Category: Ασταμάτητη μηχανή

Miss You

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Με τις ευχές μας για την εβδομάδα, κάτι κλασσικό. Buddy Guy, Johnny Lang και Ronnie Wood – από το 2010.

Τα αφεντικά της δύσης θυμούνται…

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Μπορεί οι υπήκοοι να είναι βραχυκυκλωμένοι έως βουλιαγμένοι στις συλλογικές τιμωρίες τους, αλλά οι πολιτικές βιτρίνες βρήκαν λίγο χρόνο να ορμηνέψουν τις «επί των εξωτερικών υποθέσεων» γραφειοκρατίες τους να στείλουν μια ανθοδέσμη κι ένα μπιλιετάκι στο… μπλοκ της Αστάνα! Με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης στη συρία πριν 10 χρόνια.

Είναι, βέβαια, η μόνη τέτοια εξέγερση που θυμήθηκαν οι υπ.εξ. του Joνυσταλεάν, του Λονδίνου, του Βερολίνου, του Παρισιού και της Ρώμης – απ’ όλο το εξεγερσιακό / επαναστατικό κύμα που σάρωσε όλον τον αραβικό κόσμο στα τέλη του 2010 και το 2011. Την εξέγερση / επανάσταση στην αίγυπτο την ξέχασαν (ρε γαμώτο…). Όπως και την εξέγερση στο μπαχρέιν που πνίγηκε στο αίμα των τανκς των δύο τοξικών (έστειλαν στρατιωτική βοήθεια) – αλλά συνεχίζεται ακόμα σποραδικά. Όπως και την εξέγερση στις ανατολικές περιοχές της σαουδαραβικής επικράτειας, απ’ τους σιιτικούς πληθυσμούς που βρίσκονται κάτω από μόνιμη μπότα…

Η επιλεκτικότητα της μνήμης των δυτικών αφεντικών δείχνει την ύπουλη γελοιότητά τους – σε μια εποχή που οι υπήκοοι των υπόλοιπων περιοχών του πλανήτη καταλαβαίνουν την δυτική παρακμή όλο και περισσότερο, έστω ενστικτώδικα.

Τι έγραψαν λοιπόν στην κοινή του δήλωση ο εξ Ουάσιγκτον Παρωπίδας, ο εκ Παρισίων Jean-Yves Le Drian, ο γερμανός Heiko Mass, ο ιταλός Luigi Di Maio και ο βρετανός Dominic Raab;

Πρώτον, ότι «δέκα χρόνια μετά τις ειρηνικές διαδηλώσεις του συριακού λαού υπέρ μεταρρυθμίσεων η συρία έχει βουλιάξει στο χάος και στην καταστροφή». Με ευθύνη, τίνος άλλου, του Άσαντ… Δεύτερον ότι «δεν θα εγκαταλείψουν τον συριακό λαό», πως «απαιτούν απ’ το καθεστώς να εμπλακεί σοβαρά στην πολιτική διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων» και ότι οι αναγγελμένες προεδρικές εκλογές μέσα στους επόμενους μήνες δεν θα είναι ούτε ελεύθερες ούτε τίμιες.

Φταίει ο Άσαντ και το καθεστώς του για την έναρξη του πολέμου (και την ευόδωση των σχεδίων του άξονα) στην συρία; Το «φταίει» είναι λίγο! Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τις σφαγές άοπλων διαδηλωτών και τους βομβαρισμούς πόλεων που έκανε η «προεδρική φρουρά» του, διοικούμενη απ’ τον αδελφό του – ενόσω μεγάλο μέρος των απλών φαντάρων αλλά και των αξιωματικών του στρατού του είχε στασιάσει (εξαιτίας, ακριβώς, αυτών των σφαγών…). Όχι: τους πρώτους μήνες των διαδηλώσεων και τις σφαγές του Άσαντ η ασταμάτητη μηχανή δεν τους ξεχνάει! (Εκείνοι που τον τοποθετούν στον «άξονα της αντίστασης»; Θυμούνται άραγε;). Δεν ξεχνάει κι αυτό: πώς όλα αυτά τα έκανε παρότι οι τότε συμμαχοί του, η Άγκυρα (ναι, ήταν σύμμαχός του..), η Μόσχα πολύ έντονα, η Τεχεράνη διακριτικά και η Χεζμπ’ αλλάχ σθεναρά, τον συμβούλευαν ξανά και ξανά να μην καταφύγει σε τέτοια καταστολή αλλά να κάνει μεταρρυθμίσεις και να αναγνωρίσει, μέσα σ’ ένα συμφωνημένο πλαίσιο, τμήματα τουλάχιστον της αντιπολίτευσης.

Ο Άσαντ, λοιπόν, είναι όντως εγκληματίας· ένα κάθαρμα της εξουσίας. Οι υπόλοιποι, οι «δυτικοί» είναι όμως πολύ χειρότεροι. Κι αυτό επειδή τα πραξικοπήματα, άλλα πετυχημένα και άλλα όχι, υποκινούμενα απ’ την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι, είναι η ρουτίνα της πολιτικής ιστορίας της συρίας, απ’ το 1947 κιόλας. Πάντα ο στόχος ήταν ο ίδιος: να μην περιέλθει η Δαμασκός στην «επιρροή» της σοβιετικής ένωσης. Το σοσιαλιστικό αντιαποικιακό κόμμα Ba’ath, πoυ δημιουργήθηκε σαν ενιαίο στη συρία και στο ιράκ, πήρε με στρατιωτικό πραξικόπημα την εξουσία στην Δαμασκό το 1963 (την ίδια χρονιά και με τον ίδιο τρόπο πήρε την εξουσία και στη Βαγδάτη), έβαλε τέλος σ’ αυτήν την μεθοδολογία – και οι «φόβοι» των δυτικών ιμπεριαλισμών πήραν έκτοτε συγκεκριμένη μορφή. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι το 2003, όταν ο αμερικανικός στρατός και οι φίλοι του εισέβαλαν στο ιράκ για να το αποικοποιήσουν, η επιχείρηση εκείνη είχε σχεδιαστεί σαν «πρώτη φάση». Στην δεύτερη θα εισέβαλε στη συρία και στην τρίτη στο ιράν…

Αυτά ήταν σχέδια 8 χρόνια πριν την εξέγερση στη συρία… Χωρίς σοβιετική ένωση πια, στις αρχές του 21ου αιώνα η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι θεώρησαν ότι μπορούν να ξαναμοιράσουν μεταξύ τους την μέση Ανατολή. Η εγκληματικότητα του καθεστώτος Άσαντ τους διευκόλυνε απίστευτα, αφού «άνοιξε» την πόρτα για να εφαρμοστεί το σχέδιο εμφυλίου πολέμου (το οποίο στα χαρτιά υπήρχε πολλά χρόνια πριν!) και μάλιστα με χαρακτηριστικά θρησκόληπτου υπερσυντηρητισμού (ουαχαβιτισμός, isis) και την χρηματοδότηση των πετροχουντών της αραβικής χερσονήσου (που μόλις είχαν καταστείλει την εξέγερση στο μπαχρέιν…), της Ντόχα, και την επιμελητειακή υποστηρίξη της Άγκυρας, που θεώρησε ότι ο Άσαντ είναι πια χαμένη υπόθεση…

… αλλά έχουν ηττηθεί

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Το πώς ανατράπηκε ο σχεδιασμός της διοίκησης Οbama και των συμμάχων της για διάλυση τόσο του ιράκ όσο και της συρίας και την δημιουργία ενός ουαχαβίτικου “τρομοκρατικού” κράτους isis απ’ το φθινόπωρο του 2015 και μετά υποθέτουμε ότι το ξέρετε. Η Άγκυρα ξαναγύρισε στην θέση που είχε πριν το 2011, η Ντόχα επίσης διαβλέποντας την αλλαγή στη ροή του πολέμου πέρασε στη μεριά του μπλοκ της Αστάνα – και η Ουάσιγκτον, ελλείψει isis συμμάχησε ανοικτά με τους ένοπλους των ypg (που με χαρά κατέφυγαν κάτω απ’ τις αμερικανικές φτερούγες για να συνεχίσουν τα λαθρεμπόριά τους) έχοντας καταλάβει ουσιαστικά στο 1/3 της συριακής επικράτειας και το 70% των πρώτων υλών της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Είναι τόσο μεγάλη η έγνοια του δυτικού ιμπεριαλισμού για τον «συριακό λαό» ώστε επικροτεί την (ή συμμετέχει στην) πειρατεία ίσως του πιο βασικού απ’ τα (κρατικά) έσοδα της Δαμασκού· αλλά βέβαια φταίει ο Άσαντ…

Σε καθε περίπτωση εκείνο που έχει ξεκινήσει (ή κλιμακώνεται) τους τελευταίους μήνες στο συριακό έδαφος είναι ένας έμμεσος και διαφορικός πόλεμος του μπλοκ της Αστάνα κατά της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας (με την Τεχεράνη να συμμετέχει πιο διακριτικά) με στόχο τους proxies: τους ουαχαβίτες που έχουν απομείνει στον θύλακα του Ιdlib, και τους ypg στην βορειοανατολική και ανατολική συρία.

Για την πρώτη περίπτωση έχουμε γράψει ήδη. Η ρωσική (κατά κύριο λόγο) και η συριακή αεροπορία βομβαρδίζουν συστηματικά τις υποδομές (τις αποθήκες, τα στρατόπεδα) της ουχαβίτικης HTS, αναγκάζοντάς την να επιδιώξει την προστασία της Άγκυρας· κάτι που ήταν το ζητούμενο του μπλοκ της Αστάνα εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο. Φαίνεται ωστόσο ότι αυτή η «παράδοση» είτε δεν έχει ολοκληρωθεί είτε παραμένει αμφίβολη· συνεπώς στον θύλακα του Ιdlib συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί.

Έχουν σημασία τα κτυπήματα κατά των ypg. Οι βομβαρδισμοί των βυτιοφόρων και των αυτοσχέδιων διυλιστηρίων μέσω των οποίων γίνεται η εξαγωγή (απ’ τους proxies της Ουάσιγκτον) των πετρελαίων που κλέβουν είναι τακτικοί (έχουμε γράψει για τον πρώτο). Αυτούς τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς τους κάνουν η Μόσχα και η Δαμασκός. Η Άγκυρα επιτίθεται με πυροβολικό τις τελευταίες ημέρες στην Αyn ‘Isa, βόρεια της Raqqah – αραβική περιοχή που έχουν καταλάβει οι ypg.… Κι αυτοί, σαν αντίποινα, κατέστρεψαν χτες με ρουκέτες όλες τις βάρκες και τα πλοιάρια στην Deir Ez Zor, στη δυτική όχθη του Ευφράτη, που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για να αγοράζουν και να μεταφέρουν είδη πρώτης ανάγκης απ’ την αριστερή όχθη, δηλαδή … απ’ τους ypg… Στράφηκαν οι κούρδοι proxies κατά του καθεστώτος Άσαντ, επιβεβαιώνοντας το είδος του πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Να θυμίσουμε ότι σ’ αυτήν την δυτική όχθη, σε διάφορα σημεία, υπάρχουν σύριοι πολιτοφύλακες εκπαιδευμένοι απ’ την Τεχεράνη, και κάποιοι αξιωματικοί των “φρουρών της επανάστασης”.

Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αυτή τη στιγμή αν μια τέτοια τακτική απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα θα στριμώξει αποτελεσματικά την Ουάσιγκτον στο συριακό (αλλά και στο ιρακινό, είναι αλληλένδετα) πεδίο μάχης. Είναι ευκολότερο να εκτιμήσουμε ότι η προεδρία των «δημοκρατικών» στην Ουάσιγκτον, με ή χωρίς νυσταλέο Jo, σημαίνει όξυνση των «περιφερειακών» συγκρούσεων μεταξύ του άξονα και του ευρασιατικού project. Η μέση Ανατολή δεν είναι η μόνη τέτοια. Το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι επίσης μια ζώνη που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον.

Μ’ αυτά τα δεδομένα η «κοινή δήλωση» των 5 δυτικών πολιτικών βιτρινών και το ενδιαφέρον τους για την συρία θα μπορούσε να μπει στον κατάλογο με τις διεθνείς φάρσες – αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος κάποιοι από δαύτους να ονειρεύονται να αντιστρέψουν την ήττα τους…

Συσκέψεις με συμμάχους

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Ο νυσταλέος Jo «έγραψε» αποκαλώντας την ανεγκέφαλη αλεπού «φονιά»… «που θα πληρώσει». Ο υπουργός του Παρωπίδας βρίστηκε με τους κινέζους τους οποίους είχε καλέσει για γνωριμία στην Αλάσκα. Από σήμερα οι δύο πλευρές (ο άξονας και το ευρασιατικό project) σηκώνουν τα μανίκια για να κάνουν «εκτίμηση της κατάστασης» και «προγραμματισμό δράσης».

Ο Παρωπίδας πάει από σήμερα για τριήμερο στις Βρυξέλες, για να τα πει με τους υπ.εξ. των κρατών του νατο. Βασικό θέμα: η αντιμετώπιση Μόσχας και Πεκίνου. Απ’ την άλλη μεριά ο Lavrov πηγαίνει σήμερα στο Πεκίνο, για 2 ημέρες διαβουλεύσεων με το κινεζικό καθεστώς. Βασικό θέμα: η αντιμετώπιση της Ουάσιγκτον. O κινέζος υπ.εξ. Wang Yi θα έχει κάμποσα να διηγηθεί απ’ την εμπειρία του στην Αλάσκα.

Πλούσιος σε καινούργιες γνώσεις, ο Lavrov θα πάει μετά, 24 και 25 του μήνα στη Σεούλ. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτός ο δεύτερος σταθμός του ρώσου υπ.εξ. στη συγκεκριμένη συγκυρία: το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, μετά την περιορισμένης επιτυχίας εκστρατεία του το 2018, φαίνεται να βρίσκεται σε αδράνεια. Αυτό που ήταν ρεαλιστικό να επιτευχθεί επί ψόφιου κουναβιού το πέτυχε: “ύφεση”…. Όμως τώρα τα δεδομένα αλλάζουν – προς το χειρότερο.

Η Ουάσιγκτον έχει στρατιωτικές βάσεις στη νότια κορέα· αλλά ο Μoon έχει πολλούς λόγους να αντιτίθεται στην αναζωπύρωση του αμερικανικού μιλιταρισμού στην κορεατική χερσόνησο και στα περίξ. Πολύ περισσότερο που αυτό εξυπηρετεί και τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του Τόκιο. Ο Moon, αφού δεν κατάφερε να ξεδοντιάσει τα αμερικανικά εμπόδια στις σχέσεις που σχεδίαζε το 2018 με την Πγιονγκγιάνγκ, θα προτιμούσε το μικρότερο κακό: να μείνουν τα πράγματα όπως ήταν ως πέρυσι. Αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο, με δεδομένο ότι ο νο 1 στόχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι η κίνα, και μάλιστα απ’ την μεριά του Ατλαντικού, πράγμα που θα εκφραστεί με οξυμένες στρατιωτικές κινήσεις – δεν υπάρχει πια άλλος τρόπος. Στις οποίες κινήσεις οι βάσεις στη νότια κορέα θα παίζουν εντονότερο ρόλο.

Θα χρειαστεί και η Σεούλ, όπως και το Πεκίνο, αρκετή απ’ το είδος που λέγεται “στρατηγική ευφυία” για να ανασχέσουν μια παρακμιακή μεν αλλά γι’ αυτό περισσότερο επικίνδυνη πρώην υπερδύναμη με το μικρότερο κατά το δυνατόν κόστος. Σαν κράτη και κεφάλαια υπό δυναμική ανάπτυξη δεν τους λείπει αυτό το είδος· αλλά η ιστορία δεν μπορεί να προεξοφληθεί.

(φωτογραφία: Ο σκληροπυρηνικός ακροδεξιός Pence, αντιπρόεδρος του ψοφιοκουναβιστάν, ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον στην τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στη νότια κορέα το 2018. Αλλά δεν πέρασε καθόλου καλά: το αστέρι ήταν η Kim Jong Un, αδελφή του Kim “little rocket man” της βόρειας κορέας. Εδώ στις κερκίδες, έχοντας την Kim στην πλάτη του, δίπλα στο ζεύγος Steinmeier, προέδρου της γερμανίας…)

Βρίζοντας το κοινό

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Τέσσερα βιβλία κανονικού μεγέθους των 250 σελίδων το καθένα, μόνο το κείμενο, xωρίς φωτογραφίες: τόσα χοντρικά είναι αυτά που έχουν γραφτεί εδώ σχετικά με τον τσαχπίνη μέσα σ’ ένα χρόνο.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι έχει διαβάσει χίλιες (1000) σελίδες βιβλίου στην ασταμάτητη μηχανή; Μάλλον απίθανο. Το καθημερινό τρίλεπτο ή τετράλεπτο (τόσο χρειάζεται η ανάγνωση) και το καθημερινό πεντάωρο ως οκτάωρο (τόσο χρειάζεται το ψάξιμο και το γράψιμο) είναι δυο μεγέθη τόσο άνισα ώστε κάποια στιγμή δικαιούται να αναρωτηθεί (ο «παραγωγός»…) what for?… και ο μέσος «καταναλωτής» να μην μπορεί να δώσει μιαν απάντηση που να φέρει μια κάποια ισορροπία… Εν τέλει ο μέσος «καταναλωτής» έχει τον χρόνο με την μεριά του, μπορεί να σερφάρει στον κυβερνοχώρο ή μπορεί να ελεεινολογήσει αυτά που διάβασε. Αντίθετα ο «παραγωγός» έχει σταθερά τον χρόνο εναντίον του: πρέπει να προλάβει (την καπιταλιστική / κρατική κίνηση…) έγκαιρα και έγκυρα· και πρέπει να το κάνει θεωρώντας τον κάθε άγνωστο αναγνώστη σαν υψηλής νοημοσύνης και ηθικής…

Αυτά τα δεδομένα είναι καταραμένα. Και έγιναν ακόμα σκληρότερα απ’ την στιγμή που ο μέσος «καταναλωτής» ασταμάτητης μηχανής άρχισε να πολλαπλασιάζεται εδώ και πολλούς μήνες· τσαχπίνης γαρ. Όσες (πολιτικές) εξηγήσεις κι αν βρήκε ο «παραγωγός» για να είναι συνεπής σε ένα καθημερινό ραντεβού με μερικές χιλιάδες αγνώστων, δεν θα μπορούσε να αποφύγει αυτό το συνειδησιακό όριο: οι αναγνώστες έχουν την τάση να νοιώθουν «πελάτες» και να συμπεριφέρονται ανάλογα (πάντα έχουν δίκιο!), όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι μαγαζί, δεν «πουλάει» κάτι για να πανηγυρίζει με την «αύξηση της πελατείας»! Κι όμως: τα «καταναλωτικά ήθη» ήταν / είναι πάντα εκεί, μπροστά της, στην «άλλη μεριά του σήματος», σ’ αυτές τις χιλιάδες των άγνωστων «επισκεπτών» – κάποτε και στους γνωστούς.

Αφού τέτοιες είναι οι γενικές ιδεολογικές συνθήκες, τα μέσα κοινωνικά ήθη (και όχι οι προθέσεις και οι στόχοι του «παραγωγού»…) που καθορίζουν την πρόσληψη αυτού του καθημερινού τρίλεπτου, τετράλεπτου, τότε what for? τα πολύωρα, ανελέητα νυχτέρια; Κι αν ο κάθε κουφιοκέφαλος κανίβαλος ή το κάθε κοπρόσκυλο των κλασσικών media ή των antisocial media μπορεί, κοιτώντας απ’ την κλειδαρότρυπα του σκοταδιού του να αυτοϊκανοποιείται αφοδεύοντας πάνω σ’ αυτά τα ξενύχτια, τότε πως οι υπόλοιποι «καταναλωτές» μπορούν να τον πετάξουν με τις κλωτσιές έξω απ’ το «κοινό», ώστε να αποκατασταθεί μια κάποια ελάχιστη ίσως αλλά οπωσδήποτε έντιμη κοινότητα; Θέλουν, άραγε, καν και καν, να διαχωριστούν απ’ την σαβούρα που είναι βέβαια «μακριά» σαν φυσική απόσταση αλλά εντελώς δίπλα σαν ψηφιακή; Ο κόσμος των ψηφιακών μεσολαβήσεων περιλαμβάνει μεγάλες δυνατότητες συνειδησιακής, διανοητικής υποτίμησης και λίγες ανατίμησης· η εξωτερίκευση και η ανάδευση της σαβούρας έχει γίνει όπλο των κυρίαρχων· το θηρίο της «ψηφιακής κουλτούρας» (έτσι λέγεται;) καταβροχθίζει πολλά..

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει οριστικές απαντήσεις για όλα αυτά· αλλά δεν θέλει να μείνει αδρανής. Υποστηρίζει ότι το μέσο δεν είναι το μήνυμα (όπως ισχυριζόταν ο Μακ Λούαν)· ωστόσο το μικροαστικό σκουπιδαριό που μπορεί να σκεπάσει οποιοδήποτε μέσο είναι ένα πολύ δυσοίωνο μήνυμα! Και όχι μόνο “μήνυμα”.

Οι καιροί στους οποίους μας έχουν σπρώξει δεν επιτρέπουν φιλαυτίες, ναρκισσισμούς, κολακείες. Δεν επιτρέπουν επίσης (αυτό δείτε το σαν ζήτημα αρχής) το τυφλό κυνήγι των «likes», όπως κι αν εκδηλώνονται. Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή να αλλάξει η ασταμάτητη μηχανή. Το είχε υπονοήσει απ’ τις 1 Μάρτη: έγραφε τότε για τα γενέθλιά της, ότι έγινε (στην ψηφιακή εκδοχή της) 5 χρονών, και πως έχει δόντια. Δαγκώνει. Ακόμα κι αν πρέπει τώρα να δαγκώσει τη γλώσσα της.

Από σήμερα η ασταμάτητη μηχανή γίνεται εβδομαδιαία· αντί για καθημερινή. Μια φορά την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα ή Τρίτη· και μόνο σε (κατά την κρίση της) εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις άλλη μια μέρα, όποια χρειαστεί. Αλλά, το ξαναλέμε, αυτό το τελευταίο θα είναι εξαίρεση. Ο κανονικός ρυθμός της θα είναι εβδομαδιαίος. Μια συνειδητή άρνηση εργασίας, άρνηση της κατανάλωσής της και της απονεύρωσής της μέσω της αλλοτρίωσης και της συνήθειας· μια άρνηση με situ καταβολές (το αναγνωρίζει).

Αυτό σημαίνει, φυσικά, λιγότερη ύλη· και πιο επιλεκτική. Απ’ την άλλη μεριά θα απελευθερωθεί χρόνος για να πέσει μεγαλύτερο βάρος στα άλλα δύο σκέλη του project Sarajevo/αόρατες πόλεις: στο Sarajevo.pdf και στα τετράδια για εργατική χρήση. Μεγαλύτερη προσοχή στην εμβάθυνση· αλλά, επίσης, μεγαλύτερη προσοχή σε όσες / όσους εννοούν να υποστηρίζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό το εγχείρημα.

Δεν είναι μια απόφαση εν θερμώ· το αντίθετο. Είναι όμως μια απόφαση θυμωμένη. Εδώ και πολύ καιρό. Ο θυμός δεν έγινε εμπόδιο στην όσο το δυνατό αρτιώτερη καθημερινή εργατική αντιπληροφόρηση και κριτική· αλλά ήταν παρών πίσω τους. Πριν αποφασίσει να δαγκώσει την γλώσσα της η ασταμάτητη μηχανή έσφιξε τα δόντια για πολλούς μήνες. Θυμός όχι μόνο απέναντι στ’ αφεντικά – εκεί είναι αυτονόητος. Θυμός επίσης απέναντι στην αδράνεια, στις υπεκφυγές, στην ψυχολογικοποίηση, τις φτηνές δικαιολογίες· σ’ ότι τέλος πάντων ευνοείται απ’ τα καταναλωτικά (και αυτοκαταναλωτικά) ήθη και έθιμα.

Υπάρχει κάτι άδικο σ’ αυτήν την αλλαγή: αντιμετωπίζουμε τους πάντες σαν «μέσους καταναλωτές» ενώ δεν είναι έτσι. Το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι υπάρχουν άγνωστοι αναγνώστες με τους οποίους θα άξιζε να αποκτήσουμε καλύτερη και ουσιαστικότερη σχέση· κι αυτοί / αυτές το ίδιο, απ’ την μεριά τους. Για τα δύσκολα που είναι μπροστά μας. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη απόφαση είναι προσωρινή, μεταβατική. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για μεγαλύτερες αλλαγές στο πως θα λειτουργεί αυτό εδώ το εργατικό, αυτόνομο, πολιτικό, ανταγωνιστικό site – αλλά χρειάζονται κάποιον χρόνο για να ωριμάσουν και να αποκτήσουν μορφή.

Όταν θα είναι έτοιμες θα τις ανακοινώσουμε.

Αυτά. Και μια αφιέρωση σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα ψυχή και νοιώθουν τα λόγια και τα νοήματα:

Αυτοί που σας (μας) «περιποιούνται»

Κυριακή 21 Μάρτη. Σίγουρα δεν θέλετε να ξέρετε δυσάρεστα πράγματα. Ειδικά τέτοιες εποχές. Μερικά απ’ αυτά τα απωθητικά φωτίζουν ωστόσο με σκληρό φως εκείνα που ζούμε (και οι περισσότεροι προσπαθούν να απωθήσουν ή απλά να εκτονώσουν).

H «επιχείρηση ελευθερία του ιράκ» δεν ήταν σαν την «επιχείρηση ελευθερία» του πλατφορμιασμού – είχε όμως τον ίδιο πυρήνα θανάτου, εξαπάτησης, κυριαρχίας. Ξεκίνησε σα χτες, στις 20 Μάρτη, πριν 18 χρόνια. Το 2003. Τα δυτικά αφεντικά, αυτά που τώρα μαθαίνουν τους υποτελείς τους τι (πρέπει να) είναι η «υγεία» τους, και γιατί η «ελευθερία» τους πρέπει να είναι «υγιής», ξέρουν καλά τι κάνουν και γιατί το βαφτίζουν όπως το βαφτίζουν.

Το 8λεπτο video που ακολουθεί δείχνει παραδειγματικά το είδος της «υγιούς ελευθερίας» που εξασφάλισαν τα δυτικά, πρωτοκοσμικά αφεντικά , στους ιρακινούς και στις ιρακινές· ειδικά στα παιδιά τους. Ασχολείται με την Βασόρα. (Ευχαριστούμε τον Σ. για την αποστολή· και τον υποτιτλισμό).

Σίγουρα είναι σκληρό το φως που (και) απ’ την Βασόρα έρχεται να πέσει πάνω στις υποσχέσεις των δυτικών αφεντικών προς τους υπηκόους τους – εσάς κι εμάς. Σκληρό κι ανατριχιαστικό. Σίγουρα οι caradinieri και οι pfizerοι της «αριστεράς» κάθε είδους και απόχρωσης θα εξοργιστούν με την συσχέτιση: αυτοί εκεί (θα πουν ή θα εννοήσουν…) είναι οι Άλλοι – ενώ Εμείς (θα πουν…) είμαστε Εμείς, είμαστε οι Λευκοί, είμαστε οι Πρωτοκοσμικοί, είμαστε οι Πειθαρχημένοι Στρατιώτες…. και μας φροντίζουν στ’ αλήθεια οι αφέντες… Το καλό μας θέλουν… Αν μας σακατέψουν πώς θα βγάζουν τα κέρδη τους;

Ναι… έτσι είναι… αν νομίζετε ότι ο καπιταλισμός είναι φιλάνθρωπος… και εχθρικός προς την θανατοπολιτική… Αν αυτό νομίζετε…

Δείτε λοιπόν. Στο κάτω κάτω τι είναι πιο εύκολο απ’ το να κλείνουμε τα μάτια, απ’ το να μην ξέρουμε και απ’ το να ξεχνάμε;

(Μόνο εμείς, οι πρωτοκοσμικοί, ξεχνάμε… Η λήθη είναι το δώρο της συμμετοχής ή/και της συνενοχής μας… Οι Άλλοι δεν ξεχνούν…)

Η διαρκής ανακατασκευή της «πραγματικότητας»

Κυριακή 21 Μάρτη. Είναι η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη;) φορά που θυμίζουμε την πιο κάτω κουβέντα με την (μάταιη ως τώρα) «ελπίδα» πως θα γίνει κατανοητό το ευρύτερο περιβάλλον της ιστορικής κίνησης, στη φάση της άγριας αναδιάρθρωσης, της επέλασης (στην καπιταλιστική δύση κατά κύριο λόγο) των «κανονικοτήτων» που είναι οι οργανωμένες νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Νόρμες όχι μόνο εργασίας ή κατανάλωσης· νόρμες εννοήσης, επανα-νοηματοδότησης της ζωής και του θανάτου.

Πριν 18 χρόνια λοιπόν ένας τύπος είπε δημόσια τα εξής, σαν απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο συγκεκριμένος «τύπος» λεγόταν Karl Rove και ήταν (τότε) «ειδικός σύμβουλος ασφαλείας» του αμερικάνου προέδρου Bush του Β. Η ερώτηση αφορούσε τη «νομιμότητα» της εισβολής στο ιράκ. Και ο «σύμβουλος» έδωσε την απάντηση που με δυο λόγια θα διατυπώναμε ως εξής: εξουσία είναι το να μπορείς να δημιουργείς τετελεσμένα. Κι άσε τους άλλους να ψάχνονται…

Πόσο μέσα σ’ αυτό το δόγμα αποδείχθηκαν οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες απ’ τις αρχές του 2020 ως και σήμερα; Απόλυτα – ο Rove ήταν ο «προφήτης» του παροξυσμού της εξουσίας του Θεάματος. Τώρα πια το Εγώ ειμί οι πραγματικότητές σου ήτινες σώζουν εσέ· ουκ έσονται σοι πραγματικότητες έτερες πλην εμού είναι η «πρώτη εντολή του θεού»: της καπιταλιστικής τεχνολογίας.

Αφού οι μηχανές πλαστογράφησης / προπαγάνδας των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να φτιάξουν, εξ εφόδου, την «φοβερή φονικότητα» του τσαχπίνη αλλά και την «φοβερή μολυσματικότητα» των …. «ασυμπτωματικών» (κινήσεις νο 1 και 2)· αφού «νομιμοποίησαν» τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις / ρυθμίσεις των ανθρώπινων / κοινωνικών συμπεριφορών κι αφού επέβαλαν την γρήγορη επέκταση των ψηφιακών μεσολαβήσεων σχεδόν παντού (κινήσεις νο 3 και 4)· αφού επέβαλαν την δημιουργική λογιστική θανάτου με τα άχρηστα / σκόπιμα δόλια τεστ και τις κοινές δεξαμενές (κίνηση νο 5 και 6)· αφού προπαγάνδισαν / συσκότισαν την γενετική μηχανική και τις μεταλλάξεις των ανθρώπινων κυττάρων / οργανισμών πουλώντας τες σαν την μοναδική «σωτηρία απ’ το κακό» (κίνηση νο 7)· αφού άρχισαν να επιβάλλουν τους πλατφορμιασμούς σαν «λύτρωση» παρά τα όποια τεχνικά και όχι μόνο προβλήματα επιμελητείας (κίνηση νο 8)· έφτασαν στο σημείο της επιβολής του καθολικού ψηφιακού φακελώματος με την ψευδή μορφή του «διαβατηρίου» (κίνηση νο 9)· και βρίσκονται προ των πυλών της επίσημης ποινικοποίησης / απαγόρευσης οποιαδήποτε θεωρητικής κριτικής (: λογοκρισία) και πρακτικής απόρριψης / ανυπακοής (κίνηση νο 10).

Κάναμε, το ξέρετε, ότι καλύτερο ήταν δυνατόν σαν εργατική κριτική και αντιπληροφόρηση για να προειδοποιήσουμε έγκαιρα πως αυτή θα ήταν η αλληλουχία των κινήσεων, τα διαδοχικά βήματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αφού τα αφεντικά του συμπλέγματος είχαν πολύ πριν τον τσαχπίνη συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους και τα συμφέροντά τους. Με μεγάλη λύπη παρατηρούμε τώρα πως στα μέρη μας οι όποιες αντιδράσεις (εκτός ή εντός εισαγωγικών…) περιστρέφονται αμήχανα και αδέξια γύρω απ’ την κίνηση 3 και μόνον αυτή· και πάλι τόσο ξώφαλτσα ώστε να μην διαταραχτεί η αλυσίδα, να μην «ενοχληθούν» ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι επόμενοι κρίκοι της. Ενδεχομένως, και μόνο στα λόγια, βερμπαλιστικά, κάποιοι να προσπαθούν να παραστήσουν ότι είναι αντίθετοι και στην κίνηση νο 9… Πώς, όμως, είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν και να πολεμηθούν τα πανωσηκώματα της τρομοεκστρατείας αν τα θεμέλια και οι πρώτοι όροφοί της γίνονται πάντα δεκτά; Δεν γίνεται! Περισσεύει, λοιπόν, ο καιροσκοπισμός συνδικαλιστικού τύπου…

Η ιδέα ότι «κάπως θα τις καπουλάρουμε» ψευτοκτυπώντας κρίκους που φαίνονται πιασάρικοι αφήνοντας όμως την αλυσίδα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στη θέση και στην ιδεολογική και μπηχεβιοριστική ισχύ της, όσο κι αν μοιάζει ικανοποιητική για το μεροδούλι / μεροφάι εκείνου που θεωρείται στα μέρη μας «πολιτική», είναι απλά ένα μέρος της κατασκευής πολλών πραγματικοτήτων απ’ την μεριά των αφεντικών· είναι μέρος της ιστορικής διαλεκτικής κίνησης της εξουσίας τους. Δείτε, για παράδειγμα, την δήθεν αντιπολιτευτική τακτική της Κουμουνδούρου, που στηρίζει αναφανδόν όλον τον πυρήνα του «πολεμού κατά του αόρατου εχθρού» (: του πολέμου κατάκτησης του κοινωνικού πεδίου απ’ το σύμπλεγμα / κεφάλαιο / κράτος, του πολέμου υπέρ της μηχανικής μεσολάβησής του, του πολέμου υπέρ της μετατροπής του σε πεδίο καθολικής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας) αλλά βρίσκει εδώ κι εκεί κάτι για να παραστήσει ότι διαφωνεί.

Οι ευγονιστές είναι εδώ! (1)

Κυριακή 21 Μάρτη. Έρχεται, έχει αναγγελθεί, η κίνηση νο 11: η υγιεινιστική επιτήρηση, πειθάρχηση, διαστρωμάτωση και διατίμηση της σύγχρονης εργατικής τάξης. Σε πρώτο χρόνο η κίνηση νο 11 μοιάζει “on / off”: «προσλαμβάνεσαι / απολύεσαι» αν είσαι ή δεν είσαι εγκεκριμένος/η με βάση τις καινούργιες νόρμες περί «υγείας», «προστασίας της δημόσιας υγείας», «κοινωνικής ευθύνης»… Έχουμε δώσει το όνομα της σ’ αυτήν την εξέλιξη: κοινωνικός ευγονισμός 2.0, υγιεινιστικό απαρτχάιντ – τόσο για το σύνολο της ζωής όσο και ειδικά για την εκμετάλλευση της εργασίας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Κατευθείαν απ’ τους στάβλους της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ο μοντελίστας υγείας και προφέσορ πνευμονολογίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης Νίκος Τζανάκης άνοιξε πριν μια βδομάδα τα χαρτιά της κίνησης νο 11:

… Οι αρνητές του κορωνοϊού και οι αντιεμβολιαστές μας αφαιρούν το δικαίωμα στη ζωή… Μας αφαιρούν το δημοκρατικό μας δικαίωμα να προφυλασσόμαστε από κινδύνους. Καταπατούν το δικαίωμά μας στην ελευθερία και τη ζωή. Γιατί αν αυτός κολλήσει και κολλήσει εμένα, μπορεί να πεθάνω εγώ και όχι αυτός. Οπότε όταν μιλάμε για δημοκρατία, πρώτα απ’ όλα την καταπατούν αυτοί…

…Και σ’ αυτήν την συντεταγμένη πορεία δεν έχουν θέση, ούτε αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν, ούτε οι αρνητές της μάσκας , ούτε οι οποιοιδήποτε αρνητές του κορωνοϊού. Διότι αυτοί λειτουργούν σαν βόμβες μέσα στην κοινωνία…

Η δεοντολογία του “πυροτεχνουργού υγείας” είναι γνωστή στα μέρη μας απ’ την εποχή των ανηλίκων που βαφτίστηκαν “υγιειονομικές βόμβες” – απ’ την περασμένη άνοιξη δηλαδή. Είναι αναμενόμενο λοιπόν πως όταν γίνεται “πόλεμος” και υπάρχουν “βόμβες” (: “όπλα μαζικής καταστροφής”… όπως στο ιράκ ένα πράγμα…), δημιουργούνται και οι πρέπουσες εμπόλεμες συμμαχίες μεταξύ κρατών, ειδικών/αξιωματικών, κλπ. Οι συμμαχίες των προθύμων… Μόνο που για να περάσουν τον Ατλαντικό οι καλές ιδέες του κοινωνικού ευγονισμού, του υγιεινιστικού απαρτχάιντ, και να φτάσουν ως τα μέρη μας χρειάζονται κάποιοι μήνες. Τις ίδιες προτάσεις του έλληνα προφέσορα είχαν διατυπώσει αμερικάνοι όμοιοί του στις αρχές Αυγούστου του 2020:

Να νικήσουμε τον covid-19 απαιτώντας τον εμβολιασμό όλων. Δεν είναι αντιαμερικάνικο, είναι πατριωτικό.

Να κάνουμε τα εμβόλια ελεύθερα, να μην επιτρέψουμε θρησκευτικές ή προσωπικές αντιρρήσεις, και να τιμωρήσουμε όσους δεν εμβολιαστούν. Απειλούν τις ζωές των άλλων.

Στον ίδιο ακριβώς «πατριωτικό» δρόμο (ακριβώς στον ίδιο!!!) πορεύεται και η φιλόδοξη («ζήτω η δραχμή»!) άκρα αριστερά, με τις πάγιες συνδικαλιστικές ρητορείες της (ξέχασε το “έξω απ’ το νατο” – κολλάει παντού). Έχει κάνει ήδη αρκετά μέτρα:

Κάτι μας «έμαθε» ο κορωνοϊός. Αν ένας νοσεί, όλοι κινδυνεύουμε!

Δεν θα μάθουν τίποτα ποτέ! Τίποτα και ποτέ δεν θα μάθουν!!! Προφανώς στηρίζουν και το υγιεινιστικό απαρτχάιντ και τις απολύσεις των «αρνητών»… (Απλά ντρέπονται ακόμα να το πουν ανοικτά…)

Στο αμέρικα πάντως, πέρυσι, προέκυψε μια κάποια κατακραυγή για την τιμωρία (φυλάκιση; ηλεκτρική καρέκλα;) όσων δεν εμβολιαστούν. Λίγες ημέρες μετά έγινε μια μικρή διόρθωση στο πρόταγμα:

Η λέξη «να τιμωρήσουμε» άλλαξε σε «να δημιουργήσουμε αντικίνητρα»…

Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης… 

Οι ευγονιστές είναι εδώ! (2)

Κυριακή 21 Μάρτη. Η «on/off» εκδοχή της κίνησης νο 11 δεν είναι καθόλου η τελική. Όταν η κυρία Ursula von der Layen παρουσίασε, όλο καμάρι, πριν 4 ημέρες το «ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό» (υγείας), τις προδιαγραφές και την μορφή του κατ’ αρχήν, υποσχόμενη ότι «μόλις περάσει το κακό το πράσινο ψηφιακό θα καταργηθεί», είπε ψέμματα. Απλά και καθαρά. (Δουλειά της είναι άλλωστε…) Σύμφωνα με τους υπολογισμούς (ή τις «υποσχέσεις») των υποστηρικτών του κακού, αυτό μπορεί να περάσει ακόμα και σε λίγους μήνες…

Αμ δε! Τόση επένδυση σε τεχνολογία και υποδομές, τόσα έξοδα, μόνο για να πηδήξει κουτσά στραβά αυτό το καλοκαίρι η βιομηχανία του τουρισμού; Έφτασε το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα μ’ όλα τα βαριά του όπλα και ονόματα (φαρμακομαφίες, πληροφορικομαφίες, κρατικές υπηρεσίες, τις ασφαλιστικές με το όπλο παρά πόδα…) στο κυρίως θέμα του, και θα κάνει μόνο «περιορισμένο αριθμό παραστάσεων για λίγους μήνες ακόμα – μην το χάσετε;» Όχι βέβαια!!! Καινούργιοι εχθροί, καινούργιες απειλές, μπορεί και παλιές αναβαθμισμένες, περιμένουν έτοιμες στη γωνία. Τώρα που βρήκαν παπά… Δεν χαραμίζουν τα «ευαγγέλια» τους οι δημαγωγοί όταν μας καλωσορίζουν στις αλγοριθμικές φυλακές!

Ο (αντιTrump) δημοκρατικός κυβερνήτης της Ν. Υόρκης μπορεί να μην είναι τόσο «θεός» για τους ντόπιους caradinieri και pfizerοι, αλλά παρουσίασε το δικό του όπλο (πάντα για τον γνωστό πόλεμο…) στο οποίο έδωσε το όνομα ενός αυθεντικά νεοϋρκέζικου εμβλήματος: Excelsion. Excelsion Pass λέγεται το ψηφιακό πράσινο στο «μήλο». Το ότι πρόκειται για προσαρμογή / επέκταση της τεχνολογίας digital health pass που ανέπτυξε η IBM σε συνεργασία με την (φαρμακομαφία) moderna τι να σημαίνει άραγε; Ότι το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα παρακαλάει κι εύχεται να ξεμπερδέψει η ανθρωπότητα το γρηγορότερο απ’ τον τσαχπίνη;

Το άγαλμα της ελευθερίας είναι πάντως παρόν· μια ειρωνική υπενθύμιση του πόσο νερό κύλησε εν τω μεταξύ στη βάση του.

Δεν είναι, σε κάθε περίπτωση, καθόλου τελική η “on/off” εκδοχή της κίνησης νο 11. Έχει συνέχεια, που μπορεί να είναι οι κινήσεις νο 12, νο 13, νο 14… Το να απολυθούν μερικές χιλιάδες μισθωτοί σε διάφορους τομείς επειδή αρνούνται να υποταχτούν στην τωρινή φάση του (υγιεινιστικού) εκβιασμού και μετά, σε λίγο, ο εκβιασμός να εξατμιστεί (!!) θα ήταν απόλυτα αδιάφορο για το σύμπλεγμα· και για τις πειθαρχήσεις διαρκείας που απαιτεί η 4η βιομηχανική επανάσταση και η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Εκείνο που έχει ξεκινήσει σαν όρος της νέας συσσώρευσης είναι η διαρκής επιτήρηση των πάντων (με άλλοθι την «προστασία της υγείας» του καθενός αλλά και του συνόλου) και η διαρκής διατίμηση της ζωής, της ικανότητας εργασίας, των γνώσεων, των συμπεριφορών, των ηθών, των εθίμων: από πριν την γέννηση ως και μετά τον θάνατο…

Τα data, τα big data, δεν είναι «χρυσάφι» για να αξιοποιούνται μια φορά στο τόσο, ακόμα κι αν πρόκειται για μαζικές απολύσεις! Οι «έξυπνοι αλγόριθμοι» δεν έχουν αξία αν τον περισσότερο χρόνο …κοιμούνται! Η παραγωγική, καταναλωτική, αισθητηριακή, ηθική αναδιάρθρωση του καπιταλισμού (και των αιχμαλώτων) δεν ακρωτηριάζεται περιοριζόμενη …στο πότε (και αν) κάνει διακοπές ο καθένας, το αν ταξιδεύει με αεροπλάνο ή το αν πηγαίνει στο γήπεδο! Αφορά τα πάντα. Συμπεριλαμβανομένων (καθόλου ασήμαντο) των αλλαγών στη ζωή του / της, των «ανόδων» και των «πτώσεων»… Η οργανωμένη ρύθμιση των συμπεριφορών και ο οργανωμένος έλεγχός τους είναι πολύ περισσότερα απ’ την τιμωρία. Περιλαμβάνουν και την ανταμοιβή. Περιλαμβάνουν όλες τις αποχρώσεις της μιας και της άλλης. Περιλαμβάνουν και την «μετάνοια»· την επιβλεψή της· την «προσαρμογή»· την πρόβλεψη της «συμβατότητας» ή της «μη συμβατότητας» του καθενός και της καθεμιάς στο ένα ή στο άλλο είδος δουλειάς, συμπεριφοράς, ακόμα και κατοικίας ή/και πόλης· τις γνώσεις· την ατομική μνήμη· τον διαρκώς ρευστό καταμερισμό εργασίας και ζωής απ’ την μικροκλίμακα του ατόμου ως την μεγακλίμακα του πλήθους…

Με δυο λόγια: πρόκειται για δυναμική, ευέλικτη και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία.

Στρατηγική και τακτικές (του κράτους και του κεφάλαιου)

Κυριακή 21 Μάρτη. Η κυρία von der Layen έκανε όμως κάτι που από πρώτη ματιά μοιάζει παράξενο. Παρουσίασε το “ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό” της ε.ε., ως να είναι λειτουργικό σε λίγο, ενόσω δεν έχει επιλυθεί κανένα απ’ τα πολιτικά ζητήματα που προϋποθέτουν την λειτουργικότητά του: κυρίως η μοιρασιά (και οι όροι της μοιρασιάς) των καπιταλιστικά πολύτιμων δεδομένων υγείας των υπηκόων κάθε κράτους με τα υπόλοιπα. Η “λεπτομέρεια” που τόνισε αυτήν την παραξενιά (για όσους καταλαβαίνουν, δηλαδή για ελάχιστους δυστυχώς) ήταν ότι άφησε στη δικαιοδοσία κάθε κράτους / μέλους χωριστά την αρμοδιότητα του πως θα χειριστούν τα “πιστοποιητικά” από ταξιδιώτες / υπηκόους τρίτων χωρών, εκτός ζώνης σέγκεν… Ας πούμε απ’ την ρωσία, ή την κίνα… Παράξενο, πολύ παράξενο. Τί γίνεται εδώ; Θα κάνει συμφωνία η ανεγκέφαλη αλεπού π.χ. με την Αθήνα που θα τις επιτρέπει πρόσβαση στα δεδομένα υγείας των ρώσων υπηκόων … για να κάνουν διακοπές στην Κρήτη διασώσοντας την κρητική βιομηχανία τουρισμού; Ποιός κοροϊδεύει ποιόν;

Ας το θυμίσουμε (το έχουμε ξαναπεί…) γιατί είναι σημαντικό. Οι barcodes (και το «QR υγείας» είναι ένας τέτοιος) από μόνοι τους είναι εντελώς άχρηστοι. Πάρτε οποιοδήποτε εμπόρευμα που έχει έναν τέτοιο barcode και κοιτάξτε τον όση ώρα θέλετε· δεν θα καταλάβετε τίποτα! Η αξία του QR (που είναι, μόνο, η απεικόνιση κάποιων «αριθμών») όπως και κάθε άλλου barcode έγκειται στο να παραπέμπει σε μια βάση δεδομένων. Σε «φακέλους». Χωρίς αυτήν την data base, άρα χωρίς την δυνατότητα να σκαναριστεί και να “συνδεθεί η εικόνα” της κωδικοποίησης με την κατάλληλη βάση δεδομένων, o QR είναι απλά μια τεχνο-απάτη!

Υπάρχουν λοιπόν έτοιμες αυτές οι (εθνικές) βάσεις δεδομένων (υγείας κατ’ αρχήν) για κάθε γερμανό, ιταλό, μαλτέζο, ρώσο, ιάπωνα, κινέζο, ινδό που θα ταξιδέψει είτε εντός ζώνης σέγκεν είτε προς αυτήν; Και κυρίως υπάρχουν οι διακρατικές συμφωνίες που θα επιτρέψουν σ’ έναν έλληνα υπάλληλο στο αεροδρόμιο Ηρακλείου ή Κέρκυρας να σκανάρει αυτούς τους «QR υγείας» μπαίνοντας αυτόματα στη γερμανική, ιταλική, μαλτέζικη, ρωσική, ιαπωνική, κινέζικη, ινδική (εθνική) βάση δεδομένων για να επιβεβαιώσει ότι το πιστοποιητικό είναι αυθεντικό;

Όχι – λέμε. (Και θα χρειαστεί καιρός για να γίνουν αυτές οι διακρατικές συμφωνίες, γιατί θα πρέπει να λυθούν ζητήματα «εθνικής ασφάλειας data»… Υπάρχει αυτή η διάσταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και εδώ. Γιατί εκείνο το κράτος / τα κράτη που θα έχει/ουν τον έλεγχο του συστήματος που θα αναγκαστούν να εγκαταστήσουν κι άλλα για να γίνεται αυτή η «πρόσβαση», θα μπορεί/ούν επίσης να παρεισφρύουν υπόγεια και κρυφά στα data χωράφια των άλλων…) Συνεπώς, προς το παρόν, αυτά τα πιστοποιητικά θα είναι πανεύκολο να πλαστογραφηθούν· ειδικά στην διεθνή χρήση τους! Όπως και θα γίνει!!!

Γιατί η ασταμάτητη μηχανή είναι τόσο σίγουρη; Γιατί ξέρει ότι αυτό ακριβώς έγινε στο «κράτος πιλότο», στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραήλ! Έχοντας ένα καλό ποσοστό πλατφορμιασμένων, το Τελ Αβίβ άρχισε την έκδοση «QR υγείας» χωρίς άμεση και ασφαλή σύνδεσή τους με την βάση δεδομένων· με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα τεράστιο πάρτυ πλαστών κωδικών και πιστοποιητικών! Μα;;;; Τί στην ευχή; Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο φασιστικό καθεστώς να κάνει τέτοιο λάθος; Και, ανάλογα, πώς θα μπορούσε κοτζάμ ε.ε. να φτιάχνει τα δικά της πιστοποιητικά χωρίς να έχει εξασφαλίσει την εγκυρότητά τους μέσω διασυνδεμένων εθνικών βάσεων δεδομένων;

Καμμία έκπληξη!!! Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα του εκμαυλισμού! Ξέροντας τα αφεντικά του συμπλέγματος και τους μεσο- και μακρο-πρόθεσμους στόχους τους και ότι, προς το παρόν, στις μάζες των δυτικών αιχμαλώτων (εντονότερα σε γερμανία και γαλλία) υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις για τον πλατφορμιασμό και θα υπάρξουν εξίσου για την πιστοποίηση / ψηφιακό φακέλωμα, επέλεξαν μια παραλλαγή της τακτικής που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες η αμερικανική κεντρική τράπεζα σε σχέση με το δολάριο· μια τακτική που έγινε πιο κοινότοπη τα τελευταία χρόνια στον κυβερνοχώρο. Η fed ουδέποτε έφτιαξε χαρτονομίσματα δολαρίου που να είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραχαρακτούν… Το αντίθετο: άφησε εν γνώσει της τους παραχαράκτες του δολαρίου να κάνουν την δουλειά τους! Γιατί έτσι μεγάλωνε η διεθνής / παγκόσμια κυκλοφορία του δολαρίου· κι άλλωστε η πραγματική του αξία ήταν πάντα ο αμερικανικός στρατός και οι κατακτήσεις του στον πλανήτη, κι όχι τα υδατογραφήματα. Στο διαδίκτυο πάλι πολλές εταιρείες αφήνουν «χύμα» και «δωρεάν» τις εφαρμογές τους μέχρι να αποκτήσουν έναν ικανό όγκο χρηστών· μετά αρχίζει το άρμεγμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν (υποστηρίζουμε) τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος αφήνουν συνειδητά και σκόπιμα ανοικτή την δυνατότητα πλαστογραφίας για ένα ορισμένο διάστημα! Στην ε.ε. βιάστηκαν να σπρώξουν κάτι τόσο στρατηγικής σημασίας που δεν είναι ωστόσο ακόμα πραγματικά λειτουργικό, λαμβάνοντας υπόψη τους (είμαστε σίγουροι!) ότι αυτοί οι επικίνδυνοι και καθόλου αμελητέοι αριθμητικά αμφισβητίες της τρομοεκστρατείας θα φτιάξουν εύκολα (ή θα αγοράσουν φτηνά) ένα «πιστοποιητικό» αν το χρειαστούν. Κι έτσι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με το απαρτχάιντ τώρα.

Αυτό λέγεται «εξοικείωση»… Μία, δύο, τρεις… Όταν θα είναι τεχνικά έτοιμη η κίνηση νο 11Β, δηλαδή το ουσιαστικό ψηφιακό φακέλωμα (στο ισραήλ είναι…), και τα πλαστά θα εντοπίζονται πανεύκολα, θα πρέπει οι αμφισβητίες (που εν τω μεταξύ θα έχουν βολευτεί, θα έχουν κατεβάσει τις σημαίες της κριτικής τους, αλλά θα ξωπεταχτούν με όλες τις συνέπειες σε βάρος τους…) να γυρίσουν πίσω, στην αμφισβήτηση προηγούμενων κινήσεων, για να στηρίξουν το «όχι στον QR»… Όμως τότε θα είναι αργά. Θα φαίνονται σαν “ψεκασμένοι” που έκαναν χρήση του πλαστού νομίσματος ελευθερίας κινήσεων, αλλά στραβώνουν και τσινάνε όταν επιβληθεί το γνήσιο…

Σας φαίνεται μακιαβελικό κάτι τέτοιο; Αν ναι, πείτε ότι «η ασταμάτητη μηχανή έχει τρελαθεί» – είναι εύκολο… Θυμηθείτε όμως: όλη η προέλαση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έχει γίνει πάνω σε ψέμματα και κατασκευές πραγματικοτήτων…

(Το να «τρελάθηκε» η ασταμάτητη μηχανή είναι αδιάφορο για τους πάντες εκτός απ’ την ίδια… Το άλλο όμως; Η κεντρική κατασκευή «πραγματικοτήτων»;)

(φωτογραφία: Μια απορία κι ένα σχεδιάγραμμα τμήματος της ψηφιακής / ηλεκτρονικής σχέσης ανάμεσα σ’ ένα κουτάκι με μαύρα και άσπρα τετραγωνάκια (QR) και ένα ψηφιακό αρχείο / βάση δεδομένων πoυ δεν το βλέπει κανένας «κωδικοποιημένος». Ακαταλαβίστικα όλα αυτά για τους περισσότερους – αλλά υπαρκτότατα…)