Tag: πολιτική

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Κάτι ακόμα: έχουμε άραγε δικαίωμα να «συμβουλεύουμε» αυτόχθονες πληθυσμούς που βρίσκονται υπό βάρβαρη κατοχή επί δεκαετίες, για το κάτω από ποιες βολικές-για-εμάς σημαίες θα αγωνιστούν για την απελευθέρωσή τους; Να κάνουμε υποδείξεις σ’ αυτούς που ματώνουν, από μακριά, με ασφάλεια, χωρίς κανέναν κίνδυνο;

Επαναλαμβάνοντας μονότονα το «Χαμάς = ισλαμιστές = isis» η δυτική προπαγάνδα προσπαθεί να διαστρέψει την πραγματική πολιτική και ιδεολογική σύνθεση της παλαιστινιακής αντίστασης στη λωρίδα της Γάζα, προκαλώντας “αντι-isis” αντανακλαστικά στους δυτικούς αιχμαλώτους / υπνοβάτες πληθυσμούς. «Όνειρα γλυκά!» λοιπόν.

Στη Γάζα υπάρχουν οι παρακάτω ένοπλες οργανώσεις, ένοπλα τμήματα των αντίστοιχων πολιτικών κομμάτων, ένοπλοι που δρουν συνήθως από κοινού:

– Οι ταξιαρχίες al-Qassam, της Χαμάς∙

– Οι ταξιαρχίες al Quds, της Ισλαμικής Jihad∙

– Οι ταξιαρχίες των μαρτύρων του al-Aqsa, της Fatah (το κόμμα του Αραφάτ, συμμετέχει στη διοίκηση της «παλαιστινιακής αρχής» στη Δυτική Όχθη)∙

– Οι ταξιαρχίες al Nasser, των Λαϊκών Επιτροπών Αντίστασης∙

– Οι ταξιαρχίες Abu Ali Mustafa, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (δρουν και στη Δυτική Όχθη)∙

– Οι ταξιαρχίες Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης∙

– Οι ταξιαρχίες των Mujahideen.

Οι Λαϊκές Επιτροπές Αντίστασης, το Λαϊκό Μέτωπο και το Δημοκρατικό Μέτωπο ανήκουν σ’ αυτό που θα λεγόταν «ιστορική παλαιστινιακή αριστερά»∙ ενώ η Fatah στη Γάζα, επίσης, ανήκει σ’ αυτήν την ιστορική κατηγορία. Αν και τυπικά από οργανωτική άποψη συνυπολογίζεται στους προδότες της «παλαιστινιακής αρχής» στη Ramallah, ουσιαστικά ανήκει στη φράξια (της Fatah) του ριζοσπάστη Marwan Barghouti, του πλέον δημοφιλούς στελέχους της συγκεκριμένης οργάνωσης, που βρίσκεται φυλακισμένος στο ισραήλ. Ο Barghouti, που θεωρείται βασικός οργανωτής της πρώτης (1988 – 1991) και της δεύτερης (2000 – 2005) Intifada και έχει καταδικαστεί σε 5άκις ισόβια (απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ) για ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις εναντίον ισραηλινών στρατιωτικών στόχων, είναι σημαντικός πολιτικός της ένοπλης αντίστασης, όχι μόνο στη λωρίδα της Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη. Καμία απορία λοιπόν για την φράξια που τον υποστηρίζει.

Το ότι η παλαιστινιακή, μη θρησκευτική (από ιδεολογική άποψη), αριστερών / σοσιαλιστικών ιστορικών αναφορών ένοπλη αντίσταση στη Γάζα (και όχι μόνο) συγχρονίζεται με την Hamas, είναι κάτι εξαιρετικά ενοχλητικό για την δυτική μιλιταριστική, ιμπεριαλιστική δημαγωγία. Αναδεικνύει τα βασικά χαρακτηριστικά της αντίστασης όχι ως ιδεολογική αλλά ως πολιτική στάση – ανάθεμα για τους δυτικούς και τους χωροφύλακές τους! Το φασιστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και οι ιμπεριαλιστικές δυτικές ολιγαρχίες είναι αδύνατο να αναγνωρίσουν ότι στη Γάζα, όπως και παντού, οι ιδεολογίες επενδύουν την κοινωνική κίνηση, αλλά αυτή η κοινωνική κίνηση αντίστασης πληθυσμών σε βίαιη, ανελέητη, αιματηρή κατοχή εδώ και δεκαετίες είναι πρώτα και κύρια δικαιϊκή και πολιτική∙ και εκδηλώνεται μέσα από διάφορες και διαφορετικές ιδεολογίες στο βαθμό που αυτές υπηρετούν πραγματικά τον επιδιωκόμενο σκοπό (της κοινωνικής δικαιοσύνης / απελευθέρωσης).

Μην το δείξετε στα βαμπίρ, και προσέξτε: πρώτον πάνω αριστερά την «πηγή» της πληροφορίας (τους εντελώς καθεστωτικούς, «δεξιούς» Times of Israel) και δεύτερον την είδηση: μια ομάδα που έχει σχέση με την Fatah καλεί σε επιθέσεις κατά του Iσραήλ. «Οι επιθέσεις είναι διαμαρτυρία κατά της προσπάθειας ‘Ιουδαιοποίησης και διαίρεσης’ της Ιερουσαλήμ και του τζαμιού του Al Aqsa… Ημερομηνία; 12 Σεπτέμβρη 2013… Δέκα χρόνια μετά, το 2023, ποια πόστα άραγε να είχαν αυτοί οι «καθόλου ισλαμιστές» ένοπλοι στις 7 Οκτώβρη;

Κάποια μισοψόφια βαμπίρ θα πουν: ναι, αλλά η Χαμάς είναι η μεγαλύτερη οργάνωση στη Γάζα. Πράγματι. Είναι η μεγαλύτερη οργάνωση εκεί, και θα ήταν η μεγαλύτερη και στη δυτική Όχθη αν γίνονταν ποτέ στοιχειωδώς τίμιες εκλογές. Όμως γιατί είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το Λαϊκό Μέτωπο ή το Δημοκρατικό Μέτωπο; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: ήταν μέσα στις οργανώσεις που απέρριψαν τις παραπλανητικές «συμφωνίες του Όσλο», συν το ότι ο ιδεολογικός συντηρητισμός αποδείχθηκε πιο σταθερό στήριγμα απ’ τα ‘90s και μετά για μια κοινωνία (την Παλαιστινιακή) που βρισκόταν μέσα στο πόνο και τα δάκρυα, πότε με το καλάσνικοφ στο χέρι και πότε με την πέτρα, ενόσω η αριστερή, κοσμική της έκφραση, η ΟΑΠ, την πρόδιδε γινόμενη κυβέρνηση Κουίσλιγκ, στη Ραμάλα.

Προφανώς και δεν περιμένουμε απ’ τους κατά συρροή δολοφόνους και τους οπαδούς τους να αναγνωρίσουν αυτήν την αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία «θρησκευτική καθήλωση» στο … dna των παλαιστινίων, ούτε των αράβων, ούτε των μουσουλμάνων συνολικά! Το αντίθετο: έχουν αναδείξει εκπληκτικούς διανοούμενους, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, φεμινίστριες, ιστορικούς, οικολόγους… και στρατηγούς! (Τα πρώτα πανεπιστήμια σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου, δυτικά του Ινδού ποταμού κι ως τον Ατλαντικό, ήταν αραβικά…)

Όμως κοινωνίες κάτω απ’ την δυτική μιλιταριστική μπότα άμεσα ή έμμεσα, δεν μπορούν να κρίνονται σα να ήταν «ελεύθερες να αποφασίζουν»!!! Μόνο τα πρωτοκοσμικά καθάρματα θα είχαν τέτοια απαίτηση! Για να κρατήσουν σε χρήση το δηλητήριο του οριενταλισμού τους, του ρατσισμού τους, του φασιστομιλιταρισμού τους∙ για να επιβεβαιώσουν ότι «αυτοί δεν είναι άνθρωποι, είναι ζώα»∙ και για να ξαναζεστάνουν το θεώρημα του 2001, της «11^ης/9^ου», της «ισλαμικής τρομοκρατίας»…

Αλλά ποιος σ’ αυτόν τον πλανήτη τρώει πλέον τα δυτικά σκατά; Κανείς – εκτός απ’ τα κοπρολάγνα βαμπίρ.

(Άχρηστες απορίες…)