Tag: αίγυπτος

Η πανούκλα του εθνικισμού 4

Κυριακή 12 Μάη. Εν τω μεταξύ είναι πολλοί και διάφοροι που δουλεύουν πυρετωδώς, ο καθένας ανάλογα με τα κυβικά του, για τον αντιπερισπασμό και την συσκότιση απέναντι στις πραγματικές ιμπεριαλιστικές κινήσεις και συμμαχίες των ντόπιων αφεντικών. Κοινός τους στόχος είναι να περνάει απαρατήρητη η ελληνο-ισραηλινή εγκληματική συμμαχία και η στρατηγική της σημασία.

Μπορούν να παπαρολογήσουν για οτιδήποτε άλλο… Μπορούν να (προσπαθήσουν να) πουλήσουν τα πιο ακροδεξιά δόγματα, του είδους «εμείς ασχολούμαστε με τα ζητήματα της γειτονιάς» ή «δεν ανακατευόμαστε στις διακρατικές σχέσεις»… Μπορούν να μασκαρευτούν οτιδήποτε για να δώσουν «επαναστατικό κύρος» στον αποπροσανατολισμό… Το βασικό και το κοινό είναι το ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ ΑΥΤΟ! Απαγορεύεται η αντιπαλότητα στην ήδη δολοφονική (στην Παλαιστίνη…) ελληνο- ισραηλινή συμμαχία, απαγορεύεται η αντιπαλότητα στην ήδη δολοφονική (στην αίγυπτο) ελληνο-αιγυπτιακή συμμαχία! ΔΕΝ ΔΡΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΥΤΩΝ!

Δεν είναι «αβλεψία» ή «έλλειψη πληροφόρησης» η αιτία! Είναι κρατική / παρακρατική σκοπιμότητα και σχεδιασμός, που τα υπηρετούν με διάφορα ανταλλάγματα. Απόδειξη είναι πως όχι μόνο το συμμαχικό στο ελλαδιστάν ισραηλινό απαρτχάιντ είναι ανύπαρκτο για δαύτους, αλλά και η επίσης συμμαχική αιγυπτιακή χούντα!

Για όσους το παίζουν «κινηματικοί» ο χαρακτηρισμός πέμπτη φάλαγγα είναι, πια, επιεικής…

(φωτογραφία: Από μεγάλη χθεσινή διαδήλωση αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση – στο Λονδίνο…)

Η ειρωνεία της ιστορίας

Τετάρτη 8 Μάη. Την 1η Μάη του 2003 ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Μπους ο Β ο νεώτερος, έστεινε μια παράσταση στο κατάστρωμα ενός αεροπλανοφόρου ελλιμενισμένου στο San Diego, για να δηλώσει ότι «αποστολή εξετελέσθη». Η «αποστολή» ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Χουσεΐν στο ιράκ… Που, κατά την γνώμη των τότε νεοσυντηρητικών, άνοιγε τον δρόμο για την «Νέα Μέση Ανατολή».

Δεκαέξι χρόνια μετά, το ίδιο αεροπλανοφόρο, το “Abraham Lincoln”, στέλνεται σε αποστολή στον περσικό κόλπο και στα πέριξ, υποτίθεται για να «νουθετήσει» τον πραγματικό νικητή εκείνης της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ: την Τεχεράνη. Τη Τεχεράνη που, απ’ ότι φαίνεται, παρά τις κυρώσεις, τις απαγορεύσεις και τις τιμωρίες, χρειάζεται και αεροπλανοφόρα για να «βάλει μυαλό»…

Ή, διατυπωμένο με σωστό τρόπο, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο, τα συνοδευτικά πολεμικά, και 4 «στρατηγικά βομβαρδιστικά» (που στέλνονται τις επόμενες μέρες στην περίμετρο του ιράν) πάνε μήπως συμμαζέψουν την ως τώρα ήττα της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στη μέση Ανατολή – στα μάτια τρίτων. Συμμάχων…

Στην ίδια ιστορική συγκυρία μερικοί απ’ αυτούς τους συμμάχους, η Λευκωσία, η Αθήνα (με αυτοσυγκράτηση, ας το παραδεχτούμε) και το Τελ Αβίβ (με τσόντα Κάιρο – τι έγινε ρε Sisi; πού χάθηκες;) προσπαθούν να συμμαζέψουν την ως τώρα ήττα τους απ’ το μπλοκ της Αστάνα εστιάζοντας σ’ ένα τουρκικό γεωτρύπανο, που κινείται σε θέσεις που στην πραγματικότητα ανήκουν στην «δυσάρεστη» τουρκική αοζ στη Μεσόγειο, αν και όποτε επισημοποιηθεί σαν τέτοια…

Τα «κακά νέα» τα ξέρουν. Το τουρκικής κατασκευής ελικοπτερο-αεροπλανοφόρο Anatolou L400 έπεσε χτες στο νερό (νωρότερα απ’ το χρονοδιάγραμμα), και τους επόμενους μήνες θα είναι «αξιόμαχο». Για να γίνουν τα δεδομένα ακόμα χειρότερα, το τουρκικό ναυπηγείο το έφτιαξε (εκ του μηδενός) μέσα σε λιγότερο από 3 χρόνια· και υπάρχει πιθανότητα να φτιαχτεί και δεύτερο, αφού τώρα υπάρχει το know how… To τι σημαίνει αυτό για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό (και τις συμμαχίες του) δεν πρόκειται να το μάθετε, παρά μόνο ίσως σε κάποια «ψιλά»: πάνω απ’ όλα η «εθνική ανωτερότητα»!

Η όξυνση του μιλιταρισμού είναι σε βάρος μας, οπουδήποτε στην περιοχή, στον πλανήτη ή στο ηλιακό σύστημα. Θα το συνειδητοποιήσουμε με την απαραίτητη ακρίβεια και ένταση μόνο όταν ξεφορτωθούμε τα εθνικά θεωρήματα των πολεμόκαβλων αφεντικών: αφού καμμία απ’ τις αντίπαλες συμμαχίες δεν έχει το αναγνωρισμένο «πάνω χέρι» (και) στην περιοχή, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να λύσουν τους λογαριασμούς τους με τον τρόπο που σωστά έχει ονομαστεί η υγεία της μηχανής.

Και τότε αλλοίμονο στα βατράχια που θα είναι κοιμισμένα ή αγουροξυπνημένα…

Σύμμαχοι με τα όλα τους

Παρασκευή 3 Μάη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο δείχνει μια αξιοσημείωτη σταθερότητα στις διεθνείς συμμαχικές επιλογές του. Μπορεί κάποιοι να εκπλαγούν που οι τωρινές κυβερνομαριονέτες αυτού του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους, οι φαιορόζ δηλαδή, και ειδικά αυτό το θρασύδειλο πολιτικό προσωπικό της Κουμουνδούρου δεν καταδίκασε την παραπροχθεσινή απόπειρα πραξικοπήματος στη βενεζουέλα… δεδομένης της υποτιθέμενης ιδεολογικής (μόνο;) «φιλίας» τους με το καθεστώς Μαδούρο…

Κι όμως αυτοί οι τσατσορούφιανοι κυβερνήτες είναι άξιοι των θέσεων και των μισθών τους! Το καταλαβαίνουμε: καταπίνουν με πίκρα το σάλιο τους, βλέπουν εφιάλτες στον ύπνο τους, μερικοί και μερικές μάλιστα μπορεί να κλαίνε διπλά, τριπλά και τετραπλά κάθε 5 Ιούλη… (Ας πούμε ότι είναι η “ημέρα του κροκόδειλου” ή, αλλιώς, «η επέτειος των δακρύων»….) Όμως πάνω απ’ όλα τα «εθνικά συμφέροντα»!!!

Τους αξίζουν όλα τα παράσημα απ’ την μεριά των αφεντικών τους, και την έχουν αποδείξει αυτή την αξία τους. Με τις χούντες και τα ρατσιστικά / φασιστικά καθεστώτα δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Sisi; Μωρέ Sisi! Ισραηλινό απαρτχάιντ; Μωρέ ισραηλινό απαρτχάιντ και ξερό ψωμί! Τοξικός; Ο καλύτερος πελάτης! (λέμε τώρα…) Πάνω απ’ όλα: ζήτω το γιουνάιτεντ ψοφιοκουναβιστάν οφ αμέρικα! Pompeo; «Αδελφέ που είσαι;»!!! Δεν υπάρχει βόθρος στα πέριξ και όχι μόνο, που να μην κάτσει επάνω του η «αριστερή» μύγα – για το καλό της πατρίδας πάντα!

Κατόπιν αυτών, το ότι δεν μπορούν να καταδικάσουν μια απόπειρα πραξικοπήματος στη βενεζουέλα που οργάνωσε ο μεγάλος και καλός σύμμαχος, το ότι δεν μπορούν καν να επιστρατεύσουν τον «αψύ», «τραχύ» πολάκειο τρόπο (ούτε ο ίδιος έχει καμιά όρεξη – χαζός είναι;) για να θίξουν αυτόν τον μεγάλο και καλό σύμμαχο, είναι αυτονόητο.

Κάποιοι, πολλοί, θα πουν «και τι μας νοιάζει εμάς; Ας μας δώσουν κανά τάληρο και είναι ο.κ.». Αυτοί είναι το εθνικό κρέας, η εθνική μάζα που μπορεί να μετακινείται από κόμμα σε κόμμα, αλλά όταν τρώει τα ψίχουλα που πέφτουν απ’ τα τραπέζια των αφεντικών χορταίνει. Κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, μπορεί και ελάχιστοι, θα θυμηθούν αυτό: ποτέ μα ποτέ η «εξωτερική πολιτική» ενός κράτους δεν ήταν άσχετη με την «εσωτερική πολιτική» του. Τα «εθνικά συμφέροντα» δεν είναι α λα καρτ, εδώ μπούτι κι εκεί κιμάς!!! Είναι παντού κιμάς – που σύχνα «κόβεται» κατ’ αρχήν εκτός συνόρων…  

Το ότι ο «αριστερός» εθνικισμός ανοίγει τον δρόμο στον «δεξιό» νομιμοποιώντας τον, ποιος θα το καταλάβει πριν να είναι εντελώς αργά;

Φαραώ 1

Κυριακή 21 Απρίλη. Τον Erdogan, που είναι εχθρός, οι έλληνες πατριώτες (υπάρχουν άλλοι πλην περιθωριακών;) τον αποκαλούν «σουλτάνο». Τον χουντοκαραβανά χασάπη της αιγύπτου όμως, τον Sisi, που είναι φίλος, δεν θα τον πουν «φαραώ». Παρότι κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό.

Με μια διαδικασία highspeed express, ο Sisi προχωράει στην ισοβιότητά του σαν «εκλεγμένος πρόεδρος». Την περασμένη Τρίτη το κοινοβούλιό του ψήφισε υπέρ συνταγματικών αλλαγών, και από χθες (και σήμερα) ο λαός καλείται να τις εγκρίνει σε «δημοψήφισμα». Θα το κάνει, ασφαλώς, ίσως με ένα ποσοστό γύρω στο 97,8%. Σύμφωνα με το προηγούμενο (προφανώς ατελές) σύνταγμα οι προεδρικές θητείες ήταν 4ετείς και στο μέγιστο 2. Ο Sisi θα έπρεπε να σχολάσει το 2022. Με τις «βελτιώσεις» (που ασφαλώς θα εγκριθούν…) οι θητείες γίνονται 6ετείς, αλλά για τον Sisi (που είναι στο πόστο μετά το πραξικόπημα του καλοκαιριού του 2013 και βρίσκεται ήδη στην αρχή της δεύτερης θητείας αφου ο λαός των εξέλεξε πάλι πέρυσι με 97,8%…) το κοντέρ μηδενίζει, και οι 2 εξαετίες μετράνε απ’ το 2018. Συνεπώς, 6+6=12, 12 + 2018= (υπολογίζει πως με άνεση θα είναι πρόεδρος ως το) 2030. Την υγειά του να έχει ο άνθρωπος, και τις κάνει 10ετείς τις θητείες του το 2029… Και πριν κλείσει τα μάτια του να ορίσει κληρονόμο κάποιον γυιό του.

Για να γίνουν όλα όπως πρέπει, χρειάστηκαν και μερικά έκτακτα μέτρα. Όποιος είχε αντίθετη γνώμη με την μακροημέρευση της Sisi δικτατορίας δέθηκε (για το καλό του)· απαγορεύτηκε να γίνει οποιαδήποτε καμπάνια κατά των αλλαγών· και μπλοκαρίστηκαν 37.000 sites και blogs για να μην συγκεντρωθούν ηλεκτρονικά υπογραφές εναντίον. Ψιλοπράγματα δηλαδή για μια χούντα που έχει 60.000 πολιτικούς κρατούμενους.

Δεν είναι τυχαίο που ο Sisi είναι φίλος κι αδελφός των ντόπιων αφεντικών και των πολιτικών λακέδων τους. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να σκεφτεί ότι σαν αληθινός φαραώ αξίζει να φτιάξει την μεγαλύτερη πυραμίδα ever, με τα κεφάλια των αντιπάλων του εννοείται. Δεν είναι μια καλή εργολαβία δημοσίων έργων αυτή;

Γιατί να μην την διεκδικήσουν ελληνικές εταιρείες; Εδώ η στασυ (και η τερνα) θέλουν να φτιάξουν ένα σιδηροδρομικό τείχος στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη· με μια πυραμίδα στην έρημο θα υπάρξει πρόβλημα;

(φωτογραφία: Δολοφόνος με χαμόγελο; Όχι. Γνήσιος υπηρέτης των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Γι’ αυτό πληρώνεται, αυτό κάνει…

Η φωτογραφία είναι απ’ το καλοκαίρι του 2015. Τότε που ήταν όλα τόσο μα τόσο “αριστέρα” – ε;)

Φαραώ 2

Κυριακή 21 Απρίλη. Κατά την γνώμη σας σε πόσα χρόνια θα έχει ανατραπεί (και ενδεχομένως κρεμαστεί) ο φαραώ Sisi; Σε πάνω από 5 ή σε λιγότερα; Διαισθητικά η ασταμάτητη μηχανή τείνει προς την δεύτερη εκδοχή. Σαν απόδειξη, προς το παρόν, έχει την αμετροέπειά του: μόνο όποιος φοβάται το αύριο βάζει την καρέκλα του να ατενίζει το 2030…

(φωτογραφία: Οι μουσαμάδες ήταν τυπωμένοι, έτοιμοι – και Τρίτη βράδυ είχαν κρεμαστεί. Τα αραβικά μας δεν βοηθάνε, αλλά το νόημα το πιάνουμε: Sisi for ever…)

Ω, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός!

Παρασκευή 12 Απρίλη. Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν ενδιαφέρεται για την ενεργειακή εξάρτηση των ευρωπαϊκών καπιταλισμών από πηγές είτε δικές του είτε των στενών συμμάχων του, η λίστα των 8 σημείων δεν παραπέμπει σ’ αυτό που θα ήθελαν τα νο 1 ελληνικά αφεντικά (οι πετρελαιάδες και γκαζάδες εφοπλιστές) και για το οποίο χοροπηδάει κάθε ντόπιος πολιτικός τενεκές, με πρώτον και καλύτερο τον εξοχότατο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο πρωθυπουργό. Αν είχε 6 σημεία που να λένε «κυπριακό γκάζι», «ελληνικό γκάζι» κλπ, και κανά δυο σημεία που να λένε «δωρεάν στρατιωτική βοήθεια 300 εκατομμυρίων ουάου», τότε η λίστα θα ήταν πιο ισορροπημένη για τα ελληνικά συμφέροντα.

Τώρα; Τώρα βρωμάει ότι το ελλαδιστάν θα είναι ίσως επιμελητειακό μετόπισθεν, αλλά πιθανόν και «πρώτη γραμμή» της όποιας πολεμικής αντιπαράθεσης. Εδώ χωράνε όχι 3 μύρια αλλά 3 δισεκατομμύρια «ουάου»!!!

Κι άρχισαν, με το που έφτασε το ραβασάκι, οι ντόπιοι εθνικόφρονες δημαγωγοί να δαγκώνονται… Μισόλογα: «ναι μεν αλλά», «καλύτερα να περιμένουμε επειδή δεν ξέρουμε τι θα γίνει»… Ο γίγαντας γερονεοφιλελεύθερος Αδριανόπουλος για παράδειγμα (που έχει δουλέψει και για την Ουάσιγκτον…) ήταν της γνώμης ότι «… καλύτερα να αφήσουμε τις ηπα και το ισραήλ να τσακωθούν με την τουρκία κι εμείς να μην ανακατευτούμε από τώρα…». Μα γιατί κύρ Αντρέα; Κότες είστε;

Δεν έχει τέτοια! Ή είσαι σύμμαχος ή δεν είσαι!!! Για την Ουάσιγκτον το Τελ Αβίβ είναι η «αιχμή του δόρατος» στη μέση Ανατολή, πράγμα που φυσικά εμπνέει και τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό / φασισμό. Αλλά αν η Άγκυρα παραμείνει στο μπλοκ της Αστάνα για το επόμενο διάστημα, με την γεωγραφική θέση που έχει, η αμερικανοκρατία στην ανατολική Μεσόγειο απαιτεί απ’ το ελλαδιστάν πολύ περισσότερα από απλές βάσεις: απαιτεί την ενεργητική επιστράτευσή του. (Έχει χαθεί κι εκείνο το κάθαρμα, ο Sisi: η Ουάσιγκτον τον απειλεί κι αυτόν με κυρώσεις, επειδή θέλει να αγοράσει ρωσικά πολεμικά…)

Κι αν στην ανατολική Μεσόγειο σηκωθούν μεγάλα κύματα, οι έλληνες εφοπλιστές μόνο σε λαθρεμπόριο θα μπορούν να ελπίζουν· κι αυτό όχι εγγυημένο.

Χμμμμ… Ο κύριος Menendez θα έρθει στα μέρη μας στα τέλη της επόμενης βδομάδας, για κουβεντούλα από κοντά. (Επί τη ευκαιρία ας τον ρωτήσει κάποιος: αν δεν αγοράσει η Άγκυρα τα 100 F-35 που έχει παραγγείλει, ποιος θα τα αγοράσει; Αυτή η έρμη η lockheed που τα φτιάχνει τι θα κάνει; Θα στήσει φουφούδες να πουλάει κάστανα;)

(φωτογραφία: Όποιος ψάχνει για κανάν «αριστερό» για να τον κορνιζάρει, προεκλογικές μέρες που είναι, βρίσκεται στην άκρη δεξιά. Οι υπόλοιποι είναι είτε καραφασίστες είτε μαφιόζοι…)

Family affairs…

Σάββατο 9 Μάρτη. Έχει το ενδιαφέρον του, κάθε άλλο παρά κουτσομπολίστικο, το ενδοοικογενειακό “δράμα” στο παλάτι του Ριάντ, ανάμεσα στον πατέρα (και βασιλιά ακόμα) Salman bin Abdulaziz al Saoud και τον τοξικό γυιό (διάδοχο) του· αν τα πράγματα είναι όπως τα παρουσίασε προχτές ο καθεστωτικός guardian. Απ’ την άποψη της παλατιανής τάξης ο πατέρας μπορεί να κάνει στην άκρη τον γυιό, χωρίς να βάψει τα χέρια του με αίμα. Το ανάποδο όμως, το να ξεφορτωθεί ο γυιός τον πατέρα, θα είναι κανονικό πραξικόπημα.

Κατά τον guardian η «κρίση» που υπάρχει εδώ και μήνες, επιδεινώθηκε ραγδαία κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του πατέρα (βασιλιά) στο Κάιρο. Ο χουντοSisi φαίνεται ότι προτιμάει τον τοξικό για παρέα… Οι μπιστικοί του βασιλιά τον ειδοποίησαν ότι ενόσω θα βρίσκεται στο Κάιρο κινδυνεύει να χάσει το κεφάλι του από την προσωπική του φρουρά (μιας και κάποιοι είναι «πιστοί» του τοξικού) και να μην το βρει ποτέ, παρά σαν αποκαΐδια κάποιο φούρνο της πρεσβείας… Πράγμα που ανάγκασε τον πατέρα (βασιλιά) να στείλει όλη την ακολουθία του πίσω στο Ριάντ και την αντικαταστατήσει από καρατσεκαρισμένους δικούς του έμπιστους. Όλα αυτά ενώ βρισκόταν στο Κάιρο. Στην επιστροφή διεμήνυσε στο γυιό ότι «δεν θέλει να τον βλέπει στα μάτια του» – με αποτέλεσμα ο τοξικός να μην είναι στην υποδοχή του πατρός βασιλιά, κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο με βάση το πρωτόκολλο.

Μία απ’ τις βασικές αντιθέσεις σ’ αυτό το ενδοοικογενειακό δράμα προκύπτει πως είναι ότι ο τοξικός έχει αποδεχθεί το αμερικανικό και ισραηλινό «deal του αιώνα» για την παλαιστίνη· που απλά νομιμοποιεί το «μεγάλο ισραήλ» (δηλαδή την κατοχή) ελπίζοντας να εξαγοράσει τους παλαιστίνιους με «επενδύσεις» στα λίγα μπαντουστάν που θα τους απομείνουν σαν «κράτος». Ο τοξικός το έχει δείξει ξανά και ξανά: το μόνο που κοιτάει και τον ενδιαφέρει (εκτός απ’ τα γεννητικά του όργανα) είναι οι τσέπες του. Δεν καταλαβαίνει όμως πολλά ούτε καν στο ζήτημα «καπιταλιστικός κόσμος» – ας αφήσουμε τα υπόλοιπα. Είναι ένας άραβας γιάπης, και τίποτα περισσότερο. Σαν πλούσιος κληρονόμος έχει όλα τα χαρακτηριστικά τέτοιων τύπων…

Ο 83χρονος πατέρας απ’ την άλλη, χρόνια στο κουρμπέτι, ξέρει πολύ καλά: αν το Ριάντ περάσει ανοικτά στον γεωπολιτικό στάβλο του Τελ Αβίβ, οι μεγάλες μάζες των πληβείων ή/και των μεσοστρωματικών αράβων που είναι αντίθετες θα κατακτηθούν αργά ή γρήγορα απ’ την Άγκυρα (οι σουνίτες) και απ’ την Τεχεράνη (οι σιΐτες). Αυτό θα είναι δρόμος χωρίς γυρισμό: με τέτοιες κολεγιές το βασίλειο των Σαούντ θα χάσει τη νομιμότητά του στον μουσουλμανικό κόσμο γενικά σαν «προστάτης των ιερών τόπων» (της Μέκκα και της Μεδίνα), και ούτε ο ισραηλινός ούτε ο αμερικανικός στρατός θα τρέξουν να το σώσουν απ’ την διάλυση: την δουλειά τους θα την έχουν κάνει. Με δυο λόγια είναι εύλογο να θεωρεί αυτοκτονία την «πολιτική» του τοξικού. (Δεν θα μας έκανε καμμία εντύπωση αν ο πατέρας έχει μετανοιώσει που έκανε τον τοξικό γυιό του διάδοχο, κι αν έχει αρχίσει να το θεωρεί επικίνδυνα ηλίθιο…)

Είναι, όμως, 83 χρονών. Αν αύριο πάθει συγκοπή και τα κακαρώσει ποιος θα πει «τον έφαγαν τον άνθρωπο»;

Αυτός που θα μπορούσε να τον στηρίξει διακριτικά είναι, παραδόξως, η Άγκυρα. Όπως φαίνεται ότι το καταλαβαίνουν καλά στη Μόσχα, στο Πεκίνο και αλλού, για τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια είναι προτιμότερο το συστηματικό ξεδόντιασμα της όποιας ηγεμονίας των ηπα και των συμμάχων της, παρά μια «θερμή» αναμέτρηση. Σ’ αυτή την τακτική τόσο το τουρκικό καθεστώς όσο και το ιρανικό με χαρά θα έβλεπαν τον τοξικό να απολύεται, έτσι ώστε να μην τον έχουν μπροστά τους τα επόμενα χρόνια. Για τον δικό τους σχεδιασμό λίγα χρόνια ρεαλιστικής εξουσίας του τωρινού βασιλιά, που θα φρέναρε τα αμερικανικά και ισραηλινά σχέδια για την μέση Ανατολή, δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα.

Αλλά για να προσφέρει ένα τέτοιο διακριτικό στήριγμα η Άγκυρα στις ενδοΡιάντ κόντρες πρέπει να ξανασηκώσει ψηλά τη σημαία της δολοφονίας του Khashoggi. Η οποία, παρεπιπτόντως, συνεχίζει να ανεμίζει στα νομοθετικά σώματα στην Ουάσιγκτον, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η προώθηση όχι μόνον ενός αλλά περισσότερων νόμων για να επιβληθούν κυρώσεις κατά του Ριάντ. Όχι μόνο για την για την συγκεκριμένη δολοφονία αλλά και για τον πόλεμο στην υεμένη, τους βασανισμούς και τις δολοφονίες αντιφρονούντων, καθώς και την φυλάκιση και τον βασανισμό αντικαθεστωτικών γυναικών. Κατά την washington post θα πρέπει πλέον να μπει στη σειρά των κατηγορούμενων και το ψόφιο κουνάβι, που συνεχίζει να καλύπτει τον τοξικό…

Ας το θυμίσουμε: απ’ τον Δεκέμβρη η αμερικανική γερουσία έχει αποφανθεί ομόφωνα ότι ο τοξικός διέταξε την δολοφονία του Khashoggi…

Ας θυμίσουμε και το άλλο: εκείνη η υπόθεση με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που έχει θαφτεί;

Οι μέρες μετά την 25η Γενάρη

Σάββατο 26 Γενάρη. Όχι εδώ αλλά εκεί. Όχι τώρα αλλά τότε. Τον Γενάρη του 2011. Όταν ξεκίνησε το αδιανόητο – ενάντια στη χούντα. Της αιγύπτου. Του Μουμπάρακ.

Πριν 7 χρόνια ο πρωτοκοσμικός “επαναστατισμός” (κατά φαντασία) έχασε την τελευταία του ευκαιρία να μάθει. Να μάθει όχι για πολιτικά προγράμματα αλλά για σθένος και επιμονή. Να μάθει όχι για το δικό του ιδιόκτητο (;) “κέντρο του κόσμου”, αλλά για τον φράκτη που έχει φτιάξει για να το προστατεύει. Πριν 7 χρόνια στην μακρινή – κοντινή αίγυπτο, την αίγυπτο γαλλική αποικία, την αίγυπτο αγγλική αποικία, την αίγυπτο αιγυπτιακή αποικία, πολλές χιλιάδες άντρες και γυναίκες έσπαγαν το φράγμα της “κανονικότητας”. Πριν 7 χρόνια ξεκινούσε μια επανάσταση εκεί, δυσάρεστη όχι μόνο για τα ντόπια αφεντικά, όχι μόνο για τα πρωτοκοσμικά αφεντικά, αλλά – όπως αποδείχθηκε στην πράξη – και για τους πρωτοκοσμικούς υπηκόους.

Μια λέξη έμεινε από εκείνη την επανάσταση, που κανείς πρωτοκοσμικός δεν ασχολήθηκε να καταλάβει, πολύ λιγότερο να υποστηρίξει, κι ακόμα λιγότερο να θαυμάσει: Tahrir. Πλατεία Tahrir. Οι ισπανοί indignados, στα μέσα Μάη του 2011, αναφέρθηκαν φευγαλέα στην πλατεία Tahrir, την οποία αντέγραψαν (απ’ την άποψη της εξεγερτικής χωροταξίας) χωρίς να μπορούν να αγγίξουν έστω τα πόδια του πάθους της. Δέκα μέρες μετά, στις 25 Μάη, οι έλληνες μικροαστοί «αγανακτισμένοι» ξεκίνησαν να αντιγράψουν τους (σαφώς πιο εργατικά προσανατολισμένους) indignados, έκλεψαν κι αυτοί την χωροταξία της εξέγερσης απ’ το Κάιρο (κατάληψη κεντρικής πλατείας), ξεφούρνισαν (οι της «κάτω πλατείας») μία ή δύο φορές την λέξη Tahrir – και προχώρησαν στον μικροαστισμό του «κάτι να γίνει».

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα μαζικό κύμα άρνησης (στην αίγυπτο) που άντεξε πάνω από 850 δολοφονημένους διαδηλωτές με την μικροαστική ελληνική κλάψα που έκρυψε την καλοκαιρινή φυγή των «αγανακτισμένων» προς τα νησιά πίσω απ’ την δικαιολογία «φάγαμε δακρυγόνα»; Τι σχέση έχει το βαθυκρατικά επιδοτούμενο εγχείρημα των “αγανακτισμένων” για να πέσει η «ύποπτη για αντιπροσοδικούς εκσυγχρονισμούς» κυβέρνηση Παπαντρέου του Γ με ένα αδέσποτο κίνημα που έριξε μια χούντα δεκαετιών; Τι σχέση έχουν οι καντίνες στην περίμετρο της πλατείας Συντάγματος με τον ύπνο στα οδοφράγματα της Tahrir; Τι σχέση έχει η γειτνίαση, η ανοχή και η αποδοχή των φασιστών εδώ με τις αιματηρές συγκρούσεις με τους φασίστες εκεί;

Αν δεν έγινε η 25η Γενάρη γεγονός ανταγωνιστικής αναφοράς στο βάλτο μας είναι για έναν απλό λόγο. Εδώ το βασικό ενδιαφέρον είναι το τομάρι του καθενός· εκεί ήταν η στράτευση στο συλλογικό. Μέχρι να αντέχεις τα βασανιστήρια… Μέχρι να αντέχεις να κουβαλάς το πτώμα του φίλου / της φίλης σου – και να γυρνάς πίσω στη μάχη… Μέχρι να τρομάξεις στ’ αλήθεια όχι μόνο τα δικά σου αφεντικά αλλά και τους παντοδύναμους συμμάχους τους.

Εφτά χρόνια μετά η τάξη βασιλεύει αλλά δεν κυβερνά – όχι εδώ αλλά εκεί. Η απόδειξη είναι και πάλι απλή. Η χούντα της αιγύπτου κρατάει φυλακισμένους 60.000 (σωστά διαβάσατε τον αριθμό…) πολιτικούς της αντιπάλους, και ο αριθμός συνεχίζει να μεγαλώνει… ενώ έχει «εξαφανίσει» 1250 ακόμα. Αντίθετα εδώ οι καραγκιόζηδες που τόλμησαν να πιάσουν στο στόμα τους έστω και για μισό δευτερόλεπτο το όνομα “Tahrir” προσκυνούν μια κυβέρνηση ροζ που υπηρετεί τα αφεντικά της· τους συμμάχους της αιγυπτιακής χούντας. Όπως έκαναν οι προηγούμενοι· όπως θα κάνουν οι επόμενοι.

Εφτά χρόνια μετά, το μέγεθος της πρωτοκοσμικής (και της εντόπιας) σαπίλας φαίνεται στα κάτεργα της αιγυπτιακής χούντας, της χούντας του μπαχρέιν, του φασιστικού, απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Κι ας μην πούμε κάτι για τα υπόλοιπα μικρά και μεγάλα του Κόσμου.

Παρασκευές για την Παλαιστίνη

Την Παρασκευή 25 Γενάρη, στο ΕΜΠ, στις 7.30 μμ, το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία «ανοίγει το οπτικό πεδίο» γύρω απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση. Με μια αναφορά / υπενθύμιση των αραβικών εξεγέρσεων / επαναστάσεων το 2011.

Αλλά και την ελληνική ιμπεριαλιστική απάντηση σ’ αυτές: την συμμαχία με την χούντα του Καΐρου…

Μεσαίου – αλλά διαλυτικού – βεληνεκούς

Δευτέρα 21 Γενάρη. Δεν είναι μόνο η πιο πάνω επίθεση της Ουάσιγκτον στο project europe. Υπάρχει και μία χειρότερη – η διάλυση της συνθήκης για τους μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους, γνωστή σαν INF. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει δώσει «διορία» στη Μόσχα ως τις 2 Φλεβάρη, να σταματήσει όλα τα σχετικά της προγράμματα, αλλιώς… Αλλιώς θα φέρει τους δικούς του πυραύλους σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι αυτή τη φορά δεν θα επιχειρήσει να τους εγκαταστήσει στο (δυτικό)γερμανικό έδαφος, όπως την δεκαετία του ’80. Θα τους πάει στο πολωνικό, και σ’ άλλους (αν βρεθούν) πρόθυμους. Πού θα αρχίσουν να σημαδεύουν, σαν αντίποινα, οι ρωσικοί πύραυλοι; Όχι την φίλη γερμανία… Οπωσδήποτε όμως τους «πρόθυμους». Συνεπώς το project europe θα ζοριστεί σε βαθμό φυγοκέντρισης…

Το γεγονός ότι ακόμα και στην παρακμή του ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βρίσκει πρόθυμους συμμάχους στην ευρώπη, απ’ το ελλαδιστάν ως την πολωνία και τα βαλτικά κράτη, δείχνει πολλά γι’ αυτούς ακριβώς τους συμμάχους. Επιπλέον δείχνει το γιατί το να εννοείται σήμερα το νατο σαν εκείνο που ήταν στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου είναι από πολιτική μυωπία έως ανοησία: ουσιαστικά πρόκειται για μια συμμαχία υπό διάλυση, και σίγουρα δεν έχει σχέση με τους πραγματικούς συσχετισμούς του εξελισσόμενου 4ου παγκόσμιου. Η Ουάσιγκτον ξαναφτιάχνει τις στρατιωτικές συμμαχίες της (ή αυτό προσπαθεί να κάνει) – δεν κάθεται πάνω σ’ εκείνες που είχε πριν από 40 χρόνια.

Για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό το νατο είναι μόνο το κέλυφος της συστράτευσής του με τον αμερικανικό. Μπορεί κανείς να «κτυπάει» το καύκαλο· αλλά ο βασικός πυρήνας των στοχεύσεων και των συμμαχιών μένει μέσα προστατευμένος και ανενόχλητος…

Κάπως έτσι τόσο η ελληνική στρατιωτική συμμαχία με την αιγυπτιακή χούντα όσο και με το ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς έχουν περάσει απαρατήρητες…

Είναι “εκτός νατο”, άρα επιτρέπονται… E;