Τρίτη 10 Νοέμβρη. Παρότι χρειάζονται κάποιοι μήνες ακόμα για να αρχίσουν αυτά τα εμβόλια μετάλλαξης να επιβάλλονται (αρχίζοντας απ’ τους γιατρούς και τους νοσοκόμους / νοσοκόμες: θα πρέπει να ορθώσουν σθεναρή άμυνα!) η προπαγανδιστική / δημαγωγική εκστρατεία θα αρχίσει νωρίτερα! Μάλλον σιγά σιγά έχει αρχίσει.
Ξέρουμε ήδη ότι υπάρχουν σχέδια και χρηματοδοτήσεις για ένα τέτοιο carpet bombing σε κλίμακα ε.ε., και υποθέτουμε ότι κάτι ανάλογο θα γίνει και στις ηπα. Με βάση την ως τώρα εμπειρία της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε τα συστατικά αυτού του δεύτερου δημαγωγικού carpet bombing:
– ψέμματα
– μισές αλήθειες
– δαιμονοποίηση και προβοκάτσιες εναντίον όσων είναι αντίθετοι
– λογοκρισία και ποινικοποίηση
– εκβιαστικά «διλήματα»
– τερατολογίες
– πληρωμένες περσόνες / κράχτες…
Απ’ την άλλη μεριά, την μεριά των υποτελών, υπάρχει άγνοια, μεγάλη και βαθιά άγνοια για το τι είναι αυτό. Στο βαθμό που αυτή η άγνοια συνεχίσει να είναι εκτεταμένη τους επόμενους μήνες (και χρόνια) θα είναι γόνιμο έδαφος για να φυτρώσουν νέες φοβίες, νέες παράνοιες, και τελικά μια ακόμα πιο έντονη σύνθλιψη / κατάθλιψη / παράδοση. Ένα απ’ τα πιο βασικά καθήκοντά μας (όχι μόνο ημών αλλά και όλων υμών!) σ’ αυτήν την μάχη θα είναι η συστηματική, τεκμηριωμένη και κατανοητή αντι-πληροφόρηση. Όχι μόνο για αυτά καθ’ αυτά τα high tech εμβόλια (αυτή θα είναι οπωσδήποτε η αρχή), αλλά επίσης και για όλο το «κύμα» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης μέσα στο οποίο σ’ αυτήν την ιστορική συγκυρία τα εμβόλια, οι «ψηφιακές ταυτότητες υγείας», η διαρκής συγκέντρωση των προσωπικών δεδομένων, το engineering of everything και η αλγοριθμική μεσολάβηση / φυλάκιση είναι κρίσιμα ζητήματα.
Από εδώ και στο εξής ούτε χωράνε ούτε αξίζουν οι γνωστές «μεροδούλι – μεροφάι» μικροαστικές αντιλήψεις περί «ακτιβισμού», «πολιτικής», «αγώνων», κλπ κλπ! Απο εδώ και στο εξής δεν χωράνε συνδικαλιστικές αντιλήψεις του είδους «καλύτερα να είμαστε πολλοί και μουγγοί παρά λίγοι και μαχητικοί». Απο εδώ και στο εξής όσοι νομίζουν ότι οι συμβιβασμοί θα τους εξασφαλίσουν καλύτερη ζωή είναι μοιρολάτρες· και άξιοι της μοίρας τους…
Τελικά: πρέπει να το ξαναπούμε; Σ’ αυτήν εδώ την περιθωριακή άκρη του κυβερνοχώρου δύο πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα. Πρώτο, η εργατική ταξική μας θέση. Και δεύτερο η εργατική ταξική μας θέση στον 21ο αιώνα.
Θα αναγκαστούμε (δεν είναι αυτό αρμοδιότητα της ασταμάτητης μηχανής!!) μερικές φορές να γίνουμε περισσότερο θεωρητικοί / αναλυτικοί. Το επιβάλλουν οι συνθήκες του πολέμου που μας αναλογεί: δεν γίνεται να κάνουμε αυτές τις μάχες με θεωρητικά / αναλυτικά χάσματα στην καμπούρα μας. Το επαναλαμβάνουμε, επειδή πολλοί έχουν κακομάθει από τα χρόνια της «επικοινωνιακής ευδαιμονίας»: οι PR τελείωνουν! Αν μας επιτρέπεται να το πούμε (κι αν μπορεί να γίνει σωστά κατανοητό) το διαζευκτικό κομμουνισμός ή βαρβαρότητα είναι στην ημερήσια διάταξη. Κι ενώ για την βαρβαρότητα πολλά μπορεί να φαντάζεται κανείς, κομμουνισμός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η αρχαιολογία που κατέληξε να γίνει δεκανίκι του συστήματος!
Κι αυτό είναι ήδη πολύ βαρύ…
(Ειρωνεία της ιστορίας; Οι «ξένες επενδύσεις» στα μέρη μας για τις οποίες το ρημαδογκουβέρνο καμάρωσε τελευταία ήταν από δύο συνεταίρους και βασικούς παράγοντες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος: την microsoft και την pfizer…)