Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Το 1997, σαν συνέπεια των “συμφωνιών του Όσλο” (μεταξύ του Αραφάτ και του ισραηλινού κράτους) η Χεβρώνα μοιράστηκε στα δύο. Το ένα μισό υπό τον έλεγχο του Τελ Αβίβ, το άλλο μισό υπό τον έλεγχο της “παλαιστινιακής αρχής”. Όταν λέμε “μοιράστηκε” είναι κυριολεκτικό: κτίστηκαν τοίχοι στους δρόμους. Κι έγινε ρουτίνα για τους ισραηλινούς φασίστες στη Χεβρώνα να πετάνε τα σκουπίδια τους “απ’ την άλλη μεριά του τοίχου”. Στους Άλλους.
Μαζί με την διαίρεση της πόλης δημιουργήθηκε απ’ τον οηε και μια διεθνής ομάδα παρατηρητών, ονόματι “προσωρινή διεθνής παρουσία στη Χεβρώνα” (temporary international presence in Hebron – TIPH) με σκοπό να επιβλέπει την “ειρήνη” του διαμελισμού της πόλης. Το «προσωρινό» στο όνομα αφορούσε την πρόβλεψη των «συμφωνιών του Όσλο» για μια πενταετία, μετά απ’ την οποία το Τελ Αβίβ θα απέσυρε τον στρατό του απ’ την προβλεπόμενη έκταση του παλαιστινιακού κράτους, τερματίζοντας την κατοχή…
Δεν έγινε έτσι. Η κατοχή μονιμοποιήθηκε (με τις ευλογίες της “διεθνούς κοινότητας”), οπότε η «προσωρινή» διεθνής παρουσία / ξεκάρφωμα εξελίχθηκε κι αυτή σε μόνιμη. Απ’ το 1997 ως τα τέλη του 2018, μέσα σε μια 20ετία, τα μέλη της TIPH κατέγραψαν περίπου 40.000 διακριτές περιπτώσεις βίας και διάφορων μορφών καταπίεσης του ισραηλινού φασιστικού κράτους κατά των παλαιστινίων στη Χεβρώνα. Κάποιες απ’ αυτές ήταν εγκλήματα πολέμου. Επαναλαμβάνουμε το νούμερο: σαράντα χιλιάδες βίαιες ενέργειες κατοχικού στρατού και πολιτών συνεργατών του – σε μια μονάχα πόλη.
Η πιο πρόσφατη έκθεση των παρατηρητών, που δημοσιοποίησε τα τελευταία εγκλήματα του Τελ Αβίβ (πάντα σε μια μόνο πόλη) στα τέλη του 2018, αποδείχθηκε κυριολεκτικά η τελευταία. Το ισραηλινό κράτος απαγόρευσε την συνέχιση της παραμονής τους στη Χεβρώνα – αρκετά πια! Ύστερα, όταν αρχές του 2019 το “συμβούλιο ασφαλείας” του οηε πήγε να εκδόσει ένα ψήφισμα έκφρασης των “ανησυχιών” του για την ισραηλινή απόφαση (έσταξε η ουρά του γαϊδάρου…), η Ουάσιγκτον έβαλε βέτο. Πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του ισραήλ είπε. Αλλοίμονο…
Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η “εσωτερική υπόθεση” που εξέθεσαν τα μέλη της TIPH στην τελευταία τους έκθεση; Αρκετές εκατοντάδες ισραηλινοί έποικοι έχουν εγκατασταθεί στο παλαιστινιακό τμήμα της πόλης, στο κέντρο, υπό την προστασία μιας χιλιάδας και βάλε στρατιωτών. Έχουν διώξει δια της βίας αρκετούς παλαιστίνιους, ενώ οι υπόλοιποι στην περίμετρο αυτού του εποικιστικού θύλακα που μεγαλώνει διαρκώς ζουν μισοφυλακισμένοι στα σπίτια τους. Οι παρατηρητές της TIPH είχαν, παρ’ όλα αυτά, μια χρησιμότητα, κάπως καλογερίστικη: φρόντιζαν, για παράδειγμα, να πηγαίνουν τα μικρά παλαιστινιάκια στα σχολεία τους χωρίς να τρώνε ροχάλες και κλωτσιές απ’ τους εποίκους στο δρόμο· εξασφάλιζαν επίσης ότι οι παλαιστίνιοι κάτοικοι της Χεβρώνα μπορούσαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Απ’ την άλλη δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους εμπρησμούς αυτοκινήτων (των παλαιστίνιων), τις καταστροφές δέντρων στα χωράφια τους, ή τις νυχτερινές επιθέσεις στο τζαμί. (Κλασσικοί τύποι κάποιων απ’ τις 40.000 κατοχικές ενέργειες…)
Προσκοπισμός τέλος! Ως τώρα για να πάνε οι μουσουλμάνοι παλαιστίνιοι στο τζαμί περνούσαν από διάφορους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων σωματικών ερευνών. Τώρα απλά θα τους απαγορεύεται – μέχρι να φύγουν εντελώς απ’ την πόλη. Είναι 200.000 – αλλά αυτά τα νούμερα είναι παιχνιδάκι για ένα απαρτχάιντ καθεστώς. Κι όπως είχε πει στις αρχές των ’90s ένας αμερικάνος υπ.εξ. για τους βόσνιους και την σφαγή τους απ’ τους σερβοφασίστες και τους συμμάχους τους: …Κοιτάξτε… Βασικά δεν είναι ότι θέλουν να τους σκοτώσουν… Να τους διώξουν θέλουν, κι ας πάνε αλλού… Οπότε δεν είναι γενοκτονία…
(φωτογραφίες: Αδειάζοντας παζάρια με οπλοπολυβόλα – και άλλα μέσα «δημόσιας τάξης»….)