Ούτε η ιστορία…

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη>> Δεν έχουμε διαβάσει τα ντοκουμέντα των απολογιών των ναζί γιατρών στις δίκες της Νυρεμβέργης. Είμαστε όμως σίγουροι πως υποστήριξαν ότι τα ιατρικά πειράματα που έκαναν, δια της βίας, στους αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είχαν καλό σκοπό. Το καλό της ανθρωπότητας. Ή, έστω, το καλό της ναζιστικής ανθρωπότητας κατ’ αρχήν…

Οι δικαστές τους δεν συγκινήθηκαν. Σωστά. Το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» δεν είναι καθόλου άγιο. Ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για υγιειονομικά πειράματα. Είναι απίθανο ακόμα και για το μεγαλύτερο κάθαρμα τέτοιων πειραμάτων να επικαλεστεί κάτι διαφορετικό απ’ το «για το καλό του κόσμου σκότωσα μερικές χιλιάδες».

Εκτός απ’ τις καταδίκες και τις εκτελέσεις των ναζί γιατρών γι’ αυτά ακριβώς τα πειράματά τους, η Νυρεμβέργη έμεινε γνωστή στην αντιφασιστική ιστορία και για τον Κώδικά της. Το «ποτέ ξανά» (φασισμός) το ’45 και το ’50 είχε διάφορες μορφές. Ειδικά όμως σε σχέση με τον ιατρικό, υγιειονομικό φασισμό, το «ποτέ ξανά» απαιτούσε συγκεκριμένες προβλέψεις. Αυτό το «για το καλό του κόσμου» είναι πολύ βρώμικο για να το αφήσει κανείς στην εθελοντική καλωσύνη των ειδικών.

Όταν, λοιπόν, οι συντάκτες του Κώδικα της Νυρεμβέργης, σαν ειδική έκφραση του «ποτέ ξανά», περιέλαβαν την ρητή απαγόρευση της άσκησης οποιασδήποτε μορφής βίας, εξαπάτησης, ψέμματος, εξαναγκασμού, υπερβολής ή καταναγκασμού ώστε να συμμετάσχουν άνθρωποι σε ιατρικά πειράματα είναι απόλυτα βέβαιο πως είχαν κατά νου πως η επίκληση κάποιου «γενικού καλού» (κατάλληλα κατασκευασμένου / συσκευασμένου…) δεν είναι και δεν μπορεί να είναι νομιμοποίηση της ιατρικής και της πολιτικο-ιατρικής βίας έναντι οποιουδήποτε. Είχαν κατά νου ότι αυτό είναι φασισμός!

Αυτά τότε… Σήμερα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ισχύει, δηλαδή, εκείνο που ήθελαν να εμποδίσουν οι συντάκτες του Κώδικα της Νυρεμβέργης, με νωπή ακόμα την βία και τον θάνατο των ναζιστικών ιατρικών πειραμάτων. Σχεδόν 40.000 άτομα έχουν δολοφονηθεί μέσα σε λιγότερο από 9 μήνες σε ε.ε., ενωμένο βασίλειο και ηπα απ’ τις πειραματικές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, και πάνω από 2,5 εκατομύρια είχαν παρενέργειες διαφόρων βαθμών σοβαρότητας, με τους μισούς να έχουν σακατευτεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο – μέχρι τα μέσα Αυγούστου αυτά. Χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κι ωστόσο αυτό το μακελιό είναι αδιάφορο, μια αποδεκτή ανθρωποθυσία για το «κοινό καλό»… Επιπλέον, επειδή αυτό το εγκληματικό «κοινό καλό» (καλό μόνο για τις φαρμακομαφίες και τους γενετιστές…) έχει απαλλαγεί από κάθε φραγμό και έλεγχο, το «ποτέ ξανά» έχει αντιστραφεί σε «ξανά και ξανά και ξανά», και οι μορφές βίας, εξαπάτησης, ψέμματος και καταναγκασμού διαδέχονται η μία την άλλη σ’ έναν χαρούμενο χορό κανίβαλων που λέγονται «ειδικοί», δημαγωγοί και σία.

Φαίνεται πως όλες οι μνήμες έχουν ξεθωριάσει. Φαίνεται πως φασισμός 2.0 του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, της «μετάβασης» στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της πλήρους κατοχής του κοινωνικού εργοστάσιου, έχει αποκτήσει τέτοιους και τόσους οπαδούς ώστε να θεωρείται «δώρο της επιστήμης». (Τέτοιος ακριβώς, «δώρο της επιστήμης», ήταν και ο φασισμός 1.0…)

Αλλά όχι. Ξέρουμε. Και δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα. Η ιστορία των καταπιεσμένων, των κολασμένων, μας διδάσκει ότι…

Comments are closed.