Δευτέρα 30 Μάρτη. Όσοι / όσες είδατε (ή σκοπεύετε να δείτε: αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους πατήστε το κομβίον cc …) τα 2 video απ’ την «άσκηση» του Event 201, θα μείνατε με την εντύπωση ότι «κάποιοι ειδικοί γυμνάζονται» με τον καλό σκοπό να συμβάλλουν στην ανάσχεση μιας μελλοντικής (σε σχέση με τον Οκτώβρη του ’19) πανδημίας, όντας fit όταν έρθει το κακό – για το καλό της ανθρωπότητας. Πράγματι, επιφανειακά, αυτό είναι το θέμα. Αλλά μόνον επιφανειακά λέμε. Στην ουσία της η άσκηση εκείνη (και ο «λόγος για την πανδημία» όλων των ειδικών, τότε και σήμερα) αφορά την αναδιάρθρωση της εξουσίας – μέσα από (και χάρη σε) «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης»…
Αυτό που κατάφερε να διακρίνει η ασταμάτητη μηχανή πίσω απ’ τον «λόγο για την πανδημία» τόσο του σεναρίου όσο και των συγκεκριμένων 15 «εξοχοτήτων» του Event 201 ήταν τουλάχιστον 3 δέσμες θεμάτων που σχετίζονται με τις εξουσίες στον καπιταλιστικό κόσμο του 21ου αιώνα: θέματα πολιτικής εξουσίας σε κλίμακα πλανήτη και επιμέρους εθνικών κρατών· θέματα γεωπολιτικής· και θέματα ελέγχου των πληροφοριών. Υπάρχουν πολλές άλλες εξίσου βασικές δέσμες θεμάτων, που έχουν εξίσου σημαντική σχέση με τις εξουσίες, και δεν πιάστηκαν στο Event 201. Κυρίως τα θέματα τα σχετικά με την αναδιάρθρωση της εργασίας / απόσπαση υπεραξίας. Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτήν την απουσία.
Ας αρχίσουμε με τον τρόπο που η γεωπολιτική ήταν παρούσα στο Event 201· φωτίζοντας το γιατί η πραγματική εξέλιξη του covid-19 αχρήστεψε (όχι βάσει σχεδίου…) το θεμέλιο των ιδεών και των προτάσεων που έκαναν οι «παίκτες» της συγκεκριμένης άσκησης.
Το σενάριο που αναπαριστούσε την έκρηξη μιας φονικής πανδημίας κορονοϊού στο Event 201 ήθελε την αφετηρία της κάπου στον «παγκόσμιο νότο» (βραζιλία, χοιροτρόφοι, μεγα-παραγκου-πόλεις της λατινικής αμερικής). Η αρχική του διασπορά και η πιθανολόγηση της μεγαλύτερης φονικότητάς του αφορούσε επίσης αυτή τη ζώνη του πλανήτη: τις «χώρες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος» με «τα ανεπαρκή συστήματα δημόσιας υγείας»… Αργότερα, φυσικά, πάντα σύμφωνα με το σενάριο, η Απειλή του Θανάτου απλωνόταν και στον καπιταλιστικά αναπτυγμένο βορρά. Όμως αυτός, επειδή έχει το τεχνολογικό know how και τους πόρους, έγκαιρα προειδοποιημένος απ’ την «έκρηξη» αλλά και τις άοκνες προσπάθειες όσων υπηρετούν την πρόνοια του κεφαλαίου, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) έτοιμος…
Στο σενάριο του Event 201 και σ’ όλες τις ιδέες / προτάσεις της άσκησης, το θεώρημα ενός παγκόσμιου νότου (: γεννάει θανατηφόρες επιδημίες απ’ την μια μεριά, που διασπείρονται όμως σ’ όλο τον πλανήτη απ’ την άλλη) υποβόσκει. Απ’ την μεριά τους οι «παίκτες» ανήκουν όλοι / όλες (λόγω επαγγελματικών θέσεων) στην κατηγορία των εκπροσώπων είτε πολυεθνικών επιχειρήσεων, είτε πολυεθνικών οργανισμών. (Εκπρόσωπος των βραζιλιάνων χοιροτρόφων δεν είχε θέση στην άσκηση…) Συνεπώς μπορούν να μιλούν για «παγκόσμιο πρόβλημα» (η «πανδημία») εννοώντας μια ορισμένη πολικότητα αυτής της global κατανομής εξουσίας και πλούτου, ανάμεσα σ’ έναν φτωχό νότο που προκαλεί σοβαρά προβλήματα και έναν πλούσιο βορρά που κάνει ότι μπορεί για να τα λύσει…
Σ’ αυτό το σχήμα ξεχυλίζει η καλωσύνη, η ανθρωπιά (και η υπεροχή) του βορρά. Γι’ αυτό, όταν οι ιδέες / προτάσεις των «παικτών» συγκλίνουν στην ανάγκη ενός «ενιαίου / παγκόσμιου κέντρου επιχειρήσεων» για την «αντιμετώπιση της πανδημίας» (είτε πρόκειται για τις ροές ιατρικών εφοδίων / φαρμάκων, είτε πρόκειται για ροές χρήματος) η μόνη αντιδικία μεταξύ τους είναι αν είναι καλύτερος γι’ αυτή τη δουλειά ο οηε ή ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας! Διεθνείς οργανισμοί, δηλαδή, που ελέγχονται απ’ τα κράτη και τα αφεντικά του βορρά… Κατά τα λοιπά υπονοούν πως εφόσον αυτός ο καπιταλιστικός βορράς συμφωνήσει για την δημιουργία ενός τέτοιου «ενιαίου / παγκόσμιου κέντρου επιχειρήσεων», τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν τον δρόμο (και πιθανόν να συναντήσουν τα εμπόδια) μιας τυπικής ανθρωπιστικής εκστρατείας – για το καλό της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, τα «κράτη που πιθανόν κρύβουν υλικά και φάρμακα διαταράσσοντας τις γραμμές τροφοδοσίας», κράτη «εγωϊστικά και αντικοινωνικά» δηλαδή, δεν θα μπορούσαν να είναι αυτά των οποίων οι ειδικοί έχουν δημιουργήσει το «κέντρο» – έτσι δεν είναι;