Tag: πολιτική

Ζήτω τα ασανσέρ!!!

Βίος ανθόσπαρτος, ή τα συνεταιράκια: Σεπτέμβρης 2015 αριστερά, Ιούνης 2018 δεξιά

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.22) >> Είναι μια εφεύρεση των μέσων του 19ου αιώνα: ο ανελκυστήρας ανθρώπων. Έχει παίξει ως τώρα ρόλο σε μια τουλάχιστον κρίσιμη στιγμή του νεοελληνικού κράτους / παρακράτους: όταν κάποτε ρώτησαν την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου «πως κατάφερε να πείσει τους ‘αθάνατους’ της διεθνούς ολυμπιακής επιτροπής να δώσουν την διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων του 2004 στην Αθήνα» απάντησε με φλεγματικό τρόπο «τους έπειθα στο ασανσέρ»… αφήνοντας την φαντασία να υποθέσει τι στο διάολο μπορεί να γίνει μέσα σ’ ένα ασανσέρ που να συγκινήσει τα ραμόλια της δοε…

Πρόσφατα το πόπολο έμαθε ότι η σύνθεση του φαιορόζ γκουβέρνου απ’ τις εκλογές της 24ης Γενάρη 2015 ως τις εκλογές του 2019 κρίθηκε … χάρη στο ασανσέρ!!! Συγκινητικό: μοιάζει με γκομενικό νταραβέρι: ο ογκόλιθος «Ζέρβας» ανέβηκε με ασανσέρ στον 7ο όροφο, ξεπερνώντας τον fit Θεοδωράκη που πήγαινε απ’ τις σκάλες, και έπεσε πρώτος στην αγκαλιά του «Βελουχιώτη»…

Η βιβλιοκριτική της βιβλιοπολιτικής του συστήματος μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Μας θυμώνει όμως η παραγραφή / κακοποίηση της Ιστορίας. Όχι μόνο επειδή κρύβει πάντα βρωμιές. Αλλά και επειδή, όταν γίνεται αποδεκτή απ’ τις μάζες, τις καταδικάζει (με την θέλησή τους; ναι, ακόμα κι έτσι…) στην πιο αιώνια σκλαβιά. Την σκλαβιά της αμνησίας και της ακρισίας.

Είμαστε αρκετά πειρθωριακοί ως τώρα για να μπορέσουμε να εμποδίσουμε αποτελεσματικά την όποια σκατοπλημμύρα. Αλλά είμαστε και αρκετά ακέραιοι για να παραστήσουμε ότι «δεν ξέρουμε», ειδικά όταν δημόσια έχουμε καταθέσει την (αναμφισβήτητη) γνώση μας.

Τον Φλεβάρη του 2015, στο (χάρτινο) Sarajevo νο 92, μεταξύ άλλων καταθέσαμε κι ένα κείμενο με τίτλο: απ’ την πλατεία στην Ηρώδου του Αττικού: μια μούτζα δρόμος (οι αγανακτισμένοι στο γκουβέρνο). Σας προτείνουμε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ – δεν θα περάσετε άσχημα.

Για τώρα ένα μικρό αλλά αποδεικτικό απόσπασμα:

… Να τι έγραφε η καθεστωτική οικονομική εφημερίδα “ημερησία” στις 28 Απρίλη του 2012, λίγες ημέρες πριν τον πρώτο γύρο των τότε βουλευτικών εκλογών, κάτω απ’ τον τίτλο: Εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ για το “ειδύλλιο” Τσίπρα-Καμμένου. Ο τονισμός δικός μας:

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε διαδικτυακή του συνέντευξη τόνισε ευθαρσώς ότι ”αν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δεν θα τον πετάξουμε, δεν θα του πούμε δεν τις θέλουμε”, ενώ επιφύλαξε θέση πρωθυπουργού στην Αλ. Παπαρήγα σε μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει, όπως είπε, “την ανατροπή του Μνημονίου”.

Παρά την οξύτατη αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων, την πρόταση Τσίπρα δεν απέρριψε ο άμεσα ενδιαφερόμενος, Π. Καμμένος, καθώς οι “Ανεξάρτητοι Ελληνες”, με ανακοίνωσή τους, απάντησαν με την ίδια λογική…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Teaser

Ιδού ο Ανακαινισμένος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα…

(Παραλλαγή από κατά Λουκά, χωρίς τις μωρές παρθένες και τα λοιπά σεξιστικά υπονοούμενα του κατά Ματθαίο: τροπάρι περιμένοντας την ανάσταση…)

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.05) >> Η διαφημιστική τακτική είναι παλιά: πως να προκαλέσεις την περιέργεια και την προσμονή για ένα επερχόμενο προϊόν μέσω διαδοχικών αποσπασματικών μηνυμάτων. Με την βοήθεια, φυσικά, δημαγωγών, καλοθελητών, διαφημιστών κλπ.

Για παράδειγμα βάζεις το προϊόν να κάνει μισή δήλωση. Ύστερα μια άλλη μισή δήλωση. Ύστερα διατυπώνεις (δήθεν…) υποθέσεις για το που το πάει (το προϊόν). Μετά αναγγέλλεις ότι θα βγει ένα manual (του προϊόντος). Ύστερα δημοσιοποιείς το εξώφυλλο. Μετά το οπισθόφυλλο. Μετά την ράχη (των οδηγιών χρήσης του προϊόντος). Μ’ αυτόν τον τρόπο όπως λένε οι διαφημιστές «διεγείρεται το ενδιαφέρον του κοινού και μεγαλώνει η αναγνωρισιμότητα». Είτε της μάρκας είτε του αναμενόμενου προϊόντος.

Γιατί η λεγόμενη «πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) αγορά» θα έπρεπε να είναι διαφορετική; Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει τα τρικ για την πώληση π.χ. αυτοκινήτων ή μεθόδων αδυνατίσματος αν πρόκειται να πουλήσει εαυτόν.

Αυτά βρίσκονται στην καρδιά εκείνου που θα ονομαστεί «δημοκρατικός καπιταλισμός» και πιο παλιά λεγόταν «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Τώρα το ότι αυτός ο «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» ή «δημοκρατικός» ή «με ευαισθησίες» ή όπως αλλιώς αποφασίσει το marketing είναι η αναπόφευκτη, ουσιαστική μήτρα του «καπιταλισμού χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο», του «ολιγαρχικού», του «αναίσθητου» κλπ, αυτό είναι βέβαια μια λεπτομέρεια. Που δεν ενδιαφέρει την προώθηση προϊόντων (στην «πολιτική αγορά»).

Απέναντι στον απαίσιο don Rico & Co ιδού λοιπόν που έρχεται ο Ανακαινισμένος. Καλώς να τον δεχτείτε (όσοι / όσες…) Και προσοχή: μην σας βρει κοιμισμένους/ες!!!

Αγρυπνείτε! Να προσεύχεσθε σε κανά δυο ολιγάρχες (αντίπαλων παε…) που στηρίζουν το προϊόν. (Και να περιμένετε τηλέφωνο απ’ τον Μπίμπι για δυο τρία πράγματα…)

Σοσιαλισμός στη Ν. Υόρκη;

Δευτέρα 3 Νοέμβρη (00.11) >> Να συμφωνήσουμε: ο Zohran Mandami είναι (μακράν) ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει σήμερα στην αμερικανική πολιτική σκηνή. (Αλλά η υποστήριξή του απ’ την Ocasio-Cortez είναι πλυντήριο γι’ αυτήν, και οπωσδήποτε καθόλου το καλύτερο για τον ίδιο…)

Για παράδειγμα, παράδοξο ή όχι, τις απόψεις του υπέρ της Παλαιστίνης τις συμμερίζεται η μεγάλη πλειοψηφία των νεοϋρκέζων εβραϊκής καταγωγής: έχουν συχαθεί ό,τι εμφανίζεται να μιλάει και να δρα για λογαριασμό τους στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, και δεν είναι μόνο οι νεοϋρκέζοι.

Να συμφωνήσουμε: ο Zohran Mandami είναι (τουλάχιστον στις διακηρύξεις του) ένας αυθεντικός σοσιαλδημοκράτης – σε μια εποχή και σε μια χώρα που η original σοσιαλδημοκρατία θεωρείται εξτρεμισμός. «Άκρα αριστερά».

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό, και επιπλέον εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Zohran Mandami στηρίζεται στον μεταμοντερνισμό των social media και όχι στον μοντερνισμό κάποιας μαζικής πολιτικής οργάνωσης, ο πιθανότερος δήμαρχος του «μήλου» θα πρέπει να θεωρείται μάλλον σύμπτωμα μιας όλο και πιο βαθιάς κοινωνικής, ιδεολογικής και πολιτικής αντινομίας∙ παρά οτιδήποτε άλλο. Όπως, τηρουμένων όλων των αναλογιών, σύμπτωμα είναι και το ψόφιο κουνάβι στο θρόνο του άσπρου σπιτιού.

Σοσιαλδημοκράτης είναι και ο πακιστανικής καταγωγής Sadiq Khan, δήμαρχος του Λονδίνου, και μάλιστα για δυο θητείες (η δεύτερη τελειώνει τον επόμενο Μάη). Και στην περίπτωσή του θεωρήθηκε «σκανδαλώδες», ειδικά απ’ το φασισταριό (όχι μικρό στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας) ένας «ξένος», ένας «πάκι», να εκλέγεται δήμαρχος της πρωτεύουσας της άλλοτε αυτοκρατορίας.

Μήπως υποτιμάμε την «δυναμική» των urban πληθυσμών (συμπεριλαμβανόμενων των μεσοστρωμάτων που παραπέουν…) στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο όταν νοιώθουν ότι το μαχαίρι πλησιάζει (ή έχει φτάσει) στον δικό τους λαιμό; Όχι. Όμως το να δραπετεύσει ένα ικανό μέρος αυτών των πληθυσμών απ’ την μεσολάβηση και, κυρίως, απ’ το Θέαμα, είναι ακόμα πιο σημαντικό σήμερα απ’ ότι ήταν πριν 30 ή 40 χρόνια: δεν υπάρχει «σωτηρία» με την κατασκευή «αγίων», ακόμα κι αν τριγύρω κυκλοφορούν «δαίμονες».

Η εξουσιοδότηση χωρίς έλεγχο (αυτό είναι οι εκλογές…) συνορεύει πια με τον καθεστωτικό πατερναλισμό. Αν αυτός θα είναι «δεξιός» ή «αριστερός»; Χμμμ… Έχει σημασία πράγματι, αλλά μόνο για τους παραιτημένους…

mind the gap

Δευτέρα 3 Νοέμβρη >> Δεν ξέρουμε (και δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα) ποιος, δεν ξέρουμε τι, αλλά στο βαθμό που κάνει ντόρο αυτό είναι τραγικό: «το κύμα».

Έλλειψη γνώσης κυρίες και κύριοι! Το «κύμα» έχει υπάρξει∙ και μπορεί να μην σας αρέσει. Μπορεί να θαλασσοπνιγείτε, ή να επιπλεύσετε – αν νομίζετε. Αλλά είναι αυτό:

(Είχε και καλύτερο γραφιστικό… Ξέρετε την υπόθεση της ταινίας;)

Οι σωστομερίτες σε ναυτία!

Δευτέρα 7 Ιούλη >> Είναι ειρωνεία της ιστορίας: ένα μερίδιο απ’ την ήττα των εντόπιων σωστομεριτών «πληρώνεται» ως … «σκάνδαλο του οπεκεπε»! Γιατί η ε.ε. ψάχνει τώρα και όχι πριν 20 ή 30 χρόνια που πάνε τα εκατομμύρια ευρώ των «αγροτικών επιδοτήσεων» προς το ελλαδιστάν; Υποθέτουμε: επειδή ηττήθηκε στο ουκρανικό πεδίο μάχης οπότε μαζεύει χρήμα για να γίνει «αστακός απέναντι στη Μόσχα»… το 2030… Τα παραδοσιακά «λαμόγια» θα μείνουν χαρμάνια – πάμε γι’ άλλα τώρα!!!

Να: για να σκάσει ο Johnny!!!

Όλοι οι υπολογισμοί των εντόπιων σωστομεριτών την τελευταία 10ετία (και οπωσδήποτε την τελευταία 6ετία) έχουν πέσει οικτρά έξω. Ο τζενεράλ Haftar; Ο θεματοφύλακας την δημοκρατίας Zele; Ο καραγκιόζης του Ερεβάν; Ο αδελφός Netanyahu; Οι «μεγάλοι φίλοι» απ’ την Ουάσιγκτον; Όσο ψυχρά κι αν ψάξει κάποιος είναι αδύνατο να βρει ένα, έστω ένα σημείο της «εξωτερικής πολιτικής» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου που να υπόσχεται σπουδαίες γεωπολιτικές προσόδους και αποδόσεις.

Εν τω μεταξύ ο «αιώνιος εχθρός» δεν κατέρρευσε, δεν χρεωκόπησε, δεν καταστράφηκε, δεν διαλύθηκε, δεν… δεν… δεν… – όπως κελαηδούσαν επί χρόνια όλοι οι εθνικο(παρά)φρονες εντόπιοι ειδικοί. Το αντίθετο. Ό,τι και αν θέλει να καταλογίσει ο οποιοσδήποτε εντόπιος εθνικ(παρά)φρων κατά του «σουλτάνου», δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί με μεγάλη πίκρα ότι έχει «κρατήσει-το-τιμόνι» του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου με μεγάλη επιτυχία εδώ και σχεδόν 25 χρόνια, μέσα σε πολύ ταραγμένα νερά. Αυτή ήταν / είναι η δουλειά του.

Προφανώς υπάρχει μεγάλη διαφορά στο «είδος» του κεφάλαιου που εκπροσωπείται στην Αθήνα και στην Άγκυρα απ’ τις ανάλογες πολιτικές βιτρίνες∙ και στην «γραμμή» που διαμορφώνουν αυτές οι ηγετικές καπιταλιστικές μερίδες σ’ εκείνο που ονομάζεται «εξωτερική πολιτική».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 1

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.13) >> Τα «Στρατιωτικά ενθυμήματα…», εκατοντάδων σελίδων, είναι ένα έργο «αόρατα περιθωριοποιημένο» απ’ την εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά, αριστερή, κεντροδεξιοαριστερή, σχολική, πανεπιστημιακή, δημαγωγική, κλπ. Όχι, δεν είναι απαγορευμένο! Αλλά δεν θα το βρείτε (και δεν θα το ακούσετε) ποτέ να μοστράρεται στο κέντρο μιας αφήγησης για την επανάσταση του 1821, αντίθετα με άλλα λιγότερο σημαντικά αλλά πολύ περισσότερο μυθοποιημένα κείμενα.

Ο υπότιτλος είναι  «… της επαναστάσεως των ελλήνων 1821 – 1833». Ο συγγραφέας, Νίκος Κασομούλης (1795 – 1872) πολέμησε σε διάφορες περιπτώσεις, αλλά κυρίως υπήρξε ο «γραμματικός», γραμματέας δηλαδή, ενός καπετάνιου – και βρέθηκε ως τέτοιος απεσταλμένος σε διάφορους και διάφορα κατά την διάρκεια του πολέμου. Κρατούσε σημειώσεις, ημερολόγιο, γραπτές αναφορές, για όλους και για όλα. Και ουσιαστικά, τα «στρατιωτικά ενθυμήματα», αντί να ωραιοποιήσουν ή να δικαιολογήσουν οτιδήποτε, περιγράφουν / καταγράφουν την πραγματικότητα ΠΡΙΝ καν την ίδρυση του «νέου ελληνικού κράτους».

Τι καταγράφουν / περιγράφουν;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 2

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.10) >> Κάθε φορά που «ξεσπάει ένα σκάνδαλο» στα μέρη μας (η ιστορία τους είναι η περιληπτική “ανεπίσημη” ιστορία του ελληνικού μοντέλου), από τα «κρέατα του Μπαλόπουλου» επί χούντας ως τη novartis, την siemens, τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τον οπεκεπε πιο πρόσφατα, κατασκευάζεται το ίδιο «κύμα λαϊκής αγανάκτησης». Οι δημαγωγοί, ως «4η εξουσία» δεν περιορίζονται στο να κρύβουν, να διαστρεβλώνουν, να εκτονώνουν… Αυτά τα κάνουν, και τα κάνουν καλά – είναι τα μόνα που ξέρουν να κάνουν. Το σημαντικότερο όμως (κατά την περιθωριακή μας άποψη) είναι ότι ηθικολογούν∙ πράγμα που βολεύει κάθε καθεστωτικό κόμμα και κομματίδιο, σε μια μεταφυσική παράσταση «πύρινης ρομφαίας»-σε-αναμονή. Βολεύει επίσης τον μικροαστισμό.

Οι λίγοι, δυστυχώς ελάχιστοι, γνώστες χωρίς προκαταλήψεις της πραγματικής ιστορίας του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου / κοινωνίας ξέρουν ωστόσο

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 3

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.08) >> Η δομή, το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού, είναι «μεσοτοιχία» με το οργανωμένο έγκλημα. Μοιράζονται τις ίδιες βασικές αρχές. Το καθένα μόνο του αλλά (ακόμα καλύτερα!!!) και τα δυο μαζί, έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα:

Α) Είναι πολύ φτηνότερος (για τα αφεντικά) τρόπος διοίκησης και ελέγχου του πληθυσμού σε σχέση με το μοντέλο της αυστηρής, συγκροτημένης θέσμισης. Δείτε, για παράδειγμα, πόσα πλήρωσαν-οι-από-κάτω για την «σωτηρία των τραπεζών» και πόσα ΔΕΝ πλήρωσαν εκείνοι που λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία για την σωτηρία τους (την ποιά;;;;). Σ’ εκείνους που ΔΕΝ πλήρωσαν γι’ αυτήν την λεηλασία συμπεριλαμβάνονται και διάφοροι τραπεζίτες, μεγάλοι μέτοχοι, κλπ.

Β) Είναι ιδιαίτερα ευέλικτος και προσαρμοστικός τρόπος διοίκησης και ελέγχου σε συνθήκες «κρίσης», «έκτακτης ανάγκης» κλπ. Θυμηθείτε ότι μια μέρα του Φλεβάρη του 2012 ο βασικός μισθός υποτιμήθηκε κατά 25% (και 35% για τους καινούργιους…) και απαγορεύτηκαν οι συλλογικές συμβάσεις – χωρίς να τρέξει τίποτα. Αντίθετα υπήρξε μια προσαρμογή: το αίτημα για διορισμό-του-παιδιού-στο-δημόσιο μετατράπηκε σε αίτημα για πρόληψη-του-παιδιού-με-οκτάμηνη-σύμβαση-σε-κάποιον-ιδιώτη-εργολάβο-του δημόσιου.

Γ) Είναι αυτή η δομή εύκολη στην ιδεολογική και κοινωνική αναπαραγωγή της. Με όρους «ελεύθερης αγοράς» οι υπερασπιστές της θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν ακόμα και αξιοκρατική: ό,τι μπορεί ο καθένας, αρκεί να είναι «καθένας».

(Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Από συνήθεια; Όχι! Από εργατική κακοήθεια!!….)

Νόμος και τάξη! Επειδή…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.08) >> Το ψοφιοκουναβιστάν ως «έκφραση» συγκεκριμένων καπιταλιστικών συμφερόντων θέλει και προσπαθεί να αντεπιτεθεί στο πολύχρονο και μαζικό κίνημα fight for 15, στις επιτυχίες του και, κυρίως, στις εργατικές υποκειμενικότητες που το δημιούργησαν και το γιγάντωσαν.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα με τους υποτιθέμενους «συμμάχους των κατατρεγμένων»: τους λεγόμενους «δημοκρατικούς» στις ηπα ή όπως αλλιώς λέγονται αλλού. Είναι, άραγε, οι «καλοί» της υπόθεσης; Όχι βέβαια!!! Αυτοί που ενεργητικά ή παθητικά στήριζαν το γκουβέρνο του νυσταλέουJo και τους πολέμους του στο ουκρανικό και στο μεσανατολικό πεδίο μάχης το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η κατάσταση της πολυεθνικής εργατικής τάξης στις ηπα ή οπουδήποτε αλλού! Οι λογαριασμοί τους με το ψοφιοκουναβιστάν είναι εντελώς διαφορετικοί. Αφορούν τη νομή της εξουσίας.

Οι προχθεσινές (Σάββατο 14 Ιούνη) διαδηλώσεις «no kings» κατά του ψόφιου κουναβιού σ’ όλη την αμερικανική επικράτεια «χώνεψαν» την επίθεση κατά των εργατών (των μεταναστών κατ’ αρχήν), την έβγαλαν απ’ το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, και την έφεραν στα μέτρα μιας υπερπολιτικής σύγκρουσης εν όψει των «ενδιάμεσων εκλογών» σε 1,5 χρόνο.

Αν έπρεπε να κριθούν από μόνες τους αυτές οι διαδηλώσεις το ζήτημα θα ήταν διαφορετικό: οι ένοπλες επιθέσεις (μεμονωμένων…) ακροδεξιών και οι δολοφονίες «δημοκρατικών» που έγιναν στη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων μπορεί μελλοντικά να εκτιμηθούν ως εισαγωγή σε «εμφύλιο πόλεμο». Μόνο που αυτός (αν προχωρήσει…) δεν πρόκειται να είναι τάξη εναντίον τάξης∙ αλλά κυκλώματα εναντίον κυκλωμάτων, μαφίες εναντίον μαφιών, πατερναλισμοί εναντίον πατερναλισμών. Διαφορετικά μοντέλα κρατικής και παρακρατικής οργάνωσης.

Τέτοιοι ήταν πάντα οι καθεστωτικοί «φίλοι της εργατικής τάξης». Και τέτοιοι παραμένουν. Δούρειοι ίπποι στο black life matters (με την συνενοχή και την συνεργασία, φυσικά, των στελεχών του blm!), δούρειοι ίπποι παντού.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 2 Ιούνη (00.26) >>

– Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Αθήνας – Τελ Αβίβ επί χρόνια χρόνια∙ με σκοπό την ετοιμότητα της ισραηλινής αεροπορίας να βομβαρδίσει την ιρανική επικράτεια…

– Ελεύθερη και κατά βούληση χρήση των νοτιοκυπριακών αεροδρομίων απ’ την ισραηλινή αεροπορία σε περίπτωση ανάγκης…

– Ανεμπόδιστη εισαγωγή «προϊόντων» των εποίκων της δυτικής Όχθης…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … αγωγού east med…

– Τουριστικές συμφωνίες…

– Προσπάθεια διαμόρφωσης μιας «τετραγωνικής συμμαχίας» Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – Καϊρου, με σκοπό τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου∙ σε βάρος της Άγκυρας και της Μόσχας…

– Μόνιμη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών Αθήνας – Τελ Αβίβ…

– Χρήση ισραηλινού λογισμικού τηλεφωνικής παρακολούθησης για εσωτερικούς εκβιασμούς…

– Σβέλτη υποστήριξη του «δικαιώματος γενοκτονίας» του Τελ Αβίβ…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … καλωδίου…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … διάδρομου IMEC…

Είναι αρκετός αυτός ο κατάλογος ως απόδειξη ότι σχεδόν στο σύνολό του το «πολιτικό σύστημα» στο ελλαδιστάν υποθάλπτει συστηματικά και συνειδητά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς γιατί αυτή είναι η «εθνική γραμμή»;

Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε η επόμενη ερώτηση είναι μάλλον ρητορική:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.