Κυριακή 5 Αυγούστου. Είναι εύλογη η διπλή ερώτηση: αν αυτή η τακτική πρόκειται να αποδώσει έστω μεσοπρόθεσμα, κι αν θα παραμείνει σ’ αυτό το «ειρηνικό» επίπεδο. Είναι εύλογη και η απάντηση: Όχι – και στα δύο.
Αν η «σωτηρία» του αμερικανικού καπιταλισμού είναι να κάνει ζητιάνους του όλους τους άλλους που είναι ανταγωνιστές του, τότε απλά ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει φτάσει ξανά ανοικτά και καθαρά σ’ εκείνο το σημείο υπερπαραγωγής όπου «δεν χωράνε όλοι» – και κάποιοι πρέπει να καταστραφούν… Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, γι’ αυτό και είναι πασίγνωστο ότι η ξανά «απαραίτητη καταστροφή» δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά με «οικονομικά μέσα». Όπως δεν έγινε ποτέ πριν. Όπως είναι κατανοητό (όσο κι αν μας έχουν κατηγορήσει για «κασσανδρισμό») ότι η έκταση και η ένταση αυτής της «απαραίτητης καταστροφής» θα είναι πολλαπλάσια των προηγούμενων, επειδή πολλαπλάσια είναι πια και η παραγωγικότητα της εργασίας, άρα οι παραγωγικές δυνατότητες του καπιταλισμού (συνολικά).
Στην πράξη εκείνοι οι «ανταγωνιστές» που η Ουάσιγκτον θέλει να στριμώξει / εξουδετερώσει μέσω της αλυσιδωτής έκρηξης των «κυρώσεων» είναι όλοι πρώτης γραμμής. Και υποχρεωτικά θα πάρουν αντίμετρα, πράγμα που ήδη κάνουν. Γρήγορα, μακριά απ’ την δημαγωγία και την tittytainment με την οποία τρέφονται οι μάζες.
Η χρήση του δολάριου στο διεθνές εμπόριο περιορίζεται σταθερά (απ’ τους ανταγωνιστές / αναθεωρητές), και ο χρυσός ξαναγίνεται μεθοδικά κι αθόρυβα το εν δυνάμει, σε περίπτωση ανάγκης, backup της ανταλλακτικής αξίας διάφορων νομισμάτων στη διεθνή αγορά. Και καινούργιοι, παράλληλοι, «εναλλακτικοί» θεσμοί διεθνών πληρωμών δημιουργούνται, ώστε να μην μπορεί η αμερικανική fed (κεντρική τράπεζα) και οι θεσμοί της να ελέγχει τι πουλάει ποιος σε ποιον. Πρόκειται για μια σχετικά αργή διαδικασία που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια· αλλά επιταχύνεται.
Η μεθοδολογία των «κυρώσεων» είναι καταδικασμένη να αποτύχει λοιπόν. Όχι επειδή είναι αμερικάνικη. Αλλά επειδή είναι «μεσοβέζικη». Η βία παραμένει η μαμμή της ιστορίας, κι αυτή η αλήθεια βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλισμού.