλάδα, όπου οι αλλοδαποί εργάτες γης εξάντλησαν όλα τα ένδικα μέσα για να βρουν το δίκιο τους!

Κατ’ αρχάς, αναφέρουν, οι δύο εργοδότες τους και οι φρουροί που είχαν ανοίξει πυρ εναντίον τους δικάστηκαν για απόπειρα φόνου και στη συνέχεια η κατηγορία άλλαξε σε «πρόκληση σωματικών βλαβών» και «παράνομη εμπορία ανθρώπων».

Από τους φερόμενους ως υπευθύνους για τα άγρια επεισόδια στη Μανωλάδα καταδικάστηκαν μόνον ένας από τους εργοδότες κι ένας από τους φρουρούς για βαριά σωματική βλάβη, παράνομη χρήση πυροβόλων όπλων και για εμπορία ανθρώπων.

Με απόφαση του Κακουργιοδικείου, στις 30 Ιουλίου 2014, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από την κατηγορία για εμπορία ανθρώπων, οι ποινές φυλάκισής τους μετατράπηκαν σε χρηματικές ποινές και υποχρεώθηκαν να δώσουν ως αποζημίωση στα 35 θύματα αυτής της ένοπλης βίας από… 43 ευρώ στον καθένα!

Οι δύο καταδικασθέντες άσκησαν έφεση κατά της αποφάσεως αυτής, η οποία και σέρνεται ακόμη στα ελληνικά δικαστήρια, ενώ έχει και ανασταλτικό χαρακτήρα.

Στις 21 Οκτωβρίου 2014, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων ζήτησαν από τον εισαγγελέα στο Ακυρωτικό Δικαστήριο να ασκήσει έφεση στην απόφαση του Κακουργιοδικείου, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε εξετασθεί σωστά και αντικειμενικά το βάσιμο της κατηγορίας για «εμπορία ανθρώπων».

Το αίτημα απορρίφθηκε και οι 42 υπήκοοι Μπανγκλαντές, έχοντας εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα, για να βρουν το δίκιο τους χωρίς αποτέλεσμα, κατέφυγαν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που την ερχόμενη Πέμπτη θα εξετάσει το κατά πόσον στην περίπτωσή τους η Ελλάδα θεωρείται υπεύθυνη για το καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας που υπέστησαν καθώς και το κατά πόσο η εκμετάλλευσή τους εμπίπτει σε άρθρα της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύουν την εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση.

Ώρα ειναι να βγάλουν οι παλιάνθρωποι ανθέλληνες καμιά καταδικαστική απόφαση.. Ώρα είναι!!!

Ενώ; Ενώ, αν επιτέλους οι έλληνες απελευθερωθούν εθνικά απ’ αυτήν την ευρωτυραννία, τα αφεντικά, οι μπράβοι και τα δικαστήριά τους θα έχουν την πρώτη και την τελευταία κουβέντα! Και να πάνε να ψοφήσουν όσοι πηγαίνουν κόντρα. Μετανάστες εργάτες; Αρνητές στράτευσης; Γυναίκες; Ομοφυλόφιλοι; Οικολόγοι; Φυλακισμένοι; Άτομα με ειδικές ανάγκες; Α χα! Λίγο ακόμα και θα έχετε να κάνετε μόνο με τους έλληνες ρεεεε!!!

Έτσι δεν είναι το εθνικά σωστό;