Tag: εξωτερική πολιτική

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Ακόμα τα καθάρματα

Μια ομάδα υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης «πιέζει» τον συντηρητικό αμερικάνο βουλευτή Andy Ogles:

– «Είδα εικόνες από κομματιασμένα παιδικά κορμιά» του λέει μια γυναίκα. «Και είναι ο φόρος που πληρώνω που πηγαίνει στον βομβαρδισμό αυτών των παιδιών»..

– «Εντάξει, νομίζω ότι πρέπει να τα σκοτώσουμε όλα…» απαντάει το κάθαρμα «… αν αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα»…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Όταν πυροσβεστικές καταστολής πλήθους πιάνουν δουλειά στους δρόμους της πρωτεύουσας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος εν μέσω πολέμου διαρκείας, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υποτελών συμφωνεί στην εξόντωση των Παλαιστίνιων (στη Γάζα και όχι μόνο) αυτή η «ενότητα των χασάπηδων» δεν φαίνεται πια αρκετή: όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις (κάθε Σάββατο) απαιτούν (με αυξανόμενη ένταση) την παραίτηση του τωρινού αρχιχασάπη και καινούργιες εκλογές. Η βασική αιτία; Δεν έχει σώσει ακόμα όσους ομήρους έχουν μείνει ζωντανοί (πάνω από 100)…

Δεν έχουν καταλάβει; Ή καταλαβαίνουν μεν αλλά δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι το όριο της εγκληματικότητάς τους δεν είναι οι 30, 40 ή 50 χιλιάδες δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι αλλά το ότι οι όμηροι πρέπει να «εκκαθαριστούν» απ’ τον ίδιο, τον δικό τους στρατό…. για να πέσει σημαντικά η «ανταλλακτική αξία» τους σε σχέση με τους Παλαιστίνιους αιχμάλωτους; Hannibal dogma λέγεται, το ξέρουν σίγουρα…

(Ο πρώην στρατηγός και νυν υπ.αμ. Gallant τα έχει βρει σκούρα με τα «ανθρώπινα ζώα» όπως αποκάλεσε στις 10 Οκτώβρη τους Παλαιστίνιους. Τώρα δηλώνει κομψά «είναι δύσκολο να απελευθερώσουμε τους ομήρους»…)

Σκοτώνοντας απ’ την μια μεριά μαζικά Παλαιστίνιους, και ελπίζοντας κρυφά απ’ την άλλη ότι «κάπου θα πετύχει» και μερικούς ομήρους, ο στρατός του θεοναζί καθεστώτος συνεχίζει απτόητος την δουλειά του στη Γάζα. Μόνο που ακόμα κι αυτή η «εύκολη» δουλειά έχει αρχίσει να ζορίζεται…

Ο υποστράτηγος Itzhak Brik, απόστρατος κι αυτός αλλά χωρίς αξιώματα, έδωσε πρόσφατα μια περιγραφή του χάους στον ισραηλινό στρατό, συνεντευξιαζόμενος στην εφημερίδα Maariv:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η ναμίμπια επιμένει!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Στις 20 Γενάρη του 2023 (πάνω από ένα χρόνο πριν) η γενική συνέλευση των κρατών μελών του οηε, μετά από απόφασή της (A/RES/77/247), κατέθεσε στο ICJ αίτημα γνωμοδότησης / απάντησης σε δύο ερωτήματα:

Α) Ποιες είναι οι νομικές συνέπειες της συνεχιζόμενης παραβίασης απ’ το Ισραήλ του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση εξαιτίας της παρατεταμένης κατοχής, των εποικισμών και της προσάρτησης παλαιστινιακού εδάφους που έχει καταληφθεί από το 1967, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών για ανατροπή της δημογραφικής σύνθεσης, του χαρακτήρα και του καθεστώτος της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ, αλλά και της υιοθέτησης παρόμοιων μέτρων και νόμων υπέρ των διακρίσεων;

Και:

Β) Πως επηρεάζουν οι πολιτικές και οι πρακτικές του Ισραήλ το νομικό καθεστώς της κατοχής, και ποιες είναι οι νομικές συνέπειες που προκύπτουν για όλα τα κράτη μέλη και τον ΟΗΕ απ’ αυτό το καθεστώς;

Αυτές οι δύο ερωτήσεις ήταν ουσιαστικά μία: (όλοι το ξέρουν αλλά) επιβεβαιώνει το δικαστήριο ότι το ισραήλ είναι απαρτχάιντ καθεστώς;

Το έφερε έτσι η διαδικασία και οι ακροάσεις του ICJ γύρω απ’ αυτό το ζήτημα ξεκίνησαν μέσα στη σφαγή, στις 19 Φλεβάρη. Θα τελειώσουν στις 4 Μάρτη. (Πρόκειται για ζήτημα ξεχωριστό απ’ το ήδη σε εξέλιξη κατηγορητήριο κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για γενοκτονία). Πενήντα δύο (52) κράτη και 3 διεθνείς οργανισμοί καταθέτουν ως μάρτυρες κατηγορίας – ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απαξίωσε να «υπερασπιστεί τον εαυτό του» θεωρώντας ότι το ICJ είναι «αναρμόδιο» να κρίνει… (Και, φυσικά, ότι όποιος έχει πυρηνικά όπλα και δυτική στήριξη μπορεί να κάνει ότι θέλει…)

Μέσα σ’ αυτά τα 52 κράτη / μάρτυρες κατηγορίας είναι και η ναμίμπια. Που (με κριτήρια «εξωτερικής πολιτικής») έχει περισσευάμενο θάρρος ώστε να φτύνει ογκόλιθους όχι μόνο της διεθνούς πολιτικής αλλά και της χριστιανικής ηθικής, όπως η αγαπημένη Annalena, ο «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερός κύριος Soltz και όλο το συνάφι τους στο Βερολίνο.

Ενόσω λοιπόν όλοι οι ενάρετοι και φιλάνθρωποι της δύσης κάνουν τον σταυρό τους για το πως έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ιδού τι λεγόταν στη Χάγη στις 23 Φλεβάρη (και κυκλοφόρησε σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη / ζούγκλα, έξω και γύρω απ’ τον ευρωπαϊκό «κήπο-της-Εδέμ», όπως υποστηρίζει ένας μεγαλοκηπουρός ονόματι Borell):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Mogadishu…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Ποιος θα το περίμενε; Ενόσω ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ως υπ.αμ. πια, καμαρωτός καμαρωτός θα αρμενίζει (νοερά ο ίδιος…) στην Ερυθρά Θάλασσα απρόσκλητος, κουρντίζοντας (μαζί με τους υπόλοιπους λευκούς «προστάτες») τους υεμενίτες Houthi, μπορεί και να πέσει πάνω σε τουρκικά πολεμικά – αυτά με επίσημη πρόσκληση απ’ το Mogadishu της σομαλίας… Ας έχει λοιπόν έτοιμο ένα «ηχηρό μήνυμα» (ακόλαστη η δημαγωγική αργκώ!) εναντίον τους, πολύ «ηχηρό», πάρα πολύ – γίνεται φασαρία σ’ εκείνα τα μέρη…

Οι δημαγωγοί του καθεστώτος κατάπιαν αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη – αλλά τι δημαγωγοί θα ήταν αν δεν το έκαναν; Το ζήτημα έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι απ’ την σκοπιά του «αιώνιου εχθρού που καταρρέει όπου νάναι» (εδώ οι εθνικόφρονες δεξιοί κι αριστεροί μπορεί να πουν ε, ντάξει: λέμε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα…), αλλά σαν τμήμα της γρήγορης εξέλιξης του ευρασιατικού project.

Ας ρίξουμε μια ματιά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Σπιτοσύνη…

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Η σύρια Lynn Adid συνθέτει και τραγουδά με βάση κείμενα της Παλαιστινιακής Εγκυκλοπαίδειας. Η παλαιστίνια Hala Salem χορογραφεί και χορεύει.

Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τα λόγια, καταλαβαίνουμε όμως απ’ τον χορό τι σημαίνει να είσαι στο σπίτι σου αν το σπίτι σου είναι η Παλαιστίνη: περιπλάνηση, δυσκολίες, πόλεμος, αλληλεγγύη∙ και αποφασιστικότητα…

Άνθρωποι και ποντίκια 1

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αυτή η φωτογραφία κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη για να ταπεινώσει. Αριστερά είναι ένας άντρας. Γυμνωμένος, τραυματισμένος, με τα χέρια δεμένα. Δεξιά είναι ένα θεοναζί, απαρτχάιντ, μιλιταριστικό σκουπίδι. Την φωτογραφία τράβηξε πανηγυρίζοντας ένα άλλο τέτοιο σκουπίδι.

Ο τόπος είναι ένα χριστιανικό σχολείο και παιδικός σταθμός στην οδό Jala, στα δυτικά της πόλης της Γάζα. Το εικονιζόμενο σκουπίδι λέγεται Yosee Gamzoo, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού. (Κατέβασε την φωτογραφία απ’ τον λογαριασμό του όταν κατάλαβε τι δείχνει τελικά…). Ο άντρας αριστερά λέγεται Hamza Abu Halima. Για την ακρίβεια έτσι λεγόταν. Μετά την δημοσίευση της φωτογραφίας λέγεται «το λιοντάρι της Γάζα». (Το όνομα Hamza είναι αρχαία αραβική λέξη που σημαίνει «λιοντάρι»…).

Τον Hamza τον «έδεσαν» τα θεοναζί σκουπίδια τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο Hamza δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι πολίτης, απλός πολίτης. Ζούσε με την ευρεία οικογένειά του στην Shejaiya, μια γειτονιά της πόλης της Γάζα, που είναι εφιάλτης για τους κατοχικούς θεοναζί. Τους έχει προκαλέσει πολλές ήττες, διαχρονικά. Είχαν μετακομίσει στο σπίτι του θείου του, σε άλλη περιοχή, θεωρώντας την ασφαλέστερη – μέχρι που εισέβαλαν τα μιλιταριστικά σκουπίδια. Είχαν σκοτώσει τον αδελφό του το 2014. Τώρα σκότωσαν τον πατέρα του, την νύφη του και τα δύο ανίψια του. Ο Hamza τραυματίστηκε απ’ τα θραύσματα μιας σφαίρας διασποράς… Τον «έδεσαν», τον έγδυσαν, τον κτύπησαν, και τον φωτογράφισαν. Σα λάφυρο…

Όμως… Όμως αυτό το υψωμένο κεφάλι, αυτό το βλέμμα που κοιτάει χωρίς φόβο το σκουπίδι, αυτό το σώμα που το δεξί του χέρι μοιάζει έτοιμο να ορμήξει παρά τα δεσμά του: η φωτογραφία ενός τραυματισμένου, αιχμάλωτου, ακατάβλητου «απλού» παλαιστίνιου έδειξε (κόντρα στη θέληση των μιλιταριστικών σκουπιδιών / δεσμοφυλάκων του) την υπερηφάνεια και την γενναιότητα ενός πληθυσμού που ακόμα κι όταν δεν κρατάει όπλο, ακόμα κι όταν υποφέρει, «βγάζει φωτιές». Έχει πάντα δικό του εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες έχουν αναλάβει και εξουδετερώσει κάθε είδους ειδικοί: καρδιά.

Ο Hamza αφέθηκε μετά πολλές εβδομάδες. Αλλά αυτή μόνη η στιγμή της αιχμαλωσίας του που έγινε θρύλος του έδωσε δίκαια το παρατσούκλι «το λιοντάρι»: δεν σας φοβόμαστε φασιστόμουτρα! Ακόμα και άοπλοι, ακόμα και τραυματισμένοι, ακόμα και με τα χέρια δεμένα, δεν σας φοβόμαστε!

Χίλιοι, δυο χιλιάδες, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χιλιάδες Hamza, με ντουφέκια ή ακόμα και χωρίς: δεν ποζάρουν, δεν πουλάνε εαυτούς. Ζουν και αναπνέουν ως την τελευταία τους στιγμή, κάποιοι λένε ότι ζουν και αναπνέουν ακόμα και μετά. Όπως είπε κάποτε μελαγχολικά ένας αμερικάνος καραβανάς για τους βιετκόνγκ: με τέτοια αρχίδια πως είναι δυνατόν να ηττηθούν;

Πως;

(Αλλοίμονο σ’ εμάς…)

Άνθρωποι και ποντίκια 2

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τους έδεσαν αν και ήταν άμαχοι, στη βόρεια Γάζα… Τους μετέφεραν σε φυλακές… Φώναξαν ομάδες θεοναζί «πολιτών» να βιντεοσκοπήσουν τα βασανιστήρια… Τους ξεγύμνωσαν, τους έδειραν με σιδερένια κλομπ, τους έκαναν ηλεκτροσόκ, τους έριξαν καυτό νερό στο κεφάλι: για την δική τους τέρψη και την τέρψη του κοινού.

Μετά από 2 μήνες τους άφησαν… Οι καταγγελίες τους έφτασαν στο ευρω-μεσογειακό παρατήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Οι γερμανοί ναζί δεν τα είχαν σκεφτεί αυτά. Αλλά η κοινοτοπία του χειρότερου είναι βελτιωμένη σε σχέση με την κοινοτοπία του κακού… Ζούμε στον 21ο αιώνα, και οι υπήκοοι έχουν δικαίωμα όχι μόνο στον ρατσισμό σα ιδεολογία γενικής χρήσης, αλλά και στον σαδισμό – σαν «πρακτική εμπειρία».

Δεν είναι, άραγε, «δημοκρατικό δικαίωμα» η «κοινωνικοποίηση των βασανιστηρίων»;

Άνθρωποι και ποντίκια 3

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τι δικαίωμα έχουν να μιλάνε για «δικαιώματα» εκείνοι που έχουν πολύπλευρους δεσμούς αίματος και θανάτου εδώ και χρόνια με τους συμμάχους τους στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και στο Τελ Αβίβ, «δεξιοί» κι «αριστεροί»; Ποιο θράσος ανεπίτρεπτο και εγκληματικό καθοδηγεί τους «ανθρωπιστές της ισότητας» να κάνουν μαθήματα δικαίου όταν το μόνο σοβαρό «δικαίωμα» που αναγνωρίζουν εδώ και σχεδόν 5 μήνες είναι «το δικαίωμα στην αυτοάμυνα» του θεοναζί, απαρτχάιντ συνεταίρου τους;

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι εαυτοί και τα παιδιά (της λούμπεν μεσαίας τάξης) τους, την ώρα που ευλογούν ένα «λαμπρό» (και βαθιά ανήθικο) μέλλον για πάρτη τους, στημένο πάνω στα πτώματα εκατοντάδων χιλιάδων συνομιλήκων τους, απ’ το αφγανιστάν και το ιράκ ως την Παλαιστίνη. Ίσως τα μάθουν να δίνουν και κάποια ελεημοσύνη… την ώρα που εκείνοι θα εξοπλίζουν, θα νταραβερίζονται και θα αθωώνουν στην πράξη κάθε φασιστικό κάθαρμα.

«Συμψηφίζουμε»; Όχι.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πώς είναι δυνατόν;

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αντιγράφουμε από την στήλη ενός μόνιμου εθνικόφρονα αρθρογράφου της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 17/2, κάτω απ’ τον τίτλο: «ΟΗΕ: η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κίνημα»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη

Πάνω η εξοχή της Rafah στις 15 Οκτώβρη. Κάτω η ίδια τοποθεσία στις αρχές Φλεβάρη: σκηνές, τσαντίρια, οτιδήποτε που να μην βάζει νερό και να κρατάει λίγη ζέστη, για κυνηγημένους άντρες και γυναίκες, για ενήλικες και για παιδιά…

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί για να αποδείξει ακόμα και στους πιο τυφλούς πως είναι εκείνο για το οποίο κατηγορείται: γενοκτονικό. Το ότι έχει αρχίσει να βομβαρδίζει την Rafah, τον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό στον πλανήτη, με πάνω από 1 εκατομμύριο «εσωτερικούς πρόσφυγες», απειλώντας ότι θα εισβάλει και εκεί για να διώξει τους αιχμάλωτους (ελπίζει προς την αίγυπτο και την έρημο του Σινά…) είναι συνεπές με την βαρβαρότητά του όχι τους τελευταίους 4 μήνες αλλά απ’ την κατασκευή του την ίδια, πριν δεκαετίες.

Οι δυτικοί σύμμαχοί του δηλώνουν την «ανησυχία» τους για αυτήν την απειλούμενη κορύφωση της σφαγής∙ ειδικά οι αμερικάνοι συμβουλεύουν να γίνει (η σφαγή) με σχέδιο… Η αγαπημένη Annalena κοίταξε τον καθρέφτη της, τον ρώτησε «καθρέφτη καθρεφτάκο μου πες μου στις πόσες χιλιάδες δολοφονημένους θα ξαναγίνω υπουργός εξωτερικών;», και οι φήμες λένε ότι ο καθρέφτης της την έφτυσε∙ αλλά αυτό δεν είναι κάτι σπουδαίο όταν μιλάμε για παρακμιακούς γκάνγκστερς. Οι πιο «αισιόδοξοι» μεταξύ των κανίβαλων εκτιμούν ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν θα εκτοξεύσει τον ρυθμό δολοφονιών που κάνει από 100άδες κάθε μέρα σε 1000δες∙ και ότι απειλεί μόνο για να πιέσει την παλαιστινιακή αντίσταση στις διαπραγματεύσεις που τρέχουν παράλληλα. Αλλά η παλαιστινιακή αντίσταση, νικώντας ουσιαστικά επί του εδάφους αυτούς τους 4 μήνες, έχει αυξήσει εύλογα τις απαιτήσεις της – δεν πρόκειται να υποχωρήσει.

Το ICJ έχει την αρμοδιότητα να διατάξει επιπλέον μέτρα έκτακτης ανάγκης∙ ουσιαστικά εκείνα τα 2 που δεν διέταξε στην προηγούμενη απόφασή του: την απόσυρση του θεοναζί στρατού απ’ την Γάζα, και τον τερματισμό του πολέμου. Αλλά δεν έχει κανένα τρόπο να εφαρμόσει το παραμικρό.

Όλα δείχνουν ότι αυτό το έγκλημα με τους συγκεκριμένους «πρωταγωνιστές» (την ιμπεριαλιστική, μιλιταριστική δύση και τον χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή) μόνο με έναν τρόπο μπορεί να σταματήσει. Στρατιωτικά. Η παλαιστινιακή αντίσταση τα καταφέρνει καλά στο έδαφος της Γάζα, αλλά δεν έχει τα μέσα για να σταματήσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Το μόνο κοντινό κράτος που θα μπορούσε να ακυρώσει την «υπεροχή δολοφονιών» του Τελ Αβίβ είναι το ιρανικό – αλλά (λογικά απ’ την μεριά του) δεν θέλει να προχωρήσει σε κανονικό πόλεμο εναντίον του. Οι πιο μακρινοί και στρατιωτικά ικανοί, Μόσχα και Πεκίνο; Όχι, δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε, και το έχουν ξεκαθαρίσει.

Συνεπώς; Δεν έχει υπάρξει καμία μαζική, κινηματική δράση που αποτελεσματικά να αναγκάσει τους συμμάχους των χασάπηδων να σταματήσουν τον εξοπλισμό και την τροφοδοσία του – έστω αυτό. Θα είχε και πρακτική, όχι μόνο συμβολική αξία. Θα ήταν δύσκολο κάτι τέτοιο; Όχι όσο ακούγεται.

Απομένει, φαίνεται, το ευκολότερο: να ζούμε με την κινηματική αδυναμία μας – και την ντροπή: δεν έχουμε κάνει αυτά που έπρεπε και που η ιστορική εμπειρία του κινήματος υποδείκνυε.

(«Ευκολότερο» γράψαμε; Μην το πάρετε στα σοβαρά: η αδράνεια και οι συμβάσεις έχουν πολύ ακριβότερο τίμημα απ’ αυτό που νομίζουμε…)