Tag: ε.ε.

Κυριακή 10 Δεκέμβρη. Ο ίδιος ψυχρός παρατηρητής θα ρωτούσε το γιατί η Άγκυρα παρασύρθηκε στους αμερικανικούς και ισραηλινούς σχεδιασμούς για την διάλυση της μέσης Ανατολής· και γιατί εγκατέλειψε την τακτική των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες”. Η απάντηση είναι σύνθετη, κι εδώ δεν μπορούμε να την εκθέσουμε στην έκταση που πρέπει. Εν μέρει όμως ισχύει ότι η τουρκική επικράτεια, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα νότιων συνόρων, θα ήταν αδύνατο να οχυρωθεί αποτελεσματικά απέναντι αυτό το είδος ανορθόδοξου, proxie πολέμου που εγκαινιάστηκε στη συρία και στο ιράκ, και να τον κρατήσει εντελώς έξω απ’ την επικράτειά της· ακόμα κι αν αυτό ήταν που ήθελε. Ωστόσο δεν είναι μόνο η πρακτική αδυναμία αποστασιοποίησης η εξήγηση…

Σε κάθε περίπτωση: αναπροσαρμόζοντας έγκαιρα τις συμμαχίες του το τουρκικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου κατάφερε να ανήκει ως τώρα στους νικητές του μεσανατολικού σκέλους του 4^ου παγκόσμιου πολέμου. «Κτυπημένο» μεν αλλά όρθιο και σε καλή κατάσταση. Κι αυτή η πραγματικότητα (που απεύχονταν απ’ τα βάθη των βρώμικων ψυχών τους το ελληνικό βαθύ κράτος και οι λακέδες του) έχει προκαλέσει μεγάλη αμηχανία στην Αθήνα. Με ή χωρίς «επίσκεψη Ερντογάν».

Η τελευταία φαντασίωση του ελληνικού εθνικισμού είναι ότι πέρα απ’ τις ηπα η Άγκυρα θα τα «σπάσει» για μεγάλο χρονικό διάστημα και με την ε.ε. / Βερολίνο. Φρούδες ελπίδες!!! Η «επαναπροσέγγιση» έχει ξεκινήσει, και σ’ αυτήν το ελληνικό κράτος δεν μπορεί καν να παραστήσει τον «μεσολαβητή»: Βερολίνο και Άγκυρα «μιλάνε απευθείας», όπως ξέρουν να κάνουν εδώ και δεκαετίες… Είτε το δείχνουν είτε όχι…

Για να γίνει ακόμα μεγαλύτερη η αμηχανία της «χρυσής βίδας» του πλανήτη (το ελληνικό εθνικό παραμύθι) προσέξτε τον ρόλο που επεφύλαξε η πανούργα Ιστορία στην συγκυρία της συγκεκριμένης επίσκεψης του Ερντογάν: μετά την αμερικανική ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραηλινού ρατσιστικού κράτους, ποιος απ’ τους δύο βρέθηκε στη «σωστή μεριά της Ιστορίας»; Η Αθήνα με την εκτεταμένη στρατιωτική «σχέση» της με το Τελ Αβίβ ή η Άγκυρα με το ανοικτό μέτωπο προς τα εκεί και την σταθερά υποστηρικτική στάση της απέναντι στους παλαιστίνιους;

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν· αλλά για τέτοια κοσμικά ζητήματα δεν υπάρχει ο παράδεισος σαν ανταμοιβή του ηλίθιου στη μεταθάνατο ζωή. Κι έτσι οι brexiters, «λαός και Κολωνάκι», μαζί με την κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας, προχωρούν σαν τους τυφλούς στον Άδη. Μεγάλος ξεπεσμός για μια άλλοτε αυτοκρατορία. Αλλά δεν είναι η πρώτη στην ανθρώπινη ιστορία που παρακμάζει τόσο έντονα και δραματικά.

Το ζήτημα των συνόρων (ή των μη συνόρων) ανάμεσα στην ιρλανδία και στην αγγλοκρατούμενη βόρεια ιρλανδία ανάβει όλο και περισσότερο. Το Λονδίνο έχει οχυρωθεί πίσω απ’ την γραμμή «ας κάνουμε τις εμπορικές συμφωνίες που θα διαδεχθούν τις υπάρχουσες μέσα στην ε.ε. και μετά βλέπουμε για τα σύνορα». Το Δουβλίνο, σαν μέλος της ε.ε., όπως και τα υπόλοιπα κράτη μέλη το εννοούν ακριβώς ανάποδα: πρώτα θα υπάρξει συμφωνία Λονδίνου – ε.ε. για τα σύνορα στην βόρεια ιρλανδία, το ποσό που θα πληρώσει για το διαζύγιο, και τα δικαιώματα των πολιτών της ε.ε. στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και μετά θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τις εμπορικές σχέσεις.

Τόμπολα! Μόνο που είναι μια τόμπολα που μυρίζει μπαρούτι: οι καθολικοί της βόρειας ιρλανδίας θέλουν α) να συνεχίσουν να είναι στην ε.ε. και β) σε καμία περίπτωση να μην ξαναδημιουργηθούν «κανονικά» σύνορα με την υπόλοιπη ιρλανδία. Το Δουβλίνο συμφωνεί, σίγουρα στο δεύτερο. Οι άγγλοι φασίστες της βόρειας ιρλανδίας όπως και η πλειοψηφία του περήφανου λαού θέλει το αντίθετο. Ή, έστω, επειδή μπορεί να μην ξέρει τι θέλει, δεν μπορεί να βρει μια λύση που και την έξοδο απ’ την ε.ε. δεν θα εμποδίζει, αλλά και τα σύνορα θα εξαφανίζει. Κάτι μουρμουράνε για «τεχνικές λύσεις που υπάρχουν», αλλά δεν τις λένε. Το θέμα είναι ότι το Δουβλίνο μπορεί να εμποδίσει οποιαδήποτε συμφωνία· την ώρα που το Λονδίνο δεν μπορεί να εμποδίσει τίποτα και κανέναν… Ξαφνικά (;) η αυτού μεγαλειότης είναι όμηρος μιας κυβερνησούλας…

Η ε.ε. έχει δώσει στην Theresa May προθεσμία μέχρι τις 4 Δεκέμβρη (σε μια βδομάδα δηλαδή) για να φέρει ρεαλιστικές προτάσεις για τα 3 «προαπαιτούμενα» του διαζυγίου. Θα πετύχει η όχι καλότυχη May κάτι που δεν έχει καταφέρει να κάνει εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο; God save her – and the queen…

Αυτά είναι δράματα να βουρκώνει ο κάθε ευγενικός και καλόπιστος άνθρωπος!!! Όχι τα ελληνικά παλιοβλήματα!…

Τρίτη 21 Νοέμβρη. Οι δύο στυλοβάτες, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek και ο ψεκασμένος κύριος Πάνος, χάρηκαν πολύ με την αρχική υπογραφή, σε «επίπεδο» υπουργών της ε.ε., της συμφωνίας για την «μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία» (PESCO). Δεν πρόκειται για “ευρωπαϊκό στρατό”, αλλά για μια προσπάθεια να οργανωθεί και να αυξηθεί το ενδο-ευρωπαϊκό εμπόριο όπλων. Δηλαδή οι κρατικές προμήθειες των μελών να προτιμούν τα made in e.u. – σε βάρος των αμερικανικών. Αυτό δεν είναι μόνο εμπορικό ζήτημα. Πρέπει να ομογενοποιηθούν τα πρότυπα, να βελτιωθούν οι τιμές και να απογαλακτιστούν οι ευρωπαϊκοί μιλιταριστικοί εξοπλισμοί απ’ τις αμερικανικές εταιρείες. Όλα αυτά, εννοείται, στον οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό – 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Το ελλαδιστάν έχει υπάρξει απ’ τους μεγαλύτερους αγοραστές όπλων σαν μέλος του νατο· αλλά σε γενικές γραμμές ψωνίζει αμερικανικά. Τα τελευταία χρόνια, λόγω «κρίσης» και «επιτήρησης» τραβάει ζόρια, δεν μπορεί να κάνει «αγορές του αιώνα» όπως τις χρυσές εποχές, αλλά και πάλι μπαλώνει τα αμερικανικά (κάτι f-16 ας πούμε). Μπορεί λοιπόν να προσφέρει κάτι, έστω μελλοντικά, στο ευρωπαϊκό μιλιταριστικό business plan;

Να τι απαντάει και ορέγεται η Αθήνα, δια στόματος του πλέον αρμόδιου, του ψεκασμένου: … Δημιουργείται η δυνατότητα χρηματοδότησης της αμυντικής βιομηχανίας από την ΕΕ. Η Ελλάδα αποτελεί πύλη για βιομηχανίες τόσο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όσο και για τρίτες χώρες που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αγορές όπως η Ινδονησία, η Αρμενία, η Αίγυπτος ή το Ισραήλ. Οι χώρες-παραγωγοί πολεμικού υλικού που δεν είναι ΕΕ και ΝΑΤΟ, για να πιστοποιήσουν τα προϊόντα τους, έχουν κάθε συμφέρον για συνέργειες με την Ελλάδα…

Τι σημαίνει πάλι αυτό με την “πύλη”; Η “ελληνική συμβολή”, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις δυνατότητες του ελληνικού βαθέος κράτους, προσανατολίζεται στη δουλειά του μεσάζοντα. Και μάλιστα για συμμάχους πολύτιμους, σαν το Τελ Αβίβ (και σε μικρότερο βαθμό το Κάιρο): για να πουλήσετε στην ε.ε. ας παραστήσουμε ότι κάνετε συμπαραγωγή στα ευλογημένα ελληνικά χώματα. Θα βάζουμε ένα αυτοκόλλητο “made in e.u.” και θα κάνετε τη δουλειά σας…

Μπορεί να είναι μεγαλεπήβολο το σχέδιο “pesco”, αλλά οι έλληνες ξέρουν την δουλειά τους: να είναι εκεί γύρω, όπου παίζει, ό,τι παίζει, μπας και τσιμπήσουν τίποτα. Πράγμα που, αφού επιβεβαιώνει τον εθνικό ελληνικό μεταπρατισμό, αναπόφευκτα μας οδηγεί στη σκέψη: μήπως σκοπεύουν εκείνα τα 300.000 βλήματα που ξέμειναν απ’ το deal που χάλασε να τα σπρώξουν σε καμιά άλλη «τρίτη χώρα»· πριν λήξουν;

Παρασκευή 20 Οκτώβρη. …Είναι μια συμφωνία που σταμάτησε μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή, δίπλα μας. Αυτό έφερε ασφάλεια στην περιοχή και στους νέους στη χώρα. Αυτός ήταν ο ευρωπαϊκός δρόμος και ήταν χάρη σε εμάς επειδή είμαστε ο διαμεσολαβητής…

Αυτά είπε, ανάμεσα σε άλλα, η (ας πούμε) “υπ.εξ. της ε.ε.” Μογκερίνι, μιλώντας πριν δυο μέρες σε εκδήλωση των σοσιαλδημοκρατών στο ευρωκοινοβούλιο. Αναφερόταν στη συμφωνία 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ρίχνοντας διάφορες μπηχτές προς την μεριά της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Το ποια είναι η άποψη του ελληνικού βαθέος κράτους (και άρα της φαιορόζ κυβέρνησης) για το θέμα δεν το ξέρουμε. Το γεγονός όμως ότι ευλογεί τις αμερικανικές στρατιωτικές υποδομές στα μέρη μας, “διαπραγματευόμενη” την αναβάθμισή τους, όταν η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν κηρύξει πόλεμο στην Τεχεράνη και όχι μόνο, είναι de facto άποψη. Και κανείς δεν θα ασχοληθεί ούτε θα δώσει ιδιαίτερη σημασία σε μελλοντικά ελληνικά «λόγια παχιά» υπέρ της «ειρήνης» κλπ κλπ.

Δεν είναι υποχρεωτικό να εκστρατεύσει «εθνικός στρατός» για να παίρνει μέρος ένας κράτος στην τωρινή φάση του 4^ου παγκόσμιου πολέμου. Μπορεί να προσφέρει επιμελητειακή υποστήριξη, ενδεχομένως κρίσιμη, σε κάποιον απ’ τους άμεσα εμπόλεμους.

Τα ελληνικά αφεντικά έχουν διαλέξει: υποστηρίζουν τον κυρίως επιτιθέμενο. Τις ηπα. Αυτό είναι συνέπεια της κεντρικής θέσης που έχουν στην «τεχνική» σύνθεση του ελληνικού καπιταλισμού τα «πλωτά εργοστάσια», δηλαδή οι εφοπλιστές. Στο βαθμό που η Ουάσιγκτον εμφανίζεται ακόμα (και προς το παρόν είναι) «θαλασσοκράτειρα», τα συμφέροντα των εφοπλιστών (και ενός ευρύτερου κύκλου αφεντικών που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις θαλάσσιες μεταφορές) βρίσκουν στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό τον «φυσικό προστάτη» τους. (Αυτό δεν σημαίνει ότι η ε.ε., ειδωμένη σαν σύνολο, δεν είναι επίσης ιμπεριαλιστική. Είναι, με διαφορετικούς τρόπους.)

Τα υπόλοιπα, περί ενδιαφέροντος για την «σταθερότητα στην περιοχή» κλπ κλπ, είτε τα λέει ο ψόφιος κοριός είτε τα λέει το ψόφιο κουνάβι, είναι φτηνά προπαγανδιστικά παπατζιλίκια.

Κυριακή 15 Οκτώβρη. Μπορεί η, ας πούμε, υπ.εξ. της ε.ε. Federica Mogherini να ήταν “αυστηρή” απέναντι στο ψόφιο κουνάβι σε ότι αφορά την συμφωνία 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Αλλά στα μέτωπα που ανοίγει η “νέα αμερικανική στρατηγική”, δηλαδή το πυραυλικό του πρόγραμμα, την “τρομοκρατία”, τις “υποστηριζόμενες απ’ την Τεχεράνη ένοπλες οργανώσεις” και “άλλες κακές συμπεριφορές”, τα ευρωπαϊκά αφεντικά φαίνεται ότι είναι μπόσικα. Το κουβεντιάζουν.

Πόσο θα πλησιάσουν τον αμερικανικό τσαμπουκά; Εξαρτιέται απ’ τις business που έχουν ανοίξει ή σκοπεύουν να ανοίξουν στο ιράν· και απ’ το είδος των εμπορικών / οικονομικών κυρώσεων που θα μηχανευτεί η Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα το Παρίσι έχει πολλαπλασιάσει τα deal του μετά την συμφωνία 5+1· το Λονδίνο μάλλον έχει μείνει μακρυά. Και γερμανικές επιχειρήσεις υπέγραψαν πρόσφατα καλές συμφωνίες με την Τεχεράνη.

Ο Nile Gardiner, διευθυντής ενός συντηρητικού think tank στην Ουάσιγκτον, τρίβει τα χέρια του πάντως: Παίζουν με την φωτιά [: τα ευρωπαϊκά αφεντικά] όταν επενδύουν στο ιράν, αφού μπορεί να κτυπηθούν σκληρά απ’ τις αμερικανικές κυρώσεις. Αν θέλουν να κάνουν δουλειές στις ηπα θα πρέπει να υπακούσουν στις καινούργιες αμερικανικές κυρώσεις, αν και όταν επιβληθούν.

Οι υπ.εξ. της ε.ε. θα συναντηθούν αύριο (Δευτέρα) για μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης. Να υποθέσουμε ότι ο ογκόλιθος Nick the Greek θα «μαγνητοφωνήσει» την συζήτηση για να μπορεί να πουλήσει λεπτομέρειές της σε τυχόντες ενδιαφερόμενους;

Κυριακή 15 Οκτώβρη. Για παράδειγμα το αγγλικό καθεστώς, που προσπαθεί να βρει την «γραμμή» του στις διαπραγματεύσεις για την έξοδό του απ’ την ε.ε., σίγουρα θα ήθελε να ξέρει πως μπορεί να αξιοποιήσει τις πιθανολογούμενες εμπορικές κυρώσεις κατά γαλλικών και γερμανικών εταιρειών που έχουν δουλειές στο ιράν…

Ο άγγλος υπουργός οικονομικών, συνεντευξιαζόμενος την περασμένη Παρασκευή στο κανάλι sky news, ήταν κάπως ωμός, μεταφέροντας το «κλίμα» αυτών των διαπραγματεύσεων:

Καταλαβαίνω ότι τα πάθη είναι έντονα, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος έχει πολύ ισχυρές απόψεις για το θέμα [: αναφέρεται στις διαφορετικές απόψεις εντός αγγλίας…] αλλά είμαστε όλοι απ’ την ίδια μεριά, έχουμε την ίδια ατζέντα. Ο εχθρός, οι αντίπαλοι, είναι εκεί, στην άλλη μεριά του τραπεζιού. Μ’ αυτούς είναι που πρέπει να διαπραγματευτούμε, να διαπραγματευτούμε σκληρά για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή συμφωνία για την βρετανία.

Αυτό το «ο εχθρός είναι εκεί» μιλώντας για την ε.ε., δεν ακούστηκε σαν «πολιτικά σωστό»… Μετά από μερικές ώρες ο Philip Hammond αναγκάστηκε να το μαζέψει. Ήταν όμως ακριβές…

Γλώσσα λανθάνουσα…

Τρίτη 10 Οκτώβρη. Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού η Αθήνα (μέσω του εξοχότατου ογκόλιθου Nick the Greek και, προφανώς, με την «πλατιά» διακομματική συναίνεση, ακόμα και δια της σιωπής· δηλαδή με οδηγίες του βαθέος κράτους) μπλόκαρε μια πρόταση για καταδικαστική ψήφο της ε.ε. για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αίγυπτο, σε ένα σχετικό ψήφισμα της ύπατης αρμοστείας για ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ήταν η πρώτη φορά: με κάθε ευκαιρία δείχνει την υποστήριξη της σε ένα απ’ τα πιο βάρβαρα, ανθρωποφάγα καθεστώτα στην ιστορία της περιοχής (δείτε, ενδεικτικά, ένα απ’ τα λίγο παλιότερα σχόλια της ασταμάτητης μηχανής: παραλίγο να ξεχαστούμε, Σάββατο 12 Αυγούστου).

Η Αθήνα δεν είναι μόνη της. Έχει στο πλευρό της σ’ αυτές τις βρωμοδουλειές την αδελφή Λευκωσία. Είναι ωστόσο γεγονός ότι με τον φιλοχουντισμό τους οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι καθεστωτικοί και οι κάθε είδους λακέδες τους, εκτός απ’ το να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των «εθνικών πρωταθλητών» τους που έχουν «επενδύσει» πάνω στην εργατική τάξη της αιγύπτου (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι), προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες και σ’ άλλα ευρωπαϊκά αφεντικά. Οπωσδήποτε στα γαλλικά και στα ιταλικά. Που επίσης κάνουν χοντρές μπίζνες με του σφάχτες του Σίσι, απολαμβάνουν ιδιαίτερα την «κοινωνική ειρήνη» (νεκροταφείου) που επιβάλλουν, αλλά δεν μπορούν να εκτεθούν στις κοινωνίες τους αγιάζοντας φανερά την χούντα… με «βέτο» σαν αυτά που μόνο ένας έλληνας ογκόλιθος θα είχε την ξεφτίλα να καταθέτει.

Κάπως έτσι η «7^η συνάντηση του συμβουλίου συνεργασίας ε.ε. – αιγύπτου», στα τέλη του περασμένου Ιούλη, περιελάμβανε και την εξής αναφορά στην καούρα της ε.ε. για τα «ανθρώπινα δικαιώματα»:

… Η αίγυπτος και η ε.ε. εξέφρασαν την προσήλωσή τους στην ενίσχυση της δημοκρατίας, των θεμελειωδών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν συνταγματικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες τους σε συνάρτηση με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους, και συμφώνησαν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια κοινή αξία και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για ένα δημοκρατικό, σταθερό κράτος, με ευημερία.

Η ε.ε. και η αίγυπτος συμφώνησαν ότι η κοινωνία των πολιτών είναι ένα σημαντικός και ισχυρός συντελεστής για την εφαρμογή των προτεραιοτήτων της συενργασίας τους, και για μια διαφανή και συμμετοχικη διακυβέρνηση, και μπορεί να στηρίξει την βιώιμη ανάπτυξη που βρίσκεται σε εξέλιξη στην αίγυπτο. Θα εργαστούν με την κοινωνία των πολιτών υπέρ της αποτελεσματικής συνεισφοράς στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη, σε αρμονία με το αιγυπτιακό σύνταγμα και την εθνική νομοθεσία…

Ούτε σαν ειρωνεία δεν μπορεί να το πάρει κανείς: το «σύνταγμα» και η «νομοθεσία» της αιγυπτιακής χούντας κατασκευάζονται και εφαρμόζονται με τέτοια ακρίβεια ώστε η «σταθεροποίηση της χώρας» που ευλογάει και εύχεται ο ογκόλιθος Nick the Greek να είναι λουσμένη στο αίμα. Αλλά και οι υπόλοιποι “ευρωπαίοι ομόλογοί” του ούτε καν τους μπάτσους δολοφόνους ενός ιταλού φοιτητή, πρωτοκοσμικότατου, του Giulio Regeni (δολοφονήθηκε ύστερα από φρικτά βασανιστήρια στο Κάιρο, στα τέλη Γενάρη του 2016), ούτε αυτούς λοιπόν δεν τολμούν να ζητήσουν στο ταψί… να βάλουν σαν όρο την αποκάλυψή τους για τα deal τους με την χούντα. Ενάμισυ χρόνο μετά παριστάνουν τα κουνέλια του Νείλου…

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αιγύπτιους εργάτες. Εννοείται, σε κάθε περίπτωση, ότι υπάρχει κάτι σαν “αποχωρητήριο τύψεων” και στην ε.ε. Ένα απ’ αυτά είναι η “υποεπιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου”. Ο πρόεδρός της είναι ιταλός, όπως ήταν και ο Regeni. Ε, για να υπάρχουν και κάποια προσχήματα δήλωσε πριν μια βδομάδα, στις 3 Οκτώβρη, μιλώντας στο ε.κ.:

… Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, διαπράχθηκαν από τις αιγυπτιακές αρχές σε αυξημένο μάλιστα βαθμό, βασανιστήρια σε βάρος διαφωνούντων, κάποιοι από τους οποίους, εξαφανίστηκαν βίαια… Δεν μπορούμε ως ευρωπαϊκή ένωση να συζητούμε οικονομική συνεργασία, εμπόριο, επενδύσεις, ή ακόμα και τη μετανάστευση και την τρομοκρατία με την αίγυπτο, όταν η χώρα αυτή συνεχίζει να εφαρμόζει μια πολιτική καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ε.ε. έχει την ευθύνη να υπερασπισθεί εκείνους που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να απαιτήσει από την αιγυπτιακή κυβέρνηση να απελευθερώσει εκείνους που φυλάκισε για πολιτικούς λόγους…

Ανατριχιαστικό το ότι θεωρεί πως “ως ε.ε. δεν μπορούμε” αυτό που υπογράφτηκε πριν 3 μήνες ενώ, απ’ την άλλη, θεωρεί υποχρέωση της ε.ε. να υπερασπιστεί κάποιους που καθόλου δεν τους γουστάρουν τα ευρωαφεντικά και το ευρωπόπολο, να σώσει όλους αυτούς τους αντιρρησίες που με ευχαρίστηση έχει παραδώσει στους χασάπηδες του Σίσι.

Συγκινούν, τώρα, κανέναν τα παραμύθια της «αριστεροσύνης» και της «προοδευτικότητας» του Κουμουνδούριου εθνικισμού; Ναι, συγκινούν. Με κάτι ψίχουλα εδώ κι εκεί, η τρέχουσα βιτρίνα του ελληνικού βαθέος κράτους έχει λυμένα τα χέρια της να συνεργάζεται στο outsourcing εγκλημάτων· «για εθνικούς λόγους» πάντα…

Κυριακή 8 Οκτώβρη. Δεν είναι μόνο ο αμερικανικός καπιταλισμός που ζορίζεται απ’ την θεαματική ανάπτυξη του κινεζικού. Είναι και ο ευρωπαϊκός. Η ε.ε. ωστόσο (αυτή είναι το «οικονομικό υποκείμενο») δεν θέλει αυτή τη στιγμή να κηρύξει «γενικό πόλεμο» στο Πεκίνο. Προτιμάει μια τακτική επιμερισμού· εφόσον έχει ήδη ανοίξει ένα μέτωπο εναντίον της απ’ την Ουάσιγκτον.

Τι σημασία όμως θα έχουν αυτά στο βαθμό που προχωρά (και θα προχωρά) το κινεζικό σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού»; Πολλά κράτη (πολλά αφεντικά) της νότιας και της νοτιοανατολικής ασίας αλλά και της αφρικής ενδιαφέρονται για τα επενδυτικά προγράμματα και τους σχεδιασμούς του Πεκίνου κάτω απ’ αυτήν την φιλόδοξη μεταξένια ταμπέλα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο περιέρχονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό στη σφαίρα επιρροής του Πεκίνου. Οικονομικά και όχι μόνο.

Συνεπώς τα τείχη των δασμών (που απαντιούνται ανάλογα) δεν έχουν μεσομακρόθεσμα νόημα εκτός από μία περίπτωση: ό,τι απ’ την σφαίρα επιρροής του Πεκίνου δεν αποσπάται «ειρηνικά» θα καταστρέφεται. Η λογική του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού είναι αμείλικτη. «Δρόμους του μεταξιού» εσείς; «Δρόμους του μολυβιού» εμείς!

Η εμπορική πολιτική του ψόφιου κουναβιού είναι, λοιπόν, το απαραίτητο συμπλήρωμα της παγκόσμιας στρατιωτικής δράσης του αμερικανικού πενταγώνου.