Τετάρτη 27 Ιούνη. Το αλγερινό καθεστώς είναι μεν τυπικά συνέχεια της σπουδαίας απελευθερωτικής επανάστασης κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας (απ’ το 1954 ως το 1962)· αλλά στην πράξη είναι εδώ και πολλά χρόνια μια απολυταρχία, που συντονίζεται με το Παρίσι (και όποιον άλλον) προκειμένου να διατηρήσει την θέση της.
Σύμφωνα με πρόσφατες μαρτυρίες μεταναστών που επέζησαν, το αλγερινό καθεστώς έχει «ξεφορτωθεί» τουλάχιστον 13.000 μετανάστες (απ’ την υποσαχάρια Αφρική προς την Ευρώπη), τον τελευταίο χρόνο, στη Σαχάρα. Το καθεστώς τους δένει στα παράλια και τους μεταφέρει στην έρημο χωρίς νερό και φαγητό: άντρες, παιδιά, γυναίκες… Για να επιταχύνει τον θάνατό τους ο αλγερινός στρατός «μένει λίγο μαζί τους», στα φορτηγά φυσικά, αναγκάζοντας τους να περπατάνε μέσα στον ήλιο, σε 50 βαθμούς Κελσίου, για να βεβαιωθεί ότι εξαντλήθηκαν…
Δεν είναι φήμες. Οι μαρτυρίες όσων κατάφεραν να επιζήσουν κινούμενοι προς τα πίσω (προς το νότο) μέσα απ’ την Σαχάρα είναι σε γνώση των «ανθρωπιστικών αρχών της ε.ε.». Οι οποίες ανησυχούν μεν, αλλά τα κυρίαρχα κράτη έχουν το δικαίωμα να απελαύνουν άτομα που μπήκαν παράνομα στην επικράτειά τους… λένε. Όλο σεβασμό στην “εθνική ανεξαρτησία” των εργολάβων τους…
Το αλγερινό καθεστώς δεν θα έκανε τίποτα απ’ αυτά αν δεν είχε το ο.κ. πρώτα του Παρισιού (με το οποίο έχει πλήθος οικονομικών και όχι μόνο σχέσεων) και, στη συνέχεια, μέσω Παρισίων, με τα «όργανα της ε.ε.». Το ο.κ. που έχει πάρει ταιριάζει απόλυτα με την «τακτική της ανάσχεσης των προσφυγικών ροών» πριν καν πλησιάσουν τα «ευρωπαϊκά σύνορα». Η μεταφορά και εγκατάλειψη των αφρικάνων dreamers απ’ το αλγερινό καθεστώς εντατικοποιήθηκε απ’ τον Οκτώβρη του 2017, όταν «η ε.ε. αύξησε τις πιέσεις της προς τα βορειοαφρικανικά καθεστώτα να εμποδίσουν τους μετανάστες να πλησιάζουν την ευρώπη, είτε μέσω της Μεσογείου είτε μέσω των ισπανικών θυλάων στο Μαρόκο» σημειώνει το σχετικό προχθεσινό ρεπορτάζ του αμερικανικού καθεστωτικού cbs.
Το αλγερινό καθεστώς πληρώνεται, χωρίς να φαίνεται ότι τα «πιάνει» (και) γι’ αυτή τη δουλειά. Απ’ το 2014 ως το 2017 πήρε απ’ την ε.ε. «βοήθεια» 111 μύρια δολάρια· αν και όχι ειδικά για την «αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών». Αυτά τα φράγκα (και άλλα που κινούνται είτε πάνω απ’ το τραπέζι σαν «επενδύσεις» είτε από κάτω σαν «δωροδοκίες») είναι που εξασφαλίζουν ότι τα ευρωπαϊκά σύνορα βρίσκονται κάτω απ’ την Σαχάρα, στο μάλι – όπου υπάρχει ήδη ευρωπαϊκός, γαλλικός αλλά όχι μόνο, στρατός.