Tag: κύπρος

Σωλήνες μεγάλου βάθους

Τρίτη 11 Γενάρη>> Όχι ότι υπήρχε περίπτωση να κατασκευαστεί ποτέ! Αλλά για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό ο θρυλικός east med δεν ήταν σωλήνας. Ήταν ένα εικονικό γραμμικό «σύνορο», το οποίο ήθελε κυρίως για εσωτερική ιδεολογική χρήση. Να το εμφανίζει, δηλαδή, σαν «άγιο δισκοπότηρο» που ο τρισάθλιος αιώνιος εχθρός εμποδίζει να γεμίσει. Έγκαιρα είχαμε τονίσει πως πέρα απ’ τα ανυπέρβλητα τεχνικά εμπόδια και το δυσανάλογα τεράστιο κόστος του, πέρα απ’ το γεγονός ότι το γκάζι που θα ταξίδευε με τέτοιο τρόπο (και τόσο ακριβό δρόμο) προς ευρώπη μεριά θα ήταν πανάκριβο για τους τελικούς αγοραστές, πέρα επίσης απ’ το γεγονός ότι ένας τέτοιος αγωγός θα ήταν ευθέως εχθρικός προς τα συμφέροντα συμμάχων (όπως η χούντα του Sisi), θα έπρεπε να θεωρείται εχθρικός και προς τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, και ειδικά εκείνου του μέρους τους που βγάζουν κέρδη απ’ την μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου. Απ’ τις ηπα – για παράδειγμα.

Συνεπώς η αποκάλυψη (απ’ την συριζαϊκή ιστοσελίδα omegapress) ενός εσωτερικού εγγράφου που έστειλε το αμερικανικό υπ.εξ. στα αντίστοιχα σε Αθήνα, Τελ Αβίβ και Λευκωσία, στο οποίο το Joνυσταλεάν ξεκαθαρίζει «δεν μας ενδιαφέρει, το θεωρούμε επικίνδυνο» δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Μπορεί ο προηγούμενος αμερικάνος υπ.εξ., ο Πομπηίας, να είχε «ευλογήσει» την ιδέα∙ όμως κάθε λογικός άνθρωπος καταλάβαινε ότι παίζει το παιχνίδι-των-εντυπώσεων, σε μια εποχή γενικευμένης εικονικότητας.

Δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας∙ αλλάζει μόνο η εικονική πραγματικότητα, που είναι πια τόσο κοινότυπο εργαλείο εξουσίας (να θυμίσουμε τον φονικότητα του τσαχπίνη;) Τώρα, ζοχαδιασμένοι οι «πατριώτες» της δεξιάς και της αριστεράς, υπονοούν ότι το αμερικανικό ξεκαθάρισμα είναι … φιλοτουρκικό… Λάθος! Είναι φιλοαμερικανικό, όπως οτιδήποτε άλλο λένε ή κάνουν οι εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Στο κάτω κάτω ένα υπηρεσιακό mail είναι ένα υπηρεσιακό mail: τώρα που γίνεται αλλαγή φρουράς στην πρεσβεία στην Αθήνα, κάποιο μεσαίο στέλεχος στην Ουάσιγκτον θεώρησε σωστό να επαναλάβει εκείνο που όλοι καταλαβαίνουν: το Joνυσταλεάν θέλει το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο αντιρωσικά, όχι αντιτουρκικά.

Και σ’ όποιον αρέσει…

Στη σκιά της λιβύης 2

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη. Πότε πότε στα νοτιοκυπριακά media εμφανίζονται κάποιες απόψεις που απαγορεύεται να εμφανιστούν και στα ελληνικά. Για παράδειγμα στον χθεσινό «πολίτη» ο Διονύσης Διονυσίου, κάτω απ’ τον τίτλο «τώρα που τα κάναμε θάλασσα με την αοζ;» έγραφε μεταξύ άλλων:

Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία είναι πλέον κατανοητή η ζημιά που έχει γίνει από τη διαχείριση των εθνικών ζητημάτων. Η κριτική τελευταία, κυρίως μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία, εστιάζεται στους λεγόμενους «Τρεις Νίκους» δηλαδή τον Νίκο Αναστασιάδη, τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τον Νίκο Κοτζιά. Οι οποίοι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έχουν οδηγήσει τις δύο χώρες σε πραγματικά αδιέξοδα στο Κυπριακό και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι κατηγορίες ευσταθούν, η κριτική ωστόσο είναι επιλεκτική αφού τα αδιέξοδα είναι διαχρονικά.

Το αφελές δόγμα των «Τριών Νίκων» στηρίχθηκε τα τελευταία χρόνια στο γνωστό και εν πολλοίς εύπεπτο αφήγημα έναντι της Τουρκίας. Αν θέλουμε ωστόσο να είμαστε ειλικρινείς, το περί Τουρκίας αφήγημα είναι διαχρονικό και ξεδιπλώνεται μέσα από ένα συνονθύλευμα πραγματικών ιστορικών γεγονότων, στερεότυπων, προπαγάνδας και εύκολου λαϊκισμού…

… Η αφελής αυτή προσέγγιση οδηγεί και σε αφελείς κινήσεις χωρίς συνοχή οι οποίες αφίστανται του ρεαλισμού:

– Επιτρέπει σε κάποιους να προβαίνουν σε λεονταρισμούς, να ζητούν εξοπλιστικά προγράμματα και εν γένει να προωθούν τη δημιουργία ενός ισχυρού γεωστρατηγικού αντίπαλου δέους στην Τουρκία. Οι στρατιωτικές ισορροπίες στην περιοχή, ωστόσο, είναι άνισες. Η Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση ίσως μπορέσει να αμυνθεί. Η Κύπρος βέβαια αυτή τη φορά θα χαθεί οριστικά.

– Επιβεβλημένη θεωρήθηκε επίσης η καλλιέργεια των τριμερών επαφών με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, με στόχο την από κοινού αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας αλλά και ειδικότερα τη θωράκιση της κυπριακής ΑΟΖ. Πρόκειται περί ανοησίας. Στην πράξη από αλλού ξεκίνησε η λογική των τριμερών, την οποία εισηγήθηκαν οι Αμερικανοί. Μεγάλο κέρδος για την Κύπρο ήταν η υπογραφή συμφωνιών για καθορισμό της ΑΟΖ της. Στόχος βέβαια ήταν οι τριμερείς να εξελιχθούν σε τετραμερείς, πενταμερείς με τη συμμετοχή της Τουρκίας, του Λιβάνου κ.λπ. Με κατάληξη η Ανατολική Μεσόγειος να μετατραπεί σε μια ασφαλή περιοχή με αιχμή του δόρατος την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Λόγω του Κυπριακού τη μεγαλύτερη ανάγκη της δημιουργίας αυτού του υποσυστήματος ασφαλείας είχε η Κύπρος και το στοίχημα ήταν η ομαλοποίηση των σχέσεών της με τη μόνη χώρα με την οποία είχε προβλήματα στην περιοχή. Σε τέτοια περίπτωση η Κύπρος σε συνεργασία με Ελλάδα και Τουρκία θα μπορούσε να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της αξία κατακόρυφα, αναδεικνυόμενη σε χαπ διανομής και εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου. Λειτουργώντας έτσι και ως καταλύτης για την επίλυση των επιμέρους ελληνοτουρκικών διαφορών. Αντί τούτου τις τριμερείς εκμεταλλεύθηκε κατά κύριο λόγο το Ισραήλ, εντάσσοντάς τες ως εργαλείο στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις στη χώρα προς όφελος του Βενιαμίν Νετανιάχου. Ο οποίος σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιούσε αντιτουρκική ρητορική για να ενισχύσει την εκλογική του βάση. Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε στο οικόπεδο 12 το Τελ Αβίβ. Αρνούμενο να υπογράψει τη συμφωνία ενοποίησης του κοιτάσματος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η Κύπρος να προχωρήσει στην εκμετάλλευσή του. Αυτή είναι η ποιοτική συμμαχία με το Ισράηλ την οποία διαφημίζει ο ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης…

…Όλοι σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι ελάχιστα επιτεύχθηκαν. Ελλάδα και Κύπρος όφειλαν να κινηθούν αξιόπιστα προς την κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων τους με την Τουρκία. Αντί τούτου ένωσαν τα προβλήματά τους με τα προβλήματα που είχαν με την Τουρκία το Ισραήλ και η Αίγυπτος…

Θα πείτε: αυτό είναι απλά μια αντιπολιτευόμενη δημοσιογραφική άποψη. Σωστό. Όταν όμως κοτζάμ πρώην πρωθυπουργός Σημίτης θυμάται να γράψει στα προχθεσινά καθεστωτικά “νέα” κάτι του είδους θα μπορούσαμε να έχουμε λύσει τα προβλήματα με την Άγκυρα απ’ το 2004· κι όταν αυτή η θέση συνοδεύεται από έναν μικρό αστερισμό παράλληλων (και ίδιας άποψης) άρθρων γνώμης απ’ τα περισσότερα “ιερά τέρατα” της ντόπιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής στο ίδιο μήντιο, που βγήκαν κι αυτά απ’ τη ναφθαλίνη, επιτρέπεται στην ασταμάτητη μηχανή να αναφωνίσει: πώς αλλιώς αναγνωρίζεται η ήττα στα μέρη μας (χωρίς να ονομαστεί…) αν όχι έτσι;

Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να εκδηλωθεί η ομοβροντία για ένα “τότε, που οι δυνατότητες ήταν καλύτερες”. Υποθέτουμε ότι αυτό το “τότε, που ήταν καλύτερα” είχε μπει σε κάποιο ντουλάπι εξαιτίας ενός “μετά” που υποσχόταν περισσότερα….

Και τα περισσότερα (στα οποία κανείς πατριώτης δεν έλεγε όχι) αποδείχτηκαν αυτά: η δια της σιωπής παραδοχή πως ούτε το Καστελόριζο δικαιούται υφαλοκρηπίδα και αοζ, ούτε η νοτιοκυπριακή αοζ είναι αυτή που θα ήθελαν οι “3 Νίκοι”, τα “3 πουλάκια” – και το κακό συναπάντημα. Και η φασαριόζικη παραδοχή πως ίσως, “ίσως” λέμε, η αοζ της λιβύης και της τουρκίας “κάπου ακουμπάνε”… Αυτά προς το παρόν.

Άντε τώρα να πεισθεί ένα πόπολο που ως χτες ήταν σίγουρο ότι η ε.ε. (και ειδικά το Βερολίνο) επιβουλεύεται τον (θαμένο) πλούτο του σε υδατάνθρακες (που θα έλεγε και κοτζάμ ψεκασμένος υπ.αμ.…), ότι “ξέρετε, κάναμε μαλακία…”

Γκάζι για όλους!!!

Τετάρτη 30 Μάη. Χαρές και πανηγύρια!!! Στο Τελ Αβίβ, στην Λευκωσία, στην Αθήνα! πανηγυρίζουν!! Πώς;;;; Δεν ακούσατε τίποτα; Χμμμμ… Για δυναμώστε λίγο την ακοή σας: κάπου ακούγεται οχλαγοή… (Ή σκέτα γοερά κλάματα).

Μέχρι πρόφατα (ας πούμε πριν 3 μήνες) η κυβέρνηση του λιβάνου είχε θεωρητικά θαλάσσια οικόπεδα προς γκαζο-εξερεύνηση. Όχι πια. Αυτοί οι άθλιοι ανθέλληνες (και θα σας θυμίσουμε αμέσως μετά τι και πως), η ιταλική ENI, η γαλλική Total και η ρωσική Novatek (αυτοί οι δύο είναι κι αλλού συνεταιράκια – δες χθεσινό σχόλιο μπίζνες και συμμαχίες) έκλεισαν συμφωνία για ερευνητικές γεωτρήσεις στα λιβανέζικα οικόπεδα 4 και 9. Ήταν ανάγκη;;; Ήταν ανάγκη λέμε;

Μια ματιά στην εισήγηση της 9ης Μάη ή στο 15λεπτο video της ίδιας εκδήλωσης δείχνει ότι το οικόπεδο 9 είναι πάνω στην ζώνη που θέλει να καταλάβει το Τελ Αβιβ (σε συνεργασία με την Λευκωσία), σε βάρος της Βηρυτού.

Η Total και η Eni λοιπόν, που είναι (και καλά!) η ελληνοκυπριακή και ελληνική ελπίδα να φυτέψουν τρυπάνια στα οικόπεδα που το νοτιοκυπριακό κράτος θεωρεί δικά του, έτσι ώστε να ελπίζει ότι την αμφισβητούμενη ιδιοκτησία του θα την στηρίξουν η Ρώμη και το Παρίσι, αυτές οι ίδιες εταιρείες λοιπόν, κάνουν δουλειές σε αμφισβητούμενα λιβανέζικα οικόπεδα! Εναντίον του συμμάχου ισραήλ!!! Άρα, κατά συνέπεια, εναντίον των gas συμφερόντων του άξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ…

Γαμημένε καπιταλισμέ!! Τόμπολα! Αν η Λευκωσία συνεχίσει να κάνει πλάτες στις παράνομες διεκδικήσεις του ισραήλ στην λιβανέζικη αοζ, πού θα βρει επιχειρήματα εναντίον της (νόμιμης ή παράνομης, δεν έχει σημασία γι’ αυτό εδώ το σχόλιο) τουρκικής διεκδίκησης στα υποτιθέμενα νοτιοκυπριακά «οικόπεδα»; Αν, πάλι, πάρει το μέρος της Βηρυτού, τι περιμένει να κάνει ο σύμμαχος Τελ Αβίβ;

Είναι γνωστό τι θα ήθελε να κάνει ο σύμμαχος Τελ Αβίβ (άλλο αν μπορεί πια). Ο ισραηλινός «τρελός σκύλος» Avigdor Lieberman, φίλος κι αδελφός των ελλήνων, έχει απειλήσει την Βηρυτό ότι “θα πληρώσει ακριβά” έτσι και τολμήσει να ρουφήξει γκάζι που το θεωρεί δικό του.

Εντάξει. Ένα είναι γαυγίζει ένας σκύλος, άλλο είναι να τον δαγκώσουν…

Το υπόλοιπο

Δευτέρα 28 Μάη. Μπορεί να είναι κωμικό, μπορεί να είναι και τραγικό, αλλά συμβαίνει: κάποιοι προσπαθούν να κάνουν σύγκριση αυτών που συμβαίνουν μεταξύ βορρά και νότου στην κορεατική χερσόνησο, και εκείνων που (δεν) συμβαίνουν μεταξύ βορρά και νότου στο «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο» – στην κύπρο.

Δεν αντέχει ούτε η λογική, ούτε η ιστορία, ούτε η γεωγραφία τέτοια σύγκριση. Εκεί, στη κορεατική χερσόνησο, και οι βόρειοι και οι νότιοι θέλουν (με σημαντική πλειοψηφία) να τα βρουν. Εδώ, στην κύπρο, θέλουν μόνο οι βόρειοι. Οι νότιοι, σαν γνήσιοι έλληνες, κατά πλειοψηφία δεν θέλουν. Ούτε οι επιχειρηματίες τους, ούτε οι παπάδες τους, ούτε οι πρακτορές τους, ούτε το «απλό πόπολο» των νεόπλουτων. Και δεν ήθελαν ποτέ· απ’ την εποχή των «13 σημείων» του αρχιτράγου Μακάριου, το 1963…

Εδώ δεν θέλουν οι έλληνες να ξεμπερδεύουν με πιο απλά πράγματα: το όνομά της… Έκανε έναν ελιγμό ο Zaev και πρότεινε ένα «σύνθετο όνομα» που τα είχε όλα… Και ο ντόπιος πατριωτισμός (η θεία Λίτσα αυτοπροσώπως!) έπαθε ηλεκτροπληξία! Ίλιντεν;;; Ιλιντένσκα;;; Ύπαγε οπίσω μου σατανά!!!

Το δεύτερο μισό της κινηματικής φράσης «έχουμε μια λύση για κάθε πρόβλημα, έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λυση» είναι trademark. Made in greece: οι καλύτεροι κατασκευαστές προβλήματων!

Το ότι αυτό το είδος δεν το αγοράζει σχεδόν κανένας (εκτός απ’ τους στρατο-καυγατζήδες φίλους των εφοπλιστών) είναι βέβαια ένα πρόβλημα εκτός εθνικού σχεδιασμού παραγωγής προβλημάτων… Παράπλευρη συνέπεια ένα πράμα.

Θαλάσσια οικόπεδα χωρίς φως, νερό, τηλέφωνο…

Τρίτη 13 Φλεβάρη. Το τουρκικό καθεστώς έχει «δεσμεύσει» (όπως κάνει τακτικά) περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, για στρατιωτικές ασκήσεις. Και, στη βάση αυτής της (νόμιμης) δέσμευσης, εμποδίζει το γεωτρύπανο ιταλικής πετρελαϊκής (eni) να πάει να δέσει σε μια θέση που η Λευκωσία θεωρεί δικό της (θαλάσσιο) οικόπεδο, στη δική της αοζ. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για το οικόπεδο νο 3.

Η Άγκυρα επιμένει στο ότι αν η κύπρος αναγνωρίζεται ακόμα διεθνώς σαν ενιαίο κράτος, το οποίο «δεν μπορεί να ασκήσει τις εξουσίες του στο βόρειο τμήμα», όπως είναι γεγονός (έτσι βρίσκεται η κύπρος στην ε.ε. και στην ευρωζώνη) τότε δεν μπορεί απ’ τη μια να μονοπωλεί τα οφέλη αυτής της ένταξης και απ’ την άλλη να μονοπωλεί αυθαίρετα και τα πιθανά υποθαλάσσια κοιτάσματα, ορίζοντας μονομερώς (σε σχέση με την βόρεια κύπρο) την αοζ της και κρατώντας τα όποια οικονομικά κέρδη για λογαριασμό του νότου. Με δυο λόγια η Άγκυρα αμφισβητεί το δικαίωμα της Λευκωσίας να ορίσει αοζ πριν «λυθεί (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) το κυπριακό».

Μπορεί ο ελληνικός εθνικισμός να βγάζει όσους αφρούς θέλει: η θέση της Άγκυρας δεν είναι αστήρικτη διεθνώς, ειδικά μετά τις πολλές και πετυχημένες προσπάθειες του ελληνικού και του ελληνοκυπριακού βαθέος κράτους να μείνει η βόρεια κύπρος σε limbo.

Το σημαντικότερο όμως βρίσκεται αλλού. Η Άγκυρα αντιμάχεται την ελληνική (και ισραηλινή) ιδέα για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, με “επιχείρημα” και τις αοζ. Ένας (δεν ξέρουμε ποιος) απόστρατος τούρκος καραβανάς, αντιναύαρχος, δήλωσε σχετικά με το πιο πρόσφατο πρέσινγκ με αφορμή τις γεωτρήσεις στο οικόπεδο 3:

… Στόχος τους είναι, φέρνοντας την Τουρκία αντιμέτωπη με άλλα κράτη της ανατολικής Μεσογείου, να την περιορίσουν στον κόλπο της Αλεξανδρέττας και στην Αντάλεια, και να αξιοποιηθεί ο φυσικός πλούτος της θάλασσας απ’ τις δικές τους χώρες. Όμως η τουρκία έχει ενισχύσει το ναυτικό της και δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε κάτι τέτοιο….

Το οικόπεδο 3 είναι απέναντι στο λίβανο, αλλά δεν είναι το μόνο “μήλο της έριδας”. Εκείνο που έχει τεθεί επί (θαλάσσιου) τάπητος είναι αυτό που η ασταμάτητη μηχανή υποστηρίζει καθαρά εδώ και καιρό (και solo): ο έλεγχος του συνόλου της ανατολικής Μεσογείου, είτε πρόκειται για υποθαλάσσια κοιτάσματα, είτε πρόκειται για υποθαλάσσιους αγωγούς, είτε πρόκειται για θαλάσσιες μεταφορές.

Έχει το ενδιαφέρον του λοιπόν ότι το τουρκικό καθεστώς χρησιμοποιεί το ναυτικό του γι’ αυτήν την αμφισβήτηση (μέσω διάφορων «δεσμεύσεων για ασκήσεις») και δεν υπάρχει άλλο πολεμικό ναυτικό για να το εμποδίσει. Θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο ο αμερικανικός 6ος στόλος· αλλά εφόσον η Άγκυρα είναι νομότυπη, η Ουάσιγκτον δεν έχει δικαιολογία να ανακατευτεί στις μεθοδεύσεις της, ακόμα κι αν δεν τις αρέσουν. (Στην πραγματικότητα τόσο η Άγκυρα όσο και η Ουάσιγκτον θα ήθελαν να μην τα σπάσουν εντελώς. Όμως κάποιος απ’ τους δύο πρέπει να κάνει πίσω…)

Οπότε η Λευκωσία (και η Αθήνα) προσπαθεί να κρατήσει ανοικτό το όνειρο της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» καταφεύγοντας …. σε «πολιτικά μέσα». Όπως, στην προκειμένη περίπτωση, στο να «κινητοποιηθεί» η Ρώμη για να «υπερασπιστεί την eni» – συγχρονιζόμενη με τα ελληνοκυπριακά κόλπα.

Είπε κανείς στους έλληνες ότι οι ιταλοί είναι ηλίθιοι; Είπε κανείς στους έλληνες ότι οι ιταλοί δεν καταλαβαίνουν τι παίζει στην ανατολική Μεσόγειο, ή ότι τους είναι αδιάφορο, και ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάει το γεωτρύπανο στη θέση του; Ή μήπως είπε κανείς στους έλληνες ότι οι ιταλοί γουστάρουν την ιδέα που έχουν (οι έλληνες) για τις οριοθετήσεις των αοζ στην ανατολική Μεσόγειο;

Ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη;

Η πολυπλόκαμη σκοτώνει 3

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Αν τα ντόπια κυβερνοκαθάρματα (με την διακριτική αλλά σταθερή υποστήριξη ολόκληρου του ελληνικού καθεστώτος, όλου του πολιτικού φάσματος) “κάνουν τη δουλειά τους”, περισσεύει απεριόριστη ξεφτίλα για τους υποστηρικτές τους, τους οπαδούς τους, τα κομματικά μέλη τους, τους ψηφοφόρους τους. Για όλους αυτούς που τόλμησαν νωρίς το καλοκαίρι του 2011 να ονομάσουν το αγανακτισμένο καρναβάλι τους στο Σύνταγμα “πλατεία Ταχρίρ”…

Η μαζική και διακομματική κάθε είδους υποστηρίξη στους φασίστες “σέρβους αδελφούς” απ’ το 1992 ως το 1995 ώστε να πνίξουν στο αίμα τη βοσνία ήταν ένα ανεξίτηλο ελληνικό έγκλημα που δεν έχει τιμωρηθεί… Η υποστήριξη στους φασίστες της αιγύπτου και στη χούντα τους είναι ξανά το ίδιο εγκληματική. Όπως και η υποστήριξη στο Τελ Αβίβ και στους μιλιταριστικούς σχεδιασμούς του.

Όσοι, όμως, ταΐζουν την κόλαση δεν ξέρουν ότι αυτή είναι αχόρταγη…

Γη και επιχειρήσεις

Πέμπτη 31 Αυγούστου. Απ’ το 1974 και μετά, στη διαιρεμένη κύπρο, υπήρχαν ακίνητα και χωράφια των ελληνοκυπρίων που βρίσκονταν στην τουρκοκυπριακή ζώνη και, ανάλογα, ακίνητα και χωράφια τουρκοκυπρίων που βρίσκονταν στην ελληνοκυπριακή επικράτεια.

Τα δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε ακίνητα είναι εξαιρετικά ισχυρά και ενεργά ακόμα και μετά από πολλές δεκάδες χρόνια. Προφανώς εν όψει της πιθανότητας να γινόταν κάποτε όχι η “επίλυση του κυπριακού” αλλά κάποια συμφωνία που θα επέτρεπε την ανταλλαγή των περιουσιών, αυτές θα έπρεπε να μην “επαναϊδιωτικοποιηθούν” από νέους ιδιοκτήτες.

Στο νότο δημιουργήθηκε μια υπηρεσία “κηδεμονίας των τ/κ περιουσιών” που είχε την ευθύνη να παραχωρεί την χρήση (όχι την ιδιοκτησία) τέτοιων ακινήτων σε ελληνοκύπριους πρόσφυγες απ’ τον βορρά. Στη λογική ότι αν κάποτε αναγκάζονταν να φύγουν απ’ αυτά θα ήταν για να πάνε στα δικά τους (στα πλαίσια κάποιας συμφωνίας). Σε εξαιρετικές και ειδικές περιπτώσεις, αυτή η διαχειριστική υπηρεσία θα μπορούσε να παραχωρήσει την χρήση τέτοιων τ/κ ιδιοκτησίας ακινήτων στο (νοτιο)κυπριακό κράτος ή σε αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης. Και πάλι προσωρινά, όσο μακρόχρονο κι αν ήταν αυτό το “προσωρινά”…

Έγινε έτσι; Όχι. Πρόσφατα ο δήμαρχος Πάφου έβγαλε στον αφρό την συστηματική “καταπάτηση” τέτοιων εκτάσεων τ/κ ιδιοκτησίας από μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Προφανώς αυτό έγινε με “λάδωμα” εκεί που έπρεπε, στη διαχειρίστρια υπηρεσία.

Συνηθισμένα και ελληνικά αυτά. Μόνο που εδώ υπάρχει μια “εθνική προέκταση”. Αυτοί οι businessmen καταπατητές είναι οι τελευταίοι που θα ήθελαν «λύση του κυπριακού»! Εφόσον θα έπρεπε η γη που εκμεταλλεύονται να δοθεί πίσω στους ιδιοκτήτες της. Και έχουν αρκετά φράγκα για να πληρώνουν μήντια και λακέδες διαφόρων ειδών…

Αποκαλύπτονται έτσι, για άλλη μια φορά, τα ευγενή ελατήρια των «πατριωτών»… Παρακαλούμε τον ογκόλιθο Nick the greek να τους τιμήσει με επίσημο τρόπο…

Ελληνοκυπριακό φασισταριό…

Δευτέρα 28 Αυγούστου. …«Πολλοί Τουρκοκύπριοι πιστεύουν ότι ο κ. Αναστασιάδης παίζει παιχνίδια, δεν θέλει λύση του Κυπριακού, δεν είναι έτοιμος να μοιραστεί την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους. Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων δείχνει να μην θέλει να μοιραστεί την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους… Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε λύση, οι Ελληνοκύπριοι βρίσκουν μιαν αφορμή για να μπλοκάρουν τη διαδικασία. Επίσης, οι επιθέσεις εναντίον των Τουρκοκυπρίων που σημειώνονται στη νότια Κύπρο – σκίσιμο ελαστικών, γρατζούνισμα αυτοκινήτων σε χώρους στάθμευσης, λεκτικές επιθέσεις στον δρόμο, στην παραλία κ.λπ. – προκαλούν ανασφάλεια στους Τουρκοκύπριους και ξυπνούν μαύρες μνήμες. Η ελληνοκυπριακή Αστυνομία δείχνει απρόθυμη να εξιχνιάσει αυτές τις υποθέσεις. Πριν το 2004, όταν ρωτούσες τους Τουρκοκύπριους εάν ήθελαν να ζήσουν μαζί με τους Ελληνοκύπριους, λάμβανες αμέσως την αυθόρμητη απάντηση ‘γιατί όχι’. Τώρα πια βλέπεις προβληματισμό. Και αυτό άλλαξε λόγω συμπεριφορών στις νότιες περιοχές»…

Αυτά λέει μεταξύ άλλων ο τουρκοκύπριος Μετέ Τουμερκάν, συντάκτης της τ/κ εφημερίδας «Χαβαντίς», στην ε/κ εφημερίδα «πολίτης». Δεν αμφισβητούνται, γιατί είναι γνωστά στον κυπριακό νότο. Γνωστά και «ανεξιχνίαστα».

Οι τουρκοκύπριοι μπορούν να πηγαίνουν στο νότο, με πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Γενικά αποτελούν την «φτηνή εργασία» που απαιτεί η κερδοφορία των ελληνοκυπριακών αφεντικών. H (εργασιακή και όχι μόνο) υποτίμηση των τουρκοκυπρίων οφελείται ιδιαίτερα απ’ την «λύση / μη λύση», και τον χωρισμό του νησιού: επειδή η διεθνής υπόσταση του τουρκοκυπριακού τομέα είναι στο κενό, αντίστοιχα η πολιτική (με την ευρεία έννοια) υπόσταση των τουρκυπρίων εργατών / εργατριών στο νότο είναι στην ομίχλη. Ιδανικές συνθήκες για ένταση της εκμετάλλευσης…

… και επιχειρηματική γκρίνια

Δευτέρα 28 Αυγούστου. Ενώ, λοιπόν, τα ελληνοκυπριακά αφεντικά έχουν τους λόγους τους να συντηρείται το «κυπριακό πρόβλημα», ειδικά εκείνα του τουρισμού οδύρονται: η τουριστική βιομηχανία στην τουρκοκυπριακή ζώνη έχει μεγαλώσει θεαματικά και πλησιάζει σε «κεφάλια», αν δεν έχει φτάσει ήδη, την αντίστοιχη της ελληνοκυπριακής. Ο λόγος είναι προφανής: η ίδια ή και καλύτερη «ποιότητα υπηρεσιών» σε χαμηλότερες τιμές. Αυτή η ζήτηση για τον κυπριακό βορρά έχει αφομοιωθεί ακόμα και από ελληνοκυπριακά πρακτορεία: το σλόγκαν cross the line «πουλάει» μέσω της οργάνωσης καθημερινών εκδρομών απ’ το νότο στο βορρά.

Οι ε/κ ξενοδόχοι (λένε ότι) φοβούνται ότι έρχονται τα χειρότερα: το άνοιγμα της Αμμοχώστου. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημα απ’ την πλευρά της Άγκυρας, ο εφιάλτης των ελληνοκυπρίων «εθνο»επιχειρηματιών είναι ότι θα γίνει μια πρόταση στους ελληνοκύπριους πρώην κατοίκους της πόλης να επιστρέψουν, και μάλιστα υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, με αντάλλαγμα την «αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου» Ερτζιάν. (Τι πάει να πει «παράνομο αεροδρόμιο» δεν το ξέρουμε!!!).

Με τα μυαλά που έχει η ελληνοκυπριακή διοίκηση θα απορρίψει την πρόταση, οπότε μετά οι τουρκοκύπριοι θα έχουν το ελεύθερο να ανοίξουν την Αμμόχωστο υπό τον δικό τους έλεγχο! Τότε (ο εφιάλτης αγριεύει!) οι τουρκικές κατασκευαστικές θα ξανακάνουν λειτουργική την πόλη (το κόστος των σχετικών έργων εκτιμάται στα 5 δις. ευρώ) και η Αμμόχωστος θα εξελιχθεί σε πόλη – θέρετρο, είτε γυρίσουν οι πρώην κάτοικοί της, είτε πουλήσουν τις ιδιοκτησίες τους σε ευρωπαίους, αμερικάνους, ρώσους…

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι απ’ αυτά θα γίνει. Και μόνο το γεγονός, όμως, ότι εκείνοι που νόμιζαν ότι είναι οριστικά και αιώνια νικητές (από οικονομική και πολιτική άποψη), δηλαδη τα ελληνοκυπριακά αφεντικά (συν τους παπάδες, συν τη μαφία…), νοιώθουν τώρα ότι χάνουν και ότι οι εξελίξεις που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει τους ξεπερνούν, αυτό μόνο σαν η εκδίκηση της Ιστορίας μπορεί να θεωρηθεί.

Οι κλεφτοκοτάδες πατριώτες

Δευτέρα 7 Αυγούστου. Όσο περνάνε οι μέρες αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο υπ.εξ. Nick the greek, εκπροσωπώντας επάξια τα διαχρονικά συμφέροντα του ελληνικού βαθέος κράτους, μαζί με τον «αδελφό» Αναστασιάδη, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ελληνοκυπριακού βαθέος κράτους, βούλιαξαν συνειδητά και μεθοδικά τις τελευταίες «διαπραγματεύσεις για το κυπριακό». Αποδεικνύεται επίσης ότι την διαίωνιση της τριπλής στρατιωτικής κατοχής της κύπρου (ελληνικός, τουρκικός, αγγλικός στρατός) την συντηρεί η ελληνική πλευρά, σε συνεργασία προφανώς με την αγγλική.

Τα στοιχεία που βγαίνουν (όχι στην ελλάδα αλλά) στη νότια κύπρο είναι υπεραρκετά. Θα μεταφέρουμε εδώ, ενδεικτικά, τα αποσπάσματα «ανοικτής επιστολής» του Δ. Χριστόφια. Γιατί ειδικά αυτός; Επειδή είναι κι αυτός αρκετά βαθυκρατική περσόνα! Διετέλεσε πρόεδρος της (νότιας) κύπρου (απ’ το 2008 ως το 2013) και γ.γ. του ακελ· που αν δεν κάνουμε λάθος έχει «συντροφικές σχέσεις» με την Κουμουνδούρου. Ε, λοιπόν, ακόμα κι αυτός αναγκάζεται να παραδεχθεί μασημένα (μέσα στο μικρο-πολιτικό εσωτερικό παχνίδι των ελληνοκυπρίων, έρχονται και εκλογές…) τα εξής:

… Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη και προωθεί δικούς της στόχους στο Κυπριακό. Στο παιχνίδι, όμως, επίρριψης ευθυνών φαίνεται ότι ελίχτηκε καλύτερα από εμάς, κάλυψε τα νώτα της και όντως βρέθηκε βήματα μπροστά. Αυτό μαρτυρεί η δυσφορία των Ηνωμένων Εθνών, που είναι εμφανής και φαίνεται ότι δεν στρέφεται αποκλειστικά προς την τουρκική πλευρά ή δεν στρέφεται καν προς την τουρκική πλευρά, αλλά δαχτυλοδείχνει μάλλον τη δική μας πλευρά…

…

… Ο Τσαβούσογλου καλύφθηκε σύμφωνα με τα πρακτικά ακόμα και της δικής μας πλευράς, με τη θέση «ξέρει ο Γενικός Γραμματέας». Τι υπονοείται ότι ξέρει ο Γενικός Γραμματέας; Θα δώσω μιαν αυθαίρετη δική μου ερμηνεία. Πιστεύω ότι ο Τσαβούσογλου διαβεβαίωσε τον Γενικό Γραμματέα, ότι η Τουρκία δέχεται την ακύρωση των εγγυήσεων όπως τη γνωρίζαμε, καθώς και το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης. Ζήτησε 15 χρόνια ισχύος της παραμονής 650 Τούρκων στρατιωτών και 950 Ελλαδιτών, δηλαδή αυτά που προβλέπονται στη συνθήκη Συμμαχίας και αναθεώρηση – όχι ακύρωση – σε 15 χρόνια. Αυτό ηχεί απαράδεκτο στα αυτιά μας. Και είναι. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Δεν θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε αλλαγή ή διαφοροποίηση αυτής της θέσης της Τουρκίας, ώστε μετά από ένα χρονικό διάστημα, το οποίο θα εκαθορίζετο μέσα από τις συνομιλίες και με τη βοήθεια το Γενικού Γραμματέα, ακύρωση της παρουσίας των όποιων στρατευμάτων;

…

Σύμφωνα με δικές μου αξιόπιστες πηγές τόσο η Μογκερίνι, όσο και υψηλά ιστάμενοι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών, ένα σκαλί κάτω από τον Γενικό Γραμματέα, είναι χολωμένοι μαζί μας.

…

Ο πρώην γ.γ. παραδέχεται αυτό που θα έπρεπε να μείνει κρυφό. Ότι, δηλαδή, τουρκοκύπριοι και Άγκυρα συζητούν την αποστρατιωτικοποίηση, αλλά «όχι εδώ και τώρα» – αυτόν τον δήθεν αντιμιλιταρισμό που λάνσαρε από πέρυσι (παρουσιάζοντάς τον σαν τακτική την άνοιξη του 2016 στους άγγλους κατ’ αρχήν) ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Και γιατί αυτή η τουρκική προσέγγιση θα έπρεπε να βαφτίζεται «αδιαλλαξία»; Μα για να δικαιώνεται η «εθνική γραμμή». Μόνο στο εσωτερικό του ελλαδιστάν και του ελληνοκυπριστάν… Κανείς άλλος δεν αγοράζει την “ελληνική πολιτική”.

Γκραν σουξέ, λοιπόν, για τον βαθυκρατικό άξονα Αθήνας – Λευκωσίας: όταν κρίνεται με βάση την «λύση του κυπριακού» βγαίνει σκάρτος, και έχει γίνει ρόμπα διεθνώς. Αλλά το μέτρο είναι λάθος! Η επιδίωξη είναι η διαιώνιση της διαίρεσης! Και η παραμονή τόσο του ελληνικού στρατού όσο και των αγγλικών βάσεων! Αν κριθεί με βάση αυτόν τον πραγματικό σκοπό, τότε «μεγάλη επιτυχία»!

Γερά!!!