Τέρατα και «σημεία»

Τρίτη 10 Απρίλη. Το καθεστώς Άσαντ (το οποίο, παρεπιπτόντως, παραμένει διεθνώς αναγνωρισμένο, με αντιπροσωπεία στον οηε) είχε καταθέσει έγκαιρα έγγραφη «ενημέρωση» στον διεθνή οργανισμό για σχεδιαζόμενη προβοκάτσια με «χημικά αέρια» στην ανατολική Ghouta. Η Μόσχα, απ’ την μεριά της, έχει ειδοποιήσει εδώ και βδομάδες για το ίδιο ζήτημα· αλλά και για τις “πολύ σοβαρές συνέπειες” που θα έχει οποιαδήποτε αμερικανική “τιμωρία” αν κτυπηθούν ρώσοι στρατιώτες….

Ωστόσο το αμερικανικό καθεστώς και οι σύμμαχοί του τρώγονται: η κατάληψη του θύλακα της Afrin έχει δημιουργήσει ρωγμές στη νομιμοποίηση της «σχέσης» με τους βασσάλους του pkk/ypg. Και η “εκκαθάριση” της ανατολικής Δαμασκού είναι πολύ δυσάρεστη εξέλιξη: όσο λιγοστεύουν οι urban περιοχές που ελέγχονται από αντικαθεστωτικούς ένοπλους, τόσο λιγοστεύουν και οι «ευκαιρίες» να κατηγορηθεί ο Άσαντ (και οι δικοί του σύμμαχοι…) για χρήση «χημικών κατά αμάχων». Στις ερήμους και στα βουνά (και στις εκεί μάχες) δεν υπάρχουν άμαχοι…

Απ’ το 2013 αυτή η κατηγορία είναι όχι η κυριότερη αλλά η μοναδική που «δίνει την άδεια» στην Ουάσιγκτον να βάζει “αυτοπροσώπως” και άμεσα στο στόχαστρο το καθεστώς Άσαντ· αφήνοντας στην άκρη τα «καθήκοντα της αντι-τρομοκρατίας» που, τώρα πια, έχουν εξατμιστεί εντελώς. Τότε, το 2013, παρεμβλήθηκε η Μόσχα (στην όχι και ιδιαίτερα φανατική για επίθεση κυβέρνηση Ομπάμα) και το ζήτημα διευθετήθηκε με την επίσημη και υπό διεθνή έλεγχο καταστροφή των χημικών του Άσαντ. Πριν ένα χρόνο, στις 7 Απρίλη του ‘17, το ψόφιο κουνάβι κορδόθηκε ότι «τιμώρησε» τον Άσαντ (πάλι για μια πλαστή «επίθεση με χημικά») εξαπολύοντας εναντίον ενός στρατιωτικού αεροδρομίου 59 tomahawk: περισσότεροι απ’ τους μισούς “κάπου χάθηκαν” (ποιος, άραγε, φρόντισε γι’ αυτό;), αλλά ο τότε φρέσκος αμερικάνος πρόεδρος έκανε το κομμάτι του σαν “ζορρό”.

Τώρα το ζήτημα είναι χειρότερο. Αφενός επειδή στο “κάδρο των ενόχων” έχει τοποθετηθεί και η Μόσχα· αφετέρου επειδή το ρωσικό καθεστώς έχει προειδοποιήσει με “σοβαρές συνέπειες” αν… Η Haley ανεβάζει διαρκώς στροφές: κατηγόρησε χτες στον οηε την Μόσχα ότι «έχει στα χέρια της το αίμα των παιδιών στη συρία»… Και προειδοποίησε πως (με δικά μας λόγια…) είτε το συμβούλιο ασφαλείας του οηε θα δώσει το ελεύθερο στις ηπα να τιμωρήσουν τον Άσαντ, είτε – στην ουσία – θα αχρηστευτεί… «Οι ηπα θα δράσουν έτσι κι αλλιώς» – αυτή η απειλή μ’ αυτά τα λόγια ήταν όλη δική της.

Εννοείται ότι καμία Μόσχα και κανένα Πεκίνο (τα 2 απ’ τα 5 μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας) δεν πρόκειται να δώσουν στο ψοφιοκουναβιστάν τίποτα άλλο απ’ το βέτο τους. Το ψόφιο κουνάβι έχει δώσει εν τω μεταξύ στην αφεντομουτσουνάρα του το πολύ 48 ώρες για να αποφασίσει τι θα κάνει. (Το γιατί οι καραβανάδες πίσω του το “σκέφτονται” έχει, υποθέτουμε, μια σημασία…)

Η Douma θα έχει εκκενωθεί ως τότε· οι proxies έκαναν την «τελευταία δουλειά» τους και θα έχουν φύγει. Όμως οι προστάτες τους παίζουν ίσως τα τελευταία χαρτιά της «αστυνομικής αξιοπιστίας» τους· με παγκόσμια απεύθυνση. Αφού υιοθέτησαν τα περί “χημικών όπλων” θα πρέπει «κάτι να κάνουν»… (Και πάντως όχι να απελάσουν κι άλλους ρώσους!..). Θα κάνουν κάτι «λίγο και συμβολικό» έχοντας εξασφαλίσει σιωπηρά μια κάποια ανοχή της Μόσχας, ίσα ίσα για να σώσουν τα καταρακωμένα προσχήματά τους; Ή θα προσπαθήσουν να «βάλουν στη θέση» της, με κάποιον ελεγχόμενο τρόπο, αυτήν την «αναθεωρητική δύναμη»; Ο πειρασμός είναι μεγάλος· και το ρίσκο επίσης.

Η τραγωδία μοιάζει να εφάπτεται της φάρσας σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται μέση Ανατολή. Και στη μέση της πένσας είμαστε μερικά εκατομμύρια κρατούμενοι…

(Τι να σκέφτεται επ’ αυτού το τσακισμένο υπουργικό συμβούλιο στο Λονδίνο; Τι να σκέφεται επ’ αυτού το χρεωκοπημένο υπουργικό συμβούλιο στην Αθήνα; Θα στηρίξει τους τιμωρούς συμμάχους του ακόμα κι αν βάλουν φωτιά στα τόπια;)

(φωτογραφία: Ομορφόπαιδο δεν τον λες… Είναι ο ρώσος πρεσβευτής στον οηε Vasily Nebenzya χτες, στη συνεδρίαση του συμβουλίου ασφαλείας. Η χρήση βίας απ’ τις ηπα με ψεύτικες προφάσεις κατά της συρίας θα έχει βαριές συνέπειες επανέλαβε… Και η Μόσχα έχει μια παράδοση: αυτό που λέει το εννοεί…)

Οι απολίτιστοι…

Τρίτη 10 Απρίλη. Ο οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του οηε (fao) πρόκειται να ξεκινήσει μεθαύριο ένα καινούργιο πρόγραμμα διάρκειας 2 χρόνων για την εκπαίδευση των ενδιαφερόμενων ανάμεσα στους πρόσφυγες απ’ την συρία που βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια πάνω στην αγροτική παραγωγή. Σκοπός του προγράμματος είναι αφενός η οργάνωση μιας ορισμένης διατροφικής κάλυψης των προσφυγικών καταυλισμών με «αυτοπαραγωγή» (αλλά και το σχετικό μικρο-εμπόριο…), και αφετέρου η πετυχημένη ένταξη όσων προσφύγων το επιλέξουν στην τουρκική αγροτική παραγωγή. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται απ’ την ύπατη αρμοστεία του οηε για τους πρόσφυγες και διάφορα κράτη.

Ο επικεφαλής του fao Dominique Burgeon έκανε χτες, επ’ ευκαιρία της αναγγελίας του νέου προγράμματος, κι αυτήν την δήλωση:

Θέλω να συγχαρώ την τουρκική κυβέρνηση και τον τουρκικό λαό για τον γενναιόδωρο τρόπο με τον οποίο αγκάλιασαν τους πρόσφυγες απ’ την συρία, και να θέλω να τους συγχαρώ επίσης για την υποστήριξη που έχουν προσφέρει στους διεθνείς οργανισμούς.

Αυτοί εκει πέρα οι «προαιώνιοι εχθροί» (που οπωσδήποτε θα διαλυθούν όπου νάναι)… έχουν εντελώς απολίτιστους τρόπους για να ασχολούνται με τους πρόσφυγες. Αντί να φτιάξουν ένα «υπουργείο μετανάστευσης» και να το αναθέσουν σ’ όποιο καθίκι θα ήταν διατεθειμένο να παίξει τον φερετζέ του στρατού (και της εξόντωσης όσων τολμούν να πατάνε τα ιερά χώματα χωρίς να είναι τουρίστες…), απασχολούν υπηρεσίες από τα περισσότερα υπουργεία τους, σε μικτές επιτροπές, μαζί με εκπροσώπους των διάφορων διεθνών οργανισμών. Το έχουν πάρει σοβαρά οι άθλιοι!!!

Και πόσους πρόσφυγες περιθάλπτουν; Μόνο 3,5 εκατομύρια αυτή τη στιγμή. Σε πληθυσμιακή αναλογία 1:8 (ο πληθυσμός της τουρκίας είναι 80 μύρια) θα ήταν σα να φροντίζει το ελληνικό κράτος (και η ελληνική κοινωνία) 437.000… Άντρες, γυναίκες και παιδιά…

Σιγά!!! 437 χιλιάδες πρόσφυγες απ’ την συρία θα είχαν ανθρώπινη μεταχείριση στο ελλαδιστάν; Και μάλιστα θα ασχολούνταν μαζί τους απ’ το υπουργείο κοινωνικών υποθέσεων μέχρι τα υπουργεία εργασίας και αγροτικής ανάπτυξης όπως συμβαίνει σ’ αυτήν την απολίτιστη επικράτεια του «σουλτάνου»;

Σιγά!!! Οι έλληνες, κράτος και υπήκοοι, είναι πρωτοκοσμικοί, ευρωπαίοι και πολιτισμένοι!!! Όχι σαν αυτόν τον φασίστα τον Orban – για παράδειγμα… Ακόμα περισσότερο!!!

(Μην κάνετε την έξυπνη ερώτηση «και τότε γιατί φεύγουν απ’ την τουρκία;». Υπάρχουν και καλύτερα μέρη για τους ξεριζωμένους…

Πάντως όχι το ελλαδιστάν…)

(Δεν είναι «μακέτο». Το Kilis είναι μια κωμόπολη περίπου 30.000 κατοίκων. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί γύρω του φιλοξενούν άλλες 120.000 πρόσφυγες απ’ την συρία. Αυτός της φωτογραφίας στεγάζει 24.000. Εννοείται ότι πέρα απ’ τα υπόλοιπα έχει και σχολείο, με δασκάλους εκπαιδευμένους για να φροντίζουν παιδιά με συναισθηματικά προβλήματα λόγω πολέμου και ξενητειάς, κι ένα ειδικό σχολικό πρόγραμμα που συνδυάζει στοιχεία του συριακού και του τουρκικού…

Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα έως προσβλητικά για τον “πολιτισμό” πράγματα εδώ δίπλα και να μην έχει αναλάβει δράση ο ψεκασμένος, ο ογκόλιθος κι όλο το κυβερνητικό και διακομματικό σκυλολόι;)

Δείτε

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το video ντοκυμαντέρ Kill ‘em all: in the name of the name (από Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους).

Πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η εθνικοφροσύνη αναγεννιέται σαν «το όνομά μας…» Η διάλυση της γιουγκοσλαβίας, η σφαγή των Βοσνίων, ο άξονας Αθήνας / Βελιγραδίου, τα ελληνικά σχέδια για επέκταση προς βορρά, η προοπτική διάλυσης και μοιρασιάς του κράτους της μακεδονίας.

Δείτε κι αυτό: Μεσίστιες γαλανόλευκες και μισοφέγγαρα στις φλόγες: ο ελληνικός αντιτουρκικός ιμπεριαλιστικός παροξυσμός στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, και το ελληνικό όνειρο για την διάλυση της τουρκίας (πάνω στο κύμα του τότε διεθνούς σχεδιασμού για τη μέση Ανατολή): Ίμια, κύπριοι μοτοσυκλετιστές, υπερεξοπλισμός… Ένα video ντοκουμέντο του 2016, απ’ το antifa projector.

Διακοπές…

Τετάρτη 4 Απρίλη. Απ’ την Πέμπτη 5 Απρίλη ως και την Δευτέρα 8 Απρίλη η ασταμάτητη μηχανή παίρνει άδεια – και απ’ τον εαυτό της.

Ευχόμαστε πριν και μετά τις μάσες να αράζετε στη λιακάδα σαν τον κύριο πάνω. (Στ. σ’ έκλεψα χωρίς να ρωτήσω – δεν πρόλαβα, ήταν ιδέα της τελευταίας στιγμής!!!)

Η θεία Λίτσα έχει κάτι επιπλοκές

Τετάρτη 4 Απρίλη. Είναι αλήθεια, και πρέπει να την πούμε: το τμήμα “επαφών με το ξανθό γένος” της θείας Λίστας έπαθε τραμπάκουλο χτες. Πρώτα με την υποδοχή του “τσάρου” (δεν κάνει να τον λέμε έτσι; τι λένε οι σύμβουλοι απ’ το Τελ Αβίβ;) απ’ τον “σουλτάνο”. Μια μαύρη θωρακισμένη λιμουζίνα που συνοδεύεται μόνο από άοπλους ιππείς (ναι, ιππείς…) είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη επίδειξη δύναμης (με όρους δημόσιας τάξης και ασφάλειας) εκ μέρους του οικοδεσπότη. Έτσι δεν είναι; Σημειολογικά πολύ προχωρημένη. Κάτι θα σημαίνει αυτό…

Ύστερα η δήλωση του Πουτινάκου. Αντί να πει “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η απελευθέρωση των δύο παλληκαριών απ’ την ελλάδα” είπε “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η ολοκλήρωση της πώλησης των S-400 στην τουρκία”. Κακώς μπελάς: με 400 χιλιόμετρα τουρκικά ραντάρ και αντιεροπορική άμυνα το Αιγαίο δεν είναι πια «ελληνική λίμνη». Με το που θα σηκώνονται τα ελληνικά πολεμικά απ’ τη Ν. Αγχίαλο τα τουρκικά ραντάρ θα τα έχουν στο στόχαστρο…

Το τελευταίο, μετά την θεμελίωση του πυρηνικού σταθμού στο Akkugu: όλα τα ελληνικά γεωπολιτικά τσακάλια (μισθοδοτούμενοι απ’ τις υπηρεσίες…) και το κοινό τους, έχουν σιγουρευτεί πως όπου νάναι η τουρκία θα διαλυθεί (τα τελευταία 25 χρόνια…). Είναι δυνατόν κοτζάμ «τσάρος» να κάνει λάθος και να κλείνει deal μ’ ένα κράτος που έχει – δεν έχει μερικούς μήνες ζωής;

Η θεία Λίτσα, στη διάρκεια του τραμπάκουλου, άρχισε να βγάζει αφρούς και να μοιρολογάει: Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Ωιμέ!!! Αλί και τρισαλί!!! Παναγία μου!!!

Όχι για να συνέλθει, αλλά για να σταματήσει τουλάχιστον να βλέπει κοζάκους να καλπάζουν στον θεσσαλικό κάμπο κατηφορίζοντας προς τα διόδια της Λαμίας (χωρίς τον Λαφαζάνη…), αναγκαστήκαμε (τι άλλο;) να της κάνουμε ένεση ουασιγκτονονίνης των 1000 mg. Είναι πολύ μεγάλη δόση, μπορεί και να σε στείλει (στο αφγανιστάν):

… Είχε πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς την αλληλεπίδραση του Αλέξη Τσίπρα με δύο Αμερικάνους προέδρους. Είναι πολύ νέος, 43 ετών, επομένως είναι ένας άνθρωπος που σκοπεύει να είναι μέρος του πολιτικού συστήματος για χρόνια. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι επίσης νέος, οπότε είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτούς τους δύο ικανούς πολιτικούς να παίζουν πολιτικό σκάκι. Γιατί είμαι σίγουρος πως δεν σκέφτονται μόνο τι θα γίνει το 2019 αλλά και το 2029 και το 2039…. Ο Αλέξης Τσίπρας τα πήγε καλά με την Ουάσιγκτον. Έκανε εντύπωση όχι μόνο στον Ντόναλντ Τραμπ αλλά και σε σημαντικά μέλη του δημοκρατικού κόμματος…

(Μόλις άκουσε «2039» η θεία Λίτσα ανασηκώθηκε και προσπάθησε να εστιάσει. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να εστιάσει μετά από 20 χρόνια μόνο· γενικά βλέπει δυνατά μετά τα 100. Ψιθύρισε μόνο: Θα έχει πεθάνει ο σουλτάνος και ο τσάρος τότε; Ε;;; Και μετά ξαναξεράθηκε.

Μάλλον θα την βγάλει…)

 

Με το γλύψιμο σώζεται η κατάσταση;

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το ότι ο αμερικάνος πρεσβευτής Geoffrey Pyatt γλύφει τόσο ξετσίπωτα τις δύο κεντρικές βιτρίνες της ελληνικής πολιτικής σκηνής (τα πιο πάνω αποσπάματα είναι από συνέντευξή του στον antenna…) είναι κάτι που, υποθέτουμε, τις κολακεύει. Τέτοια θέλουν, τέτοια λαμβάνουν.

Το ξαναθυμίζουμε όμως: ο τύπος θα έπρεπε να δικάζεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας λόγω της συμμετοχής του στην προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Maidan, στο Κίεβο.

Αφού το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / βαθύ κράτος έχει τέτοιους φίλους, τι τους θέλει τους εχθρούς; Ωστόσο τι θέλουν και, κυρίως, τι θα κάνουν οι “φίλοι”; Πως να χωθείς στον καυγά όταν ο “φίλος” κάνει συνέχεια ελιγμούς;

Ακουμπάς σ’ έναν πιο σταθερό φίλο: το Τελ Αβίβ…

Η θεία Λίτσα έχει διδακτορικό στη γεωπολιτική

Τετάρτη 4 Απρίλη. Η αιτία που δημιουργήθηκε το νέο ελληνικό κράτος κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα άφησε ένα μόνιμο κουσούρι στα κρανία των υποτελών και, ακόμα μεγαλύτερο κουσούρι στα κρανία των ποιμένων τους: όπου γίνεται καυγάς στα πέριξ χώσου και κάτι θα βγάλεις. Αυτό λέγεται «γεωπολιτική πρόσοδος» και έχει δουλέψει για πολλές δεκαετίες· αν και όχι όπως θα ήθελε η θεία Λίτσα.

Ακριβώς επειδή οι διεθνείς ανταγωνισμοί αποδείχθηκε για καιρό ο μόνος τρόπος για να έχει το ελλαδιστάν τα «έξτρα» του απ’ την εύνοια πότε του ενός και πότε του άλλου, η πεποίθηση ότι μόνο αν πατάς και τρίζει το πάτωμα (κι όλοι λένε: Ωωωωω! Μόλις μπήκε ο Γκρέκος ο σκληρός!) προκόβεις έγινε δεύτερη φύση των ελλήνων, λαού και εξουσίας. Γι αυτό και είναι ειδικοί είτε στο να κάνουν καυγάδες στα πέριξ της επικράτειας τους, είτε να «κρατάνε ανοικτούς λογαριασμούς» – για μελλοντική αξιοποίηση.

Απέναντι στο τουρκικό καθεστώς το ελληνικό έχει 1 + 2 τέτοιους «ανοικτούς λογαριασμούς». Ο ένας κρατάει απ’ τα ‘80s, με τις αναπροσαρμογές των αλλαγών στη διεθνή νομοθεσία: τα σύνορα στο Αιγαίο. Χαμηλόφωνα οι επαγγελματίες δημαγωγοί του ελλαδιστάν παραδέχονται ότι υπάρχουν καμιά 100αριά, μπορεί και 150 ξέρες, ύφαλοι, βραχονησίδες στο ανατολικό Αιγαίο που δεν αναφέρονται συγκεκριμένα σε καμία διεθνή συνθήκη παραχώρησης εδαφών στο ελλαδιστάν ή συμφωνία οριοθέτησης· κατά συνέπεια είναι άγνωστης ιδιοκτησίας, με βάση πάντα την διεθνή νομοθεσία. Η Άγκυρα δεν βγάζει απ’ το κεφάλι της τις «γκρίζες ζώνες» – ισχύουν. Ισχύουν τόσο πολύ που όταν ένας πρώην υπ.εξ. του μεγέθους του Πάγκαλου λέει ότι «τα Ίμια δεν είναι ούτε ελληνικά ούτε τούρκικα» μπορεί να απολυθεί ακόμα και ο δημοσιογράφος που του πήρε την συνέντευξη…

Η λογική λέει πως όταν δύο κράτη έχουν τέτοιες συνοριακές ασάφειες κάθονται, κοιτάνε τους χάρτες, κάνουν την μοιρασιά και τελειώνει η ιστορία. Αμ δε! Η λογική για τους έλληνες είναι συνώνυμη της προδοσίας. «Δεν θα παραχωρήσουμε σπιθαμή ελληνικού εδάφους – ακόμα κι αν είμαστε οι μόνοι στον γαλαξία που υποστηρίζουμε ότι είναι ελληνικό! Αρκεί, φυσικά, να μην το πάρετε!!». Για την Άγκυρα αυτή η εκκρεμότητα είναι ενοχλητική εντελώς πρακτικά: θέλει να κινούνται τα πλοία της στα τουρκικά παράλια και να βγαίνουν στο Αιγαίο χωρίς να ζητάνε άδεια απ’ την ελληνική διοίκηση. Για την Αθήνα, αντίστροφα, η εκκρεμότητα αυτή είναι καλή αιτία για να καυγαδίζει· όποτε νομίζει πως ενδιαφέρονται κι άλλοι να πάρουν το μέρος της στον καυγά. Στην Αθήνα αυτό λέγεται «προσήλωση στην ειρήνη και στη διεθνή νομιμότητα». Ακριβώς όπως στο αρχηγείο οποιασδήποτε συμμορίας λέγεται «Μα δεν έχουμε δίκιο; Έχουμε!!!»

Οι άλλοι δύο «ανοικτοί λογαριασμοί» είναι ορισμός της διεθνούς τσογλανίας. Πρώτον το Καστελόριζο, και η ελληνική φαντασίωση ότι έχει αοζ – σε βάρος της τουρκίας που έχει κάτι λιμά… Δεύτερο τα (πιθανά) υποθαλάσσια κοιτάσματα της κύπρου, που ανήκουν μόνο στη Λευκωσία…

Για το πρώτο δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα… Για το δεύτερο, που είναι η αιτία της πρόσφατης αφύπνισης της θείας Λίτσας (κι όχι, βέβαια, τα “δύο παληκάρια”, απλά αυτό είναι συναισθηματικά πιο πιασάρικο…), το πράγμα είναι απλό. Οι τουρκοκύπριοι (και πίσω τους η Άγκυρα) λένε: αφού το παίζετε ότι η κύπρος είναι ένα ενιαίο κράτος (που απλά έχει κάτι εσωτερικές εκκρεμότητες…) κι αφού υπονομεύετε κάθε πιθανότητα λύσης, πρέπει τουλάχιστον απ’ την αξιοποίηση των κοιτασμάτων να ωφεληθούν όλοι, βόρειοι και νότιοι, αναλογικά, μέσα από ένα κοινό μηχανισμό αποφάσεων και εκμετάλλευσης. Λογικό.

Οι ελληνοκύπριοι απαντούν: αμ δε!!! Ναι μεν θα πρέπει να ωφεληθείτε κι εσείς ω βόρειοι, αλλά αυτό θα το αποφασίσουμε εμείς. Θα εκμεταλλευτούμε μόνοι μας τα κοιτάσματα στο νότο και, αν είστε καλοί και συμφωνήσετε σε όσα απαιτούμε για να «λυθεί το κυπριακό», τότε θα σας δώσουμε το μερδικό σας…

Μ’ άλλα λόγια η Λευκωσία και η Αθήνα κάνουν εκβιασμούς. Με γκάζι. Η ιδέα είναι: και θα βγάλουμε φράγκα, και θα κάνουμε καυγά. Τι απαντάει η τουρκική μεριά; Ξεχάστε το! Τι θα έπρεπε να πει δηλαδή;

Η ελληνική ιμπεριαλιστική γεωπολιτική είναι θεία Λίτσα

Τετάρτη 4 Απρίλη. Ορισμένοι απ’ τα φερέφωνα και τους μισθοδοτούμενους των υπηρεσιών του ελληνικού βαθέος κράτους παραδέχονται, σε σπάνιες (πολύ σπάνιες!) στιγμές ειλικρίνειας, ότι αν η Άγκυρα είχε πράγματι επιθετικές βλέψεις στο Αιγαίο απ’ το 1976 όπως την κατηγορεί μόνιμα η Αθήνα (απ’ την εποχή του «βυθίσατε το Χόρα» του σοσιαλεθνικιστή Παπαντρέου του Β…) θα είχε πάρει το μισό πέλαγος χαλαρά και προ πολλού! Δεν είναι ότι δεν έχει τον στρατιωτικό τρόπο να το κάνει· δεν είναι καν ότι ελλάδα και τουρκία είναι στην ίδια συμμαχία (απ’ το 1975 έως το 1980 η Αθήνα είχε αποχωρήσει απ’ το στρατιωτικό σκέλος του νατο…). Είναι ότι δεν είναι αυτό που την ενδιαφέρει. Εκείνο που θέλει το τουρκικό καθεστώς σε όλες τις εκδοχές του, και προ Ερντογάν, είναι να μην του τα ζαλίζουν οι έλληνες στο Αιγαίο. Οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί του τουρκικού καθεστώτος στα ‘90s (μ’ έναν εμφύλιο στο εσωτερικό του) δεν ήταν το Αιγαίο αλλά ο Καύκασος. Τώρα και πάλι δεν είναι το Αιγαίο. Είναι η αραβική μέση Ανατολή…

Συνεπώς η ιδιοκτησιακή ασάφεια για διάφορες ακατοίκητες ξέρες του ανατολικού Αιγαίου θα μπορούσε να έχει διευθετηθεί προ πολλού· με βάση την λογική. Όπως, φυσικά, με βάση και πάλι την λογική, το ελληνικό φασισταριό θα έπρεπε να έχει πάψει προ πολλού να λέει παπαριές για την «αοζ του Καστολέριζου» – υπάρχουν έλληνες «ειδικοί» που έχουν αποδείξει τεκμηριωμένα ότι δεν ισχύει τέτοιο πράγμα! Δεν χρειάζονται άλλοι!!!.. Θα μπορούσε, επίσης, να έχει «λυθεί και το κυπριακό» αν η ακροδεξιά ελληνοκυπριακή πλειονότητα και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο ήθελαν.

Αλλά δεν θέλουν. Όπως πέρασαν πάνω 70 χρόνια χωρίς να διευθετήσουν την συνοριακή γραμμή με το αλβανικό κράτος και να άρουν το καθεστώς «εμπόλεμης κατάστασης», απ’ το τέλος του β παγκόσμιου… Όπως έχουν περάσει πάνω από 22 χρόνια απ’ την «ενδιάμεση συμφωνία» με την δημοκρατία της μακεδονίας και το «θέμα του ονόματος» θα συνεχίσει να είναι «δύσκολο να λυθεί»… Έτσι και στα «ελληνοτουρκικά», που είναι η μαμά όλων των καυγάδων που θέλει να κάνει το ελλαδιστάν έχοντας το μυαλό του σε πιθανά γεωπολιτικά, ιμπεριαλιστικά κέρδη· χάρη στο σεγοντάρισμα κάποιας «μεγάλης δύναμης»…

Αρκεί να μην υπάρχει «μεγάλη δύναμη» μαζί με την έτσι κι αλλιώς μεγαλύτερη τουρκική δύναμη. Τότε… τότε η θεία Λίτσα βγάζει αφρούς – επι ματαίω: τώρα βλέπει εφιάλτες με σφυροδρέπανα (ρωσικά και κινέζικα) και ημισέληνους μαζί…

Αλλά για ποιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο μιλάμε; Γι’ αυτό που ορκίζεται στα «δημοκρατικά ιδεώδη» δίνοντας άσυλο σε τούρκους χουντοκαραβανάδες, κάνοντας συμμαχία με μια αιματοβαμμένη χούντα (την αιγυπτιακή), ή υποστηρίζοντας ένα μιλιταριστικό / ρατσιστικό καθεστώς που δολοφονεί μαζικά εδώ και δεκαετίες, όπως το ισραηλινό; Μήπως πρόκειται για το ίδιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο που ταΐζει στο κοινοβούλιο μια «εγκληματική συμμορία», μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, την ίδια στιγμή που δικάζεται υποτίθεται η ίδια οργάνωση, σε αργή, πολύ αααργήηηη κίνηση, για δολοφονίες κατ’ εξακολούθηση; Γι’ αυτό το κράτος μιλάμε;

Αν βρείτε όμοιό του αλλού στον κόσμο παρακαλούμε να μας το δείξετε…

Το τραίνο δεν σφυρίζει…

Τετάρτη 4 Απρίλη. Αν θέλει κανείς (θέλει;) να υποψιαστεί τι είναι ο ντόπιος προσοδικός συνδικαλισμός (μαζί με όλες τις μικρομεσαίες ουρές του…) αρκεί να ρίξει μια ματιά στο πως έχουν οργανώσει τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών στη γαλλία την απεργία που μόλις ξεκίνησε.

Πρόκειται για εντελώς ρεφορμιστικά συνδικάτα – καμμία αμφιβολία! Επίσης το μέτωπό τους είναι επιχειρούμενες αλλαγές στη νομοθεσία που μυρίζουν “ιδιωτικοποίηση”. Στην ελλάδα τι θα έκαναν; Μία ή δυο “γενικές απεργίες” – νάχαμε να λέγαμε. Άντε και μια διήμερη απεργία στον θιγόμενο κλάδο…

Στη γαλλία τι έχουν σχεδιάσει (και αποφασίσει με “κάλπες” αν δεν κάνουμε λάθος): Κυλιόμενες διήμερες απεργίες, με τρεις μέρες κενό ανάμεσα, για τους επόμενους 3 μήνες! Όχι μια “απεργία διαρκείας” που στις 2 ή στις 3 βδομάδες θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα στους μισθωτούς απεργούς (εκεί δεν δηλώνουν “αναρρωτική άδεια”, σε συνεννόηση με τους προϊστάμενους, για να απεργούν και να πληρώνονται…) Αλλά: κυλιόμενες διήμερες απεργίες για ένα τρίμηνο…

Δεν αγιάζουμε τίποτα – ξέρουμε πολύ καλά τον ρόλο των επίσημων συνδικάτων σ’ όλο τον πρώτο κόσμο. Πάντα μας έκανε, όμως, εντύπωση το γεγονός ότι μερικές απ’ τις σχετικά σπάνιες απεργίες που έκαναν εκεί, οι “χαζοί ευρωπαίοι” (σε σχέση με τους “επαναστάτες έλληνες”…), ήταν καλά σχεδιασμένες και οργανωμένες ώστε να πετύχουν το μέγιστο αποτέλεσμα.

Ίσως να είναι απλά θέμα “λογικής” – ρεφορμιστικής συνδικαλιστικής λογικής, αλλά πάντως λογικής….

Ο στρατηγός Λάμαχος!

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το 425 (π.χ.) ο πιτσιρικάς (21χρονος) Αριστοφάνης παρουσιάζει στους θεατρικούς αγώνες των Παναθηναίων τους Αχαρνής και παίρνει το βραβείο: ενώ ο πόλεμος με την Σπάρτη μαίνεται στον 7ο χρόνο του, ο αθηναίος πολίτης Δικαιόπολις, απηυδισμένος απ’ την εξαθλίωση και τα δεινά, κλείνει ιδιωτική συμφωνία ειρήνης με τους σπαρτιάτες. Όταν αυτό μαθαίνεται, η εκκλησία του δήμου εξαγριώνεται. Στη συνέχεια η μισή πείθεται απ’ τα επιχειρήματά του, όμως άλλη μισή συνεχίζει να είναι αρπαγμένη, και καλεί τον στρατηγό Λάμαχο να βάλει στη θέση δια του λόγου τον προδότη. Στην αντιπαράθεση μεταξύ τους ο Δικαιόπολις νικάει και στη συνέχεια γίνεται πατιρντί κανονικό, όπου κερδίζει το βραβείο της οινοποσίας.

Στις αρχές του 1976 το “Θέατρο τέχνης” (Κάρολος Κουν) παραγγέλνει στον 30άρη Δ. Σαββόπουλο (που έμελλε αργότερα να εξελιχθεί σ’ αυτά που κορόιδευε τότε…) την μουσική για το θεατρικό ανέβασμα της Αριστοφανικής κωμωδίας. Ο μουσικός κάνει δική του μετάφραση διασκευάζοντας κατάλληλα το πρωτότυπο, και φτιάχνει μια μουσική αναρχική κωμωδία που πέρα απ’ την Αριστοφανική σάτιρα κοροϊδεύει τα κλισέ της μεταπολιτευτικής πουριτανικής αριστεράς θριαμβολογώντας για την χαρά της ζωής.

Η Σαββοπουλική εκδοχή απορρίπτεται: δεν είναι μόνο η αθυροστομία αλλά και η ειρωνία της απέναντι στα “ιερά και όσια” της εποχής, κάτι Θεοδωράκηδες, κάτι Ρίτσους… (Υποψιαζόμαστε πως και σήμερα, για άλλους λόγους, διάφορες νεοπουριτανικές αστυνομίες θα το απαγόρευαν: οι Διονυσιακές γιορτές είναι “σεξιστικές”… Στη μόδα είναι τα ψυχοφάρμακα…)

Τελικά οι Αχαρνής θα παρουσιαστούν σαν ανεξάρτητη μουσικο/θεατρική παράσταση σε μπουάτ της Πλάκας στο τέλος του 1976, και θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο την επόμενη χρονιά.

Εορταστικούς και καθόλου χριστιανικούς, η ασταμάτητη μηχανή αφήνει τους Αχαρνής στην παρέα σας για τις επόμενες μέρες. (Όσες/ όσοι αγνοείτε το έργο, ακούστε το προσεκτικά ως το τέλος! Έχει ψωμί!)

Όσο για την ίδια την ασταμάτητη μηχανή; Έχει υπογράψει χωριστή συμφωνία ειρήνης με τους «εθνικούς εχθρούς», για τον εαυτό της και τις φίλες / τους φίλους της αποκλειστικά! Και πάει να την ανανεώσει.

Στρατηγέ Λάμαχε;;! Λαμαρχίδη!!!