Tag: δημόσια τάξη

Περί εμφυλίων πολέμων…

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Οι mainstream δημαγωγοί θα συγκρίνουν το ντου των οπαδών του Bolsonaro στη Μπραζίλια με το ντου των οπαδών του ψόφιου κουναβιού πριν 2 χρόνια στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν ομοιότητες∙ όμως το σωστό είναι να περιληφθεί η βραζιλία μαζί με το περού στο τι συμβαίνει στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον, και ποιες τακτικές έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό βαθύ κράτος για να φρενάρει την παρακμή του (και τις επιρροές των rivals). Τακτικές που χρησιμοποίησε και στη βενεζουέλα.

Το ότι το βραζιλιάνικο ντου θα το «καταδικάσει» το αμερικανικό άσπρο σπίτι (ενώ το ‘παλατιανό πραξικόπημα’ στη Λίμα το υποστήριξε διακριτικά) δεν λέει πολλά. Η «δημιουργική καταστροφή» είναι μέθοδος υπεράνω προσώπων…

Δεν θα πούμε τώρα περισσότερα. Θα επανέλθουμε.

Μια εποχή με κέρατα 2

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Όταν το κινεζικό καθεστώς επιβάλλει τα πιο παράλογα (στην αυστηρότητά τους) μέσα «περιορισμού της διάδοσης» του τσαχπίνη, κάνοντας μια ποσοτική (και οργανωτική) αναβάθμιση εκείνων που έκαναν άλλοι για μήνες στην άλλη μεριά του πλανήτη, είναι (για τους δυτικούς) απάνθρωπο, ανελεύθερο, τυραννικό… Όταν ξεσηκώνονται οι πληβείοι σε διάφορες πόλεις στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη εναντίον αυτών των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων, πάλι οι δυτικοί χειροκροτούν, αναγγέλλουν άλλη μια φορά το «τέλος του Xi», και διαφημίζουν την «αποτελεσματικότητα» των δυτικής κατασκευής mRNA πλατφορμών γενετικής μηχανικής σε σχέση με τα κινεζικά παραδοσιακά εμβόλια… Κι όταν το κινέζικο καθεστώς αίρει, σχεδόν ακαριαία, όλες τις απαγορεύσεις, δηλώνοντας ότι ο τσαχπίνης είναι πολύ ήπιος και δεν συνιστά πρόβλημα, και πάλι οι ίδιοι δυτικοί το κατηγορούν ότι θα μολύνει όλο τον πλανήτη∙ και ειδικά την δύση, με τα «αποτελεσματικά και ασφαλή», που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Με δυο λόγια ό,τι και να κάνει το Πεκίνο είναι χρεωμένο∙ πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί λογικό μόνο υπό την προϋπόθεση ενός (παγκόσμιου) πολέμου χαμηλής (ως τώρα…) έντασης, και πάντως άσχετα με οποιοδήποτε ζήτημα δημόσιας υγείας.

Ή μήπως όχι άσχετα;

Η δυτική δημαγωγία δεν ασχολείται με το να δώσει εύλογες εξηγήσεις τόσο για την αυστηρότητα των απαγορεύσεων στην κίνα απ’ την άνοιξη του 2021 και μετά (αλλά όχι το 2020, μετά το τέλος της «επιχείρησης Wuhan»!!!), όσο και για την ξαφνική άρση τους στο τέλος του 2022… Δεν υπάρχει καν εξήγηση για το γεγονός ότι ενώ οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι έφτιαξαν mRNA πλατφόρμες (εργαστηριακά, για χάρη του know how) ΔΕΝ τις χρησιμοποίησαν, ούτε τις πούλησαν σε τρίτους, θεωρώντας τες επικίνδυνες… Οι λογικές εξηγήσεις είναι πολυτέλεια, κι εξάλλου οι δυτικοί υπήκοοι είναι (ή πρέπει να είναι) «παιδιά», που αναλώνονται στις εντυπώσεις, στη συγκινησιακή πανούκλα και στο οργανωμένο Θέαμα…

Θα το θυμάστε: έχουμε υποστηρίξει α) ότι η λεγόμενη «πανδημία» κατασκευάστηκε (μέσα από συστηματικές αλλαγές / διαστρεβλώσεις ορισμών και εννοιών) απ’ τους δυτικούς και με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις / στοχεύσεις∙ και β) ότι το κινεζικό καθεστώς, με πλήρη γνώση της πολύ μικρής επικινδυνότητας του τσαχπίνη ήδη απ’ την άνοιξη του 2020, δεν πήρε κανένα σπουδαίο μέτρο ολόκληρη εκείνη την χρονιά (το 2020), ούτε καν έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό του πληθυσμού με τα δικά του, τρία κλασσικά, κανονικά εμβόλια∙ άλλαξε όμως «γραμμή» στις αρχές της άνοιξης του 2021 (όταν άρχισαν να απλώνονται οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη…) για να κάνει μαζικές ασκήσεις αντιμετώπισης επίθεσης βιολογικού πολέμου. Χωρίς να το πουν ποτέ ανοικτά, οι άρχοντες του Πεκίνου έκαναν έναν σχεδιασμό να κρατήσουν αυτές οι ασκήσεις μεγάλης κλίμακας κάτι παραπάνω από ένα χρόνο∙ θα τελείωναν πριν το καλοκαίρι του 2022… Τράβηξαν παραπάνω, πιθανόν επειδή παρατηρήθηκαν αρκετές δυσλειτουργίες στις επιμελητειακές δομές που θα έπρεπε να διορθωθούν. Η πυρκαγιά σε πολυκατοικία στην Xinjiang στα τέλη του Νοέμβρη και ο θάνατος 10 ατόμων απ’ τους πολλούς σε «υγιειονομική» κατ’ οίκον φυλάκιση ενοίκους του συγκροτήματος, σηματοδότησε (κατά την άποψή μας) το τέλος αυτών των παρατεταμένων ασκήσεων. Οι διαδηλώσεις και οι (περιορισμένης έκτασης) οδομαχίες προσέθεσαν απλά μια διάσταση «διαλόγου με την κοινωνία» στην απόφαση του καθεστώτος…

Είναι όμως βάσιμη η εξήγησή μας περί ασκήσεων αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου; Είναι εύλογο να φοβάται το Πεκίνο ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με τέτοια επίθεση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον ή κάποιου συμμάχου της; Η απάντηση είναι πέρα για πέρα ΝΑΙ! Η ανακάλυψη / αποκάλυψη των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος και των «ερευνών» που γίνονταν εκεί απασχολεί πολύ σοβαρά όχι μόνο τη Μόσχα αλλά και το Πεκίνο (κι άλλους που είναι υποψήφιοι στόχοι…) – μόνο τους δυτικούς υπηκόους δεν απασχολεί… Αλλά είπαμε: εμείς είμαστε (ή πρέπει να είμαστε) «παιδιά»…

Η αμερικανική επιλογή υπέρ των επιθέσεων με «έξυπνα» βιολογικά όπλα είναι κατατεθειμένη δημόσια, όσο κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν! Αναφέρεται ρητά εδώ:

Για όσες / όσους δεν αναγνωρίζουν περί τίνος πρόκειται είναι το 90 σελίδων σχέδιο για την «αναδιοργάνωση» του αμερικανικού μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η full spectrum dominance των ηπα στον 21ο αιώνα. Δημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2000, γραμμένο απ’ τους σκληροπυρηνικούς, πολεκάπηλους «νεοσυντηρητικούς», που σύντομα θα αναλάμβαναν το γκουβέρνο στις ηπα (Μπους ο Β) και κυβερνούν και τώρα σε πλήρη συνεργασία με τους «δημοκρατικούς» του νυσταλέου Jo. Δίκαια, καθόλου υπερβολικά, εκείνο το σχέδιο θεωρήθηκε το πολιτικό ευαγγέλιο της «τρομοκρατικής επίθεσης» της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 (ένα χρόνο μετά την δημοσιοποίησή του…) και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε:

Δεν θα ασχοληθούμε όμως εδώ με την «αντιτρομοκρατία» ως μέσο κυριαρχίας. Θα ασχοληθούμε με την …. αντι-βιολογία! Στη σελίδα 60 του σχεδίου αναφέρονται ανοικτά τα εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η μηχανή!

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Για τους μιλιταριστές (και όλα τα συναφή) ο τεχνοφετιχισμός είναι προσόν. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για τεχνολογίες «διπλής χρήσης», για όπλα δηλαδή που χρησιμοποιούνται υποτίθεται και για «ειρηνικούς» σκοπούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που o πολιτικός εκπρόσωπος ενός απ’ τους διάσημους μιλιταρισμούς του πλανήτη, ο πολύς Netanyahu, αποφάσισε (στην προηγούμενη πρωθυπουργία του) να υιοθετήσει και να αξιοποιήσει την γενετική μηχανική που πουλιόταν ως «εμβόλιο».

Το παράξενο (ίσως μόνο από πρώτη ματιά) ήταν ότι αυτήν την οπλική τεχνολογία αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει εναντίον των ίδιων των υπηκόων του! Υπηκόων πιστών στην συντριπτική πλειονότητά τους στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς. Ήταν εκείνη η απόφασή του πράξη αχαριστίας; (Ή μήπως θα έπρεπε να αποκαλύψει σ’ αυτούς τους υπηκόους ότι καθεστώτα που ζουν προκαλώντας θάνατο δεν θα διστάσουν ούτε απέναντι στους υποστηρικτές τους;)

Όχι… Τίποτα απ’ αυτά. Σαν γνήσιος φασίστας δεν χρειάζεται να ξέρει τα χαρακτηριστικά κάθε όπλου διπλής χρήσης. Απλά ο τεχνοφετιχισμός είναι must…

Στο παρακάτω σύντομο και υποτιτλισμένο video απόσπασμα μιας συνέντευξής του στις 7 Δεκέμβρη του 2022 (ευχαριστούμε τους Σ. και Β.) ο πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ (το 2020/21 αλλά και σήμερα…) εξηγεί με μεγάλο καμάρι το πως το ψηφιακό ιατρικό φακέλωμα μπορεί να εξελιχθεί εύκολα κι απλά σε ψηφιακό βιοτεχνολογικό φακέλωμα… για το καλό της «επιστήμης» και της βιομηχανίας της υγείας φυσικά. Κι έτσι οι εξηγήσεις του έχουν ευρύτερη σημασία: μιλάει για μια «καλή κι αγαθή» όψη της θηριώδους μηχανής που όντως δεν αφορά καθόλου μόνο τους υπηκόους του.

Δώστε προσοχή παρακαλούμε:

Φυσικά ο Netanyahu λέει και τα δόλια ψέματα του – πώς αλλιώς;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ψηφιακή επιτήρηση και φακέλωμα

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> «Δεν έχω κάτι να κρύψω»: αυτή είναι η αφελής, νηπιακή απάντηση του μέσου αιχμάλωτου υπηκόου όταν κάποιος του υποδείξει το εύρος και το βάθος του ψηφιακού ελέγχου. Στην ίδια κατηγορία νηπιακής άγνοιας ανήκουν και τα «τι να τα κάνουν τα στοιχεία μου;» (ξαφνικά ο σπουδαίος Εγώ-Κεφάλαιο γίνεται ασήμαντος!!…), «σιγά μην ενδιαφέρονται για το dna μου» (ναι, δεν είσαι ο Αθάνατος του παλιού σήριαλ…) και άλλα παρόμοια. Η διαρκής επιτήρηση θεωρείται απ’ όλους αυτούς κάτι «κανονικό», «ομαλό», που δεν χρειάζεται να τους απασχολεί. Ούτε να τους ενοχλεί.

Η διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτική και δημόσια σφαίρα της ζωής δεν θεσμοθετήθηκε κάποτε ως … νεοφιλελεύθερη πονηριά, όπως διέδιδαν διάφορα τσακάλια του anti-social underground το 2020 και το 2021, όταν τα πραξικοπήματα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος είχαν κορυφωθεί (εννοώντας, προφανώς, πως όποιος είναι κατά του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να θεωρεί τέτοιες διακρίσεις από ύποπτες έως αντικοινωνικές…). Όχι! Η διάκριση αυτή θεσμοθετήθηκε με πόνο και αίμα, για να διαφυλάξει ένα καλό μέρος της καθημερινής ζωής απ’ τις ορέξεις και την εξουσία του οποιουδήποτε άρχοντα. Είτε ήταν βασιλιάς, είτε ήταν επίσκοπος, είτε ήταν καραβανάς, είτε ήταν το (αστικό…) κράτος. Οι ιδιωτικοί χώροι / χρόνοι δεν είναι … κρυψώνες – υπάρχουν πολλές τέτοιες στους δημόσιους χώρους! Είναι το όριο πέρα απ’ το οποίο η «περιέργεια της εξουσίας» (και, κατά συνέπεια, οι «γνώσεις» της και ο έλεγχος που στήνει πάνω σ’ αυτές) δεν μπορεί να περάσει. Ή έτσι ήταν…

Τώρα, με ρυθμό άγριου καλπασμού, αυτό το όριο εξαφανίζεται∙ και μάλιστα όχι πάντα μέσω της άσκησης βίας, αλλά συνήθως με χαρά και καμάρι! Σου έδειξα το καινούργιο μου wearable; (Την ηλεκτρονική χειροπέδα δηλαδή που κατ’ ευφημισμό λέγεται «βραχιόλι»… όταν πρόκειται για κρατούμενους… Αλλιώς είναι σπουδαίο αξεσουάρ…)

Η μικρο-υλικότητα των ηλεκτρικών σημάτων που εκπέμπονται από όλο και περισσότερες συσκευές / μηχανές καθημερινής χρήσης (σημάτων που συγκεντρώνονται με συγκεκριμένους τρόπους…) έχει κάνει «αόρατη» αυτήν την «περιέργεια της εξουσίας», είτε είναι επιχειρηματική, είτε κρατική, είτε παρακρατική. Το να ντύνεται ο καθένας και η καθεμιά τα μισοκακόμοιρα κουρέλια του «σιγά μην ασχολούνται μ’ εμένα» δεν είναι απλά ηλιθιότητα μεγάλου βεληνεκούς. Είναι, επίσης, νομιμοποίηση της εξουσίας / γνώσης, εξουσίας και γνώσης που μόνο τα αφεντικά ξέρουν πως και πότε θα αξιοποιούν.

Να τώρα ένας μικρός κατάλογος της μεγάλης ποικιλίας μέσων και τρόπων ψηφιακής επιτήρησης και ελέγχου, αφιερωμένος σ’ όλους αυτούς που «δεν έχουν κάτι να κρύψουν»!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μία, δύο, πολλές gates

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Η επιλογή του κράτους που θα «φιλοξενούσε» το παγκόσμιο εθνικών ομάδων μπάλας το 2022 έγινε απ’ την (παγκόσμια) fifa το μακρινό, «προϊστορικό» 2010. Σ’ εκείνη την διαδικασία αποφασίστηκε (και έτσι έγινε) να δοθούν μαζεμένες δύο αναθέσεις: για το 2018 (πήγε στη ρωσία) και για το 2022. Η πιθανολογούμενη επικρατέστερη υποψηφιότητα (για το 2022) ήταν των ηπα: την μέρα της εκλογής οι αμερικάνοι ήταν τόσο σίγουροι ότι θα κερδίσουν ώστε έστειλαν στη Ζυρίχη τον πρώην πρόεδρο Clinton, παρέα μ’ ένα μήνυμα απ’ τον Obama και μερικές περσόνες ακόμα – για τα πανηγύρια. Προς μεγάλη έκπληξη των αμερικάνων (και όχι μόνο…) η fifa έδωσε το τουρνουά στο κατάρ. Εξαιτίας, μάλιστα, της κλιματικής κατάστασης αυτής της περιοχής του κόσμου, αποφασίστηκε να γίνει χειμώνα (στο βόρειο ημισφαίριο), διακόπτοντας τα εθνικά πρωταθλήματα∙ μια απόφαση που σίγουρα δείχνει εύνοια.

Αν υπήρχε ζήτημα δωροδοκίας θα έπρεπε να εντοπιστεί σ’ εκείνη την απρόσμενη επιλογή. Παρά τις σχετικές έρευνες δεν βρέθηκαν ακλόνητα στοιχεία. Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι το 2010 πρόεδρος της (ευρωπαϊκής) ουεφα ήταν ο πολύς Platini, κολλητός φίλος του τότε γάλλου προέδρου Sarkozy. Αν κάποιοι εκπρόσωποι στη fifa πληρώθηκαν απ’ το σεϊχάτο της Ντόχα είναι πολύ πιθανό ότι το Παρίσι έπαιξε τον δικό του χωριστό ρόλο υπέρ της υποψηφιότητας του κατάρ: ένας απ’ τους μεγαλύτερους πωλητές φυσικού αερίου μπορεί πάντα να κάνει ενδιαφέρουσες επιχειρηματικές προσφορές – με κάποια ανταλλάγματα – στην total (ας πούμε…)

Τα εργατικά ατυχήματα / δολοφονίες (μεταναστών) εργατών στην κατασκευή των γηπέδων άρχισαν να γίνονται γνωστά λίγο μετά την έναρξη των έργων. Όπως και οι άθλιες / βάρβαρες συνθήκες δουλειάς στα εργοτάξια. Ποια όμως πρωτοκοσμική πολιτική βιτρίνα ενδιαφέρεται για την ζωή των εργατών, ειδικά σε «εξωτικές» περιοχές του πλανήτη, κι ακόμα χειρότερα αν πρόκειται για αναλώσιμους ασιάτες μετανάστες; Επί σχεδόν 12 χρόνια το μακελειό στο κατάρ ήταν ασήμαντη λεπτομέρεια∙ εν τω μεταξύ το φυσικό αέριό του έγινε (υγροποιημένο…) ακόμα πιο πολυπόθητο στα ευρωπαϊκά κράτη / καπιταλισμούς το 2022, απ’ την στιγμή που έπεσε σημαντικά η παροχή ρωσικού φυσικού αερίου μέσω αγωγών…

Κι εκεί άρχισαν τα παρακάλια. Και τα προβλήματα. Στις 18 του περασμένου Οκτώβρη το reuters είχε ένα ρεπορτάζ με τίτλο Η QatarEnergy επεκτείνεται στο LNG, δεν θα εκτρέψει προμήθειες προς την Ευρώπη (φωτο επάνω).

Στο ρεπορτάζ μπορούσε κάποιος να διαβάσει μεταξύ άλλων κι αυτά:

Η QatarEnergy δουλεύει για να επεκτείνει την παραγωγή αερίου και το εμπόριό του καθώς η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται, και δεν θα εκτρέψει υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) για το οποίο υπάρχουν συμβόλαια με ασιάτες αγοραστές προς την Ευρώπη αυτόν τον χειμώνα, δήλωσε ο ceo Saad al–Kaabi.

Το Qatar είναι ήδη ανάμεσα στους μεγαλύτερους παγκόσμια εξαγωγείς LNG και διάφορα Ευρωπαϊκά κράτη, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις τιμές της ενέργειας και ελλείψεις στην προμήθεια, βρίσκονται σε συζητήσεις με το κράτος του αραβικού κόλπου για να μειώσουν την εξάρτησή τους απ’ τις ρωσικές ενεργειακές πηγές.

«Το Qatar είναι απόλυτα δεσμευμένο στην ιερότητα των συμβολαίων… Συνεπώς, όταν υπογράφουμε μ’ έναν Ασιάτη ή έναν Ευρωπαίο αγοραστή, μένουμε σταθεροί στη συμφωνία. Οπότε ο όγκος που θα πάει στην Ευρώπη είναι αυτός για τον οποίο υπάρχουν συμβόλαια. Αλλά το να κόψουμε από Ασιάτες αγοραστές για να το δώσουμε στην Ευρώπη, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».

Αναίδεια; Ανταρσία!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Putsch?

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>> Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας ο καθένας μπορεί να φαντάζεται ό,τι γουστάρει. Πενήντα όλοι κι όλοι ή δυο χιλιάδες γερμανοί βασιλοφασίστες μπορούν ακόμα ακόμα να φαντάζονται ότι θα πάρουν την εξουσία πραξικοπηματικά, και θα γυρίσουν στα παλιά αυτοκρατορικά μεγαλεία του 19ου αιώνα… παραλείποντας μεταξύ όλων των υπόλοιπων να λάβουν υπόψη τους ότι στη γερμανία υπάρχουν αμερικανικές βάσεις… Αλλά έτσι είναι στις φαντασιώσεις: φτιάχνει ο καθένας την ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί μ’ ένα μεγαλειώδες, ένα glorious end…

Στην πιο δραματική προσπάθεια να κάνουν τις φαντασιώσεις τους πραγματικότητα, έστω και για λίγες ώρες, οι οπαδοί του «πρίγκηπα» Ερρίκου του τάδε δεν θα πήγαιναν μακρύτερα απ’ όσο πήγε ο αντισυνταγματάρχης Τεχέρο Μολίνα τον Φλεβάρη του 1981 στη Μαδρίτη: ακόμα και οι πραξικοπηματικές φαντασιώσεις των φασιστών έχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα για να αναμετρηθούν μαζί τους.

Το ότι το τρικολόρε γκουβέρνο στο Βερολίνο, σε συνθήκες στριμώγματος πολύ σοβαρότερου απ’ όσο παραδέχεται, έχει ανάγκη να κάνει «ήρωες» μερικούς βασιλοφασίστες, είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Είναι διαφήμιση της δήθεν «αντισυστημικότητας» των ακροδεξιών, μια εκστρατεία που (το θυμάστε;) κρατάει με κάποιες διακοπές εδώ και περίπου 1,5 δεκαετία. Το να διαφημίζει οποιοδήποτε πρωτοκοσμικό ολιγαρχικό καθεστώς τους παλαιοφασίστες του σαν επικίνδυνους σημαίνει ότι προτιμάει να (παριστάνει ότι) αναμετριέται μαζί τους για να υπερασπίσει την «δημοκρατία», παρά να αντιμετωπίσει την ίδια του την παρακμή. Μια τέτοια παράσταση μπορεί να είναι συγκινητική για κανά μισάωρο – όχι παραπάνω.

Εδώ και μερικές δεκαετίες δεν έχει υπάρξει ούτε μία, το επαναλαμβάνουμε, ΟΥΤΕ ΜΙΑ φασιστική οργάνωση με βίαιη δράση στη γερμανία στην οποία να μην συμμετείχε ή να μην ήταν πολύ κοντά, δίπλα, ένας τουλάχιστον πράκτορας των γερμανικών υπηρεσιών. Το αποκορύφωμα αυτής της «κρατικοποίησης του φασιστικού εγκλήματος» α λα γερμανικά επιδείχτηκε δημόσια και πανηγυρικά στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν συνέβη το παρακάτω σχετικά με το ακροδεξιό / νεοναζιστικό κόμμα NPD, που ήταν / είναι η «μήτρα» όλων των υπόλοιπων ακροδεξιών εξτρεμιστικών γκρουπούσκουλων (το απόσπασμα είναι πρόχειρο, απ’ την Wikipedia). Παράδοξο ή όχι η εμπιστοσύνη του μέσου υπηκόου του γερμανικού κράτους προς αυτό δεν κλονίστηκε τότε. Συνεπώς δεν θα κλονιστεί ποτέ!!

Μεταφράζουμε (ο τονισμός με bold και υπογράμμιση δικός μας):

To 2001, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η Bundestag [: το γερμανικό κοινοβούλιο] και η Bundesrat [: η ανώτατη αντιπροσώπευση των γερμανικών κρατιδίων] προσπάθησαν από κοινού να απαγορευτεί το NPD απ’ το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της γερμανίας. Το δικαστήριο αυτό, το ανώτερο στη γερμανία, έχει την αποκλειστική εξουσία να απαγορεύει κόμματα αν αυτά κριθούν αντισυνταγματικά με βάση τον Βασικό Νόμο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ωστόσο η προσφυγή απορρίφθηκε το 2003 όταν αποκαλύφθηκε ότι ένας αριθμός μελών του εσωτερικού κύκλου στελεχών του NPD, συμπεριλαμβανόμενων 30 απ’ τους 200 κορυφαίους επικεφαλής του, ήταν undercover πράκτορες ή πληροφοριοδότες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, όπως το ομοσπονδιακό Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος. Σ’ αυτούς περιλαμβανόταν ένας πρώην υπαρχηγός του κόμματος και συγγραφέας ενός αντι-σημιτικού φυλλαδίου που ήταν βασικό στοιχείο του κατηγορητηρίου. Απ’ την στιγμή που οι μυστικές υπηρεσίες δεν σκόπευαν να αποκαλύψουν τις ταυτότητες και τις δραστηριότητες των πρακτόρων τους, το δικαστήριο έκρινε ότι ήταν αδύνατο να αποφασίσει ποιες κινήσεις του κόμματος βασίζονταν σε αυθεντικές αποφάσεις της ηγεσίας του και ποιες ελέγχονταν απ’ τις μυστικές υπηρεσίες, έτσι ώστε να προσπαθήσει να επιβάλει την απαγόρευση. Το δικαστήριο έκρινε ότι ήταν τόσες πολλές οι ενέργειες του κόμματος που είχαν επηρεαστεί απ’ την κυβέρνηση ώστε η κατά συνέπεια «έλλειψη σαφήνειας» έκανε αδύνατη την δικαιολόγηση μιας απαγόρευσης [του NPD]. «Η παρουσία του κράτους στα ηγετικά κλιμάκια κάνει την επιρροή στους σκοπούς και στις δραστηριότητές του αναπόφευκτες» συμπέρανε.

Πριν 2 δεκαετίες το γερμανικό καθεστώς έδωσε ένα μάθημα πρώτης τάξης και παγκόσμιας εμβέλειας για το ότι η μορφή (καπιταλιστικό) κράτος και το αντίστοιχο παρακράτος είναι «σάρκα μία». Είκοσι χρόνια μετά πρέπει, παριστάνοντας τους ηλίθιους, να πιστέψουμε ότι ξέχασε τα βασικά του;

(Το ομοσπονδιακό γραφείο προστασίας του συντάγματος παρακολουθούσε και την πρόσφατη σοδειά φασιστών, επί μήνες – ανακοινώθηκε αρμοδίως. Κι όσοι διαβάζουν πίσω απ’ τις γραμμές καταλαβαίνουν ότι είχε μέσα στους επίδοξους πραξικοπηματίες δικούς του ανθρώπους. Πού είναι το περίεργο; Στο τέλος θα είναι ασαφές τίνος ιδέα ήταν … το πραξικόπημα…)

Τα ρομποτικά σκυλιά δεν γαυγίζουν

Δευτέρα 5 Δεκέμβρη>> Μπορούμε να είμαστε ήσυχοι, και πάντως όχι επειδή βρισκόμαστε μακριά (: τα καινούργια κόλπα έρχονται γρήγορα και στα μέρη μας, χάρη φυσικά στις συμμαχίες): η αστυνομία του Σαν Φραντσίσκο αποφάσισε ότι θα χρησιμοποιεί ρομποτικά «σκυλιά» για να εξουδετερώνουν επικίνδυνους παραβάτες του νόμου, αλλά δεν θα είναι εξοπλισμένα με πυροβόλα… Θα έχουν μόνο χειροβομβίδες. Εντάξει τότε…

Είναι μια εξέλιξη που την θεωρούμε «αναμενόμενη» – επιεικώς:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αρπακτικά 1

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Έχει την πλάκα του γεγονός ότι το ελληνικό καθεστώς (και στη λέξη «καθεστώς» να συμπεριλάβετε τους πάντες και τα πάντα, θεσμούς, μηχανισμούς, κυκλώματα, συμφέροντα, εξουσίες μεγαλύτερες και μικρότερες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματούχους, τεχνικούς… ) παριστάνει ότι τα προσπαθήσει να «συμμαζέψει» και να «πειθαρχήσει» όσους / όσες ασχολούνται (μέσα στο υποτιθέμενο «κρατικό μονοπώλιο») με την συλλογή πληροφοριών, τις παρακολουθήσεις, κλπ, στην ιστορική εποχή που ακόμα και τα καθεστώτα που υποτίθεται επιδείκνυαν στο παρελθόν τέτοιου είδους ορθολογισμό και πειθαρχία έχουν χάσει κάθε έλεγχο. Στις ηπα για παράδειγμα, όπου το εκτελεστικό (: κογκρέσσο) είναι ο θεσμικός προϊστάμενος της cia, κανείς δεν ήξερε ότι αυτή η υπηρεσία διαθέτει μυστικό στρατό 70.000 ατόμων (!!), που δρουν έξω και πέρα από κάθε «συνταγματική πρόνοια». Το ποιος παρακολουθεί ποιον και για ποιον σκοπό (μιλώντας πάντα για τις επίσημες, κρατικές υπηρεσίες) έχει ιδιωτικοποιηθεί / εγκληματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το μόνο που συμβαίνει πραγματικά στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στη Ρώμη (ενδεικτική η αναφορά) είναι ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών «παράγουν αποκαλύψεις και διαρροές»∙ οι οποίες, με την σειρά τους, λειτουργούν σαν de facto «έλεγχος». Ή, πιο σωστά, σαν το θεαματικό υποκατάστατό του.

Η πάγια ιδέα που υπάρχει για την μορφή-κράτος (κι όλα της τα παρακλάδια), η ιδέα μιας συμπαγούς ιεραρχικής πυραμίδας μέσα στην οποία τα επίπεδα της γραφειοκρατίας υπόκεινται σε αυστηρή πειθαρχία και ενότητα στόχων, μεθόδων και σκοπών, είναι αρχαιολογία∙ αν υποθέσουμε ότι ίσχυε άλλοτε. Εδώ και 4 τουλάχιστον δεκαετίες η μορφή-κράτος έγινε σταδιακά ένα αρχιπέλαγος / δίκτυο επιμέρους ομαδοποιήσεων με διαφορετικές (έως και αντίπαλες) ατζέντες, σε διαρκείς λίγο πολύ ρευστές τακτικές συμμαχίες και αντιπαραθέσεις – κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ελλαδιστάν! Το πιο κοντινό μοντέλο για την πραγματική δομή της μορφής – κράτους στον ύστερο καπιταλισμό (δηλαδή στη διάρκεια της 3ης και ακόμα περισσότερο τώρα, στην 4η βιομηχανική επανάσταση) είναι ο υπόκοσμος∙ κι αυτό το υποστηρίζουμε χωρίς ηθικολογία. Όποιος / όποια έκανε κάποτε τον κόπο να διαβάσει σχετικά με την κρατικοποίηση του εγκλήματος (: τετράδιο για εργατική χρήση νο 2), μια διεξοδική αναλυτική επεξεργασία της οποίας οι βασικές θέσεις παρουσιάστηκαν δημόσια το 2007, καταλαβαίνει.

Απ’ αυτή την σκοπιά η «υπόθεση predator» έχει διδακτικό ενδιαφέρον. Ενώ πρόκειται για διεθνές ζήτημα (με την έννοια ότι οι «πελάτες» είναι υπηρεσίες ή/και κυκλώματα διαφόρων κρατικών προελεύσεων) υπάρχει – διεθνώς – ιδιαίτερη εστίαση στην ελληνική περίπτωση. Κι αυτό καθόλου τυχαία: η δημόσια αποκάλυψη της ύπαρξης και της χρήσης του συγκεκριμένου λογισμικού υποκλοπών έγινε σχεδόν ταυτόχρονα απ’ το (καναδικό) CitizenLab (στις 16 Δεκέμβρη του 2021 με όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες) και απ’ το Meta του Ζούντεμπεργκ (στις 17 Δεκέμβρη του 2021 με κάποια σημαντικά επιπλέον στοιχεία)∙ ανακοινώσεις που περιλάμβαναν καθαρά και το ελλαδιστάν στο «πελατολόγιο» της εταιρείας που διαθέτει το Predator. Μόλις ένα μήνα μετά, στις 11 Γενάρη του 2022, θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να μάθει αυτά:

Μεταφράζουμε (ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας, τα bold στο πρωτότυπο) και τονίζουμε: αυτά γράφονταν στις 11 Γενάρη του 2022….

Τίτλος: Κατασκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση τους πολίτες της μέσω του spyware Predator;

Υπότιτλος: Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση ελέγχει παράνομα τις συσκευές των πολιτών της μέσω του spyware Predator και κανείς δεν φαίνεται να κάνει οτιδήποτε επ’ αυτού.

Κείμενο: Το spyware Predator είναι, σύμφωνα με αναφορές ξένων sites, το καινούργιο κατασκοπευτικό εργαλείο της ελληνικής κυβέρνησης κατά των πολιτών της. Αυτό είναι το συμπέρασμα μας διαβάζοντας την πρόσφατη έρευνα του CitizenLab, μιας ομάδας ερευνητών και ειδικών ασφάλειας απ’ τον Καναδά: χρησιμοποιείται από κυβερνήσεις και αστυνομίες για να παρακολουθεί ανυποψίαστους πολίτες σ’ όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στις κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν παράνομα αυτό το μέσο παρακολούθησης είναι η Ελληνική, σύμφωνα με την έρευνα του CitizenLab και του Meta (Facebook). Αλλά η ελληνική σχέση με το spyware φαίνεται να είναι πιο σύνθετη και βαθιά απ’ ότι δείχνει από πρώτη ματιά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αρπακτικά 2

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Απ’ την άλλη μεριά η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι οι δημαγωγοί «έπνιξαν» το θέμα για αρκετούς μήνες (στην ελλάδα μέχρι να «σκάσει» η περίπτωση Ανδρουλάκη…) δίνοντας έτσι αρκετό χρόνο στο κύκλωμα να φροντίσει για την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία / διάσωσή του. (Να θυμίσουμε ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη δημοσιοποιήθηκε τον Ιούλιο / αρχές Αυγούστου του 2022 κι ενόσω πριν είχε «πνιγεί» με χαρακτηριστική δημαγωγική άνεση, ήδη απ’ τον Απρίλη του 2022, η περίπτωση του δημοσιογράφου Κουκάκη).

Ανάμεσα στα μέσα Δεκέμβρη του 2021 (ανακοινώσεις των CitizenLab και Meta που ξεκάθαρα έδειχναν (και) ελλαδιστάν) και στις αρχές Αυγούστου του 2022 μεσολάβησαν 7,5 μήνες – χρόνος υπεραρκετός για να γίνει οποιοδήποτε deal και να οργανωθεί οποιαδήποτε μεθόδευση μεταξύ διαφορετικών κυκλωμάτων του ενιαίου ελληνικού (κρατικού / ιδιωτικού) υπόκοσμου!!!

Ποια θα μπορούσαν να είναι τα επίδικα αυτών των όποιων deal και των όποιων μεθοδεύσεων σ’ αυτούς τους 7,5 τουλάχιστον μήνες ανάμεσα στο «ααα, δεν ξέρω τίποτα» και στο «ωπ, εδώ έχουμε σοβαρό σκάνδαλο με κέντρο το Μαξίμου»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης…

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> … Η ιστορική φάση στην οποία μπήκαμε με την πανδημία αντιπροσωπεύει μια ιστορική καμπή της οποίας το νόημα πρέπει να γίνει κατανοητό ανεξάρτητα απ’ τις πολλές, αν και σημαντικές, λεπτομέρειες γύρω απ’ την διαχείρισή της. Η υποκείμενη δομή αυτής της ιστορίας δείχνει πώς, μέσω της έκκλησης για τη δημόσια υγεία και της έκκλησης για περιορισμό της ζημιάς (: η «μετάδοση»), είναι εφικτό να πεισθεί σχεδόν όλος ο πληθυσμός σε οποιοδήποτε περιορισμό και να κατευθυνθεί σε οποιαδήποτε συμπεριφορά. Δεν με ενδιαφέρει εδώ αν αυτό ήταν ή δεν ήταν προγραμματισμένο, αν ήταν οι γενικές πρόβες για κάτι άλλο ή αν επρόκειτο για ατύχημα: το θέμα είναι πως ακόμα κι εκεί που ήταν όλα τυχαία και τίποτα προγραμματισμένο (κάτι που ωστόσο φαίνεται απίθανο) βρισκόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα προηγούμενο, το οποίο οι κάτοχοι της εξουσίας δεν πρόκειται να μην αξιοποιήσουν. Και επομένως βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο καμπής.

… Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η «καλή ηθική δικαιολογία». Η μορφή που πρέπει να έχει αυτή η καλή δικαιολογία είναι εκείνη της «τρομερής εξωτερικής απειλής», που απαιτεί απ’ όλους να «συνεργάζονται» χωρίς συζήτηση και να στιγματίζουν όσους δεν συνεργάζονται. Τα σύγχρονα κράτη διοικούνται de facto από οικονομικές ολιγαρχίες, και μετά τη σύντομη δημοκρατική περίοδο της δεύτερης μεταπολεμικής περιόδου εφαρμόζουν τώρα μορφές ελέγχου του ριζοσπαστισμού που κάποτε ήταν αδιανόητες.

 … Το μόνο όριο στην άσκηση αυτού του δυνητικά απεριόριστου ελέγχου είναι το εναπομείναν κέλυφος του «δημοκρατικού κράτους δικαίου», το οποίο απαιτεί κάποια δημόσια αναλώσιμη δικαιολογία για να τον νομιμοποιήσει.

Τόσο ο «πόλεμος» όσο και η «πανδημία» είναι κλασσικές περιπτώσεις αυτού του απεριόριστου «κοινού κινδύνου» που απαιτεί άκαμπτες και αδιαμφισβήτητες κεντρικές αποφάσεις «για το κοινό καλό», που έχει τη νομιμότητα να φιμώσει κάθε αίτημα και διαμαρτυρία, που έχει δικαίωμα να σπάσει κάθε «ανεπαρκώς υπεύθυνη» βούληση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ζήσαμε πραγματικά μια γεύση ανεπίσημου «στρατιωτικού νόμου». Και το να πιστεύει κανείς ότι ο σημερινός πόλεμος – σε φάση προοδευτικής κλιμάκωσης – βιώνεται ως πρόβλημα από τις οικονομικές ολιγαρχίες στην εξουσία είναι ένα αξιολύπητο λάθος. Το να αναρωτιέται κανείς μπροστά στις μαριονέτες που μας κυβερνούν «πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι μας πάνε όλο και πιο κάτω» προϋποθέτει αφελώς ότι δεν μας θέλουν από κάτω.

Το πρωταρχικό αντικείμενο της καπιταλιστικής επιθετικότητας είναι το χρήμα, ναι∙ αλλά ως εξουσία, όχι ως «μέσο κατανάλωσης». Είναι οι πεινασμένοι που σκέφτονται τα χρήματα πάνω απ’ όλα σα μέσο για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, για να αποκτήσουν κάποια αγαθά. Για την κορυφή του συστήματος το χρήμα είναι διαθέσιμο σε τεράστιες ποσότητες που ξεπερνούν κατά πολύ οποιαδήποτε πιθανή κατανάλωση, και ο πραγματικός του ρόλος είναι να εξασφαλίζει επιρροή και ισχύ.

… Αυτό που μας επιφυλάσσει το παρόν και το μέλλον είναι μια διαρκής εξώθηση, μια συνεχής αναθέρμανση της κατάστασης «μόνιμου πολέμου»: πόλεμος με πληρεξούσιο ή πόλεμος κάτω απ’ το σπίτι, μεταφορικός πόλεμος εναντίον κάποιου ιού ή προληπτικός πόλεμος ενάντια στον επερχόμενο κατακλυσμό του Νώε…

Όσοι (και δεν είναι λίγοι) «πυροβόλησαν» απ’ το 2020 και μετά κατά του Agamben ή κατά του Foucault κουνώντας υπάκουα την ουρά τους, ας ετοιμαστούν για την συνέχεια. Διατυπώνεται περιεκτικά από μια ομιλούσα κεφαλή της ε.ε.:

… Ο πόλεμος στην ουκρανία δεν είναι μόνο ευρωπαϊκός πόλεμος, είναι ένας πόλεμος για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου. Συνεπώς ο ευρωπαϊκός ορίζοντας δεν μπορεί παρά να είναι ολόκληρος ο κόσμος… Ζήτω η ευρώπη!!!  Αυτά διευκρίνισε προχτές η περιβόητη αλλά και αγαπημένη (μας…) Ursula, η γνωστή πλασιέ του κτηνίατρου ceo, τελειώνοντας μια δημόσια ομιλία της με το ελάχιστα υπονοούμενο περιεχόμενο ότι η ευρώπη (και οι σύμμαχοί της…) πρέπει να βάλουν στο χέρι τις στρατηγικές βιομηχανικές πρώτες ύλες… «σ’ όλο τον κόσμο»…