Category: Ασταμάτητη μηχανή

Κατασκευάζοντας την ανοσία

Σάββατο 9 Γενάρη. Τελικά η γραφειοκρατία του Π.Ο.Υ., καθώς λειτουργεί σαν ατζέντης στην υπηρεσία του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, επιδεικνύει την επικίνδυνη, ανθρωποφάγα γελοιότητά της.

Πριν καμμιά 10αριά ημέρες (Δευτέρα 28 Δεκέμβρη, μαζικό bio-hacking!) είχαμε παρουσιάσει την αλλαγή του ορισμού της γενικής ανοσίας πληθυσμού (herd immunity / ανοσία αγέλης) εκ μέρους του οργανισμού… Θα θυμίσουμε αυτήν την αλλαγή επειδή υπήρξαν νεώτερες εξελίξεις!

Στις 9 Ιούνη 2020 ο ορισμός ήταν αυτός (απ’ το επίσημο site του «οργανισμού»):

Ανοσία αγέλης είναι η έμμεση προστασία από μια μεταδοτική ασθένεια που επιτυγχάνεται όταν ένας πληθυσμός έχει ανοσία είτε μέσω εμβολιασμού είτε μέσω ανοσίας που αναπτύχθηκε μέσω πρότερης μόλυνσης.

Ο ορισμός ήταν ο γνωστός, πάγιος εδώ και πολλές δεκαετίες – γι’ αυτό και ήταν ιδιαίτερα σύντομος. Δεν θα δίδασκε κανέναν κάτι καινούργιο.

Στις 13 Νοέμβρη ο ορισμός είχε αλλάξει ριζικά. Η φυσική ανοσία είχε εξαφανιστεί εντελώς, και η μόνη «αναγνωρισμένη» ανοσία ήταν μέσω εμβολιασμών:

H «ανοσία αγέλης» [σ.σ.: αυτή τη φορά σε εισαγωγικά οι λέξεις…], γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού», είναι μια ιδέα που χρησιμοποιείται για τον εμβολιασμό, κατά την οποία ένας πληθυσμός μπορεί να προστατευτεί από έναν συγκεκριμένο ιό αν επιτευχθεί ένα όριο εμβολιασμού. Η ανοσία αγέλης [σ.σ.: χωρίς εισαγωγικά…] επιτυγχάνεται προστατεύοντας τον κόσμο από έναν ιό, όχι με το να εκτίθεται σ’ αυτόν…

Ήταν απόλυτα ξεκάθαρο τι εξυπηρετούσε αυτή η αλλαγή – και αυτό είχαμε υποδείξει. Εννοείται πως ούτε οι καθεστωτικοί δημαγωγοί ούτε οι διάφοροι λακέδες και followers της «υγιεινιστικής συνταγής» των big pharma ασχολήθηκαν με το θέμα.

Να όμως που στο τέλος του 2020 οι διατυπώσεις του ορισμού διαφοροποιήθηκαν ελαφρά, και η σχετική αναφορά μεγάλωσε κι άλλο· μιας και, απ’ ότι φαίνεται, πρέπει να δοθούν ακόμα περισσότερα «επιχειρήματα Π.Ο.Υ.» στα κράτη και τα αφεντικά που σκοπεύουν, κάποια στιγμή στο όχι μακρινό μέλλον, να κάνουν τις πλατφόρμες καταναγκαστικές…

Ποιό είναι το καινούργιο πόνημα της εξαγορασμένης απ’ τις big pharma γραφειοκρατίας του Π.Ο.Υ.;

«Ανοσία αγέλης», γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού», είναι η έμμεση προστασία από μια μεταδοτική ασθένεια που επιτυγχάνεται όταν ένας πληθυσμός έχει ανοσία είτε μέσω εμβολιασμού είτε μέσω ανοσίας που αναπτύχθηκε μέσω πρότερης μόλυνσης….

Ως εδώ πρόκειται για αντιγραφή του γνωστού, παλιού και πάγιου ορισμού όπως υπήρχε στις 9 Ιούνη, με την προσθήκη του γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού» (υπάρχει ακόμα παρεξήγηση με την αγέλη;) και των εισαγωγικών στις λέξεις ανοσία αγέλης… Κι αμέσως μετά αρχίζει η ομοβροντία:

Ο Π.Ο.Υ. υποστηρίζει την επίτευξη «ανοσίας αγέλης» μέσω εμβολιασμού, όχι επιτρέποντας την εξάπλωση μιας ασθένειας σε κάθε τμήμα του πληθυσμού, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει σαν αποτέλεσμα αχρείαστα κρούσματα και θανάτους. Η ανοσία αγέλης [χωρίς εισαγωγικά πλέον…] απέναντι στον covid-19 θα πρέπει να επιτευχθεί μέσω της προστασίας του κόσμου μέσω εμβολιασμού, όχι με την έκθεσή του στον παθολογικό (οργανισμό) που προκαλεί την ασθένεια.

Και συνεχίζει με έναν ύμνο στα εμβόλια (δηλαδή στις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης) τονίζοντας ότι κάνουν αυτό που γίνεται με φυσικό τρόπο … αλλά – κι αυτό είναι κρίσιμο – τα εμβόλια δουλεύουν χωρίς να μας αρρωστήσουν… Για να προχωρήσει στο άλλο ψητό, στο «ποσοστό» του πληθυσμού που πρέπει να πλατφορμιαστεί, αναφέροντας επιλεγμένα παραδείγματα άλλων ασθενειών (95%, 80%…) έτσι ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό.

Τι έγινε και αυτή η αργυρώνητη γραφειοκρατία αναγκάστηκε να ανεβάσει καινούργιο ραβασάκι με την «γραμμή»; Δεν το ξέρουμε, μπορούμε όμως να εικάσουμε. Η πλήρης εξαφάνιση τον Νοέμβρη (απ’ τον ορισμό) της φυσικής ανοσίας «κάρφωνε» τόσο πολύ τον οργανισμό σαν αυτό που είναι (τσιράκι) ώστε θεωρήθηκε, μάλλον, «αντιπαραγωγική»!… Φαίνεται πως υπήρξαν δεύτερες σκέψεις, έγιναν οι σχετικές διαβουλεύσεις, και η κατάληξη ήταν να αναφερθεί μεν στα τέλη Δεκέμβρη η φυσική ανοσία αλλά μόνο για να χαρακτηριστεί αμέσως μετά προβληματική, επικίνδυνη, απαράδεκτη – και «όχι επιτρεπτή» απ’ τον Π.Ο.Υ…. Ίσως σαν κατάλοιπο μιας πρωτόγονης εποχής που έχει ξεπεραστεί απ’ τον πολιτισμό της γενετικής μηχανικής.

Ο στόχος (και το αποτέλεσμα) είναι το ίδιο, όπως το περιγράφαμε στις 28 Δεκεμβρη. Η φυσική ανοσία μπαίνει επίσημα, επίμονα και κατηγορηματικά στην παρανομία, μαζί με την φυσική λειτουργία και δράση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος! Όταν η φυσική ανοσία κατηγορείται (από ποιόν; απ’ τα αφεντικά που θέλουν να ελέγξουν τα κορμιά μας…) σαν «αιτία αύξησης των κρουσμάτων και των θανάτων», οπλίζονται οι δημαγωγοί που αυτό ακριβώς θα ουρλιάζουν, όχι μόνο σε ότι αφορά τον τσαχπίνη αλλά, από εδώ και στο εξής, για κάθε μεταδοτική αρρώστια, ακόμα και την πιο κοινότοπη, όπως για παράδειγμα η γρίπη!

Περιμένετε και αργά ή γρήγορα θα ακούσετε τα παπαγαλάκια να μεταφέρουν την «σωστή γραμμή»! Θα είναι δημαγωγοί, αλλά θα είναι και γιατροί… (Απ’ αυτούς τους καθόλου λίγους που σιτίζονται στους στάβλους των big pharma…)

4 – The cognitives ‘n’ the ignorants

Σάββατο 9 Γενάρη. Ξεκινήσαμε προχθές αυτή την σειρά αναφορών στο γνωσιακό κενό μέσα στο οποίο έχουν πέσει, εν μέρει σπρωγμένοι και εν μέρει με την θέλησή τους, οι υπήκοοι του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου (σίγουρα του δυτικού)· ένα γνωσιακό κενό που δεν είναι καθόλου ταυτόσημο με την «έλλειψη σχολικής εκπαίδευσης» που χαρακτήριζε τους πληβείους πριν έναν αιώνα αλλά, αντίθετα, είναι προϊόν αφενός της υπερ-εξειδικευμένης εκπαίδευσής τους και αφετέρου του πληθωρικού πληροφοριακού / μηντιακού βομβαρδισμού.

Η παραπάνω αναφορά (για την κατάργηση / απαγόρευση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος) αφορά τον καθένα και την καθεμιά σ’ αυτόν τον πλανήτη, όλες τις ηλικίες, όλες τις φυλές, όλα τα φύλα. Δεν είναι το μόνο τόσο σημαντικό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό· ποιός, όμως, θα το θεωρούσε δευτερεύουσας σημασίας; Κι ωστόσο πόσο εύκολο είναι να καταλάβουν οι υπήκοοι την σημασία του και, στη συνέχεια, την αιτία του; Θεωρητικά είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πανεύκολο: όλοι λίγο πολύ ξέρουν εμπειρικά και την λέξη «ανοσία», και τους τρόπους που αυτή αποκτιέται…

Κι όμως: πρακτικά ένα μεγάλο ποσοστό (των υπηκόων) θα προτιμούσε να θεωρήσει αδιανόητη μια τέτοια απαγόρευση παρά να διαβάσει (με τα ματάκια του) τις «οδηγίες» του Π.Ο.Υ. καταλαβαίνοντας τι διαβάζει. Και, κατά συνέπεια, θα θεωρούσε αδιανόητο το ότι ο καπιταλισμός (και όχι κάποιοι μεμονωμένοι σκοτεινοί συνωμότες) έχει φτάσει σ’ εκείνο το τεχνολογικό-πολιτικό σημείο ώστε η «ανάπτυξή» του να χρειάζεται επειγόντως κι αυτό: την πλήρη αποικιοποίηση των ανθρώπινων σωμάτων ως το σημείο των κυττάρων τους – κι ακόμα πιο βαθιά!

Ανάμεσα σ’ αυτούς που θα κατάγγελναν με μεγάλη ευχαρίστηση την ασταμάτητη μηχανή για «συνωμοσιολογία» και «ψέκα» είναι αρκετοί που αυτάρεσκα αυτοχαρακτηρίζονται «μαρξιστές» – ακόμα κι αν έχουν διαβάσει μόνο μερικά τσιτάτα απ’ τον κυρ Κάρολο ή, ακόμα χειρότερα, είναι ανίκανοι να εξάγουν από μόνοι τους στοιχειώδη συμπεράσματα παρατηρώντας την σύγχρονη πραγματικότητα. (Τα επαγγελματικά troll είναι μια άλλη κατηγορία, μόνα τους).

Ωστόσο, λίγο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, σε «αρχαίες εποχές» σα να λέμε, ο Κάρολος έγραψε διάφορα. Δεν είχε ιδέα για την αποικιοποίηση / γενετική μετάλλαξη των κυττάρων· είχε καταλάβει όμως την γενική λειτουργία του καπιταλισμού και της μηχανοποίησης σαν διαδικασίας που τα αφεντικά αξιοποιούν για να εντείνουν την εκμετάλλευση. Για παράδειγμα, (σελ. 539, Β τόμος, Grundrisse – ο τονισμός στο πρωτότυπο):

… Η φύση δεν κατασκευάζει μηχανές, ατμομηχανές, σιδηρόδρομους, ηλεκτρικούς τηλέγραφους, αυτόματες κλωστικές μηχανές, κλπ. Αυτά είναι προϊόντα της ανθρώπινης βιομηχανίας· φυσική ύλη που μετατράπηκε σε όργανο της ανθρώπινης βούλησης πάνω στη φύση, ή της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στη φύση. Είναι όργανα του ανθρώπινου μυαλού δημιουργημένα με το ανθρώπινο χέρι· αντικειμενοποιημένη επιστήμη. Η ανάπτυξη του παγίου κεφαλαίου δείχνει σε ποιο βαθμό η γενική κοινωνική γνώση, knowledge, έχει γίνει άμεση παραγωγική δύναμη, και άρα οι όροι της κοινωνικής βιοτικής διαδικασίας έχουν οι ίδιοι υπαχθεί στον έλεγχο του γενικού νου και έχουν μετασχηματιστεί…

Το να γράφει κανείς, το 1858, ότι «οι όροι της κοινωνικής βιοτικής διαδικασίας έχουν υπαχθεί στον έλεγχο του γενικού νου… που έχει γίνει παραγωγική δύναμη, αντικειμενοποιημένη επιστήμη, πάγιο κεφάλαιο» θα πρέπει να χαρακτηριστεί, χωρίς ίχνος μεταφυσικής, συμπέρασμα εξαιρετικά διορατικό ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα!! Η κοινωνική βιοτική διαδικασία τότε δεν ήταν αυτό που ζούμε σήμερα· παρ’ όλα αυτά υπήρχαν κριτικά πνεύματα που μπορούσαν να διακρίνουν την τάση, βλάποντας πολύ μακρύτερα απ’ τη μύτη τους. Διότι πράγματι η φύση ΔΕΝ κατασκευάζει ούτε εμβόλια ούτε πλατφόρμες – μπορεί ωστόσο να δημιουργεί ιούς. Επιπλέον η δημιουργία των φαρμάκων ΔΕΝ είναι κοινωνικοποιημένη διαδικασία, άρα δεν υπόκειται σε κάποιον πραγματικό έλεγχο. Πρόκειται για εμπορεύματα, φετιχοποιημένα στον ύψιστο βαθμό. Ο έλεγχος πάνω στην κοινωνική βιοτική διαδικασία έχει πια logo, των φαρμακο-μαφιών που κατασκευάζουν ό,τι τις συμφέρει, και τα διαφημίζουν όπως τις συμφέρει.

Αυτά έλεγε ή εννοούσε ο Μαρξ, που ως γνωστόν δεν ήταν … μαρξιστής! Οι τωρινοί είναι, όπως σωστά είπε μια ψυχη, στο μεγαλύτερο μέρος του μικροαστοί με διδακτορικά και μεγάλη όρεξη για καριέρες (ειδικευμένοι ηλίθιοι εν πολλοίς) που στην καλύτερη περίπτωση είναι καιροσκόποι, αλλά υποστηρίζουν ότι είναι οι φάροι της αλήθειας, και μερικές φορές της εργατικής τάξης.

Μπορεί να υπάρξει σύγχρονη εργατική / ταξική συνείδηση μέσω της άγνοιας ή/και της «ευπιστίας»; Όχι! Είναι όμως εξαιρετικά πιθανό πως όλοι αυτοί οι ignorants θα μάθουν σύντομα (όχι ότι απαγορεύεται να έχουν το δικό τους, ανθρώπινο, ανοσοποιητικό σύστημα χωρίς την «έγκριση», την «σφραγίδα», την configuration και την dato-ποίηση της βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικης εξουσίας, αλλά) ότι οι μηχανές έχουν «συνείδηση»… Κατ’ αρχήν του εαυτού τους…

Πώς έγιναν κοινότυπες οι λέξεις artificial intelligence; Κάπως έτσι: artificial consience. Η συνείδηση ως πάγιο κεφάλαιο, το πάγιο κεφάλαιο ως συνείδηση…

Κουραστικό πράγμα το να μαθαίνεις… (Καλύτερα τα σήριαλ…)

(συνεχίζεται)

Τα ρέστα…

Σάββατο 9 Γενάρη. Γράφαμε χτες (το άρωμα του μιλιταρισμού) κάτι «περίεργα» περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης σαν δομικής αναγκαιότητας των αφεντικών της αναδιάρθρωσης ακόμα κι αν στόχος της, για κάποιο διάστημα, είναι φασίστες – τύπου ψοφιοκουναβικών για παράδειγμα. Κάνετε τον κόπο (αν σας ενδιαφέρει) να ξαναδιαβάσετε την χθεσινή αναφορά – γιατί θα κάνουμε τα «περίεργα» κάπως πιο λιανά…

Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo ετοιμάζεται να ψηφίσει καινούργια αντιτρομοκρατική νομοθεσία – έναν «patriot act 2»… Να το θυμίσουμε; Ο «patriot act 1» ήταν το εσωτερικής χρήσης επιστέγασμα της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης (εναντίον των τρομοκρατών / «τζιχαντιστών») αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001…

Η προετοιμασία της τωρινής νέας “έκτακτης νομοθεσίας” πάει πίσω στο 2019. Αλλά στο εκλογικό 2020 αυτή η καινούργια «αντιτρομοκρατική νομοθεσία» ήταν μέσα στο μενού για το κόμμα του νυσταλέου Jo, ακόμα κι αν δεν ήταν στη μόστρα. Εναντίον τίνος «τρομοκράτη» θα είναι αυτή; Εναντίον της εσωτερικής τρομοκρατίας! Και ποιά είναι αυτή; Μήπως οι δολοφονίες άοπλων αφροαμερικάνων από μπάτσους; Όχι δα!

Η «εσωτερική τρομοκρατία» στο Joνυσταλεάν θα ξεκινάει απ’ τα «εγκλήματα σκέψης» και θα φτάνει ως την «διασπορά ψευδών ειδήσεων» – σε σχέση και με τα δύο, το ποια είναι η σωστή σκέψη και ποιές είναι οι αληθινές ειδήσεις θα ορίζονται, φυσικά, αρμοδίως… Θα περιλαμβάνει, προφανώς, «επιθέσεις σε δημόσια κτίρια» (με οποιονδήποτε τρόπο, απ’ όπου κι αν προέρχονται…), ίσως και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιωτικές εγκαταστάσεις «κρίσιμης σημασίας»… Και, φυσικά, θα περιλαμβάνει διαφόρων ειδών «αρνητές» – δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κοινή δεξαμενή στην οποία τα αφεντικά και οι λακέδες τους πετάνε οποιονδήποτε λέει «όχι» στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, αδιάφορο το γιατί το λέει, απέκτησε αυτό το όνομα. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «εσωτερική τρομοκρατία» η «αποθάρρυνση» των υποτελών μέσω «διασποράς ψευδών ειδήσεων» να πλατφορμιαστούν; Άνετα… Ανετότατα…

Είναι γι’ αυτό που τόσο ο νυσταλέος όσο και το επιτελείο του βάφτισαν πολύ γρήγορα το ντου των ψοφιοκουναβικών στο Καπιτώλιο «ενέργεια τρομοκρατών». Ήταν ευκαιρία: βγαίνει στη σέντρα το φασισταριό για να «ακούσουν» και οι όποιοι αφροαμερικάνοι τολμήσουν να ακολουθήσουν πιο ριζοσπαστικές τακτικές. Πιθανόν και τίποτα ριζοσπάστες λευκοί που θα τολμήσουν να σκεφτούν ένα occupy wall street 2.0… “Δεν είναι καιρός για τέτοια!”….

Ο νυσταλέος Jo την ξέρει καλά την δουλειά (σε αντίθεση με το ψόφιο κουνάβι που σαν μεσίτης / πλυντήριο έπιανε πολύ χοντροκομμένα και μεροληπτικά την ανάγκη του εσωτερικού μιλιταρισμού). Άλλωστε αυτός ήταν που είχε διαμορφώσει και τον “patriot act 1”!! Για χάρη των ρεπουμπλικάνων του Μπους του Β, των θιασωτών του αμερικανικού 21ου αιώνα! Έχει το copyright…

Μ’ αυτούς δεν είναι που θα κυβερνήσει και τώρα;

(Μήπως τα χθεσινά «περίεργα» είναι κάπως λιγότερο τέτοια σήμερα;)

This wild darkness

Παρασκευή 8 Γενάρη. Αυτός δεν είναι όχλος… δεν είναι mob… Είναι λυρικός και απαισιόδοξος Moby…

Η εκδίκηση είναι ένα ασιατικό πιάτο (που τρώγεται κρύο)

Παρασκευή 8 Γενάρη. Πολλά και διάφορα θα γραφτούν και θα ειπωθούν αμερικανική «6η/1ου» – τα περισσότερα «δωρεάν». Μήπως θα προτιμούσατε να μάθετε τι λέει ο ένας απ’ τους βασικούς αντιπάλους του Joνυσταλεάν στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, το Πεκίνο;

Το πρώτο που λέει είναι αυτό που φαίνεται στις πιο πάνω φωτογραφικές σύνθεσεις – απ’ τους καθεστωτικούς global times: με μια πρόταση θα μπορούσε να αποδοθεί σας ανταποδίδουμε το «όμορφο θέαμα» που είχατε πει για το Χονγκ – Κονγκ…

Στο χθεσινό τους κύριο άρθρο οι global times, κάτω απ’ τον τίτλο και την φωτογραφία από κάτω, έγραφαν μεταξύ άλλων τα εξής:

… Μερικά πολιτικά πρόσωπα στις ΗΠΑ χαρακτήρισαν το χάος στο Καπιτώλιο σαν επίθεση στην αμερικανική δημοκρατία, λες και η δημοκρατία αυτής της χώρας είναι άθικτη, και οι επιθέσεις προέρχονται κυρίως απ’ έξω. Αλλά αντιπροσωπεύει την εσωτερική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ – κι εκεί είναι που έγκειται η σοβαρότητα του προβλήματος.

Οι ΗΠΑ είναι ακόμα μια ισχυρή χώρα. Η δυναμή της είναι περισσότερο μια κληρονομιά που δημιουργήθηκε απ’ τις προηγούμενες γενιές αμερικάνων. Καθώς ο καιρός περνάει και με τις καταχρήσεις των πόρων από γενιές πολιτικών αυξάνονται, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ έχει υποβαθμιστεί. Οι υποστηρικτές του Trump μετατράπηκαν σε «όχλο» – αυτό είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την κοινωνία των ΗΠΑ.

… Είναι πιθανό ότι το πραγματικό πρόβλημα που μαστίζει τις ΗΠΑ είναι ότι οι ελίτ της χώρας είναι υπερβολικά αλαζονικές. Πιστεύουν ότι μια σκελετωμένη καμήλα είναι καλύτερη από ένα άλογο, και ότι όσο σάπια κι αν είναι η δημοκρατία των ΗΠΑ είναι πάντα ανώτερη απ’ τα πολιτικά συστήματα άλλων χωρών. Τα πολιτικά πρόσωπα των ΗΠΑ είναι επίσης εγωϊστές. Δεν έχουν όρεξη να αναλάβουν την ευθύνη να προωθήσουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Φωνάζουν μόνο άδεια συνθήματα όπως «αλλαγή» και «μπορούμε» για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους.

… Σαν αποτέλεσμα … δεν έχει απομείνει τίποτα στην πολιτική των ΗΠΑ και στην κοινή τους γνώμη εκτός απ’ την ένταξη σε κάποιο κόμμα. Επιπλέον, τα διπλά στάνταρ είναι αχαλίνωτα. Στο Χονγκ Κονγκ οι βίαιες ενέργειες περιγράφτηκαν σαν «όμορφο θέαμα»· στις ΗΠΑ, εκείνοι που συμμετείχαν στο χάος ονομάστηκαν «όχλος». Οι ΗΠΑ μπορεί να την βγάλουν μ’ αυτό το μπάχαλο για λίγο, αλλά δεν πρόκειται να πάνε μακριά. Οι ηθικοί πόροι που είχαν συγκεντρώσει οι ΗΠΑ στο παρελθόν είναι αναπόφευκτο ότι θα τελειώσουν καθώς η κατάσταση πηγαίνει μπρος πίσω.

… Οι ΗΠΑ χρειάζονται μεταρρύθμιση. Η αυτο-μεταρρύθμιση δεν είναι απαραίτητη μόνο για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η ιστορία δεν τελειώνει με τα δυτικά συστήματα. Πολλαπλασιάζονται τα σημάδια σ’ όλο τον κόσμο ότι οι ΗΠΑ και η Δύση πρέπει να γίνουν τόσο εφευρετικές και ενδοσκοπικές όσο οι αναπτυσσόμενες χώρες…. Κανείς δεν πρέπει να θεωρηθεί τις ανταλλαγές μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών σαν ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.

Δεν είναι βαθυστόχαστη ανάλυση· είναι, απλά, σφάξιμο με το μπαμπάκι! «Μιμηθείτε τις αναπτυσσόμενες χώρες (ο ευφημισμός για τον «τρίτο κόσμο»…) και σταματείστε να κάνετε εξαγωγή παραδείγματος» λέει το όργανο της κινέζικης εξουσίας, σ’ ένα ακροατήριο που μπορεί να βρίσκεται, κυρίως, σ’ αυτές ακριβώς οι «αναπτυσσόμενες χώρες»! Κι ο λόγος είναι ευνόητος: ο νυσταλέος Jo, προκειμένου να ενισχύσει τη διεθνή θέση της Ουάσιγκτον εναντίον του ευρασιατικού project, είχε καταλήξει ότι μπορεί να το πετύχει με «επανεξαγωγή των αμερικανικών αξιών»· μια μέθοδος αποτυχημένη προ πολλού.

Αυτό που λέει (μέσω του πιο πάνω άρθρου) το κινέζικο καθστώς με «ήρεμη αυτοπεποίθηση» είναι, λοιπόν, απλό και αναμενόμενο: οι ηπα έχουν τόσα χάλια ώστε το τελευταίο που πρέπει να κάνετε οι υπόλοιποι είναι να υποχωρήσετε στους εκβιασμούς τους· είμαστε κι εμείς εδώ!

Το άρωμα του μιλιταρισμού

Παρασκευή 8 Γενάρη. Το να χαρακτηρίσουμε τους ψοφιοκουναβικούς σαν αυτό που είναι (λευκοί, κοκκινόσβερκοι, ακροδεξιοί / φασίστες) είναι εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε δέκα, εκατό, χίλιες φορές. Δεν είναι βέβαια ακριβές (μεγάλοι αριθμοί λατονοαμερικάνων μεταναστών αλλά και αφροαμερικάνων ψήφισαν ψόφιο κουνάβι στις πρόσφατες εκλογές….), αλλά προς στιγμήν μπορούμε να το αφήσουμε σαν χωριστό ζήτημα. Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται αλλού. Όπως, για παράδειγμα, σ’ αυτό: ποια είναι η σχέση της (βίαιης) μετάβασης στην 4η βιομηχανική επανάσταση, άρα και των αναδιαρθρώσεων σ’ όλη την διαστρωμάτωση των (δυτικών) καπιταλιστικών κοινωνιών, με την επιτάχυνση της μικροαστικής έντασης έως βίας, που είναι «φυσιολογικά» (από ιστορική άποψη) ακροδεξιά;

Η ευκολία με την οποία μια ορισμένη μάλλον χυδαία «αντιφασιστική προσέγγιση» προσωποποιεί την «ριζοσπαστικοποίηση» του μικροαστικού συντηρητισμού, είναι επικίνδυνη. Εκεί «φταίει το ψόφιο κουνάβι»… Αλλού «φταίει η Λεπέν»… Κ.ο.κ. Το ψόφιο κουνάβι (και κάθε παρόμοιο…) είναι σύμπτωμα της εσωτερικής κρίσης / αναδιάρθρωσης (των δυσκολιών της δεύτερης) στις δυτικές κοινωνίες· όχι αιτία της. Όπως εξίσου σύμπτωμα είναι ο νυσταλέος Jo, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ο Borduk στο Λονδίνο, ο Orban και άλλοι…

Η καπιταλιστική συσσώρευση, με την πιο «ρευστή και ευέλικτη» μορφή (του χρήματος) είναι αποδεδειγμένα βασικός όρος για τέτοιου είδους ριζικές μεταβάσεις, τέτοιες γενικές Αλλαγές καπιταλιστικού Παραδείγματος. Επί δεκαετίες τα ίδια τα αφεντικά και οι μετρήσεις τους διαλαλούν ότι «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» – με πιο πρόσφατη επίδειξη την χρονιά του τσαχπίνη και μέσω της αξιοποίησής του. Τα ίδια τα αφεντικά επίσης επί χρόνια μιλούν για την «αναταραχή» που προξενεί αυτή η διαδικασία μετάβασης / συσσώρευσης / πόλωσης σ’ εκείνο που αποκαλούν «μεσαίες τάξεις», ένας ευφημισμός για τους μικροαστούς, ψάχνοντας για την κατάλληλη μορφή της “τάξης μέσα στο χάος”… (Τις εργατικές τάξεις τις θεωρούν δεδομένα ηττημένες / υποταγμένες, κυρίως στον μικροαστισμό τους). Πώς είναι επιτρεπτό, μετά απ’ αυτά, να προσωποποιούνται τέτοιες εξελίξεις, που έχουν προβλεφτεί (για να μην πούμε ότι μεθοδεύονται), ε;

Και πως είναι δυνατόν να αποσυσχετίζεται η «οχλοκρατία» απ’ την θεσμική αναδιάρθρωση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν στο σύνολο των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων; Αν το πρώτο είναι σύμπτωμα γιατί το δεύτερο δεν είναι η κυοφορούμενη «θεραπεία»;

Όταν «κουβεντιαζόταν» στο αμέρικα, εδώ και εβδομάδες, το τι θα συμβεί στις 6 Γενάρη (αν δεν το ξέρετε: κουβεντιαζόταν!) η γνώμη ορισμένων ήταν ότι: το ψόφιο κουνάβι θα σπρώξει τους οπαδούς του σε «έκνομες ενέργειες» ώστε στη συνέχεια να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», να καλέσει τον στρατό να επιβάλει την τάξη, και να ακυρώσει την εκλογή του νυσταλέου Jo!… Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αν σκοπεύει κάτι τέτοιο θα αποτύχει, επειδή ο στρατός δεν θα υπακούσει. Δέκα πρώην αμερικάνοι υπ.αμ. πρόλαβαν να στείλουν «ανοικτή επιστολή» στο ψόφιο κουνάβι, «να μην τολμήσει»…

Το ζήτημα δεν είναι, απλά, ότι το «σχέδιο» του ψόφιου κουναβιού (αν όντως υπήρχε τέτοιο…) δεν προχώρησε. Αλλά το ότι η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει γίνει πια «φυσιολογική», ένα εύλογο ενδεχόμενο, κάτι απαραίτητο και αποδεκτό, απ’ την στιγμή που νομιμοποιήθηκε (και μάλιστα επ’ αόριστο) με πρόσχημα τον τσαχπίνη!

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι, δύο διαδρομές εννόησης των πραγμάτων. Στην πρώτη ρίχνει κανείς τις κατάρες του στο φασισταριό (σωστό), ρίχνει τις κατάρες του το ψόφιο κουνάβι (κοινότοπο), και ύστερα μπορεί να απολαύσει την (ρηχή) πολιτική του ορθότητα χαζεύοντας. Στην δεύτερη διαπιστώνει ότι η διαδικασία της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης παράγει (ή οξύνει) τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις χωρίς να υπάρχει οργανωμένη εργατική τάξη με τους δικούς της προσανατολισμούς και σχέδιο· ό,τι, κατά συνέπεια, η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είναι στο οπλοστάσιο των αφεντικών, όχι απέναντι στην εργατική / κομμουνιστική απειλή / προοπτική (όπως στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – τραγικό λάθος τέτοιες συγκρίσεις!) αλλά σαν μέθοδος γενικής πειθάρχησης του «κοινωνικού σώματος» κατά την διάρκεια των αλλαγών στο μοντέλο διακυβέρνησης / κράτος· συνεπώς το τι θα χρησιμοποιηθεί σαν «δικαιολόγηση» υπέρ αυτής της κήρυξης, το αν δηλαδή θα είναι οι φασίστες ψοφιοκουναβικοί ή άλλοι, οι τζιχαντιστές, το black life matters, ένας ιός, ο καιρός, οι ηλιακές εκρήξεις ή η παχυσαρκία είναι δευτερεύον ζήτημα· έτσι ώστε να συμπεράνει ότι από εργατική σκοπιά ο πόλεμος (θα έπρεπε να) είναι σύνθετος και πολυμέτωπος! Κομμουνιστικός (αν μας επιτρέπετε η λέξη) αλλά σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνθετότητας και οργανωτικής ακρίβειας…

Περίεργα τα λέμε, ε;

Ή «περίεργα» γίνονται;

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ένας αμερικάνος επιχειρηματίας, ονόματι Mark Zuckenberg (το αφεντικό των δυτικών antisocial media και των περιεχομένων τους), αποφάσισε χτες ότι το ψόφιο κουνάβι είναι σκοτωμένο φίδι για τα επιχειρηματικά του κέρδη. Επί 4 χρόνια τα αλλοπρόσαλλα τιτιβίσματα του ψόφιου κουναβιού και οι σχετικές αντεγκλήσεις τροφοδότησαν την επισκεψιμότητα του λογαριασμού του, άρα τα κέρδη του επιχειρηματία. Αλλά (είπε χτες το αφεντικό) «αρκετά»! Και «…αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την απαγόρευση των λογαριασμών του στο facebook και στο instagram για τουλάχιστον τις δύο επόμενες εβδομάδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η ειρηνική παράδοση της εξουσίας… Η προτεραιότητα για όλη τη χώρα πρέπει να είναι το πως θα διασφαλίσει ότι οι 13 ημέρες που απομένουν θα περάσουν ήσυχα και σύμφωνα με τους καθιερωμένους δημοκρατικούς κανόνες».

Η καρδιά πολλών θα αγαλιάσει: ο Zuckenberg μπαίνει κι αυτός στο hall of fame του αντιφασισμού!.. Ή, έστω, των ατσάλινων υποστηρικτών της δημοκρατίας!! Είναι έτσι; Ναι, έτσι νομίζετε…

Αλλά όχι – προφανώς όχι! Ο Zuckenberg είναι εξέχον μέλος της τεχνο-ολιγαρχίας, και τα επιχειρηματικά του συμφέροντα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεών του μέσα απ’ τον έλεγχο των επικοινωνιών (και όχι μόνο) και το εμπόριο των data. Η εν είδει διαγγέλματος σταυροφορία του για την δημοκρατία είναι το ίδιο βρώμικη όσο και η σταυροφορία του ψόφιου κουναβιού για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και στον Ειρηνικό· το ίδιο βρώμικη όσο οι παλιότερες και νέωτερες μορφές εξουσίας στο σύνολό τους. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι είναι φασιστόμουτρο (και, τυπικά, ακόμα πρόεδρος της αμερικανικής παρακμής)· αλλά το ίδιο φασιστόμουτρο είναι και ο Zuckenberg, σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο», και χωρίς καν να χρειάζεται να εκλέγεται… Διακηρύσσει ότι «για το κοινό καλό» αποφασίζει ποιος θα χρησιμοποιεί τα αντικοινωνικά εμπορεύματά του και ποιός όχι, όπως ένας άλλος της ίδιας κλάσης, ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, πάλι «για το κοινό καλό» αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι φάρμακο. Είναι (και σκοπεύουν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους) τα αφεντικά του «κοινού καλού»! Ποιός χαζεύει ακόμα τον «Μπλεκ – μέσα – στο – Καπιτώλιο» ενώ έχει ξεσπάσει η θύελλα;

O Snowden κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται. Έγραψε χτες: Το facebook φιμώνει τον πρόεδρο των ηπα. Για το καλύτερο ή το χειρότερο, αυτό θα πρέπει να μείνει στη ιστορία σαν ένα σημείο καμπής στην μάχη για τον έλεγχο πάνω στον ψηφιακό λόγο.

Πράγματι πρόκειται για μάχη, αλλά με τον ίδιο στόχο. Ποιός θα έχει την εξουσία; Η μορφή κράτος μόνη της, ή η μορφή κράτος σε σ.δ.ι.τ. με τους «ευγενείς» επιχειρηματίες; Για να το πούμε σχηματικά: τι ευθύνες θα αναλαμβάνει το σύμπλεγμα και τι η μορφή-κράτος; Πώς θα μοιραστεί η τράπουλα;

Ή δεν χρειάζεται καν μοιρασιά;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

Ένας Μοσχοβίτικος Αύγουστος στον αμερικανό Γενάρη

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν τα πιο πάνω ήταν πλάνα απ’ την πρυτανεία του ΕΜΠ στην Πατησίων, τότε δεν θα υπήρχαν κι αυτά από κάτω:

Αλλά το αμερικανικό Καπιτώλιο δεν είναι το Πολυτεχνείο στην Πατησίων! Οι ψοφιοκουναβικοί έσπασαν ίσως το τελευταίο ταμπού της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εποχής επιτιθέμενοι στο λειτουργικό «πολιτικό κέντρο της δημοκρατίας», την ώρα που συνεδρίαζαν μαζί τα δύο «νομοθετικά» του πρώην imperium. Για το τυπικό της ανακήρυξης προέδρου του νυσταλέου Jo. Απ’ αυτήν την άποψη η χθεσινή ημέρα μοιάζει να είναι το ανάλογο εκείνων των δυο ημερών στον μακρινό Αύγουστο του 1991, στη Μόσχα. Η αναλογία (κατά την ταπεινή μας γνώμη) είναι αυτή: όταν η παρακμή μιας υπερδύναμης προχωρήσει αρκετά «σκάει» ακριβώς στο συμβολικό και πραγματικό κέντρο της. Τότε, στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Gorbachev, κινήθηκαν τανκς. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί κουβάλησαν μόνο τον πολύ ελαφρύ οπλισμό τους (τα κινητά τους για τις απαραίτητες selfie) και τίποτα απ’ τα βαριά όπλα που αναμφίβολα έχουν. Πάει να πει ότι δεν είχαν τους χειρότερους σκοπούς που θα μπορούσαν… Η αναμέτρηση θα συνεχίσει τις επόμενες ημέρες στα media…

Τότε τον Gorbachev έσωσε ο Yeltsin· αλλά οι μέρες του πρώτου και, μαζί, οι μέρες της ε.σ.σ.δ. ήταν πια μετρημένες. Τώρα τον νυσταλέο Jo τον έσωσε η «αυτοσυγκράτηση» των ψοφιοκουναβικών: ενώ ήταν γνωστό το τι θα συμβεί, δεν υπήρχαν δικοί του οπαδοί γύρω απ’ το κτίριο για να «προστατέψουν την δημοκρατία» – προφανώς για να αποφευχθεί μια αντιπαράθεση που θα μύριζε εμφύλιο. Η law enforcement, επίσης, δεν τα κατάφερε για αρκετή ώρα απέναντι στο (όπως το θύμισε το ψόφιο κουνάβι) “κόμμα του νόμου και της τάξης”… Όπως και νάχει: οι μέρες της αμερικανικής κυριαρχίας είναι επίσης μετρημένες…

Τα γεγονότα θα μείνουν ανεξίτηλα, αδιάφορο με το πως θα «αναλυθούν» απ’ τους έμμισθους και άμισθους φίλους του Joνυσταλεάν. Μην έχετε καμμία αμφιβολία: δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι δέκα και είκοσι αλλά πολύ περισσότερες οι πρωτεύουσες ανά τον πλανήτη που είδαν χτες με κατηγορηματικό τρόπο σε ποια εσωτερική κατάσταση βρίσκεται το Joνυσταλεάν, και ότι ο νυσταλέος Jo θα είναι πρόεδρος των μισών ηπα· μισοπρόεδρος δηλαδή. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είτε ο «αυθορμητισμός των ακροδεξιών μαζών» που ακολουθούν το ψόφιο κουνάβι, είτε το σπρώξιμο κάποιων έμπειρων (εχθρικών) μυστικών υπηρεσιών, είτε ακόμα και προβοκατόρικα κυκλώματα αυθεντικά αμερικανικά, θα κάνουν εύκολο έως «λογικό» να ξεσπούν πότε πότε εμφυλιοπολεμικά περιστατικά εδώ κι εκεί στην αμερικανική ενδοχώρα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια της βασιλείας του νυσταλέου.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με συμμάχους της) οργάνωσε, χρηματοδότησε, υποστήριξε κατά κόρον τις λεγόμενες «χρωματιστές επαναστάσεις», κυρίως κατά της rival Μόσχας, στον “πρώην σοβιετικό χώρο”. Συνήθως μετά από εκλογές: η κατηγορία για εκλογική νοθεία ήταν η σημαία… Τελευταία (όχι πετυχημένη) περίπτωση η λευκορωσία. Η τακτική έγινε τελικά viral. “Μολυσματική”. Τώρα το «φαινόμενο» έσκασε στα χέρια της, μάλλον σαν μια αποσυνθετική «κρίση διαρκείας» παρά σαν εκστρατεία ανατροπής μια κι έξω. Εξακολουθεί βέβαια να έχει (ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός) αναβαθμισμένα όπλα, καθώς και κάποιους πιστούς συμμάχους (ανάμεσά τους και το ελλαδιστάν…) Μήπως τώρα πια ένας κανονικός, «θερμός» πόλεμος είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως το Joνυσταλεάν, όχι μόνο για «εξωτερικούς» αλλά και για «εσωτερικούς» λόγους; Μήπως αυτό είναι το τελευταίο κόλπο για να επιβληθεί η «ειρήνη» στο εσωτερικό;

Θα προτιμούσαμε όχι! Αλλά είναι υπερ-αισιόδοξο να περιμένει κανείς ότι η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία θα τελειώσει σαν “μπάχαλα” – ή σαν ψίθυρος…

Μια πρόωρη άνοιξη στο Πεκίνο

Πέμπτη 7 Γενάρη. Οι εκπρόσωποι του κινέζικου καθεστώτος συχνά ειρωνεύονταν την δυτική δημοκρατία, σαν εκείνο το καθεστώς όπου «τυχοδιώκτες πολιτικοί αναθέτουν σε άσχετους ψηφοφόρους την ευθύνη να παίρνουν αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα έχοντας σαν μόνο ενδιαφέρον τις καρέκλες τους». Τώρα έχουν υπεράφθονο υλικό για να πείσουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς επικριτές του μονοκομματικού καθεστώτος ότι η «δημοκρατία» έτσι όπως την όρισε ο πιο επιθετικός υποστηρικτής της (η Ουάσιγκτον) είναι τοξικό είδος. Όταν ο νυσταλέος Jo, σαν πρόεδρος πια, αρχίσει την προσπάθεια αναστήλωσης της αμερικανικής “γοητείας” στον πλανήτη βάζοντας σαν βασικό κριτήριο των συμμαχιών του την “δημοκρατία”, κι όταν προσπαθήσει να υλοποιήσει το σχέδιο για έναν εναλλακτικό οηε, ένα κλαμπ αποκλειστικά για “δημοκρατικά καθεστώτα”, δεν θα είναι λίγα εκείνα τα αφεντικά άλλων μη εκλεκτών κρατών που θα μουρμουρίσουν ή θα φωνάξουν “δεν κοιτάτε τα χάλια σας καλύτερα;” Κι όλα αυτά εν μέσω μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας για να μείνουν οι αμερικανικές φαρμακο-μαφίες στον αφρό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που (άλλη απόδειξη παρακμής!) δαγκώνει τις ηπα και τους στενούς συμμάχους της δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη την αφρική ή το μεγαλύτερο μέρος της ασίας…

Αλλά στο Πεκίνο δεν ασχολούνται μόνο με την αμερικανική παρακμή. Έχουν κι άλλες δουλειές. Τα νούμερα είναι με την μεριά τους. Ήδη οι κινεζικές επιχειρήσεις (στη συντριπτική πλειοψηφία τους κρατικές…) πέρασαν σε αριθμό τις αμερικανικές στη λίστα του fortune με τις 500 μεγαλύτερες του καπιταλιστικού πλανήτη: 129 (οι 10 ταϊβανέζικες, αλλά πόσο καιρό ακόμα η ταϊβάν θα παριστάνει το ανεξάρτητο κράτος;) έναντι 121…

Δύσκολοι καιροί για λευκούς πρίγκηπες…