Tag: στρατός

Τα απόνερα μιας ήττας 1

Δευτέρα 22 Δεκέμβρη (00.27) >> Λέγαμε (κάποτε, εκεί στα ‘90s…) ότι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο έχασε 2 πολέμους που έκανε (τον 1ο και τον 2ο παγκόσμιο) και κέρδισε τον 3ο (τον αποκαλούμενο «ψυχρό») τον οποίο δεν έκανε! Και ότι, κατά συνέπεια, τα αφεντικά του θα είχαν διδαχθεί απ’ αυτό το μάθημα της ιστορίας τους, και ότι δεν θα ξαναέμπλεκαν σε σοβαρούς πολεμικούς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και καυγάδες…

Αμ δε!!! Σε μια αναβάθμιση του τευτονικού / προτεσταντικού συνδυασμού βαριάς μυωπίας και ακόμα βαρύτερης έπαρσης, οι κυβερνώσες πολιτικές βιτρίνες στο Βερολίνο δηλώνουν έτοιμες και διατεθειμένες να στείλουν τους υπηκόους τους να «αυτοθυσιαστούν» στην όξυνση του 4ου παγκόσμιου∙ ενός πολέμου που εν τω μεταξύ έχουν χάσει ήδη!!! Είναι όντως εντυπωσιακό μετά τον απολογισμό 3 παγκοσμίων πολέμων το να «τρώγεσαι» για έναν ακόμα στον οποίο έχεις ηττηθεί-απ’-τα-αποδυτήρια….

Θα δούμε στη συνέχεια που οφείλεται αυτή η «ροπή». Προς το παρόν πέντε μικρά video ντοκουμέντα.

Στο πρώτο η αγαπημένη Annalena ως φρέσκια υπ.εξ. της τρικολόρε κυβέρνησης του «άσσου στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερού πρωθ. Soltz, μιλώντας κάπου στο αμέρικα στις 2 Αυγούστου του 2022 (η ρωσική εισβολή στην ουκρανική επικράτεια ήταν ήδη λίγων μηνών, κι όλοι οι δυτικοί περίμεναν την ήττα / διάλυση του ρωσικού καθεστώτος…) είπε μεταξύ άλλων κι αυτά τα ενδιαφέροντα:

… Πρέπει να αδράξουμε αυτήν την διατλαντική στιγμή. Πρέπει να την αξιοποιήσουμε για να κτίσουμε έναν πιο δυνατό, μη αναστρέψιμο διατλαντικό συνεταιρισμό για τον 21ο αιώνα.

Το 1989 ο αμερικάνος πρόεδρος George Bush προσέφερε στη Γερμανία την φημισμένη «συνεργασία για την ηγεσία». Τότε δεν υλοποιήθηκε. Η ιδέα εκείνη ήταν πιο μπροστά απ’ την κατάσταση εκείνης της εποχής. Στην αρχή των ‘90ς η χώρα μου ήταν απασχολημένη με το να γίνει η επανενοποίηση μια πραγματικότητα για όλους τους πολίτες της. Δούλευε για την προσαρμογή της ενιαίας Γερμανίας στην ΕΕ.

Αλλά σήμερα, με τον κόσμο σε μια καινούργια εποχή, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Το βλέπουμε καθαρά: Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να εμπλακούσε σε έναν συνεταιρισμό για την ηγεσία.

… Τρεις πυλώνες θα είναι κρίσιμοι γι’ αυτόν τον συνεταιρισμό.

Πρώτον, η ασφάλεια. Για πολύ καιρό μετά το 1989, η ασφάλεια δεν ήταν ένα θέμα ανησυχίας για πολλούς Ευρωπαίους και ειδικά για τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η χώρα μου θεωρούσε τον εαυτό την εντέλει «να βρίσκεται ανάμεσα σε φίλους μόνο». Αλλά αυτή η άποψη έχει οριστικά αλλάξει. Τα παιδιά ρωτούν τους γονείς τους στο τραπέζι του πρωϊνού: Μαμά, τι είναι ένα πυρηνικό όπλο; Άλλοι λένε: Στ’ αλήθεια μου αρέσει το ΝΑΤΟ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν γεννήθηκα, εκατομμύρια Γερμανοί που είναι τώρα οι παπούδες αυτών των παιδιών διαδήλωναν για αμαρτυρόμενοι κατά των εξοπλισμών. Σήμερα, αυτοί οι παπούδες, μανάδες, πατεράδες και τα παιδιά τους κάθονται στο τραπέζι της κουζίνας κουβεντιάζοντας υπέρ των εξοπλισμών ή διαδηλώνουν υποστηρίζοντας την ελευθερία της Ουκρανίας…

Ως γνωστόν η αγαπημένη Annalena ήταν (και παραμένει) προϊόν της συνεργασίας ανάμεσα στο αμερικανικό και στο γερμανικό βαθύ κράτος – μια variada του 21ου αιώνα που δεν θα μπορούσε να παράξει ιδιαίτερη ευφυία. Κι ας μην μιλήσουμε για ιστορική γνώση και επίγνωση… Νόμιζε (η καϋμένη…) το 2022 ότι η πρόταση του 1989 ήταν για έναν 21ο αιώνα όχι αμερικανικό αλλά αμερικανογερμανικό!!! Νόμιζε (ή αυτό παρίστανε) το 2022 ότι το αμερικανικό δόγμα της full spectrum dominance σ’ όλο τον πλανήτη ήταν ακόμα κραταιό και ότι θα μεταφραζόταν και στα γερμανικά….

Πράγματι ο Bush ο Α, ευρισκόμενος σε γερμανικό έδαφος («δυτικογερμανικό» ακόμα τότε…), στο Mainz τον Μάη του 1989, έντρομος για την επικείμενη «γερμανική επανένωση» (ολοκληρώθηκε με επισημότητα τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς) όπως άλλωστε το ίδιο ή και περισσότερο έντρομα ήταν το Λονδίνο και το Παρίσι, αφού πρώτα έπλεξε (τι άλλο να έκανε;) το εγκώμιο της απελευθερωμένης ευρώπης, έκανε όντως μια «φιλική πρόταση» στον τότε πρωθ. Kohl για «μοιρασιά της κυριαρχίας στον πλανήτη» μεταξύ τους. Όχι βέβαια επειδή σκόπευε να παραιτηθεί απ’ την συνέχιση και διεύρυνση της αμερικανικής-μόνο κυριαρχίας. Αλλά απ’ τον φόβο του ότι σύντομα η Ουάσιγκτον θα βρει μπροστά της μια ανανεωμένη γερμανική επιρροή στην ευρώπη, απ’ τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια! Ήταν μια μάλλον απεγνωσμένη πρόταση δούρειος-ίππος…

Κι αν το τότε Βερολίνο δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σ’ εκείνη την «φιλική πρόταση», ήταν α) επειδή καταλάβαινε ότι η σκοπιμότητά της ήταν … αντιγερμανική, και β) επειδή πράγματι σκόπευε να ξαναγίνει το οικονομικό και πολιτικό κέντρο της ευρώπης∙ κόντρα στην αμερικανική ηγεμονία! (Όποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει προσεκτικά την «λευκή βίβλο της συνθήκης του Μάαστριχτ», το Νοέμβρη του 1993, ξέρει για τι μιλάμε…)

Ακολούθησαν κάποιες αναλαμπές της γερμανικής (και της γαλλικής) προσπάθειας για «γεωπολιτική χειραφέτηση» απ’ την Ουάσιγκτον. Όπως, ας πούμε, το 2003, όταν Βερολίνο και Παρίσι αρνήθηκαν την συμμετοχή στη «συμμαχία των προθύμων» για την εισβολή στο ιράκ. Για να βαφτιστούν απ’ το γεράκι υπ.αμ. του Μπους του Β Donald Rumsfeld «γερασμένη (δηλαδή παρακμιακή) ευρώπη» σε σχέση με την ανθηρή «νέα ευρώπη», τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ, που έδειξαν την δέουσα προθυμία για την «παρέλαση» (όπως νόμιζαν) στην Μεσοποταμία, την εισβολή και κατοχή του ιράκ.

Το να θυμηθεί η ανιστόρητη και αφελής ως ατζέντισσα πράσινη κι αγαπημένη υπ.εξ. Annalena το καλοκαίρι του 2022 μια αμερικανική «πρόταση δήθεν συγκυριαρχίας» (στον πλανήτη) πριν 33 χρόνια, με τωρινό σκοπό (προφανώς) την μοιρασιά της ηττημένης (όπως φανταζόταν…) ρωσίας, είχε εξαρχής μια εντελώς αντεστραμμένη επικαιρότητα: η ανατίναξη των 3 απ’ τους 4 σωλήνες των nord stream 1 και 2 λίγους μήνες μετά την ομιλία της (τον Σεπτέμβρη του ’22) σήμαινε πολύ απλά ότι του λοιπού το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο θα υπηρετούσε το παρακμιακό αμερικανικό… Και ότι δεν θα ήταν συνεταίροι!!!

Στις  7 Φλεβάρη του 2022, πριν καν γίνει η ρωσική εισβολή, ο νυσταλέος Jo, το «αφεντικό» στην Ουάσιγκτον, το είχε ξεκαθαρίσει, έχοντας δίπλα του τον θλιβερό… Προσοχή: εκείνος ως πρόεδρος των ηπα ήταν που είπε «nord stream τέλος» – όχι ο γερμανός πρωθυπουργός ως άμεσα ενδιαφερόμενος! Σε μια διακρατική σχέση μεταξύ γερμανικού και αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου στοιχειωδώς ισορροπημένη ο καϋμένος Soltz θα μπορούσε εν τέλει να υποσχεθεί «στο πλαίσιο των κυρώσεων θα σταματήσουμε να αγοράζουμε ρωσικό φυσικό αέριο»… Δεν θα ήταν αρκετό; Όχι, δεν θα ήταν αρκετό – για την Ουάσιγκτον!!!

H ατζέντισσα, πράσινη κι αγαπημένη Annalena ως υπ.εξ. σκόπευε να πουλήσει το θέμα ως μια γρήγορη μετατροπή του βιομηχανικού γερμανικού κράτους (για την προστασία του κλίματος βρε αδερφέ!!!) σ’ ένα «πράσινο» λιβάδι γεμάτο σκιουράκια και βιοτεχνολογικές μαφίες. Αλλά όχι! Η σύντομη δραματική στιγμή που παίχτηκε στην Ουάσιγκτον στις 7 Φλεβάρη του 2022 είχε το σαφές και ξεκάθαρο νόημα: θα μας υπηρετείτε!

(Θα επανέλθουμε στη συνέχεια…)

Τα (λίγα) χρόνια από τις αρχές του 2022 ως τώρα πέρασαν σα νερό που κυλάει στ’ αυλάκια της Ιστορίας. Όχι μόνο η ρωσία δεν διαλύθηκε, όχι μόνο έχει αναδυθεί απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης νικήτρια και δυναμωμένη, όχι μόνο οι δύο πλευρές του Ατλαντικού ηττημένες παρακμάζουν μαζί, όχι μόνο η άλλοτε «μόνη υπερδύναμη» θέλει να καταπιεί (δηλαδή να διαλύσει) την πολιτικά και οικονομικά παρακμιακή ε.ε. (ενόσω η Μόσχα επιδιώκει την διάλυση του νατο…), αλλά οι ηττημένοι ευρωπαίοι σωστομερίτες εξακολουθούν να ονειρεύονται αν όχι «τη νίκη τους επί της ρωσίας» σίγουρα το πλιάτσικο σε ότι απομείνει ως ουκρανία – με πρόσχημα «την άμυνα κατά του Putin».

Ιδού λοιπόν πως έφτασαν τα πράγματα. Πριν λίγες ημέρες (11 Δεκέμβρη) ο τσουρομαδηΜερτς προσπάθησε να συγκινήσει έναν μόνιμο αξιωματικό του στρατού του που του είπε ότι «έτσι όπως το πάει, αυτός δεν θα δει τα 40 του γενέθλια»: αμυνόμαστε για να μην αμυνόμαστε (mother f***)! Εννοώντας: Να μπορέσουμε να περάσουμε επιτέλους στην επίθεση….

Αυτοθυσιαστείτε λοιπόν!!!

Πόρκα μιζέρια!!! Από ‘κει που το φτηνό ρωσικό αέριο θα αποκτούσε αμαχητί γερμανούς ιδιοκτήτες τώρα να διαφημίζεις στους νεολαίους σου πόσο ωραία είναι τα φέρετρα…

Κάποιοι προσπαθούν να το ρίξουν στην πλάκα:

Άλλοι και άλλες, σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς, παίρνουν την «ώθηση στην αυτοθυσία» στα σοβαρά. Και πολύ καλά κάνουν! (Στα γερμανικά οικογενειακά τραπέζια ΔΕΝ θα κουβεντιάζουν τώρα τον ‘επανεξοπλισμό’ όπως έλεγε η αγαπημένη Annalena το καλοκαίρι του 2022…  Κουβεντιάζουν την άρνηση στράτευσης – και πολύ καλά κάνουν!)

Ιμπεριαλιστικά δόγματα 2

Δευτέρα 8 Δεκέμβρη (00.16) >> Σημαίνουν τα προηγούμενα πως, έστω, το ψοφιοκουναβιστάν αποφάσισε να «αυτοπεριοριστεί» σ’ εκείνο που ονομάζει «δυτικό ημισφαίριο»; Όχι βέβαια!

Λίγο πιο κάτω το «νέο δόγμα» λέει ρητά κι αυτά:

Είναι αδύνατο να βρει κανείς σ’ αυτό το «νέο δόγμα» λιγότερη επιδίωξη παγκόσμιας κυριαρχίας ή μικρότερη επιθετικότητα απ’ ότι στο «παλιό»!!! Αντίθετα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ιμπεριαλιστικά δόγματα 3

Δευτέρα 8 Δεκέμβρη (00.11) >> Το τελευταίο που παρατηρούμε σ’ αυτό το «νέο δόγμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι αυτό: η προσπάθεια (η ελπίδα;) ότι οι usa θα καταφέρουν να ξαναποκτήσουν παγκόσμια βιομηχανική υπεροχή (πολύ αργά!…) διατηρώντας ταυτόχρονα την χρηματοπιστωτική τους κυριαρχία μέσω του δολαρίου – μια κυριαρχία που ήδη χάνουν. Η δεύτερη προέκυψε ήδη απ’ τα ‘80s σα μετατόπιση του κέντρου βάρους της (καπιταλιστικής) κερδοφορίας απ’ την καθαυτό παραγωγή εμπορευμάτων στην χρηματική κυκλοφορία, στα δάνεια και στους τόκους, στα “παράγωγα” και στα “σύνθετα παράγωγα”. Έχει αποδειχθεί πια (εκείνη η μετατόπιση) αυτό που δομικά ήταν εξ’ αρχής: η μελωδία της παρακμής!

Κάποιοι θα δουν το ποτήρι μισογεμάτο∙ άλλοι μισοάδειο. Αλλά το ποτήρι έχει σπάσει! Μπορεί να κρατάει ακόμα κάποια ποσότητα νερού, μόνο ως το σημείο που ξεκινούν τα ραγίσματα. Έτσι ώστε η ωμότητα του «νέου δόγματος» πέρα απ’ το να υπονοεί ανομολόγητη απελπισία δεν επιφυλάσσει οτιδήποτε αισιόδοξο (εντός ή εκτός εισαγωγικών) για το μέλλον.

Εκτός αν η πρώην υπερδύναμη διαλυθεί εκ των έσω. Από ιστορική άποψη δεν είναι ντροπή! Έχει ξανασυμβεί κάμποσες φορές στο παρελθόν, σε άλλους. Υποθέτουμε πως τώρα υπάρχουν ενδιαφερόμενοι που θα συνέβαλαν με χαρά σε κάτι τέτοιο…

Θυσιαστείτε ρεε!!!

Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.55) >> Ας μην υπάρχει παράπονο: ενημερώσαμε έγκαιρα! Στις 6 Οκτώβρη (2025), κάτω απ’ τον τίτλο «πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος 1» παραθέσαμε μια μικρή γκαλερί πολεμοκάπηλων διεθνούς κύρους. Johnson, Tusk, Stoltenberg… Και γράφαμε ανάμεσα στα άλλα:

Οι ύαινες βρυχώνται (Μην πει κανείς «δεν ήξερα, δεν άκουσα…»)

… Θα «χρειαστούν θυσίες». Τα αφεντικά των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (και οι βιτρίνες τους) θέλουν να προωθήσουν (στην θέση των «ελευθεριών» και των «δικαιωμάτων») την προτεραιότητα της θυσίας. Θυσιαστείτε (για εμάς) ρε κακομαθημένοι μαλάκες! Τί σας ζητάμε;;;;

Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτό το προσκλητήριο θανάτου το ελλαδιστάν; Όχι! Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτόν τον χορό βρυκολάκων ο … ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ο κόνδορας της ντόπιας πολιτικής σκηνής; Όχι!! Άργησε ίσως, αλλά λίγο. Πολύ λίγο.

Οι πιο βιτσιόζοι μπορούν να τον απολαύσουν εδώ, στο «Athens Security Forum» πριν λίγες ημέρες, στις 12 Νοέμβρη. Ένα σκάρτο μισαωράκι είναι:

Για τους υπόλοιπους τα highlights:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος (1)

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.21) >> Οι ύαινες βρυχώνται (Μην πει κανείς «δεν ήξερα, δεν άκουσα…»)

Λοιπόν, αυτός (τον ξέρετε) τον Απρίλη του 2024 ήταν ελαφρώς χεσ…νος:

Υπάρχουν όμως κι αυτές οι (διανοητικές) «διαταραχές» των πολιτικών βιτρινών, που γίνονται όλο και πιο βαριές με το πέρασμα του χρόνου. Ο ίδιος τύπος λοιπόν, τον Δεκέμβρη του 2024 παραδεχόταν αυτό:

«Κάνουμε proxy πόλεμο – με την ρωσία»…

Δεν έχει σημασία!!! Ο πόλεμος είναι η υγεία της μηχανής! Και μια χαλασμένη μηχανή, οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί, θέλει οπωσδήποτε πόλεμο – πόλεμο – πόλεμο! Για την ακρίβεια: προς το παρόν γαυγίζει:

Τον αναγνωρίσατε: είναι ο πολωνός πρωθυπουργός: Τι είναι η ειρήνη; (λέει) Το μεσοδιάστημα των πολέμων… (Α, εντάξει. Γιατί εμείς νομίζαμε ότι…)

Αυτά τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Και νάτον πάλι, πριν 4 ημέρες – πιο κατατοπιστικός:

Παρέα με τους κοκάκηδες του Λονδίνου και του Παρισιού και την ξαναεκλεγμένη της μολδαβίας (που παρά τα νατοϊκά αισθήματά της δεν δείχνει ιδιαίτερο ενθουσιασμό…) ο κύριος Tusk υπενθυμίζει ότι οι σκέψεις των ευρωπαϊκών πληθυσμών πρέπει να γίνουν πολεμοκάπηλες – αλλιώς…

Θα «χρειαστούν θυσίες». Τα αφεντικά των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (και οι βιτρίνες τους) θέλουν να προωθήσουν (στην θέση των «ελευθεριών» και των «δικαιωμάτων») την προτεραιότητα της θυσίας. Θυσιαστείτε (για εμάς) ρε κακομαθημένοι μαλάκες! Τί σας ζητάμε;;;

Εδώ ένα ακόμα γραβατωμένο αστέρι της πολεμοκαπηλείας. Ο κύριος Stoltenberg, πρώην γ.γ. του νατο και νυν υπ.οικ. της νορβηγίας:

Θα σας φτωχύνουμε ρε μαλάκες, αυτό θα κάνουμε!

Να και η μοχθηρή και ανεγκέφαλη αλεπού, ο εχθρός, στις 2 Οκτώβρη απ’ την Μόσχα – όλο ειρωνεία:

Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Business as usual

Δευτέρα 4 Αυγούστου (00.09) >> Τι θα κρατήσει άραγε η ιστορία; Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι πήγε στην περιουσία του στη Σκωτία (κάτι χρεωκοπημένες επιχειρήσεις γκολφ, που θέλει να τις σώσει προωθώντας εκεί κάποιο “open” το γρηγορότερο…), και «δέχτηκε στο μαγαζί του» τόσο την πολιτική βιτρίνα του Λονδίνου, όσο και την εκλεκτή κυρία Ursula. Δεν συνηθίζονται αυτά: οι «ξένοι ηγέτες» πηγαίνουν στα μέγαρα που είναι οι «ντόπιοι» – όχι το ανάποδο. Το ανάποδο λέγεται «φτύσιμο» – αλλά μπορεί να ψιχαλίζει…

Τον κοκάκια του Λονδίνου το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τον ήθελε για να σώσει τις επιχειρήσεις του. Την εκλεκτή της ε.ε. την ήθελε για να υπογράψει μια ακόμα «συμφωνία» ενδοδυτικού κανιβαλισμού. (Σας έχουμε μιλήσει γι’ αυτόν εδώ απ’ την εποχή της ανατίναξης του nord stream 2).

Οι 15% δασμοί στις ευρωπαϊκές εξαγωγές στις ηπα (είπε η εκλεκτή…) ήταν το μη χείρον βέλτιστον… Δεν είπε όμως όλη την αλήθεια. Κάποιος άλλος αξιωματούχος της ε.ε. το έκανε:

Δεν είναι [οι ταρίφες…] μόνο για το εμπόριο: Είναι για την ασφάλεια, είναι για την Ουκρανία, είναι για την τρέχουσα γεωπολιτική αστάθεια είπε ο Maros Sefcovic, ο επίτροπος εμπορίου της ε.ε., σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλες την Δευτέρα. Είπε ότι δεν θα μπει στις λεπτομέρειες όλων όσων κουβεντιάστηκαν με τον κ. Trump την Κυριακή, «αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν ήταν μόνο για το εμπόριο».

Η ε.ε. (ή η εκλεκτή και οι φίλοι της) έχουν αποφασίσει να «πληρώνουν προστασία» στην Ουάσιγκτον – άσχετα με το ποιος κάθεται στο άσπρο σπίτι. Έναντι «κινδύνων» και «απειλών» που φτιάχνουν μόνοι τους γιατί έτσι θεωρούν ότι θα βρουν την ιμπεριαλιστική τους φόρμα. Κάποιοι λεπτολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτήν την φόρμα ψάχνουν∙ ότι τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια / αφεντικά χρειάζονται χρόνο για να διεκδικήσουν με αξιώσεις την «ηγεμονία στον πλανήτη» στη θέση των παρακμιακών ηπα∙ και ότι ως τότε σκύβουν το κεφάλι και πληρώνουν – πιο σωστά βάζουν τους υπηκόους τους να πληρώνουν και τον «καινούργιο σερίφη στην πόλη» και τον φιλόδοξο ευρω-διάδοχό του. (Μοιάζει μάλλον με παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βρει η ψυχή του…)

Εν τω μεταξύ σφίγγουν τα λουριά – ή προσπαθούν. Τώρα χρειάζονται (ξανά) κρέας στους στρατούς τους, ειδικά στο πεζικό. Θα γίνουν – γίνονται – αλλαγές∙ θα οργανωθούν προπαγανδιστικές εκστρατείες∙ θα γίνει ψηφιακή η μηχανο-οργάνωση της «κατάταξης» για να εντοπίζονται ευκολότερα και πληρέστερα οι απρόθυμοι∙ οι «υποχρεώσεις» αντικαθιστούν τα «δικαιώματα» όπως το είπε έγκαιρα ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα∙ θα γίνει πολύ must το πόστο του καραβανοχειριστή drones (με το παραμύθι ότι είναι ασφαλές πόστο και δεν κινδυνεύει απ’ τον εχθρό…) κλπ κλπ…

Η πατρίς κινδυνεύει – έχουμε αστάθεια (και το παλάτι έξοδα)…

Πολεμοκαπηλεία 2

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.11) >> Η δημαγωγία ως φάρσα, η φάρσα ως δημαγωγία: προσδεθείτε, η πατρίς απογειώνεται!

Εκδοχή νο 1: ο don Rico & Co γκαζώνει και προσπερνάει απ’ τα δεξιά την κυρία Meloni πηγαίνοντας ολοταχώς για τη «ναυμαχία του Τομπρούκ»! Μπορεί ο general Haftar να μην έχει μεγάλο εκτόπισμα στη θάλασσα, αλλά θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη οι τουρκικές κορβέτες και φρεγάτες; Δεν θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτής της προσβολής (αλλά και της «παραβίασης του διεθνούς δικαίου»), ε; Ούτε οι wagner group θα ασχοληθούν;

Εκδοχή νο 2: βουτηγμένοι ως το λαιμό ξέρετε που, ο don Rico & Co τονώνουν το εθνικό φρόνημα του λαού, σπρώχνοντας στην άκρη κάτι ενοχλητικά ζητήματα. Ύστερα, όταν αρχίσουν τα «όχι Κούλη, μη! μην ξηγιέσαι έτσι στον τζενεράλ, λυπήσου τον, δεν θέλει το κακό σου!! μη γίνεσαι Ρόμελ!» ο don Rico μεγαλόθυμα, και πάντα υπέρ του εθνικού φρονήματος, απαντάει: «ντάξει, αλλά μην μου πείτε τίποτα που θα πετάω μετανάστες και πρόσφυγες στη θάλασσα, σύμφωνοι;»

Υπάρχει και τρίτη εκδοχή: ότι το ψόφιο κουνάβι παρεμβαίνει και με μια κίνηση του αντίχειρά του φέρνει (κι εδώ) την … ειρήνη. Αλλά αυτά είναι κόλπα επικίνδυνα. Γιατί αν δεν πάρει τελικά αυτό το παλιονόμπελ θα έχει νεύρα. Πολλά νεύρα.

(Είναι μια παροιμία για την περίσταση, και την αφιερώνουμε ολόψυχα: έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!)

Χασάπηδες και πειρατές

Δευτέρα 12 Μάη (00.24) >> Πόσο εύκολο είναι να κτυπήσεις ένα πλοίο κάπου στη Μεσόγειο; Πανεύκολο! «Σηκώνεις» ένα μεταγωγικό C-130 φορτωμένο με drones και το στέλνεις στο «σημείο» – αφού το ανεφοδιάσεις ενδιάμεσα, σε κάποιο φιλικό αεροδρόμιο…. Ύστερα, μόλις τα κατασκοπευτικά σου εντοπίσουν τον στόχο περιμένεις να νυχτώσει (ώστε όλα να γίνουν πιο δύσκολα για το πλήρωμα) και κτυπάς στην πλώρη με δύο κατ’ αρχήν εκρηκτικά drones. Παρακολουθείς από ψηλά, για την περίπτωση να συνεχίσεις.

Μετά την σφαγή στο Mavi Marmara (τέλη Μάη του 2010), και πάλι σε διεθνή ύδατα (65 χιλιόμετρα απ’ την Γάζα…), με τουλάχιστον 9 δολοφονημένους τουρκικής υπηκοότητας και 60 τραυματίες απ’ τους θεοναζί / απαρτχάιντ κομμάντο, δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς ότι οποιοσδήποτε «στόλος της ελευθερίας», οσονδήποτε ανθρωπιστικός κι αν ήταν, θα μπορούσε να πλησιάσει τα παράλια της Γάζα. Απλά, αυτή τη φορά, το ισραηλινό φασισταριό ένοιωσε (όχι αδικαιολόγητα…) την άνεση να κτυπήσει πολύ μακρύτερα: το Conscience βρισκόταν μόλις έξω απ’ τα χωρικά ύδατα της μάλτας. Στο κέντρο της Μεσογείου.

Πάνω στο Conscience βρίσκονταν 12 μέλη του πληρώματος και 6 τούρκοι ακτιβιστές, μεταξύ των οποίων και ο Ismail Songur, του οποίου ο πατέρας είχε δολοφονηθεί το 2010 στο Mavi Marmara. Τώρα (2 Μάη 2025) δεν δολοφονήθηκε κανείς∙ μόνο 4 τραυματίες. Αυτό λέγεται «…προειδοποίηση…». Το πλοίο (αφού πρώτα σβήστηκε η φωτιά) έπρεπε να δέσει στη Μάλτα για επισκευές∙ της οποίας Μάλτας η γραφειοκρατία, απ’ την εποχή των σταυροφόρων, δυσκολεύεται με μουσουλμάνους ή φίλους μουσουλμάνων, ειδικά αν έχει πάρει εντολές απ’ το Τελ Αβίβ.

Υπάρχει συμβολισμός εκατέρωθεν. Με μια ουσιαστική διαφορά: οι προσπάθειες για την μεταφορά τροφίμων και φαρμάκων στη Γάζα ανήκουν σε μια κουλτούρα που κάποτε οι δυτικοί καπιταλισμοί πουλούσαν διεθνώς ως την ανωτερότητά τους∙ όχι πια. Ενώ τα ρεσάλτα και οι δολοφονίες, με όποιον τρόπο κι αν γίνονται, ανήκουν σε μια άλλη δυτική κουλτούρα ελέγχου ξηράς και θάλασσας, της Μεσογείου εν προκειμένω, που ως πρόσφατα θεωρούνταν μια μακρινή στο χρόνο, ιστορική εξαίρεση. Όχι πια.

Αν τώρα βρεθούν τίποτα «περίεργοι» και χρησιμοποιήσουν τα ίδια μέσα (drones) από κάποια ακτή της βόρειας αφρικής ας πούμε, για να κτυπήσουν ό,τι κρίνουν ως στόχο, οι πρώτοι διδάξαντες θα αρχίσουν να ολοφύρονται κατηγορώντας τους «τρομοκράτες»… Έτσι δεν είναι;

Έτσι θα είναι. Κάθε καλή σχολή κρατικής τρομοκρατίας θέλει να έχει το μονοπώλιο…  

Υεμένη

Δευτέρα 24 Μάρτη (01.45) >> Κάποια στιγμή το φθινόπωρο του 2024, προεκλογικά, το ψόφιο κουνάβι διατεινόταν πως δεν χρειάζεται να βομβαρδίζει (το Joνυσταλεάν) τους Houthis, και ότι αρκεί να μιλήσει κάποιος σοβαρά μαζί τους στο τηλέφωνο:

Τώρα «ξερνάει την κόλαση» πάνω τους, σε συνεργασία με το Λονδίνο… Αλλά όχι, δεν είναι αυτό που νομίζετε! Δεν είναι το ίδιο που έκανε το Joνυσταλεάν! Όχι!! Τώρα οι μαζικές δολοφονίες αμάχων στην υεμένη είναι «διαπραγματευτικό χαρτί»… Κατά της Τεχεράνης…

Ποιος θα φοβηθεί άραγε την αμερικανική «κόλαση»; Οι Houthis; Να ένας απ’ αυτούς, σε μια ριψοκίνδυνη πράξη συντροφικότητας, στη διάρκεια της προηγούμενης κόλασης που για χρόνια τους επέβαλαν οι ίδιοι (Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Παρίσι) μέσω των μισθοφόρων των πετροχουντικών του Ριάντ και του Ντουμπάι, με τον ίδιο στόχο (να στριμώξουν την Τεχεράνη): μεταφέρει τον τραυματισμένο σύντροφό του στην έρημο, μέσα σε βροχή από σφαίρες:

Τώρα τι έχουν μηχανευτεί αυτοί οι παλιοχαρακτήρες, οι Houthis; Σημαδεύουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman ξανά και ξανά. Χτες ήταν η 5η τέτοια επίθεση. Οι πύραυλοι και τα drones τους αναχαιτίζονται φυσικά∙ αλλά οι αμερικανικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι πάνω στα πλεούμενα είναι σε πολύ περιορισμένη ποσότητα. Κι όταν τελειώσουν… (θα σηκωθούν και θα φύγουν – θα στείλουν άλλα πολεμικά, αλλά θα μεσολαβήσει ικανό κενό…)