Month: June 2018

Τετάρτη 13 Ιούνη. «Λύση»; Τι «λύση»; Σε ποιο «πρόβλημα»; Τίνος το πρόβλημα;

Εκτός θείας Λίτσας (με την ευρεία έννοια) το ξέρουν οι πάντες. Πρόβλημα με το όνομα της δημοκρατίας της μακεδονίας είχε μόνον ένας. Ο εξής: το ελλαδιστάν. Το να κάνουμε τους ηλίθιους και να παραστήσουμε ότι ήταν ένα «παγκόσμιο πρόβλημα» ή, έστω, ένα «διμερές πρόβλημα» είναι χρήσιμο για όσους ζούν καλά σαν ραδίκια. Αλλιώς, αφού ένας και μόνο ένας το είχε, πρέπει να διερευνηθεί αν «έλυσε το πρόβλημά του». Πιο συγκεκριμένα: η θεία Λίτσα συμφιλιώθηκε έντιμα με την πραγματικότητα;

Καμμία σχέση!!! Αυτό που εμφανίζεται (με παραλλαγές ωστόσο) σαν συμφωνία μεταξύ ψόφιου κοριού και Zaev θα μπορούσε να είναι ευπρόδεκτο (απ’ την μεριά μας) αν είχε γίνει το 1992, το 1995, έστω το 1996. Και τώρα, ακόμα, θα το παίρναμε στα σοβαρά, αν ζούσαμε σε άλλο πλανήτη. Όμως έχοντας επίγνωση των βασικών του ελληνικού βαθέος κράτους, μόνο καχυποψία! Για σοβαρούς λόγους.

Ας δούμε την επιφάνεια. Βόρεια μακεδονία (αλλά με αναγνώριση τόσο της μακεδονικής γλώσσας όσο και της μακεδονικής εθνότητας), άρα από πρώτη ματιά πολύ περιορισμένη αλλαγή του συντάγματος: ανεκτό ακούγεται, αν το δέχονται οι υπήκοοι της δημοκρατίας της μακεδονίας… Όμως τέτοιο deal δεν θα χρειαζόταν πάνω από ένα τέταρτο της ώρας για να γίνει… Πέντε, έξι μήνες «σκληρών διαπραγματεύσεων» τι αντικείμενο είχαν;

Την απάντηση επ’ αυτού μόνο μ’ έναν τρόπο μπορεί να την βρεί όποιος / όποια ενδιαφέρεται: κρατώντας σαν σταθερή αφετηρία το γεγονός ότι το πρόβλημα το είχε ένας μόνο: η θεία Λίτσα. Συνεπώς το ερώτημα μετατρέπεται εύλογα ως εξής: τόσους μήνες η θεία Λίτσα τι επεδίωκε σ’ αυτήν την συμφωνία;

Η ασταμάτητη μηχανή είχε το θράσος να πει την γνώμη της επ’ αυτού εδώ και κάτι μήνες. Τώρα είναι αναγκασμένη να την επαναλάβει, επειδή τώρα τα φαιορόζ τσιράκια μουρμουρίζουν διάφορα (μακριά απ’ την δημοσιότητα, προς το παρόν) για να εξηγήσουν τι πέτυχαν…

(φωτογραφία: Πάμε για ένα μπασκετάκι; Από ‘δω είναι το γήπεδο…)

Τετάρτη 13 Ιούνη. Αυτό που αφήνουν να «διαρρεύσει» τα κυβερνοτσιράκια είναι ότι προκειμένου να «ολοκληρωθεί η συμφωνία» θα πρέπει να «ανοίξουν και να συμφωνηθούν» (μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας) 40 «κεφάλαια»… Τα οποία «θα ανοίγουν ένα ένα», σε μια διαδικασία που θα πάρει τουλάχιστον 5 χρόνια (!!!!). Σ’ αυτό το διάστημα (λένε τα ίδια τσιράκια…) αν η δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας δεν πειθαρχεί στις ελληνικές αξιώσεις, τότε η Αθήνα θα μπλοκάρει κάποια κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεών της στην ε.ε…. Για παράδειγμα (είπε ένα τσιράκι): κάποια στιγμή θα ανοίξει το κεφάλαιο της παιδείας… Τότε τα Σκόπια θα πρέπει να αλλάξουν τα ονόματα κάποιων πανεπιστημίων… (Το πιάνετε στην έκτασή του;)

Θυμίζουμε, κάτι από εδώ, γραμμένο πριν 5,5 μήνες:

Σάββατο 27 Γενάρη, Kill’ em all: τότε και… (3):

… Όμως, φοβόμαστε, προορίζεται για μελλοντική χρήση: στην πολύχρονη διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της δημοκρατίας της μακεδονίας, όποτε το ελληνικό καθεστώς κρίνει ότι έχουν διαμορφωθεί συσχετισμοί (ξανά) υπέρ του, θα ξαναθυμάται ότι «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», απ’ την μια μεριά κινητοποιώντας τις αντιδραστικές μάζες, και απ’ την άλλη μπλοκάροντας το Α ή το Β «κεφάλαιο ένταξης». Ενδεχομένως έτσι να ζητάει ανταλλάγματα απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη· ή να κάνει εκβιασμούς στα Σκόπια για «δουλειές», «δουλίτσες», κλπ. Τα γνωστά δηλαδή…

Αν αυτά που διαρρέουν τα τσιράκια ισχύουν (κάτι που δεν το ξέρουμε τώρα, οπότε δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το τι μπορεί να κάνει η μακεδονική πλευρά…) τότε το plan b του ελληνικού βαθέος κράτους αποδεικνύεται ότι είναι το εξής: «η λύση στο ψυχόδραμα της θείας Λίτσας, είναι … περισσότερη θεία Λίτσα!!!» Να δωθεί, μεν, ένα συμβατικό ο.κ. για να αρχίσουν κανονικά οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της δημοκρατίας της μακεδονίας στην ε.ε. (που ενδιαφέρει κυρίως τον Zaev) και στο νατο· αλλά αυτό το κράτος να παραμείνει όμηρος διαρκείας της Αθήνας.

Τετάρτη 13 Ιούνη. Η απόδειξη ότι για την μεθόδευση και την εσωτερική νομιμοποίηση αυτού του χειρισμού (που επιφανειακά και κατ’ αρχήν εμφανίζεται σαν «προδοτικός», επειδή η έμφαση δίνεται στο αρχικό ο.κ. και όχι στη συνέχεια…) έγινε συγκεκριμένη δουλειά απ’ το κράτος / παρακράτος, βρίσκεται δημόσια εκτεθειμένη εδώ και μήνες.

Αν το φαιορόζ γκουβέρνο (ή, έστω, το ροζ τμήμα του) ήθελε να απαλλάξει την δημοκρατία της μακεδονίας απ’ το ελληνικό βάρος, τότε α) η σχετική συζήτηση θα κρατούσε κανά μισάωρο, και, κυρίως β) το ντόπιο γκουβέρνο θα μεθόδευε προσεκτικά και χωρίς φανφάρες την κοινοβουλευτική συναίνεση απ’ αυτού… Όταν μια οποιαδήποτε κρατική γραφειοκρατία ενδιαφέρεται να “κλείσει” ένα θέμα, το κάνει όσο πιο σβέλτα μπορεί και, κυρίως, ανακατεύει μόνο όσους είναι απαραίτητοι. Χωρίς φασαρία. Όταν, αντίθετα, “ανοίγει το θέμα στο λαό”, κάτι επιδιώκει…

Η κυβερνοαριστερά έπαιξε μεν τον ρόλο “θέλω μωρέ, αλλά…”, όμως είχε άλλες οδηγίες και σκοπούς. Το βαθύ κράτος (ονόματα δεν λέμε) συμβούλεψε και καθοδήγησε τους ροζ να «ανοίξουν το ζήτημα στην κοινωνία», νωρίς νωρίς. Σαν πρώτος στόχος φάνηκε ότι ήταν να εξασφαλίσει ο φαιός συνεταίρος τους (που, σαν γνήσιος πράκτορας δεν θέλει να ακούει για «μακεδονία» στο όνομά της) ψηφουλάκια, απ’ τα δεξιά της νδ. Διπλό το καλό: και ο ψεκασμένος θα συνέχιζε την βουλευτική καριέρα του (παρά την «μνημονιακή συνενοχή» του) στις επόμενες εκλογές· και το μητσοτακέικο θα έχανε σε δύναμη. Κλασσική πασοκική συνταγή απ’ τα ‘80s – τι να θυμίσουμε τώρα;

Σ’ αυτό το επίπεδο το σχέδιο δεν πέτυχε, αφού ο καθαρμαΚούλης «έκοψε ακροδεξιά» πολύ γρήγορα. Κι εκεί έχει παρκάρει… Η τακτική, σα να λέμε, απέτυχε. Πέτυχε όμως η στρατηγική, που ήταν το δεύτερο επίπεδο, το βασικό: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ, ΕΝ ΕΤΕΙ 2018, ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΣΤΗ «ΛΥΣΗ» – Ή ΣΤΗ «ΜΗ ΛΥΣΗ»!

Αυτό επισφραγίστηκε εξ αρχής με τον πιο επίσημο τρόπο. Εκείνον που θεώρησε καθήκον του να ενημερώσει, πρώτον και μοναδικό, ο κοτζάμ «αριστερός» ψόφιος κοριός, για το «θέμα του ονόματος», ήταν ένας “μη πολιτειακός” αλλά σημαντικός παρακρατικός παράγοντας. Ο αρχιτράγος· ένας απ’ τους capo dei capi του ελληνικού βαθέος κράτους… Τόσο στην «κορυφή» όσο και στην «βάση» (ο αγαπημένος asset της Κουμουνδούρου Ιβάν χρηματοδότησε το πρώτο «μεγάλο συλλαλητήριο» στη Σαλονίκη…) το φασισταριό κλήθηκε επίμονα να γίνει συνεταίρος στη «διαχείριση του προβλήματος» και στην όποια «λύση» του… Η πρόσκληση αυτή ήταν τόσο επίσημη που περισσότερο δεν γίνεται. Και, φυσικά, τα τρισέγγονα του Βουκεφάλα “σηκώθηκαν απ’ τον καναπέ” και ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Στο συλλαλητήριο της Αθήνας κουβάλησαν κι ένα πτώμα για να επιβεβαιωθεί ότι το θέμα είναι “υπερκομματικό”…

Τι δουλειά είχε να κάνει το βαθύ κράτος μέσω της κινητοποίησης του «πατριωτικού λαού»; Πέρα απ’ τις βοήθειες στον πολιτικά σακατεμένο ψεκασμένο, σε πρώτη ματιά έμοιαζε με το παλιό κόλπο, ήδη απ’ την πρώτη μεταπολιτευτική διακυβέρνηση του «εθνάρχη», στις διεθνείς σχέσεις: βλέπετε… έχω μεγάλη πίεση στο δρόμο… δεν μπορώ να υποχωρήσω άλλο…

Αν επρόκειτο γι’ αυτό το τρυκ, θα ήταν μια εξάμηνη εργολαβία που έφτασε στη λήξη της… Όμως, λέμε, όχι! Η «πρώτη φορά αριστέρα», σαν καλός υπάλληλος του ελληνικού βαθέος κράτους, φρόντισε να «ξυπνήσει η θεία Λίτσα» και να την κάνει συνεταίρο, όχι εν όψει της «αρχικής συμφωνίας» που όλο καμάρι ανακοίνωσε χτες ο ψόφιος κοριός (και για την οποία η θεία Λιτσα θα γινόταν έξαλλη…) αλλά για χάρη της «διαρκούς μη λύσης» τα επόμενα χρόνια!!! Για χάρη, δηλαδή, των «κεφαλαίων της διαπραγμάτευσης για το όνομα» προσεχώς, όταν η κάθε φορά κυβέρνηση των Σκοπίων θα τσινάει.

Ας ανακεφαλαιώσουμε. Η αρχική τακτική του ελληνικού βαθέος κράτους ήταν το blame game. Μια «αποτυχία στις διαπραγματεύσεις» που θα την χρέωνε στον Zaev. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι αυτό δεν θα δουλέψει, γιατί τον Zaev τον στηρίζουν πολλοί στην ευρώπη. Το plan b ήταν μια «συμφωνία» η οποία δεν θα ήταν μια κι έξω απ’ την ελληνική πλευρά, (όπως θα έπρεπε αν ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός αποφάσιζε ότι έχασε στο θέμα…) αλλά θα σουρνόταν – επιτείνοντας το όποιο σούρσιμο (για διαφορετικούς λόγους) απ’ την μακεδονική πλευρά. Φυσικά στην αρχή αυτή η «συμφωνία» θα έπρεπε να «ανοίξει πόρτες» στα Σκόπια· μόνο, όμως, για να κάτσει η θεία Λίτσα σαν μπράβος δίπλα τους…

Έτσι έχουμε αυτό το διπρόσωπο γεγονός. Χτες και σήμερα διάφοροι διεθνώς συγχαίρουν «τις δύο πλευρές για την συμφωνία». Πρακτικά όμως το ελληνικό βαθύ κράτος ξέρει τι θα κάνει: ό,τι έκανε απέναντι στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας (όταν το τουρκικό κράτος ενδιαφερόταν να προχωρήσουν…) – με αιτία το «κυπριακό»…

Τετάρτη 13 Ιούνη. Η κινητοποίηση του φασιστικού «λαϊκού παράγοντα» που έγινε εσκεμμένα και έγκαιρα απ’ τους ροζ (σύμφωνα με τις οδηγίες του ελληνικού βαθέος κράτους) έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά, πάντα χρήσιμα.

Πρώτον, είναι «υπερκομματική», πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εμφανίζεται σαν αντι-συστημική. Η καθαρόαιμη εθνική συμπύκνωση των «αγανακτισμένων» (κι εκείνο το φαινόμενο του 2011 εθνικιστικά υποκινούμενο ήταν, απλά οι ηλίθιοι δεν το καταλάβαιναν, ούτε το κατάλαβαν μετά).

Δεύτερο, αυτός ο φασιστικός «λαϊκός παράγοντας» έχει πιο αόρατα «σκοινιά» που τον καθοδηγούν: υπάγεται κατευθείαν στους μηχανισμούς του βαθέος κράτους, χωρίς την μεσολάβηση των κομμάτων. Το παπαδαριό είναι πιο φανερός τέτοιος μηχανισμός, αλλά καθόλου ο μοναδικός…

Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά κάνουν τον φασιστικό «λαϊκό παράγοντα» πολύτιμη εφεδρεία. Γενικά. Το γεγονός, όμως, ότι του προσφέρθηκε το «μακεδονικό» εν έτει 2018 σαν «αφύπνιση» και «επανα-νομιμοποίηση», όταν πια το “αντι-μνημόνιο” είχε τινάξει τα πέταλα, προσφέρει στα πραγματικά αφεντικά αυτού του φασιστικού «λαϊκού παράγοντα» την πολιτική ευκαιρία της «επικαιρότητας». Όχι μόνο αύριο ή μεθαύριο. Αλλά και σε έναν χρόνο ή δύο. Όποτε και αν χρειαστεί, ακόμα και άσχετα με την τότε φάση του «μακεδονικού».

Να γιατί το γκουβέρνο χρειαζόταν 5 ή 6 μήνες για την (ψευτο) «λύση» και όχι μισή ώρα αν ενδιαφερόταν ειλικρινά: έπρεπε, με την αφορμή, να κουρντιστεί το ιδεολογικό κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας.

Για τα χρόνια που έρχονται… Για κάθε χρήση…

Τρίτη 12 Ιούνη. Το ότι ο καθαρματοΚούλης πήγε να επιβεβαιώσει την συνέχεια της δουλειάς του καθαρματοΑλέξη (να «φιλήσει χεράκι» και στο Τελ Αβίβ, για να πάρει το ο.κ. δηλαδή…) την ώρα που οι ισραηλινές μπουλντόζες ξεκινούσαν να εξαφανίσουν το μισό μουσουλμανικό νεκροταφείο στην παλιά Ιερουσαλήμ και ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει ότι και όπως γουστάρει στη Γάζα, δεν είναι τόσο σύμπτωση όσο φαίνεται. Με την έννοια πως όταν η ιστορία πυκνώνει (λόγω της έντασης της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης) πράξεις και λόγια πέφτουν έτσι κι αλλιώς το ένα πάνω στο άλλο.

Η ελληνοϊσραηλινή φιλία, λοιπόν, δυναμώνει, την ίδια περίοδο που η Αθήνα σηκώνει την πιο μεγάλη πέτρα που θα μπορούσε: οριστικά και αμετάκλητα έκρινε τους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες σχεδόν «αγωνιστές της ελευθερίας»· και, για χάρη τους (όχι για χάρη κανενός άλλου…) έχει κινητοποιήσει τον στρατό της. Να τους φυλάει, σαν το «άγιο φως». Σαν πολύτιμα asset. “Με τιμές αρχηγών κράτους”…

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για μια παρορμητική επιλογή του ελληνικού αντιτουρκικού ταμπεραμέντου!!! Καμμία σχέση!!! Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τότε που οι 8 χουντικοί καραβανάδες την έκαναν, αργά το βράδυ του πραξικομήματος της 15^ης Ιούλη ή νωρίς το επόμενο πρωΐ, όταν χαμπάριασαν ότι έχουν ηττηθεί. Αρκετό διάστημα, δηλαδή, για να μελετήσει το ελληνικό βαθύ κράτος τα «υπέρ» και τα «κατά» της πολιτικής και ποινικής αθώωσης των χουντοκαραβανάδων.

Το κάνει συνειδητά το ελληνικό βαθύ κράτος!!! Συνειδητά επιλέγει να φτύσει στα μούτρα του Erdogan (τον οποίο προσπάθησαν να δολοφονήσουν κάποιοι απ’ τους «8»…) και στα μούτρα των εκλεγμένων και ξαναεκλεγμένων ισλαμοδημοκρατών στην τουρκία. Συνειδητά επιλέγει να δηλώσει «ναι, εμείς είμαστε με το πραξικόπημα του ’16, και με κάθε άλλο που θα καταφέρει να ανατρέψει τον Erdogan»… Αλλά, αυτό, δεν είναι μια διένεξη μεταξύ των δύο κρατών, του είδους «υφαλοκρηπίδα» ή «κυπριακό»… Όχι!!! Αν το ελλαδιστάν ήταν μόνο του απέναντι στην Άγκυρα θα έκανε εκείνο που υποσχέθηκε ο ψόφιος κοριός στον Erdogan στην αρχή: θα στους παραδώσω σύντομα. Δεν θα μπορούσε κάτι άλλο…

Όχι λοιπόν. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο από μόνο του δεν έχει τα «κυβικά» να αθωώνει τούρκους χουντοκαραβανάδες! Έχει σημασία: δεν επεδίωξε καν να εξασφαλίσει εσωτερική (κοινωνική) συναίνεση γι’ αυτήν την αθώωση, πράγμα που σημαίνει ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θεώρησε το ζήτημα “υπόθεση εσωτερικής ιδεολογικής θέρμανσης”! Απλά τα πρακτόρικα μήντια (και οι λοιποί «συνεργάτες») ψιλοέκαναν μια εκστρατεία υπέρ τους. Συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, ενέργειες «υπέρ των 8», δημοσιογραφικά αφιερώματα για το πόσο δίκιο είχαν, απειλές του είδους “αν τους δώσετε είστε προδότες” δεν έγιναν. Η θεία Λίτσα αγνοεί (σχεδόν) την περίπτωσή τους. Σαμπουάν και κωλόχαρτα για τους “αγωνιστές” δεν συγκεντρώθηκαν. Ούτε ο sky.fm ούτε ο real.fm, ούτε το “κόκκινο” έκαναν εκστρατεία για τα “δίκαια των χουντικών”, σε στυλ “όλοι μαζί μπορούμε” ή “coup pride”….

Είναι εύλογο το γιατί. Το ελλαδιστάν πουλάει άγριο τσαμπουκά απέναντι (ακόμα και στην ψόφια «αριστερή» ηθική, κυρίως όμως) στο τουρκικό καθεστώς, όχι επειδή βασίζεται στους εσωτερικούς συσχετισμούς… Αλλά επειδή έχει συνεννοηθεί επ’ αυτού με τους συμμάχους. Του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Η μάζα των προβάτων απλά μένει στο μαντρί της – αυτά τα ζητήματα, που είναι για το καλό της, είναι δουλειά των ειδικών…

Χωρίς την συγκατάθεση, το ο.κ., της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, η Αθήνα δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τόσο άθλια προκλητικό – όσο κι αν το ήθελε….

(φωτογραφία: Μια χαρά φαίνονται. Σχεδόν stars! Μπορεί να διαλέξει ο καθένας ποιούς αγαπημένους του χουντικούς θα ήθελε να είναι τόσο σένιοι…)

Τρίτη 12 Ιούνη. Η περίπτωση των 8 διαφέρει από κάθε άλλη ατόμων που, ευρισκόμενοι εκτός τουρκικής επικράτειας (σε πρεσβείες, σε διπλωματικές αποστολές, σε πόστα του νατο, κλπ) κατηγορήθηκαν απ’ την Άγκυρα σαν «γκιουλενιστές», και ζητήθηκε η έκδοσή τους. Οι 8 χουντοκαραβανάδες είναι οι μόνοι που αποδεδειγμένα συμμετείχαν άμεσα, υλικά, πρακτικά στο πραξικόπημα! Δεν είναι «συμπαθούντες» ή «ίσως συμπαθούντες»… Είναι «αυτουργοί»!

Πάτησαν σκανδάλη, πως να το πούμε; Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκριση με άλλες περιπτώσεις όπου διάφορα ευρωπαϊκά κράτη αρνήθηκαν την έκδοση (των κατηγορούμενων σαν «γκιουλενιστών»). Στην ελληνική επικράτεια ήρθαν «καραμπίνα» χουντικοί, άμεσα χωμένοι στο πραξικόπημα – και ήρθαν «καπάκι», τα χαράματα εκείνης της νύχτας, μόνο για να σώσουν τα τομάρια τους. Καραβανάδες που σκότωσαν – και ευτυχώς ηττήθηκαν – αλλά, φυσικά, το κεφάλι τους το ήθελαν…. Καραβανάδες που πρόδοσαν τους όρκους και στράφηκαν κατά της (τουρκικής) δημοκρατίας…

Γι’ αυτό και η άγρια προβοκάτσια της αθώωσης των 8 μπορεί να εννοηθεί μόνο μ’ έναν τρόπο: σαν μια ακόμα ελληνική συμβολή στον πολεμικό άξονα της Ουάσιγκτον και σία, σαν ένας κρίκος της αλυσίδας της ελληνο-αμερικανο-ισραηλινής φιλίας και συμμαχίας! Μόνο έτσι η ελληνική προβοκάτσια μπόρεσε να διαπραχθεί και να έχει ένα νόημα: να «σπρώξει» το τουρκικό καθεστώς σε πράξεις αντιποίνων τέτοιες που, στη συνέχεια, θα αξιοποιηθούν όχι μόνο (ή όχι τόσο) απ’ το ελλαδιστάν αλλά και απ’ το ψοφιοκουναβιστάν ή/και το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς. Ή, σε μια άλλη εκδοχή, για να νομιμοποιήσει προκαταβολικά τους πιθανούς επόμενους πραξικοπηματίες. (Τα αντίποινα δεν θα δουλέψουν όπως θα βόλευε, αλλά αυτό είναι η επόμενη ιστορία…)

Το ίδιο το (αποτυχημένο) πραξικόπημα του Ιούλη του 2016 ήταν άμεσα εγγεγραμμένο στην αμερικανο-ισραηλινή στρατηγική για τη μέση Ανατολή. Απ’ την στιγμή που οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας άλλαξαν συμμαχία, εγκατέλειψαν το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο για την συρία και την μέση Ανατολή και προσχώρησαν το ρωσο-ιρανικό, «έπρεπε να πεθάνουν». (Τα ίδια συμβαίνουν τώρα και στην ιορδανία, θα τα πούμε σύντομα). Υπήρχαν κάποια εσωτερικά ερείσματα υπέρ της κατεδάφισης των ισλαμοδημοκρατών, αλλά αποδείχθηκαν εξαιρετικά αδύναμα τις πρώτες ώρες: είναι του είδους που χειροκροτούν μια χούντα αφού πρώτα νικήσει και εδραιωθεί. Δεν ματώνουν για πάρτη της…

Το πραξικόπημα, είτε επειδή δεν ήταν καλά σχεδιασμένο, είτε επειδή η Μόσχα πρόλαβε να ειδοποιήσει έγκαιρα τον Erdogan, είτε (κατά την γνώμη μας: κυρίως!) επειδή το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής κοινωνίας, ακόμα και ένα μέρος εκείνων που είναι αντίπαλοι του Erdogan, δεν ανέχεται πλέον, ξανά, στρατιωτική εξουσία, απέτυχε. Δεν βγαίνει έτσι ο κόσμος στους δρόμους, απέναντι στα τανκς και στα πολυβόλα, αν δεν έχει να υπερασπιστεί κάτι ανώτερο!!! Και στην τουρκία τον Ιούλη του ‘16, δεξιοί κι αριστεροί, εργάτες και αστοί, τούρκοι, κούρδοι, σύριοι πρόσφυγες, αιγύπτιοι φυγάδες, είχαν να υπερασπιστούν απέναντι στα τανκς κάτι πολύ ανώτερο. (Αντίθετα, η δήθεν «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη», το μόνο που υπερασπίζεται είναι τους μισθούς των εγκάθετων, των κυκλωμάτων, των μηχανισμών… – και τα τουρκικά τανκς!!!)

Η αποτυχία του πραξικοπήματος και πάλι εγγράφεται στις εξελίξεις (στα σχέδια και στα αντι-σχέδια) για την μέση Ανατολή. Οι 8 κοπανατζήδες αυτού του πραξικοπήματος πως θα έπρεπε να θεωρηθούν; Σαν οι φουκαράδες μετανάστες που ψάχνουν μια καλύτερη ζωή; Όχι βέβαια!!! Είναι τα υλικά αποτυπώματα, άμεσα, μιλιταριστικά, κατηγορηματικά αποτυπώματα, αυτού του πραξικοπήματος· και της ήττας του. Συνεπώς η αθώωσή τους (και η περιφρούρηση της καλής τους «τύχης» απ’ τον ελληνικό στρατό) δεν είναι η πάγια τακτική του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες / πρόσφυγες που φτάνουν σε ελληνικό έδαφος με ελικόπτερα – ή, άντε, με πλαστικές βάρκες!!!

Όχι!!! Είναι μέρος της ειδικής τακτικής του άξονα Ουάσιγκτον – Ριάντ απέναντι στο μπλοκ της Αστάνα… Είναι η ειδική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στους πράκτορες, στους αρτζέντηδες, στους “ανθρώπους μας”! Όπου, ούτε οι ντόπιες ιδεολογίες (σκατά στην αριστεροσύνη τους!!) ούτε οι ηθικές («μα είναι φονιάδες»!!!) παίζουν ρόλο. Δουλειά έχουν τα εθνικά συμφέροντα και τα καθαρόαιμα καθάρματα!!!

Μόνο που την τεράστια πέτρα που σήκωσε το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο με την μορφή της αθώωσης των «8» δεν μπορεί να την κρατήσει. Θα πέσει απ’ τα χέρια του, αν όχι για άλλους λόγους γι’ αυτόν: επειδή οι συμμαχίες σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο είναι αρκούντως κυνικές, κι «αν έχεις εσωτερικά προβλήματα φιλαράκο, λύστα μόνος σου, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε, έχουμε αλλού μέτωπα»… . Και δεν θα πέσει η τεράστια πέτρα ούτε επάνω στον ψόφιο κοριό, ούτε πάνω στον ψεκασμένο, ούτε πάνω στον ογκόλιθο, ούτε πάνω στα ντόπια και διεθνή αφεντικά τους. Αυτοί θα την έχουν κάνει έγκαιρα…

Θα πέσει πάνω μας. Το ξέρουμε πως είναι εύκολο να απωθήσετε αυτήν την αλήθεια. Όταν, όμως, την δείτε με τρόμο, μην πείτε «δίκιο είχατε».

Θα είναι αργά…