Tag: νόμοι σχέσεις

Mama africa…

Τετάρτη 21 Οκτώβρη. Οι ειδικοί ξύνουν τα κεφάλια τους (δεν είναι σίγουρο ότι είναι καλογεμισμένα). Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, τρώει τα λυσσακά του: μια ολόκληρη ήπειρος, η αφρική, που είχε επάνω της ένα τεράστιο Χ σε σχέση με τον covid 19, διαψεύδει προβλέψεις, αλγόριθμους, προσδοκίες και πρωτοκοσμικούς σχεδιασμούς. Αν και στην αφρική ζει το 17% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει μόνο το 3,5% των διαπιστωμένων κρουσμάτων! Τι στην ευχή; Ούτε αναπτυγμένη είναι καπιταλιστικά, ούτε ιδιαίτερα συστήματα δημόσιας υγείας έχει… (Έχει πρώτες ύλες, γι’ αυτό χρειαζόταν μια γενναία απόβαση δυτικών πεζοναυτών – με – εμβόλια…) Γιατί στην αφρική δεν πεθαίνουν σαν τις μύγες απ’ τον covid 19 όπως θα όφειλαν (στις δυτικές φαρμακοβιομηχανίες) διάβολε;

Στο τέλος του Σεπτέμβρη η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, με πληθυσμό 66 μύρια, είχε δηλωμένους 41.980 νεκρούς… Και η κένυα, με 51 εκατομμύρια, είχε 691… Οι πρωτοκοσμικοί ειδικοί ψάχνουν και ξαναψάχνουν. Οι «συνωμοσιολογίες» τους δεν βγαίνουν: ούτε κρύβουν τους νεκρούς τους, ούτε κλέβουν στο μέτρημα.

Συμβαίνουν βέβαια ορισμένα γουστόζικα και περίεργα. Ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού της κένυα είναι τα 20 χρόνια· στο ενωμένο βασίλειο τα 40 χρόνια. Αν (λένε οι ειδικοί) γινόταν πληθυσμιακή αναγωγή και ηλικιακή προσαρμογή του βρετανικού πληθυσμού στα κενυάτικα δεδομένα, τότε στην αγγλία θα μετρούσαν 5.000 νεκρούς· και πάλι μεγάλη διαφορά απ’ τους σχεδόν 700 στην κένυα. Ο.Κ. λέει η ασταμάτητη μηχανή. Αν, επιπλέον, δεν έπαιζε «κοινή δεξαμενή» στην αγγλία και χρεώνονταν στον covid 19 μόνο οι αληθινές θανατηφόρες ευθύνες του (10%; 12%;), τότε οι νεκροί του covid στην αγγλία, (μετά από όλες τις πληθυσμιακές και ηλικιακές αναγωγές και προσαρμογές) θα ήταν 500 – 600. Λογικός αριθμός σε σχέση με τους 700 στην κένυα…

Παράξενο παιχνίδι η στατιστική: μπορεί να επιτρέψει στην κένυα να βγάλει την γλώσσα της στην αγγλία.

Αλλά κανείς δεν τολμάει να δείξει το πιθανά τρομακτικό φούσκωμα των αριθμών, το οποίο ΔΕΝ συμβαίνει σ’ όλο τον πλανήτη – συμβαίνει όμως εκεί που υπάρχουν διάφορα κρατικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Απομένουν ιατρικές υποθέσεις του είδους: μήπως λόγω του νεαρού της ηλικίας των αφρικανών η μόλυνση έχει μεν απλωθεί αλλά χωρίς συμπτώματα, οπότε έχουν φτάσει πια στο επίπεδο της γενικής ανοσίας πληθυσμού; Μήπως έχουν ανοσία στον covid 19 για γενετικούς λόγους; Μήπως τα εμβόλια για την φυματίωση λειτουργούν και εναντίον του covid 19; Μήπως είναι πιο σκληραγωγημένοι; Μήπως φταίει ο καιρός; Μήπως φταίει ο αέρας;

Θα μπορούσαν να γίνουν κι άλλες ερωτήσεις, αλλά αυτές θα ήταν ριζικά προκλητικές. Μήπως, για παράδειγμα, υιοθέτησαν την κινέζικη παραδοσιακή ιατρική (συγκεκριμένα τσάγια) που πράγματι τους προτάθηκε και τους μεταφέρθηκε, για την αντιμετώπιση των ήπιων και μέτριων περιστατικών, οπότε δεν εξελίσσονται σε σοβαρά; (Η απάντηση είναι μάλλον «ναι», αφού στην μαύρη ήπειρο δεν έχουν τις δυτικές προκαταλήψεις).

Όπως και νάχει, με το καλοκαίρι να μπαίνει στο νότιο ημισφαίριο, οι κάτοικοι της αφρικής φαίνεται να έχουν γλυτώσει απ’ το μεγάλο κακό που ετοίμαζε σε βάρος τους το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (π.χ. Event 201…): να γίνουν αυτοί κι αυτές η πρώτη μεγάλη μάζα επιβολής των high tech εμβολίων.

Απομένουμε εμείς να γίνουμε τα guinea pigs της βιομηχανίας της υγείας. Και επειδή αυτό δεν είναι, φαίνεται, αρκετό, θα προσπαθήσουν να μας κάνουν πειραματόζωα υπό το θερμό χειροκρότημα του υγιεινομικού στρατού τους, που επίσης θα γίνει περιματόζωο…

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 15

Τετάρτη 21 Οκτώβρη. Έχουμε ήδη υποστηρίξει ότι η κοινοβουλευτικοποίηση μιας ασήμαντης υποκοσμιακής συμμορίας φασιστικών βοθρολυμάτων μεθοδεύτηκε μεν από αυτό που ονομάζουμε «σύστημα Χ» (και μπορείτε να το πείτε με διαφορετικές λέξεις βαθύ κράτος…) αλλά έγινε αποδεκτή απ’ το σύνολο σχεδόν των πολιτικών βιτρινών: η απίστευτη χρονοτριβή στην πρώτη δίκη (που θα συνεχιστεί με μια ακόμη ως το εφετείο…) είχε τόσα οφέλη για την «εγκληματική οργάνωση» ώστε μόνο σαν γερή αποζημίωση για παροχή υπηρεσιών μπορεί να θεωρηθεί.

Ποιές είναι αυτές οι υπηρεσίες που κλήθηκαν να παράσχουν τα βοθρολύματα μέσω της κοινοβουλευτικοποίησής τους; Ποιά ήταν η αποστολή τους; Η πρώτη είναι, ίσως, πιο εύκολο να ανιχνευτεί. Χωρίς να σπρωχτεί στο κέντρο της «επίσημης» πολιτικής σκηνής αυτή η συμμορία, μόνο με τις δικές της «οργανωτικές δυνατότητες», θα ήταν αδύνατο να απλωθεί σχεδόν σε όλη τη επικράτεια. Ήταν το «κύρος», η «νομιμοποίηση» και η εξουσία που δίνουν οι γραβάτες στο κοινοβούλιο (σε μια παράδοση 2 αιώνων πολιτικού προσοδισμού), στην αρχή σαν κατάλληλα μοχλευμένη προοπτική (πριν τις εκλογές του Μάη του 2012) και, ύστερα σαν λαϊκό κατόρθωμα και θέληση, που εξασφάλισε ότι μια συμμορία μαχαιροβγαλτών που δεν πέρασε ποτέ τα 100 – 150 μέλη θα εξασφάλιζε σε ιστορικό χρόνο dt παραρτήματα σχεδόν παντού στο ελλαδιστάν!

Γιατί χρειαζόταν, όμως, το «σύστημα Χ» τέτοιου είδους παραρτήματα σχεδόν παντού απ’ τα τέλη του 2011 (μετά το παλατιανό πραξικόπημα κατά του Παπαντρέου του Γ) και μετά; Τα χρειαζόταν σαν εύκολα κινητοποιήσιμα «τάγματα εφόδου» σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο διασάλευσης της δημόσιας τάξης μεγάλης κλίμακας. Ήταν η μεγέθυνση στα όρια της επικράτειας της συνταγής της αντι-εξέγερσης που ακολουθήθηκε το 2009 στο κέντρο της Αθήνας: «ανακατάληψη»…

Αυτή η αποστολή επιτεύχθηκε γρήγορα και χωρίς δυσκολία. Φυσικά χάρη στον μικροαστισμό – τον «λαό». Θα πούμε δυο κουβέντες γι’ αυτόν σε μελλοντικό σημείωμα, ωστόσο εδώ χρειάζεται ξανά η ταξική μας έρις. Ορισμένοι βολεύονται να θεωρούν ότι ήταν η κρίση (εμπιστοσύνης προς τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, πασοκ και νέα δημοκρατία) που έσπρωξε τον «λαό» στην «αντι-πολιτική», και (θεωρούν αυτονόητη την συνέχεια) στον φασιστικό, βοθρολυματικό εξτρεμισμό.

Εκείνο που κουκουλώνουν αυτοί οι σοφοί είναι ότι ήδη απ’ την μεταπολίτευση και μετά, και οπωσδήποτε απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ύστερα, έχει υπάρξει στα μέρη μας μια συνεχής πολιτική και ιδεολογική παρουσία ενάντια στα κόμματα και το κοινοβούλιο: αυτό που έχει ονομαστεί αναρχία. Αν το μοναδικό κίνητρο των «αγανακτισμένων» μικροαστών ήταν η απογοήτευση απ’ τα κόμματα του κοινοβουλίου τότε η «έξοδός» τους ήταν ήδη υπαρκτή και γνωστή: ζήτω η αναρχία!

Αλλά όχι! Η απογοήτευση οφειλόταν στον σημαντικό περιορισμό των πολιτικών προσόδων… Και, κατά συνέπεια, το ζητούμενο δεν ήταν κάποιου είδους χειραφέτηση απ’ τις δομές του πολιτικού προσοδισμού αλλά, αντίθετα, η αναγέννηση αυτών των δομών, με όσο μεγαλύτερη σκληρότητα ήταν δυνατόν. Και, φυσικά, με όρους βίας της εξουσίας. Η αναρχία που παρά το πλήθος των εκδοχών της είναι σαφέστατα αντικοινοβουλευτική ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ελκυστική σε τέτοιους προσανατολισμούς…

Η απόδειξη των πιο πάνω ισχυρισμών μας βρίσκεται σε ένα φαινόμενο που πολλοί ξέρουν αλλά προσπαθούν να ξεχάσουν. Απ’ την στιγμή που προκηρύχτηκαν οι προώρες εκλογές για τις 25 Γενάρη 2015 (τέλη Δεκέμβρη 2014), επί περίπου 1 μήνα, ένα δίλημμα βασάνιζε πολλές χιλιάδες «αγανακτισμένους»: συριζα ή χρυσή αυγή; συριζα ή χρυσή αυγή;

Το δίλημμα αυτό (πιθανότατα μοναδικό στην επίσημη πολιτική ιστορία του νέου ελληνικού κράτους) είναι αποκαλυπτικό. ΔΕΝ ήταν έκφραση κάποιας «αντιπολιτικής» ούτε η αντανάκλαση του (αναρχικού μεν, κλεμμένου δε) συνθήματος «να καεί, να καεί…»! Είναι σαφέστατα δίλημμα προσδοκίας, επιθυμίας σκλήρυνσης της εξουσίας – προς οποιουσδήποτε «άλλους», όχι «εκτός συνόρων» αλλά και εντός. Το ζητούμενο σ’ εκείνη την ιστορική φάση απ’ αυτές τις πολλές χιλιάδες που εξομολογούνταν ανοικτά τον προβληματισμό τους «συριζα ή χρυσή αυγή;» (και από πολλοί περισσότερους που είχαν απαντήσει στο δίλημμα) ήταν να εκδηλωθεί στην «κορυφή της πολιτικής εξουσίας» εκείνο που οι μικροαστοί φαντασιώνονταν ήδη απ’ το 2011: «να σπάσουν κεφάλια». Και, φυσικά, στην διαδικασία αυτή (διαδικασία “εκκαθάρισης” αναμφίβολα…) να ξανανοίξουν οι πολιτικές πρόσοδοι, όχι βέβαια για όλους! Μόνο για τους «πιστούς» της βίαιης αποκατάστασης / αναγέννησης του πολιτικού προσοδισμού.

Τα βοθρολύματα ταίριαζαν σ’ αυτό το ζητούμενο. Όχι σαν ακροδεξιοί, έτσι απλά. Αν ο ρόλος προοριζόταν για απλά ακροδεξιούς θα τον είχε πάρει ο λα.ο.σ. Είχε ό,τι χρειαζόταν. Ταίριαζαν σαν μαχαιροβγάλτες με κουστούμια! Ήξεραν καλά τι ψήφιζαν οι ντόπιοι μικροαστοί όχι μόνο 2012, αλλά και σ’ όλες τις υπόλοιπες εκλογές ως το καλοκαίρι του 2019. Θα ξέρουν και στις επόμενες εκλογές, αυτές της απλής αναλογικής…

Κι αυτό ήταν ο πρώτος λόγος που (θεωρούμε ιδιαίτερα πιθανό) ότι το αφεντικό, το «σύστημα Χ», άρχισε να «προβληματίζεται» με τους συγκεκριμένους υπαλλήλους του. Η «επιρροή» (και «πολιτική») των βοθρολυμάτων, απ’ το 2012 και μετά, μεγάλωνε καλπάζοντας όσο περισσότερο αποδεικνυόταν πόσο καθάρματα είναι – στους δρόμους, στις πλατείες! Η αύξηση της επιρροής σήμαινε όχι μόνο διαρκή αύξηση των «ποσοστών» τους στις δημοσκοπήσεις (πριν την δολοφονία του Π. Φύσσα είχαν φτάσει στο 15%…) αλλά και «συρροή μελών».

Μόνο που «συρροή μελών» σε ένα υποκοσμιακό κύκλωμα που έχει, πια, την εντελώς δική του κοινοβουλευτική κάλυψη αλλά με τους δρόμους των «κανονικών» πολιτικών προσόδων περιορισμένους (λόγω διεθνούς επιτήρησης), ένα μόνο πράγμα μπορούσε να σημαίνει: όλο και πιο εντεινόμενη ζήτηση για εγκληματικά «μεροκάματα»!

Έτσι, η επιτυχία των βοθρολυμάτων (προς χαρά του «συστήματος Χ») σήμαινε ταυτόχρονα δύο πράγματα: αφενός αύξηση όσων ήταν διατεθειμένοι να τους ψηφίσουν (κάνοντάς τους ακόμα και «αξιωματική αντιπολίτευση»…)· απ’ την άλλη διόγκωση του «κύκλου εγκληματικών εργασιών» απ’ την μεριά τους. Νταβατζιλίκια (κατά κύριο λόγο σε βάρος μεταναστών), «προστασία σπιτιών» (δοκιμασμένη ήδη στον Αγ. Παντελεήμονα…), σωματεμπορία, διακίνηση πλαστών χαρτονομισμάτων… Όμως αυτά δεν ήταν αρκετά. Χρειάζονταν διαρκώς επέκταση των εγκληματικών προσόδων (η παράνομη εκδοχή του πολιτικού προσοδισμού…) Από ένα σημείο και μετά η κοινοβουλευτικοποιημένη υποκοσμιακή συμμορία άρχισε να πέφτει (αναγκαστικά) πάνω στα από χρόνια εδραιωμένα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος! Αυτό φάνηκε έντονα στις δυτικές γειτονιές της Αθήνας…

Δύο πλευρές, δύο όψεις υπερ-επέκτασης, που ήταν (εκτιμάμε) εκτός του αρχικού σχεδιασμού! Πριν την δολοφονία του Π. Φύσσα… Τότε που ενόψει της ανάληψης της προεδρίας της ε.ε. (πρώτο εξάμηνο 2014) οι άθλιοι ευρωπαίοι άρχισαν να κουβεντιάζουν μεγαλόφωνα ότι πρέπει να αφαιρεθεί η προεδρία από ένα κράτος που έχει τόσους νεοναζί βουλευτές…

Το μεθύσι της βοθρολυματικής υπερεπέκτασης οδήγησε (και) στην δολοφονία του Π. Φύσσα. Αλλά αυτή η δολοφονία, με τη σειρά της, έγινε η αφορμή των απαραίτητων «παρεμβάσεων» / «διορθώσεων» σε επιμέρους χαρακτηριστικά της αποστολής που είχε ανατεθεί στα βοθρολύματα…

Mortality rate 1

Τρίτη 20 Οκτώβρη. Το καλό (για εμάς) με όσους, λίγους ή πολλούς, υπηρετούν έντιμα την ιατρική που βασίζεται σε αποδείξεις (evidence based medicine) είναι ότι οι κάθε είδους λακέδες οποιουδήποτε μαχαραγιά μπορούν να τους λοιδωρήσουν, να τους βλαστημίσουν, να τους προβοκάρουν, να τους λογοκρίνουν… ακόμα και στη φωτιά να τους ρίξουν, σαν άλλους Giordano Bruno. Δεν μπορούν όμως να τους διαψεύσουν, όταν καταθέσουν τα στοιχεία και τις αποδείξεις των συμπερασμάτων τους.

Κάποιοι πρωτοκλασσάτοι παγκόσμια αναγνωρισμένοι ειδικοί (καμμία σχέση με την περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή η οποία, έτσι κι αλλιώς, έχει κατακτήσει συλλογικά και έγκαιρα μια εργατική κριτική προσέγγιση…) αμφισβήτησαν απ’ την αρχή όλα τα βασικά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Θα πρέπει να θυμήσουμε (σε όσες και όσους σκέφτονται αντί να χωνεύουν και να αφοδεύουν τις φόλες που μοιράζει το σύστημα) ότι στις αρχές του περασμένου Μάρτη ο Π.Ο.Υ., αφού είχε ήδη κηρύξει παγκόσμιο συναγερμό («πανδημία»), ανακήρυξε σαν ποσοστό θνητότητας από μόλυνση covid-19 τον αριθμό 3,5% – ένα νούμερο, που αν ήταν αληθινό, θα ήταν πράγματι επικίνδυνα υψηλό και δείκτης ανησυχητικά μεγάλης απειλής απ’ τον τσαχπίνη.

Πώς είχε προκύψει εκείνο το «3,5%»; Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο Π.Ο.Υ. είχε υιοθετήσει κάποια αρχικά μεγέθη (ως τον Φλεβάρη) απ’ την Wuhan (θάνατοι προς διαπιστωμένα κρούσματα) αν και ήταν ήδη σαφές ότι όσοι είχαν «κολλήσει» εκεί αλλά δεν είχαν συμπτώματα ήταν πολλοί περισσότεροι / ες και δεν είχαν εντοπιστεί / καταγραφεί ως εκείνη την χρονική στιγμή (πάνω φωτογραφία από δημοσίευση στο the lancet).

Αν επρόκειτο να κάνει υπεύθυνη εκτίμηση με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια ο Π.Ο.Υ. ΔΕΝ έπρεπε να προχωρήσει σε τέτοιου είδους τρομοκρατική διακήρυξη!! Ήταν πολύ νωρίς για οποιαδήποτε σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης και ήταν γνωστό ότι έλειπαν σχεδόν όλα τα βασικά στοιχεία για την διάδοση, την μολυσματικότητα και την βαρύτητα του ιού. Οι e.b.m. γιατροί το φώναξαν με κάθε τρόπο – μάταια. Μάταια επειδή η «πρόβλεψη» του Π.Ο.Υ. ταίριαζε γάντι στα ζητούμενα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Γνωρίζοντας ποιές μπίζνες το συγκροτούν και τι χρηματοδοτική σχέση έχουν με την γραφειοκρατία του Π.Ο.Υ. έχουμε κάθε δικαίωμα να υποστηρίξουμε ότι η βιασύνη για την εκκίνηση της τρομοεκστρατείας εκ μέρους του «τυπικά παγκόσμια υπεύθυνου» Π.Ο.Υ. δεν οφειλόταν σε αμέλεια. Αλλά σε δόλο και συγκεκριμένα συμφέροντα.

Από τότε ως σήμερα ξετυλίχτηκαν ταυτόχρονα δύο αντίπαλες θέσεις. Η τρομοκρατική, του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Έχοντας στον στάβλο τους τα μήντια παλιά και νέα, οι big pharma, οι big tech, οι big insurance και τα στρατοαστυνομικά συμπλέγματα, μετέτρεψαν βιαια την τόσο βολική «προφητεία» των αρχών της άνοιξης σε εικονική πραγματικότητα. Τόσο εντατική ώστε να μοιάζει σαν πραγματική πραγματικότητα. Ο Johny Bananas υποστηρίζει ότι αυτήν την εικονική πραγματικότητα την «δέχεται» σαν «πραγματική» το 99,9 της «επιστημονικής κοινότητας». Έτσι τον βολεύει, έτσι λέει.

Η άλλη θέση ήταν των αιρετικών, που επέμεναν ότι γίνεται (όχι τυχαία) υπερδιόγκωση της απειλής του covid-19, υποδεικνύοντας διακριτικά (κάποιοι απ’ αυτούς) την αιτία: τα (νέου τύπου) εμβόλια και τις φαρμακοβιομηχανίες. Παρότι λοιδωρήθηκαν, βρίστηκαν, προβοκαρίστηκαν ακόμα και απαγορεύτηκαν αυτοί οι αιρετικοί, συνέχισαν να επιμένουν. Γιατί μπορεί να είχαν απέναντί τους ό,τι πιο τερατώδες έχει φτιαχτεί ως τώρα απ’ την καπιταλιστική εξέλιξη σε σχέση (και ενάντια) στην ανθρώπινη υγεία συν τον διάχυτο κοινωνικό ανορθολογισμό, είχαν όμως με το μέρος τους τα στοιχεία και τις αποδείξεις της αλήθειας.

Mortality rate 2

Τρίτη 20 Οκτώβρη. Πέρασε καιρός. Όχι πολύς αλλά έντονα βίαιος. Και έφτασε η στιγμή που ο Π.Ο.Υ. ενώ δεν έχει αναθεωρήσει τις αρχικές προφητείες του (χρειάζονται πάντα!!) αναγκάστηκε να θεωρήσει έγκυρη μια μετα-έρευνα που αποδεικνύει την τραγική του αποτυχία – αν και όχι τον δόλο του. Δράστης αυτής της έρευνας; Ο γνωστός (και μισητός απ’ τους φίλους της καραντίνας) Γιάννης Ιωαννίδης.

Γιατί αναγκάστηκε ο Π.Ο.Υ.; Η συγκεκριμένη έρευνα, που αποδεικνύει ότι ως τα μέσα Σεπτέμβρη η «μέση θνητότητα» του covid 19 παγκόσμια ήταν 0,23% εξετάστηκε και ξανα-εξετάστηκε από τρίτους, ανεξάρτητους κριτές – και βρέθηκε έγκυρη. Τι θα μπορούσε να κάνει το αρχηγείο / βιτρίνα του τρόμου εφόσον του στάλθηκε προς δημοσίευση; Την δημοσίευσε – αλλά να είστε σίγουροι ότι θα «πνιγεί»: δεν πρόκειται να αποκτήσει δημοσιότητα…

Πέρα απ’ τα υπόλοιπα (που έχουμε τονίσει με κόκκινο στην φωτογραφία επάνω), έχει το ενδιαφέρον της κι αυτή η απόδειξη: σε ηλικίες κάτω των 70% η θνητότητα (ανάλογα με το μέρος) είναι από 0,00% έως 0,31%, με χοντρικό διάμεσο ποσοστό το 0,05%. Πέντε θάνατοι στις 10.000 «μολύνσεις» για τις ηλικίες κάτω των 70 είναι το άκρως αντίθετο μιας “φονικής απειλής”, αν οι λέξεις έχουν ακόμα νόημα! Απ’ την άλλη δείχνει τι έπρεπε να έχει γίνει εξ’ αρχής: να προστατευτούν οι άρρωστοι ηλικιωμένοι, καθώς και όσοι / όσες κάτω των ’70 είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας. Αυτό ΔΕΝ έγινε!…

(Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και θα μπορούσε αυτή η μετα-έρευνα να είναι συλλογική, ο Ιωαννίδης την πήρε πάνω του μόνος του. Ένα είδος προσωπικής απάντησης στις χυδαιότητες που έχει ακούσει; Γιατί όχι;)

Αν σημειώσουμε επίσης δύο πράγματα. Πρώτον ότι ο Ιωαννίδης δεν αμφισβητεί τον αριθμό όσων πεθαίνουν και χρεώνονται στον covid-19 χωρίς να είναι αυτός η αιτία. Δεν αμφισβητεί, δηλαδή, τις «κοινές δεξαμενές» όπως αυτές φτιάχνονται και σερβίρονται. Αν αναγνωριστεί κάποτε αυτό που έχει γίνει ήδη σαφές από δειγματοληπτικές νεκροψίες, ότι δηλαδή έως το 10% των «κοινών δεξαμενών» στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη μπορεί να αιτιολογηθεί με βεβαιότητα σε επιπλοκές του covid, τότε το 0,23% θα πέσει κατά πολύ. Δεύτερον, ότι απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά ο μεν αριθμός των «μολυσμένων» έχει ανέβει, αφού έχουν πολλασιαστεί τα (επικίνδυνα) τεστ PCR, ενώ αντίστοιχα ο αριθμός των θανάτων έχει πέσει πολύ. Άλλη μια σημαντική μείωση του 0,23%…)

Οι νεκροί είναι νεκροί, και το πένθος είναι πένθος. Όταν όμως εξαπολύεται μια τρομοεκστρατεία τέτοιας έκτασης και τέτοιας έντασης, οι ζωντανοί έχουν επίσης τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματά τους! Απ’ αυτήν την άποψη έχει σημασία η σύγκριση της αποδεδειγμένης πια θνητότητας του covid 19 με εκείνη των ιών (και των πανδημιών) γρίπης. Το παρακάτω απόσπασμα (από σχετικό επιστημονικό άρθρο) είναι κατατοπιστικό:

Μόνο η γρίπη του 1918 (η αποκαλούμενη «ισπανική») είχε θνητότητα μεταξύ 2 και 3%, της ίδιας τάξης μεγέθους δηλαδή με τις «προβλέψεις» του Π.Ο.Υ. για τον covid… Αυτό ενοχοποιεί ακόμα περισσότερο εκείνη την «προβλέψη» του 3,5% και όσους την υιοθέτησαν (επειδή τους ήταν χρήσιμη): άνοιξε τον δρόμο σε κάθε κάθαρμα με γραβάτα και σε κάθε πληρωμένο εγκάθετο που παριστάνει τον «ειδικό» σωτήρα της ανθρωπότητας να ανεμίζουν συνέχεια πάνω απ’ τα κεφάλια μας τον μαζικό θάνατο του 1918…

Ύστερα υπάρχουν δύο τουλάχιστον πανδημίες γρίπης με υψηλά ποσοστά θνητότητας. Του 1957 ήταν 0,6%, υπερδιπλάσια δηλαδή του covid 19. Και του 1968 λίγο μικρότερη (2%). Αλλά από εκείνη την μαγική χρονιά, το ’68, κανείς δεν θυμάται τον θάνατο απ’ τις επιπλοκές της γρίπης. Όλοι θυμούνται την έκρηξη ζωής, που αποκλήθηκε (σωστά) παγκόσμια επανάσταση!

Το 2018 – 2019 η θνητότητα λόγω γρίπης στις ηπα ήταν 0,18%. Το 0,23% του covid είναι αισθητή διαφορά στο βαθμό που πολλαπλασιάζεται επί εκατοντάδες χιλιάδες «φορείς». Όμως το 0,18% βρίσκεται στην ίδια τάξη μεγέθους με το 0,23%· πράγμα που αποδεικνύει ότι ο χαρακτηρισμός της πανδημίας του covid σαν επιδημίας κάπως σοβαρής γρίπης ήταν (και είναι) ακριβέστατη. «Κάπως»: το 1957 η γρίπη ήταν πολύ πιο φονική παγκόσμια – χωρίς να είναι σαν του ‘18.

Δεν ενδιαφέρει την ασταμάτητη μηχανή να πείσει οποιονδήποτε φίλο της καραντίνας. Την ενδιαφέρει σίγουρα, σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται (και όχι μόνο με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα) να έχει τεκμηριώσει με σοβαρό τρόπο τις απόψεις της, υπέρ και για λογαριασμό εκείνων που θέλουν να διαμορφώνουν γνώμη βασισμένη σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε ιδεολογίες και λοιπά υποπροϊόντα της ανθρώπινης εθελοδουλείας.

Με αυτή την έννοια όχι απλά η έρευνα του Ιωαννίδη αλλά, επιπλέον, το γεγονός ότι η βιτρίνα ελέγχου της τρομοεκστρατείας (ο Π.Ο.Υ.) αναγκάστηκε να την δημοσιεύσει «με την υπογραφή» του, αποτελεί άλλη μια γερή απόδειξη για εμάς, άλλη μια γερή απόδειξη ότι απ’ αυτές εδώ τις ψηφιακές σελίδες ποτέ δεν διαβάσατε … παραμυθάκια. (Αν έχει ορκιστεί σε κάτι το Sarajevo είναι εκείνο που αφορά όλους και όλες εσάς: ποτέ δεν θα υποτιμήσει τη νοημοσύνη σας! – παλεύει γι’ αυτό, κι ας μην το ζήτησε κανείς!)

Η αξία της ζωής

Τρίτη 20 Οκτώβρη. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει όμως, ακόμα κι αν η κεντρική βιτρίνα της θανατοπολιτικής (ο Π.Ο.Υ.) αναγκάστηκε προς στιγμήν να αναγνωρίσει έμμεσα αυτό που είναι. Καθόλου δεν έχουμε ξεμπερδέψει.

Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να μετατρέψουν τους υποχόνδριους των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών, εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιους, σε στρατιώτες / «ακτιβιστές» του τρόμου. Διαθέτουν τώρα έναν πειθαρχημένο στρατό κοινωνικά παρανοϊκών, που γεύτηκαν και ξαναγεύτηκαν την χαρά, την «δύναμη» και την «αναγνώριση» της ελεεινολογίας απέναντι στη λογική, στα επιχειρήματα, στις αληθινές επιστημονικές αποδείξεις. Έχουν αγέλες που μεθάνε ακολουθώντας, πιστεύοντας, υπακούωντας σε κάθε είδους αντιστροφή της πραγματικότητας. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που έφαγε και χώνεψε την ψευδοεπιστήμη του κάθε Ferguson, του κάθε Drosten, του κάθε Σύψα: τα διαγράμματα, τις καμπύλες, την χειραγωγημένη αλγοριθμοποίηση. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που θεωρεί δικαίωμά του (και υποχρέωση όλων των άλλων) την αλγοριθμική φυλάκιση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης… Έχουν νομιμοποιήσει την λογοκρισία, και θα οξύνουν τις σχετικές απαγορεύσεις. Κι έχουν στη διάθεσή τους, επιπλέον, μια “5η φάλαγγα”: τους κάθε είδους τερατολόγους που επιφανειακά μεν εκδηλώνονται σαν αντίπαλοι των απαγορεύσεων, ουσιαστικά όμως βραχυκυκλώνουν με ασυναρτησίες την τεκμηριωμένη εργατική αντικαπιταλιστική και αντικρατική κριτική.

Επανερχόμαστε στα “κροταλίσματα”: μην ξεχνάτε ότι αυτοί έχουν την εξουσία! Και έχοντας την εξουσία θα εξαντλήσουν (σε βάρος μας, σε βάρος κάθε αξίας της ζωής) οποιοδήποτε μέσο έχουν στη διάθεσή τους· ή/και θα φτιάξουν στο μέλλον. Αυτός ο πόλεμος που ξεκίνησε ανοικτά πια έχει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες: όλους και όλες που είναι οι “παράπλευρες απώλειες”, υποφέροντας ηθικά, συναισθηματικά, αισθητικά, λογικά απ’ τους καθεστωτικούς εκβιασμούς και την υποστηρίξη που τους παρέχουν οι συμβιβασμένοι.

Βρισκόμαστε στην αρχή, και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε βαθιά. Η συγκινησιακή πανούκλα που έχει υποκαταστήσει εδώ και χρόνια τόσο τα συναισθήματα όσο και τη λογική είναι το ακριβώς αντίθετο των προϋποθέσεων της συνείδησης. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον πλούτο και την δημιουργικότητα της ζωής και στην βιοπολιτική / θανατοπολιτική του καπιταλισμού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα είναι μακριά, δύσκολη και σκληρή· σε εδάφη κακοτράχαλα.

Καλώς ήρθατε στον πραγματικό 21ο αιώνα!

Από καυγάδες μαθαίνεις και καμμιάν αλήθεια

Τρίτη 20 Οκτώβρη. …Ένα εμβολιαστικό κέντρο θα πρέπει να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές και πιστοποιήσεις ασφαλείας. Είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητο ο εμβολιασμός να γίνεται κάτω από ιατρική επίβλεψη καθώς οι πιθανότητες σοβαρών επιπλοκών δεν είναι αμελητέες και μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε θανάτους αν δεν υπάρξει ΑΜΕΣΗ ιατρική φροντίδα…

Ποιός το λέει αυτό; Ο γ.γ. του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου αγγειολόγος Γ. Ελευθερίου. Το μυαλό σας ίσως πάει στα επερχόμενα «σωτήρια» εμβόλια μεταλλάξεων – για τον covid 19. Όχι. Πρόκειται για απόσπασμα από κείμενο του περασμένου Φλεβάρη. Και αφορά το εμβόλιο για την γρίπη!

Τι είχε συμβεί; Το συνδικάτο των γιατρών τσακωνόταν με το συνδικάτο των φαρμακοποιών για το αν θα μπορούν οι δεύτεροι να κάνουν το εμβόλιο της γρίπης στα φαρμακεία τους ή όχι. (Για τα φράγκα ο καυγάς…) Για να επιχειρηματολογήσει, λοιπόν, ο γ.γ. του ΠΙΣ υπέρ του «όχι» μαρτύρησε και τα πιο πάνω. Για πιθανότητες όχι αμελητέες σοβαρών επιπλοκών, που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε θανάτους αν δεν υπάρξει ΑΜΕΣΗ (ο τονισμός του πρωτότυπου) ιατρική παρέμβαση.

Έχει το ενδιαφέρον του το γεγονός ότι πρόεδρος του πανελλήνιου φαρμακευτικού συλλόγου Σ. Ζήκας που απάντησε τον γ.γ. του ΠΙΣ δεν αμφισβήτησε την όποια επικινδυνότητα του συγκεκριμένου εμβολίου… Αντίθετα υπεραμύνθηκε του κλάδου του, υποστηρίζοντας ότι η πιστοποίηση που παίρνουν οι φαρμακοποιοί για να μπορούν να κάνουν εμβόλια δίνεται μετά από την εκπαίδευσή τους από γιατρούς. Πράγμα που υπονοεί ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν «έκτακτες καταστάσεις». (Αν και οι επικίνδυνες παρενέργειες δεν εκδηλώνονται ακαριαία…)

Δεν είναι αρμοδιότητα της ασταμάτητης μηχανής να προτείνει ή να αποτρέπει τον οποιονδήποτε σε σχέση με τους εμβολιασμούς κατά της γρίπης. Είναι όμως ευθύνη της όταν εντοπίζει «εξομολογήσεις» που αφορούν τους πάντες αλλά γίνονται μόνο «μεταξύ ειδικών» να τις κοινοποιεί. Μπορεί ο αρχισυνδικαλιστής γιατρός να ήταν υπερβολικός· μπορεί και όχι. Επαφίεται στην κρίση του καθενός…

(Τα στοιχεία προέρχονται απ’ το περιοδικό «ο κόσμος του φαρμακείου», τ. 449, 20/2/2020).

Προσοχή στη συσκευασία!

Δευτέρα 19 Οκτώβρη. Απορούμε. Οι επαναστατικοί κύκλοι των φίλων της καραντίνας δεν το έχουν πάρει χαμπάρι; Να συστήσουν στον λαό να φοράει αντιασφυξιογόνες μάσκες (για τους «μυρμηγκοφάγους» μιλάμε, αυτές τις full face με το διπλό φίλτρο) αντί να πέφτει θύμα του κάθε Johny Bananas, του κάθε τυχάρπαστου βιομήχανου, δημαγωγού, πολιτικού, πελάτη των antisocial media, “ειδικού”; ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΣΚΕΣ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ! – αυτό το σύνθημα θα έπρεπε να δονεί τις καρδιές (και τα πληκτρολόγια) κάθε έντιμου, ειλικρινούς, αυθεντικού, ευφυούς, όμορφου και κοινωνικά υπεύθυνου φίλου της καραντίνας!

Δυστυχώς η σιωπή είναι συνενοχή! Η ασταμάτητη μηχανή έκανε μεγάλη υπομονή, περιμένοντας το «επαναστατικό υποκείμενο» να αποκαλύψει την φάρσα με τις χειρουργικές μάσκες, που οδηγεί τον λαό κατευθείαν στα «κρούσματα» και, μετά, στα θυμαράκια… Δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Τα θανατόμετρα ακονίζονται.

Οπότε, αφού κανείς δεν διαβάζει τις οδηγίες χρήσης (όπως, άλλωστε, ούτε τα ψιλά γράμματα), ιδού:

(but… δεν μειώνουν την έκθεση στον κίνδυνο οποιασδήποτε αρρώστιας ή μόλυνσης… Οι μάσκες…)

(and… δεν προσφέρουν καμμία προστασία έναντι του covid-19 (coronovirus) ή άλλων ιών ή ρύπων… Οι μάσκες…)

(Όχι ότι οι ιερείς της σωτηρίας μας δεν τα ξέρουν αυτά: οι δημοφιλέστατες χειρουργικές μάσκες είναι για βακτηρίδια και όχι για ιούς… Και οι κατασκευαστές, πότε πότε, παθαίνουν κρίση ειλικρίνειας…

Όμως να έχει διαφύγει αυτή η λεπτομέρεια από τόσους έντιμους, ειλικρινείς, αυθεντικούς, πανέξυπνους, πανέμορφους και, κυρίως, κοινωνικά υπεύθυνους φίλους της καραντίνας; Να έχουν φάει τέτοια φόλα και να μην το έχουν πάρει χαμπάρι;

Ααααα! Αυτό που έχουν πάθει δεν είναι καλό!)

Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα είναι καλή ευκαιρία για να γνωρίσεις τον εαυτό σου…

Κυριακή 18 Οκτώβρη. Ερωτικές σχέσεις εκτός συμβασιοποίησης και συγκατοίκησης απαγορεύονται! Για το καλό της δημόσιας υγείας…. Ιδού πράξεις «κοινωνικής ανευθυνότητας» που διέφυγαν της προσοχής των ντόπιων caradinieri, όχι όμως και απ’ το διεστραμμένο πανοπτικό του γνωστού Ferguson!

Τι απαγορεύεται λοιπόν; Στις «πορτοκαλί» και στις «κόκκινες» περιοχές της αυτού μεγαλειότητας (που περιλαμβάνουν το Λονδίνο και το μεγαλύτερο μέρος του αγγλικού βορρά) απαγορεύεται η διανυκτέρευση των υπηκόων έξω απ’ την «φούσκα» τους (bubble). Δεν είναι μια πουριτανική απαγόρευση των φευγαλέων σχέσεων, της μιας νύχτας. Ακόμα και μόνιμες σχέσεις με χωριστές κατοικήσεις εμπίπτουν στην απαγόρευση.

Η σατανική ιδέα πίσω απ’ αυτήν την υγιεινιστική ρύθμιση των λιμπιντικών ροών, είναι ότι ενώ μέσα στη «φούσκα» του ο καθένας μπορεί να ανταλλάξει covid με όποιον άλλον βρίσκεται μέσα στην ίδια (αν χωράει άλλος / η), εκτός «φούσκας» παραμονεύει ο κίνδυνος της μετάδοσης!!! Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την αποτυχία όλων των (συχνά σκληρών) απαγόρευσεων στους δημόσιους χώρους / χρόνους να σταματήσουν αυτό το φάντασμα του θανάτου που έχουν φτιάξει οι ίδιοι με το όνομα «κορονοϊός», οι ειδικοί τρομοκράτες στο Λονδίνο (όπως και αλλού) έχουν αρχίσει να μουρμουρίζουν ότι τελικά η μετάδοση γίνεται (και) στους ιδιωτικούς χώρους / χρόνους!…

Αυτό, εξυπακούεται, απαιτεί την κρατική, υγιεινιστική, πατερναλιστική επέμβαση και εκεί! Στα σπίτια…. Ο αυνανισμός προτείνεται σαν η μόνη υγιεινή σεξουαλική πρακτική της εποχής, αλλά είναι ακόμα σύσταση. Όχι υποχρέωση, απόδειξη «κοινωνικής ευθύνης» (με τσουχτερά πρόστιμα στους «αρνητές»). Ακόμα…

… Αν σκοπεύετε να αποκτήσετε στενή επαφή με κάποιον, θα πρέπει πριν να συζητήσετε [σ.σ.: εννοεί μαζί του / της] πώς μπορείτε να συμβάλετε στο να εμποδιστούν οι κίνδυνοι της εξάπλωσης, σαν ζευγάρι. Για παράδειγμα επιβεβαιώνοντας ότι και οι δύο αποφεύγετε στενές επαφές με άτομα που δεν συγκατοικείται μαζί τους… είπε τις προάλλες ο εκπρόσωπος του υπουργείου αρρώστιας (ουπς!) υγείας στο Λονδίνο…. Για παράδειγμα κάντε ένα επιστημονικό συνέδριο για τους τρόπους μετάδοσης του covid και, αν βρείτε άκρη, χαμηλώστε την μουσική και ξαπλώστε – θα μπορούσε να πει ο κυρ εκπρόσωπος.

Γελάτε; Θυμώνετε; Δεν είναι γελοίοι όπως ίσως νομίζετε. Έχουν εξουσία, είναι επικίνδυνοι! Αυτά γίνονται επίσημα στο κράτος της αυτού μεγαλειότητας, που καμαρώνει ότι θεμελείωσε κάποιου είδους «δημοκρατικά» δικαιώματα όταν η υπόλοιπη ευρώπη ήταν ακόμα στα δέντρα. Φαίνεται ότι μια έννοια / κλειδί, που δεν έχει πέσει κατά λάθος στον πάγκο του χασάπη, είναι αυτή της «ατομικής φούσκας». Προς το παρόν είναι αφηρημένη, συνθηματική έννοια. Αλλά έχει την προοπτική να τείνει προς το σημείο όπου «ατομική φούσκα» θα θεωρείται οτιδήποτε βρίσκεται μέσα απ’ τον θώρακα, που αυτή τη φορά δεν θα είναι μεταλλικός (όπως στην ηρωϊκή αρχαιότητα) αλλά ψηφιακός…

(Κατά τα υπόλοιπα ξαναδείτε τα χθεσινά «κροταλίσματα» υπό το φως αυτής της μορφής κρατικής βίας…)

(φωτογραφία. Παράδειγμα “φούσκας” φορετής… Το να πούμε ότι κάθε γνήσιος, ειλικρινής, τίμιος και κοινωνικά υπεύθυνος φίλος της καραντίνας πρέπει να ακολουθεί αυτούς τους κανόνες “κοινωνικής αποξένωσης” εθελοντικά και να μην γκρινιάζει κατηγορώντας τον ρημαδοΚούλη και τον ρημαδοΧαρδαλιά ότι δεν παίρνουν τα απαραίτητα αυστηρά μέτρα, θα προκαλέσει εκνευρισμό και θα ανανεώσει το μίσος κάθε γνήσιου, ειλικρινή, τίμιου και κοινωνικά υπεύθυνου για την ασταμάτητη μηχανή.

Εντάξει λοιπόν… Δεν το λέμε! Υπόσχονται όμως ότι θα το σκεφτούν μόνοι τους;)

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 13

Κυριακή 18 Οκτώβρη. Την ύπαρξη σχεδιασμού (και συναλλαγής) στην κυβερνητική «αδελφοποίηση» του συριζα και των ανελλ (και μάλιστα δύο και τρία χρόνια πριν καν θεωρηθεί απαραίτητη…) θα μπορούσε να γίνει δεκτή από αρκετούς· αν και χωρίς την δική μας εξήγηση. Υπάρχουν όμως αποδείξεις σχεδιασμού για την «μεταμόρφωση» των βορθολυμάτων από μια υποκοσμιακή συμμορία σε κοινοβουλευτικό κόμμα plus υποκοσμιακή συμμορία;

Έχουμε ήδη αναφερθεί στη διακριτική μεν αλλά συντεταγμένη «αποχώρηση» του ακροδεξιού λα.ο.σ. απ’ την πολιτική σκηνή, για να ανοίξει ο δρόμος και ο χώρος για τις ψήφους του λαού υπέρ των βοθρολυμάτων. Μιας και δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για το χαρακίρι του συγκεκριμένου κόμματος, η δική μας εξήγηση (: ότι διατάχτηκε να αυτοκτονήσει) είναι η μόνη διαθέσιμη.

Υπάρχει όμως και μια ακόμα απόδειξη που είναι γνωστή στους πάντες: η διάρκεια της δίκης! Επιστρατεύτηκαν διάφορες πιθανές και απίθανες «εξηγήσεις» γι’ αυτό: απ’ το ότι δεν υπήρχε αίθουσα στον Κορυδαλλό (;) μέχρι ότι οι κατηγορούμενοι και οι υποθέσεις ήταν πολλά· απ’ την πολύμηνη απεργία των δικηγόρων το πρώτο μισό του 2016 ως … δεν ξέρουμε τι άλλο. Όμως αυτά είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Και είναι χρήσιμη μια σύγκριση με μια άλλη μεγάλη δίκη που είχε (από τυπική, νομική άποψη) τα ίδια χαρακτηριστικά: πολλούς κατηγορούμενους, πολύ περισσότερες υποθέσεις, εκτεινόμενες μάλιστα σε βάθος δύο δεκαετιών. Εννοούμε την δίκη της 17 Νοέμβρη.

Εκείνη η δίκη (σε πρώτο βαθμό) άρχισε στις 3 Μάρτη του 2003 και τέλειωσε στις 17 Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς. Αν υπολογίσουμε ότι το δικαστήριο συνεδρίαζε καθημερινά (άρα 22 συνεδριάσεις κάθε μήνα), οι 8,5 μήνες (αφαιρείται ο Αύγουστος) που κράτησε σημαίνουν 187 συνεδριάσεις. Η δίκη των βοθρολυμάτων (ως τις 7 Οκτώβρη 2020) κράτησε 434 συνεδριάσεις (αφαιρούμε τις 20 που δεν έγιναν λόγω απεργίας δικηγόρων). Αν το δικαστήριο συνεδρίαζε καθημερινά θα χρειάζονταν λιγότερο από 20 μήνες, δηλαδή κάτι λιγότερο από 2 χρόνια – όχι 5,5. Με δεδομένο ότι ξεκίνησε στις 20 Απρίλη του 2015 θα έπρεπε να τελειώσει στις αρχές του 2017. Αλλά το συγκεκριμένο δικαστήριο ΔΕΝ συνεδρίαζε κάθε μέρα – η δίκη προχωρούσε πιο αργά κι απ’ το replay…

Για παράδειγμα, απ’ τις 20 Απρίλη του 2015 ως τις 14 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς (σε 4 τουλάχιστον μήνες δικαστικού έργου) έγιναν όλες κι όλες 16 συνεδριάσεις… Οι καταθέσεις για την δολοφονία του Π. Φύσσα κράτησαν σχεδόν έναν χρόνο: απ’ τις 29 Σεπτέμβρη του 2015 ως και τις 8 Σεπτέμβρη του 2016… Αν μελετήσει κανείς το αναλυτικό ημερολόγιο αυτής της δίκης θα διαπιστώσει ότι υπήρξαν κάμποσες περιπτώσεις που ανάμεσα σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις μεσολαβούσαν ακόμα και 2 εβδομάδες…

Γιατί η δημοκρατία, που ήταν ξεκάθαρο ότι θα νικούσε, πετούσε με τέτοια συστηματικότητα την μπάλα έξω απ’ το γήπεδο; Γιατί κούτσαινε συνέχεια; Ούτε η έλλειψη αίθουσας θα μπορούσε να θεωρηθεί σοβαρή εξήγηση για την τέτοιου είδους χρονοτριβή ούτε η απεργία των δικηγόρων (σε δίκες τέτοιας σημασίας οι δικηγορικοί σύλλογοι δίνουν ειδική άδεια στα μέλη τους – αν τους ζητηθεί… Και στη διάρκεια της δίκης της 17Ν είχαν κάνει οι δικηγορικοί σύλλογοι απεργίες, αλλά οι σχετικοί με την συγκεκριμένη δίκη έπαιρναν αυτήν την ειδική άδεια…). Η εξήγηση είναι απλή και συγκεκριμένη: οι δικαστές που δίκαζαν τα βοθρολύματα ΔΕΝ απασχολούνταν αποκλειστικά μ’ αυτήν την υπόθεση. Έκαναν, παράλληλα, και πολλές άλλες δίκες, άσχετες. Η δίκη των βοθρολυμάτων δεν ήταν, όπως εκείνη της 17ης Νοέμβρη, μια δίκη πλήρους απασχόλησης για δικαστές και δικηγόρους. Ήταν part time…

Γιατί αυτό; Επειδή, απλά, ο πολιτικός υπεύθυνος της δικαιοσύνης, δηλαδή οι υπουργοί της (τρεις διαδοχικά επί φαιορόζ γκουβέρνου: Παρασκευόπουλος, Κοντονής, Καλογήρου) δεν εξέδωσαν την απαραίτητη διαταγή για να απαλλαγούν οι δικαστές απ’ τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους και να ασχοληθούν αποκλειστικά με την δίκη των βοθρολυμάτων – κάτι που είχε γίνει στην περίπτωση της 17Ν.

Με δυο λόγια αυτή η χωρίς προηγούμενο καθυστέρηση ήταν κεντρική απόφαση και επιλογή. Θα τολμούσαμε να πούμε όχι μόνο των φαιορόζ, που κυβερνούσαν ως τα μέσα του 2019 και ήταν οι κυρίως αυτουργοί. Η συναίνεση σ’ αυτό το δικαστικό long play είχε μια σιωπηλή σχεδόν διακομματική προέλευση. Η ασταμάτητη μηχανή δεν θυμάται ποτέ να εκδηλώθηκε δημόσια, συστηματικά, με διάρκεια και αυστηρότητα η απαίτηση να εκδοθεί η σχετική (υπουργική) απόφαση και να γίνει η δίκη κανονικά.

(φωτογραφία. Φιλότιμη η προσπάθεια… αλλά κάπως ανορθόγραφη…)

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 14

Κυριακή 18 Οκτώβρη. Τι σημαίνει άραγε αυτή η παρατεταμένη καθυστέρηση στη … νίκη της δημοκρατίας; Μήπως αργόσυρτο άγχος των βορθολυμάτων για την τύχη τους, κάτι σαν το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας; Όχι δα! Σημαίνει, κατ΄αρχήν, λεφτά!!

Τα δύσκολα «μεροκάματα» των ελλήνων εκπροσώπων του λαού πληρώνονται με πάνω από 4.000 ευρώ τον μήνα· οι της επαρχίας μπορεί να παντελονιάζουν 5.000. (Μήπως είναι περισσότερα;) Μια καταδικαστική απόφαση σε βάρος των βοθρολυμάτων στις αρχές του 2017 θα τους στερούσε 30 τέτοια μηνιάτικα (ως τις εκλογές του καλοκαιριού του 2019) – είναι 120 με 150 χιλιάρικα για τον καθένα ή κάνουμε λάθος; Για να βγάλουν 4 και 5 χιλιάρικα τον χρόνο κάποιοι εργάτες και εργάτριες (όχι λίγοι) σκοτώνονται. Αλλά η εγκληματική οργάνωση ήταν επαγγελματική, και τα πρωτοκλασσάτα μέλη της καθάριζαν «λευκά» αυτό το ποσό κάθε μήνα· χώρια τα «μαύρα»…. Δεν θα ήταν λογικό το συμπέρασμα ότι η ελληνική δημοκρατία που την πλήρωνε τόσο καιρό αυτήν την εγκληματική οργάνωση, μαζί και τα (πολιτικά) της ένσημα, ήταν το αφεντικό της; (Όχι θα πουν οι φίλοι αυτής της δημοκρατίας… Ήταν ο λαός που το επέβαλε.. Σωστά… Ο έξυπνος, όμορφος και αλάνθαστος ελληνικός λαός…)

Δεν τελειώνει εκεί η αποζημίωση της (νικηφόρας) δημοκρατίας προς τα βορθολύματα… Ανάλογα με τα χρόνια της θητείας τους, εδώ και πάνω από 1 χρόνο παίρνουν βουλευτική σύνταξη. Η μικρότερη είναι 1,5 χιλιάρικο… (Για να μην προλάβει να σκεφτεί κάποιος «μα τους έκοψαν τα λεφτά», αυτό αφορούσε αναστολή ΜΟΝΟ της κρατικής χρηματοδότησης στο «κόμμα» / συμμορία που στερήθηκε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, 8,3 εκατομύρια ευρώ. Μέχρι τότε το κράτος είχε συνεισφέρει στην ανάγκες των βοθρολυμάτων σαν «κόμματος» 1,7 εκατομύρια – επειδή κανείς «δεν γνώριζε» τι και πως…)

Πρέπει να προστεθούν σ’ αυτήν την υπερ-ευνοϊκή μεταχείριση (πρωτοφανή για οργανωμένους εγκληματίες!) τέσσερεις ακόμα παροχές. Πρώτον, η τόσο μεγάλη καθυστέρηση οδήγησε στην παραγραφή διάφορων αδικημάτων, και ίσως παραγραφούν και άλλα (πλημμελήματα) μέχρι να ολοκληρωθεί κάποτε το εφετείο. Δεύτερον, εν τω μεταξύ υιοθετήθηκαν οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα και, πια, (άσχετα απ’ τις προθέσεις των σχεδιαστών τους) τα βοθρολύματα έχουν να διαλέξουν τις πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις που προβλέπονται απ’ τον καθένα· κι αυτό επειδή η δίκη τους άρχισε με τον παλιό και τέλειωσε με τον καινούργιο. Τρίτον τις έξτρα (επί σχεδόν 3 χρόνια) προσόδους, σε χρήμα ή σε είδος, που μπορεί να προσποριστεί ο καθένας που είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Και τέταρτον την εξασφάλιση ικανού χρονικού διαστήματος απ’ την δολοφονία του Π. Φύσσα και μετά ώστε να μπορούν (τα μέλη της συμμορίας) να επικαλεστούν σαν ελαφρυντικό τον «έντιμο βίο» έκτοτε, την «ειλικρινή μεταμέλεια», και τα λοιπά. Το ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν το δέχτηκε αυτό το ελαφρυντικό δεν σημαίνει κάτι – ήταν αναμενόμενο. Το εφετείο όμως θα το δεχτεί… (Και να το θυμάστε…)

Θεωρεί κανείς πως αυτός ο θρίαμβος της γενναιοδωρίας υπέρ των βοθρολυμάτων προέκυψε κατά λάθος, από απροσεξία, από αμέλεια; Εμείς εδώ όχι. Υποστηρίζουμε ότι αυτή η υπερ-ευνοϊκή μεταχείριση ήταν αποτέλεσμα συναλλαγής (όχι απ’ την μεριά των ροζ και των φαιών, αλλά απ’ την μεριά του «συστήματος Χ» που είναι σαφώς ανώτερο απ’ τις πολιτικές βιτρίνες των τελευταίων 2 δεκαετιών)… Με στόχο; Να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό; Να ολοκληρώσουν δουλειές που είχαν αναλάβει και δεν είχαν μαχαιρώματα (σε κάθε περίπτωση όχι «φανερά»); Κάτι άλλο; Η ασταμάτητη μηχανή παραδέχεται ότι τείνει σίγουρα προς την πρώτη απάντηση, όμως δεν μπορεί να αποκλείσει και οτιδήποτε άλλο.

Σε κάθε περίπτωση: αν αυτά τα μάθαινε κάποιος για μια δίκη βοθρολυμάτων / δολοφόνων / βουλευτών ενός κράτους κάπου στην πλανήτη α) θα συμπέραινε ότι αυτό το κράτος είναι κατά πάσα πιθανότητα η κολομβία, και β) ότι σίγουρα υπάρχουν εκεί βρώμικα «αόρατα χέρια» που διαχειρίζονται και φροντίζουν τις βασικές επιλογές της εξουσίας. Θα θεωρούσε, τέλος, πως ακόμα κι αν καταδικαστούν τέτοιου είδους κατηγορούμενοι σ’ αυτό το μακρινό, μαφιόζικο κράτος, θα είναι για ξεκάρφωμα ή, το χειρότερο, επειδή «κάτι πρέπει να δείξουμε ότι κάνουμε».

Εδώ όμως, πρωτοτυπώντας πέρα από κάθε λογική, εκατοντάδες χιλιάδες υπήκοοι (και όχι μόνο εκείνοι / εκείνες που συγκεντρώθηκαν έξω απ’ τα δικαστήρια στις 7 Οκτώβρη) αγαθών προθέσεων πανηγύρισαν για την «νίκη της δικαιοσύνης»… Ίσως και για τη «νίκη της δημοκρατίας»…

Είναι ο.κ. οι αγαθές προθέσεις; Πατάνε καλά;

(συνεχίζεται)