Tag: πολιτική

Οι σωστομερίτες σε ναυτία!

Δευτέρα 7 Ιούλη >> Είναι ειρωνεία της ιστορίας: ένα μερίδιο απ’ την ήττα των εντόπιων σωστομεριτών «πληρώνεται» ως … «σκάνδαλο του οπεκεπε»! Γιατί η ε.ε. ψάχνει τώρα και όχι πριν 20 ή 30 χρόνια που πάνε τα εκατομμύρια ευρώ των «αγροτικών επιδοτήσεων» προς το ελλαδιστάν; Υποθέτουμε: επειδή ηττήθηκε στο ουκρανικό πεδίο μάχης οπότε μαζεύει χρήμα για να γίνει «αστακός απέναντι στη Μόσχα»… το 2030… Τα παραδοσιακά «λαμόγια» θα μείνουν χαρμάνια – πάμε γι’ άλλα τώρα!!!

Να: για να σκάσει ο Johnny!!!

Όλοι οι υπολογισμοί των εντόπιων σωστομεριτών την τελευταία 10ετία (και οπωσδήποτε την τελευταία 6ετία) έχουν πέσει οικτρά έξω. Ο τζενεράλ Haftar; Ο θεματοφύλακας την δημοκρατίας Zele; Ο καραγκιόζης του Ερεβάν; Ο αδελφός Netanyahu; Οι «μεγάλοι φίλοι» απ’ την Ουάσιγκτον; Όσο ψυχρά κι αν ψάξει κάποιος είναι αδύνατο να βρει ένα, έστω ένα σημείο της «εξωτερικής πολιτικής» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου που να υπόσχεται σπουδαίες γεωπολιτικές προσόδους και αποδόσεις.

Εν τω μεταξύ ο «αιώνιος εχθρός» δεν κατέρρευσε, δεν χρεωκόπησε, δεν καταστράφηκε, δεν διαλύθηκε, δεν… δεν… δεν… – όπως κελαηδούσαν επί χρόνια όλοι οι εθνικο(παρά)φρονες εντόπιοι ειδικοί. Το αντίθετο. Ό,τι και αν θέλει να καταλογίσει ο οποιοσδήποτε εντόπιος εθνικ(παρά)φρων κατά του «σουλτάνου», δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί με μεγάλη πίκρα ότι έχει «κρατήσει-το-τιμόνι» του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου με μεγάλη επιτυχία εδώ και σχεδόν 25 χρόνια, μέσα σε πολύ ταραγμένα νερά. Αυτή ήταν / είναι η δουλειά του.

Προφανώς υπάρχει μεγάλη διαφορά στο «είδος» του κεφάλαιου που εκπροσωπείται στην Αθήνα και στην Άγκυρα απ’ τις ανάλογες πολιτικές βιτρίνες∙ και στην «γραμμή» που διαμορφώνουν αυτές οι ηγετικές καπιταλιστικές μερίδες σ’ εκείνο που ονομάζεται «εξωτερική πολιτική».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 1

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.13) >> Τα «Στρατιωτικά ενθυμήματα…», εκατοντάδων σελίδων, είναι ένα έργο «αόρατα περιθωριοποιημένο» απ’ την εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά, αριστερή, κεντροδεξιοαριστερή, σχολική, πανεπιστημιακή, δημαγωγική, κλπ. Όχι, δεν είναι απαγορευμένο! Αλλά δεν θα το βρείτε (και δεν θα το ακούσετε) ποτέ να μοστράρεται στο κέντρο μιας αφήγησης για την επανάσταση του 1821, αντίθετα με άλλα λιγότερο σημαντικά αλλά πολύ περισσότερο μυθοποιημένα κείμενα.

Ο υπότιτλος είναι  «… της επαναστάσεως των ελλήνων 1821 – 1833». Ο συγγραφέας, Νίκος Κασομούλης (1795 – 1872) πολέμησε σε διάφορες περιπτώσεις, αλλά κυρίως υπήρξε ο «γραμματικός», γραμματέας δηλαδή, ενός καπετάνιου – και βρέθηκε ως τέτοιος απεσταλμένος σε διάφορους και διάφορα κατά την διάρκεια του πολέμου. Κρατούσε σημειώσεις, ημερολόγιο, γραπτές αναφορές, για όλους και για όλα. Και ουσιαστικά, τα «στρατιωτικά ενθυμήματα», αντί να ωραιοποιήσουν ή να δικαιολογήσουν οτιδήποτε, περιγράφουν / καταγράφουν την πραγματικότητα ΠΡΙΝ καν την ίδρυση του «νέου ελληνικού κράτους».

Τι καταγράφουν / περιγράφουν;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 2

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.10) >> Κάθε φορά που «ξεσπάει ένα σκάνδαλο» στα μέρη μας (η ιστορία τους είναι η περιληπτική “ανεπίσημη” ιστορία του ελληνικού μοντέλου), από τα «κρέατα του Μπαλόπουλου» επί χούντας ως τη novartis, την siemens, τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τον οπεκεπε πιο πρόσφατα, κατασκευάζεται το ίδιο «κύμα λαϊκής αγανάκτησης». Οι δημαγωγοί, ως «4η εξουσία» δεν περιορίζονται στο να κρύβουν, να διαστρεβλώνουν, να εκτονώνουν… Αυτά τα κάνουν, και τα κάνουν καλά – είναι τα μόνα που ξέρουν να κάνουν. Το σημαντικότερο όμως (κατά την περιθωριακή μας άποψη) είναι ότι ηθικολογούν∙ πράγμα που βολεύει κάθε καθεστωτικό κόμμα και κομματίδιο, σε μια μεταφυσική παράσταση «πύρινης ρομφαίας»-σε-αναμονή. Βολεύει επίσης τον μικροαστισμό.

Οι λίγοι, δυστυχώς ελάχιστοι, γνώστες χωρίς προκαταλήψεις της πραγματικής ιστορίας του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου / κοινωνίας ξέρουν ωστόσο

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 3

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.08) >> Η δομή, το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού, είναι «μεσοτοιχία» με το οργανωμένο έγκλημα. Μοιράζονται τις ίδιες βασικές αρχές. Το καθένα μόνο του αλλά (ακόμα καλύτερα!!!) και τα δυο μαζί, έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα:

Α) Είναι πολύ φτηνότερος (για τα αφεντικά) τρόπος διοίκησης και ελέγχου του πληθυσμού σε σχέση με το μοντέλο της αυστηρής, συγκροτημένης θέσμισης. Δείτε, για παράδειγμα, πόσα πλήρωσαν-οι-από-κάτω για την «σωτηρία των τραπεζών» και πόσα ΔΕΝ πλήρωσαν εκείνοι που λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία για την σωτηρία τους (την ποιά;;;;). Σ’ εκείνους που ΔΕΝ πλήρωσαν γι’ αυτήν την λεηλασία συμπεριλαμβάνονται και διάφοροι τραπεζίτες, μεγάλοι μέτοχοι, κλπ.

Β) Είναι ιδιαίτερα ευέλικτος και προσαρμοστικός τρόπος διοίκησης και ελέγχου σε συνθήκες «κρίσης», «έκτακτης ανάγκης» κλπ. Θυμηθείτε ότι μια μέρα του Φλεβάρη του 2012 ο βασικός μισθός υποτιμήθηκε κατά 25% (και 35% για τους καινούργιους…) και απαγορεύτηκαν οι συλλογικές συμβάσεις – χωρίς να τρέξει τίποτα. Αντίθετα υπήρξε μια προσαρμογή: το αίτημα για διορισμό-του-παιδιού-στο-δημόσιο μετατράπηκε σε αίτημα για πρόληψη-του-παιδιού-με-οκτάμηνη-σύμβαση-σε-κάποιον-ιδιώτη-εργολάβο-του δημόσιου.

Γ) Είναι αυτή η δομή εύκολη στην ιδεολογική και κοινωνική αναπαραγωγή της. Με όρους «ελεύθερης αγοράς» οι υπερασπιστές της θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν ακόμα και αξιοκρατική: ό,τι μπορεί ο καθένας, αρκεί να είναι «καθένας».

(Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Από συνήθεια; Όχι! Από εργατική κακοήθεια!!….)

Νόμος και τάξη! Επειδή…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.08) >> Το ψοφιοκουναβιστάν ως «έκφραση» συγκεκριμένων καπιταλιστικών συμφερόντων θέλει και προσπαθεί να αντεπιτεθεί στο πολύχρονο και μαζικό κίνημα fight for 15, στις επιτυχίες του και, κυρίως, στις εργατικές υποκειμενικότητες που το δημιούργησαν και το γιγάντωσαν.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα με τους υποτιθέμενους «συμμάχους των κατατρεγμένων»: τους λεγόμενους «δημοκρατικούς» στις ηπα ή όπως αλλιώς λέγονται αλλού. Είναι, άραγε, οι «καλοί» της υπόθεσης; Όχι βέβαια!!! Αυτοί που ενεργητικά ή παθητικά στήριζαν το γκουβέρνο του νυσταλέουJo και τους πολέμους του στο ουκρανικό και στο μεσανατολικό πεδίο μάχης το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η κατάσταση της πολυεθνικής εργατικής τάξης στις ηπα ή οπουδήποτε αλλού! Οι λογαριασμοί τους με το ψοφιοκουναβιστάν είναι εντελώς διαφορετικοί. Αφορούν τη νομή της εξουσίας.

Οι προχθεσινές (Σάββατο 14 Ιούνη) διαδηλώσεις «no kings» κατά του ψόφιου κουναβιού σ’ όλη την αμερικανική επικράτεια «χώνεψαν» την επίθεση κατά των εργατών (των μεταναστών κατ’ αρχήν), την έβγαλαν απ’ το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, και την έφεραν στα μέτρα μιας υπερπολιτικής σύγκρουσης εν όψει των «ενδιάμεσων εκλογών» σε 1,5 χρόνο.

Αν έπρεπε να κριθούν από μόνες τους αυτές οι διαδηλώσεις το ζήτημα θα ήταν διαφορετικό: οι ένοπλες επιθέσεις (μεμονωμένων…) ακροδεξιών και οι δολοφονίες «δημοκρατικών» που έγιναν στη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων μπορεί μελλοντικά να εκτιμηθούν ως εισαγωγή σε «εμφύλιο πόλεμο». Μόνο που αυτός (αν προχωρήσει…) δεν πρόκειται να είναι τάξη εναντίον τάξης∙ αλλά κυκλώματα εναντίον κυκλωμάτων, μαφίες εναντίον μαφιών, πατερναλισμοί εναντίον πατερναλισμών. Διαφορετικά μοντέλα κρατικής και παρακρατικής οργάνωσης.

Τέτοιοι ήταν πάντα οι καθεστωτικοί «φίλοι της εργατικής τάξης». Και τέτοιοι παραμένουν. Δούρειοι ίπποι στο black life matters (με την συνενοχή και την συνεργασία, φυσικά, των στελεχών του blm!), δούρειοι ίπποι παντού.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 2 Ιούνη (00.26) >>

– Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Αθήνας – Τελ Αβίβ επί χρόνια χρόνια∙ με σκοπό την ετοιμότητα της ισραηλινής αεροπορίας να βομβαρδίσει την ιρανική επικράτεια…

– Ελεύθερη και κατά βούληση χρήση των νοτιοκυπριακών αεροδρομίων απ’ την ισραηλινή αεροπορία σε περίπτωση ανάγκης…

– Ανεμπόδιστη εισαγωγή «προϊόντων» των εποίκων της δυτικής Όχθης…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … αγωγού east med…

– Τουριστικές συμφωνίες…

– Προσπάθεια διαμόρφωσης μιας «τετραγωνικής συμμαχίας» Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – Καϊρου, με σκοπό τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου∙ σε βάρος της Άγκυρας και της Μόσχας…

– Μόνιμη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών Αθήνας – Τελ Αβίβ…

– Χρήση ισραηλινού λογισμικού τηλεφωνικής παρακολούθησης για εσωτερικούς εκβιασμούς…

– Σβέλτη υποστήριξη του «δικαιώματος γενοκτονίας» του Τελ Αβίβ…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … καλωδίου…

– Αγκαλιές και φιλιά στο όνομα του … διάδρομου IMEC…

Είναι αρκετός αυτός ο κατάλογος ως απόδειξη ότι σχεδόν στο σύνολό του το «πολιτικό σύστημα» στο ελλαδιστάν υποθάλπτει συστηματικά και συνειδητά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς γιατί αυτή είναι η «εθνική γραμμή»;

Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε η επόμενη ερώτηση είναι μάλλον ρητορική:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Mind the gap

Μεγάλη διαδήλωση του αντιπολιτευόμενου Republican People’s Party (CHP) το περασμένο Σάββατο με αφορμή την σύλληψη του Imamoglu… Ο Imamoglu είναι ο υποψήφιος του CHP για τις προεδρικές εκλογές, όποτε γίνουν…

Δευτέρα 24 Μάρτη (00.09) >> Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει επειδή την βολεύουν η εντόπια εθνικοφροσύνη «δεξιά» και «αριστερή», το πραγματικό πρόβλημα στην πολιτική ζωή του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου ΔΕΝ είναι οι ισλαμοδημοκράτες. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η μείζων αντιπολίτευση που επιμένει να αυτοχαρακτηρίζεται κεμαλική.

Να η (αιρετική;) εξήγηση:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πολιτικές βιτρίνες

Σ’ αυτό το σπιτούδι γεννήθηκε και μεγάλωσε ο νέος γερμανός πρωθυπουργός – προίκα της μαμάς. Διηγούνται ακόμα (και ξεκαρδίζονται) πως σαν μικρό παιδί έτρεχε στους διαδρόμους – και σκόνταφτε συνέχεια πάνω στις υπηρέτριες…

Με γειά! 

Δευτέρα 24 Φλεβάρη (01.09) >> Ο ένας παππούς του, ο Josef Paul Sauvingy, ήταν ναζί – οργανωμένος… Όμως δεν πρέπει «οι αμαρτίες των γονιών να παιδεύουν τα τέκνα» – ούτε οι αμαρτίες των προ-γονιών.  Εξάλλου ο Joachim-Friedrich Martin Josef Merz (πλήρες όνομα) πέτυχε στη ζωή του, πριν σκαρφαλώσει στην καγκελαρία.

Πέτυχε πολύ. Έγινε “πολυεκατομμυριούχος”:

Κι από που δεν πέρασαν τα οπίσθια του νέου πρωθ.; Απ’ την bosch, απ’ την big 4 ασφαλιστική ernst & young∙ τις ασφαλιστικές dbv-winterhur, axa konzern, hcbc trinkaus∙ την χρηματιστηριακή deutsche borse, την κατασκευαστική ivg immobilien… και, το διαμάντι στο στέμμα του, την blackrock… Αν έκανε συλλογή απ’ τις καρέκλες (του) θα επίπλωνε ψαροταβέρνα στην Πειραϊκή!

Άξιος! Με το ιδιωτικό του τζετ, με την πόρσε του, δεν έπρεπε να γίνει ο εκλεκτός του λαού;

Ευτυχώς που δεν ήρθαν πρώτοι οι φασίστες!

(H Weidel του afd υστερεί. Μόνο 1 χρόνο goldman sachs και 2 allianz… Ωστόσο δεν είναι σωστό να ακούγεται ότι μόνο στις ηπα κυβερνούν οι ολιγάρχες. Σε κάθε κράτος ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί – και στο γερμανικό επίσης)!

 

Το «έγκλημα» των μεταναστών – και ο θεσμικός «αντιφασισμός»

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (00.52) >> Ποιο είναι λοιπόν το πραγματικό «έγκλημα» των μεταναστών / μεταναστριών στα δυτικά κράτη, τέτοιο που «απαιτεί» τον εξοστρακισμό τους;

Το «έγκλημα» αυτό το κατάλαβαν πολύ καλά στο αμερικανικό κράτος απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα∙ και προσοχή: επρόκειτο για κοινωνία εξ’ ορισμού μεταναστευτική πια εκείνη την χρονική περίοδο.

Είναι πολιτικό!

Το «έγκλημα» έγκειται στο ότι οι μετανάστες (εργάτες ή/και μικροαστοί) είναι, κατά κάποια τρόπο, «δισυπόστατοι» πολιτικά – όπου με την λέξη “πολιτική” δεν εννοούμε βέβαια το βλακώδες “ψηφίζω ένα κόμμα”, αλλά το αυθεντικό “συμμετέχω στα κοινά”… Συμμετέχουν απ’ την μια μεριά, εφόσον τους επιτρέπεται, στην κοινωνία και στους θεσμούς όπου έχουν μετεγκατασταθεί∙ κι απ’ την άλλη μεριά «η μισή τους καρδιά» (ή ίσως ολόκληρη) βρίσκεται στους τόπους καταγωγής τους. Απ’ αυτή τη θέση παρακολουθούν όσα συμβαίνουν εκεί. Παρακολουθούν οπωσδήποτε όλες εκείνες τις δυσκολίες που υπάρχουν εκεί εξαιτίας των ενεργειών του ενός και του άλλου κράτους εδώ! Έτσι, καθόλου στο σύνολό τους οι μεταναστευτικές κοινότητες αλλά σίγουρα τα πιο ριζοσπαστικά και έντιμα άτομα ανάμεσά τους, εμπλέκονται μετά λόγου γνώσης όχι μόνο στους (εργατικούς) αγώνες του εδώ αλλά και σ’ εκείνους τους πολιτικούς αγώνες εναντίον του ιμπεριαλιστικού εδώ: μιας και είναι σχεδόν αδύνατο να παγιδευτούν στα σχέδια «εθνικής ενότητας» του εδώ αποτελούν μόνιμα διαβρωτικούς παράγοντες, εμπόδια ακόμα και απειλή απέναντι στην σύγχυση ή στον μιλιταρισμό του κάθε φορά μητροπολιτικού εδώ.

Ακόμα κι αν του δόθηκε ελάχιστη προσοχή, αυτό ήταν που συνέβη και στις κινητοποιήσεις συμπαράστασης στην Παλαιστινιακή αντίσταση σ’ όλες τις δυτικές μητροπόλεις τους τελευταίους 15 μήνες. Οπωσδήποτε στις όποιες μεγάλες διαδηλώσεις συμμετείχε και ικανός αριθμός εντόπιων. Αλλά συμμετείχαν σίγουρα και μεγάλες ομάδες μεταναστών, πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς, είτε αραβικής καταγωγής είτε μουσουλμανικού θρησκεύματος. Συνεπώς η επιτάχυνση της αντιμεταναστευτικής βίας (των απελάσεων, των offshore στρατοπέδων συγκέντρωσης, κλπ) οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα εμπόδια που συναντούν οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί «εντός έδρας». Εξ ου και τα ακροδεξιά μορφώματα που φουσκώνουν κρατώντας ψηλά την σημαία «έξω οι ξένοι» όχι μόνο δεν είναι «αντισυστημικά» αλλά, αντίθετα, είναι εκδήλωση των συστημικών αναγκών.

“Έξω οι ξένοι – και οι Άλλοι!” Πώς είπατε; Φασισμός τύπου 1; Όχι βέβαια!!! Φασισμός τύπου 2. Προσέξτε την ημερομηνία: 25 Μάη 2024… Τότε κυβερνούσαν (στο Βερολίνο) οι … “αντιφασίστες”, έτσι δεν είναι;

Με απλά λόγια περιγράφει αυτήν την πραγματικότητα ένα προχθεσινό άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της λιβανέζικης Almayadeen με τίτλο Germany and the antifascist firewall that never was.

Μεταφέρουμε εδώ ένα απόσπασμα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος!

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.02) >> Η φράση / λογοπαίγνιο αποδίδεται στον Μαρξ. Φαίνεται πως υπάρχουν πάντα περιστάσεις που μπορεί να ανακληθεί, ισχυρή, απ’ τα βάθη της ιστορίας.

Ξέρετε κάποια τέτοια περίσταση κάπου εδώ γύρω, στο ευρύτερο κέντρο της πόλης;