Tag: ηπα

Εκβιασμοί και «διαπραγματεύσεις»

Τετάρτη 9 Μάη. Θα εφαρμόσει αμέσως το αμερικανικό κράτος κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης; Εκτιμάμε «ναι». Θα εφαρμόσει αμέσως κυρώσεις σε οποιονδήποτε «κάνει δουλειές» με την Τεχεράνη; Εκτιμάμε «όχι». Είτε επειδή τέτοια είναι η τακτική, είτε επειδή υπάρχει ένα είδος δομικής σύγχισης στο «πολιτικό επιτελείο» των ηπα (προϊόν, προφανώς, ισχυρά αντιτιθέμενων εσωτερικών συμφερόντων), φαίνεται πιθανό να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία όπως με τους δασμούς σε διάφορα εισαγόμενα είδη.

Μόλις τους ανακοίνωσε, το ψόφιο κουνάβι άρχισε τις «δίμηνες» ή «τρίμηνες καθυστερήσεις» στην εφαρμογή τους. Πότε για τον καναδά, πότε για την ε.ε., πότε για τη νότια κορέα… Αυτό δημιουργεί μια «ομιχλώδη ατμόσφαιρα» σε κρίσιμες πλευρές της καπιταλιστικής συσσώρευσης / αξιοποίησης: προφανώς καμία σοβαρή επιχείρηση δεν μπορεί να δουλέψει με «δίμηνες και τρίμηνες παρατάσεις» και ασάφειες στο τι ισχύει σχετικά με τις εξαγωγές ή τις εισαγωγές της.

Είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο με τις «δευτερογενείς κυρώσεις» κατά των (αρκετών) γαλλικών, ιταλικών, γερμανικών, κινεζικών, ρωσικών, ιαπωνικών και λοιπών επιχειρήσεων και τραπεζών που έχουν ξεκινήσει (ή σκοπεύουν να ξεκινήσουν) μπίζνες στο ιράν. Πάρτε 90 μέρες τράτο, πάρτε 60 ημέρες τράτο, άντε κι άλλες τόσες επειδή είμαστε large… Αυτό θα προκαλεί μεν μια θολούρα στη δημοσιότητα (με δηλώσεις διαφόρων περιεχομένων, που θα αλληνοαναιρούνται…) αλλά θεωρούμε αδύνατο να γίνει δεκτό πρακτικά.

Aκόμα και η απειλή τέτοιων κυρώσεων (ούτε καν οι ίδιες δηλαδή) θα επιταχύνει και θα ενισχύσει τις ήδη υπαρκτές κινήσεις απο-δολαριοποίησης του παγκόσμιου εμπορίου. Αν δεν χρησιμοποιείται το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές ο προσδιορισμός των «στόχων για τις δευτερογενείς κυρώσεις» απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών δυσκολεύει. Αν, επιπλέον, εγκαταλειφθεί το αμερικανο-ελεγχόμενο swift και αρχίσει να δουλεύει το ρωσο-κινεζικό σύστημα τραπεζικών εκκαθαρίσεων (ή δημιουργήσει η ευρωζώνη το δικό της…) οι «δευτερογενείς κυρώσεις» θα αχρηστευτούν.

Που πας ωρέ θεία Λίτσα;

Τρίτη 8 Μάη. Η θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει («χριστό»). Δεν πα να είναι το συνεταιράκι της ένας ξεπεσμένος stand up comedian; Δεν πα να είναι επικεφαλής της εκτέλεσης εν ψυχρώ δεκάδων άοπλων διαδηλωτών (και του τραυματισμού χιλιάδων);.Οι δουλειές είναι δουλειές είναι το motto της, και το εννοεί. Υποθέτουμε (στη γειτονιά) ότι ένας μετανοιωμένος «αριστερός» είναι χίλιες φορές χειρότερος από έναν οριτζινάλ «δεξιό»: επειδή ο πρώτος θέλει να ντουμπλάρει τον δεύτερο, οπότε πρέπει να δίνει κάτι παραπάνω. Σε πάθος, αλλά και σε άλλα. Αφού οι παλιοί το έχουν φιλοσοφήσει έτσι: μακριά από παλιά πουτάνα και αριστερό αφεντικό! Κάτι θα ξέρουν…

Όσο για τον Endy Zemenides, αν δεν τον ξέρετε, κακό της κεφαλής σας. Απ’ το γνωστό Σικάγο ορμώμενος, είναι εδώ και 5 χρόνια ceo του hellenic american leadership counsil, ενός απ’ τα καθεστωτικά «ελληνοαμερικανικά» λόμπυ που ευδοκιμούν στην «χώρα των ευκαιριών». Το counsil διαφημίζει τον εαυτό του σαν πανάρχαιο (απ’ το 1922). Σύμφωνα με την αυτοπαρουσίασή του, σε συνδυασμό με τις εργατικές γνώσεις μας, είναι 110% εγγυημένα αφεντικίσιο…

Αυτός, λοιπόν, ο κυρ Endy, σε συνέντευξη (: διαφήμιση) στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 6 Μάη, βάζει τα πράγματα στη θέση τους· από κάθε άποψη. Κάναμε τον κόπο να την αντιγράψουμε, κάντε τον κόπο να την διαβάσετε (οι τονισμοί με υπογραμμίσεις εντελώς δικοί μας):

Η ελληνοαμερικανική κοινότητα, σε συνεργασία με την εβραϊκή, προωθεί νομοσχέδια στο Κογκρέσσο για την αμυντική θωράκιση της Κύπρου, όπως και για τη μη πώληση μαχητιών F-35 στην Τουρκία, τονίζει στην «Κ» ο εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) Έντις Ζεμενίδης, με αφορμή το συνέδριο που διοργανώνουν από κοινού με την Αμερικανική ΕβραΪκή Επιτροπή (AJC), αύριο και μεθαύριο στην Ουάσιγκτον.

Ερώτηση: Τι φέρνει μαζί την AJC και το HALC στην Ουάσιγκτον;

Απάντηση: Το 2013 βοηθήσαμε τους βουλευτές Γκας Μπιλιράκη και Τεντ Ντόιτς να εγκαινιάσουν την οργάνωση Ελληνοϊσραηλινή Συμμαχία στο Κογκρέσσο (CHIA). Από τότε, προωθούμε κοινές δράσεις στην Ουάσιγκτον, και στο φετινό μας, πέμπτο, ετήσιο συνέδριο, που θα διεξαχθεί την Δευτέρα και την Τρίτη, έχουμε τη μεγαλύτερη ομάδα συμμετεχόντων και την ευρύτερη ατζέντα που είχαμε ποτέ.

Ερώτηση: Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Απάντηση: Το HALC και η AJC δεν κάνουν απλώς ένα συνέδριο ή ένα ταξίδι στο εξωτερικό κάθε χρόνο. Είμαστε σε συνεχή επαφή για τις αντίστοιχες προτεραιότητές μας, σε σημείο που γιορτάζουμε μαζί την 28η Οκτωβρίου και την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Φέτος κάνουμε το πρώτο ταξίδι των νεαρών μελών HALC και AJC κάτω των 40 ετών, στην Αθήνα, στη Λευκωσία, όπως και στην Ιερουσαλήμ, όπου θα συμμετάσχουν στο Παγκόμιο Φόρουμ της AJC. Επίσης, το φετινό συνέδριο συμπίπτει με την τριμερή σύνοδο κορυφής Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ, στις 8 Μαΐου στη Λευκωσία, που πραγματοποιείται στην αρχή της θητείας του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και σε μια εποχή όπου όλα τα ζητήματά μας, από την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο, τα ανθρώπινα δικαίωματα στην περιοχή, μέχρι την αμυντική συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ, Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ στο προσκήνιο.

Ερώτηση: Συγκεκριμένες δράσεις;

Απάντηση: Προωθούμε δύο νομοσχέδια που έχουν ήδη εισαχθεί προς συζήτηση και εργαζόμαστε για ένα τρίτο. Το πρώτο είναι το ψήφισμα 835 της Βουλής, το οποίο στηρίζει και ενθαρρύνει τις ισχυρές και συνεχώς διευρυνόμενες σχέσεις μεταξύ όλων των εθνών με το Ισραήλ στην 70ή επέτειο από την ίδρυση του ισραηλινού κράτους. Έχουμε επίσης το ψήφισμα 5508 του σώματος, για τον τερματισμό της απαγόρευσης της πώλησης όπλων στην Κύπρο. Αυτή η νομοθεσία θα εξαλείψει τα εμπόδια που δυσχεραίνουν τη μετεξέλιξη της Κύπρου σε χώρα «πρώτης γραμμής» για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Δύσης και θα δυσκολέψει την Τουρκία από το να συνεχίσει να κρατά όμηρο τη διμερή συνεργασία ΗΠΑ – Κύπρου μέσω της αδιαλλαξίας της στο Κυπριακό. Τέλος, θα συνεχίσουμε την πίεση για να μη δοθούν μαχητικά F-35 στην Τουρκία έως ότου η χώρα αυτή αρχίσει να συμπεριφέρεται υπεύθυνα.

Ερώτηση: Πού στοχεύει η κοινή επίσκεψη σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ;

Απάντηση: Το ταξίδι σε Αθήνα, Λευκωσία και Ιερουσαλήμ θα δημιουργήσει το υπόβαθρο για την προώθηση μιας επιθετικής ατζέντας στο Κογκρέσο. Το επόμενο διάστημα θα προωθήσουμε τα νομοσχέδια που αποσκοπούν στην εμβάθυνση της συνεργασίας στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας μεταξύ Αμερικής, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, και την προώθηση ερευνών για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση πηγών ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο. Δεν επικεντρωνόμαστε μόνο σε νομοθέτες και διπλωμάτες, αλλά και σε διαμορφωτές γνώμης. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας είναι η ενημέρωση που κάνουμε από κοινού σε εμπειρογνώμονες του Κογκρέσου και συμβούλους γερουσιαστών και βουλευτών. Είτε εξασφαλίσουμε συγκεκριμένη στήριξη στο Κογκρέσο είτε όχι, η κοινή μας ατζέντα θα γίνει γνωστή.

Η ασταμάτητη μηχανή σεβόμενη στην σοβαρότητα αυτών των σχεδίων, σας αφήνει για λίγες ώρες να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας… Ωστόσο αξίζει να σημειώσετε την πλήρη και αγαστή συνεργασία των δύο λόμπυ: του ελληνικού και του ισραηλινού. Προφανώς υπό τις ευλογίες των μητέρων πατρίδων…. Όπως και την κομψότητα της έκφρασης “πρώτη γραμμή” για το μεσανατολικό σφαγείο (η θέση για την οποία προορίζεται η νότια κύπρος…), το οποίο φυσικά κάθε Zemenides θα απολαμβάνει (απολαμβάνει ήδη) από απόσταση ασφαλείας. (Ή σ’ αυτό ελπίζει…)

Τέλος σημειώστε κι αυτό: πόσο έλληνας και πόσο φασίστας μπορεί να είναι κάποιος που θέλει να εμποδίσει την Άγκυρα να πάρει f-35 ενώ το πραγματικό του πρόβλημα είναι οι s-400· πλην δεν τολμάει ούτε να το πει;

Α, και κάτι ακόμα. Μπορεί να πείτε ότι περιαυτολογούμε, αλλά ελάτε αύριο στο Πολυτεχνείο στην εκδήλωση του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία. Θα ρισκάρετε να ανακαλύψετε ότι έχετε σοβαρούς λόγους όχι μόνο να ανησυχείτε αλλά και να δράσετε ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία…

(φωτογραφία μέση: Ο κυρ Endy τότε που το έπαιζε με τον Obama και όχι με τον Πομπηΐα/Pompeo…

φωτογραφία κάτω: Καλά, αυτός είναι Zemenides, εκείνος στα δεξιά μπροστά του και ο άλλος πίσω του, με την γλώσσα έξω, ποιοί είναι;

Κάτι παιδιά μωρέ, που δουλεύουν σ’ ένα μαγαζί του αφεντικού….)

Ώρα Ουάσιγκτον

Τρίτη 8 Μάη. Το ψόφιο κουνάβι ανακοίνωσε ότι (δεν μπορεί να περιμένει ως το Σάββατο, που ο Μάης έχει 12, αλλά βιάζεται, οπότε) θα ανακοινώσει σήμερα τις βουλές του για την συμφωνία περί το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Φαίνεται ότι τον εκνεύρισε ιδιαίτερα όχι μόνο η συνάντηση του πρώην υπ.εξ. Kerry με τον ιρανό υπ.εξ. Zarif πριν δύο βδομάδες στη Ν. Υόρκη (στο περιθώριο συνόδου του οηε) αλλά και ο σχολιασμός του ιρανικού υπ.εξ. για την συνάντηση:

…Δεν βλέπουμε τις ηπα απλά σαν τον κύριο Trump· οι ηπα δεν είναι μόνο η τωρινή διοικητική δομή, και υπάρχουν πολλά πρόσωπα που έχουν διαφορετική άποψη στα διεθνή και περιφερειακά ζητήματα… δήλωσε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπ.εξ. Bahram Qassemi.

Να θυμίσουμε ότι ο Kerry ήταν υπ.εξ. του Ομπάμα όταν είχε υπογραφτεί η συμφωνία 5+1, και λέγεται ότι την υποστηρίζει ακόμα.

Αυτό λοιπόν; Τέτοιο ιρανικό θράσος; Αυτό είναι χειρότερη «παρέμβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας» απ’ την ρωσικής προέλευσης «νοθεία» στις αμερικανικές εκλογές!!! Αυτό σημαίνει ότι η Τεχεράνη σκοπεύει να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις (τακτικής…) μέσα στο αμερικανικό establisment!!! Αμφισβητεί ο Zarif ότι ΟΙ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΟΦΙΟ ΚΟΥΝΑΒΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ;

Τώρα θα δει!!!

(φωτογραφία: Εν τω μεταξύ οι προετοιμασίες για την μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας απ’ το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, συνεχίζονται κανονικά. Ήδη τοποθετούνται οι ταμπέλες: είτε επειδή θα ορμήξει πολύ κόσμος για να αγγίξει το καινούργιο ιερό μνημείο της πόλης, είτε επειδή μπορεί να χαθούν οι επίσημοι που θα πάνε για τα εγκαίνια: ο προεδρικός γαμπρός και σύμβουλος – άνθρωπος του Τελ Αβίβ – Jared Kushner και η προεδρική θυγατέρα, σύμβουλος και πριγκίπισσα Ivanka Trump… Να χαθούν και να πέσουν στα χέρια τίποτα ενόπλων; Α πα πα!

Φαίνεται ότι το ψόφιο κουνάβι δεν θα κοσμήσει με την παρουσία του την αφορμή (αν και όχι την αιτία) για την γένεση του επόμενου An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub.

Δείλιασε!…. )

Εμπόριο όπλων, γενικά

Δευτέρα 7 Μάη. Προφανώς η Ουάσιγκτον έχει σοβαρό πρόβλημα αν η Άγκυρα έχει μαζί ρωσικούς s-400 και αμερικανικά f-35. Εκείνοι που θα εκπαιδευτούν και θα βελτιώσουν την απόδοση των συστημάτων θα είναι οι (κατ’ αρχήν) ρώσοι χειριστές των ρανταρ· και σίγουρα όχι οι κατασκευαστές των «αόρατων» (;) πολεμικών.

Μ’ αυτό το δεδομένο η απειλή να αποκλειστεί η Άγκυρα απ’ την αγορά (και την κατασκευή τμημάτων;) των f-35 είναι εύλογη. Όμως στ’ αλήθεια ελπίζουν στην Ουάσιγκτον πως έτσι θα αναγκάσουν τον Erdogan να παραιτηθεί απ’ την αγορά του καλύτερου ίσως αντι-αεροπορικού και αντι-πυραυλικού συστήματος που κυκλοφοράει στην πιάτσα; Δύσκολο, πολύ δύσκολο να γίνει τέτοια υποχώρηση, ειδικά όταν ο εκβιασμός γίνεται δημόσια. Το πολύ πολύ η Άγκυρα να στραφεί στην ρωσική παραγωγή και αεροπλάνων… (Τα “5ης γενιάς” su-57 δεν είναι διαθέσιμα ακόμα. Αλλά σε κανά χρόνο; Αν υπάρχει καλή παραγγελία μπορούν να στηθούν επιπλέον γραμμές παραγωγής. Άλλωστε και τα f-35 πότε θα τα παραλάμβανε η Άγκυρα; Αύριο ή μεθαύριο;)

Έχουμε πάντως την υποψία (πιο σωστά: την εκτίμηση) ότι η Ουάσιγκτον έχει μεγαλύτερη ανάγκη την Άγκυρα απ’ ότι το αντίστροφο. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ισοδύναμη εναλλακτική στην ευρύτερη μέση Ανατολή (και στη μαύρη θάλασσα…) αν χάσει κάθε σχέση με το τουρκικό καθεστώς. Αντίθετα ο τουρκικός ιμπεριαλισμός έχει διπλωματικές και οικονομικές εναλλακτικές στη “δύση”: στην ευρώπη.

Συνεπώς αυτός ο «προπαγανδιστικός» πόλεμος που πάει να ανοίξει στην Ουάσιγκτον, και οι συνέπειες που έχει και θα έχει, μάλλον προς την απέναντι μεριά του Ατλαντικού θα κτυπήσουν.

(Όσο για τους έλληνες που ονειρεύονται ότι θα μπορούσαν να είναι το συμμαχικό υποκατάστατο για την Ουάσιγκτον, και ότι έτσι «μεγαλώνει» ξανά η γεωπολιτική αξία του ελληνικού οικοπέδου, καλύτερα να προλάβουν να ξυπνήσουν. Πριν είναι αργά…)

Εμπόριο συμμάχων, γενικά

Δευτέρα 7 Μάη. Το γεγονός, ωστόσο, ότι η Ουάσιγκτον βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο (να απειλεί με «κυρώσεις» ένα μέλος του νατο, τέτοια εποχή και σε τέτοιο μέρος…) δείχνει την άσχημη θέση στην οποία βρίσκεται. Άλλες εποχές, όταν η αμερικανική πλανητική ηγεμονία ήταν αναμφισβήτητη, κανένα τουρκικό καθεστώς (ούτε οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες) δεν θα σκεφτόταν ότι έχει το «δικαίωμα» να συνδυάσει αμερικανικά πολεμικά με ρωσικά αντιαεροπορικά.

Όταν, για παράδειγμα, το ελληνικό καθεστώς σκέφτηκε ότι μπορεί να αγοράσει η νότια κύπρος s-300 (που ήταν τότε το τελευταίο μοντέλο του είδους) το ξέχασε γρήγορα, και αναγκάστηκε να τους παρκάρει κάπου στην Κρήτη (έχοντας παραλάβει μάλλον κάποια ξεδοντιασμένη παραλλαγή) – για να εκπαιδεύονται οι «σύμμαχοι».

Η Άγκυρα δεν θέλει τους s-400 για να εκπαιδεύονται οι νατοϊκοί. Κι αν κανείς αναρωτηθεί «ποια πολεμική αεροπορία φοβάται και θέλει τέτοια αναβαθμισμένα συστήματα;» (παρότι έχει ήδη δική της αντιπυραυλική παραγωγή), η μόνη υποψήφια σ’ αυτήν την φάση είναι εκείνη του ισραήλ· εκτός απ’ την αμερικανική, φυσικά.

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 7 Μάη. Ενώ η Ουάσιγκτον ζει με τις οποιες δυσκολίες της σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου (κανείς δεν είναι τέλειος!), οι αντιπαλοί της τα καταφέρνουν καλύτερα. (Ή, έστω, έτσι δείχνουν).

Η ασταμάτητη μηχανή έχει υποστηρίξει εδώ και πολύ καιρό ότι η «αντιπαλότητα» ανάμεσα στην Άγκυρα και την Δαμασκό είναι «για τα μάτια του κόσμου» – ουσιαστικά για τα μάτια των σουνιτών αντικαθεστωτικών που έχουν περάσει υπό την «προστασία» της Άγκυρας. Με δεδομένο ότι Άγκυρα και Ντόχα έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη συμμαχία, ποιές είναι οι σχέσεις της Ντόχα με την Δαμασκό, όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι για αρκετά χρόνια η Ντόχα (μαζί με το Ριάντ) χρηματοδοτούσε τις αντι-Άσαντ οργανώσεις, ειδικά τις πιο «σκληροπυρηνικές» τύπου al-Nusra ή και isis, σε αρμονία με το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο;

Πριν μερικές ημέρες (μεταδίδει ο γνωστός Robert Fisk) ο Άσαντ κάλεσε σε ιδιωτική συνάντηση τους σύριους δημοσιογράφους. Για να τους ενημερώσει ότι «οι σχέσεις του με την Ντόχα βελτιώνονται» – αν και προς το παρόν κινούνται σε «χαμηλά επίπεδα». Που σημαίνει ότι ο Άσαντ και ο εμίρης του κατάρ Tamin δεν θα συναντηθούν ούτε θα αγκαλιαστούν σύντομα… Δεν χρειάζεται άλλωστε…

Αν ο Άσαντ θεώρησε σωστό να ενημερώσει «ιδιωτικά» τους δημοσιογράφους του (που σήμαινε: δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιήσουν αυτά που τους είπε…) αυτό μόνο μια λογική εξήγηση έχει: οι σχέσεις Δαμασκού – Ντόχα έχουν προχωρήσει σε πιο ψηλά επίπεδα, οπότε αργά ή γρήγορα «κάτι θα φανεί». Συνεπώς οι επαγγελματίες δημαγωγοί του συριακού καθεστώτος θα πρέπει να είναι έτοιμοι, και να προετοιμάζουν το έδαφος της «κοινής γνώμης»… (Το al Jazeera θα κάνει φυσικά το μέρος της δουλειάς που του αντιστοιχεί…)

Η στροφή 180 μοιρών του κατάρ έγινε όταν ξεκαθαρίστηκε ότι το «κόλπο isis» θα αποτύχει στη συρία και στο ιράκ λόγω της ρωσικής εμπλοκής· και πάντως πριν η ήττα γίνει οφθαλμοφανής. Αυτή η στροφή εκνεύρισε αφάνταστα το Ριάντ και τα εμιράτα, που αφού προσπάθησαν να οργανώσουν πραξικόπημα στην Ντόχα και απέτυχαν, περιορίστηκαν τελικά σε κάτι σαν «σιωπηλό ημι-πόλεμο», με «κυρώσεις», «αποκλεισμό» και άλλα τέτοια ωραία και αμερικάνικα.

Σε κάθε περίπτωση η Ντόχα πέρασε με την μεριά του «μπλοκ της Αστάνα», διακόπτοντας την χρηματοδότηση των αντι-καθεστωτικών· ενώ δέχτηκε πλουσιοπάροχη ανθρωπιστική βοήθεια απ’ την Τεχεράνη και στρατιωτική απ’ την Άγκυρα όταν ο τοξικός άρχισε να «μαρσάρει» εναντίον της. Προφανώς θα χρηματοδοτήσει / επωφεληθεί απ’ την συριακή ανοικοδόμηση, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Το σημαντικότερο είναι ότι η διανομή των τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου (σίγουρα προς την ευρώπη) φαίνεται ότι θα γίνεται σε συνεργασία και όχι σε ανταγωνισμό με την Τεχεράνη… Υπό την τεχνική επίβλεψη (τίνος άλλου;) της ρωσικής gazprom… (Να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά, ε;…)

Αυτά θα μπορούσαν να ονομαστούν «αργές αλλά σταθερές κινήσεις τεκτονικών πλακών» στη μέση Ανατολή… Όταν τέτοιες τεκτονικές πλάκες αρχίσουν να σπρώχνονται, είναι η χειρότερη στιγμή τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για το Τελ Αβίβ και το Ριάντ να αυξάνουν τους αντιπάλους τους εκεί…

Ε;

(φωτογραφία: Ένας τουρίστας αυτοφωτογραφίζεται μπροστά στο μουσείο ισλαμικής τέχνης στην Ντόχα, με φόντο μια απ’ τις πολλές αναπαραστάσεις του εμίρη του κατάρ… Παρά τα σχέδια του τοξικού και του μέντορά του των αραβικών εμιράτων, το κατάρ εμφανίζεται live ‘n’ kicking στην αρένα του δευτερεύοντος πεδίου μάχης – και όχι μόνο…)

Κλόουν 2

Κυριακή 6 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό που τόσο το «εθνικό κεφάλαιο» όσο και οι λακέδες υπήκοοί του δεν ξέρουν να σχεδιάζουν· πρόκειται για σταθερά του ελληνικού κράτους, εδώ και 180 χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση της ανικανότητάς τους· το ότι νομίζουν ότι «ξέρουν»! Κι έτσι καταλήγουν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, να συμμαχούν με όμοιούς τους, εξίσου παρακμιακούς τακτικιστές.

Εδώ ξαναμπαίνουν στη σκηνή ο Netanyahu και το ψόφιο κουνάβι… Για τις ηπα, για παράδειγμα, κάποιοι εκτιμούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη υπόγειος αλλά έντονος «ενδοσυστημικός πόλεμος» στις γραμμές του σκληρού πυρήνα του αμερικανικού κράτους (στρατός και μυστικές υπηρεσίες) για την γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί μέσα στα όλα και πιο στενά περιθώρια που αφήνει η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Άλλοι, για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι ο κινέζικος καπιταλισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά ή κυρίως με «οικονομικά μέσα» (προστατευτισμός)· και άλλοι ότι μόνο μ’ έναν κανονικό πόλεμο θα γίνει η δουλειά. Το ότι οι δεύτεροι προέρχονται απ’ το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι γεγονός… Έχει σημασία ωστόσο ότι παραδέχονται ότι θα χρειαστούν χρόνια (πέρα απ’ τα μυθικά ποσά…) για να φτάσει ο αμερικανικός στρατός στο σημείο να μπορεί να κάνει με επιτυχία έναν πόλεμο εναντίον του κινέζικου έχοντας περιθώρια να πολεμάει και εναντίον των συμμάχων του Πεκίνου. Και μέχρι τότε τι φαντάζονται ότι θα κάνει το Πεκίνο;

Δική τους είναι, άλλωστε, η πρόβλεψη ότι ως το 2030 (δηλαδή μέσα στην επόμενη δεκαετία!) … η ενδυνάμωση των ιδιωτών και η διασπορά της δύναμης μεταξύ κρατών και απ’ τα κράτη σε ανεπίσημα δίκτυα θα έχει δραματική επίδραση, αντιστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό την ιστορική άνοδο της Δύσης από το 1750, και αποκαθιστώντας το βάρος της Ασίας στην παγκόσμια οικονομία… Και ότι … Η Ασία θα ξεπεράσει την βόρεια Αμερική και την Ευρώπη μαζί, με κριτήρια την παγκόσμια δύναμη βασισμένη στο αεπ της, το μέγεθος του πληθυσμού, τις στρατιωτικές δαπάνες και τις τεχνολογικές επενδύσεις. Η Κίνα μόνη της θα είναι πιθανόν η μεγαλύτερη οικονομία, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ μερικά χρόνια πριν το 2030… (Πρόκειται για δημοσιευμένη έκθεση 160 σελίδων, των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στα τέλη του 2012).

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ο ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» ονειρεύεται να συντρίψει το ιρανικό, σέρνοντας τον αμερικανικό στρατό σ’ αυτή τη δουλειά. Αγνοώντας ότι επί 8 χρόνια, την δεκαετία του ’80, αυτός ο πόλεμος έγινε! Με αιχμή τον ιρακινό στρατό, και πλάτη τους πάντες: τις ηπα, την τότε εσσδ, διάφορα ευρωπαϊκά κράτη… Ενόσω το ιράν ήταν πολύ πιο πίσω (με όρους καπιταλιστικής και ειδικά στρατιωτικής «ανάπτυξης»), και χωρίς συμμάχους… Έγινε αυτός ο πόλεμος που ονειρεύεται το ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι… Και τον κέρδισε η Τεχεράνη!!

Παρακμή αφεντικών! Λυσσασμένη και άρα εξαιρετικά επικίνδυνη!…

Ευχαριστούμε… και στο καλό…

Κυριακή 6 Μάη. Το γεγονός ότι η αμερικανική κυβέρνηση φέρεται να διακόπτει την χρηματοδότηση των “white helmets”, αυτής της υποτιθέμενα “ανθρωπιστικής οργάνωσης” της οποίας η μεγαλύτερη ικανότητα ήταν η παραγωγή βίντεο για υποτιθέμενες “επιθέσεις με χημικά” του καθεστώτος Άσαντ (με τελευταίο γκραντ σουξέ αυτήν την Douma) σημαίνει … ότι ως τώρα τους χρηματοδοτούσε… Έτσι δεν είναι;

Και γιατί τώρα η Ουάσιγκτον λέει κάτι του είδους «εκτιμάμε πολύ την δουλειά σας, αλλά…»; Να υποθέσουμε ότι κάποιοι στράβωσαν με την κακή ποιότητα και την προχειρότητα του τελευταίου σκετς στη Douma; Μήπως το πολυαναμένομενο «χημικό κτύπημα του Άσαντ» σκηνοθετήθηκε τόσο σάτρα πάτρα που χρησιμοποιήθηκε μεν αλλά μπορεί, τελικά, να στοιχίσει;

Όχι ότι οι “white helmets” θα χαθούν… Έτσι κι αλλιώς τάπαιρναν και απ’ το Λονδίνο, και απ’ το Ριάντ… Όμως όπως και να το κάνεις μια απόλυση είναι μια απόλυση…

Υεμένη

Κυριακή 6 Μάη. Η ασταμάτητη μηχανή δεν παρακολουθεί συστηματικά τι συμβαίνει στον πόλεμο μεταξύ Huthis και μισθοφόρων του τοξικού (και του μέντορά του, απ’ τα εμιράτα), στην υεμένη. Ωστόσο η πρόσφατη αναφορά των καθεστωτικών new york times αξίζει την προσοχή μας. Επειδή δείχνει ότι και σ’ αυτήν την περίπτωση, της «αντιμετώπισης των Huthis», επαναλαμβάνεται κάτι γνωστό: μια εκστρατεία που αρχίζει σαν «περίπατος», για να συνεχιστεί με την εμπλοκή όλο και περισσότερων (και, κυρίως: «σοβαρότερων») στρατών.

Κατά τους n.y.t. ένας πύραυλος (ήταν ο πρώτος, τώρα τέτοιες επιθέσεις έχουν γίνει ρουτίνα…) που εκτόξευσαν οι αντάρτες Huthis κατά του αεροδρομίου στο Ριάντ (καλύπτοντας μια απόσταση 1000 χιλιομέτρων!), για τον οποίο ο τοξικός υποστηρίξε ότι «αναχαιτίστηκε» απ’ τους (αμερικανικούς) patriot, βρήκε κανονικότατα τον στόχο του! Οπότε ο τοξικός χέστηκε πατώκορφα! Και ζήτησε επείγουσα βοήθεια απ’ την Ουάσιγκτον…

Τι βοήθεια; Δεν είναι τα αμερικανικά αντιπυραυλικά συστήματα ΑΑ; Δεν είναι οι patriot το «αστέρι» της αντιπυραυλικής άμυνας; Όχι λένε οι n.y.t. σ’ ένα παλιότερο ρεπορτάζ τους. Και οι αμερικάνοι λένε ψέμματα για την αξιοπιστία αυτών των συστημάτων (επειδή, βέβαια, πρέπει να τα πουλάνε). Συνεπώς η βοήθεια που ζήτησε ο χεσμένος τοξικός δεν μπορούσε να είναι περισσότερα απ’ τα ίδια ανεπαρκή γκάτζετ.

Τι πήρε, λοιπόν; Πήρε αληθινούς, ζωντανούς αμερικάνους κομμάντο, για να βοηθήσουν όχι στον εντοπισμό και την ανάσχεση των (παλιομοδίτικων) πυραύλων που ρίχνουν οι Huthis, αλλά των βάσεων εκτόξευσής τους. Σε συνεργασία με ασφαλίτες του αμερικανικού στρατού, που βρίσκονται σε άλλη πόλη της σαουδικής αραβίας (τη Najran) και μαζεύουν πληροφορίες για τις κινήσεις των Houthis.

Μ’ άλλα λόγια: η “υψηλή τεχνολογία” πήγε στην άκρη, και η προστασία του τοξικού γύρισε στην παλιά τεχνολογία της κατασκοπείας – από – κοντά. Υποθέτουμε ότι εκτός απ’ τους Houthis και κάποιοι στην Τεχεράνη θα έχουν ανάμικτα αισθήματα γι’ αυτήν την εξέλιξη. Απ’ τη μια καλό που οι (σοβιετικής κατασκευής!) πύραυλοι κάνουν ακόμα την δουλειά τους. Απ’ την άλλη όμως ο usa army απλώνεται διαρκώς, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ποσότητες – κι αυτό μόνο κακό μπορεί να θεωρηθεί.

(Εν τω μεταξύ η αντι-Houthis συμμαχία των εμιράτων και του υεμενίτη Hadi αρχίζει να βρωμάει: οι μισθοφόροι των εμιράτων κατέλαβαν ένα υεμενίτικο νησί που λέγεται socotra, και είναι εντελώς άσχετο σαν θέση με την εκστρατεία κατά των Houthis. Υποθέτουμε ότι οι οπαδοί του Hadi δεν χαίρονται με το να καταλαμβάνουν οι “συμμαχοί” τους τα εδάφη τους…)

Τα ξεχασμένα χημικά

Σάββατο 5 Μάη. Τι απέγινε η ιστορία με τα «χημικά που έριξε ο Άσαντ στην Douma»; Οι λαλίστατες πολιτικές βιτρίνες του είδους May ή Macron (το ψόφιο κουνάβι είναι εκτός συναγωνισμού, μια κατηγορία μόνος του…), που είχαν (έλεγαν) «ακράδαντες αποδείξεις», τις ξέχασαν μετά την πυραυλική επίθεση της 14ης Απρίλη. Η (συμβολική κατ’ αρχήν) «δουλειά έγινε – το θέμα έληξε»!…

Έληξε; Όχι. Οι ερευνητές του «οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων» που πήγαν στην Douma μετά την 14η Απρίλη ανακοίνωσαν ότι έχουν ήδη μαζέψει «100 δείγματα» απ’ όλα τα σημεία της πόλης τα οποία, υποτίθεται, κτυπήθηκαν με «χημικά όπλα». Φαίνεται όμως ότι αυτά δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη χημικών… Αν την αποδείκνυαν, δεν θα ζητούσαν οι ειδικοί κάτι πρωτοφανές στην ιστορία του οργανισμού και σε τέτοιες έρευνες: την εκταφή των πτωμάτων (κάποιων απ’ αυτά, εν πάσει περιπτώσει…) όσων υποτίθεται πέθαναν απ’ τα χημικά… για να μελετήσουν και αυτά.

Το ζήτημα της έρευνας περιπλέκεται έτσι. Υποτίθεται ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι νεκροί έχουν ταφεί σε «άγνωστο μέρος»· απ’ τους αντικαθεστωτικούς που ήταν στην Douma, πριν φύγουν… Επιπλέον είναι αδύνατον να ταφεί ο οποιοσδήποτε με καρφιτσωμένο σημείωμα «πέθανε από χημικά» ή «πέθανε από κανονικές βόμβες». Με δεδομένο ότι εκείνες τις ημέρες πράγματι το συριακό πυροβολικό κτυπούσε την πόλη, και πράγματι υπήρξαν νεκροί άμαχοι, θα μπορούσαν να υποδειχθούν στους ερευνητές οποιοιδήποτε τάφοι…

Με δυο λόγια, μην έχοντας βρει (οι διεθνείς ερευνητές) «επαρκείς ενδείξεις ή αποδείξεις» για χρήση χημικών ήδη (όπως θα περίμενε κανείς, και όπως περίμεναν και οι ίδιοι όταν πήγαν στην Douma) και προχωρώντας σ’ αυτό το πρωτοφανές στην ιστορία του οργανισμού αίτημα (της εκταφής…) το οποίο δεν μπορούμε να φανταστούμε πως και αν θα «ικανοποιηθεί», προχωρούν (εκτιμάμε) σε εκείνο το είδος της διάγνωσης που θα είναι αρκετά θολό… Έτσι ώστε να μην δικαιώνει μεν τους «τρεις σωματοφύλακες» (Παρίσι, Λονδίνο, Ουάσιγκτον), ούτε όμως να τους εκθέτει σαν ψεύτες…