Tag: ισραήλ

Εμπόλεμη δημαγωγία

Κυριακή 18 Μάρτη. Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / κεφάλαιο παράγει τον τελευταίο καιρό τεράστιες ποσότητες «αντιτουρκισμού», άλλοτε ψευδολογώντας, άλλοτε διαστρεβλώνοντας και άλλοτε υπερβάλλοντας, δεν πρέπει να εννοηθεί σαν κάτι ξεκομένο απ’ την συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Κάιρο. Μπορεί, μεν, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και οι μηχανές του να μην έχουν πολλά να προσφέρουν στην αντιμετώπιση …. της «ρωσικής και της ιρανικής απειλής στην ανατολική Μεσόγειο»· μήπως, όμως, προσέφεραν κάτι στον Α ή και στον Β παγκόσμιο πόλεμο; Όχι. Το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / κεφάλαιο ουρλιάζει δημαγωγικά για να κρατάει μπετοναρισμένο το εσωτερικό, το κοπάδι των υπηκόων· «και βλέπουμε»…

Το Τελ Αβίβ, ο σύμμαχος της Αθήνας, κατηγορεί επίσης την Άγκυρα… Όχι για τα νοτιοκυπριακά «οικόπεδα», ούτε για τα «δυο παληκάρια» (που πιάστηκαν «όμηροι» στα σύνορα..). Την κατηγορεί ότι έχει στήσει μηχανισμό ώστε η παλαιστινιακή Χαμάς να συγκεντρώνει και μεταφέρει μεγάλα ποσά χρημάτων στη λωρίδα της Γάζας και τη δυτική Όχθη. Όχι μόνο ότι κάνει «τα στραβά μάτια» αλλά ότι ενισχύει τουλάχιστον οικονομικά την οργάνωσηπου (κατά τους ισραηλινούς καθεστωτικούς) προσπαθεί να ενισχύσει τους μηχανισμούς της στη δυτικη Όχθη.

Στα μέσα Γενάρη οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έδεσαν (και αργότερα απέλασαν μετά τις ανακρίσεις) έναν τούρκο δικηγόρο, τον Kamil Tekeli – με την κατηγορία της συμμετοχής του σ’ αυτό το κύκλωμα “λαθραίας μεταφοράς χρημάτων”. Κατά το Τελ Αβίβ ο Tekeli «δούλευε» για τον Zahar Jabareen, ένα στέλεχος της Χαμάς, που βρίσκεται στην τουρκία.

Πριν 35 ή 40 χρόνια τα κανάλια της οικονομικής ενίσχυσης της παλαιστινιακής αντίστασης θα περνούσαν απ’ την Αθήνα. Όχι πια, εδώ και πολλά χρόνια. Οι εθνικές δημαγωγικές κραυγές μπορεί να «σημαδεύουν τον σουλτάνο», αλλά έχουν το άλλο μάτι τους εκεί που βασιλεύουν οι «πατριωτικές σιωπές»: στη δράση του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ…

Στριμώγματα

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αν παρακολουθεί κανείς συστηματικά τα ισραηλινά καθεστωτικά μήντια (τα αγγλόφωνα ισραηλινά site μπορούμε εμείς), ειδικά μάλιστα αυτά που είναι πατενταρισμένα δεξιά / ακροδεξιά, το ξέρει: θέλουν (και ειδησειογραφικά / σχολιαστικά το προσπαθούν) να είναι «η τουρκία στριμωγμένη στην Afrin», «η ρωσία στριμωγμένη στη συρία», και τα λοιπά. Καταλαβαίνουμε: η πραγματικότητα δεν αρέσει καθόλου στο ισραηλινό καθεστώς και προσπαθεί να την ξορκίσει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ακροδεξιός πρωθυπουργός Netanyahu (φίλος αδελφικός του ψόφιου κουναβιού και της αμερικανικής συντηρητικής κυβέρνησης, αλλά και των ελλήνων, αρχίζοντας απ’ τους φαιορόζ) είναι βουτηγμένος τόσο πολύ σε διάφορες βρωμιές ώστε τα στοιχήματα για το αν θα καταλήξει φυλακή είναι 3:1 – δεν είναι, άραγε, στρίμωγμα αυτό; Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι η ισραηλινή ηγεσία πετάγεται κάθε τρεις λίγο στη Μόσχα και όχι το ανάποδο· ποιος να είναι, άραγε, ο στριμωγμένος;

Αυτό που για την ισραηλινή καθεστωτική προπαγάνδα είναι «αχ πόσο θα θέλαμε!» (να έχουν στριμωχτεί η Άγκυρα και η Μόσχα) για την ελληνική καθεστωτική προπαγάνδα είναι απόλυτα βέβαιο!!! Ο ελληνικός εθνικισμός (σε όλες τις παραλλαγές του…) είναι άλλη κλάση. Ακούει κανείς τους ειδικούς «γεωπολιτικούς αναλυτές», επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, πανεπιστημιακούς ή μη, που έχουν αναλάβει την τόνωση του ντόπιου ηθικού (ή απλά της παράνοιάς τους) και ανακαλύπτει ότι βρίσκεται όχι σε άλλο μέρος του κόσμου, αλλά σε άλλον πλανήτη. Η «πειστικότητα» των θεωρημάτων τους, π.χ., για τo στρίμωγμα της Άγκυρας, οφείλεται σ’ αυτό το αμίμητο, μοναδικό αλλά βαθιά ελληνικό: τον συνδυασμό εθνικής μικροαστικής έπαρσης («να σου πω εγώ!!!» “ξέρεις ποιος είμαι ρε; έλα να σου δείξω!!!”) και αμάθειας / ημιμάθειας· ποιος ξέρει τι είναι το χειρότερο απ’ τα δυο;

Το πως επικοινωνούν μεταξύ τους η ισραηλινή, η ελληνική, η αμερικανική και δεν ξέρουμε ποια άλλη προπαγάνδα δεν είναι δύσκολο να το βρει κανείς. Το ότι η Άγκυρα, όμως, δρα σπασμωδικά, επειδή είναι ένα «στριμωγμένο κράτος ταραξίας» (που έχει συμμαχήσει με κάτι χρεωκοπημένους σαν την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ντόχα…) αυτό σα σύλληψη είναι, πράγματι, στα όρια του ακατόρθωτου! Όχι τίποτα άλλο, αλλά: την ίδια ώρα που η Άγκυρα είναι υποτίθεται στριμωγμένη (στην Afrin, όπως θέλει η ελληνικότατη παράνοια με ισραηλινή και αμερικανική υποστήριξη..), όπου ας το θυμίσουμε, ο τουρκικός στρατός έχει κάνει εισβολή και πόλεμο, με αίμα, όχι μόνο των αντιπάλων, την ίδια στιγμή λοιπόν που υποτίθεται ότι η τουρκία “την πατάει στο Afrin”, ο μεν Ερντογάν κάνει τουρνέ σε διάφορα αφρικανικά κράτη (όπου υπογράφει συμφωνίες για επενδύσεις του τουρκικού κεφάλαιου…), ο δε υπ.εξ. Νταβούτογλου πετάγεται ως το Βερολίνο για τις λεπτομέρειες της πλήρους (και οικονομικής) αποκατάστασης των σχέσεων τουρκίας – γερμανίας. Αν αυτό είναι το στρίμωγμα ενός κράτους / περιφερειακής δύναμης που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, τότε ποιο είναι το αντίθετο, το “ξεστρίμωγμα”;  Μήπως είναι το πόσα κιλά επιτήρηση θα έχει το ελληνικό κράτος όταν τελειώσει η προηγούμενη, επειδή παραμένει σταθερά failed state; Χμμμμ… Αυτό θα πρέπει να είναι το αληθινό “ξεστρίμωγμα”! (Χα – χα – χα!!!)

Θα ρωτούσαμε τι πίνουν όλοι αυτοί οι ντόπιοι βαθυστόχαστοι αναλυτές, αλλά είναι γνωστό. Διατίθεται απλόχερα στην αγορά… (Μπορεί και να πληρώνονται για το σνιφάρισμα εθνικίνης, ας πούμε απ’ το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ή απ’ τις υπηρεσίες – δεν θάναι η πρώτη φορά…)

Πάντως, εντελώς πληροφοριακά, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του φαίνεται να βρίσκεται (διασταυρωμένα…) 8 με 12 χιλιόμετρα σε ευθεία έξω απ’ την πόλη της Afrin. Έτσι ώστε η σχετική συζήτηση διεθνώς να μην είναι το «αν» αλλά το «πότε» θα πέσει η πόλη. Μπορεί να γίνει σφαγή· αλλά έχει τέτοια διεθνή κάλυψη (ο καθένας για δικούς του λόγους, συχνά αντίθετους μεταξύ τους…), ώστε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό μόνο για «στριμωγμένο» δεν τον λες…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 7

Πέμπτη 8 Μάρτη. Πριν περίπου ενάμισυ μήνα (την Κυριακή 28 Γενάρη για την ακρίβεια) εκθέσαμε όσο περιληπτικά ήταν δυνατόν τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού και τις “ιδέες” του για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο (και την πάντα πρόθυμη για μεγάλα κόλπα Λευκωσία). Σ’ αυτήν την έκθεση περιλαμβάναμε τα αποκαλυπτικά λεγόμενα του Lawrence Wilkerson, (επιτελάρχη του Colin Powell, αρχιστράτηγου και ύστερα υπ.εξ. των ηπα απ’ το 2001 ως το 2005), όχι δευτεράτζας δηλαδή· κάποιους χρήσιμους χάρτες, τους επαναφέρουμε πιο κάτω)· και κάτι δικές μας κουβέντες, του είδους: … Τι θα συνέβαινε αν η Άγκυρα ασκούσε τα αναντίρρητα δικαιώματα που έχει στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας απ’ την αοζ (που επίσης αναντίρρητα της αναλογεί) και προχωρώντας σε μια αεροναυτική συμμαχία με την Μόσχα (και γιατί όχι με το Πεκίνο, σαν τμήμα του project ένας δρόμος – μία ζώνη), ε;

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, μάλλον διακριτικά απ’ την μεριά της Άγκυρας, μ’ αυτές τις τόσο ενοχλητικές (για τον ελληνικό και όχι μόνο σχεδιασμό) navtex που «απαλλοτριώνουν» για σύντομα διαστήματα χρόνου περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα κινείται προσεκτικά, ακόμα, εντός της διεθνούς νομοθεσίας: και απαντάει στα σχέδια για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» εναντίον της και εναντίον των συμμάχων της, με βάση διαθέσιμα διεθνώς εργαλεία…

Καταλαβαίνουμε ότι είναι πολιτικάντικα κολακευτικό να πιστεύει κανείς ότι ζει σ’ ένα κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος που είναι παντοδύναμο (το ελληνικό εν προκειμένω). Επιτρέπει ακόμα και στους (συχνά δήθεν) “αντί” να την ψωνίζουν ότι είναι κι αυτοί κάτι σημαντικό αφού τα βάζουν, στα λόγια, με κάτι “παντοδύναμο”!

Αυτό είναι ο ορισμός της μικροαστικής αντίληψης για το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό, τους θεσμούς, τα πάντα! Η εργατική κριτική δεν πρέπει να κάνει το λάθος του παραμυθιάσματος. Ούτε το άλλο λάθος της καθήλωσης μέσα στον ιστορικό χρόνο. Πρέπει να ελέγχει με την μέγιστη ακρίβεια και χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις την τρέχουσα κατάσταση του αφεντικού, είτε πρόκειται για τις δουλειές, είτε για το συλλογικό αφεντικό, το κράτος. Όχι για να “χαριστεί” σε κάτι! Αλλά για να προβλέπει τις κινήσεις του, πάντα συγκεκριμένα· και να ξέρει που θα κτυπήσει, αν μπορεί, σαν εργατικός ανταγωνισμός.

Κανένα φάντασμα δεν βοήθησε ποτέ στην απελευθέρωσή μας. Κι όσο για τα “κολλήματα”; Αυτά είναι χαριτωμένα στις παρέες (αν είναι κι εκεί)…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 8

Πέμπτη 8 Μάρτη. Προς τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη ακούστηκε (για λίγο) κάτι που το αφήσαμε επίτηδες ασχολίαστο (από περιέργεια…). Και επειδή πέρασε ντούκου μπορούμε τώρα να το «καταθέσουμε σαν απόδειξη» του ποιος είναι ο πραγματικά στριμωγμένος στην ανατολική Μεσόγειο.

Στις 24 Φλεβάρη η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο φιλελεύθερος», κάτω απ’ τον τίτλο Αίγυπτος: υπογράφουμε αγωγό με Κύπρο πριν το καλοκαίρι έλεγε τα εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

Αποκαλυπτικές ήταν οι αναφορές του Υπουργού Πετρελαίων της Αιγύπτου Τάρεκ Αλ Μουλλά το απόγευμα της Παρασκευής στο Συνέδριο «Week of Petroleum» στο Λονδίνο:  Πριν από τα μέσα του 2018 θα υπογραφεί συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Κύπρου-Αιγύπτου, αποκάλυψε ο Αιγύπτιος υπουργός, προσθέτοντας ότι η ΕΕ θα είναι ο κύριος αποδέκτης του παραγμένου φυσικού αερίου.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο συνέδριο, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι έχει υπογραφεί προκαταρκτική συμφωνία με την Κυπριακή κυβέρνηση για τη κατασκευή αγωγού από την Κύπρο προς στην Αίγυπτο και ότι διεξάγονται περαιτέρω διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων.

…

Όπως αναφέρει η Egypt Independent, ο Αιγύπτιος υπουργός, δικαιολόγησε την καταλληλότητα της Αιγύπτου να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, αναφερόμενος σε διάφορους παράγοντες, όπως η στρατηγική γεωγραφική θέση της Αιγύπτου ως φορέας εκμετάλλευσης της διώρυγας του Σουέζ, το δίκτυο αγωγών αλλά και τα δύο τερματικά υγροποίησης φυσικού αερίου στη Νταμιέτα και το Ιτκού.  

Σας φαίνεται ο.κ.; Ρίξτε, παρακαλούμε, ξανά μια ματιά στους χάρτες πιο πάνω. Αν η «μοιρασιά» του πάνω χάρτη, του ελληνικού όνειρου για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου η τουρκία έχει κάτι «ψιλά» και με το ζόρι, και όπου η νοτιοκυπριακή και η ελληνική αοζ είναι ανεξήγητα τεράστιες τόσο όσο χρειάζεται για να έχουν κοινά σύνορα, αν λοιπόν αυτή η διευθέτηση ήταν ρεαλιστική, για ποιο λόγο η Λευκωσία θα έστελνε το γκάζι της (ακόμα δεν το είδαμε και Γιάνη το βαφτίσαμε!) νότια, προς Κάιρο μεριά, και όχι δυτικά, προς τη νότια Κρήτη, όπου μια χαρά οι διεθνείς «επενδυτές» θα έφτιαχναν και ένα εργοστάσιο υγροποίησης; Εεεεεε;;; Γιατιιιί;

Αμ δε!!! Αυτή η μοιρασιά δεν έχει ούτε μία πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να είναι ρεαλιστική νομικά και, άρα, επιχειρηματικά! (Άλλο οι εθνικές φαντασιώσεις). Οπότε η Λευκωσία υπογράφει (προκαταρκτικό προς το παρόν…) deal να στέλνει το αέριό της (τον Γιάνη…) νότια – δείτε τον δεύτερο χάρτη για να φανταστείτε την διαδρομή. Αυτό, ναι, είναι ρεαλιστικό. Και κυρίως «εθνικά σωστό» (αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά): οι αγωγοί του κυπριακού γκαζιού (αν και όποτε…) δεν θα χρειάζεται να περάσουν απ’ την τουρκική αοζ, η οποία βέβαια για την εθνική παράνοια είναι ανύπαρκτη… αλλά… μόνο για την εθνική παράνοια. (Αν είναι να κάνουμε μπίζνες, να τις κάνουμε λογικά – ε;)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 9

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αυτό το συζητούμενο deal νότιας κύπρου – αιγύπτου, όπου οι σωλήνες δεν πηγαίνουν κατευθείαν στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά κάνουν γκελ προς αίγυπτο μεριά (για να πάρουν φόρα…) είναι μια σοβαρή εκ των έσω απόδειξη των εξής:

Α) Όταν η Άγκυρα βγάζει τη μία navtex μετά την άλλη στην ανατολική Μεσόγειο κάνει κάτι που από γεωπολιτική άποψη της αναλογεί· και δεν το αμφισβητεί (στα μουλωχτά φυσικά) επιχειρηματικά ούτε καν η εθνικιστική Λευκωσία…

Β) Όταν το συμμαχικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία προφανώς εννοεί επίσημα πως ούτε για πλάκα δεν αναγνωρίζει σα νόμιμη και ρεαλιστική την μοιρασιά του πρώτου χάρτη, πιο πάνω – τις ελληνικές φαντασιώσεις δηλαδή. Όμως μ’ αυτό τον τρόπο δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου. Φαίνεται, μάλλον, πως η αιγυπτιακή χούντα κοιτάει τα δικά της συμφέροντα. (Είναι κάτι λογικό, που το είχαμε προβλέψει έγκαιρα…)

Γ) Όταν το φιλικό χουντικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία έχει την σιωπηλή συμφωνία και του τοπικού συμμάχου του, του Τελ Αβίβ, με το οποίο έχει ανοίξει ήδη σοβαρές γκαζο-δουλειές. Σύμμαχος – σύμμαχος ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός αλλά φαίνεται να κρατάει στάση αναμονής, προς το παρόν, απέναντι στις ελληνικές μαγκιές. Όχι επειδή διαφωνεί μαζί τους. Αλλά επειδή δεν βιάζεται να εκτεθεί σ’ αυτό το αντιτουρκικό «θαλάσσιο μέτωπο» όταν έχει ακόμα σοβαρές, κρίσιμες χερσαίες «εκκρεμότητες» στο συριακό πεδίο μάχης.

Θα ρωτήσει κανείς: και γιατί η Λευκωσία να κουβεντιάζει ένα deal που αποδεικνύει τα εθνικιστικά παραμύθια της για την αοζ «της»; Ο λόγος είναι απλός: επειδή αυτά τα παραμύθια έχουν ξεβραστεί ήδη, απ’ την υπόθεση του θρυλικού οικοπέδου νο 3! Μ’ όλο τον διεθνή διπλωματικό σεβασμό σ’ ένα κράτος / μέλος του οηε, κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το ότι η ελληνο-νότια κυβέρνηση της «κυπριακής δημοκρατίας» βουλιάζει συστηματικά (σε συνεργασία με την Αθήνα πάντα…) οποιαδήποτε συμφωνία με τον βορρά, προσδιορίζοντας μια αοζ αποκλειστικά για πάρτη της, σα να είναι χωριστό κράτος στο νησί… Την ώρα που, για παράδειγμα, η βόρεια και η νότια κορέα δείχνουν σοβαρή διάθεση και τρόπο να τα βρουν!!!

Με δυο λόγια «σκατά όνειρα» για το ελλαδιστάν!!! Επικίνδυνα πάντα, ιδεολογικά, «εσωτερικά» (όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε – γι’ αυτό μιαν άλλη φορά…), αλλά με διεθνείς όρους σκατά! (Όμως μην το πείτε φωναχτά! Μπορεί να σας ακούσει κανάς ειδικός, κανάς πατριώτης, ή κανάς αναποδογυρισμένος τέτοιος… Και ξέρετε τι κάνουν οι μικροαστοί: όσο περισσότερο διαψεύδονται τόσο περισσότερο αλιχτάνε και βρίζουν…)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)

Ευτυχώς, αλλού «πάνε καλά»

Τρίτη 6 Μάρτη. Ένας ένας εκδηλώνονται (καιρός ήτανε!!) οι ντόπιοι φίλοι του ισραήλ, που, αναμφίβολα, πρέπει να εξαιρεθούν απ’ την λίστα των “αντισημιτών”, “αντισιωνιστών”, κλπ. Επειδή μία αφίσα πριν λίγο καιρό δημιούργησε μια ορισμένη σύγχυση (άλλο που δεν ήθελε…) ελπίζουμε σε μια επόμενη που θα αποκαταστήσει την αλήθεια!! Επίσης, υποθέτουμε, ότι τυχόντες “ανθέλληνες” θα γίνουν πια εκ των πραγμάτων φανατικοί φίλοι των παλαιστίνιων αγωνιζόμενων κατά του ισραηλινού απαρχάιντ / ρατσισμού / μιλιταρισμού. Θα γίνουν, δηλαδή, αποφασισμένοι αντι-σιωνιστές. Εκτός αν ο “αντιφασισμός” τους τελειώνει στα σύνορα του αποικιακού κράτους του Τελ Αβίβ και σε ότι σχετίζεται μ’ αυτά τα σύνορα (πράγμα που όντως συμβαίνει μέχρι και σήμερα…)

Τι πειράζει που αυτοί οι “ένας ένας φίλοι κι αδελφοί” εκτός από έλληνες καθεστωτικοί είναι και καραμπινάτοι φασίστες; Σιγά. Δεν είναι οι πρώτοι. Και οπωσδήποτε δεν είναι οι τελευταίοι… (Σίγουρα θα περισσέψουν άλλοι φασίστες που θα δουλεύουν για το ξεκάρφωμα. Οι υπηρεσίες δεν κάνουν τέτοια λάθη: να εξαφανίσουν εκείνους που τους βολεύουν!)

Φασιστοκουβέντες

Δευτέρα 5 Μάρτη. … Τέλος, η απόφαση του Αμερικανού προέδρου [σ.σ.: η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ…] θα έχει θετικές συνέπειες για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία στη Μέση Ανατολή. Η διατήρηση του υφιστάμενου ιδιοκτησιακού και προσκυνηματικού καθεστώτος των Πανάγιων Προσκυνημάτων είναι ένα ζήτημα πρωταρχικού ενδιαφερόντος για την Ελλάδα. Η ισραηλινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά αυτό και έχει αναγνωρίσει με κατηγορηματικό τρόπο τα δικαιώματα του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Επίσης, έχει στηρίξει έμπρακτα τον ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου, παρά την προσπάθεια ορισμένων Παλαιστινίων ηγετών να απομονώσουν τον ελληνόφωνο κλήρο από το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους διασφαλίζει την παρουσία και τα δικαιώματα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στους Άγιους Τόπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να την ακολουθήσουμε.

Έτσι τελειώνει το άρθρο του ο γνωστός Μάκης με το τσεκούρι (κατά κόσμον Βορίδης) στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Είναι ένα άρθρο που, το ξέρουμε, θα το υπέγραφαν, έστω και σιωπηρά αλλά με χαρά, πολλοί και διάφοροι (ονόματα δεν λέμε…) μιας και αποδεικνύει, επιτέλους, ότι ένα καλό κομμάτι του ντόπιου φασισταριού μόνο για «αντι-σιωνισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ευτυχώς, λοιπόν, βρίσκονται κι αυτοί οι φασίστες απ’ την “καλή μεριά”: του Τελ Αβίβ…

Χαράς ευαγγέλια για τους “αντι-ιμπεριαλιστές” διαφόρων ειδών – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία πάνω: Μέλη της Neturei Karta, μιας υπερ-ορθόδοξης εβραϊκής οργάνωσης, διαμαρτύρονται κατά της ισραηλινής κατοχής, στη Χεβρώνα, στις 23 Φλεβάρη. Αυτοί είναι σαφέστατα και εβραίοι και αντι-σιωνιστές!!! Κι έτσι προκαλούν πονοκεφάλους σ’ όσους, ακολουθώντας πιστά το manual, προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο – και το κόκκινο του παλαιστινιακού αίματος αόρατο…

κάτω: ο 18χρονος Ismail Abu Riyala δολοφονήθηκε μέσα στη βάρκα του ενώ ψάρευε στη θάλασσα της λωρίδας της Γάζας, απ’ το ισραηλινό ναυτικό, στις 25 Φλεβάρη. Δυο ακόμα παλαιστίνιοι ψαράδες που ήταν μαζί του τραυματίστηκαν. Το αίμα του Ismail είναι ό,τι απέμεινε στο κατάστρωμα.

Ο κάθε βορβορίδης – και είναι πια τόσοι πολλοί – γιορτάζει!)

Αν αυτό είναι αντιϊμπεριαλισμός 3…

Κυριακή 4 Μάρτη. Εν τέλει ποια είναι η “εμπλοκή” του ελληνικού κράτους κατά το κκε; Συνοψίζεται σε μια περίεργη διατύπωση, ότι “η κυβέρνηση” (και όχι το ελληνικό κράτος…) είναι “σημαιοφόρος” (του νατο, των ηπα, της ε.ε). Ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε την ιμπεριαλιστική βαρύτητα των “σημαιοφόρων” – θα μπορούσε να είναι και τριτεύουσα… Κατά το κκε πάντως – σύμφωνα με την ομιλία της Τρίτης 27/2 – η “σημαιοφορία” εντοπίζεται στην παραχώρηση επιπλέον βάσεων στις ηπα και το νατο στην ελληνική επικράτεια.

Πράγματι, αυτή η πραχώρηση είναι γεγονός. Αυτό, όμως, είναι όλο κι όλο το θανατηφόρο αποτύπωμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού; Πρόκειται, ξαναζεσταμένη, για την “θεωρία της εξάρτησης” των ‘60s και ‘70s; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Γιατί ενώ το κκε με την επιλεκτική και εθνικόφρονα μνήμη του «θυμάται» αυτά που θυμάται, «ξεχνάει»:

– την ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· μια συμμαχία που δεν την έχει επιβάλει κανένα νατο, καμία Ουάσιγκτον και καμία ε.ε. αλλά, αντίθετα, είναι ελληνικότατης έμπνευσης και συμφερόντων· στρέφεται κατευθείαν εναντίον των αγώνων των παλαιστινίων και όχι μόνο· και αποτελεί «εθνική συμβολή» του ελληνικού κράτους (και όχι κάποιας ιδιαίτερης κυβέρνησης) στις προσπάθειες ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου…

– την ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· την συμμαχία με μια χασάπικη χούντα, που σκοτώνει, φυλακίζει, «εξαφανίζει» χιλιάδες αγωνιστές εναντίον της. Κι αυτή η συμμαχία made by greece είναι, έχει σχέση και με τις “ελληνικές επενδύσεις” στην φτηνή εργασία των αιγυπτίων, και όχι μόνον αυτήν…

– την διακριτική (;) συμμαχία με την χούντα του Ριάντ και των εμιράτων, όπως αυτή έχει αποδειχθεί όχι μόνο απ’ την αποτυχημένη (τελικά) πώληση 300 (χιλιάδων) βλημάτων και τις πετυχημένες προηγούμενες πωλήσεις βομβών για χρήση στην υεμένη, αλλά και από τις τακτικές επισκέψεις του ψεκασμένου στα συγκεκριμένα σεϊχάτα…

– το πατρονάρισμα απ’ το ελληνικό υπ.εξ. του “ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολήμων”, που πουλάει αραβική γη στους ισραηλινούς εποίκους – μήπως κι αυτό το επιβάλλει το νατο και οι αμερικάνοι;

– την παρανοϊκή (και εκτός οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας, καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής ή οτιδήποτε άλλο) θεωρία περί “αοζ του Καστελόριζου”. Αλήθεια: το να απαγορεύεται στο τουρκικό κράτος, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, να έχει αοζ, δεν είναι ατόφιος ελληνικός ιμπεριαλισμός; Κι αυτό έργο του νατο και της ε.ε. είναι;

Με άλλα λόγια, ο «αντιϊμπεριαλισμός» έτσι όπως τον λανσάρει το κκε, έχει άφθονο νατο, αμερικάνους και ε.ε.· εξαφανίζει όμως όλα όσα είναι έργα του καθαρόαιμου ελληνικού ιμπεριαλισμού και δεν μπορούν (όσοι ακροβατισμοί και διανοητικά στραμπουλήγματα κι αν γίνουν) να αναχθούν στη «σημαιοφορία».

«Βρώμικη δουλειά»: διότι αν ξεδιπλωθεί όλο το φάσμα της «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» τότε θα αρχίσει να αποκτάει πολλά ερωτηματικά ο βολικός ελληνικός εθνικισμός περί «τουρκικής επιθετικότητας» – για παράδειγμα… Σε τελευταία ανάλυση: δύο και όχι ένας είναι οι επιτιθέμενοι στο Αιγαίο· και επειδή είναι τυπικά σύμμαχοι εντός νατο, θα προέκυπταν μετά ερωτήματα για το αν υπάρχει όντως, ακόμα, αυτή η καταραμένη συμμαχία…

Αθήνα – Τελ Αβίβ

Παρασκευή 2 Μάρτη. Μ’ αυτά τα δεδομένα να και τα προχθεσινά “ψιλά” (απ’ την άποψη της δημαγωγικής αντζέντας του ελληνικού ιμπεριαλισμού): …ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, στο πλαίσιο των στενών και φιλικών σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ και της στενής συνεργασίας των υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών, που στηρίζεται στην κοινή αντίληψη για τις περιφερειακές εξελίξεις και στην εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων, συναντήθηκε στο Τελ Αβίβ με τον Ισραηλινό ομόλογό του Avigdor Liberman.

Πριν την αναχώρησή του για το Τελ Αβίβ, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε με τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ Στρατηγό Gadi Eisenkot που επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα…

Δεν μας εντυπωσιάζει το διαρκές ελληνο-ισραηλινό σφικταγκάλιασμα… Μας θυμώνει, όμως, το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν (και ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει…) προτιμώντας να το υποτιμούν. Από δειλία; Από βαρεμάρα; Από ανομολόγητο “αριστερό” εθνικισμό; Όποια κι αν είναι η αιτία, είναι αιμοβόρα…

Ο «μπαρμπα Φώτης», για παράδειγμα, που γέμισε με το πολιτικό του ανάστημα το υπ.αμ. και έγινε, έτσι, viral, είναι καραγκιόζης… Αλλά είναι ένας καλοπληρωμένος υπαλληλάκος κοντά στη καλοπληρωμένη πολιτική σύνταξη, ένας απ’ τους χαμάληδες της «εθνικής ενότητας», όποτε χρειάστηκε και χρειάζεται στους καιρούς μας. Πόσοι τέτοιοι καραγκιόζηδες (δηλαδή πόση εθνική ενότητα) χρειάζονται για να αποπροσανατολίσουν από την (διαρκή) επικαιρότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των συμμαχιών του στην ανατολική Μεσόγειο, και των σκοπών αυτών των συμμαχιών;

Μετά την κατάρριψη του πολεμικού τους απ’ την συριακή αεράμυνα, οι ισραηλινοί πιλότοι θα ξαναεκπαιδευτούν στα μέρη μας – για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους… Αυτό πως σας φαίνεται;

Όποιος πηγαίνει «πάσο» στα «ζωτικά εθνικά συμφέροντα» θα γίνει βρώμικος συνένοχος πριν προλάβει να το καταλάβει!!!

(Πάνω: Ο ψεκασμένος με τον Eisenkot στην Αθήνα. Κάτω: Ο ψεκασμένος με τον Lieberman στο ισραήλ.

Αλλά ποιος «ψεκασμένος»; Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος στο σύνολό τους!!!)