Κορέες 1

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Γράφαμε χτες για το ενδεχόμενο Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ να ανακοινώσουν, πριν τη λήξη των χειμερινών παραολυμπιακών, μια συμφωνία “οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης” μεταξύ τους, που θα περιλαμβάνει το “πάγωμα” των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της δεύτερης (έτσι κι αλλιώς έχει μάλλον ολοκληρώσει τον κύκλο τους…)

Μια συνέντευξη του ρώσου υπ.εξ. Sergey Lavrov μας το θύμισε: τέτοια, ακριβώς, είναι η ρωσο-κινεζική πρόταση, όπως ανακοινώθηκε απ’ τους υπ.εξ. των δύο κρατών στις 4 του περασμένου Ιούλη! Η πρόταση, που ονομάζεται «πρωτοβουλία διπλού παγώματος» (double freeze initiative), προβλέπει το «πάγωμα» των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της βόρειας κορέας, με παράλληλο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων της νότιας με τις ηπα.

Υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης έχει ταχθεί, και μάλιστα πολύ θερμά, ήδη από τότε και το Βερολίνο… Εννοείται ότι η Ουάσιγκτον την έχει απορρίψει, μετά βδελυγμίας!

Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, λοιπόν, αν οι «αγαπημένοι» Kim και Moon προχωρούσαν σ’ αυτή τη συμφωνία μεταξύ τους, έχοντας την δεδομένη και δηλωμένη υποστήριξη της Μόσχας, του Πεκίνου, του Βερολίνου και, γιατί όχι, του Παρισιού. Σε μια τέτοια περίπτωση τα 3 απ’ τα 5 μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (κίνα, ρωσία, γαλλία) θα ήταν «υπέρ», σπρώχνοντας στην απομόνωση τις ηπα. Που, θεωρητικά, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις ασκήσεις με τον συνεταίρο τους (την ιαπωνία)· εμφανιζόμενα και τα δύο κράτη, καθαρά, σαν «κράτη ταραξίες»…

Όπως συμβαίνει και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις, η πολεμοχαρής ατζέντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έχει «λύση δύο», ειδικά αν δεν έχει τον έλεγχο της διαμόρφωσής της. Από τον μαξιμαλισμό του «δώστε τα κλειδιά των πυρηνικών και των πυραύλων σας αλλιώς πρώτα θα σας στραγγαλίσουμε και μετά θα σας ισοπεδώσουμε» η πρόταση για «διπλό πάγωμα» απέχει τόσο όσο χρειάζεται για να πνίξει (μεταφορικά) τον «ψάχνω να βρω αφορμές» τσαμπουκά των ηπα στον δυτικό Ειρηνικό.

Και φαίνεται πως είναι πολλοί εκείνοι που έχουν και το μυαλό και τους τρόπους να απεργάζονται ένα τέτοιο πνίξιμο…

Κορέες 2

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Το γεγονός ότι η κορεατική χερσόνησος είναι μακριά απ’ την ελληνική δεν δικαιολογεί, βέβαια, την “ντροπαλή σιωπή” και την “έλλειψη ενημέρωσης” της ντόπιας δημαγωγίας – και μιλάμε, κατ’ αρχήν, για τα γεγονότα – για όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες κάτω απ’ την ομπρέλλα των χειμερινών ολυμπιακών. Όποτε είναι να γρυλίσει ή να απειλήσει η Ουάσιγκτον μια χαρά ενημερώνονται· και σεγοντάρουν. Είναι θέμα συμμαχιών. Και, πιθανόν, σαν απόγονοι του “ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα”, να υποψιάζονται ότι ένα κορεατικό / ασιατικό στραπάτσο των ηπα δεν θα έχει όφελος για τις δικές τους ελπίδες περί νέων γεωπολιτικών προσόδων.

Να, λοιπόν, αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του αμερικανικού καθεστωτικού cbs news το Σάββατο το βράδυ (όταν ο Pence είχε πάρει τον αεροπορικό δρόμο του γυρισμού):

Ο αντιπρόεδρος Mike Pence είπε το Σάββατο ότι δεν υπάρχει «απόσταση» μεταξύ ΗΠΑ και Νότιας Κορέας, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους για το ραντεβού με την Βόρεια Κορέα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες στην Pyeongchang…. Κατά την πτήση της επιστροφής του απ’ το ταξίδι στην Ασία – Ειρηνικό, καθώς πετούσε κάπου πάνω απ’ τη Νότια Κορέα, είπε στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο Air Force Two ότι εκτίμησε την διαφάνεια και τις προοπτικές του Moon προς την Βόρεια Κορέα, αλλά επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα «θα συνεχίσουν να είναι σταθερές και να δουλεύουν με συντονισμένο τρόπο για να προκαλέσουν την μέγιστη οικονομική και διπλωματική πίεση στη Βόρεια Κορέα.

…

Το καθήκον του ταξιδιού του Pence, σχεδιασμένο να απομακρύνει την προσοxή του κόσμου απ’ την ολυμπιακή επανένωση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, αποδείχθηκε αδύνατο να έρθει σε πέρας, καθώς οι εντυπωσιακές εικόνες μιας χαμογελαστής Kim Yo-jong να στέκεται δίπλα στον Moon στον Μπλε Οίκο βγήκαν απ’ την πρώτη μέρα και κυριάρχησαν στα μμε.

Ο τυπικός ηγέτης του Βορειοκορεατικού κράτους Kim Yong-nam συμμετείχε επίσης στο ιστορικό γεύμα με τον Moon. Τα ασιατικά media γέμισαν γρήγορα με φωτογραφίες των ανοικτόκαρδων μηνυμάτων που η Kim Yo-long και ο Kim Yong-nam έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών του Μπλε Οίκου.

«Δουλεύοντας για την ενότητα στο δρόμο για την ενοποίηση» έγραψε ο Kim Yong-nam. «Είναι επιθυμία των λαών μας να το προσπαθήσουμε στ’ αλήθεια».

«Η απόσταση ανάμεσα στην Pyongyang και την Seoul μίκρυνε στις καρδιές μας» έγραψε η Kim Yo-Jong. «Εύχομαι ένα μέλλον με ένωση και ευημερία».

…

Είχε κανονιστεί ο Pence και ο Moon να παρακολουθήσουν μαζί έναν αγώνα ανδρών στο short-track speedskating πριν τον αντίστοιχο αγώνα των γυναικών [τον οποίο παρακολούθησαν], όπου η αμερικανική και η κορεατική ομάδα ήταν αντίπαλες, αλλά ο Moon άφησε τον Pence να περιμένει, και δεν πήγε καθόλου.

Μετά την τσιγκουνιά που έδειξε απέναντι στην αμερικανική αντιπροσωπεία σε σχέση με το speedskating, ο Moon πήγε να παρακολουθήσει έναν αγώνα χόκεϋ με τον Kim Yong-nam.

…

Το διάστημα που ο Pence προσπαθούσε να αποφύγει τους Βορειοκορεάτες στους Ολυμπιακούς στιγματίστηκε από άγαρμπες, στωικές φωτογραφίες και κανένα show.

…

Το πρωί του Σαββάτου, μετά την τελετή έναρξης, ο Pence τιτίβισε την συμφωνία του με τη γνώμη του πρώην πρέσβη των HΠΑ στον ΟΗΕ John Bolton, που είπε στο Fox News ότι το γεγονός ότι οι αντιπρόσωποι της Βόρειας Κορέας τοποθετήθηκαν να κάτσουν κοντά σ’ εκείνους της Νότιας στην τελετή έναρξης, ήταν ένα «προπαγανδιστικό παραμύθι» της Βόρειας Κορέας.

«Καλά τα είπε ο Bolton. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψουν η προπαγανδιστικη κοροϊδία του Βορειοκορεατικού καθεστώτος να περάσει χωρίς απάντηση απ’ την παγκόσμια σκηνή. Ο κόσμος ΔΕΝ μπορεί να κλείσει τα μάτια στην καταπίεση και στις απειλές του καθεστώτος του Kim”.

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζονται τα σχόλιά μας…. Απλά κάπου γράφτηκε κι αυτό: «ξέρουμε τον νικητή των χειμερινών ολυμπιακών του 2018: είναι η βόρεια κορέα».

(φωτογραφία: Εδώ ο αντιβασιλιάς είναι ντυμένος, αλλά στην πραγματικότητα ολόγυμνος. Ώστε “προπαγανδιστική κοροϊδία” η σκηνή; Και γιατί ωρέ, κοτζάμ αντι-αρχιστράτηγος του πλανήτη, δέχτηκες τέτοια ταπείνωση; Και γιατί τα λες τιτιβίζοντας, σαν παιδάκι που ντρέπεται να κατουρήσει στον κήπο που έχουν καλέσει το σόι του, αλλά δεν κρατιέται κιόλας, οπότε στο τέλος κατουράει πάνω στο κανίς των οικοδεσποτών; Ε;

Επειδή αυτό μπορεί να το αγοράσει το fox news – αυτή είναι η απάντηση…)

Κορέες 3

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Αν δεν διασκέδασε ο Moon και η παρέα του (με τα αμερικανικά νεύρα που ούτε κρύβονται ούτε, όμως, μετατρέπονται ακόμα σε έργο…) σίγουρα δεν τα πήρε κατάκαρδα. Αφού έφυγε ο Pence, την Κυριακή (χθες) είχαν όλη τη μέρα δικιά τους με τους φίλους του “πάνω απ’ την γραμμή”. Πήγαν μαζί στη συναυλία της γυναικείας βορειοκορεατικής ορχήστρας Moranbong, και ύστερα δείπνησαν για τον αποχαιρετισμό. Η ντίβα Kim Jong-un είχε κάτι να πει, απ’ αυτά που θα πέθαιναν να της αποσπάσουν δυτικοί δημοσιογράφοι:

… Ειλικρινά δεν το ήξερα ότι θα χρειαζόταν να έρθω εδώ τόσο ξαφνικά. Νόμιζα ότι τα πράγματα θα είναι περίεργα, και πολύ διαφορετικά, αλλά βρήκα ένα σωρό πράγματα που είναι τα ίδια… Εις υγείαν λοιπόν, με την ελπίδα ότι μπορούμε να δούμε αυτόν τον ωραίο λαό [τους νοτιοκορεάτες] ερχόμενοι ξανά στην Pyeongchang και ότι θα φέρουμε κοντύτερα ένα μέλλον που θα είμαστε ξανά ένας λαός».

Απλή αλλά όχι αφελής ερώτηση: αν ακούγατε, μέσα σε τρεις μόνο ημέρες, αξιωματούχους γάλλους (ή γερμανούς) να λένε και να ξαναλένε ότι εύχονται, ελπίζουν, προσδοκούν και εργάζονται για την ένωση του κράτους τους με το άλλο (γερμανία ή γαλλία, ανάλογα με την περίπτωση) τι νομίζετε ότι θα γινόταν στην ευρώπη και στον «δυτικό κόσμο»; Ε, οι δυτικοί, με την έπαρση της άλλοτε αποικιοκρατίας τους, αντιμετωπίζουν εντελώς ανάποδα αυτές τις κινήσεις στην κορεατική χερσόνησο. «Έλα μωρέ, λόγια του αέρα είναι»… Δεν χρειάζεται καν να το πουν ανοικτά. Το θεωρούν τόσο αυτονόητο, ώστε… «Σιγά τώρα»: η νότια κορέα (hyundai, samsung – ενδεικτικά…) και η βόρεια κορέα (κάτι πύραυλοι μέχρι το Μανχάταν…) «Σιγά»…. «Λόγια του αέρα»…

… Ώστε νομίζουν ότι η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία πήγε στην Pyeongchang και στη Seoul για να κοροϊδέψει για 1,5 μήνα την Ουάσιγκτον… Ώστε νομίζουν ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς είναι «γαμημένα καταδικασμένο» να ζητήσει τον αμερικανικό οίκτο… Ώστε νομίζουν ότι η επικοινωνιακή πανωλεθρία (δηλαδή: ήττα) του σκληροπυρηνικού Pence απ’ την απλά χαμογελαστή Kim Yo-jong ήταν κάτι στιγμιαίο, που θα το επανορθώσει η Ivanka στην τελετή λήξης… Ώστε νομίζουν ότι…

Τι νομίζει τελικά ο δυτικός κόσμος, οι υπήκοοι / πλέμπα και οι εκπρόσωποί του; Πως οι κορεάτες, οι κινέζοι, οι φιλιππινέζοι, οι βιετναμέζοι, άλλο σκοπό δεν έχουν απ’ το να συνεχίσουν να κάθονται σούζα στον λευκό, πρωτοκοσμικό “εκπολιτιστή” και στα αεροπλανοφόρα του;

Αυτό νομίζει;

(φωτογραφίες: Φεύγοντας ο αντιβασιλιάς Pence ανέλαβαν δράση τα νοτιοκορεατικά «κακάκια» του: το ντόπιο φασισταριό. Μαζεύτηκαν θυμωμένοι έξω απ’ την συναυλία της Moranbong, και είπαν αυτά τα «πατριωτικά»…)

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Στα late ‘80s και στα ‘90s, οι έλληνες εθνικο-ιμπεριαλ-φασίστες, δεξιοί κι αριστεροί (αλλοίμονο: όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν!) είχαν υιοθετήσει το σλόγκαν: η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του Κουρδιστάν. Αυτό που ήθελαν να πουν (δηλαδή εύχονταν και μεθόδευαν, στο μέτρο των δυνάμεών τους…) ήταν ότι: «αν το pkk καταφέρει να διαλύσει την τουρκική επικράτεια, τότε θα πάρουμε κι εμείς την Μικρά Ασία, οπότε το Αιγαίο θα γίνει ελληνική λίμνη, και θα είμαστε ωραίοι»).

Οι καιροί πέρασαν. Η ιδεολογία του ελλαδιστάν δεν έχει αλλάξει· απλά εκείνοι που κουλιαρντίζουν το εθνικό κοπάδι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουν πιο μαζεμένες ευχές. Φυσικά το κοπάδι είναι πάντα κοπάδι, και ψοφάει για περισσότερα. Ακριβώς αυτό: ψοφάει εφτά μέρες την βδομάδα, και δεν το ξέρει, ούτε θέλει να το μάθει.

Όμως η ιστορία (την οποία σιχαίνονται) ταγοί και ποίμνιο τους ψιθυρίζει τώρα κάτι ανυπόφορο: η «τύχη» των αμερικανο-ισραηλινών συμμαχιών τους και των γεωπολιτικών τους προσδοκιών κρίνεται από μια πολύ μεγάλη γραμμή, που ξεκινάει απ’ την φαντασιακή αοζ τους στην ανατολική Μεσόγειο και φτάνει μέχρι τη θάλασσα της κίνας! Και σ’ αυτήν την «γραμμή» δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σπουδαίο (για να έχουν να το πουλήσουν μετά).

Τρέχα ογκόλιθε, τρέχα!!!

(Αα… Μην ξεχαστεί: ο Zaev είναι σε διήμερη επίσκεψη στην Άγκυρα… Ογκόλιθε, τρέχα!!)

Μέση ανατολή

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Με δεδομένο ότι η ισραηλινή αεροπορία είναι (κατά το Τελ Αβίβ) το “ακαταμάχητο υπερόπλο” του (στην περιοχή φυσικά, και μακρυά απ’ το ιράν…) η κατάρριψη (η πρώτη που αναγνωρίζεται επίσημα απ’ το ισραηλινό καθεστώς, και κατά πάσα πιθανότητα η πρώτη που συμβαίνει) ενός f-16 είναι κυρίως πλήγμα στο γόητρο και το πρεστίζ του ισραηλινού μιλιταρισμού· κι όχι κάτι χειρότερο.

Κάτι τέτοιο, όμως, ισχύει γι’ αυτό. Το πρώτο f-16. Κι όλα εξαρτώνται απ’ το πως κτυπήθηκε. Γιατί το ισραηλινό καθεστώς είναι σίγουρο πως ξέρει όλα όσα χρειάζεται για την αντιαεροπορική άμυνα του συριακού, και θεωρεί (θεωρούσε ως χτες) ότι δεν είναι επικίνδυνη.

Μήπως έχει αλλάξει κάτι και του διέφυγε; Μήπως έχουν γίνει τίποτα βελτιώσεις σ’ αυτό που «δεν» ήταν, οπότε τώρα μπορεί και να είναι; Δεν θα μαθευτεί εύκολα· εκτός αν υπάρξει και δεύτερη και τρίτη κατάρριψη… Πάντως η Χεζμπ’ αλλάχ αυτό υποστηρίζει, πανηγυρίζοντας: Οι σημερινές εξελίξεις [η κατάρριψη του f-16] δείχνουν ότι οι παλιές εξισώσεις τέλειωσαν οριστικά – αρχίζει μια καινούργια στρατηγική φάση… δήλωσε χτες το βράδυ. Ξέρουν κάτι στο λίβανο; Ή παίρνουν τις ευχές τους για πραγματικότητα;

Υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν τίποτα «γατόνια» μηχανικοί που ειδικεύονται στο να μετατρέπουν όπλα που είναι για τα παλιατζίδικα σε αποτελεσματικά και γεμάτα δυσάρεστες εκπλήξεις. Μπορεί αυτή να είναι η περίπτωση τώρα, όπως μπορεί η κατάρριψη να έγινε τυχαία. Αν, όμως, ισχύει το πρώτο, τότε οι πολεμοχαρείς του Τελ ΑΒίβ θα έχουν ένα πρόβλημα ακόμα. Το προηγούμενο ήταν ότι ένα σούπερ ντούπερ f-35 τους κτυπήθηκε από συριακό πύραυλο πριν λίγο καιρό (παρότι είναι «αόρατο») – δεν έπεσε μεν, αλλά «χάλασε». Τώρα το f-16 έπεσε.

Συνεχίζεις μ’ αυτές τις συνθήκες; Κι αν πέσουν κι άλλα;

(Μωρέ υγεία να υπάρχει! Και τα παλιοσίδερα ξαναφτιάχνονται…)

Κορέες 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Όχι απλά “χειμερινοί” αυτοί οι ολυμπιακοί αγώνες στη νοτιοκορεατική PyeongChang. Παγεροί – θα τολμούσαμε να πούμε. Αλλά όχι για όλους. Για μερικούς. Για τους υπόλοιπους είναι σχεδόν εαρινοί.

Να, για παράδειγμα, ο πολεμοχαρής πρωθ. της ιαπωνίας Shinzo Abe. Πήγε μεν στην τελετή έναρξης, για να κάνει παρέα στον Pence. Αλλά ύστερα ζήτησε απ’ το νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon «να κανονίζουμε να ξαναρχίσουμε τις ασκήσεις με τους αμερικάνους, μόλις τελειώσουν αυτοί οι ρημαδο-ολυμπιακοί που μας τα έχετε πρήξει…» Τις τελευταίες λέξεις δεν τις είπε· τις εννοούσε όμως.

Και τι απάντησε ο Moon; Καταλαβαίνω ότι ο πρωθ. Abe είπε να μην καθυστερήσουμε τις ασκήσεις με τις ηπα μέχρις ότου υπάρξει πρόοδος στην αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας. Αλλά το θέμα αφορά την εθνική μας κυριαρχία και αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Πόσο ποιο κομψά θα μπορούσε να πει «ρε δεν πάτε να…»;

Αυτό πως λέγεται στην διπλωματική αργκώ; Ψυχρολουσία; Αλπικό σκι με πιτζάμες και παντόφλες; Κάτι με κρυάδα πάντως…

Απ’ την άλλη μεριά η αδελφή του αδελφού της, η Kim Yo-jong, έχει γίνει διεθνής ντίβα – χωρίς να προσπαθήσει καν. Απλά πότε πότε χαμογελάει στους δημοσιογράφους, κι αυτό είναι όλο. «Μυστηριώδης»: η τέλεια στάση για να ιντριγκαριστούν τα πρωτοκοσμικά μήντια, και μαζί οι καταναλωτές τους! Και να τα «πρέπει να έχει κάνει χρόνια μπαλέτο, φαίνεται απ’ την περπατησιά της» και τα «φτυστή η μάνα της, κι εκείνη ήταν όμορφη», και τα λοιπά.

Αν το βορειοκορεατικό καθεστώς (σε συνεργασία με το νοτιοκορεατικό) σχεδίασαν μεταξύ άλλων (όταν συζητούσαν για τα καλτσάκια των αθλητών τους – κάτι τέτοια ανακοίνωναν…) και μια διεθνή επίθεση γοητείας με πρωταγωνίστρια την Kim Yo-jong, είχαν 110% επιτυχία.

Έτσι είναι οι ώριμες κοινωνίες του Θεάματος αφεντικό! Δεν το ξέρεις; Διψάνε για κάτι καινούργιο, κάτι εξωτικό! Το ψόφιο κουνάβι πάει, κάηκε απ’ την χρήση…

(Ογκόλιθε: πάρε τους χάρτες σου και τρέχα! Πεκίνο; Σεούλ; Μόσχα; Οπουδήποτε – τρέχα πάντως!!!)

Κορέες 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και ποιος θα ήταν καλύτερος για “ταχυδρόμος” απ’ την γοητευτική Kim; Σε μια κίνηση τελετουργική και old fachion για τον 21ο αιώνα, παρέδωσε στον Moon (στη διάρκεια της ιδιαίτερης συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών, στη Seoul) έναν φάκελο με ένα χειρόγραφο ραβασάκι του Kim the number 1, προς τον Moon: Θέλω να σε δω το γρηγορότερο· έλα σπίτι… Σιγά μην ο Kim Jong-un και ο Moon, με τα επιτελεία τους, δεν το έχουν κανονίσει αυτό εδώ και καιρό!!! Σιγά μην έπρεπε να πάει χέρι χέρι ο φάκελος με τις καρδούλες και το φίνο αντρικό άρωμα!!!

Και πάλι η σκηνοθεσία ήταν τέλεια! Σε σημείο που οι δυτικοί να πρέπει να αναρωτιούνται ότι αν υπάρχει μια μυθική “βαθειά ρωσική ψυχή” πόσο βάθος σκέψης και φαντασίας μπορεί έχουν οι ασιάτες! Οι πάντες εστίασαν στο ραβασάκι που παρέδωσε η Kim Yo-jong (και στην «ντροπαλή» απάντηση το Moon: ναι, αλλά να δούμε αν αφήνει ο μπαμπάς· δηλαδή η τριανδρία της Ουάσιγκτον…) και ξέχασαν ότι η συνάντηση που έγινε μεταξύ των δύο ομάδων αξιωματούχων ήταν η πιο «κορυφαία» εδώ και πάνω από 10 χρόνια! Και τι διάολο να κουβέντισαν, άραγε; Πάλι για τα καλτσάκια των cheerleaders;

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες είναι που Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ ξεκίνησαν την πρώτη (υποτίθεται…) επαφή μας μεταξύ τους, με πρόφαση ότι ο Kim Jong-un πεθύμησε χειμερινούς ολυμπιακούς… Ένας μήνας και λίγες ημέρες κάτω απ’ τα στραβομουτσουνιασμένα ραντάρ της Ουάσιγκτον και του Τόκιο, που δεν μπορούν ωστόσο να σταματήσουν τίποτα. Προσεύχονται μόνο: μωρέ να τελειώσουν οι ολυμπιακοί και θα δεις τι θα πάθουν!

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες, όπου αυτό που δημοσιοποιείται απ’ τις αμερικανικές και τις ιαπωνικές ανησυχίες είναι μήπως Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ «κλεφτούν»: σημαίες με την ενωμένη χερσόνησο κυκλοφορούν παντού, κοινές ομάδες και εμφανίσεις γίνονται, δηλώσεις περί ενοποίησης γίνονται – όλα αυτά κάτω απ’ την ομπρέλλα των ολυμπιακών, για να φαίνονται αγαπησιάρικα «υπό προθεσμία» – άρχισαν να κυκλοφορούν επιδεικτικά και ραβασάκια, και η Ουάσιγκτον με το Τόκιο μοιάζουν όλο και περισσότερο με τον θρυλικό Κακοφωνίξ: είναι δεμένες στο δέντρο του «ολυμπιακού ιδεώδους», φιμωμένες, για να απολαύσουν οι υπόλοιποι το γιορτάσι τους με την ησυχία τους – και ονειρεύονται τα αεροπλανοφόρα και τα βομβαρδιστικά τους…

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες όπου (κι αυτό το θεωρούμε ακόμα σημαντικότερο) ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα έχει χρειαστεί να εκδηλωθούν για το «αίσθημα» μεταξύ κορεατικού βορρά και νότου, να μπουν στη σκηνή για να εμποδίσουν κάποια αμερικανική κίνηση: μα αφήστε τα τα παιδιά, η υπερπροστασία μόνο προβλήματα δημιουργεί... Μια εξαιρετική οικονομία διπλωματικών (και όχι μόνο) δυνάμεων, αφού είμαστε σίγουροι ότι παρακολουθούν απ’ τα παρασκήνια.

Δεν είναι ότι ο «άξονας του Ειρηνικού» μεταξύ Ουάσιγκτον και Τόκιο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι πως ό,τι και να κάνει για να χαλάσει το «αίσθημα» θα είναι χοντροκομμένο, επιθετικό, γκαγκστερικό – και αυτό θα επισφραγίσει την ήττα του. Ειρήνη δεν (λένε ότι) θέλουν; Να λοιπόν!!!

Τι θα κάνουν άραγε, αν λίγο πριν τη λήξη των παραολυμπιακών (αν όχι νωρίτερα) ανακοινωθεί ότι τα δύο καθεστώτα συμφώνησαν σε ένα σχέδιο «οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης» μεταξύ τους, που περιλαμβάνει το «πάγωμα» των δοκιμών του πυρηνικού και πυραυλικού οπλοστασίου της Πγιονγκγιάνγκ, την ανάληψη κοινών έργων υποδομής μεταξύ τους (οδικά, σιδηροδρομικά), και την έναρξη (πάλι μεταξύ τους) διαπραγματεύσεων για την λήξη (ή, έστω, για την άμβλυνση) της διαίρεσης της χερσονήσου – και την ειρήνη στον κόσμο; Θα αρχίσουν να ουρλιάζουν στη Σεούλ «μωρή πουτάνα αυτός ο παλιοκομμουνιστής σου γυάλισε;» – ε;

Μόλις προχτές ξεκίνησαν οι χειμερινοί ολυμπιακοί και έχουμε την εντύπωση (και κάτι παραπάνω) ότι το αγώνισμα που προσπαθεί να αποφύγει το ψοφιοκουναβιστάν και το μιλιταριστικό τόκιο είναι το «παγωμένο παλούκι στα τρυφερά οπίσθια» (με το συμπάθειο).

Θα δείξει…

(Μεσαία φωτογραφία: το κάπως υπεροπτικό ύφος της Kim Yo-jong κατά την χθεσινή συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών θα πρέπει να το αποδώσουμε στην αμηχανία της, λόγω έλλειψης πείρας: δεν έχει ξαναασχοληθεί τόσο φανερά με την οργάνωση αντιαμερικανικού σαμποτάζ.

Κάτω: αντίθετα, στα “ψου-ψου” με τον Ri Son-kwon, πρόεδρο της βορειοκορεατικής επιτροπής για την “ειρηνική επανένωση της μητέρας πατρίδας” υπάρχει οικειότητα· λίγο πριν αρχίσει επίσημα το ραντεβού…)

Αφγανιστάν 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και στα υψίπεδα του Ινδοκούς, πάντως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται “κατ’ ευχήν” για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μετά από 16 χρόνια κατοχής και πολέμου (τον οποίο μόνο οι πιο φονιάδες μεταξύ των επιτελών του πενταγώνου λένε ακόμα ότι μπορούν να κερδίσουν) το Πεκίνο ξεμυτάει – σιγά σιγά.

Κάπου κοντά στα ελάχιστα σύνορα αφγανιστάν – κίνας, στο φαράγγι του Wakhan, θα φτιαχτεί μια βάση που τυπικά θα ανήκει στην Καμπούλ, αλλά θα κτιστεί με κινέζικα λεφτά και μηχανικούς, θα εξοπλιστεί με κινεζικά όπλα και μέσα, και θα στεγάζει κινέζους στρατιωτικούς “συμβούλους”, που θα εκπαιδεύουν αφγανούς… Οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ Πεκίνου και Καμπούλ κράτησαν δύο μήνες.

Πρέπει να είναι απ’ τα πιο κακοτράχαλα σημεία των αφγανικών οροπεδίων και βουνών· δηλαδή πολύ κατάλληλη θέση για να εκπαιδεύονται οι αφγανοί φαντάροι… Θα γουστάρουν!!! Έχει, όμως, ένα άλλο αναμφισβήτητο προσόν: από εκεί είναι να περάσει ο «διάδρομος κίνας – πακιστάν»· στρατηγικό παρακλάδι προς τον ινδικό, μέσω πακιστάν, για τους «δρόμους του μεταξιού».

Και επειδή ένα πέρασμα δεν είναι μόνο ένα σημείο αλλά μια γραμμή, ίσως χρειαστεί και καμιά ακόμα βάση, «πιο κεί», πάντα στο ίδιο μοτίβο: είναι αφγανική, αλλά οι κινέζοι ρίχνουν τα μπετά…

Τώρα αν η Ουάσιγκτον ανακαλύψει «τρομοκράτες» στο Wakhan και αρχίζει να βομβαρδίζει κατά βούληση, ε… Παλιά της τέχνη κόσκινο…

(φωτογραφία: Το μακρύ φαράγγι του Wakhan. Ευάερο, ευήλιο, το ιδανικό μέρος για να φυλάς σκοπιά…)

Αφγανιστάν 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Δεν το λέμε τυχαία αυτό το τελευταίο. Πριν 4 ημέρες το αμερικανικό πεντάγωνο άρχισε να καμαρώνει φωναχτά που τα B-52 του κτύπησαν για πρώτη φορά εδώ και 16 χρόνια (!!) «βάσεις τρομοκρατών» (του «ισλαμικού κινήματος στο ανατολικό τουρκεστάν») στα βουνά του Badakhshan – δηλαδή στη βόρεια πλευρά του φαραγγιού όπου θα στηθεί η αφγανο-σινική βάση. (Δες τον χάρτη). Όταν ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπ.εξ Geng Shuang ρωτήθηκε την περασμένη Παρασκευή αν το Πεκίνο ξέρει τίποτα γι’ αυτούς τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στην περιοχή που σχεδιάζεται η βάση, ο κυρ Geng έδωσε μια απάντηση του είδους «ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση»:

Δεν ξέρω κάτι προς το παρόν. Η τρομοκρατία είναι κοινός εχθρός του ανθρώπινου είδους, και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι κοινή υπευθυνότητα όλων των χωρών του κόσμου… Είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε μια πραγματιστική συνεργασία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με όλα τα μέρη, βασισμένοι στις αρχές του αμοιβαίου σεβασμού, της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να πετύχουμε την διεθνή και περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα….

Χμμμμ… Για «αντιτρομοκρατικούς λόγους» δεν πήγε στο συριακό πεδίο μάχης ο ρωσικός στρατός; Με έναν ρωσικό τρόπο βέβαια… Τώρα, στο αφγανιστάν, ίσως μάθουμε και τον κινέζικο τρόπο – με τον ίδιο πάνω κάτω στόχο…

(Ας θυμίσουμε κι αυτό, επί τη ευκαιρία: η Μόσχα, με τον ρωσικό τρόπο πάντα, κατηγορεί την Ουάσιγκτον ότι «μεταφέρει κρυφά ‘τζιχαντιστές’ απ’ τη συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν»….

Για να έχει να κάνει «αντιτρομοκρατικό αγώνα» και να βομβαρδίζει θα προσθέταμε…)