Tag: ρωσία

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 1

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.23) >> Την εποχή που η παρακμή των δυτικών καπιταλισμών δεν είχε αρχίσει ακόμα να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, εν μέσω της «χρηματοπιστωτικής κρίσης» (του πιο πρόσφατου ξεσπάσματος των (δυτικών) καπιταλιστικών δομικών αντινομιών – μέχρι το επόμενο!) αυτή η «γενική δύση» σχεδίαζε τον 21ο αιώνα «της». Αμερικανικός και ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί θα δρούσαν σε συνεργασία∙ η ανάσχεση της (ορατά) «ανερχόμενης» ρωσίας θα γινόταν στην ουκρανική επικράτεια∙ η συνήθως ταραχώδης μέση Ανατολή θα έπρεπε να ισορροπήσει∙ και το «κέντρο βάρους» των διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών ενεργειών θα έπρεπε να πέσει στην Ασία, ειδικά στην ανατολική και νοτιοανατολική…

Στις αρχές του 2012 ο τότε διοικητής των ηπα Obama ανακοίνωσε την «στρατηγική για την ανατολική Ασία» (“pivot to asia”)…

Λίγο αργότερα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για το «πυρηνικό πρόγραμμα» του ιράν, βάζοντας στο κόλπο και τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (κίνα, γαλλία, ρωσία, αγγλία) συν την γερμανία. Η πρώτη ενδιάμεση, διαδικαστική συμφωνία (“joint plan of action”) μεταξύ της Τεχεράνης και των 5 + 1 «μεγάλων δυνάμεων» υπογράφτηκε το Νοέμβρη του 2013∙ η τελική συμφωνία (JCPOA) τον Απρίλη του 2015… Το «στρατηγικό υπονοούμενο» αυτής της συμφωνίας που προέβλεπε ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να κάνει έναν αυστηρά ελεγχόμενο «εμπλουτισμό ουρανίου» για ειρηνική χρήση με αντάλλαγμα την σταδιακή «άρση των κυρώσεων» εναντίον της ήταν ότι ένας ελεγχόμενα αναπτυσσόμενος ιρανικός καπιταλισμός θα ήταν το αντίβαρο στον επιθετικό χωροφύλακα (: Τελ Αβίβ) στην ευρύτερη περιοχή, που σε γενικές γραμμές θα ανασχεδιαζόταν (: “new middle east”) με μοχλό τους σκληροπυρηνικούς ουαχαβίτες (: isis) υπό τον έλεγχο του Ριάντ, της Ντόχα και του Ντουμπάι.

Τον Φλεβάρη του 2014 μεθοδεύτηκε το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, που ήταν βέβαια «αντιευρωπαϊκό» (: “fuck EU”…) – αλλά μεταξύ «φίλων» με μεγάλα σαγόνια είναι αναπόφευκτες και μερικές παρασπονδίες… Η Μόσχα πήρε αμέσως την Κριμαία, αλλά για οτιδήποτε άλλο φαινόταν διατεθειμένη να πιστέψει σε διαπραγματεύσεις και συμφωνίες (: εντός εισαγωγικών πλέον: Minsk 1, Minsk 2).

Μέσα σε 4 χρόνια (2012 – 2015) οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, υπό την ηγεσία του αμερικανικού, φαινόταν ότι είχαν διαμορφώσει υπέρ τους το «πεδίο», έτσι ώστε να μπορούν να ρίξουν το βάρος τους στον πιο επικίνδυνο ανταγωνιστή: το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο.

Αλλά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα σχεδίαζαν.

Τον Σεπτέμβρη του 2015 η Μόσχα (από κοινού με την Τεχεράνη και την Hezb’ Allah) ανέλαβαν να «χαλάσουν» την new middle east τόσο στη συριακή όσο και στην ιρακινή επικράτεια. Η Άγκυρα, που ως τότε θέλοντας και μη (κυρίως: μη!) είχε ακολουθήσει την αμερικανο-δυτική γραμμή «απελευθερώθηκε» απ’ την άφιξη του ρωσικού και του ιρανικού στρατού, και επανήθε στις βασικές αρχές της ιστορικής γεωπολιτικής στρατηγικής της. Στριμώχνοντας μάλιστα τόσο το Ριάντ όσο και το Ντουμπάι (πατρώνες του ουαχαβιτισμού) μετά την δολοφονία του Jamal Khashoggi (Οκτώβρης 2018) – η Ντόχα είχε ήδη αλλάξει στρατόπεδο καταλαβαίνοντας σωστά τα καινούργια δεδομένα στην περιοχή.

Το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο «εκτινάχτηκε αναπτυξιακά» μ’ έναν ρυθμό πρωτοφανή και έξω από κάθε δεδομένο και πρόβλεψη. O Vaclav Havel, πρόεδρος της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003, σχολίασε δεικτικά: η κίνα αναπτύχθηκε τόσο γρήγορα ώστε δεν προλάβαμε καν να εκπλαγούμε! Μ’ έναν ρυθμό ανάπτυξης (ετήσιας αύξησης του αεπ) που κυμαινόταν μεταξύ 6,8% και 9,7% (μεγέθη απλησίαστα για τους δυτικούς καπιταλισμούς) μεταξύ 2008 και 2018, και με μια εν δυνάμει τεχνολογική έκρηξη που μόνο τρόμο μπορούσε να προκαλέσει στους δυτικούς «κύριους του πλανήτη», το Πεκίνο έδειχνε ήδη απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’10 ότι δύσκολα θα βρεθεί «χαλινάρι» για τον λαιμό του.

Εν τω μεταξύ το «μεγάλο κόλπο» του λεγόμενου «προληπτικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας» (!!!) δηλαδή η μετατροπή του αφγανιστάν (μαζί με το πακιστάν…) σε νατοϊκή βάση στο «μαλακό υπογάστριο» της κίνας, δίπλα ακριβώς απ’ την (θεωρούμενη ως μοχλό για την διάλυση του κινεζικού κράτους…) επαρχία Xinjiank είχε ήδη βαλτώσει. Απ’ το 2011 ο Obama είχε «φορτώσει» την κατοχή του αφγανιστάν με πάνω από 100.000 πεζοναύτες, με «όλα τα απαραίτητα», έχοντας σκοπό ως το 2016 η δουλειά να έχει ολοκληρωθεί. Μάταια!

Τώρα πια, αφού πρώτα εξαφάνισαν την καλλιέργεια παπαρούνας στην επικράτειά τους αντικαθιστώντας την με άλλες αποδοτικές καλλιέργειες με βάση συμβουλές και οδηγίες κινέζων γεωπόνων και γεωτεχνικών, οι Ταλιμπάν είναι επίσημα σύμμαχοι τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου…

Το ψόφιο κουνάβι, ως «ηγέτης» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού αλλά και του συνολικά δυτικού ιμπεριαλισμού, ανέλαβε την διοίκηση στο άσπρο σπίτι για πρώτη φορά τον Γενάρη του 2017. Ήδη η “new middle east” ως σχέδιο κατέρρεε κάτω απ’ την δράση του «μπλοκ της Αστάνα», πράγμα που σήμαινε ότι και JCPOA έχανε την «στρατηγική» σημασία της για την δύση. Την έσκισε και στράφηκε στην «παλιά συνταγή»: το κέντρο ελέγχου της μέσης Ανατολής θα παρέμενε το Τελ Αβίβ, ανανεώνοντας της εργολαβία («Η Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά» του…) στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά (με τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» που θα έκαναν τις πετροχούντες δορυφόρους του).

Απέναντι στη ρωσία η ουκρανία θα ήταν η πρώτη γραμμή – αυτό έμεινε σταθερό. Όσο για το μέτωπο με την κίνα; Με την κατοχή του αφγανιστάν να έχει γίνει όλο και μεγαλύτερη πληγή, η «στρατηγική περικύκλωση» της κίνας και από ξηρά έμοιαζε αδύνατη. Από την άλλη μεριά το κινεζικό κεφάλαιο είχε αρχίσει να απογειώνεται εντυπωσιακά. Τέρμα λοιπόν οι «πολυμερείς συμφωνίες» που προωθούσε το προηγούμενο σχέδιο επί Obama (: «γιατί θα πρέπει να γίνονται παραχωρήσεις σε κάθε μικρό και ασήμαντο ασιάτη; μόνο για να μην πέσει στην αγκαλιά του Πεκίνου; Shit!!!) και στη θέση τους σκέτος «οικονομικός πόλεμος» με δασμούς και κυρώσεις (όπως, άλλωστε, απέναντι στη Μόσχα). Πόλεμος κυρώσεων κατά του nord stream 2, πόλεμος απειλών και κυρώσεων και κατά της Huawei…

Την τελευταία χρονιά της πρώτης θητείας του, το ψόφιο κουνάβι διαπραγματεύτηκε με τους Ταλιμπάν την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού / νατοϊκού στρατού (ελπίζοντας σ’ ένα plan B: ουαχαβίτες προβοκάτορες στα βουνά…), αποχώρηση που υλοποιήθηκε στη συνέχεια επί διοίκησης νυσταλέου Jo με τον γνωστό οικτρό τρόπο…

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 2

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.16) >> Καμιά συνταγή δεν φαινόταν να αποδίδει τα αναμενόμενα!!! Και υπάρχουν σοβαροί, δομικοί λόγοι γι’ αυτό. Το τελευταίο colpo grosso για την συντήρηση έως επέκταση της παγκόσμιας κυριαρχίας μέσω της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας» και του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος ήταν «ο πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού»!…

Έχουμε μπει στο 2020, και η δυτική ιμπεριαλιστική τακτική κάνει έναν απρόβλεπτο για πολλούς ελιγμό. Επιστράτευση των πληθυσμών, κουρέλιασμα των (δυτικών) συνταγμάτων, εκστρατεία για total δημαγωγική dominance, «κατάσταση πολιορκίας», και «νέα τεχνολογία»: mRNA πλατφόρμες. Χρειάζονταν άραγε σπέσιαλ ρουθούνια για να «μυριστεί» ο καθένας πως σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία και σε μια συγκεκριμένη αλληλουχία γεγονότων όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, όταν τα (δυτικά) αφεντικά μιλούν-για-πόλεμο κάτι επικίνδυνα σοβαρό εννοούν; Όχι, δεν χρειάζονταν: οι παραλυμένοι του δυτικού επαναστατισμού γονάτισαν ευλαβικά πρώτοι…

Σε μια (κατά την ταπεινή μας άποψη) καλά υπολογισμένη χρονική στιγμή, μετά από πολύχρονη υπομονή (δηλαδή: σχεδιασμό και προετοιμασία) το 2022 (ενόσω ο «πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού» συνεχιζόταν…) η Μόσχα θα «σηκώσει τα μανίκια» εισβάλλοντας στην ουκρανική επικράτεια. Όχι απέναντι, απλά, στο φασισταριό του Κιέβου. Αλλά απέναντι στον επί χρόνια σχεδιασμό και στις επί χρόνια μεθοδεύσεις των δυτικών ιμπεριαλισμών. Του νατο. Εκ των πραγμάτων προκύπτει πως η Μόσχα είχε μελετήσει και εκτιμήσει σωστά την δυτική αντίδραση. Και πως όχι απλά είχε προετοιμαστεί να την αντιμετωπίσει για 2, 6, 12 μήνες ή «όσο χρειαστεί», αλλά – κυρίως – είχε προετοιμαστεί να την σύρει ως την τελική της ήττα / ταπείνωση δια της «τριβής»! Φαίνεται επίσης ότι το Πεκίνο ήταν ενημερωμένο έγκαιρα. To ξεκαθάρισε πρόσφατα στα μούτρα της πολεμοκάπηλης «ευρωπαίας υπ.εξ.» Kaja Kalas ο κινέζος υπ.εξ. Wang Yi:

… To Πεκίνο δεν θα δεχόταν να χάσει η ρωσία τον πόλεμο, γιατί αυτό θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να στρέψουν όλη τους την προσοχή στην κίνα…

Πράγμα που διαβάζεται ως εξής: το Πεκίνο θα έβαζε πλάτη όσο και όπου χρειαζόταν ώστε οι ηπα να μείνουν «καθηλωμένες» στο δυτικό μέτωπο.

Δεν κινδύνεψε βέβαια η Μόσχα να ηττηθεί ποτέ αυτά τα 3,5 χρόνια. Αλλά ναι: το (προς το παρόν) δυτικό όριο του ευρασιατικού project είναι τα ρωσικά σύνορα με την ουκρανία και τα βαλτικά κράτη∙ και καλά θα κάνει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της να μείνουν «κολλημένοι» εκεί!!! (Μήπως βρήκατε την απάντηση γιατί ο ρωσικός στρατός προχωράει-αργά-εκεί;) Ναι λοιπόν: το Πεκίνο καλοδέχεται την αργή, την παρατεταμένη και παρατεινόμενη δυτική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης!!!

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 3

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.12) >> Στα τέλη Σεπτέμβρη 2023 στην Ουάσιγκτον και στις υπόλοιπες πρωτεύουσες των δυτικών ιμπεριαλισμών δήλωναν ευχαριστημένοι. Στο ουκρανικό πεδίο μάχης, παρά την αποτυχία της «μεγάλης επιχειρήσης για την θάλασσα του Azov» το περασμένο καλοκαίρι, μπορούσαν να βαυκαλίζονται πως είχαν ακόμα πολλά όπλα / μέσα στη διάθεσή τους και πως όπου-νάναι-η-Μόσχα-θα-γονατίσει.

Στη μέση Ανατολή επικρατούσε “ησυχία”, όπως την διαπίστωσε τις ίδιες μέρες η ύαινα Jake Sullivan, σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του νυσταλέου Jo:

… Η εκεχειρία στην Υεμένη (σ.σ.: ανάμεσα στην Ansar Allah και τους μισθοφόρους του Ριάντ και του Ντουμπάι, + τους «συμβούλους» από ηπα, αγγλία και γαλλία…) κρατούσε. Οι ιρανικές επιθέσεις κατά του αμερικανικού στρατού είχαν σταματήσει (σ.σ.: εννοεί απ’ το «μπλοκ της αντίστασης» κυρίως στο ιράκ…). Η αμερικανική παρουσία στο ιράκ ήταν «σταθερή». Τα καλά νέα έφτασαν σε κρεσέντο μ’ αυτή την δήλωση: «Η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι πιο ήσυχη σήμερα απ’ ότι έχει υπάρξει επί δυο δεκαετίες».

Αυτές ήταν εξελίξεις που (κατά το καθεστωτικό atlantic και όχι μόνο) … επέτρεπαν στη διοίκηση Biden να εστιάσει σε άλλες περιοχές και άλλα προβλήματα…. Ποιες «άλλες περιοχές» και ποια «άλλα προβλήματα»; Το 2023 ήταν η χρονιά που η Ουάσιγκτον (μαζί με τους πιο στενούς συμμάχους της) είχε προγραμματίσει ένα ακόμα «pivot to Asia» – στρατιωτικό αυτή τη φορά! Με την ενδυνάμωση ενός μιλιταριστικού άξονα ανάμεσα στη νότια κορέα, την ιαπωνία, την αυστραλία και την ινδία, γύρω απ’ την ταϊβάν – και την διαρκή επίδειξη πυγμής απέναντι στην κίνα.

Και τότε, μέσα-στην-ησυχία-της-ερήμου, στις 7 Οκτώβρη 2023 νωρίς το πρωί, ξέσπασε μια καταιγίδα χωρίς προηγούμενο: η «εισβολή του al Aqsa»!!! Οι ξυπόλυτοι έγραφαν ιστορία, την Ιστορία∙ και οι κυρίαρχοι δεν πρόλαβαν καν να εκπλαγούν! (Οι συνηθισμένοι ηλίθιοι στάθηκε αδύνατο να μην «βρουν» μια ακόμα συνωμοσία: των θεοναζί κατά του εαυτού τους, της Ουάσιγκτον, ποιος ξέρει τι άλλο…)

Το πόσο μακριά έχουν πάει ήδη, και πόσο μακρύτερα θα πάνε οι συνέπειες της «ανάστασης του Παλαιστινιακού ζητήματος» δεν θα το παρουσιάσουμε εδώ. Οι δυτικοί, με πλήρη συνείδηση, άφησαν τον χωροφύλακά τους και τον ενίσχυσαν για να αποδείξει πως εκείνο που εννοούσε ο Sullivan ως «πιο μεγάλη ησυχία εδώ και δυο δεκαετίες» ήταν η σιγή νεκροταφείου∙ και πως η σιγή-πραγματικού-και-απέραντου-νεκροταφείου ήταν η μόνη «προσφορά» που θα επέτρεπαν στους εαυτούς να κάνουν στους Παλαιστίνιους και στη μέση Ανατολή, έτσι ώστε απερίσπαστοι να «εστιάσουν σε άλλες περιοχές και άλλα προβλήματα»….

Όσο για τους πληθυσμούς τους και τις πιθανές ενστάσεις τους; Η εξουσία είναι ωμή: όταν λέει στις μάζες “μην ακουμπιέσθε” και “μην αναπνέετε” κι αυτές υπακούουν, ε, δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, έτσι δεν είναι;

Δεν θα θυμίσουμε εδώ τις διαδοχικές ήττες / αποτυχίες τους αυτούς τους 21 μήνες. Θα τρέξουμε κατευθείαν στη θεοναζί επίθεση στην Τεχεράνη, και το «καπάκι» της, την αμερικανική. Θα πάμε στην «τρέλα»… Γιατί αν η 7η Οκτώβρη του 2023 έσκισε το παραπέτασμα που έκρυβε την αλλαγή των πραγματικών και, κυρίως, των μεσοπρόθεσμων συσχετισμών δύναμης στη δυτική Ασία, η 13η  Ιούνη και η 23η Ιούνη 2025 επιτάχυναν και ουσιαστικά «στερέωσαν» (κόντρα στις προθέσεις και τα συμφέροντα των δυτικών) αυτήν την αλλαγή πάνω στην εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 4

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.06) >> Είναι σωστό αυτό που υποστήριξαν οι θεοναζί (και οι σύμμαχοί και οι δημαγωγοί τους) ότι δηλαδή αφού νίκησαν κατά σειρά την Παλαιστινιακή αντίσταση, το καθεστώς Άσσαντ και την Hezb’ Allah αποφάσισαν να δώσουν το «τελειωτικό κτύπημα» στο «κέντρο του κακού», στην Τεχεράνη, ή το αντίθετο, ότι δηλαδή αφού ΔΕΝ έχουν νικήσει ούτε την Παλαιστινιακή αντίσταση, ούτε την Hezb’ Allah (ούτε την Ansar Allah, ούτε τις ιρακινές PMU) κατέφυγαν σ’ ένα salto που θεωρούσαν πως δεν θα είναι (αλλά αποδείχθηκε πως ήταν) mortale, μπας και αποκαταστήσουν την κυρίαρχη θέση τους στην ευρύτερη μέση Ανατολή;

Η κατηγορηματική γνώμη μας (και όχι μόνον η δική μας!) είναι ότι συνέβη το δεύτερο. Η θεοναζί επίθεση (που ο αρχιχασάπης ονειρευόταν εδώ και 30 χρόνια!) δεν ήταν απλά και μόνο μια καλά προετοιμασμένη, αιφνιδιαστική ενέργεια. Ήταν γεγονός στρατηγικής σημασίας. Όπως ακριβώς η συνεχιζόμενη δυτική υποστήριξη στο φασιστοΚίεβο έγινε η αντεστραμμένη επίδειξη της καταρρέουσας παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας, έτσι και η θεοναζί επίθεση, που ήρθε να κορυφώσει την κομματιασμένη «ησυχία στη μέση Ανατολή» προσπαθώντας να την αποκαταστήσει με-κάθε-μέσο, αποδείχθηκε η αντεστραμμένη επίδειξη της όλο και πιο συρρικνωμένης δυτικής δυνατότητας να ελέγξει την περιοχή (φρενάροντας το ευρασιατικό project σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου).

Ήταν κίνηση απελπισίας – τόσο απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος όσο και απ’ τη μεριά της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Βερολίνου, του Παρισιού, της Αθήνας. Αποδεικνυόταν πως ήταν τέτοια ακόμα και πριν το «σφύριγμα της εκεχειρίας» που παρακαλώντας ζήτησε το Τελ Αβίβ απ’ την Ουάσιγκτον: παρά την προετοιμασία, η θεοναζί επίθεση (η οποία, παρεπιπτόντως, στόχευσε και την ιρανική κυβέρνηση, αλλά απέτυχε να την εξοντώσει∙ όπως επίσης είναι βέβαιο ότι «έψαχνε» και τον Χαμενεϊ…), αυτή λοιπόν η τόσο «καλά οργανωμένη έως εντυπωσιακή» επίθεση της 13ης Ιούνη ΔΕΝ είναι υπολογίσει σωστά το πιο βασικό, το πιο σημαντικό απ’ όλα: το ποιες είναι οι πραγματικές ιρανικές δυνατότητες απάντησης / αντεπίθεσης!!! (To κάθαρμα Bar-Gvir φέρεται να το αναγνώρισε εκ των υστέρων, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες να κουκουλωθεί αυτή η παραδοχή).

Αν δεν ξέρεις τις πραγματικές δυνατότητες του αντιπάλου σου, τότε τι ξέρεις γι’ αυτόν; Τίποτα!!!! Μπορείτε να ρωτήσετε κι όλες τις δυτικές πολιτικές βιτρίνες, μαζί με τους ειδικούς και τους δημαγωγούς τους, για την βεβαιότητά τους το 2022 περί επερχόμενης ήττας / κατάρρευσης της ρωσίας, κλπ κλπ… Δεν είχαν ιδέα!!!

Υποτίθεται πως στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς «παραδέχονται» πως η επιτυχία της «εισβολής του al Aqsa» έδειξε σοβαρές ρωγμές σ’ όλα στα συστήματα «ανάσχεσης» της αντίστασης των ξυπόλυτων: ηλεκτρονικά, στρατιωτικά, παραδοσιακά χαφιέδικα, ιδεολογικά, κλπ. Η απάντηση της Τεχεράνης μόλις 8 ώρες μετά την υποτιθέμενη «διάλυση του ιρανικού καθεστώτος και των όπλων» και η πορεία που πήρε αυτή η απάντηση τις επόμενες 10 ημέρες (φτάνοντας στο σημείο να κτυπάει χωρίς ουσιαστικά εμπόδια τον έναν μετά τον άλλο όλους τους κρίσιμους στόχους στην απαρτχάιντ επικράτεια, εκτός απ’ την Dimona…) αποδεικνύει την πανηγυρική κατάρρευση οποιασδήποτε δυτικής «υπεροχής στην αποτροπή»!!! (Κι αν δεν έχεις τέτοια υπεροχή ελάχιστοι σε φοβούνται!)

Δεν είναι μόνο ότι το περιβόητο «πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν» είναι ζωντανό και λειτουργικό… Είναι επίσης ότι μετά την αποκάλυψη της βρώμικης συνεργασίας της «διεθνούς επιτροπής για την ατομική ενέργεια» με τους θεοναζί τα στελέχη της έφυγαν κλωτσηδόν απ’ την ιρανική επικράτεια, κι έτσι πια κανείς (δυτικός) δεν θα ξέρει οτιδήποτε γι’ αυτό το πρόγραμμα… Είναι πως αν ήταν αλήθεια ότι οι ιρανοί τεχνικοί «απείχαν δύο βδομάδες απ’ το να φτιάξουν την πρώτη βόμβα» αυτές οι δύο βδομάδες πέρασαν και με το παραπάνω απ’ την εκεχειρία και μετά, και οι θεοναζί όχι μόνο δεν βγάζουν άχνα σχετικά, αλλά προσπαθούν να «πουλήσουν μαγκιά» κατά των λιγοστών τανκ της Δαμασκού, υποτιμώντας το τι τους περιμένει απ’ αυτή τη μεριά…. Και είναι ακόμα ότι το ιρανικό καθεστώς μετά τις 23 Ιούνη εξοπλίζεται πολύ γρήγορα απ’ τα αποδεδειγμένα «ανώτερης ποιότητας» κινέζικα πολεμικά αεροπλάνα και τα αντιαεροπορικά συστήματα, και πάλι κανείς δυτικός δεν τολμάει καν να ασχοληθεί… Να ασχοληθεί με το προφανές αποτέλεσμα των πραγματικών συσχετισμών στη δυτική ασία: τώρα, στην Τεχεράνη, δεν βρίσκονται μόνο ρώσοι αξιωματικοί και ειδικοί. Βρίσκονται και κινέζοι…

 Xτες…(Το “μπλοκ της Αστάνα” δουλεύει σαν πολύσπαστο…)

Και δεν είναι μόνον αυτά. Η ουσιαστικά νίκη της Τεχεράνης έχει αλλάξει τα δεδομένα στο σύνολο του «μπλοκ της αντίστασης» στην περιοχή∙ αλλά και σε ότι αφορά τις πετροχούντες. Οι δεύτερες ξέρουν τώρα ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον και κανένα συμφέρον στο να συνεχίζουν να στηρίζουν τις αντι-ιρανικές «συμφωνίες του Αβραάμ»… Η χούντα του Καϊρου, για παράδειγμα, βλέπει τώρα ότι ο «αστακός» Τελ Αβίβ είναι ένα χάρτινο τέρας, και θα το λάβει υπόψη της…

Όσο για το «μπλοκ της αντίστασης»; Τακτικές και τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν απ’ την Τεχεράνη μεταφέρονται και εντάσσονται ήδη ως know how στις τακτικές και τεχνικές κάθε οργάνωσης, ανάλογα με τις δυνατότητές της….

Ακόμα μακρύτερα, σ’ αυτό που λέγεται «παγκόσμιος νότος», σε αφρικανικά και ασιατικά κράτη / κεφάλαια, το «σπάσιμο των μούτρων» τόσο των θεοναζί όσο και των συμμάχων τους (παρά τις όποιες καταστροφές πράγματι προκάλεσαν στην ιρανική επικράτεια) συμπληρώνει το «σπάσιμο των μούτρων» στο ουκρανικό πεδίο μάχης, συνεπώς επιβεβαιώνει και ενισχύει αναπροσανατολισμούς στην «εξωτερική πολιτική» τους. Τώρα, για παράδειγμα, μερικές δεκάδες κρατών μεθοδεύουν με μεγάλη σιγουριά και σε συντονισμό μεταξύ τους το εμπάργκο τους κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος – χωρίς να νοιάζονται για το τι θα κάνει το με πλειοψηφία ηττημένων «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» και η διακοσμητική “γενική συνέλευση” με πρόεδρο την ανθρωποφάγα αγαπημένη Annalena..

Αλλά δεν τελειώνει εδώ ο 4ος παγκόσμιος. Δυστυχώς… (Δεν έχουμε πει τίποτα για τις κινήσεις των δυτικών…)

Πολεμοκαπηλεία 1

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.18) >> Τα δύο παρακάτω video τα χωρίζουν ελάχιστες μέρες – και ένα τεράστιο κενό στη «λογική» τους.

Στο πρώτο είναι αυτό το γελοίο υποκείμενο, ο γ.γ. του νατο, που βάφτισε “daddy” το ψόφιο κουνάβι γλύφοντάς το – μιλάει στους φιλικούς new york times:

Στο δεύτερο είναι … ο εχθρός!!! Που ετοιμάζεται να ενώσει την Μάγχη και το Πόρτο με το Βλαδιβοστόκ…

Αυτό για την «επιστράτευση» των δυτικών πληθυσμών δεν είναι άστοχο, σωστά; Αλλά υπάρχει μια επιπλέον ιδέα: ότι μετατρέποντας μεγάλο μέρος των καπιταλισμών τους σε παραγωγούς όπλων, οι δυτικοί θα διασώσουν αυτούς τους καπιταλισμούς απ’ τον ανατολικό ανταγωνισμό.

Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα, εντός ή εκτός εισαγωγικών: το εμπόρευμα πρέπει να καταστρέφεται για να συνεχίζει ο κύκλος της παραγωγής του. Για να καταστραφούν τα όπλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν – ακόμα κι αν η νίκη είναι αμφίβολη ή αδύνατη…

Συνεπώς;

(Οι υπ.εξ. του «συμφώνου της Σαγκάης» – SCO – έχουν σήμερα ραντεβού στην Tianjin. Είναι οργανισμός οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας, με τα εξής μέλη – έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε: κίνα, καζακστάν, κυργιζιστάν, ρωσία, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν, ινδία, πακιστάν, ιράν, λευκορωσία. Η συνύπαρξη του Ν. Δελχί και της Ισλαμαμπάντ σ’ έναν τέτοιο οργανισμό είναι ακόμα προβληματική, αλλά είναι σίγουρο ότι είτε στην κοινή συζήτηση είτε στις διμερείς επαφές που θα γίνουν, όλοι αυτοί θα έχουν πολλά να πουν για την δυτική ασία / μέση Ανατολή, και για τον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο).

 

Πολεμοκαπηλεία 2

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.11) >> Η δημαγωγία ως φάρσα, η φάρσα ως δημαγωγία: προσδεθείτε, η πατρίς απογειώνεται!

Εκδοχή νο 1: ο don Rico & Co γκαζώνει και προσπερνάει απ’ τα δεξιά την κυρία Meloni πηγαίνοντας ολοταχώς για τη «ναυμαχία του Τομπρούκ»! Μπορεί ο general Haftar να μην έχει μεγάλο εκτόπισμα στη θάλασσα, αλλά θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη οι τουρκικές κορβέτες και φρεγάτες; Δεν θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτής της προσβολής (αλλά και της «παραβίασης του διεθνούς δικαίου»), ε; Ούτε οι wagner group θα ασχοληθούν;

Εκδοχή νο 2: βουτηγμένοι ως το λαιμό ξέρετε που, ο don Rico & Co τονώνουν το εθνικό φρόνημα του λαού, σπρώχνοντας στην άκρη κάτι ενοχλητικά ζητήματα. Ύστερα, όταν αρχίσουν τα «όχι Κούλη, μη! μην ξηγιέσαι έτσι στον τζενεράλ, λυπήσου τον, δεν θέλει το κακό σου!! μη γίνεσαι Ρόμελ!» ο don Rico μεγαλόθυμα, και πάντα υπέρ του εθνικού φρονήματος, απαντάει: «ντάξει, αλλά μην μου πείτε τίποτα που θα πετάω μετανάστες και πρόσφυγες στη θάλασσα, σύμφωνοι;»

Υπάρχει και τρίτη εκδοχή: ότι το ψόφιο κουνάβι παρεμβαίνει και με μια κίνηση του αντίχειρά του φέρνει (κι εδώ) την … ειρήνη. Αλλά αυτά είναι κόλπα επικίνδυνα. Γιατί αν δεν πάρει τελικά αυτό το παλιονόμπελ θα έχει νεύρα. Πολλά νεύρα.

(Είναι μια παροιμία για την περίσταση, και την αφιερώνουμε ολόψυχα: έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!)

Η αγέλη του καλού….

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.12) >> Είναι κάτι που έχουμε διατυπώσει μεγαλόφωνα από αυτήν εδώ την σελίδα, και όχι μόνο μια φορά: η στρατηγική αυτοσυγκράτηση της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης (μέχρι την δολοφονία ανώτερων αξιωματικών των «φρουρών της επανάστασης» στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό στις αρχές Απρίλη του 2024) είναι μεν μια αισιόδοξη έως παρήγορη στάση… Όμως θεωρείται ολοφάνερα αξιοποιήσιμη απ’ τα παρακμιακά δυτικά κράτη / κεφάλαια: τους δίνει την δυνατότητα να συνεχίζουν τον πόλεμό τους είτε προβοκατόρικα, είτε σε ένα στυλ «ελάτε τώρα, μην το κάνετε θέμα, υπάρχουν και χειρότερα».

Από τις πρωτοφανείς επιθέσεις στο αεροπορικό σκέλος της ρωσικής «πυρηνικής τριάδας» (κάτι που από μόνο του είναι αιτία πολέμου, όχι κατά του Κιέβου αλλά, το λιγότερο κατά του Λονδίνου…) ως τις πρωτοφανείς επιθέσεις εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (κάτι που υποτίθεται ήταν το διεθνές ανάθεμα για τον πυρηνικό σταθμό στην Ζαπορίτσια…) πρώτα απ’ τους θεοναζί και ύστερα απ’ τα αφεντικά τους, από «πρωτοφανές» σε «πρωτοφανές», έχει χαθεί το μέτρο του τι σε κάθε περίπτωση είναι ανεκτό ή ήσσονος σημασίας στις διεθνείς διακρατικές ενδοκαπιταλιστικές σχέσεις και τι όχι.

Υποτίθεται ότι μέχρι πριν ένα μήνα τα πυρηνικά και ό,τι σχετίζεται με δαύτα, ως όπλα μαζικής καταστροφής, ήταν «ταμπού»: γι’ αυτό έχουν υπάρξει διάφορες διεθνείς συμφωνίες «ελέγχου» (η Πγιονγκγιάνγκ, η Ισλαμαμπάντ και φυσικά οι θεοναζί δεν συμμετέχουν σε καμία απ’ αυτές). Σε κάθε περίπτωση θεωρούνταν αδιανόητο να «κτυπηθούν» μέσα μεταφοράς / ρίψης πυρηνικών (αεροπλάνα, πύραυλοι, υποβρύχια) ή/και πυρηνικές εγκαταστάσεις (εργαστήρια, ερευνητικά κέντρα, κέντρα εμπλουτισμού).

Όχι πια. Και «όχι πια» όχι επειδή η «κλιματική κρίση» τρέλανε όλα τα (πυρηνικά) αφεντικά του πλανήτη! Αλλά επειδή μια συγκεκριμένη μερίδα τους νοιώθει ασύδοτη και ατιμώρητη να κάνει αυτό που ως χτες ήταν (αποδεκτά) αδιανόητο. Φοβούμαστε πως θα το ξανακάνει και θα το ξανακάνει «ανεβαίνοντας πίστα»… Τι θα τη εμποδίσει; Οι … καταγγελίες;

Η Τεχεράνη έχει κάθε διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα στην πυρηνική παραγωγή για ειρηνικούς σκοπούς (ιατρικούς, επεξεργασία υλικών, ενέργεια κλπ). Τα αναγνωρισμένα δικαιώματα δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης∙ γιατί τότε δεν είναι δικαιώματα. Αυτή η συγκεκριμένη μερίδα αφεντικών, τα δυτικά, αρνούνται αυτό το δικαίωμα ως πρόσχημα, ως «βασιλική οδό» για την συστηματική καταστροφή του ιρανικού κράτους / κεφάλαιου. Και όχι μόνον αυτού.

Εδώ η στρατηγική αυτοσυγκράτηση δείχνει να φτάνει σ’ ένα αδιέξοδο. Απ’ όσο ξέρουμε κανείς δεν έχει κτυπήσει τα αμερικανικά στρατηγικά βομβαρδιστικά ή τα βρετανικά υποβρύχια∙ κανείς δεν έχει βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις πουθενά. Κυρίως: στη βόρεια κορέα και στο πακιστάν, που είναι «παράνομες πυρηνικές δυνάμεις». Γιατί; Επειδή αν έχεις ατομικές βόμβες και μέσα να τις χρησιμοποιήσεις όλοι σε φοβούνται. Ενώ αν δεν έχεις….

Η ηθελημένη απώλεια του μέτρου μπορεί να ερμηνευτεί «ψυχολογικά» ως σοβαρή ένδειξη συμπλεγματικής συγκρότησης και διαταραχής. Αλλά το θέμα δεν είναι «ψυχολογικό». Όταν έχεις απέναντί σου κάποιον που «τραβάει το σκοινί» δοκιμάζοντας τα όριά σου, είναι πολύ αμφίβολο αν τελικά θα «λογικευτεί» χάρη στην υπομονή σου. Μιλάμε για κράτη / κεφάλαια σ’ όλο και πιο σκληρή αναμέτρηση μεταξύ τους.

Υπάρχει κάτι που δεν έχουμε καταλάβει;

Μέση ανατολή

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.44) >> Ως πριν την περασμένη εβδομάδα η ασταμάτητη μηχανή «ζύγιζε» (όχι δημόσια) αυτά τα δύο αντίθετα μεταξύ τους ενδεχόμενα:

– Οι θεοναζί, έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στη Γάζα, επιστρέφουν αναγκαστικά στις θέσεις τους της 6ης Οκτώβρη 2023, υπερνισχυμένες ωστόσο. Παίρνουν πίσω τον στρατό τους, ανταλλάσσουν ομήρους και αιχμαλώτους, διακηρύσσουν ότι «νίκησαν», κτίζουν διπλό και τριπλό μπετονένιο και high tech κλοιό γύρω απ’ τη Γάζα, σταματούν να «δέχονται» παλαιστίνιους εργάτες από εκεί, και τους αφήνουν στην ερειπωμένη φυλακή τους. Ποια θα ήταν η «νίκη» τους εν προκειμένω; Πρώτον, η «εκτόξευση» της τακτικής τους κουρεύουμε το χορτάρι: με τόση καταστροφή και τόσο θάνατο μέσα στη μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου, οι παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις θα έχουν για πολλά χρόνια να ασχοληθούν με την στοιχειώδη «ανασυγκρότηση» της κοινωνικής ζωής αντί για οτιδήποτε άλλο… (Επιπλέον οι θεοναζί θα μπορούσαν να ενημερώσουν εχθρούς και φίλους ότι θα συνεχίσουν να ισοπεδώνουν τα επόμενα χρόνια οτιδήποτε κτίζεται στη Γάζα, ως «δικαίωμα αυτοάμυνας»). Δεύτερον, η ανενόχλητη ολοκλήρωση της κυριαρχίας τους στη Δυτική Όχθη, που είναι ο πάγιος στόχος τους εδώ και δεκαετίες. Τρίτον, η διάσωση του υπό χρεωκοπία καπιταλισμού τους… (Αυτό θα ήταν το ενδεχόμενο “ελάχιστο ένστικτο επιβίωσης”)

– Οι θεοναζί, έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στη Γάζα και έχοντας καταστρέψει ουσιαστικά οποιοδήποτε “soft capital” (: ιδεολογία για διεθνή χρήση…) έφτιαξαν για πολεμική χρήση τα τελευταία 30 χρόνια, κρίνουν ότι «ο χεσμένος τα σκατά δεν τα φοβάται». Και ότι (χάρη στους συμμάχους τους) δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν αν επιχειρήσουν να «ολοκληρώσουν» την εκστρατεία τους στρεφόμενοι κατά της Τεχεράνης: μια ευκαιρία που δεν θα την ξαναέχουν… (Αυτό θα ήταν το ενδεχόμενο “salto mortale”)

Ειλικρινά και τίμια είχαμε καταλήξει ότι το πρώτο είναι αρκετά πιο πιθανό σε σχέση με το δεύτερο. Κάναμε λάθος!

Ποιο ήταν το λάθος μας; Ότι δεν εκτιμήσαμε σωστά, στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία, τα συμφέροντα και τις μεθοδεύσεις των δυτικών συμμάχων / αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος… (Παρότι «αποκαλύφθηκαν» με την επίθεση στην ρωσική πυρηνική «τριάδα»….)

Είχαμε υπόψη αυτό που λέει η κυρία στη συνέχεια, αλλά δεν το αξιολογήσαμε σωστά. Το προσπεράσαμε.

Προσέξτε τι λέει ειδικά απ’ το 1.06 ως το 1.18:

Η κυρία δεν είναι τυχαία. Λέγεται Kemi Badenoch και είναι η ηγέτης των συντηρητικών στο βασίλειο της αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας κλπ. Σημαντικός «πολιτικός και πολιτειακός παράγοντας» σα να λέμε… Η συνέντευξη είναι από τις 25 Μάη. Και η αναγνώριση: το ισράηλ κάνει έναν proxy πόλεμο για λογαριασμό του βασιλείου (όπως το τοξικό Κίεβο κάνει ένα proxy πόλεμο για λογαριασμό όλης της ευρώπης) εναντίον της “Hamas” (διαβάστε: παλαιστινιακής αντίστασης) ως εργαλείο του ιράν… που είναι εχθρός του Λονδίνου….

Να λοιπόν ολόκληρος-ο-χάρτης (που προς στιγμήν λαθεμένα παραγνωρίσαμε αν και τον ξέρουμε καλά): όπως στο ουκρανικό πεδίο μάχης έτσι και στο μεσανατολικό οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, με «βιτρίνες» και «εργολάβους» αλλά διαρκώς πίσω, δίπλα και πάνω, κάνουν τον ίδιο πόλεμο, εναντίον του ευρασιατικού project: εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης προς το παρόν (έχοντας την αυτοκτονική βεβαιότητα ότι «τους παίρνει»…) ελπίζοντας ότι αν-όλα-πάνε-καλά το Πεκίνο θα «απομονωθεί» σε μικρές περιοχές της ανατολικής ασίας…

Κάναμε λάθος λοιπόν. (Ελπίζουμε η Ιστορία να φανεί επιεικής απέναντί μας!…) Το σημαντικό είναι ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί έχουν εμπλακεί αδιάλλακτα σε πολέμους δι’ αντιπροσώπων, (Κίεβο, Τελ Αβίβ, Ταϊπέι), με λίγο πολύ πανομοιότυπη μεθοδολογία και με πανομοιότυπη κατάληξη, ήδη δεδομένη ή αναμενόμενη: την ήττα τους!

Οι θεοναζί κατέστρεψαν (;;;) ικανό μέρος της ιρανικής αεράμυνας (ίδια ιδέα με την επίθεση στα ρωσικά αεροδρόμια…) αλλά η δική τους αεράμυνα είναι επίσης ανίκανη απέναντι στα κύματα ιρανικών πυραυλικών επιθέσεων από ψηλά με μια γκάμα μέσων. Ας πούμε λοιπόν: Εναέριος πόλεμος ουσιαστικά με περιορισμένες αεράμυνες; Κάπως έτσι. Ποιος λοιπόν θα ηττηθεί αν ληφθούν υπόψη όλα τα δεδομένα, συμπεριλαμβανόμενων των γεωγραφικών και πληθυσμιακών, αλλά και του ηθικού;

Δεν είναι άραγε αλήθεια ότι οι εργολάβοι της δύσης είναι (τελικά) αναλώσιμοι; Δεν έχει αποδειχθεί αυτό ξανά και ξανά;

Εικόνες στις ειδήσεις…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.37) >> Υποτίθεται ότι η απρόκλητη επίθεση ενός κράτους σε άλλο είναι απόλυτα σοβαρός λόγος για να σκίσει τις πλεξούδες της η «ειρηνόφιλη διεθνής κοινότητα» (και μαζί της το «διεθνές δίκαιο»…), να ουρλιάξει και να βγει στο μεϊντάνι σκούζοντας «Ωιμέ! Ωιμέ τι μου έλαχε της δύσμοιρης, από μπροστά να παριστάνουν ότι διαπραγματεύονται και από πίσω να σκάβουν λάκους!!!» ώστε να τρέξουν όλοι οι υπηρέτες της να την περιθάλψουν και να την αποκαταστήσουν.

Υποτίθεται. Όχι πια, εδώ και χρόνια. Έχουν μείνει μόνο στα μυαλά (μας), σαν αόριστες αναμνήσεις ανακατεμένες με έκπληξη. Έχουν μείνει στα μυαλά και στη δημαγωγία που τα ταϊζει με κατευναστικές, καταπραϋντικές, παραπλανητικές αφηγήσεις: «μην ανησυχείτε… μια εξαίρεση είναι εδώ, και μια άλλη εξαίρεση είναι εκεί…. τίποτα γενικευμένο…»

Να η επίσημη υπόδειξη για την δράση της ίδιας ιμπεριαλιστικής, δυτικής συμμαχίας – αυτή τη φορά στην «εξαίρεση» του ουκρανικού πεδίου μάχης:

Μπορεί να βολεύει αυτή τη στιγμή τη Μόσχα να κρατήσει την ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον όχι εντελώς έξω αλλά μάλλον πάνω στην «κορνίζα-του-κάδρου» (με το πικρό χιούμορ περί «κεκτημένης ταχύτητας» της cia…) αφήνοντας μόνο του το Λονδίνο και τις δικές του υπηρεσίες ως 100% χωμένες στην επίθεση στην ρωσική πυρηνική τριάδα… (Ως γνωστόν το Λονδίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες: κρυμμένο πίσω απ’ τον us army και την cia προσπαθεί πλέον να αυξήσει την επιρροή του τόσο στη μέση Ανατολή όσο και στην ανατολική Ασία…)

Στη μέση Ανατολή ωστόσο η Μόσχα δεν μπορεί να παριστάνει ότι η Ουάσιγκτον είναι στο περιθώριο.

Για ποιο λόγο η Μόσχα έχει υπογράψει «στρατηγική συμφωνία» με την Τεχεράνη (που δεν προβλέπει μεν άμεση στρατιωτική υποστήριξη, προβλέπει όμως ρητά πολλών ειδών έμμεση υποστήριξη για την αντιμετώπιση επίθεσης…) αν όχι επειδή η επικράτεια και η θέση της είναι κρίσιμη για την εξέλιξη του ευρασιατικού project; Κι αφού έτσι είναι τα πράγματα θα συνεχίσει (η Μόσχα) να αποενοχοποιεί πρακτικά τους θεοναζί ό,τι κι αν κάνουν εναντίον αυτού του project, σ’ όλη τη μέση Ανατολή;

Δεν ξέρουν άραγε στη Μόσχα ότι τα δυτικά αφεντικά «απελευθέρωσαν» ΤΩΡΑ τον χωροφύλακά τους κατά της ιρανικής επικράτειας επειδή ΤΩΡΑ ο εμπορικός / διακομεταμιστικός «διάδρομος βορρά – νότου», είτε με την συμμετοχή του Μπακού είτε, εναλλακτικά, μέσω Κασπίας έχει αρχίσει να υλοποιείται;

Δεν ξέρουν ότι η επίθεση στην Τεχεράνη έγινε ΤΩΡΑ επειδή ΤΩΡΑ πια είναι μέλος των BRICS+ αλλά και του «συμφώνου της Σαγκάης / SCO»; Δεν ξέρουν ότι η επίθεση στην Τεχεράνη έγινε ΤΩΡΑ για να υπονομεύσει την επικείμενη επίσκεψη του Putin εκεί;

Ασφαλώς και τα ξέρουν όλα αυτά… Ήξεραν, για παράδειγμα, έγκαιρα (απ’ τους δορυφόρους τους) τις πυρετώδεις προετοιμασίες του θεοναζί στρατού∙ και είχαν ενημερώσει την Τεχεράνη… Περιμένουν άραγε στη Μόσχα την εσωτερική κατάρρευση και του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, ακολουθώντας πιστά την συμβουλή ποτέ μην εμποδίζεις τον εχθρό σου να κάνει λάθη; Θα δείξει.

Να ο άλλος εργολάβος – ευλογεί…Φοβάται όμως κιόλας μη χάσει μερίδιο στα δυτικά όπλα… 

Το ιρανικό κράτος / κεφάλαιο έχει τα μέσα όχι απλά για να αντισταθεί αλλά ακόμα και για να μετατρέψει (αν αυτό χρειάζεται) την επίθεση των θεοναζί και μέσω αυτών την επίθεση μεγάλου μέρους των δυτικών αφεντικών εναντίον του σε πόλεμο τριβής. Έχει και τις συμμαχίες, που μέχρι στιγμής δεν έχουν ξεδιπλώσει τις δυνατότητές τους. «Στρατηγική υπομονή / αυτοσυγκράτηση» λέγεται αυτό εκ μέρους τους.

Όμως εκτιμώντας τις εξελίξεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου απ’ την δυτική σκοπιά, απ’ την μεριά της όλο και πιο λυσσασμένης προσπάθειας διαφόρων παρακμιακών «δυνάμεων» να κρατήσουν την ηγεμονία τους στον πλανήτη (ηπα, αγγλία, γερμανία, γαλλία – και οι κολαούζοι τους…), κανείς μα κανείς σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου δεν πρέπει να χαίρεται για τις ήδη και για τις μελλοντικές ήττες τους. Χωρίς σοβαρό, αποφασισμένο, μαζικό κοινωνικό εργατικό αντίπαλο με συνείδηση του συλλογικού εαυτού του (δεν υπάρχει πουθενά) τα δυτικά αφεντικά έχουν τα χέρια τους λυμένα και για τους πιο ακραίους τυχοδιωκτισμούς. «Κλιμακώνοντας για την αποκλιμάκωση» όπως λένε εδώ κι εκεί∙ στην πραγματικότητα οξύνοντας την προβοκατόρικη δράση τους μέχρι την στιγμή (που λένε) ότι θα έχουν γίνει αστακοί: γύρω στο 2030 τους βολεύει. Ελπίζοντας ότι τα μέλη του ευρασιατικού project θα δείχνουν μόνιμα υπομονή και θα κάνουν μόνο τα «απαραίτητα» αιωνίως…

Είναι επικίνδυνο το να αφήσουμε στους rivals μέσα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό να «βάλουν στη θέση τους» τα δυτικά αφεντικά. Αυτό, με εντελώς διαφορετικό τρόπο, θα έπρεπε να είναι η δική μας δουλειά!!!

Αλλά δεν είναι. Έχει πάψει να είναι στα σοβαρά… Καθόλου ευχάριστο, καθόλου αισιόδοξο.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 9 Ιούνη (00.27) >> Τρομερά πράγματα συμβαίνουν, και ίσως (παρότι τρομερά) διαφεύγουν της προσοχής σας.

Το πρώτο είναι η πιο κάτω δήλωση, απ’ τον γ.γ. του νατο:

Διάφοροι κατηγόρησαν τον γ.γ. ότι με αυτή τη δήλωση δέχεται ότι το νατο είναι ιμπεριαλιστικός στρατός… Τςςςς… Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν!!!

Όχι. Αυτό που εξήγησε ο γ.γ. του νατο ήταν πως ΑΝ ο στρατός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (ή της ναπολεόντιας) τολμήσει να…σηκώσει κεφάλι, τότε το νατο θα τον τσακίσει! Γιατί είναι ισχυρότερο – τόσο απλά, τόσο καθαρά. Και τόσο καθησυχαστικό ας παραδεχτούμε, γιατί αυτό μας έλειπε τώρα: οι ρωμαϊκές λεγεώνες…

Μ’ αυτήν την προειδοποίηση του ο κύριος Rutte ανεβαίνει (στην δική μας, χειροποίητη κλίμακα καθεστωτικής γελοιότητας) στην πρώτη θέση, ρίχνοντας στη δεύτερη εκείνον τον Borrel που είχε πει ότι «η ευρώπη είναι ένας κήπος κυκλωμένος από ζούγκλα».

Αυτό είναι το ένα τρομερό γεγονός.

Ένα άλλο (κρίνετε παρακαλούμε) είναι ότι ο ίδιος γ.γ., ο ίδιος Rutte, ανέλαβε την συν-ευθύνη για την επίθεση της 1ης Ιούνη στα ρωσικά «στρατηγικά βομβαρδιστικά». Λέγοντας ότι … μ’ αυτά η ρωσία βομβαρδίζει αθώους ουκρανούς. Πράγμα που σημαίνει (κατά τον έτοιμο να τσακίσει τον Ιούλιο Καίσαρα γενικό-γραμματέα-του-νατο) ότι η επίθεση εναντίον τους είχε (το λιγότερο) τις νατοϊκές ευλογίες.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.