Tag: πολιτική

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κορεσμός

Δευτέρα 11 Σεπτέμβρη>> Ο τόπος είναι μικρός, γεωγραφικά σχεδόν ασήμαντος (αλλά με «γεωπολιτικά μεγαλεία»!). Ο πληθυσμός συνολικά είναι μικρότερος από εκείνον οποιασδήποτε mega-city του πλανήτη. «Χωριό» σα να λέμε. Και ζορίζεται, τόσο υλικά όσο και ψυχο-συναισθηματικά, εδώ και 15 χρόνια: μισή γενιά.

Ναι, δεν υπήρξε όταν έπρεπε έστω κι ένα μικρό αλλά υπολογίσιμο κοινωνικό υποσύνολο που να διαβλέψει έγκαιρα την επερχόμενη δίνη του 21ου αιώνα, τους άγνωστους μεν στροβιλισμούς αλλά σίγουρα στροβιλισμούς…. Ναι, αντί να ερευνούν τον ορίζοντα, οι σύγχρονοι προλετάριοι κοιτούσαν το 2010 και το 2012 τον αφαλό τους. Ναι, οι «πολιτικοί εκπρόσωποι», «μεγάλοι», «μεσαίοι» και «μικροί», απέτυχαν πανηγυρικά (και σκόπιμα…) να προβλέψουν τι σημαίνει καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τόσο γενικά όσο και α λα ελληνικά. Ναι, το χοντρό παιχνίδι, οι εκβιασμοί, οι απειλές, οι γοητείες και οι ανταμοιβές, γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με όρους συγκινήσεων. Και ναι, στο τέλος, συμβαίνει το αναμενόμενο: φορτωμένος ο συλλογικός «ψυχισμός» πέρα απ’ τα όριά του, χωρίς ριζοσπαστικές απελευθερωτικές διεξόδους, παγιδευμένος, καταρρέει. Ή/και λιμνάζει σε βάλτους ακηδίας και σκληρότητας. Φραστικής και σωματικής βίας. Ακόμα και το Θέαμα ρηγματώνεται, ενόσω οι υλικές παράμετροι της καθημερινής ζωής επιδεινώνονται σταθερά.

Οι στατιστικές δείχνουν σταθερή και διαρκή αύξηση των καταθλίψεων και των ιδεασμών αυτοκτονίας. Εννοείται ότι τα ψυχοφάρμακα κάθε είδους κάνουν θραύση: ο πληθυσμός ζει (επιβιώνει δηλαδή…) υπό συναισθηματική χημική καταστολή. (Αυτό ισχύει για όλη την καπιταλιστική δύση, με τις όποιες «εθνικές» ιδιαιτερότητες…)

Δεν υπάρχει ένα manual παρακμής με οδηγίες για το πως, υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο «πάτος του βαρελιού» ξεσηκώνεται δημιουργικά. Δεν υπάρχουν έτοιμες έξοδοι κινδύνου. Θα πρέπει να φτιαχτούν, όσες δυσκολίες υποκειμενικές και αντικειμενικές κι αν υπάρχουν, ακόμα και μέσα στο σκοτάδι. Προς το παρόν τα αφεντικά έχουν χρόνο: δεν υπάρχουν τα απαραίτητα μυαλά (και χέρια) για ένα τέτοιο «σκάψιμο». Αντίθετα, την ερχόμενη τηλεοπτική σαιζόν, 14 καινούργια σήριαλ καλούν το πόπολο – να ξεχαστεί. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη.

(Εν τω μεταξύ κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας», «εθνικής σωτηρίας», «εθνικής συστράτευσης» χασκογελούν απ’ το όχι μακρινό βάθος του ορίζοντα, δείχνοντας τα σάπια δόντια τους. Έχει ξαναγίνει∙ το έχουμε ξαναπληρώσει ακριβά…)

Η Γαλικία της δύσης

Δευτέρα 24 Ιούλη>> Αν και την ώρα που γράφονται οι παρακάτω γραμμές τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν έχουν οριστικοποιηθεί, ο don Rico & Co θα έχει πιθανότατα σήμερα την χαρά να συγχαρεί το δεξιό PP (partido popular) για τη νίκη του. (Το αν θα φτιάξει κυβέρνηση συμμαχώντας με τους φασίστες του vox είναι επίσης ζητούμενο*).

Τι σπουδαίο κόμμα οι δεξιοί διάδοχοι του Φράνκο! Και τι σπουδαίος ο επικεφαλής τους: Alberto Núñez Feijóo, πρώην κυβερνήτης της Galicia στη βορειοδυτική άκρη της ισπανικής επικράτειας∙ και πολλά νυν…

Προικισμένη με την θέση της στον Ατλαντικό, πάμπολλους κρυφούς κολπίσκους και απομονωμένες παραλίες, η Galicia έχει για δεκαετίες κεντρική θέση στο λαθρεμπόριο προς την ευρώπη. Ήταν κάτι σαν «παράδοση», που στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές εκείνης του ’70 έγινε βασική οικονομική δραστηριότητα: το λαθρεμπόριο αμερικανικών τσιγάρων. Ένας καλός αριθμός από τοπικούς ψαράδες κατάλαβαν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τα αλιευτικά τους και την γνώση τους απ’ τις χιλιάδες μικρές παραθαλάσσιες σπηλιές, για να γεμίσουν σημαντικά τις τσέπες του. Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι αν αντί για τσιγάρα μεταφέρουν drugs θα έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Εν τέλει απέκτησαν τόσο καλή φήμη σαν επαγγελματίες λαθρέμποροι ώστε κατάφεραν να συνεννοούνται απευθείας με τις κολομβιανές μαφίες: κόκα.

Ο Feijóo, με σπουδές νομικής, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν διορίστηκε νο 2 (αντιπρόεδρος) του υπουργείου υγείας της Galicia. Ήταν ίσως η σημαντικότερη στιγμή σ’ αυτήν την καριέρα: γνωρίστηκε και απέκτησε στενή φιλία με τον Marcial Dorado: capo του λαθρεμπορίου drugs της Galicia. O Dorado διέθετε ήδη μεγάλη αλυσίδα πρατηρίων καυσίμων, για τα ναρκο-αλιευτικά αλλά και για ξέπλυμα των κερδών. Ο Feijóo υπέγραψε με τον Dorado συμβόλαιο για την προμήθεια ντήζελ για τα νοσοκομεία και βενζίνης για τα ασθενοφόρα, βοηθώντας (με το αζημίωτο υποθέτουμε…) στο ξέπλυμα. Τον Feijoo έφερε σε «επαφή» με τον Dorado κάποιος ονόματι Manuel Cruz, δεξί χέρι και σωματοφύλακας του υπουργού υγείας της Galicia Manuel Romay Beccaria και «μπροστινός» του στις βρωμοδουλειές του υπουργείου με τις φαρμακομαφίες. Ο Cruz ήταν γνωστός φασίστας στη Galicia, μέλος «ομάδας κρούσης» που στη δεκαετία του ’70 και του ’80 έδερνε αριστερούς και συνδικαλιστές με όπλο αλυσίδες ποδηλάτων.

Εντυπωσιακή δικτύωση για τον φιλόδοξο Feijóo, με το καλημέρα! Φασίστες, μαφιόζοι, ό,τι χρειαζόταν τέλος πάντων για να προκόψει.  Και πρόκοψε: το 2005 έγινε κυβερνήτης της Galicia.

Το 2013 η καθεστωτική el pais αποφάσισε να τον «δώσει». Δημοσίευσε φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές διακοπές του στο γιωτ του Dorado το 1995:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα!

Μερικές δεκάδες καλοσιδερωμένοι/ες λένε «φύσα!!» σε κάποιους στο βάθος που δεν φαίνονται. Υπάρχει πάντως στο βάθος ένας που αν δεν βάλει την υπογραφή του δεν υπάρχει κοινοβούλιο: ο αρχιτράγος! Εντάξει, δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, αλλά εκτός απ’ τον γραμματοκομιστή του θεού υπάρχει και ο εκπρόσωπός του, που είναι ιεραρχικά ανώτερος…

Δευτέρα 10 Ιούλη>> Μετά την απουσία της η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί παρά να συγχαρεί αυτά τα 5.273.072 συνανθρώπους μας που έριξαν την σοφία τους στην κάλπη πετυχαίνοντας σπουδαία πράγματα. Να αποκτήσουν turboκυβέρνηση και ένα κοινοβούλιο περιβόλι έως προσεισμικό φαινόμενο, σε διαγωνισμό ποιος είναι ο-πιο-αντιπολίτευση. (Κι απ’ την άλλη μεριά κανείς δεν έκλαψε, δεν είπε καν μια καλή κουβέντα, για τον άνθρωπο που έχει αναλάβει να αναμορφώσει το ελλαδιστάν – και την ε.ε. – ως το 2025… Poor Γιάνης!)

Η καθεστωτική πολιτική στις δυτικές ολιγαρχίες, για μεν εκείνους που πληρώνονται γι’ αυτήν είναι πια σκέτη κοινωνική μηχανική (: διαχείριση πληθυσμών σε φάση μαζικής νηπιοποίησης)∙ για δε εκείνους που την υφίστανται είναι απελπιστικές ασκήσεις «μη χείρον βέλτιστον», με όλο και λιγότερα και ταπεινότερα κριτήρια. (H Jill Vicius έχει μαζέψει πολλά γι’ αυτό που ονομάζει «Populations F3». Ο όρος είναι αποκλειστικά δικός της, και το F3 είναι απ’ το fear / fake / fire. Μέσα στις επόμενες βδομάδες θα βρούμε τον τρόπο να μας τα πει…)

Πού πέτυχε λοιπόν το ρημαδογκουβέρνο 2019 – 2023; Σε τίποτα απ’ αυτά που καμαρώνει! Στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ακολούθησε πιστά τις εντολές του παραμάγαζου του κυρ Βασίλη (: π.ο.υ.) και του κτηνίατρου ceo. Τόσο πιστά ώστε η «κοινή δεξαμενή» του ελλαδιστάν να είναι μακράν πρώτη (1η) στην ευρώπη (συνολικά) – 3.595 δηλωμένοι θάνατοι ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού – και όγδοη (8η) στον πλανήτη (πάντα σε «θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων») ξεπερνώντας ακόμα και τις ηπα!! (Ένα θαύμα δημιουργικής λογιστικής θανάτου, ή η πιο βρώμικη και απάνθρωπη απάτη – διαλέγετε…) Στην «ενεργειακή κρίση», κρατώντας το 100% του ρεύματος στο χρηματιστήριο (ευρωπαϊκή πρωτιά…), κατάφερε κατά περιόδους το ελλαδιστάν να έχει μακράν το ακριβότερο ρεύμα στην ε.ε…. Όσο για την «κρίση τροφίμων»; Τα αστρονομικά κέρδη (του καρτέλ) των σούπερ μάρκετ μιλούν μόνα τους…  Στα ενοίκια; Σοβαρευτείτε! Η βιομηχανία των μεσιτών και του real estate είναι «ανάπτυξη»! Η ελεεινά τοκογλυφική διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια των δανείων και στα επιτόκια των καταθέσεων; Μα το τραπεζικό καρτέλ είναι «πυλώνας»! Εν τέλει: συσσώρευση κεφαλαίου, συγκέντρωση κεφαλαίου, άγρια όξυνση της εκμετάλλευσης σε πολλά επίπεδα που εμφανίστηκε σαν το αντίθετο!!!

Μια που το έφερε η κουβέντα: μήπως το ρημαδογκουβέρνο πέτυχε «ανάπτυξη»; Έτσι δεν λέει (χωρίς να το αμφισβητούν οι «ειδικοί»;) Μόνο που … όταν δηλώνεται «αύξηση του αεπ 5%» με πληθωρισμό 11% (τα νούμερα ενδεικτικά) δεν υπάρχει καμία «ανάπτυξη» 5%!!! Υπάρχει ύφεση 6%! Αλλά αυτά τα λένε πια μόνο οι «ψέκα».

Φυσικά τα παιδιά χαίρονται όταν παίρνουν χαρτζιλίκι. Είκοσι ευρώ την μια φορά, πενήντα την άλλη…. «Μωρέ μας αγαπάει και μας νοιάζεται, απλά δεν έχει μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο…» (Έμαθαν και τα νηπιαγωγεία τον «δημοσιονομικό χώρο»!) Τα παιδιά δεν θέλουν να ακούνε τίποτα για «δημόσιο χρέος» – μόνο 410 δισεκατομμύρια, ποσό ρεκόρ… «Δος ημίν σήμερον… – για αύριο έχει ο θεός»… Ούτε για «ιδιωτικό χρέος» θέλουν να ακούνε: 300 δις; 400; 500; Έλα μωρέ… Η «επενδυτική βαθμίδα» θα κάνει το θαύμα!!

Για τα tips που άφηνε στο λαό ανταμείφθηκε λοιπόν πλουσιοπάροχα ο κύριος επιτελικός, τόσο επιτελικός ώστε κάθε φορά που στριμωχνόταν κλαψούριζε «δεν ήξερα»; Επειδή παρίστανε τον πατερούλη όταν δεν παρίστανε τον ceo; Ίσως.

Δύο ήταν πάντως οι σημαντικές επιτυχίες του, επιτυχίες που αναγνωρίζουμε, και για καμιά απ’ αυτές δεν περηφανεύτηκε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει

Δευτέρα 22 Μάη>> Έτσι πάει μια παλιά παροιμία: οι μαγιάτικες βροχές  χαλάνε τα στάρια και τις ελιές. (Μετά έρχεται «ακρίβεια», «κρίση τροφίμων», κλπ…)

Αντίθετα οι φάρμες troll δεν ενοχλούνται. Είναι all weather. Το τρολάρισμα έχει βέβαια μικρή διατροφική αξία. Αλλά είναι φτηνό, προσιτό στον καθένα: δεν χρειάζεται να έχεις επιχειρήματα, αρκεί να κοροϊδεύεις τα επιχειρήματα του άλλου. Και χορταίνει το Εγώ σου.

Κάπως έτσι το τρολάρισμα έγινε τρόπος ζωής, καθημερινής συμπεριφοράς∙ πέρα κι απ’ τα antisocial media. (Αν αυτό λέγεται ζωή).

Συνεπώς η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στο μεγαλείο του λαού και να συμβάλει με την δική της ασήμαντη τρολιά.

Ερώτηση: Ποιος ήταν λοιπόν ο πραγματικός, μεγάλος ηττημένος της χθεσινής ετυμηγορίας;

Απάντηση: Ο σουλτάνος! 0% πήρε ο Erdogan! Ούτε την δική του ψήφο δεν βρήκε! Ούτε μαντήλι για να κλάψει δεν υπήρχε! Πράγμα που σημαίνει το γνωστό: η τουρκία διαλύεται, καταρρέει, καταστρέφεται…

(Άι γειά σας… Σε κανά δυο χρόνια θα κοιτάτε πίσω και θα σπάτε το κεφάλι σας για το «πως φτάσαμε εδώ»… Πόσοι «πολιτικοί ρεαλισμοί» χρειάστηκαν… )

Εκλογές και κόμματα…

Αυτό είναι πρόσφατο: του 2022…

Δευτέρα 8 Μάη>> Ανία και βαρεμάρα; Αβεβαιότητα; Ακηδία; Προφύλαξη προσωπικών δεδομένων; Το 1/3 όσων απαντούν στις έρευνες κοινής γνώμης περί της εκλογικής συμπεριφοράς τους σε λιγότερο από δυο βδομάδες (υπάρχουν πολλοί / πολλές που δεν απαντούν) είτε δηλώνουν ότι είναι αναποφάσιστοι, είτε δηλώνουν ότι ΔΕΝ είναι σίγουροι πως θα ψηφίσουν εκείνο που δήλωσαν λίγο πριν στο ίδιο ερωτηματολόγιο… Ρευστότητα, που πονοκεφαλιάζει τους επαγγελματίες προφήτες της «λαϊκής θέλησης», οδηγώντας τους σε όλο και με εξεζητημένα ανακριτικά / εκμαιευτικά σχήματα. Κρίμα! Κρίμα για την «λαϊκή θέληση»! Με τόσο μεγάλη ποικιλία πολιτικών εμπορευμάτων στα ράφια να σουφρώνει τα μούτρα της; Α πα πα!! Πού οδεύομεν κύριοι;;

Η απάντηση έρχεται από εκεί που δεν θα το περιμένατε. Από έναν καλόγερο! (Όχι τον γνωστό!…) Το μέλος του τάγματος των δομινικανών Dominique Durable, θρησκευτικός φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας, στη γαλλική Le Monde το 1948 (κι ενώ τα ερείπια του Β παγκόσμιου πολέμου κάπνιζαν ακόμα…), εκστασιασμένος απ’ τις προοπτικές της «νέας επιστήμης» με το όνομα Κυβερνητική, κατέθεσε ένα άρθρο με τίτλο UNE NOUVELLE SCIENCE : LA CYBERNETIQUE. Vers la machine à gouverner, που απαντάει (από τότε!) στην τωρινή και την αυριανή δυσθυμία των εκλογέων∙ κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν. Διαβάστε παρακαλούμε για να διαπιστώσετε ότι τελικά το ένστικτο της «λαϊκής θέλησης» καταλαβαίνει την ματαιοπονία των «σωτήρων» της, και προετοιμάζει αδιόρατα την «Μεγάλη Έξοδο» (μαζί με τ’ αφεντικά, αλλά τι να κάνουμε; Έτσι δουλεύει ο καπιταλισμός!)

Le Monde λοιπόν, 28 Δεκέμβρη 1948, και:

… Μια απ’ τις συναρπαστικότερες προοπτικές που δημιουργούνται είναι η δυνατότητα της λογικής ρύθμισης των ανθρώπινων υποθέσεων, και ειδικότερα εκείνων που αφορούν ανθρώπινες κοινότητες και παρουσιάζουν μια κάποια στατιστική κανονικότητα, όπως είναι τα ανθρώπινα φαινόμενα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Μπορεί άραγε να φανταστεί κάποιος μια μηχανή που θα συγκεντρώνει οποιοδήποτε είδος πληροφορίας, για παράδειγμα πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή και την αγορά∙ και ύστερα θα προσδιορίζει ποια θα είναι η πιθανότερη εξέλιξη της κατάστασης, σε συνάρτηση με την μέση ψυχολογία των ανθρώπινων όντων και των ποσοτήτων που είναι δυνατόν να μετρηθούν σε κάθε δοσμένη περίσταση. Είναι άραγε δυνατόν να διανοηθεί κάποιος μια κρατική μηχανή που θα καλύπτει όλα τα συστήματα λήψης πολιτικών αποφάσεων;… Προς το παρόν τίποτα δεν μας εμποδίζει να φανταστούμε κάτι τέτοιο. Μπορούμε να ονειρευτούμε την εποχή που θα είναι δυνατόν μια machine à gouverner (μηχανή διακυβέρνησης) να είναι σε θέση να συμπληρώνει – για καλό ή για κακό – την σημερινή προφανή ανικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου όταν ασχολείται με τον συνηθισμένο μηχανισμό της πολιτικής.

‘Όχι απλά αισιόδοξος ο πατήρ Durable το 1948, αλλά και έξω απ’ τα δόντια: «τι να περιμένουμε απ’ τους ηλίθιους;» λέει μιλώντας για την «προφανή ανικανότητα», χωρίς να διασαφηνίζει ποιους εννοεί. Τους εκλέκτορες; Τους εκλεγόμενους; Όλους μαζί;

Συνεχίζει:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μachine à gouverner

Κάτι κομμουνιστικά του είδους “και η καθαρίστρια να κυβερνήσει” ξεχάστε τα!!!

Δευτέρα 8 Μάη>> Αυτός ο μηχανισμός, που «αναπτύχθηκε» σταθερά ήδη απ’ την δεκαετία του 1980, έχει ονόματα: «λόμπυ» και «ειδικοί». Μιας και είναι στη μόδα η απέχθεια για την ανάγνωση (και ακόμα περισσότερο για την «αρχαιολογία των αναλύσεων») δεν θα παραπέμψουμε κανέναν στα Sarajevo νο 78 ή νο 80 ή νο 90 (τόσο παλιά όσο το 2013 και το 2014…) για τον ριζικό μετασχηματισμό των δυτικών «δημοκρατιών μέσω αντιπροσώπευσης», και την εγκατάσταση πολλών κύκλων «ειδικών» πίσω απ’ την «αντιπροσώπευση» και την «λήψη αποφάσεων»∙ κύκλων αόρατων, ανεξέλεγκτων αλλά καθοριστικών για την εύκολη ακύρωση της όποιας κοινωνικής πίεσης, και εν τέλει για την υποχρεωτική διαμόρφωση συναίνεσης (δηλαδή υπακοής). Ωστόσο κάπου εκεί (τότε, «παλιά»…) σχολιάζαμε ότι:

…Στον ορίζοντα του κοινωνικού φαντασιακού, η χρήση “ειδικών” δίνει  (άρχισε να δίνει απ’ τα ‘80s και μετά) ένα λούστρο ουδετερότητας και τεχνικής εγκυρότητας. [Παρότι] η κοινωνική ουδετερότητα των επιστημών είχε βέβαια αμφισβητηθεί στη διάρκεια των ταραγμένων δεκαετιών του ‘60 και του ‘70…

Όχι, δεν χρειάζεται να πάμε πίσω. Αρκεί να έχει καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται τον ρόλο και την ισχύ των «ειδικών» στην πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, όπου αυτοί (οι «ειδικοί») βγήκαν απ’ τα παρασκήνια των δυτικών ολιγαρχιών και εγκαταστάθηκαν στο κέντρο της σκηνής. Ποιος τους «διάλεξε»; Σίγουρα κανένας «λαός»… Ποιος θα τολμούσε να τους αμφισβητήσει (με την ευκολία που αμφισβητεί ένα πολιτικό κόμμα); Κανείς∙ καλές δόσεις λογοκρισίας εξαφάνιζαν κάθε αντίπαλο ειδικό, και στόλιζαν τους ανειδίκευτους καχύποπτους  με όλα τα επίθετα που διαθέτουν οι βόθροι της «νέας κανονικότητας»∙ μαζί με ποινές και τιμωρίες…  Ποιος υπερασπίστηκε αυτούς τους εγκάθετους σαν «έκφραση της επιστημονικής αλήθειας για τις κοινωνίες» και, κατά συνέπεια, σα νόμιμους και εύλογους σε πρώτη και τελευταία ανάλυση πολιτικούς καθοδηγητές / χειραγωγούς; (Α χα!!! Ας μην αρχίσουμε!…)

Η machine à gouverner του κεφάλαιου υπάρχει λοιπόν – με «ανθρώπινο πρόσωπο» προς το παρόν. Είναι ώριμη και κραταιά. Η σταδιακή και σύντομα εκτεταμένη μηχανοποίησή της είναι πολύ κοντύτερα απ’ όσο νομίζετε! (Πόσες φορές έχετε ακούσει την έκφραση «με απέρριψε το σύστημα» για ζητήματα κρατικής γραφειοκρατίας τα τελευταία χρόνια;) Η ενθουσιώδης υποδοχή της μηχανικής «νοημοσύνης» αποδεικνύει πως οι υποκειμενικοί, κοινωνικοί όροι γι’ αυτή τη μηχανοποίηση του «κυβερνητικού / εξουσιαστικού ορθολογισμού» υπάρχουν ήδη σε πολύ μεγάλη έκταση: κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει την «εγκυρότητα», την «ακρίβεια» και την «ανιδιοτέλεια» της chatGPT… παρότι είναι ιδιοτελέστατο ανθρώπινο / τεχνικό έργο!!! (Εκτός αν πιστεύετε ότι ο προγραμματισμός μηχανών είναι υπεράνω συμφερόντων…)

Έχουν άραγε συναίσθηση οι (κατ’ αρχήν σωστά και δίκαια) απέχοντες απ’ το show της ολιγαρχικής «δημοκρατίας» ότι σε κάποια απ’ τις επόμενες κοντινές στροφές του μέλλοντος έχουν ήδη εγκατασταθεί οι προσδοκίες του Durable; Όχι…

Θα χαρούν όταν βρεθούν μπροστά τους ή θα γίνουν επιθετικά ά-πιστοι; Υποψιαζόμαστε, δυστυχώς, το πρώτο. Για διάφορους λόγους αλλά και επειδή στην εξέλιξη διάφορων μορφών μηχανοποίησης – του – κοινωνικού – εργοστάσιου, η συμβουλή του Durable απ’ το μακρινό 1948 έγινε ευμενώς αποδεκτή:

… Ίσως δεν θα ήταν κακή ιδέα για τις ομάδες που ασχολούνται σήμερα με την δημιουργία της Κυβερνητικής να προσθέσουν στο προσωπικό των τεχνικών τους, που προέρχονται απ’ όλους τους ορίζοντες της επιστήμης, μερικούς σοβαρούς ανθρωπολόγους και ίσως ένα φιλόσοφο που να έχει περιέργεια για τα παγκόσμια ζητήματα…

Έχουν!!! Έχουν απ’ όλα!!! Και μπηχεβιοριστές έχουν, και φιλόσοφους, και διαφημιστές…

Το ψηφιακό ευρώ, το «σχέδιο Δήμητρα», και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Δευτέρα 1 Μάη>> Η ιδέα του να έχει κάποιος έναν καταθετικό λογαριασμό απευθείας στην […1] Κεντρική Τράπεζα, που θα είναι προστατευμένος από πιθανές αστοχίες στο τραπεζικό σύστημα και άρα δεν θα απειλείται με ενδεχόμενο «κούρεμα», δεν αποτελεί ένα θεωρητικό σενάριο. Ο νέος οδικός χάρτης για το ψηφιακό ευρώ, που θα απαντά σε αυτή την απειλή, ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα από […2], φέρνοντας ένα βήμα πιο κοντά αυτήν την προοπτική, και το επόμενο ραντεβού έχει οριστεί […3] που θα λάβουν τις τελικές αποφάσεις για τον χρόνο υλοποίησης του ψηφιακού ευρώ.

Το ψηφιακό ευρώ δεν θα διαφέρει σε τίποτα από έναν κοινό λογαριασμό που ένα φυσικό πρόσωπο ή μια επιχείρηση τηρεί σε μια εμπορική τράπεζα. Στην πράξη θα αποτελεί ένα μέσο συναλλαγών για μεταφορές χρημάτων ή πληρωμές αγορών, όπως συμβαίνει σήμερα με το απλό νόμισμα. Έτσι, κάποιος θα μπορεί να κάνει μια αγορά σε ένα εμπορικό κατάστημα χρησιμοποιώντας, αντί του λογαριασμού του στην τράπεζα ή της κάρτας του, τον λογαριασμό στην […4]. Η διαφορά θα είναι ότι τα χρήματα που θα είναι τοποθετημένα στην […5] δεν θα υπόκεινται στην απειλή του «κουρέματος», καθώς θα περιβάλλονται από την αυξημένη προστασία της Κεντρικής τράπεζας.

Και τώρα το κουίζ. Συμπληρώστε τα κενά […Χ] με ένα απ’ τα δύο σετ:

Α) 1: Ελληνική

2: μερα24

3: μετά τις εκλογές

4: τράπεζα της ελλάδας

5: τράπεζα της ελλάδας

ή

Β) 1: Ευρωπαϊκή

2: την ΕΚΤ

3: για τον Οκτώβριο, στη συνεδρίαση των κεντρικών τραπεζών

4: ΕΚΤ

5: ΕΚΤ

Διαφορετικά το ερώτημα και η απάντηση: είναι τα πιο πάνω απόσπασματα απ’ την παρουσίαση του «σχεδίου Δήμητρα» από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τα υπόλοιπα στελέχη του μερα25; Όχι! Είναι αποσπάσματα από δημοσίευμα της καθεστωτικής «καθημερινής» προχτές, Σάββατο 29 Απρίλη 2023, με τίτλο άνοιγμα λογαριασμού απευθείας στην ΕΚΤ.

Ποιος δουλεύει λοιπόν ποιόν, και γιατί; Όλη η φλυαρία, η ποζεριά και σχεδόν όλα τα επιχειρήματα περί «σχεδίου Δήμητρα» δεν είναι παρά διαφήμιση του ψηφιακού ευρώ!!! Το οποίο βρίσκεται υπό διαμόρφωση εδώ και λίγα χρόνια. Όπως εδώ και λίγα χρόνια βρίσκονται υπό διαμόρφωση τα ψηφιακά νομίσματα δεκάδων κρατών του πλανήτη, από «πρωτοκλασσάτα» (ψηφιακό δολάριο, ψηφιακό ρούβλι, ψηφιακή ρουπία, κλπ) έως πιο «αναπτυσσόμενα» (για παράδειγμα νιγηρία, γκάνα, μαλαισία, ταϋλάνδη). Το Πεκίνο με το ψηφιακό γουάν είναι μερικά χρόνια μπροστά, έχοντας τρομοκρατήσει τα δυτικά αφεντικά…

Γιατί το μερα25 και ο επικεφαλής του παρουσιάζουν ένα παγκόσμιο σχέδιο νομισματικής (και όχι μόνο) αναδιάρθρωσης όπως είναι τα ψηφιακά νομίσματα σαν «δική τους ιδέα»; Πρώτον, επειδή θεωρούν τους υποτελείς ηλίθιους και άσχετους! Δεύτερον, επειδή θέλουν να την παρουσιάσουν σαν «δική τους ιδέα» πασπαλισμένη με τα δικά τους ψέματα. Και τρίτον, επειδή ζήλεψαν την δόξα του ρημαδοΚούλη: παρουσίασε το ψηφιακό διαβατήριο εμβολιασμού σαν δική του ιδέα, ενώ ήταν γνωστό ότι η ε.ε. ετοιμαζόταν γι’ αυτό από το 2018!!! Και, βέβαια, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές βιτρίνες ευχαρίστως αναγνώρισαν στον ρημαδοΚούλη την «πατρότητα της ιδέας» για να απωθήσουν το ενδεχόμενο να μάθουν οι υπήκοοί τους ότι το πράγμα ετοιμαζόταν χρόνια πριν τον τσαχπίνη, κι έτσι να τους μπουν ψύλλοι στ’ αυτιά…

Γιατί καθεστωτικά «κόμματα εξουσίας» όπως η νδ και ο συριζα δεν απαντούν «σιγά την πατρότητα της ιδέας!» στο δήθεν βαρουφακικό «σχέδιο Δήμητρα»; Πρώτον, επειδή θεωρούν τους υποτελείς ηλίθιους και άσχετους! Και δεύτερον, επειδή θέλουν να το αξιοποιήσουν διαστρεβλωμένο για τις προεκλογικές τους ανάγκες…

Υπάρχει δυστυχώς μία αλήθεια, και στα ψέματα των μεν και στην αξιοποίηση των δε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι «χρόνιες παθογένειες»…

Σκάνδαλο! Πράγματι

(Αλλά σύντομο σκάνδαλο…)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Το ελληνικό κράτος είναι, από ιστορική άποψη, το δεύτερο σε ηλικία / παλαιότητα όχι μόνο στην ευρώπη αλλά σε μια μεγάλη ακτίνα της ανατολικής Μεσογείου. Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι έχει «παθογένειες»; Ότι κάποτε ήταν «υγιές» και μετά «αρρώστησε»; Και το «χρόνιες» πάλι; Αν απλώνονται στα περίπου 192 χρόνια της ύπαρξής του (μετράμε απ’ το 1830) τότε θα έπρεπε να έχει πεθάνει καμιά δεκαριά φορές το λιγότερο!

Το «χρόνιες παθογένειες» είναι μια απ’ τις βασικές ιδεολογικές εφευρέσεις των καθεστωτικών, παρόμοιο με τις «ευθύνες της τουρκοκρατίας»… Παρεπιπτόντως το σύνολο των μετέπειτα βαλκανικών κρατών ανήκαν στην ίδια οθωμανική αυτοκρατορία και μάλιστα για μεγαλύτερο διάστημα απ’ τον Μοριά-και-την-Ρούμελη∙ σε κανενός ωστόσο την εθνική ιδεολογία δεν περιλαμβάνεται τέτοια κατασκευή περί του «βάρους των 400 χρόνων σκλαβιάς» κι όλα τα παρεπόμενα…

Η ρητορική των «χρόνιων παθογενειών» έχει στόχο να κρύψει ότι το ελλαδιστάν είναι απ’ την κατασκευή του ένα συγκεκριμένο μοντέλο κρατικής οργάνωσης και εξουσίας. Είναι ένα μοντέλο «υγιέστατο» ως προς τα χαρακτηριστικά και τους σκοπούς του∙ ένα μοντέλο που με μικρότερες ή μεγαλύτερες παραλλαγές το συναντάει όποιος ενδιαφέρεται σε πολλές ακόμα περιπτώσεις, τόσο στη μέση Ανατολή όσο και στον υπόλοιπο κόσμο (όχι, όμως, στον κληρονόμο της «τουρκοκρατίας», στο σύγχρονο τουρκικό κράτος!). Είναι το μοντέλο του γεωπολιτικού προσοδισμού (εκτός των κάθε φορά συνόρων) και του πολιτικού προσοδισμού (στο εσωτερικό του): της απόσπασης ωφελημάτων «πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι» ανάλογα με την θέση στην ιεραρχία της εξουσίας, ανάλογα με τις σχέσεις των ωφελούμενων με τα «επίπεδα» αυτής της ιεραρχίας. Θα μπορούσαμε σχηματικά να πούμε είναι το μοντέλο της κρατικής αντιπαροχής και της δωροδοκίας – και προσέξτε να μην παρεξηγήσετε τον όρο. Εν τέλει, για να κάνουμε το πράγμα πιο σύνθετο, είναι το μοντέλο του «εθνικού κράτους» που θεσμίστηκε μεν με βάση το ιστορικό πρότυπο του αστικού κράτους, χωρίς όμως αξιόλογη αστική τάξη μέσα στην επικράτειά του (αντίθετα, με μια αστική τάξη ιστορικά διεθνοποιημένη, εκτός συνόρων, με άλλου είδους συμφέροντα).

Το μοντέλο αυτό δουλεύει μια χαρά, αρκεί να εντοπίσει κάποιος με εντιμότητα και χωρίς φαντασιώσεις για πιο πράγμα ακριβώς δουλεύει: τα ωφελήματα που αποσπώνται δεν είναι ποτέ μόνο «υπερ κάποιων» (εκείνων που τα αποσπούν) αλλά και (αυτό είναι βασικό) εναντίον άλλων. Αρκεί να θυμίσουμε αυτό το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός: στον 20ο αιώνα, στις δεκαετίες της 2ης βιομηχανικής επανάστασης που σε διάφορα κράτη αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε το μοντέλο του «κράτους πρόνοιας» ως ένα σετ συμβάσεων μεταξύ κεφάλαιου, κράτους και υποτελών, στο μοντέλο του ελλαδιστάν υπήρχε εντατικός ή λιγότερο εντατικός εμφύλιος (και σε μεγάλο βαθμό ταξικός) πόλεμος: δεν χωρούσαν όλοι στα ωφελήματα, οι αποκλεισμένοι ήταν πάρα πολλοί και με διάφορες μορφές.

Τέτοια είναι η σωστή λειτουργία αυτού του μοντέλου! Ο αποκλεισμός μπορεί να έχει την μορφή της εξορίας, την μορφή της υποχρεωτικής μετανάστευσης της εργασίας, της «ανταλλαγής πληθυσμών», της μαζικής και οργανωμένης «μαύρης δουλειάς», της αιχμαλωσίας και της εξόντωσης (εδώ αναφερόμαστε στις ιστορικές εβραϊκές κοινότητες αλλά και στους μετανάστες / πρόσφυγες)∙ ακόμα και της α/διαφορίας-μέχρις-θανάτου (για τους εντόπιους).

Αλλά τι λέμε τώρα; Ότι «τρώνε, πίνουν, και σκοτώνουν»; Αυτό είναι γνωστό: ειπώθηκε το 1990, μέσα σε καπνούς και ασφυξιογόνα, Πατησίων και Στουρνάρα γωνία…