Tag: κίνα

Προς την ειρήνη και το νόμπελ της…

Τρίτη 15 Μάη. Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα (και σε όλο και μικρότερη σχέση με δαύτα) δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι το ψόφιο κουνάβι (δηλαδή το αμερικανικό βαθύ κράτος) και σύμμαχοί του (ισραήλ και σαουδικη αραβία) προωθούν προς ανακοίνωση ένα «σχέδιο για την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος» που θα εκπλήξει τους πάντες. Σύσσωμο κοινό και κριτική! Αν και δεν έχουμε εντοπίσει ακόμα συγκεκριμένες πληροφορίες, το σχέδιο (σε στυλ take it or leave it!) “μυρίζει” ότι θα είναι χοντρικά τέτοιου είδους: φυσικά και φτιάχνεται παλαιστινιακό κράτος, το οποίο θα είναι δύο έως τρεις παλαιστίνιοι όρθιοι, στο ένα πόδι, περικυκλωμένοι από τον ισραηλινό στρατό. (Τα νεκροταφεία είναι εκτός “λύσης”…)

Ωραίο ακούγεται… Δύο ή τρία τετραγωνικά μέτρα μια χαρά κράτος είναι – στην εποχή του cyberspace, όπου νοικιάζεις όσα στρέμματα θες. Η απορία δεν είναι, βέβαια, το πόσο γέλιο θα πέσει όταν ανακοινωθεί το όποιο τέτοιας προέλευσης “σχέδιο” για την Παλαιστίνη. Αλλά το πως θα “σκάσουν” στη μέση Ανατολή τα κύματα που ήδη παράγονται στα υπόλοιπα σημεία της ενιαίας γραμμής αντιπαράθεσης: στην κορεατική χερσόνησο και στα πέριξ· και στο αφγανιστάν, όπου οι ταλιμπάν κατακτούν διαρκώς νέο έδαφος…

Πυρηνικά

Δευτέρα 14 Μάη. Να, λοιπόν, που χάρη στην αμερικανική παρακμή, ο υπ.εξ. του ιρανικού καθεστώτος μπορεί να χαμογελάει εγκάρδια με τον κινέζο υπ.εξ. Wang Yi (φωτογραφία απ’ την χθεσινή πρώτη μέρα του «γύρου της ειρήνης» σε Πεκίνο, Μόσχα και Βρυξέλλες). Να που η μία πλευρά του 4ου παγκόσμιου πολέμου μπορεί να εμφανίζεται σαν φίλος της παγκόσμιας ειρήνης: είναι τόσο εξώφθαλμα πολεμοκάπηλη η άλλη πλευρά, μέσα στην αγωνία της παρακμής της, ώστε όποιος απλά δεν της μοιάζει φαίνεται γνήσιος ειρηνιστής!!!

Ωστόσο το «νόμπελ ειρήνης» θα πρέπει να δοθεί στο ψόφιο κουνάβι! Για να φτάσουν τα παιχνίδια με τις λέξεις στο έσχατο όριό τους…

Το ψόφιο κουνάβι γουστάρει…

Τετάρτη 9 Μάη. Το πως θα κρίνει το μέλλον την εποχή μας δεν το ξέρουμε· «μεσοπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί». Για την ιστορία καθώς γράφεται οφείλουμε όμως να ξέρουμε.

Όπως ήταν αναμενόμενο το ψόφιο κουνάβι (με απόλυτα ψοφιοκουναβικό στυλ) έσκισε την αμερικανική υπογραφή στην 5+1 συμφωνία για τα ιρανικά πυρηνικά. Ανακοινώνοντας τις «μέγιστες δυνατές οικονομικές κυρώσεις» κατά του ιρανικού καπιταλισμού / κράτους, και δευτερογενείς κυρώσεις εναντίον οποιουδήποτε άλλου παγκόσμια «συνεργαστεί με το ιρανικό πρόγραμμα».

Στην πράξη, και επειδή δεν υπάρχει τέτοιο πρόγραμμα (όχι, σίγουρα, ως την ώρα της αμερικανικής ανακοίνωσης…) η απόφαση περί «δευτερογενών κυρώσεων» σημαδεύει στη Μόσχα, στο Πεκίνο, και στα ευρωπαϊκά κράτη. Γιατί οι «οικονομικές κυρώσεις» (θα) σημαδεύουν σίγουρα (και) το τραπεζικό σύστημα της Τεχεράνης· που μεσολαβεί κάθε οικονομική συναλλαγή. Ο φρέσκος αμερικάνος πρεσβευτής στο Βερολίνο (το δοκιμασμένο “γεράκι” Richard Grenell…) πρόλαβε να το ξεκαθαρίσει τιτιβίζοντας λίγα λεπτά μετά το ψοφιοκουναβικό λογίδριο: οι γερμανικές επιχειρήσεις που κάνουν δουλειές στο ιράν πρέπει να σταματήσουν αμέσως!!!

(Δεν χρειάζεται (χρειάζεται;) να πούμε ποιοί έτρεξαν να συγχαρούν αμέσως το ψόφιο κουνάβι, ε; Το Τελ Αβίβ και το Ριάντ. Ήταν οι πρώτοι – και θα είναι οι μοναδικοί… Επί τη ευκαιρία, και για να το γιορτάσει, ο ισραηλινός στρατός έριξε κάτι πυραύλους στα βόρεια της Δαμασκού…)

Η απάντηση της ε.ε., τουλάχιστον αυτό που θα μπορούσε να εκφραστεί μέσω της επιτρόπου εξωτερικών Mogherini, ήταν άμεση (επειδή ήταν έτοιμη) και – τολμάμε να πούμε – «απόλυτα κάθετη»:

…Καλούμε (δήλωσε) τον λαό και την ηγεσία του ιράν να μην επιτρέψουν σε κανέναν να διαλύσει αυτή τη συμφωνία… Τους καλούμε να συνεχίσουν να την τιμούν όπως θα την τιμήσουμε εμείς… Αυτή η συμφωνία ανήκει σ’ όλη τη διεθνή κοινότητα, και ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα συνεχίσει να την τιμά…

(φωτογραφία: Είμαι το εξυπνότερο ψόφιο κουνάβι στον κόσμο! Εκτός απ’ το να τιτιβίζω, ξέρω και να υπογράφω!!!)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Τετάρτη 9 Μάη. Εκεί που το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να πάει καμαρωτό καμαρωτό (για να πάρει την προκαταβολή του νόμπελ ειρήνης…), μερικά κρατικά αφεντικά παραδίδουν μαθήματα μεθοδικής, ορθολογικής «εξωτερικής πολιτικής». Αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα (όπως ο ορθολογισμός των τεχνικών της πολιτικής εξουσίας) αλλά ότι πιθανότατα το «κέντρο βάρους» του έχει μετατοπιστεί (κι αυτό) στην Ασία…

Σήμερα θα γίνει στην ιαπωνία τριμερής συνάντηση κορυφής: Πεκίνο, Σεούλ, Τόκιο. Εκεί θα κουβεντιαστούν «οι ειρηνευτικές εξελίξεις» στην κορεατική χερσόνησο και ευρύτερα, σε ένα σχήμα 2 προς 1. Οι δύο είναι η Σεούλ και το Πεκίνο: βρίσκονται στην ίδια στρατηγική πλευρά… Υποθέτουμε ότι θα έχουν «κάποια προσφορά» προς τον ακροδεξιό Abe (στο πνεύμα εκείνης που του έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Βλαδιβοστόκ, που αρχικά δέχτηκε αλλά μετά απέρριψε)· και υποθέτουμε τι είναι το ζητούμενο: να «συρθεί» το Τόκιο, με κάπως σταθερό τρόπο, μακρύτερα απ’ την Ουάσιγκτον…

Έχει ενδιαφέρον ότι στο ανακοινωθέν που θα εκδοθεί μετά την συνάντηση (σύμφωνα με τα τελευταία, δηλαδή χθεσινά δεδομένα μας…) δεν θα υπάρχει καμία αναφορά σε «πλήρη, επαληθεύσιμη και μη αντιστρέψιμη αποπυρηνικοποίηση» της κορεατικής χερσονήσου! Η επιδίωξη της Σεούλ (με την διακριτική υποστήριξη του Πεκίνου) είναι να συμφωνήσει και να συνυπογράψει το Τόκιο την «διακήρυξη του Panmunjeom» – την συμφωνία, δηλαδή, μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας. Ο λόγος που επικαλείται η Σεούλ είναι ότι το ζήτημα της «αποπυρηνικοποίησης» είναι θέμα που πρέπει να κουβεντιαστεί μεταξύ Πγιονγκγιάνγκ και Ουάσιγκτον, και όχι από άλλους… (!!!)

Αξιοποιώντας με προσοχή και με εξαιρετική ακρίβεια (μέχρι τώρα) την αμερικανική ψοφιοκουναβίαση, το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σπρώχνει «σιγά «σιγά» (με τρόπο που μοιάζει αόρατος) την Ουάσιγκτον…

(φωτογραφία: Ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in σε τηλεφωνική κουβέντα εργασίας με τον κινέζο Xi Jinping, στις 4 Μάη…)

Εκβιασμοί και «διαπραγματεύσεις»

Τετάρτη 9 Μάη. Θα εφαρμόσει αμέσως το αμερικανικό κράτος κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης; Εκτιμάμε «ναι». Θα εφαρμόσει αμέσως κυρώσεις σε οποιονδήποτε «κάνει δουλειές» με την Τεχεράνη; Εκτιμάμε «όχι». Είτε επειδή τέτοια είναι η τακτική, είτε επειδή υπάρχει ένα είδος δομικής σύγχισης στο «πολιτικό επιτελείο» των ηπα (προϊόν, προφανώς, ισχυρά αντιτιθέμενων εσωτερικών συμφερόντων), φαίνεται πιθανό να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία όπως με τους δασμούς σε διάφορα εισαγόμενα είδη.

Μόλις τους ανακοίνωσε, το ψόφιο κουνάβι άρχισε τις «δίμηνες» ή «τρίμηνες καθυστερήσεις» στην εφαρμογή τους. Πότε για τον καναδά, πότε για την ε.ε., πότε για τη νότια κορέα… Αυτό δημιουργεί μια «ομιχλώδη ατμόσφαιρα» σε κρίσιμες πλευρές της καπιταλιστικής συσσώρευσης / αξιοποίησης: προφανώς καμία σοβαρή επιχείρηση δεν μπορεί να δουλέψει με «δίμηνες και τρίμηνες παρατάσεις» και ασάφειες στο τι ισχύει σχετικά με τις εξαγωγές ή τις εισαγωγές της.

Είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο με τις «δευτερογενείς κυρώσεις» κατά των (αρκετών) γαλλικών, ιταλικών, γερμανικών, κινεζικών, ρωσικών, ιαπωνικών και λοιπών επιχειρήσεων και τραπεζών που έχουν ξεκινήσει (ή σκοπεύουν να ξεκινήσουν) μπίζνες στο ιράν. Πάρτε 90 μέρες τράτο, πάρτε 60 ημέρες τράτο, άντε κι άλλες τόσες επειδή είμαστε large… Αυτό θα προκαλεί μεν μια θολούρα στη δημοσιότητα (με δηλώσεις διαφόρων περιεχομένων, που θα αλληνοαναιρούνται…) αλλά θεωρούμε αδύνατο να γίνει δεκτό πρακτικά.

Aκόμα και η απειλή τέτοιων κυρώσεων (ούτε καν οι ίδιες δηλαδή) θα επιταχύνει και θα ενισχύσει τις ήδη υπαρκτές κινήσεις απο-δολαριοποίησης του παγκόσμιου εμπορίου. Αν δεν χρησιμοποιείται το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές ο προσδιορισμός των «στόχων για τις δευτερογενείς κυρώσεις» απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών δυσκολεύει. Αν, επιπλέον, εγκαταλειφθεί το αμερικανο-ελεγχόμενο swift και αρχίσει να δουλεύει το ρωσο-κινεζικό σύστημα τραπεζικών εκκαθαρίσεων (ή δημιουργήσει η ευρωζώνη το δικό της…) οι «δευτερογενείς κυρώσεις» θα αχρηστευτούν.

Που πάτε ωρέ χωρίς την θεία Λίτσα;

Τρίτη 8 Μάη. Υπάρχουν αλλά δεν πολυακούγονται. Μπορεί να ζορίζονται· τι άλλο, όμως, θα μπορούσε να τους συμβεί εκτός από ζόρια; Αφού εκείνο που θα ήταν η «σπονδυλική στήλη» τους έμεινε έξω απ’ το «σώμα» τι άλλο θα σχηματιζόταν εκτός από μια άμορφη μάζα;

Ο λόγος για τις θρυλικές b.r.i.c.s.: βραζιλία, ρωσία, ινδία, κίνα, νότια αφρική… Μπορεί να το ξεχάσατε, όχι όμως και η ασταμάτητη μηχανή: τέτοιες μέρες (για την ακρίβεια: ήταν 11 του Μάη…), πριν από 3 μόλις χρόνια, το σύμπαν κράτησε την ανάσα του: η θεία Λίτσα κλήθηκε να γίνει το 6ο μέλος των θρυλικών brics!!! Ή, πιο σωστά, αυτό υποστήριξε η ίδια…

Πως θα ήταν δυνατόν ένα κρατικό πορτοφόλι χρεωκοπημένο μέχρι αηδίας, με επικεφαλής «Ιππότες της Αποκάλυψης» σαν τον αξέχαστο Γιάνη, τον καπετάν Παναγιώτη και, φυσικά, τον ψόφιο κοριό, όχι να γίνει «μέλος των b.r.i.c.s.» αλλά έστω να περάσει χιλιόμετρα απ’ έξω; Αυτό έμεινε για πάντα μυστικό. Με μια συμβολή μόνο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων («ψιλά» για την θεία Λίτσα) θα μπορούσε φυσικά να γίνει μέτοχος της «αναπτυξιακής τράπεζας» που έστηναν οι brics… Αλλά που θα τα έβρισκε αυτά τα 10 δισ. δολάρια η θεία Λίτσα, που είχε πάρει σβάρνα την υφήλιο για δανεικά και δεν έβρισκε ούτε σέντσι;

Τρία χρόνια μετά κανείς δεν έχει ασχοληθεί τι συνέβη τότε και, τελικά, η θεία Λίτσα ενώ της είχαν στρώσει το κόκκινο χαλί (όπως νόμιζε) δεν μπήκε στο κλαμπ… Το θεώρησε, ίσως, δευτεράτζα; Μήπως σκέφτηκε ότι μπορεί να φτιάξει καλύτερη “αναπτυξιακή τράπεζα” παγκόσμιας εμβέλειας μόνη της; Μια δήλωση του ψόφιου κοριού ένα χρόνο μετά (φωτο από κάτω) δείχνει προς τα εκεί: η θεία Λίτσα ετοιμαζόταν (τότε) και ετοιμάζεται (ακόμα) να κατακτήσει το σύμπαν… Εξ εφόδου!!! Τι να ντζάσουν οι φτωχομπινέδες brics;

Εκτός κι αν έγινε κάτι άλλο. Όπως κάμποσες φορές πριν και μετά την 11η Μάη του 2015, ακόμα και στις μέρες μας, είτε ο ψόφιος κοριός έπεσε θύμα φάρσας (ξέρετε πόσοι θα πέθαιναν για να τον τρολάρουν;), είτε δεν κατάλαβε τι του είπε ο συνομιλητής του, όποιος κι αν ήταν, στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής!

Πως θα ήταν η παγκόσμια ιστορία αν όλοι μπορούσαν να καταλάβουν στοιχειωδώς ανεκτά μια απ’ τις βασικές ξένες γλώσσες; Άγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι δεν δημιουργήθηκαν οι …b.r.i.c.H.s….

Κλόουν 2

Κυριακή 6 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό που τόσο το «εθνικό κεφάλαιο» όσο και οι λακέδες υπήκοοί του δεν ξέρουν να σχεδιάζουν· πρόκειται για σταθερά του ελληνικού κράτους, εδώ και 180 χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση της ανικανότητάς τους· το ότι νομίζουν ότι «ξέρουν»! Κι έτσι καταλήγουν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, να συμμαχούν με όμοιούς τους, εξίσου παρακμιακούς τακτικιστές.

Εδώ ξαναμπαίνουν στη σκηνή ο Netanyahu και το ψόφιο κουνάβι… Για τις ηπα, για παράδειγμα, κάποιοι εκτιμούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη υπόγειος αλλά έντονος «ενδοσυστημικός πόλεμος» στις γραμμές του σκληρού πυρήνα του αμερικανικού κράτους (στρατός και μυστικές υπηρεσίες) για την γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί μέσα στα όλα και πιο στενά περιθώρια που αφήνει η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Άλλοι, για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι ο κινέζικος καπιταλισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά ή κυρίως με «οικονομικά μέσα» (προστατευτισμός)· και άλλοι ότι μόνο μ’ έναν κανονικό πόλεμο θα γίνει η δουλειά. Το ότι οι δεύτεροι προέρχονται απ’ το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι γεγονός… Έχει σημασία ωστόσο ότι παραδέχονται ότι θα χρειαστούν χρόνια (πέρα απ’ τα μυθικά ποσά…) για να φτάσει ο αμερικανικός στρατός στο σημείο να μπορεί να κάνει με επιτυχία έναν πόλεμο εναντίον του κινέζικου έχοντας περιθώρια να πολεμάει και εναντίον των συμμάχων του Πεκίνου. Και μέχρι τότε τι φαντάζονται ότι θα κάνει το Πεκίνο;

Δική τους είναι, άλλωστε, η πρόβλεψη ότι ως το 2030 (δηλαδή μέσα στην επόμενη δεκαετία!) … η ενδυνάμωση των ιδιωτών και η διασπορά της δύναμης μεταξύ κρατών και απ’ τα κράτη σε ανεπίσημα δίκτυα θα έχει δραματική επίδραση, αντιστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό την ιστορική άνοδο της Δύσης από το 1750, και αποκαθιστώντας το βάρος της Ασίας στην παγκόσμια οικονομία… Και ότι … Η Ασία θα ξεπεράσει την βόρεια Αμερική και την Ευρώπη μαζί, με κριτήρια την παγκόσμια δύναμη βασισμένη στο αεπ της, το μέγεθος του πληθυσμού, τις στρατιωτικές δαπάνες και τις τεχνολογικές επενδύσεις. Η Κίνα μόνη της θα είναι πιθανόν η μεγαλύτερη οικονομία, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ μερικά χρόνια πριν το 2030… (Πρόκειται για δημοσιευμένη έκθεση 160 σελίδων, των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στα τέλη του 2012).

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ο ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» ονειρεύεται να συντρίψει το ιρανικό, σέρνοντας τον αμερικανικό στρατό σ’ αυτή τη δουλειά. Αγνοώντας ότι επί 8 χρόνια, την δεκαετία του ’80, αυτός ο πόλεμος έγινε! Με αιχμή τον ιρακινό στρατό, και πλάτη τους πάντες: τις ηπα, την τότε εσσδ, διάφορα ευρωπαϊκά κράτη… Ενόσω το ιράν ήταν πολύ πιο πίσω (με όρους καπιταλιστικής και ειδικά στρατιωτικής «ανάπτυξης»), και χωρίς συμμάχους… Έγινε αυτός ο πόλεμος που ονειρεύεται το ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι… Και τον κέρδισε η Τεχεράνη!!

Παρακμή αφεντικών! Λυσσασμένη και άρα εξαιρετικά επικίνδυνη!…

Το μάδημα της μαργαρίτας 2

Σάββατο 5 Μάη. Διάφοροι διεθνείς δημαγωγοί διαφόρων κατηγοριών υποστηρίζουν ότι αν η Ουάσιγκτον αποχωρήσει απ’ την 5+1 συμφωνία, τότε η Τεχεράνη θα θεωρήσει ότι η συμφωνία έχει ακυρωθεί, και θα ξαναρχίσει το πολεμικό πυρηνικό της πρόγραμμα· και τότε θα επιτεθεί το Τελ Αβίβ… Οπότε (λένε): στον ορίζοντα μεγάλος πόλεμος στη μέση Ανατολή…

Πράγματι αυτό απειλεί η Τεχεράνη: να ξαναρχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου…. Αλλά δεν βρίσκουμε τον λόγο που θα την συνέφερε να κάνει κάτι τέτοιο φανερά! Έχει μαζί της δύο σταθερούς συμμάχους (την Μόσχα και το Πεκίνο) που υποστηρίζουν (χωρίς υπόγεια «ναι μεν αλλά») ότι η συμφωνία είναι μια χαρά. Έχει, επίσης άλλους 3 που την έχουν υπογράψει (Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο) που δεν θέλουν να συνταχτούν με την Ουάσιγκτον, και στα λόγια τουλάχιστον θεωρούν την συμφωνία ο.κ. Ακόμα κι αν κάποιοι απ’ αυτούς ή και 3 θέλουν να βάλουν «πανωσήκωμα» (προσθήκες για το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης) αυτό δεν είναι υποχρεωτικό να το δεχτεί, και σίγουρα μπορεί να το τραινάρει για καιρό.

Γιατί, λοιπόν, η Τεχεράνη να «τσιμπίσει» στα αμερικανικά κόλπα και, φωνάζοντας «αρχίζω τον πυρηνικό εξοπλισμό μου» να δώσει χώρο και χρόνο στην «στρατιωτική απάντηση» είτε της Ουάσιγκτον είτε του Τελ Αβίβ; Γιατί να σπρώξει ακόμα περισσότερο στην «αμερικανική αγκαλιά» τους 3 της ευρώπης, και γιατί να συμβάλει στην απομόνωση της Μόσχας, που είναι επίσης μέρος της συμφωνίας;

Όχι, δεν στέκει με καμία έννοια!!! Ό,τι κι αν είναι το ιρανικό καθεστώς δεν θέλει έναν «μεγάλο πόλεμο στη μέση Ανατολή» – μια χαρά έχει αξιοποιήσει ως τώρα τους «μικρούς»… Εκείνος που καίγεται για έναν τέτοιο «μεγάλο πόλεμο» αλλά δεν μπορεί να τον κάνει μόνος του (δηλαδή: χωρίς την πλήρη συμμετοχή της Ουάσιγκτον) είναι γνωστός: το Τελ Αβίβ.

Όπως, όμως, αποδεικνύει η «σοφή» κορεατική σχολή (ή, ευρύτερα, η τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) δεν κάνεις δώρο στον αντίπαλό σου τον πόλεμο που θέλει, την ώρα που τον θέλει!!! Αντίθετα, του πριονίζεις έξυπνα και αποτελεσματικά τα πόδια…

Ανατολική ασία

Πέμπτη 3 Μάη. Πριν κανά δυο βδομάδες (Κυριακή 22 Απρίλη, ανατολική ασία) ανασκοπώντας τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο, σημειώναμε μεταξύ άλλων:

… Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του ειρηνικού και της ανατολικής ασίας;… Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν…

Φαίνεται ότι η εθνικίστρια πρόεδρος της ταϊβάν Tsai Ing-wen, με την διακριτική (;) υποστήριξη έως προώθηση του αμερικανικού βαθέος κράτους, σπρώχνει (προς το παρόν ανεπίσημα) την ιδέα ενός δημοψηφίσματος υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας κάποια στιγμή μέσα στο 2019. Απ’ την μεριά του, το αφεντικό του Πεκίνου, ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, απειλεί (κι αυτό είναι ασυνήθιστο για το κινεζικό καθεστώς) με ανοικτό πόλεμο in case of… Στην πραγματικότητα πιο πριν…

Οι απειλές του Πεκίνου στηρίζονται (μάλλον) στο γεγονός ότι η πλειοψηφία του ταϊβανέζικου (κινέζικου) πληθυσμού δεν θέλει να μπλέξει σ’ έναν πόλεμο που θα είναι σινο – αμερικανικός· ούτε στις προετοιμασίες του. Παρ’ όλα αυτά είναι ασυνήθιστες απειλές, που έρχονται σε αντίθεση με τις «σοφές» συμβουλές ενός σχετικά πρόσφατου κινέζου ηγέτη (ως το 2000), του Deng Xiaoping, μια «γραμμή» που γενικά ακολουθεί και ο Xi: Να παρατηρείς γύρω σου με προσοχή· να προφυλάσσεις την θέση του· να είσαι ήρεμος στις υποθέσεις σου· να κρύβεις τις ικανότητές του και να παίρνεις τον χρόνο σου· να είσαι καλός στο να κρατάς χαμηλό προφίλ· και ποτέ να μην καμαρώνεις ότι είσαι το αφεντικό.

Παρ’ όλα αυτά, ακριβώς τέτοιου είδους απειλές (σε συνδυασμό με διάφορα κινεζικά στρατιωτικά γυμνάσια στα «στενά της ταϊβάν») είναι αυτό που χρειάζεται η Ουάσιγκτον για να δηλώσει «προστάτης της ταϊβάν». Συνεπώς, είτε το κινεζικό καθεστώς θεωρεί ότι το ψόφιο κουνάβι στο πόστο της αμερικανικής προεδρίας προσφέρει βάσιμες ελπίδες παρέλκυσης· είτε θα προσπαθήσει να πνίξει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα σχέδια της Tsai Ing-wen, πριν αποκτήσουν “όγκο”, και πριν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα αποκτήσουν “δικαίωμα” στα στενά της ταϊβάν…

Αλλά ούτε το αμερικάνικο imperium ούτε οι ιαπωνικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες δεν πρόκειται να κάτσουν να κοιτάνε τον κινεζικό ανταγωνιστή τους, ειδικά αν επιβεβαιώσουν την ήττα τους στην κορεατική χερσόνησο…

Εμπορικός πόλεμος

Δευτέρα 30 Απρίλη. Τα ιερά τέρατα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, οι πλέον γνωστές (ευρωπαϊκές, αμερικανικές και ασιατικές) φίρμες, έχουν αρχίσει να νοιώθουν την ανάσα τους να κόβεται. Στο διεθνές Auto China Show που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες στο Πεκίνο, απ’ τα 170 μοντέλα ειδικά σχεδιασμένα για τις ανάγκες της έκθεσης, μοντέλα εντελώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, τα 124 είναι από κινεζικές επιχειρήσεις, σχεδιαστές και κατασκευαστές.

Το κινεζικό κράτος επιχορηγεί τόσο τις σχετικές έρευνες όσο και την κατασκευή, σ’ ένα πρόγραμμα καταπολέμησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που οφείλεται στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Ωστόσο το να προέρχονται τα ¾ των καινούργιων μοντέλων της παγκόσμιας αυτοκινητοπαραγωγής από έναν μόνο καπιταλισμό (τον κινεζικό) είναι μια απειλή μεγατόνων για κάθε «κύριο Tesla».

Κι εκεί έρχεται ο εμπορικός πόλεμος που κλιμακώνει η Ουάσιγκτον: όποιος θέλει να περιφρουρήσει την «εσωτερική αγορά του» θα χάσει την κινέζικη «υπεραγορά» και μαζί της ένα σύνολο ακόμα αγορών, που θα προτιμήσουν τα ίδιας (αν όχι καλύτερης) ποιότητας και σαφώς φτηνότερα κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα από εκείνα των ανταγωνιστών.

Έτσι κι αλλιώς η μόνη λύση (για τους ανταγωνιστές) είναι να εκμεταλλευτούν τα χαμηλά κινεζικά μεροκάματα επιτόπου· ανοίγοντας εργοστάσια στην κίνα. Αλλά αυτό δεν συνδυάζεται ούτε με δασμούς στις εισαγωγές (π.χ. στις ηπα) ούτε με άλλα προστατευτικά κόλπα.

Ο λόγος στους αμερικάνους συντηρητικούς please…