Tag: κίνα

Ο στρατός σαν θεραπευτήριο

Σάββατο 14 Μάρτη. Σίγουρα ο αμερικανικός στρατός δεν μασκαρεύτηκε σε νυχτερίδα. Τα βιοτεχνολογικά τμήματα της διαβόητης DARPA εμφανίζονται όμως σαν το «βαρύ πυροβολικό» του ψοφιοκουναβιστάν στην αντιμετώπιση του τρισκατάρατου covid-19.

Δεν είναι έκπληξη ότι η DARPA διαθέτει ειδικούς (και κάνει έρευνες) βιολογικού πολέμου· τόσο επίθεσης όσο και άμυνας. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν τώρα είναι να χαρτογραφήσουν τα ειδικά μονοκλωνικά αντισώματα που παράγουν τα β λεμφοκύτταρα σαν άμυνα στον covid-19. Προς στιγμήν μελετούν τα β λεμφοκύτταρα ενός αμερικάνου που αρρώστησε απ’ τον covid-19 και έγινε καλά, για να βρουν την χημεία της αντίδρασης του οργανισμού του.

Δεν είναι εύκολη δουλειά. Κανονικά πρέπει να γίνουν οι ίδιες αναλύσεις από πολλούς ασθενείς που ανένηψαν – τουλάχιστον 10 – με δεδομένο ότι μπορεί να υπάρχει γκάμα στα συγκεκριμένα μονοκλωνικά αντισώματα. Ο στόχος είναι να φτιαχτεί όχι ένα αντιcovid-19 εμβόλιο, αλλά ένα εμβόλιο “ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος”. Δεν θα είναι το ελιξήριο της αθανασίας· απλά μια πολιτική χρήση μιλιταριστικών ερευνών…

Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτή η στρατιωτική έρευνα θα χρειαστεί άλλους 3 μήνες για να φτάσει σε σημείο αξιοποίησης. Άλλο ένα πρόβλημα: οι αντίστοιχες κινεζικές δομές έχουν ξεκινήσει μια παρόμοια έρευνα πριν 2 μήνες. Αν το Πεκίνο καταφέρει να βρει πρώτο αυτό που ψάχνει η DARPA (κάτι που δεν θα πρέπει να αποκλειστεί καθόλου…) θα είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν την πρώτη εκτόξευση ανθρώπου – Gagarin – στο διάστημα (απ’ την τότε σοβιετική ένωση) την άνοιξη του 1961…

Είναι καιρός για τέτοια; Είναι καιρός εκτός απ’ τον «πόλεμο» για τις επικοινωνίες 5G (αλλά και τις κβαντικές τέτοιες…) να αναγκαστεί το ψοφιοκουναβιστάν να παραδεχτεί ότι χάνει και τον «πόλεμο» στις βιοτεχνολογίες;

(Επ’ ευκαιρία: μέσα στην μεγα-φιλολογία του θανάτου το γεγονός ότι ένα ποσοστό μεγαλύτερο απ’ το 70% όσων «κολλάνε» τον covid-19 είτε δεν αρρωσταίνουν καθόλου («ασυμπτωματικοί») είτε αρρωσταίνουν τόσο ελαφρά ώστε σχεδόν δεν το προσέχουν, θεωρείται αδιάφορο… Το γεγονός (μέρος της «πραγματικής» πραγματικότητας!) είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει αντισώματα ικανά να «καταστείλουν» τον «Ιό τον Αναμενόμενο», και το κάνει εύκολα, και χωρίς την ενίσχυση εμβολίου – για τα ¾ των μολύνσεων σίγουρα. Το άλλο ¼ ασφαλώς και θα χρειαζόταν ένα εμβόλιο…

Ναι, αυτό είναι κάτι αδιάφορο για την καθεστωτική οργάνωση της κοινωνικής παράνοιας. Θα αποκτήσει ενδιαφέρον και θα ανακοινωθεί με τις δέουσες τυμπανοκρουσίες ΜΟΝΟ όταν θα σερβιριστεί σαν «η σωτήρια ανακάλυψη» κάποιου εργαστηρίου βιολογικού πολέμου….)

Virus economy 2

Πέμπτη 12 Μάρτη. Αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη το (πολύ σημαντικό για εμάς) ζήτημα του πως η ιδεολογία και το Θέαμα είναι ικανά να παράγουν ακόμα και διαλυτικές – σε πρώτη φάση – μαζικές συμπεριφορές, πρέπει να τονίσουμε αυτό: η περατζάδα του covid-19 οδηγεί στα όριά τους (και μπορεί να οδηγήσει και σε κατάρρευση) τα συστήματα υγείας· τις δομές που, με διαδοχικές εξελίξεις, έχουν ιστορία όσο και εκείνη του φορντικού κράτους. Η σοβαρή πίεση που δέχονται τα συστήματα υγείας (δημόσια ή ιδιωτικά δεν κάνει διαφορά) είναι διπλή. Απ’ έξω και από μέσα. Απ’ την μεριά της «ζήτησης υπηρεσιών υγείας» (και μάλιστα για βαριές περιπτώσεις) αλλά και απ’ την μεριά της «προσφοράς» (του προσωπικού, κλινικών και εργαστηριακών γιατρών, νοσοκόμων, υλικών, κλπ). Σε μια, ας την πούμε έτσι, «επιπλέον καινούργια γρίπη» (ακόμα και μικρής φονικότητας) τα νέα κρούσματα με επιπλοκές προστίθενται στην ενδεχομένως βεβαρυμένη ρουτίνα των νοσοκομείων· την ίδια στιγμή που γιατροί ή και νοσοκόμοι αρρωσταίνουν και οι ίδιοι, κι άρα μειώνονται ποιοτικά και ποσοτικά εκείνοι/ες που πρέπει να κάνουν την περίθαλψη.

Το «κινεζικό παράδειγμα» το έδειξε καθαρά αυτό, λαμβάνοντας ακόμα και βίαια μέτρα σε πρώτο χρόνο. Σε ένα κράτος με πληθυσμό σχεδόν 1,4 δισεκατομμύρια ψυχές και με αναπτυγμένο δημόσιο σύστημα υγείας, από ένα σημείο εξάπλωσης του covid-19 και μετά η ισορροπία ανάμεσα στη «ζήτηση υπηρεσιών υγείας» και στην «προσφορά» θα μπορούσε να έρθει σε τέτοιο σημείο ώστε να είναι, απλά, αδύνατο να υπάρχει αποτελεσματικό έργο στη δεύτερη. Όταν έχουν αρρωστήσει βαριά τόσοι πολλοί απ’ την μια μεριά και οι διαθέσιμοι για περίθαλψη είναι λιγότεροι απ’ όσους χρειάζονται (ή έχουν γίνει ακόμα λιγότεροι επειδή αρκετοί είναι οι ίδιοι άρρωστοι) το σύστημα καταρρέει.

Γι’ αυτό το κινεζικό καθεστώς επιχείρησε (και πέτυχε) ακόμα και με βίαιες απαγορεύσεις αρχικά τον περιορισμό της ζώνης «κίνησης» του covid-19· έτσι ώστε να μπορεί να ρίχνει σ’ αυτήν την ζώνη, κατά κύματα και για όσο χρειαζόταν, «φρέσκιες υγειονομικές δυνάμεις» (υποδομές, γιατρούς, νοσοκόμους, υλικά, κλπ) απ’ την υπόλοιπη επικράτεια, έχοντας εξασφαλίσει ότι είναι υγιείς και φροντίζοντας να μην αρρωστήσουν στη διάρκεια της «θητείας» τους στην Wuhan.

Στην κλίμακα της ε.ε., με πληθυσμό το ¼ του κινεζικού, η εμφάνιση και ο αρχικός πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων στην βόρεια ιταλία δεν θα έπρεπε να είναι ιταλικό ζήτημα! Αν το μάθημα της κίνας είχε περάσει έγκαιρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, το τελευταίο που θα χρειαζόταν – in case of emergency – θα ήταν η ανεξαρτησία των εθνοκρατικών συστημάτων υγείας. Αν αντί να λοιδωρηθεί είχε προσεχτεί το κινεζικό παράδειγμα θα είχε γίνει σαφές πως οπουδήποτε (στην ευρωπαϊκή ήπειρο και, οπωσδήποτε, στη ζώνη Σέγκεν) εμφανιστεί ένας αρχικά γρήγορος πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων (της τάξης μερικών δεκάδων) θα ακολουθήσει, πιθανότατα, μια κρίση πόρων και χειρισμών αντιμετώπισης της διασποράς. Ο πρώτος στόχος του Πεκίνου δεν ήταν ο περιορισμός του απόλυτου αριθμού κρουσμάτων, αλλά ο δραστικός περιορισμός του ρυθμού αναπαραγωγής των κρουσμάτων. Τα κατάφερε κρατώντας αυτόν τον ρυθμό κάτω απ’ τις δυνατότητες του ρυθμού περίθαλψης που μπορούσε να πετύχει το επιστρατευμένο σύστημα υγείας όχι της επαρχίας Wuhan, αλλά με ενισχύσεις απ’ έξω.

Σε μια τέτοια κρίση αποδεικνύεται μοιραίο το να περιμένει κανείς το αν οι «τοπικές δυνάμεις» θα «αντέξουν». Μπορεί ναι· όμως αν όχι το πράγμα θα αρχίσει να ξεφεύγει πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα είναι δυνατόν να ελεγχθεί. Όταν ο Κόντε έβαλε σε καραντίνα τον ιταλικό βορρά, οι βόρειοι μπήκαν στα αμάξια τους και κατέβηκαν προς το νότο – πράγμα που σήμαινε ότι αυτό το δεύτερο ή τρίτο κύμα διασποράς του covid-19 απειλούσε πια να γονατίσει όλο το ιταλικό σύστημα υγείας. Όπως περίπου έχει συμβεί.

Αποδεικνύεται πως κανένα ευρωπαϊκό κράτος και, κυρίως, κανένας θεσμός σε κλίμακα ε.ε. δεν είχε προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή περιφέρεια σαν την ευρωπαϊκή Wuhan. Προφανώς τα απαγορευτικά μέτρα δεν θα μπορούσαν να είναι (σίγουρα όχι ακαριαία) «κινεζικού τύπου». Ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο μεταφοράς πόρων (ανθρώπων και υλικών) από το ένα κράτος στο άλλο – για να ενισχυθεί η «αντίδραση» του θιγόμενου συστήματος υγείας όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά θα ήταν δυνατόν.

Δεν λέμε τίποτα καινούργιο. Η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», για τις πυρκαγιές (ή για τους σεισμούς) υπάρχει μεν αλλά στη βάση διακρατικών αιτημάτων και διακανονισμών – και τέτοιου είδους φυσικές καταστροφές δεν είναι καν και καν μεταδοτικές με τον τρόπο που είναι μια επιδημία. Απ’ την άλλη η «μεγα-απειλή των επιδημιών», που επανέρχεται τακτικά εδώ και πολλά χρόνια, δεν προκάλεσε την δημιουργία, τον σχεδιασμό και την δράση ευρωπαϊκών υπερεθνικών μηχανισμών έκτακτης ανάγκης. Κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα υπάρχει – κεντρικός σχεδιασμός και διαχείριση έκτακτων υγιειονομικών καταστάσεων (και, το είπαμε, αφήνουμε στην άκρη την σοβαρότητα ή την μυθοποίησή τους) όχι. Εν τέλει, κάποια φορά, μπορεί ένας ιός να είναι και γρήγορος και killer – ραντεβού για μονομαχία πάντως δεν θα δώσει. Αυτά που με καμάρι λέγονται «σύνορα» είναι για να κρατούν έξω απ’ το κάστρο τους φυγάδες των πολέμων που (και) το κάστρο κάνει αλλού· οι μικροοργανισμοί δεν χαμπαριάζουν από τέτοια!

Ο εθνικισμός στην ευρώπη κρατάει καλά – ακόμα κι αν παραλύει με τέτοιον τρόπο όπως ο τωρινός…

(φωτογραφία: τα περισσότερα απ’ τα νοσοκομεία έκτακτης ανάγκης που δημιουργήθηκαν σε χρόνο dt στο Wuhan έχουν αδειάσει. Θα λυθούν και θα αποθηκευτούν – για όποτε ξαναχρειαστούν…)

Το «νέο κράτος πρόνοιας»

Τετάρτη 11 Μάρτη. Αντιγράφουμε απ’ την εντόπια δημοσιογραφία, κάτω απ’ τον τίτλο «η στρατηγική των κινέζων αποδίδει καρπούς»:

…Την επιτυχία της στρατηγικής της Κίνας στο χειρισμό της επιδημίας του κορωνοϊού υπογράμμισε εξάλλου και ο ΠΟΥ το Σαββατοκύριακο. «Κατάφεραν να αλλάξουν την πορεία μιας επιδημίας χωρίς εμβόλιο, πράγμα εξαιρετικό», τόνισε ο δρ Μπρους Έιλγουορντ, σύμβουλος του ΓΓ του ΠΟΥ, κατά την επιστροφή του από την Κίνα. Παρά την έκταση της κρίσης και την υψηλή μεταδοτικότητα του κορωνοϊού οι Κινέζοι εμπόδισαν τη διάδοσή του εφαρμόζοντας μια στρατηγική τοποθέτησης σε καραντίνα μερικών μεγάλων πόλεων και επιστρέφοντας σε βασικές πολιτικές δημόσιας υγείας. «Είναι το μήνυμα που είδαμε στην Κίνα – και μια από τις μεγάλες εκπλήξεις», επεσήμανε ο δρ Έιλγουορντ. Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής; Η αποθεραπεία άνω του 70% όσων είχαν νοσήσει, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε χθες ο ΠΟΥ.

Την επιτυχία των μέτρων που ελήφθησαν στην Κίνα υπογραμμίζει και η λοιμωξιολόγος και διευθύντρια του ερευνητικού κέντρου Inserm στη Γαλλία, Μαρί Πωλ- Κιενί: «Είναι λίαν θετικά τα νέα. [Οι Κινέζοι] συνεχίζουν να ταυτοποιούν όλα τα κρούσματα, να ιχνηλατούν τις επαφές τους. Οι αριθμοί αυτοί είναι το αποτέλεσμα αυτή της πολιτικής και της απομόνωσης των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε αφελώς ότι όλα έχουν τελειώσει. Πρέπει να περιμένουμε να επιβεβαιωθεί αυτή τη τάση [υποχώρησης των κρουσμάτων], λέει το πρώην μέλος του ΠΟΥ, σημειώνοντας ότι οι ενίοτε ακραίες μέθοδοι που εφήρμοσαν οι κινεζικές Αρχές δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε δυτικές χώρες…

Το τι μπορεί και το τι δεν μπορεί (και με ποια αποτελεσματικότητα) να αντιγραφτεί στη δύση απ’ το «κινεζικό παράδειγμα» είναι (λέμε) ένα κρίσιμο – μπορεί και το κρισιμότερο – ζήτημα που αναδεικνύεται πίσω απ’ την σε εξέλιξη «κρίση υγείας». Ενόσω η δυτική δημαγωγία ασκούσε τον αντισινισμό της όσο καιρό ο covid-19 μπορούσε να θεωρείται μια εξωτική τραγωδία, το Πεκίνο διαμόρφωσε ένα μοντέλο υγειονομικής διαχείρισης, με το οποίο συγκρίνονται πια υποχρεωτικά οι δυτικές κρατικές πράξεις. Πρόκειται για εκείνο που ήθελε να αντιμετωπίσει τόσο το pivot της Ουάσιγκτον επί Ομπάμα, όσο και οι τιμωρίες και ο εμπορικός πόλεμος του αμερικανικού καπιταλισμού κατά του κινέζικου επί ψόφιου κουναβιού: το να ορίσει το Πεκίνο τα στάνταρ του πλανήτη σε διάφορους τομείς.

Αλλά τα ορίζει, και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: είναι ο καπιταλισμός idiots! Τώρα όμως, σ’ αυτόν τον βασικό και κρίσιμο ορίζοντα των παγκόσμιων συσχετισμών δύναμης, ο πλανήτης μπαίνει σε μια καινούργια περίοδο, που θα είναι σύντομη αλλά θα την διαδεχτεί μια άλλη μεγαλύτερης διάρκειας.

Αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως δείχνουν τώρα, ο μεν κινεζικός καπιταλισμός μπαίνει σε μια φάση ανάρρωσης («επιστροφή στην κανονικότητα») την ώρα που ο δυτικός (ευρωπαϊκός και βορειοαμερικανικός) έχει αρχίσει να σκαρφαλώνει προς την κορύφωση του covid-19 δράματος, με όλες τις οικονομικές συνέπειες. Μάλιστα, ενώ ο κινεζικός κύκλος θα έχει κρατήσει (μετρώντας απ’ τις αρχές Γενάρη) χοντρικά 2,5 μήνες, ο αντίστοιχος δυτικός κύκλος (που ας θεωρήσουμε ότι άρχισε στα μέσα Φλεβάρη) το πιθανότερο είναι να κρατήσει περισσότερο… Κι αυτό επειδή «οι ακραίες μέθοδοι που εφήρμοσαν οι κινεζικές αρχές δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε δυτικές χώρες» – δυστυχώς και προς το παρόν! (που θα έλεγαν τα δυτικά αφεντικά…). Σ’ αυτό το διάστημα η κινεζική επικράτεια (και κάποιες ακόμα ασιατικές, όπως αυτή της νότιας κορέας) μπορεί να μπει υποχρεωτικά σε μια επιφυλακή ελέγχου των αφίξεων απ’ την δύση αλλά και των μετακινήσεων προς αυτήν· για να μην «ξανακυλήσει» ο covid-19. Σε μια αντίστροφη ημι-καραντίνα.

Στην «κανονική» εκδοχή των πραγμάτων, όταν τα δυτικά κράτη / καπιταλιστικοί σχηματισμοί θα αρχίσουν να ξαναμπαίνουν σιγά σιγά σε «ήρεμα νερά» από την άποψη της επιδημίας, ο κινεζικός θα είναι full stream – έτοιμος να καταπιεί τα πάντα. Ας τοποθετήσουμε αυτήν την ιστορική φάση χοντρικά στις αρχές του ερχόμενου φθινόπωρου. Παρόλο που αυτό που περιγράφουμε είναι ένα γενικόλογο σχήμα, αντιστοιχεί στη διαφορά φάσης στην παγκόσμια εκδήλωση της covid-19 επιδημίας / τρομοκρατίας. Η οποία διαφορά φάσης φαίνεται τώρα καθαρά ότι θα λειτουργήσει υπέρ του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου.

Στράφι πήγαν οι κατηγορίες, οι κοροϊδίες και οι θεωρίες συνωμοσίας σε βάρος του…

Τομές στο κοινωνικό έδαφος

Τετάρτη 11 Μάρτη. Να πλένετε καλά τα χέρια σας – να μην τα βάζετε στο στόμα, στη μύτη ή στα μάτια – να μην φταρνίζεσθε στα μούτρα των άλλων – να μην κάνετε χειραψίες – φιλιά στο στόμα ή στα μάγουλα τέλος – μην φτύνεστε μεταξύ σας – να κάθεστε σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου ο ένας απ’ τον άλλον – αν νοιώθετε αδιαθεσία τύπου κρυολογήματος μην βγαίνετε απ’ το σπίτι…

Αυτός ο ενδεικτικός κατάλογος (που περιλαμβάνει από παλιές συμβουλές καλών τρόπων μέχρι καινοφανείς απαγορεύσεις) συνιστά τις ατομικές υποχρεώσεις των υπηκόων ενόψει της καταραμένης λαίλαπας. Είναι ο ατομικός οπλισμός τους σ’ αυτήν την «μάχη»…

Απ’ την μεριά τους τα κράτη επεμβαίνουν στη μεγάλη κλίμακα, που αυτή τη φορά δεν είναι αποκλειστικά η οργάνωση των νοσοκομείων και των συστημάτων υγείας, η διανομή εμβολίων ή η ειδική φροντίδα των «ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων». Αυτή τη φορά το βασικό κρατικό μενού είναι η χωροταξία και ο έλεγχος της κυκλοφορίας. Ο καπιταλισμός, για τον οποίο διάφοροι ανόητοι έγραψαν (και πολλοί περισσότεροι πίστεψαν) ότι έχει εξαϋλωθεί και «απεδαφικοποιηθεί» εντελώς και για πάντα επιστρέφει στο έδαφος. Κι όχι απλά επιστρέφει· το καταλαμβάνει δια της βίας (των νόμων και της τάξης) και διακηρύσσει για μια ακόμα φορά (η προηγούμενη ήταν η «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας») – κι αυτή τη φορά πολύ πιο κατηγορηματικά – ότι α) δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο εδάφους που είναι αδιάφορο για τον έλεγχο (για το καλό της δημόσιας υγείας…) και β) ότι αυτό που προς το παρόν μοιάζει σαν «κατάσταση εξαίρεσης» είναι η επερχόμενη κανονικότητα. «Για το καλό όλων».

Η διαφορά ανάμεσα στην μικροκλίμακα του «ατομικού οπλισμού», της θωράκισης των μοριακών Εγώ, και στην μεγακλίμακα του χωροτακτικού κρατικού ελέγχου έχει προκαλέσει ένα υπόγειο, ανομολόγητο και με γκέλες εκφραζόμενο σοκ τους πρωτοκοσμικούς πληθυσμούς. Γι’ αυτούς τους πληθυσμούς επί τουλάχιστον 2 γενιές ο δημόσιος χώρος / χρόνος ήταν το κατεξοχήν πεδίο ελεύθερης κίνησης των μικροκλιμάκων, των ατομικών Εγώ, των εγωϊσμών, των κατά βούληση υλικών και συμβολικών συναλλαγών / ανταλλαγών. Εν τέλει όλων των παραλλαγών του Και Ως Εμπόρευμα Έσεσθαι: η αγορά σαν καθημερινό βίωμα… Τι πάει να πει «κλειστείτε σπίτι σας;» Τι πάει να πει να κάθεστε στα καφέ μπαρ σε απόσταση ενός μέτρου ο ένας απ’ τον άλλον; Τι πάει να πει απαγορεύονται οι χειραψίες;

Ένας καλός σύντροφος παρατήρησε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία σχεδόν δύο αιώνων κρατικής διαχείρισης της υγείας η καραντίνα (η απαγόρευση κίνησης, ο εγκλεισμός), που είναι παλιά ιστορία, δεν αφορά τους «ασθενείς» – αφορά τους πάντες! Το «εν δυνάμει φορέας» και το «εν δυνάμει άρρωστος» εξαφανίζει το “υγιής”· και η κρατική διαχείριση γεφυρώνει την ψυχροπολεμική ταμπέλα του πολιτικού «συνοδοιπόρου» (στα μέρη μας· αλλού είχε άλλο όνομα) άρα εν δυνάμει ανατροπέα, και την «επιτυχία» της HIV εποχής, όπου ο positive δεν ήταν πια ο ασθενής με την παλιά έννοια των κλινικών συμπτωμάτων αλλά ο «εν δυνάμει…» άρρωστος. Αν υπάρχει νομιμοποίηση στην επιστροφή της γενικής βιοπολιτικής χωρο-ταξίας του κεφάλαιου στον 21ο αιώνα, είναι επειδή όλοι είμαστε “εν δυνάμει επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία”….

Ο αδιαφοροποίητος χαρακτήρας της ανοικτής και ακαριαίας «ανακατάληψης του εδάφους» και η επιβολή των υγιεινιστά σωστών συμπεριφορών, δηλαδή το δίπολο μεγακλίμακας – μικροκλίμακας με όρους υγιεινιστικής τάξης, δεν πέφτει απ’ τον ουρανό. Λίγο πριν πέσει, τα φορετά γκάτζετ που μετράνε την θερμοκρασία, τους σφιγμούς, τα βήματα ή το άγχος όποιου τα φοράει, είχαν γίνει ήδη αποδεκτά σε μεγάλη έκταση (πρόκειται για εμπορεύματα εταιρειών)· όσο το ότι κάθε σωστός εργαζόμενος πρέπει να φοράει ένα τέτοιο που του δίνει το αφεντικό – για το καλό το δικό του και το καλό της επιχείρησης.

Για να το πούμε διαφορετικά, μέσα «σ’ ένα σύννεφο καπνού»: το πως τα ατομικά, ιδιωτικά Εγώ – γεννήτριες δεδομένων και τα big data ενώνονται «σε σάρκα μία» (μια υλικότατη υπερκωδικοποίηση…), υπό κρατική διεύθυνση (που το κινέζικο παράδειγμα επιβεβαίωσε ότι είναι αποτελεσματικότερη απ’ τις διάχυτες εταιρικές), είναι η διακύβευση που θα αφήσει πίσω του στον «δυτικό κόσμο» αυτός ο τσαχπινογαργαλιάρης covid-19, όταν θα έχει περάσει κι αυτός στην ιστορία.

Η επέλαση… της επέλασης!

Σάββατο 7 Μάρτη. Τώρα που η υπόθεση (ή το θέαμα) του covid-19 έχει γίνει παγκόσμιο show, μοιάζει να ξεκαθαρίσουν ορισμένα στοιχεία της (δυτικής) σκηνοθεσίας του. Που γύρισε μπούμερανγκ.

Στην πρώτη φάση της εμφάνισης του λεγάμενου, στην κινεζική Wuhan, προέκυψε ότι οι τοπικές αρχές μάλλον αδιαφόρησαν για την περίπτωση. Αυτή η αδιαφορία κράτησε για μερικές ημέρες. Ωστόσο τα νέα (της εμφάνισης του covid-19) μαθεύτηκαν γρήγορα διεθνώς, από τον κινέζο οφθαλμίατρο Li Wenliang, που εντόπισε στις 30 του περασμένου Δεκέμβρη «περιπτώσεις τύπου SARS» στο νοσοκομείο που δούλευε στην Wuhan· και “ανέβασε” την σχετική διάγνωση σε μια ομάδα συζήτησης στο WeChat.

Αυτή η “διαρροή”, πριν γίνουν γνωστά τα στοιχεία “γενετικής ταυτότητας” του “νέου κορονοϊού”, και οπωσδήποτε η θνησιμότητά του, επέτρεψε στα δυτικά μήντια να συσκευάσουν την είδηση περί “κορονοϊού” με κάθε διαθέσιμη δόση αντισινισμού. Υπήρχε ένα προηγούμενο: στην περίπτωση του SARS, που είχε ξεκινήσει επίσης μια κινεζική επαρχία (την Foshan) στα τέλη του 2002, το κινεζικό καθεστώς είχε κρύψει την επιδημία για σχεδόν μισό χρόνο· και ο ιός τότε ήταν επίσης «κορονοϊός». Τότε όμως το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο θεωρούνταν απ’ την δύση απλά το «εργοστάσιο των φτηνών ειδών». Οπότε η απόκρυψη καταγγέλθηκε μεν, αλλά ο αντισινισμός δεν ήταν βασικό στοιχείο της ειδησειογραφίας.

Στις αρχές του 2020 τα (παγκόσμια) δεδομένα ήταν διαφορετικά. Στα τέλη του Γενάρη η μόλυνση είχε εξαπλωθεί, και το κινεζικό καθεστώς είχε αρχίσει να παίρνει δραστικά μέτρα. Αλλά το θέμα παρέμενε ακόμα (από μηντιακή άποψη) κινεζική υπόθεση. Και παρότι σήμερα πια, με δεδομένο το τι συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου, όλο και περισσότεροι «ειδικοί» αναγνωρίζουν ότι το Πεκίνο αντέδρασε υποδειγματικά (και αποτελεσματικά), για μερικές εβδομάδες όπου ο covid-19 παρέμενε αποκλειστικά (ή κυρίως) κινεζική υπόθεση, ο αντισινισμός «διασκέδαζε» με την διασπορά (στα δυτικά μήντια και παραμήντια) διάφορων θεωριών συνωμοσίας – μαζί με την καθημερινή επίδειξη του αυξανόμενου αριθμού κρουσμάτων και θυμάτων (στην κίνα).

Υπήρξε μια σαδιστική διόγκωση του «κακού – που – είχε – βρει – την – αυταρχική – κίνα» (ακόμα και στο μεγαλύτερο μέρος του Φλεβάρη, όταν είχαν αρχίσει να υπάρχουν δεκάδες κρούσματα εκτός κίνας…) άλλοτε μέσα απ’ τις φήμες ότι ο covid-19 είναι ιός βιολογικού πολέμου του κινεζικού στρατού που διέφυγε κατά λάθος από ειδικό εργαστήριο, και άλλοτε μέσα απ’ τις φήμες ότι οι νεκροί είναι δεκαπλάσιοι, εκατονταπλάσιοι, και ότι το καθεστώς τους κρύβει.

Παρότι ο covid-19 ήταν ακόμα «μακρινός» (απ’ τον «πολιτισμένο κόσμο» της δύσης…), και εξαιτίας ακριβώς του γεγονότος ότι ήταν μακρινός αλλά και σ’ ένα μέρος που πρέπει να θεωρείται εχθρικό (στην κίνα…), η κατασκευή του φόβου στη δύση (αυτό που λέγεται «τρομοκρατία») προχώρησε εύκολα και «κανονικά». Το γεγονός ότι ο covid-19, παρά την σχετικά εύκολη μεταδοτικότητά του (επιπέδου γρίπης) ήταν ελάχιστα φονικός απαλείφθηκε απ’ την τρομοκρατική δημαγωγία: αν ήταν δυνατόν να σκοτώσει εκατομμύρια κινέζους και να γονατίσει τον κινέζικο καπιταλισμό (ακόμα καλύτερα: να προκαλέσει εξέγερση κατά του καθεστώτος!) θα ήταν τέλειος!

Το ανομολόγητο δέος

Σάββατο 7 Μάρτη. Η υπερ-εκστρατεία του Πεκίνου απέναντι στην επιδημία ήταν εντυπωσιακή από πολλές (και αντιθετικές μεταξύ τους) απόψεις. Το κινεζικό καθεστώς δεν είχε να προστατέψει μόνο την υγεία των υπηκόων του· καθόλου ασήμαντο. Είχε να προστατέψει και την διεθνή του υπόληψη! Αν δεν υπερέβαλε με εντυπωσιακές προσπάθειες να ελέγξει την διάδοση του ιού θα ήταν πανεύκολο να κατηγορηθεί ότι «δηλητηρίασε τον πλανήτη»…

Αλλά και η ίδια η υπερεκστρατεία δημιουργούσε στη δύση (τόσο στους δημαγωγούς όσο και στα κοπάδια των υπηκόων) ανάμικτα αισθήματα. Το να μπαίνουν σε καραντίνα ολόκληρες πόλεις ή/και επαρχίες (με δεκάδες εκατομμύρια κατοίκων) έμοιαζε να επιβεβαιώνει την αυταρχικότητα του καθεστώτος… Η άμεση κινητοποίηση 10.000 στρατιωτικών γιατρών ήταν επίσης κάτι αδιανόητο για οποιοδήποτε δυτικό κράτος… Και τα δύο μαζί, σαν μοναδικές παγκόσμια κινεζικές δυνατότητες κάλλιστα μπορούσαν να εννοηθούν σαν «απόδειξη» ότι το πρόβλημα είναι κινεζικό, και ότι είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι το καθεστώς παραδέχεται…. Αλλά το να κατασκευάζονται δύο κανονικά νοσοκομεία δυναμικότητας 1000 κρεβατιών το καθένα εκ του μηδενός μέσα σε 10 ημέρες;

Ουσιαστικά, πριν τα δυτικά κράτη / κεφάλαια αποκτήσουν πρόβλημα δημόσιας υγείας λόγω του covid-19, είχαν συσσωρεύσει μερικά άλλα προβλήματα:

Α) Ο αντισινισμός είχε κατασκευάσει εκείνη την απώθηση που μια χαρά θα δούλευε αν ο ιός είχε αποκλειστικά ασιατικά γούστα· (αλλά οι «ειδικοί» καταλάβαιναν ότι αυτό αποκλείεται να συμβεί…)

Β) Οι θεωρίες συνωμοσίας και οι φήμες απ’ την μια μεριά και η υπερεκστρατεία του Πεκίνου απ’ την άλλη είχαν λειτουργήσει σαν «αποδείξεις» ότι πρόκειται για έναν εξολοθρευτή ιό· παρότι τα αντικειμενικά δεδομένα έδειχναν επίμονα το αντίθετο·

Γ) Τα ίδια τα μεγέθη (ανθρώπων, πόρων κάθε είδους) που μπορούσε να διαχειρίζεται το Πεκίνο δημιούργησαν αναπόφευκτα ένα μέτρο σύγκρισης·

Δ) Οι δυτικοί πληθυσμοί, με ιδιαίτερα αυξημένες υγιεινιστικές υποχονδρίες απ’ την μια μεριά, και ιδιαίτερα αυξημένο ατομισμό / ναρκισισμό απ’ την άλλη, θα ήταν απίθανο να συμπεριφερθούν σαν τον κινεζικό…

Φαίνεται πως διάφορα δυτικά κράτη, είτε δεν μπορούσαν να προετοιμαστούν για «αντιμετώπιση α λα κίνα» της επιδημίας αν εμφανιζόταν στα εδάφη τους, είτε δεν φρόντισαν έγκαιρα να προσγειώσουν την προπαγάνδα, τονίζοντας έγκαιρα πως δεν έρχεται «το τέλος του κόσμου»: η ψυχο-ιδεολογική κατάσταση των πληθυσμών είναι βασική παράμετρος για την (κρατική, κεντρική) διαχείριση ακόμα και πιο απλών ζητημάτων.

Το panic or not? λειτουργεί, σε τελευταία ανάλυση, σαν κρίσιμος οικονομικός παράγοντας. Σε καπιταλισμό ζούμε!

Η «αντιπαγκοσμιοποίηση»

Σάββατο 7 Μάρτη. Είναι εύκολο να «μυριστεί» κανείς μια παράπλευρη συνέπεια της εμφάνισης του cobid-19 (μαζί με τους σχετικούς πανικούς, light ή hard) σε σχέση με την συνεχιζόμενη καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση: την ανανέωση της αυταπάτης της εθνοκρατικής οχύρωσης. Για παράδειγμα η απαγόρευση ταξιδιών και εκδρομών εκτός συνόρων (και, κατά συνέπεια, οι ακυρώσεις όλο και περισσότερων αεροπορικών δρομολογίων), άρα το σε εξέλιξη «κρασσάρισμα» της παγκόσμιας βιομηχανίας τουρισμού, έχει σοβαρές οικονομικές συνέπειες· την στιγμή που οι «ανθρώπινες απώλειες» απ’ τον covid-19 είναι επίμονα πολύ μικρότερες από εκείνες της εποχικής γρίπης, η οποία δεν επηρεάζει (ή επηρεάζει ελάχιστα) τις καπιταλιστικές λειτουργίες. Πως νομιμοποιείται όμως αυτή η απαγόρευση; Με την αόριστη πεποίθηση ότι ο εθνοκρατικός χώρος είναι «πιο ασφαλής» από υγιεινιστική άποψη.

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν οι οικονομικές συνέπειες της παγκόσμιας covid-19 διαταραχής ήταν προσχεδιασμένη ή/και ζητούμενη. Η γνώμη μας είναι πως «όχι» – ένα «όχι» όμως που στέκεται στο έδαφος ενός οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, που γίνεται όλο και περισσότερο με εθνοκρατικές σημαίες.

Οι ζημιές σε διάφορους καπιταλιστικούς τομείς μπορούν να γίνουν, τουλάχιστον εν μέρει, κέρδη για άλλους. Αν, για παράδειγμα, αργήσει να επανέλθει η εμπιστοσύνη στην (υγιεινιστική) ασφάλεια διάφορων τουριστικών προορισμών ανά τον πλανήτη, θα επωφεληθούν σε κάποιο βαθμό οι «εθνικοί» τέτοιοι. Όταν θα βρεθεί το εμβόλιο οι φαρμακοβιομηχανίες θα ανάψουν πυροτεχνήματα. Σε άλλες περιπτώσεις (όπως η βιομηχανία της διασκέδασης ή τομείς μαζικής παραγωγής είτε στον δευτερογενή είτε στον τριτογενή) ίσως δεν υπάρξουν άμεσα κερδισμένοι. Ωστόσο το κινέζικο μοντέλο (της οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας) έχει ήδη νικήσει.

Γιατί; Επειδή έδωσε συγκεκριμένη μορφή σ’ αυτό που ονειρεύονταν τα αφεντικά σ’ όλες τις δυτικές δημοκρατίες, στις (πραγματικές ή όχι) επιδημίες των 2 τελευταίων δεκαετιών. Έδωσε συγκεκριμένη μορφή (και έκανε όλες τις κινήσεις) στην πρακτική σύνδεση / σύνθεση της διαχείρισης του πεδίου της δημόσιας υγείας με εκείνο της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, με προδιαγραφές 21ου αιώνα.

Η εταιρεία ξέρει… Το κράτος;

Πέμπτη 5 Μάρτη. Τα (επίσημα) στοιχεία δείχνουν ότι το κινεζικό κράτος έχει καταφέρει να ελέγξει κατ’ αρχήν την εξάπλωση των μολύνσεων και ύστερα (κατά συνέπεια) τους θανάτους απ’ τον σταθερά «αδύναμο» covid-19. Τα καινούργια κρούσματα στην κινέζικη επικράτεια είναι αισθητά λιγότερα απ’ ότι σε κράτη με πολύ μικρότερο πληθυσμό, όπως η νότια κορέα ή το ιράν – ή αυτό δείχνουν οι ανακοινώσεις. Το βέβαιο είναι ότι η πρωτοκοσμική δημαγωγία (ότι το Πεκίνο λέει ψέμματα και κρύβει την πραγματικότητα) έχει κοπάσει: τώρα ο «εχθρός» είναι στον πρώτο κόσμο, και οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει.

Έχουν ενδιαφέρον λοιπόν ορισμένοι ισχυρισμοί για το πως το κινεζικό κράτος κατάφερε να ελέγξει την διασπορά του covid-19 αξιοποιώντας τις δυνατότητες των νέων πληροφοριακών τεχνολογιών· ενώ τα δυτικά κράτη δεν θα τα καταφέρουν… Σαν κομβικό ζήτημα θεωρείται ο γεω-εντοπισμός – το διαρκές σήμα είτε μέσω gps είτε και χωρίς αυτό, που προσδιορίζει (με αυξανόμενη ακρίβεια) την θέση του καθενός διαρκώς – μέσω του τηλεχειριστηρίου της καθημερινής ζωής που λέγεται «smart phone».

Στον δυτικό κόσμο αυτά τα στοιχεία τα κατέχουν οι εταιρείες (google για παράδειγμα) ακόμα και ερήμην των χρηστών των δικτύων. Πρόκειται για εμπορικά αξιοποιήσιμα data… Αλλά τα κράτη δεν τα διαθέτουν στον αδιαφοροποίητο σωρό τους.

Αυτό δεν ισχύει με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Το κινεζικό καθολικό πανοπτικό (που είναι το ανομολόγητο Μεγάλο Όνειρο και για τα δυτικά αφεντικά!) δούλεψε αποτελεσματικά υπέρ των μηχανισμών υγιεινιστικής ασφάλειας, με τους κατάλληλους σύνθετους αλγόριθμους φυσικά.

Για παράδειγμα στην κίνα ισχύει κεντρική ψηφιακή καταγραφή των αγορών φαρμάκων από ιδιώτες· πράγμα που επέτρεψε στο κινεζικό κράτος να εντοπίζει μεμονωμένες «ύποπτες περιπτώσεις» με βάση π.χ. τα αντιπυρετικά που αγόραζαν, ακόμα κι αν δεν είχαν δηλωθεί πουθενά επίσημα. Επιπλέον, για κάθε εντοπισμένη περίπτωση, ανέλυαν αναδρομικά την κίνησή του / της (μέσω των ψηφιακών ιχνών των smartphones) εντοπίζοντας πολύ γρήγορα τα «στίγματα τηλεφώνων» (δηλαδή τις ταυτότητες) όσων είχαν έρθει σε άμεση επαφή μαζί της.

Δρώντας το κινεζικό κράτος (και όχι οι εταιρείες) σαν ο κεντρικός διαχειριστής των big data των υπηκόων (του καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους των 1,3 δισεκατομμυρίων…) κατάφερε να σχεδιάσει τους αποκλεισμούς πόλεων (ή και γειτονιών) και τις απαγορεύσεις μετακινήσεων όχι μόνο με βάση τα δεδομένα – της – στιγμής (τα οποία μπορεί να είναι κάθε φορά «αργά πια»…) αλλά κάνοντας αναδρομικές χαρτογραφήσεις και πιθανολογώντας εκδοχές της ήδη πραγματοποιημένης διασποράς του covid-19.

Είναι, λοιπόν, τα κατορθώματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης η “σωτηρία” και απ’ τις μεταδοτικές αρρώστιες; Αυτά τα κατορθώματα θα αλλάξουν πολλά, αυτό είναι βέβαιο. Και “η σωτηρία της υγείας” είναι ένα θαυμάσιο όπλο για λογαριασμό των κρατών, ώστε να καθιερωθεί (με την συναίνεση των υπηκόων φυσικά!!!!) η γενική ψηφιακή επιτήρηση, το καθολικό πανοπτικό, που είναι ήδη τεχνικά εφικτό· αλλά για λογαριασμό του κράτους, κι όχι μόνο της εμπορικής εκμετάλλευσης εκ μέρους των εταιρειών…

Να μια ακόμη αφορμή για κρυφή (;) ζήλεια των δυτικών αφεντικών απέναντι στο κινεζικό κράτος / κεφάλαιο: στην πολιτεία της Washington εντοπίστηκαν δύο περιπτώσεις μόλυνσης από covid-19, με απόλυτη γενετική ταύτιση του ιού, αλλά χωρίς να έχουν συναντηθεί οι φορείς μεταξύ τους· και την δεύτερη περίπτωση να αρχίζει όταν η πρώτη είχε περάσει το χρονικό όριο μετάδοσης. Επιπλέον βρήκαν οι ειδικοί ότι η μόλυνση επωαζόταν 6 βδομάδες πριν εκδηλωθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο covid-19 μεταδιδόταν επί 6 βδομάδες σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που δεν μπορούν να εντοπιστούν πια – παραμένοντας ωστόσο φορείς…

Για τους κινεζικούς αλγόριθμους (και το μονοπώλιο της πολιτικής και της τεχνολογικής εξουσίας!) αυτός ο αναδρομικός εντοπισμός θα ήταν παιχνιδάκι. Και, το πολύ πολύ, να έβαζαν σε καραντίνα ολόκληρη την πολιτεία…

(φωτογραφία: Η google ξέρει… που κόλλησες… Εσύ;)

Οι ταλιμπάν είναι καλοί;

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Στα μακρινά και ξεχασμένα (;) υψίπεδα του αφγανιστάν το ψοφιοκουναβιστάν λανσάρει “μια ειρηνευτική συμφωνία” με τους ταλιμπάν. Πρόκειται για την ίδια που “ψήνεται” πολλούς μήνες τώρα, αλλά είχε διακοπεί όταν οι ταλιμπάν επιτέθηκαν σε αμερικανική βάση.

Το να εμφανιστεί πολύ πρόσφατα στους καθεστωτικούς new york times άρθρο του υπαρχηγού των ταλιμπάν Sirajuddin Ηaqqani είναι οπωσδήποτε εντυπωσιακό: αν τελικά δεν είναι «τρομοκράτες» (όπως διατείνονται οι ηπα και συμμαχοί τους εδώ και σχεδόν 2 δεκαετίες…) τότε τι δουλειά έχει ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν; Καλή ερώτηση, την απάντηση την ξέρουν όλοι: σαν προκεχωρημένο φυλάκιο κατά της συμμαχίας Μόσχας – Πεκίνου – Τεχεράνης – Πακιστάν…

Απ’ τα όσα έχουν γραφτεί σχετικά μ’ αυτή τη συμφωνία προκύπτει ότι αυτό που επιδιώκει η Ουάσιγκτον είναι να κερδίσει χρόνο. Υπόσχεται ότι θα μειώσει τον κατοχικό στρατό της (με αδιαπραγμάτευτο κατώφλι τους 8.600 πεζοναύτες «με όλα τα απαραίτητα») αλλά αυτό μόνο αν η «εκεχειρία» κρατήσει ενάμιση χρόνο. Οι ταλιμπάν τι επιδιώκουν απ’ την μεριά τους; Θα συμβιβάζονταν με αμερικανικές (ή και νατοϊκές) βάσεις στο έδαφός τους με αντάλλαγμα την «αναγνώρισή» τους σαν νόμιμη εξουσία;

Τα δεδομένα δείχνουν πως όχι. Το κείμενο του Haqqahi λέει ξανά και ξανά ότι ο αμερικανικός στρατός πρέπει να φύγει εντελώς απ’ το αφγανιστάν. Δεν λέει βέβαια ότι θα πρέπει να φύγει αύριο... Αν όμως υπολογίσει κανείς ότι εδώ και πολύ καιρό η ηγεσία των ταλιμπάν έχει φανερές (και μυστικές) σχέσεις όχι μόνο με την Ισλαμαμπάντ (αυτές είναι δεδομένες) αλλά και με την Τεχεράνη, την Μόσχα και το Πεκίνο (τους εχθρούς του άξονα…) είναι σαφές ότι ο μόνος λόγος που θα μπορούσαν να αποδεχτούν όλοι αυτοί μια (όχι ασήμαντη…) αμερικανική παρουσία στο αφγανιστάν για κάποιο διάστημα είναι… επειδή εκεί ο us army είναι ουσιαστικά περικυκλωμένος! Απ’ την άλλη μεριά, μια κάποια «ειρηνευτική συμφωνία» μεταξύ Ουάσιγκτον και ταλιμπάν θα βοηθούσε το ψόφιο κουνάβι προεκλογικά: είναι το (ρωσικό και κινέζικο) «δώρο» για το οποίο είχαμε αναρωτηθεί πριν καιρό… Το ψόφιο κουνάβι θα μπορούσε να καμαρώσει ότι είναι ένας real ειρηνοποιός, και ότι πέτυχε εκεί που είχαν αποτύχει οι προηγούμενοι πρόεδροι… (Και «από του χρόνου βλέπουμε…»)

Μπορούμε να διατυπώσουμε την εικασία ότι για μερικούς μήνες οι ταλιμπάν θα ασχοληθούν κυρίως με την διευθέτηση των σχέσεών τους με άλλα αφγανικά κλαν· χωρίς, φυσικά, να παραδώσουν τα όπλα ή να σταματήσουν εντελώς την δράση τους. Το ψόφιο κουνάβι απ’ την μεριά του (με την άδεια των σωματοφυλάκων) θα τονώσει την προεκλογική του εκστρατεία κρατώντας ένα περιστέρι· για το αφγανιστάν. Το μπλοκ του Ινδοκούς θα επικεντρώσει (σε διάφορους συνδυασμούς…) είτε σε άλλα σημεία του ευρασιατικού project είτε στην ακόμα καλύτερη οργάνωσή του· ας πούμε μέσω της «συμμαχίας της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization / SCO).

Ειρήνη υμίν!!!

Μερικά ακόμα tips για τον covid-19 (1)

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Περιμένοντας μερικά ακόμα σημεία της υπόθεσης “πως θα πανικοβληθείτε με το τίποτα!”, μερικές επιπλέον (μη) λεπτομέρειες.

Α) Επειδή η ροπή δείχνει προς τις θεωρίες συνωμοσίας, το τονίζουμε – κι όποιος μπορεί να καταλάβει ας καταλάβει: είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η κατασκευή ενός γεγονότος απ’ την διαχείριση ενός γεγονότος. Οι δυτικές θεωρίες συνωμοσίας, επειδή στον πυρήνα τους είναι ακροδεξιές με βαθιά θρησκευτική (χριστιανική…) προέλευση, δίνουν “εξηγήσεις” αποκλειστικά (ή κυρίως) μέσω της “αποκάλυψης” κάποιου “ανώτατου δημιουργού” του ενός ή του άλλου συμβάντος: απ’ τους σεισμούς ως τις καπιταλιστικές κρίσεις. Η υλιστική, ιστορική διαλεκτική απ’ την μεριά της, παρότι δεν αγνοεί ότι υπάρχουν πράγματι γεγονότα που μπορεί να έχουν σχεδιαστεί και μεθοδευτεί εμπρόθετα (π.χ.: βόμβες στο ψαχνό), κατανοεί ότι αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Αν η θεϊκή εξουσία στηρίζεται σε μορφές “δημιουργών”, οι ανθρώπινες εξουσίες δουλεύουν μια χαρά σαν διαχειριστικές. Οι τεχνικές των εξουσιών ξεδιπλώνονται συχνά (και ισχυρά) στη διαχείρηση του α γεγονότος ή του β – αξιοποιώντας όπου είναι δυνατό το τυχαίο ή/και το καθεαυτό φυσικό (σεισμούς, κλιματικές αλλαγές, ηφαίστεια, κλπ). Στην πράξη μάλιστα, όχι στις κορυφές της εξουσίας αλλά και στην κοινωνική βάση / πάτο, η διαχείριση των περιστάσεων και όχι η κατασκευή τους είναι η ρουτίνα.

Β) Η πρώτη φορά που έχει υπόψη της η ασταμάτητη μηχανή ότι η κρατική διαχείριση (και όχι η διαφημιστική προπαγάνδα υπέρ των φαρμακευτικών εταιρειών) μιας “κρίσης υγείας” εμφανίστηκε επί σκηνής με αξιώσεις κρατικής βιοπολιτικής για τον 21ο αιώνα ήταν με την “γρίπη των χοίρων”, το 2009 – απ’ το γαλλικό κράτος. Τότε, εν όψει ενός Αρμαγεδώνα γρίπης (που δεν ήρθε ποτέ…) η γαλλική κυβέρνηση έφτιαξε, μοίρασε και άρχισε να υλοποιεί ένα πρόγραμμα «distance learning» για την βασική εκπαίδευση. Που σήμαινε ότι (η προετοιμασία ήταν πως) τα σχολεία θα μείνουν κλειστά για πολλές εβδομάδες, αλλά τα μαθήματα θα γίνονται κανονικά, απ’ τα σπίτια, μέσω υπολογιστών και εκπαιδευτικών tutorials.

Το ενδιαφέρον εκείνης της κρατικής δράσης ήταν πως ταίριαζε μια χαρά όχι σε μια γρίπη που θα άφηνε χιλιάδες πτώματα πίσω της, που τελικά ποτέ δεν ήρθε (οι φαρμακευτικές εν τω μεταξύ ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη!), αλλά ΚΑΙ σε διάφορες μορφές πολέμου… Ήταν κάπως δύσκολο το 2009 να φανταστεί κανείς ότι εν όψει ενός επερχόμενου γενικού θανατικού από έναν ιό το μαράζι του γαλλικού κράτους ήταν το να μην χάσουν τα παιδιά τα μαθήματά τους… Έτσι ώστε ήταν εύλογη η υπόθεση εργασίας ότι η «αναγκαστικότητα» εκείνου του βιαστικού distance learning είχε πολύ μικρότερη (και ευκαιριακή) σχέση με την πιθανότητα μιας επιδημίας, και πολύ μεγαλύτερη (και οργανική) με κρατικούς σχεδιασμούς πολεμικού είδους. Πάντα σχετικά με την διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Καθόλου συμπτωματικά την ίδια εποχή οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές ύαινες έκαναν μελέτες για το «με πόσο λίγους υπαλλήλους θα μπορούσαν να συνεχίσουν να δουλεύουν» αν οι υπόλοιποι πέθαιναν… από οποιαδήποτε αιτία…

Γ) Παρασύρθηκε ίσως η ασταμάτητη μηχανή και υιοθέτησε την άποψη ότι ο covid-19 είναι εξαιρετικά μεταδοτικός (αν και ακίνδυνος). Μια προσεκτική ματιά όμως στη δεύτερη εικόνα της χθεσινής ανάρτητης («καπετάνιε, στεριά στον ορίζοντα!»), με τις 488.000 περιπτώσεις εποχιακής γρίπης μέσα σε μια μόνο εβδομάδα στην ιταλία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το τι σημαίνει «μεταδοτικότητα»!!! Ο covid-19 είναι ιππότης του μεσαίωνα κλεισμένος μέσα σε βαριές λαμαρίνες – μπροστά στην ευκινησία του Η1Ν1!!!