Tag: νόμοι σχέσεις

«The wave»: η τακτική

Σάββατο 18 Ιούλη. Πρέπει να μείνουμε φοβισμένοι / απειλούμενοι, μέχρι να έρθουν οι φαρμακοβιομηχανίες να μας σώσουν: αυτή είναι, ολοκάθαρα, η διαταγή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Η τακτική “κρούσματα – κρούσματα – κρούσματα” δεν πρόκειται να δουλέψει από μόνη της. Δεν μπορεί μόνη της να εξασφαλίσει την τρομοκρατική fitness. Από μόνη της είναι αδιάφορη. Χρειάζεται η κρατική ενίσχυση. Και – αυτό που διαβλέπουμε – είναι το “μοντέλο της καταλωνίας”. Υποχρεωτικές μάσκες παντού, με το ζόρι, χωρίς επιχειρήματα ή εξηγήσεις της προκοπής, και χωρίς οποιαδήποτε πειστικότητα· μόνο με πρόστιμα.

Γιατί αυτή η τακτική είναι προτιμότερη απ’ την επανάληψη των γενικών, καθολικών απαγορεύσεων; Επειδή είναι πολύ πιο ευέλικτη, αλλά εξίσου αποτελεσματική. Όχι για την αντιμετώπιση του covid-19· ο κύκλος του έχει γίνει, κι άλλωστε ΠΟΤΕ δεν ήταν αυτός το ζήτημα. Είναι πιο ευέλικτη επειδή επιτρέπει όλες τις «οικονομικές δραστηριότητες», είτε τις τηλε- είτε τις πιο «φυσικές», κρατώντας ταυτόχρονα τους πάντες όμηρους της απειλής. Έναν προς έναν.

Όταν, δια της βίας, αιχμαλωτιστούν όλοι απ’ το σημαίνον (την μάσκα σαν σύμβολο της νοσηρότητας των κοινωνικών σχέσεων), τότε το σημαινόμενο, η εμβολιακή «απελευθέρωση» (μαζί με όλα όσα θα την περιτρυγυρίζουν), θα επιβληθεί πιο ομαλά.

Η «μασκοφορία» μπορεί να συνεχιστεί όσο χρειάζεται, ώστε να λυθεί με τον γενικό εμβολιασμό… Διαταγή!

Αυτή είναι η τακτική των αφεντικών…. Αντιρρήσεις;

(φωτογραφία: Αυτό; Πώς δεν έχει επιβληθεί; Πάτε και πατάτε μέσα στους κορονοϊούς και τους μεταφέρετε από ‘δω κι απο ‘κει…. χαμένα κορμιά, αναίσθητοι και ανεύθυνοι δολοφόνοι!)

Το αφεντικό κράτος

Σάββατο 18 Ιούλη. Οι συντριπτικές συνέπειες της πραξικοπηματικής, τρομοκρατικής διαχείρισης του covid-19 για εκατοντάδες εκατομύρια πληβείους στον κόσμο (και πιο συγκεκριμένα στον «πρώτο» κόσμο) είναι υποθέτουμε γνωστές. Δεν επηρεάζουν φυσικά την πάντα ακμαία πόρωση της ένωσης των φίλων της καραντίνας, αλλά οποιοσδήποτε άλλος θα καταλάβαινε πως πέρα απ’ τα άλλα, τα λεγόμενα «lockdown» ήταν (και συνεχίζουν να είναι) lock out του «γενικού καπιταλισμού» κατά της σύγχρονης εργατικής τάξης.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (με την συμφωνία της δεξιάς τους…) λέει ότι έχει την λύση. Στην ισπανία, όπου οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με τους θρυλικούς podemos ετοιμάζονται να την βάλουν σε εφαρμογή. Λέγεται ingreso minimo vital – στα ελληνικά «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Σαν εργατική αυτονομία υποδείξαμε έγκαιρα, δημόσια, τίμια (και μάταια ως τώρα…) δυο φορές το πόσο παγίδα είναι αυτή η ιστορία, και πόσο αντεργατική (“συμβούλιο για την εργατική αυτονομία”: “βασικό εγγυημένο εισόδημα” vs μείωση του βασικού χρόνου εργασίας: μπορεί η σύγχρονη εργατική τάξη να αντιμετωπίσει τους σωτήρες της; Αθήνα, ΕΜΠ, 21 Μάρτη 2018 / “εφτάψυχοι”: Μισθός ή εισόδημα; Η άρνηση της μισθωτής εργασίας απ’ τα δεξιά Αθήνα, ΕΜΠ, 13 Ιούνη 2018…). Αλλά στους καιρούς μας αυτά ξεχνιούνται εύκολα. Όχι μετά από δυο χρόνια· μετά από δυο ώρες… Απ’ την άλλη μεριά η βία της «διαχείρισης του covid-19» και οι χωρίς αντιρρήσεις, πειθαρχημένη αποδοχή αυτού του κτηνώδους κρατικο-καπιταλιστικού κόλπου, κάνει την αναδιάρθρωση – σε ότι αφορά την σύγχρονη εργατική τάξη και την μισθωτή εργασία – ένα βουνό «τετελεσμένων». Που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο πόδι…

Στην «σοσιαλιστική» ισπανία λοιπόν, όπου ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Pablo Iglesias πανηγυρίζει για την «γέννηση ενός καινούργιου κοινωνικού νόμου», το επιδοτούμενο απ’ το κράτος «όριο επιβίωσης» (θα) είναι 462 ευρώ τον μήνα για ένα άτομο, και θα φτάνει τα 1015 ευρώ τον μήνα για μια οικογένεια 5 ατόμων… Υπάρχουν, φυσικά, και όροι. Οι ηλικίες επιδότησης της γυμνής ζωής (που τόσο καλά επιβλήθηκε στην διάρκεια των καθολικών απαγορεύσεων…) θα είναι από 23 έως 65 χρόνια· οι «επωφελούμενοι» θα πρέπει να ζουν νόμιμα στην ισπανία για τουλάχιστον ένα χρόνο· θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι ψάχνουν ειλικρινά για μια δουλειά (ε, τι θέλετε τώρα; τεμπέληδες;), ή θα πρέπει να συμμετέχουν σε κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης· κι αν είναι τοξικοεξαρτημένοι θα πρέπει να συμμετέχουν σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης….

Με δυο λόγια η αλληλουχία των γεγονότων έχει ως εξής: εμφανίζεται ένας καινούργιος ιός, τον οποίο διάφοροι πανούργοι και με εξουσίες τρέχουν να αγκαλιάσουν χαρακτηρίζοντας τον σαν τον δολοφόνο της ανθρωπότητας… Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο (δήθεν) killer τα κράτη (παραμένοντας καπιταλιστικά πάντα, και στο μεταίχμιο μιας μετάβασης…) και συγκεκριμένες κατηγορίες αφεντικών πίσω τους αρπάζουν την ευκαιρία και εξαπολύουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, που κατ’ όνομα μεν είναι εναντίον “αόρατου εχθρού”, ουσιαστικά όμως είναι εναντίον του ορατού απ’ την Παρισινή Κομμούνα και μετά…. Η εργασιακή αναδιάρθρωση εμφανίζεται σαν “παράπλευρη απώλεια”, και αυτό γίνεται πιστευτό απ’ τους υποτελείς, που έχουν εγκαταλείψει την αντικαπιταλιστική κριτική και τον σχετικό πόλεμο εδώ και κάτι δεκαετίες, οπότε δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι τι…

Καθόλου παράξενο όμως, τα “θεραπευτικά μέτρα” που προωθούνται για να μην πεθαίνει ο κόσμος από πείνα (αφού δεν τα κατάφερε να πεθάνει απ’ τον covid-19…) είναι γνωστά και προωθούνται εδώ και χρόνια (αλλιώς πώς θα καλούσαμε σε πολιτική / ανταγωνιστική εργατική ετοιμότητα το 2018;). Μια καλή ευκαιρία έψαχναν τα αφεντικά για να τα γενικεύσουν «όμορφα κι ωραία»… Θα έλεγε κανείς ότι τα αφεντικά και κράτη τους «έβλεπαν μακριά» ενόσω οι υπήκοοι δεν έβλεπαν πέρα απ’ τη μύτη τους… Δυστυχώς…

Είναι εύκολα τα παρεπόμενα. Οι πραγματικοί δημιουργοί του πλούτου μετατρέπονται μαζικά σε ζητιάνους της «κρατικής πρόνοιας» και η κάθε είδους αριστερά χειροκροτεί· φυσικά πρέπει να είναι υπάκουοι και διατεθειμένοι να αφήσουν τις πολλές πολλές «ελευθερίες» προκειμένου να ξεπεράσουν απλά το όριο επιβίωσης… (Ή να περάσουν στο οργανωμένο έγκλημα…) Οι διάφοροι «αντιπολιτευόμενοι», εκεί που οι κυβερνήσεις είναι δεξιές, θα βρουν πεδίο αγωνιστικότητας λαμπρό, ζητώντας κάτι τις παραπάνω σαν «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα / επίδομα» – ένας παλιός και γνωστός οικονομισμός του κώλου (με το συμπάθειο).

Και η μορφή-κράτος γίνεται βασικός παράγοντας στη (αντεργατική…) ρύθμιση της «αγοράς εργασίας»… Κάτι σχετικό θα πρέπει να έχετε διαβάσει ήδη στην ασταμάτητη μηχανή – ή κάνουμε λάθος; Δηλαδή, υποστηρίζουμε ότι η καπιταλιστική «διαχείριση της υγείας» έχει γίνει ο παράξενος ελκυστής (: «θεωρία του χάους»….) της καπιταλιστικής «διαχείρισης της εργασίας»; Τέτοια «παλαβά» πράγματα λέμε, αντί να κάτσουμε ήσυχα ήσυχα και να πετάμε καμμιά μαλακία να περάσει ο καιρός όπως κάνει όλος ο κόσμος, ε;

(φωτογραφία: Ουρά αναμονής έξω από «τράπεζα τροφίμων» σε γειτονιά της Μαδρίτης, στις 16 του περασμένου Μάη… Ποιός φίλος της καραντίνας δεν χαίρεται;)

Η “αγιασοφιά” και η σουπιά: κοίτα ποιος μιλάει!

Παρασκευή 17 Ιούλη. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορεί να θυμούνται τον μιναρέ στο μικρό τζαμί στο Μοναστηράκι. Οι νεώτεροι απλά μπορούν να προσέξουν ένα ολοκαίνουργιο καμπαναριό (στη θέση του ισοπεδωμένου μιναρέ…) δίπλα από ένα σαφέστατα πολύ παλιό κτίριο (πάντα για το μικρό τζαμί στο Μοναστηράκι μιλάμε). Οι παλιότεροι μπορεί να θυμούνται το τουρκολίμανο. Επί εθνοσοσιαλιστικού πασοκ έγινε μικρολίμανο. (Το πασαλιμάνι λέγεται ακόμα έτσι, αν και το επίσημο όνομα είναι ζέα. Επίσης τα τουρκοβούνια έτσι λέγονται, αν και το επίσημο όνομα είναι αττικό άλσος). Οι παλιότεροι μπορεί να θυμούνται τα κουτιά απ’ τα σπίρτα το 1982 (κρατικό μονοπώλιο) με την μια πλευρά τους να προπαγανδίζει 60 χρόνια χωρίς μικρασία… Οι νεώτεροι πιθανόν να ξέρουν ότι οι οριτζινάλ φασίστες μιλάνε για «χαμένες πατρίδες»…

Με δύο κουβέντες ο ελληνικός εθνο-φασισμός είναι τόσο πολύ συνυφασμένος με την διακομματική εθνική αλήθεια, τα μυαλά είναι τόσο ποτισμένα από δαύτον, ώστε δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βρει κανείς λογική άκρη σ’ αυτό το κουβάρι. Η μαζική διπολική διαταραχή της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας (μοναδική στον κόσμο!!) δεν αντιμετωπίζεται εύκολα· και σίγουρα όχι μέσα στην εθνική επικράτεια. Είτε αφορά την οθωμανική /μουσουλμανική, είτε την σλαβική, είτε την αλβανική / αρβανίτικη, είτε την βλάχικη, είτε την σλαβομακεδονική, είτε την εβραϊκή πλευρά της ιστορίας αυτής της άκρης της βαλκανικής χερσονήσου, κάθε τι είναι είτε απαγορευμένο είτε ψίθυρος.

Κι έτσι, ένα κράτος που καταδικάζεται απ’ τα ευρωπαϊκά δικαστήρια μόνιμα για την βία κατά εθνοτικών μειονοτήτων και των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους (γλώσσα, έθιμα…)· ένα κράτος που απαγορεύει πάντα στους σλαβομακεδόνες που έφυγαν μετά την ήττα του εμφυλίου να πάρουν πίσω τα σπίτια τους, που στέκουν ακόμα καμμένα ερείπια πάνω απ’ τη Φλώρινα και ως τις Πρέσπες, κουνάει το δάκτυλο (μαζί με τους πιστούς υπηκόους του) στο τουρκικό καθεστώς … για την «αγιασοφιά»… και τον «παγκόσμιο πολιτισμό» (τον οποίο έχει/ουν πατόκορφα χεσμένο)!! Άραγε όλοι αυτοί οι πύρινοι υπερασπιστές του «παγκόσμιου πολιτισμού» μπορούν να υποδείξουν ένα τζαμί κανονικό και λειτουργικό ή ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο σ’ όλη την επικράτεια εκτός Θράκης (όπου οι διεθνείς συνθήκες ανάγκασαν το ελλαδιστάν σε συμβιβασμούς), ε; Όχι. Το ελλαδιστάν έχει μόνο ό,τι δεν χάλασαν οι χριστιανοί απ’ την κλασσική περίοδο· κάποια ρωμαϊκά – και άφθονες βυζαντικές εκκλησίες. Άλλη ιστορία δεν έχει: μόνο ό,τι προβλέπεται και επιτρέπεται απ’ την κατασκευή του Παπαρηγόπουλου!

Ένας νοτιοκύπριος δημοσιογράφος, ο Κώστας Κωνσταντίνου, έγραψε στις 13 του μήνα ένα άρθρο στον νοτιοκυπριακό «πολίτη», με τίτλο Τι απέγιναν αλήθεια τα τζαμιά της Ελλάδας; Καλή ερώτηση! Μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα.

Το ζήτημα της τουρκικής πρόκλησης στο καθεστώς της Αγίας Σοφίας ανοίγει – ή τουλάχιστον θα έπρεπε – κι ένα θέμα ταμπού στην Ελλάδα, το οποίο όμως είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ιστορική αλήθεια.

Αφορά τον σεβασμό τον οποίο το ελληνικό κράτος επέδειξε έναντι των οθωμανικών μνημείων και ειδικά των τζαμιών από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι και σχεδόν στις μέρες μας που, πλέον, η μεγάλη πλειονότητα – όσων από τα μνημεία αυτά διασώθηκαν – συντηρείται με ευρωπαϊκά και άλλα κονδύλια και προστίθεται και στο τουριστικό προϊόν της Ελλάδας.

… Το «Αλκαζάρ» της Θεσσαλονίκης, είναι το πιο κλασικό παράδειγμα. Τo Χαμζάρ Μπέη Τζαμί, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ο αρχαιότερος ισλαμικός ευκτήριος οίκος που χτίστηκε στη Θεσσαλονίκη (το 1467 μ.Χ) είναι πια ένα αναπαλαιωμένο στολίδι ισλαμικής αρχιτεκτονικής στην πόλη. Μέχρι πριν από δύο δεκαετίες όμως και επί αρκετές δεκαετίες πριν, το σπουδαίο αυτό τέμενος ήταν… σινεμά, το «Αλκαζάρ», κάτι που είχε συμβεί και με άλλα τεμένη. Και μάλιστα, για αρκετά χρόνια, πριν κλείσει, ο ιερός αυτός χώρος χρησιμοποιείτο ως σινεμά πορνό με τους θαμώνες να αυνανίζονται εντός του.

Πόσα τέτοια μνημεία διασώθηκαν; Το ελληνικό κράτος δεν είπε ποτέ. Τα όσα γνωρίζουμε οφείλονται στον Αναστάσιο Ορλάνδο, διευθυντή Αναστήλωσης στο διάστημα 1916 – 1958, ο οποίος κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για την καταγραφή και τη διάσωση τους χωρίς όμως συχνά να το κατορθώσει.

… Από τη δεκαετία του ’20 είχε αρχίσει το κύμα των καταστροφών, αφού το νεοσύστατο κράτος προσπαθούσε να εξαλείψει και με αυτό τον τρόπο την οθωμανική ταυτότητα στο έδαφός του. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα τής Φλώρινας όπου, το 1926, με εντολή των Αρχών κατεδαφίστηκαν τα πέντε από τα επτά τζαμιά της πόλης.

… Εκεί όπου τα τζαμιά δεν κατεδαφίζονταν, συνήθως οι Αρχές γκρέμιζαν ή έκοβαν τους μιναρέδες οι οποίοι θεωρούνταν ανεπιθύμητο θρησκευτικό σύμβολο, παρά την ύπαρξη μουσουλμάνων Ελλήνων υπηκόων. Ο υπουργός Συγκοινωνιών της κυβέρνησης Βενιζέλου (1917 – 1922), Αλέξανδρος Παπαναστασίου, είχε καταθέσει τη μάλλον μοναχική του αντίδραση γραπτώς, καταγγέλλοντας την κατεδάφιση των μιναρέδων. «Είναι εθνικόν κτήμα, έχουν αξία και πρέπει να μένουν σεβαστά», έγραψε ματαίως.

Κάποια, όπως το Μολλά Τζαμί στη Δράμα, ισοπεδώνονται. Άλλα, όπως το Τζαμί το Ιμπραήμ Πασά στην Καβάλα μετατρέπονται σε εκκλησίες, πλέον η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

… Στις δεκαετίες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η καταστροφή των πολύτιμων οθωμανικών κτισμάτων, εντάθηκε στο όνομα της «ανάπτυξης». Τμηματικά ή εν όλω, κτίσματα διαλύονται και είτε αλλάζει η μορφή τους είτε κατεδαφίζονται ολοκληρωτικά για να ανεγερθούν κτήρια.

Η Αρχαιολογική Υπηρεσία μάχεται ενάντια σε τοπικές αντιλήψεις οι οποίες συνδέουν τα οθωμανικά κτίσματα και τον πολιτισμό με τις διώξεις του τουρκικού κράτους κατά των Ρωμιών και συχνά καταφέρνει να διασώσει τα τζαμιά, έστω και μέσω της ανοχής της βεβήλωσής τους για άλλες χρήσεις, από γραφεία του δημοσίου και αποθήκες μέχρι συνεργεία κ.ά.. Μερικά τζαμιά, στην Ξάνθη, τη Μυτιλήνη και αλλού καταστρέφονται από εμπρησμούς σε διαφορετικές δεκαετίες.

… Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις – και δεν είναι λίγες – όπου τέτοια μνημεία μετατρέπονται σε χώρους που αν μη τι άλλο δεν παραβιάζουν τόσο το χαρακτήρα τους, όπως μουσεία και βιβλιοθήκες. Η καταστροφή όμως, δυστυχώς, αυξάνεται κατά πολύ με το Πραξικόπημα του 1967 και τη δικτατορία, η οποία ρίχνοντας νερό στο εθνικιστικό μίσος κατεδαφίζει αρκετά ακόμα. Ανάμεσά τους και το τζαμί Βαλιντέ του Ηρακλείου (1971), το οποίο πέρα από σπουδαίο οθωμανικό κτίσμα, ήταν και σημαντικό ενετικό μνημείο αφού προηγουμένως ήταν ο Ναός τους Σωτήρος.

…

(φωτογραφία: Το Χαμζάρ Μπέη στη Σαλονίκη, τότε που ήταν Αλκαζάρ και τσοντάδικο… Δεν ξέρουμε αν είχε και καράτε…)

Εταιρείες, φάρμακα, κι εγκλήματα

Παρασκευή 17 Ιούλη. Το «δεν ξέρω», που ήταν άλλοτε το (κάποτε εύλογο) επιχείρημα του «απλού μέσου ανθρώπου» έχει πεθάνει προ πολλού· μαζί μ’ αυτήν φιγούρα του «απλού μέσου ανθρώπου» που ζει σ’ έναν μικρόκοσμο και αγνοεί οτιδήποτε απλώνεται πιο μακριά απ’ την εξώπορτά του. Στην εποχή της τυραννίας των αντιsocial media, όπου το ποζάρισμα και το ψώνισμα έγινε «δικαίωμα του καθενός», το «δεν ήξερα» είναι χειρότερο κι από κλαψούρισμα…

Το 2014 ο Graham Dukes (καθηγητής ιατρικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Όσλο / νορβηγία), ο John Braithwaite (καθηγητής συστημάτων στο εθνικό πανεπιστήμιο της Καμπέρα / αυστραλία) και ο J.P. Moloney (σύμβουλος δημόσιας υγείας στη Μελβούρη / αυστραλία), καθόλα αξιοσέβαστοι ακαδημαϊκοί και «ειδικοί» δηλαδή, εξέδωσαν μια μελέτη με τίτλο: Φαρμακευτικές, Επιχειρηματικό Έγκλημα και Δημόσια Υγεία (Pharmaceuticals, Corporate Crime and Public Health). Το 417 σελίδων βιβλίο δεν είναι η μοναδική έρευνα για τις όλο και πιο εντεινόμενες μαφιόζικες πρακτικές των φαρμακοβιομηχανιών. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εδώ ούτε καν μια περίληψη! Ενδεικτικά μόνο ένα απόσπασμα (κοινότοπων, ας μας επιτραπεί, κι ωστόσο ακριβέστατων διαπιστώσεων) απ’ τις σελίδες του:

… Στην εξελιξη του 20ου αιώνα, με την εμφάνιση των μαζικών βιομηχανικών επιχειρήσεων στον τομέα της φαρμακολογίας όπως και σε άλλους, ο κόσμος έγινε ακόμα πιο προσεκτικός για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει κατάχρηση της επιχειρηματικής δύναμης και να προκαλέσει κινδύνους στην κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί. Το 1984 ο John Braithwaite εξέδωσε το βιβλίο Corporate Crime in the Pharmaceutical Industry. Έχοντας επίγνωση ότι εκείνη την εποχή το βιβλίο θα διαβαζόταν εκτενώς, και έχοντας ερευνήσει το φαινόμενο στις ηπα, την αυστραλία, την γουατεμάλα και το μεξικό, εκείνο το βιβλίο εντόπισε και ανέλυσε πολλές μορφές αθέμιτων πρακτικών που εξακολουθούν να είναι ολοφάνερες στην φαρμακοβιομηχανία σήμερα. Το γεγονός ότι αυτές οι προκλήσεις μέσα σε μια γενιά έγιναν πιο σοβαρές, πιο εκτεταμένες και μερικές φορές πιο υπόγειες είναι ένας απ’ τους λόγους της έκδοσης του παρόντος τόμου…

Στα πολλά κεφάλαια του βιβλίου τους οι συγγραφείς πιάνουν όλους τους τομείς «υπόγειας» (ή όχι και τόσο υπόγειας…) δρατηριοποίησης των big pharma ώστε να ελέγχουν (και να αυξάνουν) την «αγορά». Το πλεονέκτημα των φαρμακευτικών σε σχέση με άλλους κλάδους (π.χ. πετρελαϊκές ή εταιρείες όπλων) είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλο το know how της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και της διαφήμισης, για να «αγγίξουν» το κάθε υπήκοο, χωριστά. Ενδεικτικά (σελ 182):

… Τον Σεπτέμβρη του 2000 η Washington Post είχε ρεπορτάζ για τον τρόπο με τον οποίο η φαρμακευτική Schering-Plough έχει φτιάξει ένα δίκτυο σε κάθε πολιτεία από «συμμαχίες κατά της ηπατίτιδας C», για να αυξήσει τις πωλήσεις του φαρμάκου της Reberton, η χρήση του οποίου σήμαινε κόστος 18.000 δολάρια τον χρόνο ανά άτομο. Μεταξύ άλλων το ρεπορτάζ ανέφερε:

«Έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναπτυσσόμενου κινήματος βάσης, αυτές οι καινούργιες ομοδοποιήσεις για την φροντίδα της υγείας τονίζουν τους κινδύνους ενός μεταδοτικού, μερικές φορές φονικού ιού, της ηπατίτιδας C. Αλλά αντίθετα με την εμφανισή τους αυτές οι ομάδες δεν είναι η αυθόρμητη συγκέντρωση ανησυχούντων πολιτών. Είναι κεντρική τακτική μιας προσεκτικά οργανωμένης εκστρατείας, χρηματοδοτούμενης απ’ την εταιρεία Schering-Plough, για να πουλήσει την θεραπεία για την ηπατίτιδα C, το Rebetron».

Σχολιάζοντας τις αποκαλύψεις της εφημερίδας, το Κέντρο για τα Μήντια και την Δημοκρατία υπέδειξε ότι παρόλο που η ηπατίτιδα C είναι εν δυνάμει απειλή για την ζωή, η εξέλιξη της ασθένειας είναι τόσο αργή ώστε τα περισσότερα άτομα αγνοούν ότι μεταφέρουν τον ιό, και μπορεί να περάσουν δεκαετίες μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα. Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των γιατρών για το ποιός χρειάζεται θεραπεία ή πότε πρέπει να την αρχίσει. Επιπλέον, αν οι ασθενείς αγόραζαν τα δύο συστατικά που έχει το Reberton (ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη) κατευθείαν από ένα φαρμακείο, θα πλήρωναν μόνο περίπου 6.000 δολάρια τον χρόνο, αντί για τα 18.000 που κάνει το Reberton…

Οικείο δείχνει… Ξεκινώντας απ’ την Θαλιδομίδη και φτάνοντας ως το Tamiflu (το 2009 – 2010), περνώντας απ’ τα μήντια και τον π.ο.υ., τα υπουργεία και τις τεχνολογίες, οι συγγραφείς διατρέχουν την ιστορία των σύγχρονων big pharma σαν εγκληματικών οργανώσεων… Χρήσιμη διαδρομή· αλλά αν κάποιος είναι βιαστικός θα μπορούσε να «κόψει δρόμο» παρακολουθώντας, απλά, την «δημοσιογραφία» σχετικά μ’ αυτά τα θέματα.

Για παράδειγμα η γνωστή αμερικανική Pfizer (γενναίος χορηγός και χρηματοδότης ακόμα και ντόπιων «ιερέων» της διάσωσής μας απ’ τον φονιά…) από το 2002 ως το 2009 καταδικάστηκε στις ηπα (στην πραγματικότητα πλήρωσε εξωδικαστικά πρόστιμα για να μην φτάσουν οι υποθέσεις στα δικαστήρια) 4 φορές για «παράνομες» πρακτικές. Το 2009 πλήρωσε (ή αυτό δεσμεύτηκε να πληρώσει…) το μεγαλύτερο πρόστιμο ever στην ως τότε ιστορία τέτοιων υποθέσεων: 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Για «παράνομες πρακτικές πωλήσεων» τουλάχιστον 4 φαρμάκων της: του Bextra (για το κρύωμα), του Geodon (αντιψυχωτικό), του Zyvox (αντιβιοτικό) και Lyrica (για τους νευρόπονους).

Κι όμως: αυτό το μεγαλύτερο ever πρόστιμο των 2,3 δισεκατομυρίων δολαρίων ήταν μια πολύ φιλική μεταχείριση της Pfizer, και στην ουσία «ψίχουλα»: αντιστοιχούσε στα έσοδα της εταιρείας μόνο από 3 εβδομάδες πωλήσεων…

Ή, άλλο παράδειγμα: η εξίσου διάσημη Johnson & Johnson. Το Μάρτη του 2018 η εταιρεία ήταν αντιμέτωπη με πάνω από 100.000 μηνύσεις για βλάβες που προκαλούσαν τουλάχιστον 7 «προϊόντα» της (συμπεριλαμβανόμενου του γνωστού Risperdal). Διαρροές εσωτερικών mail αποδείκνυαν ότι οι «ιθύνοντες» (διοικητικοί και «επιστημονικοί») ήξεραν ότι θα προκληθούν τέτοιες βλάβες, αλλά δεν τις ανέφεραν για να μην πέσουν οι πωλήσεις. Νωρίτερα, απ’ το 2013 και μετά, η Johnson & Johnson καταδικαζόταν με σταθερό ρυθμό κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο σε πρόστιμα με πολλά μηδενικά. (Για παράδειγμα το 2013 πλήρωσε κάτι παραπάνω από 2,2 δισεκατομύρια δολάρια, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Pfizer, για εγκληματικές ευθύνες σε σχέση με το Risperdal, το Invega και το Natrecor… Αλλά το 2018 το ξεπέρασε κατά πολύ: καταδικάστηκε να πληρώσει 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε 22 γυναίκες, σε μία μόνο υπόθεση, για πρόκληση καρκίνου της μήτρας εξαιτίας του αμίαντου που περιείχε το γνωστό ταλκ της εταιρείας. Οι έξι απ’ τις μηνύτριες είχαν εν τω μεταξύ πεθάνει, απ’ αυτόν τον καρκίνο… Κι αυτή ήταν μία από 9.000 μηνύσεις που είχε δεχθεί, μόνο γι’ αυτό το θέμα…).

Όπως η Pfizer έτσι και η Johnson & Johnson (και Bayer, και η Novartis, και κάθε άλλη φαρμακοβιομηχανία…) αντέχει τέτοιες τιμωρίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών). Αντέχουν, δηλαδή, να συνεχίζουν και να αναβαθμίζουν την εγκληματική, μαφιόζικη δράση τους. Η Johnson & Johnson με τζίρο (το 2018) 347 δισεκατομύρια δολάρια, τι θα είχε να φοβηθεί απ’ τα πρόστιμα χάδια για την εκ συστήματος και κατ’ εξακολούθηση γνωστή εγκληματικότητά της;

Η Aλλαγή Παραδείγματος…

Παρασκευή 17 Ιούλη. Ακόμα και σ’ αυτό το μητροπολιτικό χωριό που λέγεται ελλαδιστάν θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από μια ή δυο γενιές να δηλώνει ο οποιοσδήποτε «αριστερός», «αντιεξουσιαστής», «επαναστάτης», «εχθρός του καπιταλισμού», «εχθρός του κράτους», οτιδήποτε τέλος πάντων (ακόμα και ξώφαλτσα, σαν «νεανική τρέλα») και να αγνοεί τα στοιχειώδη, τα βασικά, τόσο για τον καπιταλισμό γενικά όσο και για την φαρμακοβιομηχανία ειδικά.

Κι όποιος είχε φροντίσει να μάθει αυτά τα στοιχειώδη (έστω) θα μπορούσε να αρχίσει να ξηλώνει γρήγορα και εύκολα το «πουλόβερ» (πιο σωστά: την πανοπλία…) της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας σχετικά με τον covid-19. Όσο καχεκτική κι αν είναι η ατομική και η συλλογική μνήμη, τόσο η γρίπη των πτηνών όσο και η γρίπη των χοίρων δεν ήταν τρομοεκστρατείες της εποχής … του κατακλυσμού του Νώε! Ούτε ο ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών και η συνεργασία τους με τα κράτη στην παραγωγή «υγιεινομικών πανικών» (με προφανείς στόχους…) είχαν μείνει άγνωστα και απόρρητα γεγονότα… Εν τέλει θα ήταν αρκετό να κοιτάξει ο οποιοδήποτε όχι τον τρόμο που πουλούσαν κατά μέτωπο οι δημαγωγοί και τα κράτη, αλλά λίγο διαγώνια, για να δει ακριβώς πίσω απ’ την τρομοπαραγωγή τους εκπροσώπους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Για να γίνουν όλοι αυτοί οι «εξτρεμιστές», «επαναστάτες», «αγωνιστές» του ενός ή του άλλου είδους, εν έτει 2020, νεροκουβαλητές της καπιταλιστικής και της κρατικής αναδιάρθρωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται!) μεσολάβησαν πολλά τα τελευταία 20 – 30 χρόνια. Ίσως χρειάζονταν παραπάνω από 417 σελίδες για να περιγραφτούν με λεπτομέρειες οι ιδεολογικές, ηθικές, αισθητικές – και άρα πολιτικές – υποδουλώσεις και καταβαραθρώσεις που καλλιεργήθηκαν απ’ τα πάνω και απ’ τα κάτω τα τελευταία χρόνια. Τελικά μια τέτοια έρευνα θα καιγόταν σε κάποια πυρά! Αφού, ελλείψει σοβαρού αντίλογου (που να μην μοιάζει, δηλαδή, με τις ειδήσεις των 8.00 και τα διαγγέλματα της «ιεράς συνόδου»…), μόνο η φωτιά απαλλάσσει τις κυρίαρχες αλήθειες και κάθε είδους λακέ τους απ’ τους «αιρετικούς»!

Είτε γίνεται κατανοητό, πάντως, είτε όχι, το γεγονός ότι η «υγεία» έχει γίνει στρατηγικής σημασίας πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου / κράτους είναι εδώ. Και παράγει τα εξουσιαστικά πλέγματα και τις πειθαρχήσεις που χρειάζονται για την ομαλή εξέλιξη τόσο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όσο και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Η επίγνωση της εγκληματικής ιστορίας / ανάπτυξης των big pharma και το γεγονός ότι σχετικά συχνά βρίσκονται υπόλογες για τα κερδοφόρα έργα τους, υποδεικνύει ίσως την αχίλλειο πτέρνα όλου αυτού του συστήματος, που θέριεψε τις 4 τελευταίες δεκαετίες, την εποχή του νεοφιλελευθερισμού, αξιοποιώντας την ιδεολογία του Εαυτού – Κεφάλαιο, και του υγιεινισμού. Ποιά είναι αυτή η αχίλλειος πτέρνα; Ο (βασιλιάς) καταναλωτής και το δίκιο του! Αυτή είναι η φιγούρα που σέρνει τις big pharma στα δικαστήρια κάθε φορά (και δεν είναι λίγες!) θεωρώντας πως έχει εξαπατηθεί ή και έχει βλαφθεί!! Αν είναι δυνατόν!! – που θα έλεγε ο κάθε ceo…

Είναι κρίσιμο στοιχείο της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης ο περιορισμός του δίκιου αυτής της εξατομικευμένης φιγούρας· και ο συνολικότερος έλεγχός της. Όχι μόνο για λογαριασμό των big pharma· οπωσδήποτε όμως και γι’ αυτές. Το πέρασμα απ’ τον νεοφιλελευθερισμό στο νεοκρατισμό και η προσπάθεια αντιγραφής απ’ τα δυτικά αφεντικά ορισμένων βασικών στοιχείων του κινεζικού καπιταλισμού, περνούν μέσα απ’ αυτόν τον ασφυκτικό περιορισμό / έλεγχο του κοινωνικού. Πρακτικά (και αυτό ήταν το πρώτο μείζον πολιτικό γεγονός των γενικευμένων, των καθολικών απαγορεύσεων) η κατάργηση του πυρήνα όλων των δυτικών συνταγμάτων (με το επιχείρημα της «έκτακτης ανάγκης»…) σε συνδυασμό με την επικήρυξη των άμεσων, «φυσικών» κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών, παθολογικών, νοσηρών, υποδεικνύει την κατεύθυνση. Τον προσανατολισμό.

Παράπλευρο όφελος για το σύστημα είναι κι αυτό: την καταστολή, το προβοκάρισμα, την αλλοίωση, την περιθωριοποίηση εκείνων που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες, δεν χρειάζεται πια να την κάνουν μόνο (ή κυρίως) οι κεντρικές μορφές της εξουσίας (μήντια, κεντρικές εξουσίες, αστυνομία, στρατοί των trolls). Μπορούν (και πρέπει!) να την κάνουν και οι λακέδες της κοινωνικής βάσης, στην καθημερινότητά τους. Εθελοντικά – υποθέτουμε… Η κοινωνική μικρο-μοριακότητα των υγιεινιστικών φόβων επιτρέπει στον καθένα ατομικά να γίνει αυτό που απ’ την αρχή των απαγορεύσεων στα μέρη μας διάφοροι περηφανεύονταν για τους εαυτούς τους: στρατιώτες. Είναι η ξεφτίλα του ατομισμού και μαζί η “μοίρα” του στην φάση της Αλλαγής Παραδείγματος: ο εξυπνακίστικος λογαριασμός σε κάποιο αντι-κοινωνικό μήντιο…

Έτσι φτιάχνονται οι στρατιώτες. Έτσι ξεκινούν πάντα οι επιστρατεύσεις. Με χαζοχαρούμενο άγχος…

Ο φόβος του θανάτου είναι αθάνατος;

Πέμπτη 16 Ιούλη. Η τρομοεκστρατεία συνεχίζεται. Δυστυχώς – αλλά από πολλές απόψεις προβλέψιμο. Το έχουμε ξαναπεί: σ’ αυτήν την δεύτερη φάση του, «ψυχο-ιδεολογικά» (αν μας επιτρέπεται ο νεολογισμός) οι ακροβασίες των τρομοκρατών είναι ακόμα πιο προχωρημένες. Δεν κάνουν μόνο διαδοχικά κεφαλοκλειδώματα στην κοινή λογική. Αν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει κάπως προσεκτικά τι και πως είναι αυτό που διασπείρει αυτόν τον καιρό η δημαγωγία θα καταλάβει ότι τώρα έχουν αρχίσει «να κόβονται κεφάλια».

Τώρα το υπερόπλο ΔΕΝ είναι οι νεκροί, ΔΕΝ είναι οι «κοινές δεξαμενές»! Δεν λέγεται όμως από κανέναν δημαγωγό γιατί οι νεκροί, τα φέρετρα, όλη αυτή η «συσκευασία» και η δημιουργική λογιστική θανάτου που μεγαλούργησε επί μήνες την περασμένη άνοιξη έχουν εξαφανιστεί… Οι 7 φωτογραφίες / πίνακες πιο πάνω δίνουν την απάντηση: οι νεκροί, ακόμα κι αν «ενισχύθηκαν» με κάθε τρόπο, ακόμα και με την χρέωση πολλών (άγνωστο πόσων, οπωσδήποτε πολλών όμως) στον covid-19 που είναι η πιο αιματηρή και απάνθρωπη «ιατρική φάρσα» εδώ και δεκαετίες, το θανατόμετρο λοιπόν πέφτει σταθερά!! Τόσο σταθερά ώστε είναι σαφές, από όποια «επιστημονική» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πλευρά κι αν το δει κανείς, ότι η επιδημία τέλειωσε· χωρίς να εξαφανιστεί ο covid-19!!!

Το πως και γιατί μια ίωση τελειώνει χωρίς να εξαφανιστεί ο υπεύθυνος ιός, μπορεί να (μας / σας) το εξηγήσει οποιοσδήποτε έντιμος ιο-λόγος. Είτε επειδή έχει κατακτηθεί μια ορισμένη γενική ανοσία του πληθυσμού· είτε επειδή οι ίδιοι οι ιοί εξασθενούν στη διάρκεια του διαρκούς πολλαπλασιασμού / διασποράς τους· πρακτικά εξαιτίας του συνδυασμού αυτών των δύο βασικών παραγόντων, και ανάλογα με την περίπτωση και μερικών ακόμα (κλίμα/εποχή, κλπ).

Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ήταν στο κέντρο της σκηνής ενώ τα «κρούσματα» ήταν στο βάθος, ενώ τώρα δεν υπάρχει κανένα πανηγύρι για την τόσο μεγάλη μείωση των θανάτων, αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον ότι «ο λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών, των ειδικών και των φερεφώνων τους ΠΟΤΕ δεν ήταν «ιατρικός», «επιστημονικός», περιορισμένος στα πραγματικά γεγονότα και στοιχεία… ΠΑΝΤΑ ήταν πολιτικός (με την έννοια της τεχνικής της εξουσίας), χειραγωγικός, ιδεολογικός, επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου… Αν ήταν διαφορετικά τότε οι «αποδείξεις του κινδύνου», το θανατόμετρο δηλαδή, δεν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί· όπως δεν πετάει κανείς το θερμόμετρο μόλις αρχίσει να πέφτει ο πυρετός…

Το δεύτερο που αποδεικνύεται, σα συνέπεια του πρώτου, είναι ότι ο «πολιτικός», χειραγωγικός, ιδεολογικός, psyop «λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών και των ειδικών τους απ’ το ξεκίνημα αυτής της εκστρατείας αδιαφορούσε απόλυτα για την σωματική και συναισθηματική υγεία των υπηκόων… Δεν τους ένοιαζε και δεν τους νοιάζει «τι κάνουμε»!!! Άλλα είναι τα κίνητρά τους…

Και σ’ αυτά η απειλή του (υγιεινιστικού) θανάτου παραμένει, και σ’ αυτή τη φάση, στρατηγικής σημασίας.

(σημείωση: Χρειάζεται μια προσοχή στην ανάγνωση των πιο πάνω πινάκων. Ο κάθετος άξονας, στ’ αριστερά, δεν μετράει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αλλού μετράει μονάδες [: ελλάδα], αλλού εκατοντάδες και αλλού χιλιάδες [: ηπα])

Το δεύτερο κύμα

Πέμπτη 16 Ιούλη. Αφού ο βασικός πρωταγωνιστής / σολίστας της τρομοεκστρατείας, ο Μαύρος Άρχοντας, έφυγε απ’ την σκηνή, το βάθος της, τα «κρούσματα», φωτίζονται τώρα σα να είναι το πρώτο πλάνο. Είναι οξύμωρο, ιδεολογική ακροβασία: χωρίς την «προοπτική θανάτου» τι τρομοπαραγωγική αξία έχουν τα «κρούσματα»; Πρακτικά καμμία. Μπορεί μάλιστα να γυρίσει μπούμεραγκ: αν δεν υπάρχουν ουρές έξω απ’ τις εντατικές· αν δεν υπάρχουν αλαφιασμένοι γιατροί· αν απ’ την πίσω πόρτα των νοσοκομείων δεν φορτώνονται φέρετρα σε φορτηγά ψυγεία· αν οι επαγγελματίες της δημαγωγίας δεν παίζουν τον σπαραξικάρδιο ρόλο τους αναγγέλοντας κάθε μέρα πτώματα· τότε γιατί να βασανίζονται όλοι αυτοί που απλά είναι ασυμπτωματικοί ή «πέρασαν» τον covid-19 πριν κανά μήνα (αν υποθέσουμε ότι τα τεστ είναι ακριβή, κάτι που δεν ισχύει), ε;

Τα κρούσματα – σαν – απειλή δουλεύονται εδώ και λίγες εβδομάδες· αλλά το κενό στη σκηνοθεσία έγινε αντιληπτό, φαίνεται, απ’ τους τρομοσκηνοθέτες. Κι έτσι έχει αρχίσει να εμφανίζεται ένας καινούργιος πρωταγωνιστής, όμοιος αλλά και διαφορετικός απ’ τον προηγούμενο. Στη θέση του Θάνατου Τοις Μετρητοίς εμφανίζεται ο Θάνατος Επί Πιστώσει. Λέγεται «δεύτερο κύμα»…

Η ιδέα του «μολυσματικού κύματος» (πρώτου, δεύτερου, τρίτου) είναι κυνική. Κανείς δεν αναρωτιέται από που προέρχεται τέτοια «πρόγνωση» κι αν στέκει καν και καν. Φυσικά οι δημαγωγοί, σαν κατασκευαστές πραγματικοτήτων (που ταιριάζουν στις ανάγκες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης), φροντίζουν να μην γεννηθεί καμμία απορία. Αλλά επιμένουμε: τι ηλίθια ιδέα είναι αυτή;

Κατ’ αρχήν (απ’ όσα σπούδασε η επιμελής ασταμάτητη μηχανή αυτούς τους μήνες…) φαίνεται ότι είναι μια ορολογία που δεν χρησιμοποιείται στις ιογενείς επιδημίες. Για παράδειγμα η θρυλικός Η1Ν1 (που το 2009 θα εξολόθρευε τον πλανήτη…) εξακολουθεί να κυκλοφορεί τους χειμώνες έκτοτε, μαζί με άλλες παραλλαγές ιών γρίπης. Αλλά κανείς («ειδικός» ή ανειδίκευτος…) δεν λέει ότι πέρυσι υπήρξε «10ο κύμα Η1Ν1»!.. Αντίθετα, όπως συμβαίνει κατά κόρο με τους ιούς (και τους κορωνιούς), αυτό που ισχύει είναι ότι μετά την εντυπωσιακή είσοδό τους στη σκηνή της ανθρώπινης καταγραφής εξακολουθούν να κυκλοφορούν για χρόνια, «αδυνατισμένοι και αδιάφοροι».

Η τρομοφαντασμαγορία του «δεύτερου κύματος» του covid-19 επιβάλλει την ιδέα ότι αντίθετα απ’ ότι συμβαίνει γενικά με τους ιούς ΑΥΤΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΕΙΔΙΚΑ (παρόλο που έχει αδυνατίσει ολοφάνερα αφού η αύξηση των «κρουσμάτων» του συμπίπτει με την δραστική μείωση των σοβαρών ασθενειών – και των θανάτων…) ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΔΡΙΜΥΤΕΡΟΣ!!! Δυναμωμένος… από που άραγε; Από πού «παίρνουν φόρα» οι ιοί για να κάνουν έναν «δεύτερο γύρο» σαν τον πρώτο ή ακόμα χειρότερο; Τί «τρώει» ο covid-19 τώρα που δεν σκοτώνει πια για να αποκτήσει ακόμα φονικότερα ένστικτα και δυνατότητες μόλις … ξαποστάσει;

Πρόκειται για ιδέα–φόλα! Τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη μπορεί να εμφανιστεί κάποια καινούργια παραλλαγή ιού γρίπης· ή μπορεί αυτή η καινούργια παραλλαγή να συμπέσει με τον γηραλέο covid-19. Αλλά το «δεύτερο κύμα», το «μια απ’ τα ίδια και χειρότερα», μόνο με την «Δευτέρα παρουσία» του γυιού του αφεντικού μπορεί να έχει συγγένεια!!! Η «Αποκάλυψη» που χάσατε …προσεχώς!!!

Αυτήν την φόλα–ιδέα οι ειδικοί της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας την έχουν αντιγράψει … από που λέτε; Απ’ το ιδανικό των τρομοκρατών της υγείας, απ’ το ιδεώδες τους, απ’ αυτό που θα ήθελαν να συμβεί για να ξεπουλήσουν σωτηρία τα αφεντικά τους, το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι φαρμακοβιομηχανίες: απ’ την «ισπανική γρίπη» του 1918!

Με βάση τις γνώσεις (και την άγνοια) που είχαν τότε οι γιατροί, πριν έναν ολόκληρο αιώνα, καθώς και την γεωγραφία της διάδοσης εκείνου του ιού και την κυμαινόμενη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του, τα δύο χρόνια και κάτι που κράτησε εκείνη η πανδημία χωρίστηκαν σε «τέσσερα κύματα». Ωστόσο μια τέτοια ταξινόμηση θεωρείται πια προβληματική, για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, με βάση τις δυνατότητες των τότε μικροσκοπίων, οι γιατροί δεν είδαν ποτέ κανένα ιό γρίπης! Και, κατά συνέπεια, δεν ήταν σε θέση να ξέρουν αν επρόκειτο για το ίδιο στέλεχος που δρούσε επί 2 χρόνια ή για διαφορετικά στελέχη. Επιπλέον, πάλι εξαιτίας των τεχνικών ορίων των μεθόδων παρατήρησης, ήταν άγνωστο αν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη ή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους υπήρξαν μολυσματικές συνέργειες (π.χ. με βακτηρίδια ή άλλους ιούς) που αύξησαν την φονικότητα του αρχικά (“πρώτο κύμα”…) ήπιου ιού εκείνης της γρίπης. Εντέλει οι υπόλοιποι παράγοντες (π.χ. διατροφή, υγιεινή) ειδικά μεταξύ των φαντάρων του Α παγκόσμιου, δεν υπολογίστηκαν καν και καν.

Τα «κύματα» είναι λοιπόν μια αναπαράσταση καραμπινάτης άγνοιας! Ανακαλείται όμως για τις ανάγκες της τρομοπαράστασης: χθες νεκροί – σήμερα «κρούσματα» – αύριο πάλι νεκροί!!! “Αυτό λέμε και θα σας το χώσουμε στο κεφάλι, θέλετε δεν θέλετε!”

Πάρε – πάρε!!!

Το ότι μαζί με τις απειλές περί «δεύτερου κύματος» εμφανίζονται και αισιόδοξες ανακοινώσεις περί «επερχόμενων εμβολίων» θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματικό… Ε; Ακόμα κι αν προέρχονται όλα απ’ τα ίδια στόματα… Ε;

Βέβαια: ο καπιταλισμός έχει σταματήσει και υποκλείνεται στην … υγιεία των ανθρώπων…

(2η – 3η φωτογραφία: Γιατί δεν αναλαμβάνουν απευθείας την εξουσία οι big pharma αντί να σπρώχνουν μπροστά τα υπάκουα θηλαστικά που έχουν στους στάβλους τους; Γιατί είναι τόσο ντροπαλές και κρύβονται πίσω απ’ τους ιερείς τους; Αφού τις έχουμε πάρει χαμπάρι πια!

4η φωτογραφία: Η αμερικανική βιοτεχνολογική «moderna», που θέλει να σπρώξει ένα εμβόλιο mRNA – μακρυά!!!! – ανακοίνωσε χτες ότι προχωράει όπου νάναι στην «3η φάση» των δοκιμών. Ακολούθησαν, εν χορώ, άλλοι ανταγωνιστές της. Το νόημα ήταν σαφές: κρατηθείτε φοβισμένοι τρώγοντας τον Επερχόμενο Θάνατο και όπου νάναι ερχόμαστε να σας σώσουμε!

Παρόμοιες αισιόδοξες ανακοινώσεις είχε κάνει η “moderna” και τον περασμένο Μάη. Μόνο για να αποδειχθεί ότι ήταν παραμύθι, μ’ έναν μόνο στόχο: να ανέβουν ακαριαία οι μετοχές της στο χρηματιστήριο… Είναι κι αυτή μια μεγάλη παράμετρος του κράτους και του κεφάλαιου που μας αγάπησαν και θέλουν την καλή μας υγεία: τα κέρδη απ’ τα χρηματιστηριακά νταραβέρια είναι άμεσα, τοις μετρητοίς – και δεν χρειάζεται να περιμένουν το εμβόλιο…)

Θρησκευτικοί κάλοι

Δευτέρα 13 Ιούλη. Μερικές δεκάδες μέτρα απόσταση απ’ την γνωστή «αγιασοφιά», στην παλιά πόλη της Istanbul, είναι κτισμένο το μπλε τζαμί. Επίσημα: το τζαμί του Sultan Ahmed, που ‘χει δώσει το όνομα σ’ όλη τη γειτονιά. Εξίσου εντυπωσιακό σαν κτίριο με την «αγιασοφιά», τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, με τον αρχιτέκτονά του (Sedafkar Mehmed Aga) να έχει υιοθετήσει ορισμένες τεχνικές κατασκευαστικές λύσεις απ’ την «αγιασοφιά» (λύσεις που έφεραν στο βυζάντιο μαστόρια, κτίστες και μηχανικοί απ’ την ανατολή…), το μπλε τζαμί είναι ταυτόχρονα μουσουλμανική εκκλησία και αξιοθέατο για τους τουρίστες.

Γιατί πρέπει να θυμίζουμε αυτά τα κοινότοπα σε μια εποχή εθνο-χριστιανικού παραληρήματος; Για έναν απλό λόγο. Αυτό που έκανε ο Erdogan ήταν να ξανακαθιέρωσει την προσευχή της Παρασκευής στο επί 5 αιώνες τζαμί, και μετέπειτα «καλλιτεχνικό μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού» – το οποίο για τους «ελληνορθόδοξους» είναι ένας ιδεολογικός κάλος. Τις υπόλοιπες 6 μέρες της εβδομάδας το μνημείο θα συνεχίσει να είναι τουριστική ατραξιόν, ενδεχομένως με κάποια αυξημένη φροντίδα να μην ενοχλούνται πιθανοί μεμονωμένοι που προσεύχονται.

Είναι εύκολα κατανοητό τι προσφέρει στον συντηρητικό Erdogan αυτή η κίνηση: μια εύκολη, φτηνή και συμβολική χειρονομία εκπροσώπου του ισλάμ. Ας μην ξεχνάμε ωστόσο πως τόσο τον Erdogan σαν εκπρόσωπο του σουνιτισμού, όσο και τους ιρανούς παπάδες σαν εκπρόσωπους του σιιτισμού, άλλα μνημεία τους ενδιαφέρουν να απελευθερώσουν (εντός ή εκτός εισαγωγικών) απ’ τους δυτικούς «σταυροφόρους» και τους ντόπιoυς συνεργάτες τους. Το al Aqsa στην Ιερουσαλήμ / al Quds, την Μέκκα και την Μεδίνα στην επικράτεια του τοξικού…

Μ’ όλον αυτόν τον θόρυβο που ξεσήκωσε η κωλοπετσωμένη σε θέματα αντιμουσουλμανισμού χριστιανική δύση, για κάτι που δεν συνιστά ούτε στο ελάχιστο “απαγόρευση” απ’ τη μεριά του Erdogan, του έχει κάνει μεγάλη χάρη. Μεγάλη διαφήμιση. Τώρα, απ’ το μαρόκο ως την ινδονησία και τις φιλιππίνες, όλοι οι μουσουλμάνοι του πλανήτη, έμαθαν ότι οι δυτικοί «βρίζουν» έναν «δικό τους» – 25 χρόνια μετά από τότε που οι ίδιοι δυτικοί είχαν βάλει τους «δικούς τους» να αποτελειώσουν όσους περισσότερους μουσουλμάνους μπορούσαν στην Βοσνία… Έχουν ξεπέσει τόσο αυτοί οι δυτικοί ώστε δεν προσέχουν (ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) ούτε τους χρονικούς συμβολισμούς…

Δεν θα είχε άδικο ο Erdogan αν στείλει σ’ όλους αυτούς τους χριστιανούς ηγέτες από ένα κουτί σοροπιαστά γλυκά «turkish delight» απ’ τα ζαχαροπλαστεία της Istiklal… Για να τους ευχαριστήσει για τον κόπο τους να τον καταγγείλουν…

(Στο ρημαδογκουβέρνο μπορεί να στείλει διπλή μερίδα… Κυρίως επειδή, σαν «εκσυγχρονιστές» που δηλώνουν πως είναι, ξέχασαν ότι την ενίσχυση του θρησκευτικού οίστρου στο πόπολο θα την πληρώσουν, αργά ή γρήγορα, οι ίδιοι…

Κι αν βγει κανά φασιστοκομμάντο και κάψει κανά υπόγειο τζαμί, όλος ο εθνικός κορμός, δεξιός και αριστερός θα έχει την πολιτική ευθύνη…)

Οι «πολλές πραγματικότητες» 1

Δευτέρα 13 Ιούλη. Έχουμε υποδείξει ξανά και ξανά από εδώ την συστηματική πλαστογράφηση της πραγματικότητας, όχι από λούμπεν «συνωμοσιολόγους» αλλά απ’ τα κράτη, τους ειδικούς και τους δημαγωγούς τους. Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είχε και έχει πολύ απ’ αυτήν την εκστρατεία. Αποδίδαμε (και αποδίδουμε) ως ένα βαθμό αυτήν την διαδικασία στις τεχνικές δυνατότητες της 3ης και της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης.

Να όμως που δεν πρόκειται για κάτι εντελώς καινούργιο – στον πυρήνα του… Να που η διάλυση, η υπονόμευση, η «ανασυναρμολόγηση» της πραγματικότητας για μαζική χρήση έχει μεν σχέση με τα τεχνικά μέσα (προπαγάνδας) κάθε καπιταλιστικής φάσης· έχει όμως άμεση και σχέση με την συγκρότηση ολοκληρωτικών μηχανισμών εξουσίας…

Στο blog dangerfew! θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει πριν 3 χρόνια αυτήν την υπενθύμιση (ευχαριστούμε την Π. για την αποστολή). Σε μεγάλο μέρος της μοιάζει σα να γράφτηκε χτες· κι όμως γράφτηκε πριν 77 χρόνια, το 1943, απ’ τον George Orwell, στο Ξανακοιτώντας τον Ισπανικό Εμφύλιο. Ιδού λοιπόν:

«Από νωρίς στη ζωή μου είχα καταλάβει πως οι εφημερίδες δεν μεταδίδουν ποτέ σωστά τα γεγονότα, αλλά στην Ισπανία είδα για πρώτη μου φορά να γράφονται ρεπορτάζ που δεν είχαν καμιά σχέση με τα γεγονότα, ούτε καν με την έννοια του συνηθισμένου ψέματος. Είδα στις εφημερίδες ρεπορτάζ για εντελώς ανύπαρκτες ‘‘μεγάλες μάχες’’, ενώ την ίδια στιγμή δεν έλεγαν λέξη για γεγονότα στα οποία είχαν σκοτωθεί εκατοντάδες άνθρωποι. Είδα να συκοφαντούν αποκαλώντας ‘‘δειλούς’’ στρατιώτες που είχαν πολεμήσει με γενναιότητα, ενώ άλλους, που δεν είχαν ρίξει ούτε μια ντουφεκιά, να τους εξυμνούν σαν ήρωες ανύπαρκτων θριάμβων. Είδα τις εφημερίδες του Λονδίνου να μοσχοπουλούν αυτά τα ψέμματα και διανοούμενους να υψώνουν συγκινησιακούς πύργους πάνω σε γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ. (…)

Αυτό το πράγμα με τρομάζει, διότι μου δίνει την αίσθηση ότι η ίδια η έννοια της αντικειμενικής αλήθειας σβήνει από τον κόσμο. Τρέμω στην ιδέα ότι όλα αυτά τα ψέμματα κι οι συκοφαντίες μπορεί να περάσουν στην ιστορία. Πώς θα γραφτεί άραγε η ιστορία του Ισπανικού πολέμου; (…)

Γνωρίζω καλά πως είναι πια της μόδας να θεωρείται, ότι είναι ψέμματα τα περισσότερα από όσα έχουν γραφτεί για την Ιστορία. Δεν έχω πρόβλημα να δεχτώ ότι, πράγματι, η γραπτή Ιστορία κατά κύριο λόγο είναι μεροληπτική και βρίθει αναληθειών. Όμως η εποχή μας έχει εγκαταλείψει την ίδια την ιδέα ότι η Ιστορία μπορεί να γραφτεί αμερόληπτα και με σεβασμό στην αλήθεια.

Στο παρελθόν, οι άνθρωποι έγραφαν συνειδητά ψέμματα ή, χωρίς να το καταλαβαίνουν, χρωμάτιζαν μεροληπτικά αυτά που έγραφαν· ή πάλι αγωνίζονταν να εντοπίσουν και να γράψουν την αλήθεια, γνωρίζοντας καλά ότι μπορεί να κάνουν πολλά σφάλματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, πίστευαν ότι ‘‘τα πραγματικά γεγονότα’’ υπήρξαν και ότι θα μπορούσε κανείς, αν ήθελε, να τα ανακαλύψει. (…)

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ναζιστικής θεωρίας είναι ακριβώς ότι αρνείται πως υπάρχει ‘‘η αλήθεια’’. Κατ’ αυτήν δεν υπάρχει ‘‘η επιστήμη’’· υπάρχει μόνο ‘‘η Γερμανική επιστήμη’’, ‘‘η Εβραϊκή επιστήμη’’, κ.ο.κ. Σε αυτό το είδος σκέψης, το ‘‘αντικειμενικό’’ είναι ένας εφιαλτικός κόσμος, όπου ο Ηγέτης, ή κάποια κυρίαρχη κλίκα, δεν ελέγχει μόνο το μέλλον αλλά και το παρελθόν. Αν ο Ηγέτης πει ότι το τάδε γεγονός ‘‘δεν συνέβη ποτέ’’, ε τότε δεν συνέβη! Αν πει ότι ‘‘δυο και δυο κάνουν πέντε’’, ε τότε κάνουν πέντε.

Αυτό με τρομάζει πολύ περισσότερο από τις βόμβες – κι από αυτά που έζησα τα τελευταία χρόνια σας διαβεβαιώνω ότι δεν το λέω ελαφρά τη καρδία.»

Το ότι η τωρινή εποχή βρωμάει ολοκληρωτισμό, ίδιας δομικής καταγωγής με τις ιστορικές του εκδοχές, με μικρές μόνο διαφορές ως προς την εικονογράφησή του, το καταλαβαίνουν όσοι δεν κοιτάνε το είδωλό τους στους καθρέφτες. Μια διαφορά (;) είναι ίσως στο τι θεωρείται “επιστήμη”: επιστήμη είναι ΜΟΝΟ αυτό που φέρνει κέρδη στα αφεντικά. Κέρδη οικονομικά, κέρδη ελέγχου…

Δεν είναι θέμα ιδεολογίας· όχι, τουλάχιστον, κατ’ αρχήν. Είναι θέμα πελατείας.

Οι «πολλές πραγματικότητες» 2

Δευτέρα 13 Ιούλη. Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα των οικονομικών σχέσεων «επώνυμων» σωτήρων μας με αρκετές μεγάλες, διεθνείς φαρμακοβιομηχανίες. Ενώ τα στοιχεία για τις σταθερές δωροδοκίες διάφορων μελών της εντόπιας «ιεράς συνόδου υγείας» από τις big pharma (που είναι λογικό ότι ισχύει και για άλλα κράτη), με την γνωστή και τυπικά νόμιμη μορφή του «χρηματοδότηση έρευνας» ή «επιδότηση ερευνητικού έργου» (αυτά που έκανε και η novartis…) είναι πλέον γνωστά (με κάποιο κόπο μπορεί κανείς να βρει τα πάντα στη «διαύγεια»…) ΚΑΝΕΝΑΣ απ’ τα μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας, απ’ τα πιο φανατικά ως τα λιγότερο, δεν λέει κουβέντα! Δεν μιλάμε για μικροποσά. Μιλάμε για 20άρες, 50άρες, 100άρες, 150άρες χιλιάδες ευρώ, σταθερά και μόνιμα…

Αντίθετα, πολλοί απ’ αυτούς, ούρλιαζαν εναντίον του Γ. Ιωαννίδη όταν ένα ακροδεξιό αμερικάνικο blog έβγαλε, σαν «σκάνδαλο», ότι ένας πρώην ιδιοκτήτης αμερικανικής αεροπορικής εταιρείας έδωσε 5.000 δολάρια (πέντε χιλιάδες) στο crowdfunding του πανεπιστημίου του Stanford, τα οποία πήγαν, μαζί με ό,τι άλλο ποσό χρειαζόταν, σε μια έρευνα δεκάδων πανεπιστημιακών, για την φονικότητα του covid-19· μια έρευνα που ανέτρεψε τα «δεδομένα» της τρομοεκστρατείας…

Πολύ απλά: η οργανική πρόσδεση των «ειδικών της σωτηρίας μας» με τις big pharma «δεν υπάρχει»… Οι ειδικοί είναι αγνοί σαν τους πρωτόπλαστους!!! Ούτε καν οι υπερασπιστές της «δημόσιας δωρεάν παιδείας» δεν ψελίζουν μισή λέξη για την κατάληψη των ιατρικών σχολών απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες… Μ’ όλη την «αριστεροσύνη» τους έχουν αφήσει ακροδεξιούς να αξιοποιούν αυτήν την «ανύπαρκτη πραγματικότητα»… Tόσο καλά!!!

Έχουν γίνει όλοι τσατσορούφιανοι των αφεντικών; Συνεισφέρουν στην συγκινησιακή πανούκλα που παράγουν οι εγκάθετοι ελπίζοντας κι αυτοί σε κάποιες «χάρες» εδώ ή εκεί; Παριστάνουν τους «αντικαπιταλιστές» και τους «αγωνιστές» αποφεύγοντας κάθε επίθεση στην καρδιά των μετασχηματισμών; Ότι και νάναι έχουν ανοίξει για τα καλά τον δρόμο σε διάφορα φασισταριά, κι είναι η δεύτερη φορά που το κάνουν, μετά τα “αντιμνημονιακά” και “ζήτω το εθνικό νόμισμα” καραγκιοζιλίκια τους…

(φωτογραφίες: Ενδεικτικές χρηματοδοτήσεις του αρχι-ιερέα. Υπάρχουν πολύ περισσότερες και για άλλα μέλη της «ιεράς συνόδου»…)