Tag: δημόσια τάξη

Τρομοκρατία

Κυριακή 16 Φλεβάρη. Οι 50 και βάλε νεκροί στο ελλαδιστάν απ’ τις επιπλοκές της εποχικής γρίπης (: πνευμονία) είναι απλά ένα νούμερο, που αναφέρεται αδιάφορα, βαριεστημένα, λίγο πριν τον καιρό ή τα αθλητικά. Ώχουουου! Πέθαναν άλλοι 15 την τελευταία εβδομάδα…. σιγά τ’ αυγά… Το σκάνδαλο, η έγνοια, η μεγάλη λαχτάρα των δημαγωγών είναι που στην ελλάδα δεν έχει υπάρξει ακόμα ούτε ένα κρούσμα του (επιτέλους τον βάφτισαν με όνομα που να ταιριάζει στις λατινογενείς γλώσσες!) covid-19! Ούτε ένα κρούσμα γαμώτο! Με τι θα δουλέψει η τρομοκρατική δημαγωγία; Με τους νεκρούς απ’ την γριπούλα; Σιγά!

Θα έχετε προσέξει την απόλαυση με την οποία ξεστομίζεται η φράση «ο πρώτος νεκρός απ’ τον covid-19 στην ευρώπη»!!! Έχει το νόημα «επιτέλους πέθανε κάποιος εδώ κοντά!!» Δεν υπάρχει ούτε θεός ούτε διάολος: ώσπου να δείξουν την απόλαυσή τους για την φονικότητα της φρέσκιας απειλής έχουν πεθάνει μερικές δεκάδες (στην ευρώπη) με διάφορους τρόπους… αλλά όχι! ΑΥΤΟΣ, ΑΥΤΟΣ Ο «ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΣ» είναι όλα τα λεφτά!!!

Άιντε! Λίγο υπομονή! Πέθανε κάποιος από πνευμονία στη γαλλία – ο πρώτος στην ευρώπη μετά από βδομάδες ζόφου και Αποκάλυψης!… Δεν μπορεί, δεν γίνεται: όπου νάναι θα υπάρξει ένα κρούσμα, έστω ένα τόσο δα κρουσματάκι και στο ελλαδιστάν! Πριν κοπάσει η επιδημία – please!!!

Κάπως πρέπει να την βγάλουν οι έμποροι καινούργιων φόβων!!! Τα σκουλήκια στο πτώμα…

Αόρατη γραφή

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. Στην εποχή της γενικευμένης (ακόμα και «τυφλής») επιτήρησης των ψηφιακών επικοινωνιών και αρχείων, υπάρχουν πάντα οι ρομαντικοί (που ενδεχομένως παριστάνουν τους «ειδικούς») που πιστεύουν και διαδίδουν ότι η ιδιωτικότητα των επικοινωνιών μπορεί να προστατευτεί τεχνολογικά: μέσω κρυπτογράφησης.

Ξέρουμε ωστόσο ότι διάφορες εφαρμογές (τύπου whatsup) που προσφέρονται κρυπτογραφημένες έχουν ήδη σπάσει απ’ τις κρατικές υπηρεσίες. Αρκεί να κάνει την δουλειά μία· μετά θα πουλήσει το know how σ’ όποιον πληρώνει… Πρακτικά όποιος έχει το μεγαλύτερο προϋπολογισμό (απλά: λεφτά), δηλαδή είτε τα κράτη είτε οι βαθύπλουτοι χρηματοδότες τους, μπορεί να προσλάβει τους «καλύτερους» τεχνικούς για να σπάσει οποιαδήποτε ψηφιακή κωδικοποίηση, αργά ή γρήγορα.

Πιο σβέλτο όμως είναι να κάνει κάτι άλλο. Είναι και πιο μαφιόζικο, ταιριάζει δηλαδή στα κράτη στο βαθμό που εξακολουθούν να έχουν το μονοπώλιο όχι της βίας αλλά της νομοθεσίας: μπορεί να εκβιάσει τις εταιρείες (κρυπτογράφησης) για να αφήσουν στα λογισμικά τους ανοικτό ένα «παραθυράκι». Ώστε να μπαινοβγαίνουν απο κει οι πράκτορες και οι επιτηρητές.

Πολύ πρόσφατα η ίδια η cia «διέρρευσε» στην αμερικανική καθεστωτική washington post και στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF πως, μαζί με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, ήταν ο ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας crypto ag. Ειδικευμένη στην κρυπτογράφηση των επικοινωνιών η crypto πούλησε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα τέτοιου είδους «προστασία» σε τουλάχιστον 120 κράτη, με την εγγύηση «100% εξασφάλιση». Ιδανικό επιχείρημα για να κρυφακούνε οι αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όλες αυτές τις «απόρρητες» κρατικές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις…

Αν και το θέμα είχε γίνει γνωστό απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1995 (η crypto ξεπεράστηκε και αντικαταστάθηκε προφανώς από άλλες, όχι γνωστές για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, λόγω της ανάπτυξης των digital επικοινωνιών μέσω υπολογιστών) το ότι η cia το διέρρευσε τώρα δεν είναι μια καθυστερημένη μεταμέλεια!!! Είναι μέρος της εκστρατείας κατά της κινεζικής Huawei, που τείνει να φτάσει σε θεαματικά ύψη. Η τωρινή αποκάλυψη μεταφέρει αυτό το απλό νόημα στους πελάτες και χρήστες των 5G επικοινωνιών:

Έτσι κι αλλιώς κάποιες κρατικές υπηρεσίες θα σας παρακολουθούν, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Μπορείτε μόνο να διαλέξετε αν προτιμάτε να σας παρακολουθούν οι κινέζοι ή εμείς (οι ηπα και οι σύμμαχοί της)…

Είναι εκβιασμός, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει ένα κάποιο κυνικό παρελθόν. Είναι σα να έλεγε (και το έλεγε…) κάποιος στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου «ψυχρού» πολέμου: έτσι κι αλλιώς κάποια πυρηνικά θα τα φας στο κεφάλι… Διάλεξε αν θέλεις να φας τα δικά μας ή των σοβιετικών…

Θα διαλέξετε ποιοί θα σας έχουν στο χέρι; Ή είναι προτιμότερο να περιορίσετε σημαντικά αυτές τις “κακές συνήθειες” του καθημερινού ψηφιακού στριπτίζ;

(Ο τίτλος αφορά ένα παλιό νεανικό παιχνίδι κρυπτογράφησης: αν έγραφες με πένα που αντί για μελάνι είχε λεμόνι, το χαρτί φαινόταν λευκό· μια μικρή φλόγα πίσω του όμως μαύριζε το λεμόνι, και αποκαλύπτονταν έτσι τα γράμματα…)

Ο εχθρός του φίλου μου είναι και δικός μου εχθρός…

Κυριακή 26 Γενάρη. Κάθε φορά που τα ντόπια πολιτικά καθάρματα, τα νυν και τα προηγούμενα, υπηρετώντας την ίδια ακριβώς «εθνική γραμμή», σφίγγουν τα χέρια του χουντοκαραβανά Sisi και των υπόλοιπων της συμμορίας του, δίνουν από μια κλωτσιά στο στομάχι στους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους της αιγυπτιακής χούντας. Το κάνουν εντελώς συνειδητά: γιατί εκτός απ’ το «διεθνές δίκαιο» φλέγονται, ως γνωστόν, και για την «δημοκρατία»…. Όπως είχε υποστηρίξει, άλλωστε, ο ογκόλιθος Nick the greek υπ.εξ. Κοτζιάς «δεν πρέπει να επιβάλλονται στον Sisi διεθνείς κυρώσεις για την δικτατορία, γιατί έτσι στερεώνεται η δημοκρατία…».

Έτσι, «όμορφα κι ωραία», πετώντας πότε εδώ και πότε εκεί ξεροκόματα στους πληβείους, εξασφαλίζουν την μαζική συνενοχή στους φασίστες της ανατολικής Μεσογείου…

Οι πολιτικοί κρατούμενοι (και) στην αίγυπτο έχουν πρόσωπα, έχουν ιστορία· κι είναι χίλιες φορές πιο σημαντικοί σαν άνθρωποι απ’ τα πολιτικά καθάρματα και τους γιάπηδες της «αριστεράς» και της «δεξιάς» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου. Να μερικά απ’ αυτά τα πρόσωπα.

Η 41χρονη Israa Abdelfattah βρίσκεται στα κάτεργα της χούντας απ’ τις 12 Οκτώβρη του 2019. Την έδεσαν για συμμετοχή στις διαδηλώσεις κατά του Sisi που έγιναν απ’ τις 20 ως τις 22 του περασμένου Σεπτέμβρη (υπάρχουν σχετικές αναφορές της ασταμάτητης μηχανής), για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», κλπ. Βασανίστηκε απ’ την στρατοαστυνομία, και στις 8 Δεκέμβρη άρχισε απεργία πείνας ζητώντας να ερευνηθούν οι καταγγελίες της για τα βασανιστήρια.

Η Israa είναι απ’ τα αρχικά, ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης «6 Απρίλη», που άρχισε να δρα το 2008 σαν υποστήριξη σε εργατικούς αγώνες. Η ίδια οργάνωση έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην επανάσταση της 25ης Γενάρη του 2011…

Η 60χρονη Hoda Abdelmonem είναι δικηγόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και βρίσκεται σε απομόνωση απ’ την 1 Νοέμβρη του 2019. Είναι απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες τόσο των αγώνων των γυναικών εναντίον της χούντας, όσο και της υπεράσπισης των πολιτικών κρατούμενων. Ήταν απ’ τις βασικές που οργάνωσαν την γυναικεία διαδήλωση προς την πλατεία Tahrir στις αρχές Φλεβάρη του 2011, μια απ’ τις πρώτες διαδηλώσεις που έσπασαν τον στρατοαστυνομικό κλοιό γύρω απ’ τους συγκεντρωμένους στην πλατεία…

Ο 37χρονος Alaa Abdel Fattah, είναι προγραμματιστής και ενταγμένος στην εκτός νόμου αιγυπτιακή αριστερά, ψυχή του blog “mada masr”, και «παλιά» καραβάνα του αντιχουντικού κινήματος. Μετά από δύο χρόνια προφυλάκισης, τον Φλεβάρη του 2015 καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή για την «οργάνωση παράνομης πολιτικής διαμαρτυρίας». Αποφυλακίστηκε στα τέλη Μάρτη του 2019, υπό τον όρο για τα επόμενα 5 χρόνια να παραμένει σε αστυνομικό τμήμα επί 12 ώρες καθημερινά, απ’ το απόγευμα ως το επόμενο πρωί· να κοιμάται σε κελί, δηλαδή… Στις 29 Σεπτέμβρη, μερικές ημέρες μετά τις περσινές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις, συνελήφθη με την κατηγορία ότι «αθέτησε τους περιοριστικούς όρους». Μετά την σύλληψη αυτή βασανίστηκε απ’ την στρατοαστυνομία· παραμένει αιχμάλωτος…

Η 34χρονη Mahienour el-Massry, είναι δικηγόρος και συμμετέχει σε ομάδα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Έχει φυλακιστεί δύο φορές, το 2015 και το 2017 για τέτοιου είδους κινητοποιήσεις. Την έδεσαν στις 24 Σεπτέμβρη έξω απ’ την εισαγγελία του Καΐρου, στη διάρκεια συνάντησής της με συγγενείς διαδηλωτών που είχαν συλληφθεί ήδη. Από τότε παραμένει αιχμάλωτη…

Αναγνώριση ερήμην…

Τετάρτη 22 Γενάρη. Μέχρι να γίνει, απ’ τα εκατομμύρια των μαγεμένων πελατών της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, κατανοητό το ότι ο καθολικός έλεγχος μέσω τεχνολογιών / μηχανών θα διαπερνάει ακόμα και τα κυτταρά τους, αυτές οι τεχνολογίες θα έχουν εξελιχθεί τόσο ώστε…

Ήταν μόλις λίγους μήνες πριν, το περασμένο καλοκαίρι, που μια (μάλλον παλιά) εφαρμογή «αλλαγής προσώπου» (πρόσθεσης ή αφαίρεσης ηλικίας), ονόματι faceapp αν δεν κάνουμε λάθος, έγινε τόσο «μόδα» παγκόσμια ώστε πολλά εκατομμύρια ηλίθιοι και ηλίθιες τροφοδότησαν άγνωστο ποιές βάσεις δεδομένων με τις φάτσες τους (σε συνδυασμό με το κινητό και την γεωγραφική τους θέση: πάμπολλα δεδομένα!) έτσι, στη μαλακία. Αν πριν 20 ή και 10 χρόνια προέβλεπε κάποιος ότι ακόμα και την αυτοϊκανοποίηση θα βρουν τα αφεντικά του καπιταλισμού τρόπο να την μεσολαβούν μηχανικά και, άρα, να βγάζουν κέρδος, θα τον κορόιδευαν. Τώρα απλά γίνεται.

Πέρυσι ένας αυστραλός ονόματι Hoan Ton-That παρουσίασε στο ευρύ κοινό (και όχι μόνο) μια ακόμα εντυπωσιακή εφαρμογή, της startup εταιρείας του Clearview AI: μπορείτε να φωτογραφήσετε οποιονδήποτε / οποιανδήποτε στο δρόμο, να «ανεβάσετε» την φωτογραφία του / της, και κάνοντας σύγκριση βάσεις τέτοιου είδους φωτογραφικών data η «μαγική μηχανή» να σας δείξει άλλες φωτογραφίες του / της, καθώς και links με τους λογαριασμούς που αυτές έχουν εμφανιστεί.

Γιατί μια τέτοια εφαρμογή θα μπορούσε να γίνει πιασάρικη απ’ το ευρύτατο ηλίθιο κοινό των σύγχρονων τεχνο-καμμένων; Για λόγους περιέργειας και κουτσομπολιού – τόσο απλά. Φυσικά, κάθε καινούργια φωτογραφία θα ανατροφοδοτεί τις βάσεις δεδομένων (ο Ton-That λέει ότι προέρχονται απ’ το facebook, το youtube, και χιλιάδες sites, και περιλαμβάνουν 3 δις φωτογραφιών) και θα συμβάλει στην εξέλιξη των αλγορίθμων επεξεργασίας των συγκεκριμένων data.

Καθόλου παράξενο εκείνοι που χρησιμοποιούν ήδη από πέρυσι την εφαρμογή τηςclearview είναι διάφορες αστυνομίες. Πάνω από 600 ήδη κοκορεύεται ο Ton-That – και γιατί όχι; Ο ίδιος θα μπορούσε θαυμάσια να είναι συνεργάτης μιας απ’ αυτές, αφού άλλωστε είναι εξαιρετικά φειδωλός στο να δώσει στοιχεία για την εταιρεία του. Ένας διαπιστωμένος χρηματοδότης του είναι πάντως χαρακτηριστικός: λέγεται Richard Schwartz και ήταν χρηματοδότης του δημάρχου της Ν. Υόρκης που πρωτοκαθιέρωσε το αστυνομικό δόγμα της «μηδενικής ανοχής» Rudolph Giuliani (δικηγόρος του ψόφιου κουναβιού πλέον ο πρώην δήμαρχος…).

Πιο σημαντικό απ’ το ποιοί φτιάχνουν τι είναι το ποιοί βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε ηλεκτρονικό μπιχλιμπίδι βρουν μπροστά τους. Πρόκειται για έναν εξελισσόμενο μαζικό παλιμπαιδισμό που έχει διάφορες μορφές και προεκτάσεις: απ’ τον γενικευμένο ναρκισσισμό μέχρι την εξίσου γενικευμένη α-νοησία.

Δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά (έχει ξεπεραστεί ήδη) δεν μπορούμε καν να πούμε καλά να πάθετε, ας προσέχατε! Επειδή διαμορφώνονται καθολικές νόρμες εθελοδουλείας· κι αν κάποιος τις αντιμετωπίζει αρνητικά χαρακτηρίζεται όλο και πιο εύκολα από «παράξενος» έως «ύποπτος»…

Δεν θα συνθηκολογήσουμε φυσικά. Αλλά δεν είμασταν και τόσο καλά προετοιμασμένοι για τέτοια παρακμή…

(φωτογραφία: Ο εφευρέτης – ή κάποιος του οποίου η φωτογραφία πλασσάρεται για τέτοια…)

Τίμια υπερηφάνεια

Δευτέρα 20 Γενάρη. Όλοι οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων (ξεκινώντας απ’ τους οργανωμένους) βρίσκουν λόγους για να είναι περήφανοι. Αλλά οι οπαδοί της (αξιοσέβαστης, τι άλλο διάολε;) St Pauli έχουν πια ειδική σφραγίδα πιστοποίησης της υπερηφάνειάς τους: η αγγλική αντιτρομοκρατία τους έβαλε στη λίστα των επικίνδυνων για τρομοκρατικές παρεκτροπές… Υποτίθεται ότι βασικό «στοιχείο του εγκλήματος» είναι η νεκροκεφαλή – σήμα κατατεθέν των οργανωμένων: ως εάν οι αλγόριθμοι του facebook έχουν πιάσει δουλειά στην αντι-τρομοκρατία· γενικά.

Γιατί όχι όμως; Μ’ αυτές τις antifa, antira, και άλλες anti- ιδέες τους οι παουλίστας δικαιούνται την προσοχή της “αντιτρομοκρατίας”, της αγγλικής και όχι μόνο. Τόσος κόπος γίνεται υπέρ του “no politica” κι αυτοί δεν σέβονται τίποτα;

Τρομοκρατικότατο!

Έκτακτη ανάγκη…

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο πολλά βαρύς νικητής Borduk ετοιμάζεται όχι μόνο για την νέα εμπορική οικονομική σχέση του Λονδίνου με την ε.ε., αλλά και για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ένας απ’ τους στόχους της είναι η «αναδιάρθρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»…

Κατά την αγγλική καθεστωτική δεξιά ο παγκόσμιος κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αντικατασταθεί από έναν αγγλικό τέτοιο… Γιατί; Επειδή – λένε – πρέπει να βρεθούν καινούργιες ισορροπίες μεταξύ των «ατομικών δικαιωμάτων» και του «ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος», όπως εκφράζεται αυτό το τελευταίο απ’ την κυβέρνηση (ή το κράτος)…

Σας πιάνει η μπόχα – έτσι δεν είναι; Δεν είναι δυνατόν – λέει η νικήτρια και κυβερνώσα αγγλική δεξιά – τα ανθρώπινα δικαιώματα να είναι καθολικά και αδιαφοροποίητα, γιατί έτσι τα εκμεταλλεύονται οι «κακοί άνθρωποι»… Για παράδειγμα – λένε – δεν πρέπει να επιτρέπεται στους «κακούς ανθρώπους» να αξιοποιούν την ελευθερία του λόγου κάνοντας «κηρύγματα μίσους»….

Εύκολα θα καταλαβαίνατε μια παρτίδα «κακών ανθρώπων» που πρέπει να εμποδιστούν απ’ την ελευθερία του λόγου, δηλαδή να εγκληματοποιηθούν: λέγονται BDS… (και έχει πολλούς τέτοιους στις τάξεις κόμματος των εργατικών). Ωστόσο το αγγλικό καθεστώς έχει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα με την «ελευθερία του λόγου»: πρόκειται για τις διάφορων ειδών αποκαλύψεις (τύπου wikileaks) για την υπόγεια ή όχι και τόσο υπόγεια δράση του. (Προσεχώς στο Sarajevo.pdf επ’ αυτών…) Εκεί οι διακυβεύσεις είναι ακόμα πιο σοβαρές απ’ ότι το κίνημα μποϋκοτάζ κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ: εκτίθεται ο σκληρός πυρήνας του βαθέος κράτους σε μια ιστορική περίοδο όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Αγνοούμε τις τυπικές απαιτήσεις της συνταγματικής αναθεώρησης στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας (π.χ. εύρος κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας). Αλλά οι προθέσεις της μαύρης ορδής του Borduk είναι δηλωμένες. Με βαριά πρόστιμα (ώστε να γονατίζουν οι «κακοί άνθρωποι»), φυλακίσεις, ή/και απελάσεις (αν είναι υπήκοοι άλλων κρατών) θα αποκατασταθεί η «καινούργια ισορροπία»…

Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που τα αφεντικά προελαύνουν (και) με τέτοιο τρόπο…

Ζήτω η δημόσια τάξη!

Τρίτη 17 Δεκέμβρη. Αυτοί οι παλιοεγκληματίες χρησιμοποιούν τις κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσια, κηδείες) για να συναντιούνται και να οργανώνουν την κακοποιά δράση τους… (Το έχει δείξει και ο Coppola…) Τί να κάνει το τίμιο κράτος; Αποφασίζει να κρατικοποιήσει τις κοινωνικές εκδηλώσεις, που από τούδε και στο εξής θα γίνονται αποκλειστικά σε συγκεκριμένους χώρους, υπό την σεμνή επιτήρηση των αρχών.

Οι παλιοεγκληματίες, προσπαθώντας να διαφύγουν απ’ αυτόν τον κλοιό, αλλάζουν βιολί. Συναντιούνται σε πολυπληθείς πλαζ, με τα μπανιερά και τις ξαπλώστρες τους, και – ακόμα χειρότερα, άκουσον άκουσον! – «τα λένε» παριστάνοντας ότι λιάζονται, ότι κολυμπούν ή ότι παίζουν θαλάσσια παιχνίδια! (Το έχει δείξει και ο Leone…) Τί να κάνει το τίμιο κράτος; Κρατικοποιεί τις θάλασσες και τις πλαζ και επιβάλει ότι μέσα ή έξω απ’ το νερό οι συνομιλίες θα γίνονται μεγαλόφωνα· όποιος ψιθυρίζει συλλαμβάνεται σαν κακοποιός.

Γελάσατε με την φαντασία της ασταμάτητης μηχανής; Ωραία. Και τώρα η πραγματικότητα: η ελληνική αστυνομία (κωδικός: αρχές ασφαλείας και μυστικές υπηρεσίες) θα παρακολουθεί προσεχώς (ή μήπως το κάνει ήδη;) τις επικοινωνίες σας μέσω viber, whatsapp και άλλων τινών ιντερνετικών εφαρμογών. Διότι οι παλιοεγκληματίες βγήκαν απ’ τους γάμους και τις παραλίες και – λέει η φωνή της δημόσιας τάξης – «χρησιμοποιούν κατά 70% – 80% τέτοιου είδους διαδικτυακές εφαρμογές για την επικοινωνία τους»…. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτά συμβαίνουν ήδη «στις ηπα, στην μεγάλη βρετανία, στην γαλλία και σε άλλες χώρες»… (Το ξέραμε ότι οι πρωτοκοσμικοί μπάτσοι είναι κερατούκληδες!)

Την προσοχή σας παρακαλούμε! Κατά 100% οι παλιοεγκληματίες περπατάνε και οδηγούν αυτοκίνητα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι το 100% όσων περπατούν και οδηγούν είναι κακοποιοί… Αλλά; «Το πανάκριβο ηλεκτρονικό σύστημα» που κρατικοποιεί το περπάτημα και την οδήγηση είναι απαραίτητο, διότι αν δεν ρίξει δίκτυα παντού η κυρία δημόσια τάξη πώς θα πιάσει ψάρια;

Η ασταμάτητη μηχανή ειρωνεύεται εαυτούς και αλλήλους επειδή δεν επικοινωνεί έτσι (πιθανόν δεν επικοινωνεί καν και καν…). Η μπάλα είναι στο δικό σας γήπεδο. Θα συνεχίζετε να επικοινωνείτε τα όποια σημαντικά ή ασήμαντα της ζωής σας μέσω Κατεχάκη;

That’s a good question – που λένε και οι τούρκοι…

Βολιβία

Τετάρτη 27 Νοέμβρη. Κάθε ημέρα που περνάει δείχνει το γιατί η φυγή του Morales στο Μεξικό ισοδυναμεί, πρακτικά, με πολιτική προδοσία.

Φεύγοντας ο Morales στην ουσία «παραιτήθηκε» (βάζουμε τη λέξη σε εισαγωγικά επειδή ναι μεν δεν έχει δηλώσει κάποια επίσημη παραίτηση σε θεσμούς της βολιβίας, ωστόσο de facto αναγνώρισε ότι δεν ασκεί την προεδρική εξουσία του). Άνοιξε δρόμο στους φασίστες να αυτοανακηρυχτούν πολιτικά αφεντικά στη βολιβία· κι όχι για να ταΐσουν απλά την ματαιοδοξία τους. Την εξουσία που ανέλπιστα βρήκαν «ορφανή» την ασκούν – και το εννοούν. Το ότι χτες ανακήρυξαν τον Morales «τρομοκράτη» είναι το λιγότερο. Έχουν αρχίσει να κλείνουν τα εχθρικά τους media, κυνηγάνε βίαια τους «προδότες» δημοσιογράφους, και φυσικά καταστέλουν – καταστέλουν – καταστέλουν τις αντιχουντικές διαδηλώσεις.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η αντίσταση των πληβείων (και οπωσδήποτε των εκατομμυρίων ιθαγενών) είναι ισχυρή και μαζική. Δεν αμφιβάλλουμε. Όμως αν ο Morales βρισκόταν στη βολιβία αυτός θα ήταν η νόμιμη (ακόμα κι αν ήταν αμφισβητούμενη) «πολιτική εξουσία». Και τα περιθώρια του φασισταριού θα ήταν περιορισμένα· ακόμα κι αν ένα καλό μέρος του στρατού ή/και της αστυνομίας ήταν μαζί τους. Γιατί ακόμα και ο πιο φασίστας καραβανάς νοιάζεται πρώτα απ’ όλα για το τομάρι του. Φοβάται μήπως βρεθεί τελικά με τους χαμένους· και όταν περνάει καιρός χωρίς να έχει την κεντρική εξουσία που θα τον καλύψει, αρχίζει να λουφάζει.

Σαν «αυτοεξόριστος» ο Morales μπορεί να λέει το ένα ή το άλλο. Δεν έχει όμως την δύναμη που η φυσική παρουσία ενός «προέδρου» θα είχε· και δεν πρόκειται για συμβολισμούς. Το ότι οι κάθε είδους πραξικοπηματίες σημαδεύουν οπωσδήποτε και πρώτ’ απ’ όλα στο «κεφάλι» του συστήματος εξουσίας δεν είναι συμβολικό… Δεν είναι αντάρτες που καταλαμβάνουν γη κερδίζοντας τις συνειδήσεις, και προσπαθούν να φτάσουν στην πρωτεύουσα… Δεν κινούνται απ’ την περίμετρο προς το κέντρο.

Είναι χουντικοί… Θέλουν το κέντρο, ακόμα κι αν δεν έχουν τίποτα άλλο! Με το «κύρος της κεντρικής εξουσίας» κινητοποιούν (δηλαδή: διατάζουν) τους μηχανισμούς κρατικής βίας και καταστολής, ακόμα κι αν δεν τους ελέγχουν «ιδεολογικά». Ο στρατός και η αστυνομία εκτελούν διαταγές· δεν κάνουν συνελεύσεις… (Κι αν αρνηθούν τις διαταγές σημαίνει ότι στασιάζουν, ότι επαναστατούν).

Αυτό το «κύρος» ο Morales τους το παρέδωσε αμαχητί… Τώρα οι πληβείοι κάνουν το σωστό: ασκούν την αντι-εξουσία τους. Αλλά το κάνουν υπό τις χειρότερες συνθήκες…

Ιράν

Τετάρτη 27 Νοέμβρη. Δεν χρειάζεται να πάρει η ασταμάτητη μηχανή σαν δεδομένους του (δυτικούς – προφανώς «αντικειμενικότατους»!…) υπολογισμούς για τουλάχιστον 100 νεκρούς διαδηλωτές στο ιράν. Φτάνουν και περισσεύουν οι (έως «σχολαστικές») ανακοινώσεις του ίδιου του ιρανικού καθεστώτος, που δεν αναφέρονται σε νεκρούς, και είναι αναμενόμενα υποεκτιμημένες. Σύμφωνα μ’ αυτές «87.000 διαμαρτυρόμενοι και rioters» έχουν συμμετάσχει σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας (ένας αριθμός πολύ μικρός για μια κοινωνία πάνω από 80 εκατομμυρίων ψυχών με μια τέτοια αφορμή όπως η μεγάλη και ξαφνική αύξηση της τιμής της βενζίνης) απ’ την περασμένη Παρασκευή και μετά, με το μεγαλύτερο μέρος τους να μην εμπλέκεται σε «παράνομες πράξεις». Αλλά αυτές οι αναγνωρισμένες «παράνομες πράξεις» είναι δυσανάλογα πολλές για τόσο μικρό αριθμό γενικά «ειρηνικών διαδηλωτών»: 100 τράπεζες και 57 μεγάλα καταστήματα πυρπολήθηκαν ή λεηλατήθηκαν σε μόλις μια επαρχία (πιθανότατα την Shiraz) λέει η επίσημη ανακοίνωση.

Απ’ αυτές τις παραδοχές της Τεχεράνης μπορεί κανείς να συμπεράνει πως και οι αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις / συγκεντρώσεις είναι αισθητά μεγαλύτερες και η καταστολή τους ιδιαίτερα βίαιη – σύμφωνες με τις «παραδόσεις» του καθεστώτος. Που σημαίνει και δολοφονίες διαδηλωτών και συλλήψεις – πολύ περισσότερες απ’ τις 1.000 (συλλήψεις) που έχουν ανακοινωθεί επίσημα. Όταν, δε, στην καταστολή συμμετέχουν και οι διαβόητοι παρακρατικοί Basij (που είναι ικανοί για τα χειρότερα) δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολίες.

Φυσικά το καθεστώς έχει κινητοποιήσει τους υποστηρικτές του, που κάνουν επίσης μεγάλες διαδηλώσεις (ή αντι-διαδηλώσεις). Αλλά τέτοιες πολωτικές παρελάσεις «κουκουλώνουν» – δεν λύνουν. Ειδικά σε μια κοινωνία που το 55%, μπορεί και το 60% του πληθυσμού είναι κάτω από 30 χρονών, και σε μεγάλο βαθμό «μορφωμένο»… Αυτό σημαίνει «παραγωγικό δυναμισμό» από καπιταλιστική άποψη, που συγκρούεται όμως με ένα ισχυρά πολιτικά προσοδικό καθεστώς, όπως θα ήταν οποιοδήποτε τέτοιο που επί 40 χρόνια έχει επιβάλει μια μπετονένια ακινησία, εξασφαλίζοντας (προφανώς) τους πιο εκλεκτούς απ’ τους «νομιμόφρονες» οπαδούς του, χωρίς όμως τις ελευθερίες (και κάποιους παράδες) της κατανάλωσης για όλους, που εκτονώνουν τις εντάσεις, σύμφωνα με το κινεζικό μοντέλο. Αυτό που διεθνώς ονομάζεται «διαφθορά» και πρακτικά σημαίνει μεταφορά του πλούτου από κάτω προς τα πάνω έξω και επιπλέον απ’ τα κανάλια εκμετάλλευσης της εργασίας, είναι χαρακτηριστικό και του ιράν…

Οι γεωπολιτικές / στρατιωτικές επιτυχίες του ιρανικού καθεστώτος δεν μεταφράζονται σε αξιόλογη βελτίωση της καθημερινότητας των υποτελών, ούτε καν συμβολικά. Όπως συμβαίνει παντού στον καπιταλισμό, το ζητούμενο είναι «ελπίδα για το μέλλον». Οι offshore καθεστωτικές επιτυχίες είναι λογικό να τους είναι αδιάφορες: οι άνεργοι δεν πρόκειται να καταταχτούν σαν εθελοντές στο συριακό πεδίο μάχης. Εν τέλει, ίσως ακόμα περισσότερο απ’ το ποιος έχει «δίκιο» και ποιος «άδικο», το κομβικό χαρακτηριστικό τέτοιων καθεστώτων είναι η ακαμψία τους· και η ανικανότητά τους να «ενσωματώσουν» ένα μέρος τουλάχιστον της όποιας κοινωνικής κίνησης. Τα ψίχουλα είναι κρατικός πατερναλισμός, κι αυτό δεν είναι υποχρεωτικά «ευχάριστο»! Με δυο λόγια: η ιρανική κοινωνία δεν είναι καθόλου υπανάπτυκτη καπιταλιστικά· ασφυκτιά όμως μέσα στη θεσμική «παγωμάρα» τεσσάρων δεκαετιών.

Έχουν τα δίκια τους οι ειρηνικοί διαδηλωτές λένε και ξαναλένε διάφοροι καθεστωτικοί αξιωματούχοι, ελπίζοντας ότι θα χωριστεί «η ήρα απ’ το σιτάρι». Ναι, αλλά οι «ειρηνικοί» δεν το βρήκαν το δίκιο τους… Γιατί, λοιπόν, να μην θεωρήσουν ότι γίνονται περίγελως των αρχών και γιατί να μην θυμώσουν παραπάνω γινόμενοι «ανειρήνευτοι»;

Σε τέτοιες συνθήκες, ακόμα και λίγα λίτρα (ακριβής) βενζίνης βάζουν μεγάλες φωτιές.

Το ανθρώπινο κεφάλαιο: Hong Kong case

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Την άποψή μας για την πολιτική (με την έννοια της αντι-εξουσίας) ταυτότητα των χονγκ-κονγκoλέζων διαδηλωτών την ξέρετε: επιεικώς ηλίθιοι.

Ωστόσο αυτή η ασχετοσύνη, που τους έχει κάνει proxies της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, εξηγείται. Εκτός απ’ την περίπτωση πραγματικών κομμουνιστών φοιτητών ή και μη (που φυσικά υπάρχουν στον κινέζικο καπιταλισμό – και σαπίζουν στη φυλακή), αυτά τα φαινόμενα «αγανακτισμένων», όπου κι αν εμφανίζονται στον πλανήτη, αποτελούν εκφράσεις της συγκινησιακής πανούκλας των μικροαστών και των μεσοαστών, που νοιώθουν ότι δεν έχουν (ή δεν θα έχουν) το μέλλον της γρήγορης ανόδου πάνω στο οποίο είχαν ποντάρει.

Υπάρχει ωστόσο και η άλλη πλευρά, που κάθε σοβαρός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να υποδείξει. Αυτές οι εκατοντάδες (ή και χιλιάδες) χονγκ-κονγκoλέζων διαδηλωτών είναι το απαύγασμα του ανθρώπινου κεφαλαίου. Δηλαδή της διεστραμμένης «επένδυσης» που κατασκευάστηκε στη Δύση, για να ακυρώσει τον ταξικό ανταγωνισμό – και έχει απλωθεί παντού όπου εξελίσσεται “καπιταλιστική ανάπτυξη”.

Συμβαίνει λοιπόν τώρα, μετά από 6 μήνες διαδηλώσεων, ότι αυτό το ασιατικό ανθρώπινο κεφάλαιο των νεαρών φοιτητών και φοιτητριών, ενώ πολιτικά βρίσκεται υπό το μηδέν (κι αυτό είναι αναπόφευκτο αφού όχι μόνο δεν αρνούνται την ταξική τους θέση αλλά αυτήν ακριβώς υπερασπίζονται!) τεχνικά βρίσκεται πιο μπροστά απ’ το δυναμικό καταστολής της διοίκησης του Χονγκ Κονγκ!

Επί έξι μήνες οι διαδηλωτές καινοτομούν – και η αστυνομία του Χονγκ Κονγκ ακολουθεί, μαθαίνει, και προσπαθεί να ρεφάρει· ώστε στη συνέχεια να πάρει κεφάλι. Η θεσμική ρύθμιση «του νόμου και της τάξης» είναι πίσω… Η εκπαίδευση της αστυνομίας το ίδιο… Ο σχεδιασμός αντιμετώπισης μαζικής urban riot ακόμα πιο πίσω…

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην ιστορία των τελευταίων 150 χρόνων! Οπωσδήποτε, αυτή η «διαφορά ανάπτυξης» μεταξύ του «ανθρώπινου κεφάλαιου» που γίνεται αντιμπατσικό και της αστυνομίας που γίνεται στόχος, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι το Χονγκ Κονγκ είναι ένα ιδιότυπο άσυλο μέσα στην κινεζική επικράτεια. Οι ρυθμοί εξέλιξης και «ανάπτυξης» της αστυνομίας της επαρχίας είναι σίγουρο πως βρίσκονται πολύ πίσω απ’ τους αντίστοιχους της κινεζικής στρατοαστυνομίας· απλά αυτή η τελευταία δεν έχει ανακατατευτεί άμεσα. (Αν το είχε κάνει το πάρτυ θα είχε τελειώσει προ πολλού, με κάποιο σοβαρό πολιτικό κόστος όμως). Η ίδια η διάρκεια (6 μήνες) της urban riot (που έχει απελευθερώσει την “ανάπτυξη” του αντιμπατσικού “ανθρώπινου κεφάλαιου”) θα ήταν αδύνατη στην κίνα…

Όπου και να οφείλεται η ως τώρα σχετική καθυστέρηση της «ανάπτυξης» του κεφαλαίου της καταστολής απέναντι στην ανάπτυξη του κεφαλαίου της αγανάκτισης της μεσαίας τάξης στο Χονγκ Κονγκ, λέμε ότι: α) Aυτή η καθυστέρηση είναι προσωρινή, στο βαθμό που – άλλωστε – η «αγανάκτιση» της μεσαίας τάξης είναι στην πραγματικότητα μια έκκληση προς το κράτος της να «αναπτυχθεί» κι αυτό όσο χρειάζεται ώστε να υπηρετεί αξιόπιστα τις ανάγκες της. Στην πράξη η περικύκλωση του Πολυτεχνείου δείχνει πως η εφευρετικότητα τακτικής των συγκεκριμένων διαδηλωτών εξαντλήθηκε· κατά συνέπεια η στιγμή της ήττας του δικού τους “ανθρώπινο κεφάλαιου” απ’ εκείνο της αστυνομίας που, εν τω μεταξύ, “αναπτύχθηκε”, πλησιάζει γρήγορα. Και β) έχει ενδιαφέρον, σ’ αυτό το σύντομο «χρονικό παράθυρο», να προσέξει κανείς τι συμβαίνει όταν το «ανθρώπινο κεφάλαιο» ξαναγίνεται εργασία· και ταυτόχρονα την αρνείται!

Το παρακάτω βίντεο, που – προφανώς! – επαινεί τους καταληψίες του πολυτεχνείου του Χονγκ Κονγκ (να το βλέπει ο Χρυσοσεριφίδης και οι παρέες του και να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο!), πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα βοηθήσει κάποιους (;) να θυμηθούν (;) ότι το «υψηλότερο επίπεδο τεχνικής και πολιτικής ανάπτυξης» του ανθρώπινου κεφαλαίου μιας ανταρσίας με έδρα διαρκείας το κατειλημένο αθηναϊκό πολυτεχνείο ήταν …το 1990. Τόσο παλιά….

Μετά; Μετά άρχισε η ατομική αποκατάσταση… Η άρνηση του ανθρώπινου κεφαλαίου απέναντι στην (ανταγωνιστική) εργασία μας είναι αφόρητα γνωστή…