Τετάρτη 13 Ιούνη. Η απόδειξη ότι για την μεθόδευση και την εσωτερική νομιμοποίηση αυτού του χειρισμού (που επιφανειακά και κατ’ αρχήν εμφανίζεται σαν «προδοτικός», επειδή η έμφαση δίνεται στο αρχικό ο.κ. και όχι στη συνέχεια…) έγινε συγκεκριμένη δουλειά απ’ το κράτος / παρακράτος, βρίσκεται δημόσια εκτεθειμένη εδώ και μήνες.
Αν το φαιορόζ γκουβέρνο (ή, έστω, το ροζ τμήμα του) ήθελε να απαλλάξει την δημοκρατία της μακεδονίας απ’ το ελληνικό βάρος, τότε α) η σχετική συζήτηση θα κρατούσε κανά μισάωρο, και, κυρίως β) το ντόπιο γκουβέρνο θα μεθόδευε προσεκτικά και χωρίς φανφάρες την κοινοβουλευτική συναίνεση απ’ αυτού… Όταν μια οποιαδήποτε κρατική γραφειοκρατία ενδιαφέρεται να “κλείσει” ένα θέμα, το κάνει όσο πιο σβέλτα μπορεί και, κυρίως, ανακατεύει μόνο όσους είναι απαραίτητοι. Χωρίς φασαρία. Όταν, αντίθετα, “ανοίγει το θέμα στο λαό”, κάτι επιδιώκει…
Η κυβερνοαριστερά έπαιξε μεν τον ρόλο “θέλω μωρέ, αλλά…”, όμως είχε άλλες οδηγίες και σκοπούς. Το βαθύ κράτος (ονόματα δεν λέμε) συμβούλεψε και καθοδήγησε τους ροζ να «ανοίξουν το ζήτημα στην κοινωνία», νωρίς νωρίς. Σαν πρώτος στόχος φάνηκε ότι ήταν να εξασφαλίσει ο φαιός συνεταίρος τους (που, σαν γνήσιος πράκτορας δεν θέλει να ακούει για «μακεδονία» στο όνομά της) ψηφουλάκια, απ’ τα δεξιά της νδ. Διπλό το καλό: και ο ψεκασμένος θα συνέχιζε την βουλευτική καριέρα του (παρά την «μνημονιακή συνενοχή» του) στις επόμενες εκλογές· και το μητσοτακέικο θα έχανε σε δύναμη. Κλασσική πασοκική συνταγή απ’ τα ‘80s – τι να θυμίσουμε τώρα;
Σ’ αυτό το επίπεδο το σχέδιο δεν πέτυχε, αφού ο καθαρμαΚούλης «έκοψε ακροδεξιά» πολύ γρήγορα. Κι εκεί έχει παρκάρει… Η τακτική, σα να λέμε, απέτυχε. Πέτυχε όμως η στρατηγική, που ήταν το δεύτερο επίπεδο, το βασικό: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ, ΕΝ ΕΤΕΙ 2018, ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΣΤΗ «ΛΥΣΗ» – Ή ΣΤΗ «ΜΗ ΛΥΣΗ»!
Αυτό επισφραγίστηκε εξ αρχής με τον πιο επίσημο τρόπο. Εκείνον που θεώρησε καθήκον του να ενημερώσει, πρώτον και μοναδικό, ο κοτζάμ «αριστερός» ψόφιος κοριός, για το «θέμα του ονόματος», ήταν ένας “μη πολιτειακός” αλλά σημαντικός παρακρατικός παράγοντας. Ο αρχιτράγος· ένας απ’ τους capo dei capi του ελληνικού βαθέος κράτους… Τόσο στην «κορυφή» όσο και στην «βάση» (ο αγαπημένος asset της Κουμουνδούρου Ιβάν χρηματοδότησε το πρώτο «μεγάλο συλλαλητήριο» στη Σαλονίκη…) το φασισταριό κλήθηκε επίμονα να γίνει συνεταίρος στη «διαχείριση του προβλήματος» και στην όποια «λύση» του… Η πρόσκληση αυτή ήταν τόσο επίσημη που περισσότερο δεν γίνεται. Και, φυσικά, τα τρισέγγονα του Βουκεφάλα “σηκώθηκαν απ’ τον καναπέ” και ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Στο συλλαλητήριο της Αθήνας κουβάλησαν κι ένα πτώμα για να επιβεβαιωθεί ότι το θέμα είναι “υπερκομματικό”…
Τι δουλειά είχε να κάνει το βαθύ κράτος μέσω της κινητοποίησης του «πατριωτικού λαού»; Πέρα απ’ τις βοήθειες στον πολιτικά σακατεμένο ψεκασμένο, σε πρώτη ματιά έμοιαζε με το παλιό κόλπο, ήδη απ’ την πρώτη μεταπολιτευτική διακυβέρνηση του «εθνάρχη», στις διεθνείς σχέσεις: βλέπετε… έχω μεγάλη πίεση στο δρόμο… δεν μπορώ να υποχωρήσω άλλο…
Αν επρόκειτο γι’ αυτό το τρυκ, θα ήταν μια εξάμηνη εργολαβία που έφτασε στη λήξη της… Όμως, λέμε, όχι! Η «πρώτη φορά αριστέρα», σαν καλός υπάλληλος του ελληνικού βαθέος κράτους, φρόντισε να «ξυπνήσει η θεία Λίτσα» και να την κάνει συνεταίρο, όχι εν όψει της «αρχικής συμφωνίας» που όλο καμάρι ανακοίνωσε χτες ο ψόφιος κοριός (και για την οποία η θεία Λιτσα θα γινόταν έξαλλη…) αλλά για χάρη της «διαρκούς μη λύσης» τα επόμενα χρόνια!!! Για χάρη, δηλαδή, των «κεφαλαίων της διαπραγμάτευσης για το όνομα» προσεχώς, όταν η κάθε φορά κυβέρνηση των Σκοπίων θα τσινάει.
Ας ανακεφαλαιώσουμε. Η αρχική τακτική του ελληνικού βαθέος κράτους ήταν το blame game. Μια «αποτυχία στις διαπραγματεύσεις» που θα την χρέωνε στον Zaev. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι αυτό δεν θα δουλέψει, γιατί τον Zaev τον στηρίζουν πολλοί στην ευρώπη. Το plan b ήταν μια «συμφωνία» η οποία δεν θα ήταν μια κι έξω απ’ την ελληνική πλευρά, (όπως θα έπρεπε αν ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός αποφάσιζε ότι έχασε στο θέμα…) αλλά θα σουρνόταν – επιτείνοντας το όποιο σούρσιμο (για διαφορετικούς λόγους) απ’ την μακεδονική πλευρά. Φυσικά στην αρχή αυτή η «συμφωνία» θα έπρεπε να «ανοίξει πόρτες» στα Σκόπια· μόνο, όμως, για να κάτσει η θεία Λίτσα σαν μπράβος δίπλα τους…
Έτσι έχουμε αυτό το διπρόσωπο γεγονός. Χτες και σήμερα διάφοροι διεθνώς συγχαίρουν «τις δύο πλευρές για την συμφωνία». Πρακτικά όμως το ελληνικό βαθύ κράτος ξέρει τι θα κάνει: ό,τι έκανε απέναντι στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας (όταν το τουρκικό κράτος ενδιαφερόταν να προχωρήσουν…) – με αιτία το «κυπριακό»…