Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (11): η υγεία της εξουσίας

Τρίτη 31 Μάρτη. Το εμβόλιο ή το οτιδήποτε ανάλογο θα παραχθεί (σαν χημική σύνθεση), εν πολλοίς, μέσα από ηλεκτρονική προσομοίωση. Θα είναι αποτέλεσμα δουλειάς προγραμματιστών μάλλον και μοριακών βιολόγων, και όχι «γιατρών» – ίσως ούτε καν «χημικών» με την έννοια του 20ου αιώνα. (Και η αναπαράσταση της φοβερής πανδημίας δουλειά προγραμματιστών είναι…)

Το Event 201 εικονογραφεί αυτήν την πραγματικότητα με ελλειπτικό τρόπο. Παρότι πρόκειται για μια επιτροπή ειδικών για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, η ιατρική έχει διακοσμητικό ρόλο: εικονογραφείται σαν δύο γιατροί, που εμφανίζονται στιγμιαία, ο ένας για να πει «δεν έχουμε εμβόλιο» και η άλλη «έχουμε όμως λεφτά για να το βρούμε το γρηγορότερο». Είναι αστεία η τέτοια παρουσία της ιατρικής σε θέμα που υποτίθεται ότι την αφορά κατ’ εξοχήν, αλλά είναι και απόδειξη του σταδιακού ξεπεσμού της. Η διαχείριση μιας πανδημίας είναι δουλειά για μάνατζερς…(Κατά κάποιον τρόπο η θέση των “γιατρών” στο σενάριο του Event 201 “προφητεύει” την πραγματική θέση τους στη διαχείριση της τρέχουσας τρομοεκστρατείας…)
Με την ίδια ελλειπτικότητα εμφανίζεται η κατασταλτική αναγκαιότητα του κράτους: ο υποναύαρχος κάτι «μουρμουρίζει» για μη-ιατρικά μέτρα. Αυτές οι δύο «απουσίες» (του «ιατρικού σώματος» αλλά και του σκληρού πυρήνα της μορφής – κράτος) εξηγούνται: συγγνώμη ω κοινό, αλλά τώρα κουβεντιάζουν και ανταλλάσσουν απόψεις οι μάνατζερς!

Όπως όμως έδειξε και δείχνει η πανουργία της Ιστορίας με το «ατύχημα» της εμφάνισης του (δήθεν) δολοφόνου κορονοϊού στο νο 1 καπιταλιστικό κράτος του πλανήτη αντί για κάποια παραγκούπολη, η μορφή – κράτος δεν μπορεί να παραλειφθεί με την ίδια ευκολία που παραλείπεται η «ιατρική» με την ιστορική έννοια. Στους μετασχηματισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη, η «ιατρική» μ’ αυτήν την ιστορική έννοια θα ξεπεραστεί, και ίσως (για τις δυτικές ιδέες) πρόκειται να ξεπέσει στην ίδια ανυποληψία με τις παραδοσιακές κοινωνικές ιατρικές γνώσεις. (Οι ψηφιακές εφαρμογές “health tracker” είναι εδώ…) Όμως η μορφή – κράτος, έχοντας την αρμοδιότητα του (βίαιου) ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου, είναι βασικό στοιχείο της εξέλιξης της επιτήρησής του. Δεν υπάρχει «διεθνής οντότητα» που να μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά τόσο καλά!

Πώς το είπαμε; Επιτήρηση και θεραπεία: η γέννηση της αλγοριθμικής φυλακής…

Comments are closed.