Δουλειές των υπηρεσιών

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Μία απ’ τις προβοκατόρικες μεθόδους του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ και των κατά τόπους συμμαχικών μηχανισμών του είναι η ψευδολογία / χυδαιολογία, μέσω διαδικτύου, σε βάρος συγκεκριμένων ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα σαν επικριτές του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Τέτοια site / blog πρέπει να φαίνονται «άσχετα» και «ανεξάρτητα» από άλλες προβοκατόρικες κινήσεις, ώστε να διεκδικούν κάποιο κύρος. Ωστόσο η έρευνα του al Jazeera στις ηπα έβγαλε λαβράκια, καθώς ο ρεπόρτερ του μπήκε μέσα στο «lobby» σαν “πρόθυμος”, και βιντεοσκόπησε με κρυμμένη κάμερα τις «εσωτερικές συζητήσεις» των οργανωτών. Έτσι αποκαλύφθηκαν διάφοροι χρηματοδότες τέτοιων «ανώνυμων» site, ιδιαίτερα «επώνυμοι»…

Μια άλλη μέθοδος είναι η κατασκευή «οργανώσεων» των οποίων τα ονόματα είναι παραπλανητικά. Του είδους «επιτροπή για την ειρήνη στη μέση ανατολή» και άλλα παρόμοια. (Όχι, φιλοαπαρτχάιντ «αντιφά» (!!!!) δεν φτιάχνουν ακόμα στις ηπα – αυτά είναι για αλλού…). Μέσω τέτοιων οργανώσεων τσιμπάνε αφελείς, που ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν έγκαιρα και σωστά τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, αλλά κινούνται μάλλον από ένα συναισθηματικό “peace”, το οποίο οι ατζέντηδες του Τελ Αβίβ καναλιζάρουν κατά των «φιλοτρομοκρατών», «σεξιστικών», «φιλοβιαστών» και «σχεδόν ναζί» κινημάτων αλληλεγγύης στην παλαστινιακή αντίσταση. Για να μην καταλαβαίνουν οι αφελείς “ακτιβιστές” / ενεργούμενα τι είναι τι, οι καθοδηγητές τέτοιων οργανώσεων βάζουν στο μενού και άλλα θέματα «ισότητας και δικαιωμάτων», επιλέγοντάς τα απ’ τον κατάλογο των δημοφιλών στη νεολαία εντός της οποίας πραγματοποιούν τις προβοκάτσιές τους. (Το πόσο τους νοιάζουν αυτά αποκαλύπτεται όταν κάποιος τους ρωτήσει επίμονα για το ισραηλινό απαρτχάιντ, την χωροτακτική αποικιοποίηση της δυτικής Όχθης ή τις δολοφονίες δεκάδων άοπλων διαδηλωτών).

Μια τρίτη μέθοδος είναι να εμφανίζουν την Χαμάς σαν «υπεύθυνη για τα δεινά των παλαιστινίων», και το ισραηλινό κράτος μόνιμα σε «αυτοάμυνα». Θέλει κόπο και έρευνα για να μάθει κανείς τι είναι και τι δεν είναι η Χαμάς (στη λωρίδα της Γάζας…) κι αν όσα τις καταλογίζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι τσατσορούφιανοί τους ισχύουν ή όχι. Ας μην ξεχνάει κανείς όμως ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση δυναμικής αντίστασης αυτοχθόνων και υποτελών κατά πρωτοκοσμικών κατακτητών, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε επρόκειτο για τους «ινδιάνους» στην αμερικανική ήπειρο, είτε για τους γηγενείς της αυστραλίας, είτε για την αντίσταση των μαύρων στην αφρική, είτε για την αντίστασή τους κατά της δουλείας στον πρώτο κόσμο, που να μην προβοκαρίστηκε συστηματικά και μεθοδευμένα για δεκαετίες με πάνω κάτω τα ίδια «επιχειρήματα»: ότι είναι «απολίτιστοι», «κανίβαλοι», κλπ κλπ… Τα ίδια λέγονταν, άλλωστε, και εναντίον των εβραίων στην ευρώπη, από τους χριστιανούς φασίστες!

Πέρα απ’ αυτά το σίγουρο για την παλαιστινιακή αντίσταση είναι πως υπάρχουν κι άλλες δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις, μικρότερες μεν, όχι ισλαμικές, αλλά με παρόμοιους πολιτικούς στόχους με την Χαμάς. Το να στηρίζει κανείς έναν αγώνα απελευθέρωσης με πολλά πρόσωπα δεν σημαίνει ότι απαιτείται η ταύτισή του με κάποια απ’ αυτά. Όμως ακόμα κι αν συμφωνεί ιδεολογικά με την Α ή την Β οργάνωση, αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει χρήμα, πράκτορες και εκτεταμένους μηχανισμούς προπαγάνδας. Ούτε η άγνοια ή/και η βλακεία είναι άλλοθι όταν στηρίζει μαζικούς, κρατικούς εγκληματίες.

Τελικά το ισραηλινό καθεστώς ήταν ρατσιστικό, μιλιταριστικό και δολοφονικό πολύ πριν δημιουργηθεί η όποια Χαμάς!!! Ήταν τέτοιο και τις δεκαετίες που η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση ήταν κοσμική και ακροαριστερή!!!

The deal of the Century

Τετάρτη 15 Αυγούστου. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη αλλά όχι μόνο. Είναι «η συμφωνία του αιώνα». Την σπρώχνουν, την πηγαίνουν και την φέρνουν, ο βασιλικός γαμπρός / άνθρωπος της mossad Kushner και κανά δυο πράκτορες ακόμα. Κι ενώ είχε αναγγελθεί η παγκόσμια ανακοίνωσή της την περασμένη άνοιξη (γιατί τι «συμφωνία του αιώνα» θα ήταν αν δεν γινόταν παγκόσμιο γεγονός;) το καλοκαίρι προχωράει και το deal εξατμίζεται στον αέρα.

Ο λόγος είναι απλός. Εκτός απ’ το Τελ Αβίβ και τον τοξικό στο Ριάντ (με τους φίλους του στα εμιράτα) κανένας άλλος δεν την στηρίζει. Ακόμα και ο ιορδανός μονάρχης Abdullah o B, που προσπαθούν να τον στριμώξουν με διάφορα μέσα, ξαπόστειλε πρόσφατα τους πραματευτάδες: «Δεν μπορώ να σας βοηθήσω αν δεν πείσετε τους παλαιστίνιους. Και το θεωρώ αδύνατο να τους πείσετε».

Είναι μια καραμπινάτη αμερικανική «διπλωματική» αποτυχία χωρίς προηγούμενο, που δεν έχει καταγραφεί επίσημα. Κι αυτή η αποτυχία έχει αιτία απλή: είναι τόσο φιλοϊσραηλινή η ιδέα της «λύσης» που ούτε καν το κυβερνοφασισταριό του Τελ Αβίβ δεν θα την παρουσίαζε από μόνο του σαν «συμφωνία για το παλαιστινιακό ζήτημα».

Τέτοιους καιρούς τέτοιες αποτυχίες έχουν σημαντικές συνέπειες. Όταν το usa ήταν στα πάνω του (ας πούμε στις αρχές της δεκαετίας του ’90) είχε τον «όγκο» και το «βάρος» να πείσει τόσο την τότε ισραηλινή κυβέρνηση όσο και τον Αραφάτ να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, έτσι ώστε αφενός να σερβιριστεί κάτι σαν «συμφωνία», κρατώντας (οι ηπα) αφετέρου μια στάση «ουδέτερου αλλά αποφασιστικού» μεσολαβητή. Έτσι υπογράφτηκαν οι ολέθριες για τους παλαιστίνους «συμφωνίες του Όσλο»

Το γεγονός ότι τώρα η Ουάσιγκτον σπάει τα μούτρα της ακόμα και στο Αμμάν επειδή είναι τόσο φιλοϊσραηλινή όσο δεν πάει άλλο, δείχνει την παρακμή της – που δεν διαφεύγει καθόλου απ’ τους υπαρκτούς ή δυνητικούς ανταγωνιστές / αντιπάλους της. Τέτοια παρακμή ώστε είναι αδύνατο να κρατηθούν πια ακόμα και τα ελάχιστα προσχήματα: το μόνο που προτείνει το «deal of the century» στους παλαιστίνιους που θα ζουν σε μικρές ανοικτές φυλακές / στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ότι «κάποιοι» θα φτιάξουν στα θεσμοθετημένα μπαντουστάν κανά εργοστάσιο… Να δουλεύουν, να έχουν ένα μεροκάματο αν είναι φρόνιμοι, να ψωνίζουν απ’ τον μπακάλη…

Διότι, ως γνωστόν, η εργασία απελευθερώνει… Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Ριάντ (αλλά και η Αθήνα από πίσω) έρχονται κάθε μέρα και κάθε μήνα πιο κοντά στη Νέμεση της Ιστορίας – στην ανατολική Μεσόγειο…

Θα «καθαρίσουν» τα αεροπλανοφόρα; Επιτρέψτε μας να έχουμε σοβαρές αμφιβολίες…

«Αντισημιτισμός» είπατε;

Δευτέρα 13 Αυγούστου. Αν οποιοσδήποτε στον κόσμο κατηγορήσει το ρατσιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτά που κάνει, είναι (σύμφωνα με τις οδηγίες των υπηρεσιών του και τις εκδουλεύσεις των κατά τόπους συνεργατών αυτών των υπηρεσιών) «αντισημίτης». Η καραμέλα αυτή κοντεύει να λιώσει (γι’ αυτό και όπου μπορεί δίνει τα ρέστα της), υπάρχουν όμως και χειρότερα! Φαίνεται ότι αυτός ο δήθεν «αντισημιτισμός» απλώνεται ήδη και μέσα στην ισραηλινή επικράτεια, και μάλιστα όχι μόνο απ’ την μεριά των αράβων / παλαιστινίων β διαλογής υπηκόων του καθεστώτος.

Η πάνω φωτογραφία είναι από μεγάλη διαδήλωση που έγινε στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο, ενάντια στον καινούργιο «Βασικό Νόμο» (γράφαμε την περασμένη Πέμπτη). Στην αρκετών χιλιάδων ανθρώπων διαδήλωση συμμετείχαν όχι μόνο άραβες / παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνικής αριστέρας στο ισραήλ, που βλέπει ότι η φασιστοποίηση του καθεστώτος δεν είναι πια ένα ενδεχόμενο αλλά πραγματικότητα.

Αυτή ήταν η δεύτερη διαδήλωση. Πριν μια βδομάδα είχαν διαδηλώσει εναντίον του νόμου χιλιάδες δρούζοι (μια φράξια του σιιτισμού) που θεωρούνται γενικά «νομοταγείς πολίτες» (κάτω φωτογραφία).

Ποια ήταν η απάντηση του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-σε-μπουντρούμι (αλλά και φίλος του ελληνικού κράτους / παρακράτους) Netanyahu σ’ αυτές τις διαδηλώσεις; Η εξής: είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο αναγκαίος είναι για το κράτος αυτός ο νόμος. Με άλλα λόγια: όλοι εσείς είστε ο εσωτερικός εχθρός…

Το εγκληματικό καθεστώς και οι ελεεινοί του συνήγοροι θα καταρρεύσουν, αργά ή γρήγορα. Μόνο που θα χύσουν πολύ αίμα μέχρι εκείνη την στιγμή…

(Όλο και πιο δυνατά, οι πολλές χιλιάδες των εβραίων, είτε εντός είτε εκτός ισραήλ, που είναι αντίθετοι με το κρατικό απαρτχάιντ, μιλούν για τον αληθινό, επίσημο και mainstream αντισημιτισμό: το πως τους αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος…)

Bad stuff

Σάββατο 11 Αυγούστου. Κατ’ αρχήν, χωρίς καμμία ματαιοδοξία, η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να σφίξει τις γροθιές της: κάνει την δουλειά της σωστά*…. Πριν 3 ημέρες αυτή (άλλος;;;) υποδείκνυε ποιος είναι ένας βασικός λόγος (μπορεί και ο βασικότερος αυτή την περίοδο) για την αντι-ρωσική φαγούρα της Αθήνας: η «τύχη» του πρακτόρικου πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Χτες, το κοτζαμάν ελληνικό υπ.εξ. ήρθε να την επιβεβαιώσει, με μία πρόταση (η υπογράμμιση δική μας):

… Είναι φανερό ότι υπάρχει μια μερίδα Ρώσων, ευτυχώς μειοψηφική, που νομίζει ότι μπορεί να κινείται στην Ελλάδα χωρίς να σέβεται νόμους και κανόνες, ακόμα και να εκτοξεύει απειλές. Η ελληνορωσική φιλία επιτάσσει την εγκατάλειψη τέτοιων αντιλήψεων και όχι το αντίστροφο. Τέτοια περίπτωση είναι και η προσπάθεια να επιβληθεί στη χώρα η παρουσία της «Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Παλαιστινείας Εταιρείας», οργάνωσης που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από τις μυστικές υπηρεσίες των Τσάρων που στόχο είχαν τον αφελληνισμό των πατριαρχείων της Μέσης Ανατολής.

Οπωσδήποτε το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι «η επιβολή» της ρωσικής παρακρατικής οργάνωσης στην ελλάδα· αλλά στη μέση Ανατολή!… Κάνει εντύπωση ωστόσο ότι το ελληνικό υπ.εξ. βγαίνει και αναγνωρίζει, φόρα μόστρα, έμμεσα έστω, ότι το ελληνικό πρακτορείο και εργαλείο του Τελ Αβίβ που λέγεται «πατριαρχείο Ιεροσολύμων» κινδυνεύει να χάσει το κεφάλι του (πράγμα που θα είναι πολύ καλό για τους παλαιστίνιους).

Την απορία (μας) την λύνει μια προηγούμενη «οργισμένη» παράγραφος:

… Η Ρωσία, αυτή τη στιγμή, δείχνει ως να μη μπορεί να αντιληφθεί τις θέσεις αρχών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Από τότε που πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας και της παρέχει σειρά διευκολύνσεων στον τομέα της ασφάλειας, δείχνει να απομακρύνεται σταθερά από θέσεις που αρμόζουν στο επίπεδο φιλίας και συνεργασίας που χαρακτήριζε τις σχέσεις Ελλάδα – Ρωσίας εδώ και 190 χρόνια. Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει δικά της συμφέροντα και κριτήρια στη διεθνή πολιτική…

Το να κατηγορεί ένας ογκόλιθος την Μόσχα ότι «δεν καταλαβαίνει» (τα ελληνικά συμφέροντα και το πως και γιατί κινείται στη μέση Ανατολή, στην αγκαλιά της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ…) είναι πέρα απ’ την κωμωδία. Το να την καταγγέλει ότι είναι «σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας» μετά από σχεδόν 2 χρόνια όπου οι συναντήσεις υψηλού επιπέδου, πολιτικού και στρατιωτικού, μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας (και Τεχεράνης) γίνονται, σχεδόν, σε εβδομαδιαία βάση, παράλληλα με τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης, είναι πέρα κι απ’ τον Δ του Κενταύρου!!!.. Κι ούτε λόγος ότι ο ογκόλιθος, η φαιορόζ κυβέρνηση και το βαθύ κράτος που υπηρετούν δεν ξέρουν «τι τους ξημερώνει» απ’ την άποψη της θέσης τους μέσα στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Τι συμβαίνει λοιπόν και ο ογκόλιθος «βγάζει γλώσσα»; Ίσως το stuff που παίζει στα παλάτια του Ριάντ (και επιτρέπει στον τοξικό να κάνει άσεμνες χειρονομίες στον καναδά) να παίζει και στην Αθήνα… Ή ο μικρομεγαλισμός (στη σκιά μας υπερδύναμης που παρακμάζει) είναι απλά η εκδήλωση των αδιεξόδων…

(* Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά…)

Φασίστας σύμμαχος με τα όλα του!

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Τα τοπικά πάθη δεν αφήνουν περιθώριο ενασχόλησης με τα κατορθώματα των συμμάχων. (Αλλά και χωρίς πάθη πάλι οι σύμμαχοι είναι υπεράνω κριτικής).

Στις 19 του περασμένου Ιούλη η ισραηλινή βουλή ψήφισε έναν «βασικό νόμο» που δίνει συνταγματική εγκυρότητα στο καθεστώς απαρτχάιντ. Τώρα πια κανείς που δεν είναι φασίστας, είτε μέσα είτε έξω απ’ το ισραήλ, δεν μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια!

Θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα προσεχώς (στο Sarajevo.pdf). Από εδώ μερικά απ’ τα βασικά. Το ένα είναι ότι το ισραηλινό μιλιταριστικό κράτος δεν έχει σύνταγμα με την έννοια του corpus θεμελιωδών αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του, όπως το ξέρουμε στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο (εκτός αγγλίας). Στη θέση του συντάγματος υπάρχουν οι «βασικοί νόμοι», που έχουν θέση «κεφαλαίων» αυτού του ανύπαρκτου συντάγματος· ψηφίζονται όμως (και αλλάζουν) με απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Θεωρητικά, σύμφωνα με την «διακήρυξη της ανεξαρτησίας» που αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το ιδρυτικό κείμενο του ισραηλινού κράτους (τον Μάη του 1948), αυτοί οι «βασικοί νόμοι» πρέπει να είναι συμβατοί με την διεθνή νομοθεσία του οηε, μιας και σε απόφαση του οηε οφείλεται η δημιουργία του κράτους. Πρακτικά αυτό δεν ισχύει – και γιατί, άλλωστε;

Παρότι, λοιπόν, στην αρχική φάση, και από τυπική άποψη, το ισραηλινό κράτος είχε δημιουργηθεί σαν δημοκρατικό και «δι-θρησκευτικό» (εβραίοι και άραβες υπήκοοι), με μια σειρά (και πάλι τυπικές) πρόνοιες για την θεσμική ισότητα των δύο κοινοτήτων στην ισραηλινή επικράτεια, ο καινούργιος «βασικός νόμος» ορίζει το ισραηλινό κράτος σαν αποκλειστικά εβραϊκό – άρα σαν καθαρόαιμο θρησκευτικό κράτος. Νομιμοποιεί έτσι αυτό που ήδη συνέβαινε στην πράξη, το γεγονός δηλαδή πως όσοι παλαιστίνιοι ζουν εντός της επίσημης ισραηλινής επικράτειας (περίπου το 20% του πληθυσμού) είναι β κατηγορίας· και δεν θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με την πλειοψηφία.

Ένα άλλο που συνταγματοποίησε ο συγκεκριμένος «βασικός νόμος» είναι πως η Ιερουσαλήμ, «ενιαία και αδιαίρετη», είναι η πρωτεύουσα του «του εθνικού κράτους των εβραίων» – όπως θα είναι απο δω και στο εξής ο επίσημος αυτοπροσδιορισμός του ισραηλινού κράτους. Το «δώρο» της Ουάσιγκτον δεν πήγε χαμένο.

Απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα…

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Μέσα στην μεταμοντέρνα παραζάλη των ημερών, οι ειδικοί του ισραηλινού καθεστώτος έχουν καταλάβει τι είναι αυτό που ωριμάζει διεθνώς, κινηματικά αλλά και «θεσμικά»: το τέλος του απαρτχάιντ και η δημιουργία ενός ενιαίου κράτους, απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα, με αραβική / παλαιστινιακή πληθυσμιακή πλειοψηφία και εβραϊκή μειοψηφία (όπως ακριβώς συμβαίνει ήδη), με κατοχυρωμένη την πολιτική ισότητα των δύο συνιστωσών κοινοτήτων, με επιστροφή των 2 εκατομμυρίων παλαιστινίων προσφύγων… Όπως έγινε πριν όχι άπειρο καιρό σ’ ένα άλλο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς, το νοτιοαφρικανικό.

(Τείνει, για παράδειγμα, το συριακό κράτος να αποκτήσει μια πολυ-εθνική – ή πολυ-θρησκευτική – δομή, και το ισραηλινό θα συνεχίσει να γίνεται αποδεκτό σαν αυτό που είναι τώρα, ένα κατοχικό καθεστώς;)

Γι’ αυτό ακριβώς προσπαθούν να απαντήσουν εντείνοντας την ρατσιστική βία τους, με κάθε διαθέσιμο τρόπο. «Ένα κράτος απ’ τον Ιορδάνη ως την Μεσόγειο; Ο.Κ… – Θα είναι καθαρόαιμα ισραηλινό! – έξω οι παλαιστίνιοι!»

Πως θα είναι ο κόσμος σε 20 χρόνια; (2)

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Δεν αφορά μόνο το ισραηλινό κράτος. Αφορά και το ελληνικό, καθώς και μια σειρά κρατών ακόμα – και στη Μεσόγειο. Έπιαναν «καλή διεθνή γεωπολιτική τιμή» όταν το πεδίο των συγκρούσεων, των αντιπαραθέσεων, ή των συγκλίσεων και των αμοιβαίων υποχωρήσεων ήταν αυτό που έμεινε να ονομάζεται «δυτικός κόσμος». Η ευκολία του να είσαι «πολύτιμο οικόπεδο» σε τέτοιες συνθήκες έγινε συνήθεια, αφού πρώτα είχε γίνει εθνική ιδεολογία.

Η καπιταλιστική / ιμπεριαλιστική άνοδος της ασίας, με ατμομηχανή την κίνα, αλλάζει τον χάρτη. Όχι γεωφυσικά, αλλά γεωπολιτικά. Εκείνο το οικόπεδο που έμοιαζε σχετικά δευτερεύον γίνεται τώρα πρώτης σημασίας· κι εκείνο που απολάμβανε γεωπολιτικές προσόδους πρώτης κατηγορίας (οικονομικές, στρατιωτικές) ξεπέφτει.

Οι φασίστες πολιτικοί του Τελ Αβίβ ονειρεύονται την εκμηδένιση του ιράν· όπως, αντίστοιχα οι έλληνες όμοιοί τους ονειρεύονται την εκμηδένιση της τουρκίας. Όμως αυτές οι φαντασιώσεις εγγράφονται πλέον στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο· σε μια διαδικασία, δηλαδή, μαζικής καταστροφής όπου όποιος ηττηθεί ενδέχεται να ηττηθεί απόλυτα – και για πάντα.

Προς στιγμήν «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη» – είναι η ιστορική περίοδος που ζούμε, όπου ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να διασωθεί με οικονομική βία… Και όπου ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να «φάει» ό,τι παλαιστινιακό έχει απομείνει, μπας και…

Όσο για τον ελληνικό; Είναι κάπως ζαλισμένος απ’ τις περιστροφές της ιστορίας, γι’ αυτό έχει ακουμπήσει πάνω σε τέτοιους συμμάχους…

Παπαδαριά

Τετάρτη 8 Αυγούστου. Αν δεν κάνουμε λάθος η «ευθύνη» του «ορθόδοξου» πατριαρχείου Ιεροσολύμων δόθηκε στο τότε μικρό (και ανυπόληπτο) ελληνικό κράτος το 1878 απ’ τις τότε “μεγάλες δυνάμεις”, με την «συνθήκη των Παρισίων» – για να μην την πάρει η τσαρική ρωσία. Χωρίς να είμαστε ειδικοί στην θεολογικο-πολιτική ιστορία της μέσης Ανατολής ξέρουμε πως πριν αλλά και μετά εκείνη την χρονολογία η Μόσχα (το παπαδαριό και το κράτος της) είχαν και «ενδιαφέρον» και «συμφέροντα» στον έλεγχο των ορθόδοξων χριστιανικών πληθυσμών της ευρύτερης μέσης Ανατολής, που ως τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν οθωμανική αυτοκρατορία. Τρία πατριαρχεία (της Αντιόχειας στη συρία, της Ιερουσαλήμ στην παλαιστίνη και της Αλεξάνδρειας στην αίγυπτο) ονομάστηκαν «ελληνορθόξα» απ’ τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, για να αποκοπούν απ’ την επιρροή του ισχυρότατου ρωσικού παπαδαριού. Στο ένα απ’ αυτά, της Αντιόχειας, το ελλαδιστάν έχασε κάθε επιρροή στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν χάρη στη «βοήθεια» της Μόσχας οι εκεί πιστοί ξεφορτώθηκαν τον έλληνα πατριάρχη και τον αντικατέστησαν με άραβα. (Αυτό το τελευταίο συγκρατείστε το!). Τα άλλα δύο έμειναν υπό ελληνικό έλεγχο (κρατικό / εκκλησιαστικό / παρακρατικό), κάτι που έχει γίνει σοβαρό ζήτημα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Ειδικά στο πατριαρχείο Ιεροσολύμων: διαδοχικοί έλληνες πατριάρχες πουλάνε ή νοικιάζουν για δεκαετίες παλαιστινιακές εκτάσεις είτε στην Ιερουσαλήμ είτε αλλού σε ισραηλινούς επιχειρηματίες, ενισχύοντας το απαρτχάιντ, ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ. Στην εθνική γραμμή της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας.

Η «αυτοκρατορική ορθόδοξη παλαιστινιακή ένωση» είναι η μια απ’ τις παλιότερες «μκο» της τσαρικής ρωσίας, δημιουργημένη το 1872. Για να συντονίζει και να προάγει την ρωσική / τσαρική επιρροή στους ορθόδοξους της μέσης Ανατολής, εντός της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Είναι ευνόητο ότι τις δεκαετίες της εσσδ η θρησκεία σαν εργαλείο (ιμπεριαλιστικής) επιρροής στην περιοχή μπήκε στην άκρη. Απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα όμως η «α.ο.π.ε.» φαίνεται ότι ανασυστάθηκε, χρηματοδοτήθηκε και στελεχώθηκε κατάλληλα. Για να ξαναπιάσει με θρησκευτικά εργαλεία το νήμα της ρωσικής επιρροής στη μέση Ανατολή, που εν τω μεταξύ είχε χαθεί μετά την κατάρρευση των ‘90s.

Παπαδαριά made in greece

Τετάρτη 8 Αυγούστου. Στo τεύχος 123 του Sarajevo.pdf , τον περασμένο Δεκέμβρη, θυμίσαμε τι άγρια αντιπαλαιστινιακό ρόλο παίζει το «ελληνορθόδοξο πατριαρχείο Ιεροσολύμων» (άγιες δουλειές – και εθνικά υπεύθυνες). Είναι ένας στρατηγικός βραχίονας της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας, του οποίου τα έργα και οι ημέρες παιρνούν αόρατα στα μέρη μας. Όχι, όμως, στην παλαιστίνη. Όπου το «ποιμνίο», δηλαδή οι άραβες / παλαιστίνιοι χριστιανοί, είναι σ’ έναν διαρκή ξεσηκωμό κατά του έλληνα πράκτορα / πατριάρχη. Ζητώντας (δίκαια) άραβα στη θέση του…

Το ζήτημα είναι απ’ τα βασικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Όσο «καμμένος» κι αν είναι ο έλληνας πατριάρχης στα Ιεροσόλυμα παραμένει αυτός που υπογράφει την ισραηλινή κατάληψη παλαιστινιακών εκτάσεων, ειδικά στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Χωρίς να μπορεί κανείς να τον κουνήσει απ’ τη θέση του – είναι ισόβιος… Και τώρα που ο μεγάλος σύμμαχος της Αθήνας και του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, ανακήρυξε την Ιερουσαλήμ πλήρη ισραηλινή αποικία, και ετοιμάζεται για το τελικό κτύπημα («την λύση του αιώνα»), ο ρόλος αυτού του μεγαλύτερου διαχειριστή ακινήτων στην ισραηλινή επικράτεια γίνεται ακόμα πιο στρατηγικός.

Παπαδαριά made in russia

Τετάρτη 8 Αυγούστου. Απ’ την μεριά της η Μόσχα, ειδικά «τα τελευταία δύο χρόνια» (στα οποία αναφέρεται το ρεπορτάζ της «κ»…) έχει εντατικοποιήσει τις ενέργειες «θρησκευτικής διείσδυσης» στους ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής: συρία, λίβανος, και παλαιστίνη. Θυμηθείτε: αυτή η «διείσδυση» ξετυλίγεται όσο πιο αθόρυβα γίνεται παράλληλα με την πετυχημένη στρατιωτική βοήθεια / εκστρατεία, στο πλευρό του Άσαντ, μαζί με την Τεχεράνη, την Άγκυρα, και την Χεζμπ’ αλλάχ.

Η τελική νίκη στο συριακό πεδίο μάχης επιβεβαιώνει και τα «θρησκευτικά καθήκοντα» των «εγγυητριών δυνάμεων» του μπλοκ της Αστάνα. Η Τεχεράνη είναι η «προστάτιδα δύναμη» των σιιτών σε ιράκ και συρία, αλλά και των αλεβιτών στη συρία. Η Άγκυρα είναι «προστάτης» των σουνιτών στη συρία (εν δυνάμει και στο ιράκ, και αλλού). Και η Μόσχα; Τι άλλο; «Προστάτης» των ορθόδοξων χριστιανών σ’ αυτή τη ζώνη!…

Ήδη το αραβικό ορθόδοξο πατριαρχείο της Αντιόχειας «έχει φιλήσει χεράκι» Πούτιν για την συμβολή των ρωσικών όπλων στον αντιτρομοκρατικό πόλεμο στη συρία, και τη νίκη του Άσαντ (τον οποίο υποστήριζε σταθερά). Εδώ και αρκετούς μήνες η Μόσχα, μέσω και της «α.ο.π.ε», έχει πιάσει δουλειά στους ορθόδοξους χριστιανούς του λιβάνου. Έχει να κάνει πολλά εκεί, επειδή αν και όχι τεράστιος αριθμός, είναι διασπασμένοι σε διάφορα κομματίδια, προϊόντα της «πατριαρχίας» στην κοινωνική τους οργάνωση. Ας θυμήσουμε ότι στο λίβανο η Μόσχα έχει ήδη την συμμαχία της (σιιτικής) Χεζμπ’ αλλάχ και του (χριστιανού) προέδρου Αούν. Και ότι ενδιαφέρεται για στρατιωτικές εξυπηρετήσεις (βάση δηλαδή)…

(φωτογραφία: Στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη, ο Θεόφιλος ο Γ, χεσμένος κυριολεκτικά απ’ την αποκάλυψη νέων σκανδαλωδών παραχωρήσεων γης στο ισραηλινό καθεστώς, σκέφτηκε να κάνει διεθνή τουρνέ, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα (: παίζοντάς το θύμα του ισραήλ) και ζητώντας βοήθεια. Πήγε και στη Μόσχα, υποτίθεται για να ακουμπήσει τον ώμο του Πούτιν και του πατριάρχη Μόσχας, εναντίον του Τελ Αβίβ… Μεταξύ μας: δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι πήγε γι’ αυτό και όχι για το αντίθετο: μπας και ψαρέψει διαβεβαίωση ότι θα μείνει στην καρέκλα του μέχρι να πεθάνει…

Ο Θεόφιλος ποζάρει δίπλα στον Κύριλλο, αυτόν με το άσπρο καλιμαύκι…)