Tag: ηπα

Αντισινισμός

Κυριακή 17 Μάη. Τι γράψαμε χτες; Ότι είναι “πιθανό”; Όχι, καθόλου πιθανό δεν είναι – είναι γεγονός! Οι δειγματοληψίες στις ηπα δείχνουν πως και οι φασίστες οπαδοί του ψόφιου κουναβιού που θέλουν “ελευθερία” και οι δημοκρατικοί οπαδοί της καραντίνας που θέλουν “ασφάλεια” συγκλίνουν, σ’ ένα ποσοστό 66%, στο να θεωρούν το Πεκίνο εχθρό. Αυτό ίσχυε και πριν τον covid-19: η τεχνολογική πρόοδος και η οικονομική δύναμη του κινεζικού καπιταλισμού είχε αρχίσει να θορυβεί τους αμερικανους υπηκόους. Αλλά με τον covid-19, και παρά την νεκροπολιτική του δικού τους καθεστώτος, τα 2/3 όσων ρωτήθηκαν θυμώνει με την κίνα… Κι ένα θαυμαστό 83% θεωρεί ότι οι ηπα είναι το πιο ισχυρό στρατιωτικά κράτος στον κόσμο (έναντι ενός 59% που πιστεύει ότι είναι ΚΑΙ η πιο ισχυρή οικονομική δύναμη…).

Και τι μπορεί να κάνει η άλλοτε υπερδύναμη για να δικαιολογήσει τις προσδοκίες και τα αισθήματα των υπηκόων της; Τι μπορεί να κάνει εναντίον του Πεκίνου που «άφησε τον ιό να διαφύγει απ’ την επικράτειά του»; Το ψόφιο κουνάβι κεντάει: λέει ότι θα κόψει κάθε εμπορική σχέση, κι έτσι θα κερδίσει (λέει) 500 δισεκατομύρια δολάρια τον χρόνο… Τόσο είναι το εμπορικό έλλειμμα των ηπα απέναντι στην κίνα… Συνεπώς η ιδέα ότι αν κόψεις κάθε εμπόριο κάνεις οικονομία θα πρέπει να διδάσκεται μαζί με το άλλο, το δήθεν ιατρικό δόγμα, ότι άμα κλειδωθείς μέσα σ’ μια ντουλάπα θα μείνεις υγιής…

Η εποχή (και η τρομοεκστρατεία) προσφέρεται για την συγκρότηση «εθνικών μετώπων». Αλλά ειδικά για κράτη με την ιμπεριαλιστική ιστορία των ηπα αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της ιστορίας. Τί μπορεί πραγματικά να κάνει το αμερικανικό καθεστώς (άσχετα απ’ το ψόφιο κουνάβι) έστω για να επιβραδύνει την «εθνική» παρακμή του; Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του, κάτι Πομπηίας και σία, μοιράζουν απειλές. Αλλά το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι θα απαντάει σημείο το σημείο – και έχει ικανούς τρόπους. Εν τω μεταξύ συνεχίζει να μοιράζει υλικά, ειδικούς και συνταγές ιατρικής διαχείρισης του covid 19 σε οποιονδήποτε αναξιοπαθούντα του πλανήτη – που σημαίνει ότι ενισχύει τις διεθνείς εμπορικές του σχέσεις.

Το «intelligence unit» του γνωστού καθεστωτικού economist προέβλεπε πριν 1,5 μήνα:

Η πανδημία του κορονοϊού δεν θα καταλήξει σε μια εντελώς διαφορετική παγκόσμια τάξη, αλλά θα αλλάξει τα πράγματα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Θα βγάλει στην επιφάνεια εξελίξεις που μέχρι πρόσφατα είχαν περάσει απαρατήρητες, όπως για παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα έχει αποκτήσει ήδη σφαίρες επιρροής σε μέρη του κόσμου που τραβούν ελάχιστα την προσοχή [σ.σ.: αφρική…] Θα λειτουργήσει σαν επιταχυντής των ήδη υπαρκτών γεωπολιτικών τάσεων, ειδικά στην αυξανόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, και στην μετακίνηση της ισορροπίας οικονομικής δύναμης απ’ την Δύση στην Ανατολή. Εν τέλει, είναι πιθανό ότι θα είναι καταλύτης για αλλαγές που προς το παρόν είναι δύσκολο να προβλεφτούν, τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, απ’ το μέλλον της ΕΕ ως τον ρόλο της Ρωσίας και άλλων μεσαίων δυνάμεων…

Αλλά στις ηπα, με την βαθιά γνώση (;) του καπιταλισμού που απέκτησαν μετά από τόσες δεκαετίες «ανάπτυξης» και «κυριαρχίας», απειλούν ότι προς το παρόν θα βάλουν κι άλλα πρόστιμα στο Πεκίνο – για να ρεφάρουν αυτοί και να φρενάρουν τον αντίπαλο…

4ος παγκόσμιος (1)

Κυριακή 17 Μάη. Έχουμε υποστηρίξει (και συνεχίζουμε) ότι σε μεγάλο βαθμό η “αντίδραση της δύσης” σε έναν υγιεινιστικό μύθο που οι δημαγωγικοί μηχανισμοί της είχαν δημιουργήσει κατά του Πεκίνου προσδιορίστηκε απ’ αυτόν τον εξελισσόμενο και οξυνόμενο ανταγωνισμό. Ωστόσο σ’ έναν τέτοιο ανταγωνισμό πολλών επιπέδων δεν είναι δεδομένο ανά πάσα στιγμή ποιο μπλοκ αφεντικών έχει το πάνω χέρι.

Για παράδειγμα είναι πολλοί που θεώρησαν ότι η αρχική αντίδραση σε σχέση με τον covid-19 τόσο του Βorduk (Johnson) στο Λονδίνο όσο και του ψόφιου κουναβιού (Τrump) στην Ουάσιγκτον oφειλόταν στο ότι είναι «δεξιοί», και άρα νοιάστηκαν πρώτα για τις επιχειρήσεις και μετά για την δημόσια υγεία. Επιφανειακή, επιπόλαιη, στα όρια της βλακείας ερμηνεία: δηλαδή ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης (Μacron) ή ο Σάντσες (Μαδρίτη) ή το ρημαδοΚούλης ονειρεύονται κράτη που θα είναι απέραντα λιβάδια γεμάτα με ροδαλά βοσκόπουλα και χαριτωμένες βοσκοπούλες; Όχι!!! Όλοι τον καπιταλισμό τους σκέφτονται, και την τωρινή και μελλοντική θέση του στον παγκόσμιο καταμερισμό!

Ο Βorduk, αναγνωρισμένος νεο-εθνικιστής, με δηλωμένη πρόθεση την «αναβίωση» (;) του άλλοτε βρετανικού αυτοκρατορικού μεγαλείου (;;;) δεν έχει μόνο – και δεν έχει τόσο – σαν αντίπαλο τον κινέζικο καπιταλισμό. Ο κύριος αντίπαλος του βρετανικού καπιταλισμού βρίσκεται στην ηπειρωτική ευρώπη (γερμανία κατά κύριο λόγο, γαλλία κατά δεύτερο, με τις «επιρροές» τους). Επιπλέον οποιαδήποτε εικαζόμενα μελλοντικά «οφέλη» του Λονδίνου στην παγκόσμια καπιταλιστική αρένα θα οφείλονται σε ικανό βαθμό και απ’ την αξιοποίηση της αμερικανικής παρακμής (η σχέση Λονδίνου – Ουάσιγκτον ήταν / είναι συνήθως συγκεκαλυμένα ανταγωνιστική, κάτω απ’ το πέπλο της «ειδικής συμμαχίας»). Το πιθανότερο είναι ότι ο Borduk θεώρησε ότι το υγιεινιστικό πρόβλημα θα είναι ελέγξιμο με ήπια μέσα, και ότι ταυτόχρονα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα παραγωγικά pause στην ηπειρωτική ευρώπη. (Θα πρέπει να θυμάστε ότι άλλαξε γραμμή μετά τον εκβιασμό της παρανοϊκής πρόβλεψης του Imperial College και του σαφώς αρθρωμένου με τα συμφέροντα του αμερικανοκεντρικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος Ferguson, που δημοσιοποιήθηκε μέσω media βεβιασμένα, χωρίς να βρει ποτέ τον δρόμο της σε κάποια απ’ αυτές τις «επιστημονικές επιθεωρήσεις» που φιλοξενούν τέτοιου είδους «επιστημοσύνες»…) To πιθανότερο είναι ότι ο Βorduk θα προτιμούσε να ακολουθήσει τον σουηδικό δρόμο…

Περίπου ανάλογα θα πρέπει να ήταν τα αρχικά κίνητρα και του ψόφιου κουναβιού. Με την διαφορά ότι για την Ουάσιγκτον το Πεκίνο (και η Μόσχα) είναι βασικοί αντίπαλοι. Συνεπώς η αρχική διαφορά στάσης μεταξύ των πολιτικών βιτρινών της μισής «αγγλόσφαιρας» (αγγλία και ηπα) και των ανάλογων κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, δεν οφείλεται βέβαια στον ανομολόγητο «αντικαπιταλισμό» των δεύτερων (όπως βολεύονται να υπονοούν πολλοί και διάφοροι) αλλά μάλλον στην εκτίμηση των πρώτων ότι δεν χρειάζονταν επείγουσες ανορθόδοξες μεθόδους για να πετύχουν την όποια αναδιάρθρωση που θα τους επιτρέψει να κρατήσουν τις ελπίδες τους εναντίον των αντιπάλων τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φιλελευθερισμός (εντός ή εκτός εισαγωγικών) είναι κυρίως αγγλο-αμερικανική παραγωγή…

Εκ των υστέρων μπορεί να τους καταλογήσει κανείς όχι περισσότερο «φιλοκαπιταλισμό» σε σχέση με άλλους, αλλά ότι υποτίμησαν την δύναμη της παραγωγής μαζικού φόβου… Και υπερτίμησαν, πιθανότατα, την δυνατότητά τους να ελέγξουν την βιασύνη του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Οι ειδικοί αυτού του μπλοκ κατηγορούν το ψόφιο κουνάβι ότι άργησε για δυο βδομάδες να κηρύξει τον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»· κι ότι αν το είχε κάνει έγκαιρα τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Έχουμε αμφιβολίες γι’ αυτό το «αν», έχοντας καταλάβει το πως δημιουργούνται αυτά τα «αποτελέσματα» in any case. Αλλά σε κάθε περίπτωση οι ίδιοι ειδικοί (ή αυτοί των οποίων τα συμφέροντα εκφράζουν) δεν έχουν ιδιαίτερες αντιρρήσεις για τον «πόλεμο κατά του ορατού εχθρού» (του Πεκίνου) με αρχιστράτηγο τον ψοφιοκούναβο – αρκεί να είναι κάπως ευέλικτος…

4ος παγκόσμιος (2)

Κυριακή 17 Μάη. Για όποιον θέλει να αντιμετωπίσει τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ποδοσφαιρικά, με τον covid 19 στο ρόλο του κριτή, τότε:

– στην αναμέτρηση δύση / ανατολής κέρδισε αναμφισβήτητα η ανατολή·

– στην αναμέτρηση ηπα / κίνας, κέρδισε αναμφισβήτητα η κίνα·

– στην αναμέτρηση γαλλίας / γερμανίας, κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία. Εδώ η αριθμητική διαφορά είναι εντυπωσιακή. Με περίπου τον ίδιο αριθμό εντοπισμένων κρουσμάτων (χτες: 179.506 στη γαλλία, 175.900 στη γερμανία) η πρώτη δήλωσε πάνω από τριπλάσιους νεκρούς λόγω covid, 27.625 έναντι 8.018 της γερμανίας, και σχεδόν διπλάσιους σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση, 2.132 έναντι 1.294 της γερμανίας…

– στην αναμέτρηση γαλλίας / αγγλίας κέρδισε η γαλλία, αλλά είναι μια μακάβρια νίκη σχεδόν πολεμική μεταξύ των ιστορικών αντιπάλων (στην επικράτεια της her majesty η κοινή δεξαμενή έχει ως τώρα 34.466 νεκρούς)·

– στην αναμέτρηση αγγλίας / γερμανίας κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία…

Μια τέτοια ποδοσφαιρική προσέγγιση είναι, φυσικά, απάνθρωπη. Μήπως δείχνει, τουλάχιστον, ότι τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες απαγορεύσεις κυκλοφορίας είχαν, έστω, κάποιο ιαματικό αποτέλεσμα, ότι δεν ήταν τελικά απάνθρωπα; Αν λάβετε υπόψη ότι η «γερμανική σχολή» ήταν πιο χαλαρή σ’ αυτά τα μέτρα και ότι απ’ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν στη γερμανία που η φωνή των «αιρετικών ειδικών» ακούστηκε καθαρά και δυνατά, μπορείτε να βγάλετε τα συμπέρασματά σας…

Το ότι ο γερμανικός καπιταλισμός είναι στην καλύτερη κατάσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών, και ότι θα απευχόταν μια ένοπλη «επίλυση των διαφορών» στην παγκόσμια αρένα, σίγουρα δεν έχει σχέση με τις ιατρικές επιδόσεις του…. Ίσως έχει σχέση με τον τρόπο τα αφεντικά του θέλουν ή μπορούν να κάνουν τις αναγκαίες μεταβάσεις προς την 4η βιομηχανική επανάσταση. Αν η ασταμάτητη μηχανή ξέρει σωστά, είναι οι γάλλοι και οι γερμανοί υπήκοοι που έχουν, σε μεγάλο μέρος τους, απορριπτική στάση απέναντι στις νέες τεχνολογίες επιτήρησης· και σοβαρή ανησυχία για την τύχη των «προσωπικών δεδομένων» τους. Αλλά μόνο οι δεύτεροι έδειξαν δημόσια σοβαρή ανησυχία και για τα υγιεινιστικά άλλοθι των «παλιών» τεχνολογιών ελέγχου… Θυμίζουμε τον Wolfgang Wodarg, και οπωσδήποτε τον Sucharit Bhakdi (εξ οικείων τα βελη ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη), έναν απ’ τους πιο γνωστούς παγκόσμια γερμανούς ερευνητές μικροβιολογίας, πρώην διευθυντή του ινστιτούτου κλινικής μικροβιολογίας και υγιεινής, που είχε προκαλέσει δημόσια και ανοικτά την Μerkel απ’ την αρχή των “μέτρων”. (Μήπως είναι κρυφός θαυμαστής του ψόφιου κουναβιού; Ή μήπως είναι “χρστιανοταλιμπάν”; Η ντόπια ένωση φίλων της καραντίνας ας το ψάξει…):

… Φοβούμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις απ’ το νέο ιό μπορεί να οδηγήσουν σε 30 θανάτους κάθε μέρα για τις επόμενες 100 μέρες. Αλλά δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι 20, 30, 40 ή 100 ασθενείς που είναι θετικοί σε συνηθισμένους κορονοϊούς πεθαίνουν ήδη κάθε μέρα.

Τα κυβερνητικά μέτρα είναι γκροτέσκα, παράλογα και πολύ επικίνδυνα (…) Το προσδόκιμο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων θα μικρύνει εξαιτίας τους. Οι τρομακτικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία απειλούν την ζωή αναρίθμητων ανθρώπων. Οι συνέπειες στην ιατρική φροντίδα είναι προφανείς. Ήδη η παροχή υπηρεσιών σε ανθρώπους που τις έχουν ανάγκη έχει μειωθεί, εγχειρήσεις αναβάλλονται, θεραπείες σταματούν, το προσωπικό των νοσοκομείων μειώνεται. Όλα αυτά θα επηρεάσουν πολύ το σύνολο της κοινωνίας.

Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στην συλλογική αυτοκτονία, με επιχείρημα τίποτα περισσότερο από ένα σκιάχτρο…

Δόξα στον μεγαλο-αδύναμο στο ελλαδιστάν δεν έχουμε τέτοιους τύπους. Έχουμε απ’ τους άλλους…

4ος παγκόσμιος (3)

Κυριακή 17 Μάη. Μπορούμε να κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό σ’ αυτό το “επίπεδο”; Η παρακάτω σειρά δεν είναι αξιολογική.

Το πρώτο ζήτημα (κι αυτό αφορά κυρίως τους δυτικούς καπιταλισμούς, και απ’ αυτούς κυρίως εκείνους που επεδίωξαν ένα καλό πάτημα γενικής αναδιάρθρωσης μέσω της πραξικοπηματικής αποδιάρθρωσης) είναι το πως και πόσο σύντομα θα καταφέρουν να διαχειριστούν τον μαζικό εφεδρικό στρατό ανέργων που δημιούργησαν. (Η σειρά κειμένων “το διπλό αφεντικό” θα συνεχιστεί την εβδομάδα από τις 25/5 και μετά…) Η “μεταφορά εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο” αναφέρεται όλο και περισσότερο σαν αναγκαιότητα (να η χρησιμότητα του κράτους στην αγορά εργασίας!), αλλά είναι κάτι που ευκολότερα λέγεται παρά γίνεται. Ωστόσο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μεσοπρόθεσμα μια μεγαλύτερη “εθνικοποίηση” των εργατικών τάξεων σε διάφορους πρωτοκοσμικούς καπιταλισμούς…

Το δεύτερο ζήτημα αφορά την σύγκρουση που έχει ξεκινήσει σχετικά με το (πιθανό) εμβόλιο. Είναι πολυεπίπεδη (και – αν και όχι μόνο – γεωπολιτική…) και δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτήν πριν μάθουμε όσα πρέπει· ωστόσο πρόκειται για την προοπτική του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Το τρίτο είναι αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών όχι στην hard αλλά σίγουρα στην soft power. Όλες οι κατάρες του κόσμου δεν μπορούν να κρύψουν ούτε να αλλάξουν το γεγονός ότι ο κινέζικος καπιταλισμός βρέθηκε στη θέση που είχε ο αμερικανικός μετά το τέλος του 2 παγκόσμιου πολέμου: «γενναιόδωρη ανωτερότητα»… Οι λέξεις κινέζικη βοήθεια μπορεί να μην λένε πολλά στα μέρη μας, λένε όμως και παραλένε σε πολλά κράτη του πλανήτη, και όχι μόνο στην ασία. Δεν είναι μόνο ιατρική. Και, ως γνωστόν, τέτοιες «βοήθειες» ποτέ δεν πάνε μόνες τους.

Το τέταρτο είναι η θεσμική συγκρότηση της βιο-πολιτικής του φόβου στις λεγόμενες «δυτικές δημοκρατίες». Η ευκολία με την οποία παρέγραψαν τα συντάγματά τους οι περισσότερες (μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν) έχει δημιουργήσει ένα πολύτιμο προηγούμενο για τ’ αφεντικά. Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα και η εύκολη υποταγή των υπηκόων σ’ αυτά είναι μοναδικό εργαλείο. Κι όποιος το χρησιμοποιήσει μια φορά με επιτυχία, δεν το αφήνει. Ακόμα κι αν δεν έχει διατυπωθεί / νομοθετηθεί ρητά το ανά κράτος ανάλογο του («αντιτρομοκρατικού») patriot act, κάποιου είδους health security act είμαστε βέβαιοι ότι προετοιμάζονται, νομιμοποιημένοι σε μεγάλο βαθμό ήδη απ’ την εμπειρία και την αποδοχή των γενικευμένων αποκλεισμών. Το ότι υπάρχει ακόμα ένα ικανό ποσοστό υπηκόων που “φοβάται να βγει απ’ το σπίτι”, είναι μια καλή μαγιά…

Θα επανέλθουμε – αναγκαστικά…

“Βιοασφάλεια”

Σάββατο 16 Μάη. Μόλις η προσοχή (και κατά συνέπεια οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση) φύγει απ’ την μικροκλίμακα και απ’ την λούμπεν χριστιανική ηθικολογία, ο ορίζοντας γίνεται επικίνδυνα ανεξερεύνητος. Σ’ αυτό που για την συνηθισμένη μικρόνοια είναι το άγνωστο (και καλύτερα να αποφεύγεται) κενό είναι όμως που τα αφεντικά κτίζουν τα κάστρα τους. Μέρα μεσημέρι! Κι ύστερα…

Αντιγράφουμε (χρειάζεται η υπογραφή για να δώσει «εγκυρότητα»; Όχι, εγγυόμαστε: δεν είναι απ’ τα σκουπίδια):

… Στο βιβλίο του «Θύελλες Μικροβίων» (Tempetes Microbiennes) του 2005, ο Patrick Zylberman, καθηγητής ιστορίας της υγείας στο Παρίσι, περιέγραψε με λεπτομέρειες την σύνθετη διαδικασία μέσω της οποίας η ασφάλεια της υγείας, που ήταν για πολύ καιρό στο περιθώριο των πολιτικών στρατηγικών, άρχισε να σέρνεται προς το κέντρο της σκηνής στις αρχές των ‘00s. Ο Π.Ο.Υ. είχε ήδη φτιάξει ένα δεδικασμένο το 2005, όταν προειδοποιούσε για “50 εκατομμύρια νεκρούς” σ’ όλο τον κόσμο που θα τους προκαλούσε η επεκτεινόμενη γρίπη των πτηνών. Μέσα απ’ αυτό το χειρότερο worst-case σενάριο που είχε ποτέ παρουσιαστεί για μια επιδημία, ο Ζylberman προέβλεψε ότι «ο υγιεινιστικός τρόμος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο διακυβέρνησης.

Αυτό το worst-case σενάριο ανακαινίστηκε τώρα που μιλάμε. Η ιδέα ενός υποχρεωτικού γενικού αποκλεισμού δεν έχει καμμία ιατρική δικαιολόγηση ούτε στηρίζεται σε οποιαδήποτε επιδημιολογική έρευνα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Κι όμως αυτό ήταν που κατοχυρώθηκε σαν ηγεμονική πολιτική – με αναπόφευκτη συνέπεια μια ατέλειωτη μάζα ανέργων. Όλα αυτά βασισμένα σε αποτυχημένα, παραληρηματικά μοντέλα του είδους του Imperial College, που επιβλήθηκαν από πανίσχυρες ομάδες πίεσης, απ’ το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ ως το συμβούλιο ασφαλείας του Μονάχου.

Δείτε για παράδειγμα τον δρ. Richard Hatchett, πρώην μέλος του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης του Μπους του Β, που προωθούσε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό του συνόλου του πληθυσμού ήδη απ’ το 2001. Τώρα ο Hatchett διευθύνει την Συμμαχία Καινοτομιών Επιδημικής Ετοιμότητας (CEPI), έναν πολύ ισχυρό οργανισμό που συντονίζει παγκόσμια τις επενδύσεις σε εμβόλια, και είναι πολύ κολλητός με τις μεγάλες φαρμακευτικές. Ο CEPI τυχαίνει να είναι παιδί της γονιμοποίησης του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ από το ίδρυμα του Bill και της Melinda Gates.

Ο Ηatchett θεωρεί τον αγώνα κατά του covid-19 σαν «πόλεμο». Η ορολογία – υιοθετημένη απ’ τους πάντες, απ’ τον πρόεδρο Trump ως τον πρόεδρο Μacron – βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Θυμίζει – τί άλλο; – τον παγκόσμιο πόλεμο στην τρομοκρατία, όπως κηρύχτηκε τον Σεπτέμβρη του 2001 απ’ τον Donald Rumsfeld.

O Rumsfeld έχει διατελέσει πρόεδρος της πολύ μεγάλης βιοτεχνολογικής εταιρείας Gilead. Μετά την 11η 9ου, όντας στο Πεντάγωνο, ήταν πολύ απασχολημένος με το να θολώσει την διάκριση ανάμεσα σε πολίτες και στρατό σε σχέση με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εκεί ήταν που διαμορφώθηκε το concept του «γενικευμένου υποχρεωτικού εγκλεισμού», με τον Hatchett σαν βασικό παράγοντα του σχεδιασμού.

Καθώς επρόκειτο για δημιούργημα των στρατιωτικοποιημένων Big Farma, αυτός ο εγκλεισμός δεν είχε τίποτα να κάνει με την δημόσια υγεία. Αυτό που ενδιέφερε ήταν η στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας ώστε να είναι διαχειρίσιμη στην περίπτωση βιολογικού πολέμου – που εκείνη την εποχή αποδιδόταν αυτόματα σε κάποια τρισάθλια αλλά τεχνολογικά ικανή al-Qaeda.

Η τωρινή εκδοχή αυτού του project – βρισκόμαστε σε «πόλεμο» και κάθε πολίτης πρέπει να μείνει σπίτι του – παίρνει την μορφή που έχει ονομαστεί «ιατρο-στρατιωτική δικτατορία»…. Ο Agamben κατάφερε να τετραγωνίζει τον κύκλο: σημειώνει ότι δεν είναι πια δικαίωμα των υπηκόων στη δύση η ασφάλεια της υγείας τους· τώρα είναι υποχρεωμένοι με δικαστική απόφαση να είναι υγιείς. Αυτό, με μια κουβέντα, είναι η βιοασφάλεια (biosecurity)…. H κοινωνική αποξένωση (social distancing) είναι ο πολιτικός κανόνας, όπου ένα ψηφιακό matrix αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση η οποία, εξ ορισμού, από τώρα και στο εξής θα θεωρείται θεμελιωδώς ύποπτη και πολιτικά «μολυσματική»…

Aν σ’ αυτόν τον σκληρό δρόμο προς την «βιο-ασφάλεια» πετύχετε πουθενά τα τροφο-φάρμακα, ρωτείστε είτε τους φίλους του ψόφιου κουναβιού είτε τους φίλους του κυρ Βασίλη, του άρχοντα Θυρών και Παραθύρων, αν ξέρουν να σας πουν κάτι γι’ αυτά…

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι;

Παρασκευή 15 Μάη. Τί είναι αυτό που χωρίζει – στον “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” – τα δυτικά (ευρωπαϊκά και τις ηπα) κράτη από ασιατικά; Στις ηπα αναφέρονται ήδη 80.787 νεκροί, στην αγγλία 31.855, στην ιταλία 30.560, στην ισπανία 26.621 και στην γαλλία 26.380… Κι στην άλλη μεριά του κόσμου: στην κίνα αναφέρονται 4.633, στην ιαπωνία 624, στη νότια κορέα 256, στη σιγκαπούρη 20… Φταίνε οι διαφορές πληθυσμού; Όχι. H ιαπωνία έχει πληθυσμό όσο η γαλλία και η αγγλία μαζί… Απ’ την μια μεριά (Παρίσι και Λονδίνο μαζί…) σχεδόν 60.000 νεκροί, απ’ την άλλη (Τόκιο) 624… Εκατονταπλάσιοι… H ισπανία έχει κατά 5 μύρια μικρότερο πληθυσμό απ’ τη νότια κορέα και πενταπλάσια έκταση (που σημαίνει ότι η πυκνότητα πληθυσμού στη νότια κορέα είναι κατά μέσο όρο 5πλάσια απ’ της ισπανίας – επειδή ο συγχρωτισμός και η μεταδοτικότητα παίζουν ρόλο…)· κι ωστόσο η Μαδρίτη αναφέρει 26.621 νεκρούς έναντι 256 της Σεούλ… Εκατονταπλάσιοι…

Υπάρχει μήπως κάποια “διαφορά φάσης” λόγω κλίματος; Μα όλα είναι κράτη του βόρειου ημισφαιρίου!..

Μήπως υπάρχει αξιόλογο πλεονέκτημα ηλικιακής διαστρωμάτωσης στην ασία σε σχέση με τον δυτικό κόσμο; Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν ότι στις ηλικίες πάνω από 60 (εκείνες που αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρων πνευμονικών επιπλοκών) τα μεγέθη είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο επιβαρυντικά στην ιαπωνία όσο και στην ιταλία…

Υπάρχει μήπως διαφορά timing στο «ξέσπασμα της επιδημίας»; Μήπως, δηλαδή, στην ασία ο κακός covid-19 άργησε να πάει, οπότε είναι ακόμα «πίσω»; Στη νότια κορέα το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στις 20 Γενάρη, έντεκα μέρες πριν το πρώτο κρούσμα στην ισπανία, που καταγράφτηκε στις 31 Γενάρη… Στην ιαπωνία καταγράφτηκε στις 16 Γενάρη, σχεδόν 1,5 μήνα πριν την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στην αγγλία (28 Φλεβάρη).

Λοιπόν; Αυτές οι τεράστιες διαφορές σας φαίνονται “λογικές”; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πώς σας φαίνεται ότι διάφορα ασιατικά κράτη δεν πουλάνε το τρομοθέαμα του μαζικού κορονοθανάτου; Πώς σας φαίνεται ότι (μιλώντας για τον αναπτυγμένο βορρά) το τρομοθέαμα του covid-19 είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της δύσης; Πώς σας φαίνεται ότι ζούμε εδώ και μερικούς μήνες σ’ έναν εφιάλτη που είναι ιστορικά και γεωγραφικά τόσο προσδιορισμένος;

Yπάρχει μια σχεδόν απόλυτη σιωπή στη δυτική δημαγωγία γι’ αυτήν την ανεξήγητη από πρώτη και δεύτερη ματιά τεράστια διαφορά στους αναφερόμενους (το τονίζουμε: στους αναφερόμενους) θανάτους σ’ αυτές τις δυο μεριές του κόσμου. Πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί στη δύση εύκολα θα κατηγορούσαν το κινεζικό καθεστώς ότι “κρύβει πτώματα” – χωρίς φυσικά να έχουν οποιαδήποτε απόδειξη… Αλλά δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο κατά του ιαπωνικού ή του νοτιοκορεάτικου καθεστώτος… Απλά σιωπή…

Απ’ την άλλη μεριά είναι πλέον όχι απλά γνωστό αλλά θεωρείται σχεδόν “φυσιολογικό” ότι αν όχι όλα σίγουρα τα περισσότερα δυτικά κράτη “φουσκώνουν” τους αριθμούς συνυπολογίζοντας στα “θύματα του covid-19” οποιονδήποτε – κατά βούληση… Επιπλέον συμβαίνουν άγνωστης έκτασης ιατρικά λάθη, όχι μόνο με τα φάρμακα μέχρι κάποιο χρονικό σημείο σίγουρα, αλλά και σε σχέση με την τεχνητή αναπνοή: φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι λάθος αγωγή και, τελικά, σκοτώνει… Ενώ για δύο τουλάχιστον κράτη (ηπα και αγγλία) έχουν διατυπωθεί υπαινιγμοί ότι το «φούσκωμα των θυμάτων» σχετίζεται με την χρηματοδότηση των νοσοκομείων – σ’ αυτή τη φάση.

Θα νόμιζε κάποιος που θα ερχόταν τώρα απ’ τον Δ του Κενταύρου ότι δεν πρόκειται για μία, κοινή επιδημία αλλά για δύο εντελώς διαφορετικές. Κι όμως: ο ένοχος, ο «αόρατος εχθρός», είναι ακριβώς ο ίδιος!

Θα ακούγαμε οποιαδήποτε λογική εξήγηση γι’ αυτήν την τεράστια διαφορά – αν έχετε κάποια… Εν τω μεταξύ δείτε μια μακροσκοπική σύμπτωση. Ενώ εδώ και λίγα χρόνια διάφοροι δυτικοί «ειδικοί» μοιρολογούν ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη πάει στην Ασία, πίσω του – στην μετακόμισή του – αφήνει μερικές χιλιάδες «περίεργους» νεκρούς. Τί πάει να πει «το κέντρο πάει στην Ασία;». Πάει να πει ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην τεχνολογική καπιταλιστική αναδιάρθρωση… Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, ο ασιατικός κόσμος είναι πιο μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση… That’s why the center…

Σας περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η (δυτική) τεχνολογική καθυστέρηση, που είναι τόσο πολιτική και γεωπολιτική όσο δεν πάει, θα χρειαζόταν μια ορισμένη νεκροπολιτική για να αναδιαρθρώσει το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο (τόσο σαν καθημερινές σχέσεις και πρακτικές όσο και σαν εργασιακή οργάνωση) και να κερδίσει έτσι ένα τουλάχιστον μέρος απ’ το χαμένο έδαφος; Σκεφτήκατε τέτοιο πράγμα;

Όχι, όχι, μην γίνουμε «συνωμοσιολόγοι»!!!.. Για καθαρή σύμπτωση πρόκειται: στη δύση πεθαίνουν 100 φορές περισσότεροι, αλλά όχι απο μελαγχολία για την “μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου του πλανήτη”…

Ο κόλπος των χοιριδίων

Πέμπτη 14 Μάη. Στις 15 Απρίλη του 1961 οκτώ αμερικανικά βομβαρδιστικά κτύπησαν στρατιωτικά αεροδρόμια της κούβας, προετοιμάζοντας μια “απελευθερωτική” εισβολή. Πράγματι, δυο μέρες μετά, στις 17 Απρίλη, περίπου 1500 παραστρατιωτικοί φασίστες κουβανοί εξόριστοι στις ηπα, εκκινώντας απ’ την γουατεμάλα και τη νικαράγουα (τότε με χουντικά καθεστώτα), με αμερικανικά όπλα και εκπαίδευση (: cia), αποβιβάστηκαν σε μια νοτιοδυτική ακτή της κούβας (στην playa Giron), για να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση στην Αβάνα – ηλικίας μόλις 2,5 χρόνων… Μέσα σε δύο ημέρες ο επαναστατικός στρατός της κούβας είχε «καθαρίσει». Όσοι απ’ τους «απελευθερωτές» επέζησαν έμειναν πολλά χρόνια στις φυλακές. Η Ουάσιγκτον και τα επιτελεία τους δάγκωσαν τις γλώσσες τους και έμειναν να μετράνε τις συνέπειες μιας τόσο κραυγαλέας ήττας. Η αμερικανική αποτυχία έμεινε στην ιστορία σαν «απόβαση στον κόλπο των χοίρων»· ήταν αρκετά πριν την παταγώδη ήττα στο βιετνάμ· και έδειξε πως ακόμα και στην κορύφωση του στρατιωτικού, οικονομικού και πολιτικού τους ιμπεριαλισμού οι ηπα δεν ήταν καθόλου ανίκητες, Εννοείται πως ο Κάστρο, o Tσε και η κουβανική επανάσταση έγιναν παγκόσμια σημεία αναφοράς…

Η προσπάθεια εισβολής στη βενεζουέλα πριν καμμιά δεκαριά μέρες από μερικές δεκάδες μισθοφόρους του γνωστού αγαπημένου του ρημαδογκουβέρνου Guaido, υπό την αιγίδα των αμερικανικών υπηρεσιών, δεν μπορεί καν και καν να διεκδικήσει κάποια ομοιότητα με το 1961! Από καμμία μεριά. Είναι κάτι σαν την φάρσα της “18ης Μπρυμαίρ”! Ο Μaduro σε καμμία περίπτωση δεν είναι ο επαναστάτης Κάστρο· ο Guaido είναι ένας προ πολλού αποτυχημένος καραγκιόζης· και η Ουάσιγκτον βρίσκεται σ’ έναν κατήφορο ισχύος που το αμερικανικό καθεστώς δεν έχει ξαναζήσει· σ’ έναν κατήφορο του οποίου το τέλος δεν έχει φανεί ακόμα. Εν τέλει η αντιμετώπιση των εισβολέων δεν χρειάστηκε καν μέρες· μερικές ώρες ήταν αρκετές – ίσως και η βοήθεια των συμμάχων από μακρυά. Άλλωστε το Καράκας ήξερε έγκαιρα τα πάντα γι’ αυτήν· ακόμα και τα ονόματα των αμερικάνων μισθοφόρων που συμμετείχαν…

Έτσι η εισβολή αυτή απέκτησε το κοροϊδευτικό όνομα “ο κόλπος των χοιριδίων”. Δεν είναι η πρώτη αποτυχία του ψοφιοκουναβιστάν κατά του βενεζουελάνικου καθεστώτος. Αποτυχία ήταν οι υποτίθεται «σεισμικές διαδηλώσεις» που θα έκανε η αντιπολίτευση στο Καράκας, για να ρίξει το καθεστώς Maduro μ’ ένα φύσημα… Αποτυχία ήταν οι “ασφαλείς πληροφορίες” ότι ο στρατός ετοιμάζεται να ρίξει τον Μaduro – ως και φωτογραφίες είχε κυκλοφορήσει η απελπισμένη Ουάσιγκτον απ’ τους «ετοιμοπόλεμους λιποτάκτες»… Αποτυχία ήταν η προσπάθεια «ανθρωπιστικής εισβολής» στη βενεζουέλα, απ’ την μεριά της κολομβίας, τον Φλεβάρη του 2019… Αποτυχία ήταν όλες οι διεθνείς τουρνέ του Guaido… Αποτυχία ήταν η αμερικανο-αγγλο-ευρωπαϊκή προσπάθεια για “διεθνή απομόνωση” του Μaduro… Aποτυχία ήταν το εμπάργκο πετρελαίου σε βάρος του Καράκας….

Μετά από τόσες αποτυχίες, διαδοχικές, επίμονες, και αδύνατο να κρυφτούν, θα άξιζε ίσως μια απάντηση σ’ αυτό: γιατί το ψοφιοκουναβιστάν επιμένει να σπάει τα μούτρα του στη βενεζουέλα; Γιατί; Όταν οι πάντες ξέρουν ότι εκεί υπάρχουν και ρώσοι στρατο-τεχνοκράτες και κινέζοι, γιατί το ψοφιοκουναβιστάν ελπίζει ότι μπορεί να ξεμπερδέψει χωρίς να κάνει κανονικό και ωμό πόλεμο;

Ίσως μια απάντηση βρίσκεται στον ανορθολογισμό που συναντάει κανείς σε πράξεις και επιλογές των «αρχόντων» στην ιστορία, πάντα όταν προσπαθούν να φρενάρουν την παρακμή τους χωρίς να έχουν πια τέτοιο περιθώριο.

Απομένει στον φίλο του Guaido, το γνωστό πολιτικό άστρο που λέγεται ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας και είναι ο τωρινός υπ.εξ. του ένδοξου ελλαδιστάν, να βρει έναν τρόπο να του προσφέρει άσυλο… αν το ψοφιοκουναβιστάν αδυνατεί…

(φωτογραφία πάνω: το γρήγορο άδοξο τέλος μιας αμερικανικής εκστρατείας στην “πίσω αυλή”…

φωτογραφία κάτω: βοήθησαν και οι ρώσοι σύμμαχοι…)

Όλα του covid δύσκολα…

Πέμπτη 14 Μάη. Το ομοσπονδιακό μοντέλο οργάνωσης του αμερικανικού κράτους μοιάζει να ζορίζεται σοβαρά εξαιτίας της “πανδημίας”. Διαφορετικές πολιτείες με διαφορετικής πολιτικής προέλευσης κυβερνήτες, διαφορετικά είδη επιχειρήσεων κι άρα συμφέροντα… Όλα αυτά συν ιδεοληψίες πάγιες και ιδεοληψίες έκτακτες λόγω προεδρικών-εκλογών-στον-ορίζοντα.

Η ανατολική πολιτεία της Τζώρτζια έxει άρει τις αντι-covid-19 απαγορεύσεις απ’ το τέλος Μάρτη. Αντίθετα η Καλιφόρνια ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τα αυστηρά μέτρα … ως τον Αύγουστο! Με το καλοκαίρι να έρχεται γρήγορα, απ’ τους βιομήχανους του τουρισμού μέχρι τους σέρφερς μια γκάμα καλιφορνέζων υπηκόων βρίσκονται σε «προ-εξερσιακή περίοδο»…

Το σημερινό ενδιαφέρον μας βρίσκεται πάντως κάπου πίσω απ’ την σκηνή. Ό,τι και να γίνεται αυτήν την εποχή, στο όνομα του covid-19 και της αντιμετώπισής του, κερδισμένες βγαίνουν οι εταιρείες πληροφορικής: μαζεύουν (και “προσφέρουν” ή πουλάνε) τα data μετακινήσεων των αμερικάνων, απ’ τα κινητά τους. Παράνομα μεν – αλλά μπροστά στις έκτακτες ανάγκες τι είναι πιο σημαντικό; Η «προστασία των προσωπικών δεδομένων» ή η «προστασία της δημόσιας υγείας»; Αν γίνεται υπεξαίρεση είναι για καλό σκοπό…

Αν διακρίνετε διάφορες μορφές πειρατείας να καθιερώνονται στο ψοφιοκουναβιστάν δεν κάνετε λάθος. Προκαλούν γέλιο… αλλά…

(Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας κοπεί απότομα… )

“Παράπλευρες απώλειες;”

Πέμπτη 14 Μάη. Τα ιατρικά λάθη σε ποιά υποκατηγορία θανάτου απ’ τον covid-19 μπαίνουν; Στους θανάτους ΑΠΟ; Στους θανάτους ΜΕ; Στους θανάτους «έλα μωρέ»;

Υπάρχει ένα ζήτημα για το οποίο υπάρχουν διεθνώς συχνά αγωνιώδεις εκκλήσεις σποραδικά για πάνω από μήνα. Είναι το ζήτημα της xρήσης χλωροκίνης και της υδροξυχλωροκίνης (hydroxychloroquine) ως φαρμάκου εναντίον κορονοϊών· εν προκειμένω του covid-19. H ασταμάτητη μηχανή δεν έχει τις γνώσεις για να ελέγξει αυτό το “alarm!” που έχει ακουστεί εδώ και καιρό· όμως είναι εντυπωσιακή η επιμονή έμπειρων επιδημιολόγων πεδίου, που έχουν δουλέψει στην αφρική, στην αναφορά του ίδιου ακριβώς φαινομένου: την εμφάνιση θανατηφόρας αιμόλυσης σε ασθενείς που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία ως ασθενείς του covid-19. Περί τίνος πρόκειται;

Πληθυσμοί οι οποίοι έχουν ιστορικό ζωής (ακόμα και πριν δεκαετίες) σε περιοχές με ελονοσία, όπως είναι οι περιοχές γύρω απ’ την Μεσόγειο ή τροπικές ζώνες του πλανήτη, έχουν αναπτύξει μια γενετική εξέλιξη σαν άμυνα απέναντι στην ελονοσία. Πρόκειται για το ένζυμο “γλυκοζη-6-δεϋδρογενάση” που παράγεται από ένα «εξελιγμένο» γονίδιο που έχει ονομαστεί G6PD. Η ενζυμική παραγωγή του G6PD ενισχύει τα ερυθρά αιμοσφαίρια και την άμυνα των οργανισμών κατά των παρασίτων που προκαλούν την ελονοσία. Εάν όμως αυτή η παραγωγή διαταραχτεί, αυτό οδηγεί σε δυσλειτουργία της παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων, και από ένα σημείο και μετά στη «διάλυσή» τους. Αυτό λέγεται αιμόλυση. Συνεχιζόμενη αιμόλυση σημαίνει «σκουπίδια» απ’ την διάλυση των ερυθροκυττάρων στο αίμα, που οδηγεί σε μικροεμβολές σε διάφορα όργανα (ακόμα και καρδιακή εμβολή), επιδεινούμενα αναπνευστικά προβλήματα· και, τελικά, θάνατο.

Τί μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα (ή να εντείνει υπάρχουσα δυσκολία) στη λειτουργία του G6PD έχοντας αυτές τις αλυσιδωτές συνέπειες; Κάποια ελάχιστα τρόφιμα (π.χ. τα μπιζέλια ή η σταφίδα), και ορισμένα χημικά συστατικά φαρμάκων. Ένα απ’ αυτά είναι η υδροξυχλωροκίνη. Κι αυτό είναι γνωστό, εφόσον παλιότερες (προ cοvid-19) έρευνες / δοκιμές της χλωροκίνης / υδροξυχλωροκίνης προέβλεπαν την εξαίρεση όσων έχουν προβληματική λειτουργία του G6PD.

Τα στοιχεία «φονικότητας» του covid-19 απ’ τη Ν. Υόρκη δείχνουν διπλάσιους θανάτους (που καταχωρούνται σαν covid-19) στον έγχρωμο πληθυσμό της πόλης σε σχέση με τους λευκούς. Οπωσδήποτε μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που περιθωριοποιημένοι urban πληθυσμοί, χωρίς καν σταθερή πρόσβαση στη δημόσια υγεία, είναι πιο ευάλωτοι σε επιπλοκές από κορονοϊό. Είναι όμως εξίσου πιθανό ότι καταγόμενοι από διάφορες περιοχές της Αφρικής με ιστορικό ελονοσίας, έχουν κληρονομημένη την γενετική τροποποίηση εναντίον της – άρα το «φάρμακο» που δίνεται προσβάλει το ιδιαίτερο γονίδιο που διαθέτουν και την ενζυμική λειτουργία του, σκοτώνοντάς τους τελικά…. Το ίδιο ισχύει και για ένα μέρος των πληθυσμών γύρω απ’ την Μεσόγειο: παλιότερες μελέτες στην ιταλία έχουν δείξει μια σταδιακή «παρακμή» της λειτουργίας του G6PD εφόσον επί γενιές έχει αντιμετωπιστεί η ελονοσία, πράγμα όμως κάνει ιδιαίτερα ευαίσθητους αυτούς τους πληθυσμούς σε μια χημική «καταστολή» της όποιας λειτουργίας του. Άρα και στην χλωροκίνη.

Το επαναλαμβάνουμε: η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει γνώσεις για να ελέγξει την ακρίβεια όλων αυτών. Τα γεγονότα είναι: οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις γιατρών να μην χρησιμοποιείται η χλωροκίνη / υδροξυχλωροκίνη σαν φάρμακο· επαναλαμβανόμενες αναφορές για συμπτώματα αιμόλυσης και δύσπνοιας που δεν αντιστοιχούν στον cοvid-19, και τελικά θανάτους· και οι δοκιμές της ουσίας που έγιναν στην βραζιλία και στην κίνα, και σταμάτησαν λόγω των πολλών θανάτων…

Αν έχει νόημα αυτή η αναφορά εδώ, είναι επειδή όταν τσουβαλιάζονται οι νεκροί στην «κοινή δεξαμενή», δεν είναι καμμία «επιστήμη» που δρα· και κανένας σεβασμός δεν αξίζει σε οποιονδήποτε εμφανίζεται σαν «ειδικός», «επιστήμονας» κλπ, όταν εγκρίνει τον «άμορφο σωρό». Είναι η νεκροπολιτική του κράτους και του κεφάλαιου που διαμορφώνουν την “πραγματικότητα” – και οι “επιστήμονες” που σεγοντάρουν απλά διαπραγματεύονται την θέση τους μέσα σ’ αυτήν την νεκροπολιτική.

Τα ιατρικά λάθη, πολλές φορές μαζικά, έχουν την δική τους ιστορία· όσο για τα «λάθη» των φαρμακοβιομηχανιών, ας μην αρχίσουμε την εξιστόρηση…

Ο αμερικανικός πόλεμος…

Τετάρτη 13 Μάη. Όλοι κάνουν “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού”, ο αμερικανικός στρατός όμως το πήρε πολύ πάνω του! Μ’ έναν ενδιαφέροντα τρόπο όμως. Οι γραφίστες του δεν έβαλαν σύγχρονους πεζοναύτες να εξοντώνουν τον covid-19 με drones, λέιζερ και ό,τι άλλα καλούδια διαθέτει το αμερικανικό πεντάγωνο… Το γύρισαν στην «αναβίωση» και μάλιστα πήγαν πολύ πίσω: στον Α παγκόσμιο…

Γιατί έτσι; Άβυσσος το μυαλό του μιλιταρισμού. Σκέφτηκαν (εκείνοι που οργάνωσαν αυτήν την προπαγάνδα) ότι οι σούπερ μάτσο αμερικάνοι πεζοναύτες μπορεί να θυμίζουν περισσότερο κατοχή του ιράκ και του αφγανιστάν παρά «λαϊκό ηρωϊσμό»; Ήθελαν να παραπέμψουν σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν τόσες και τόσο έντονες εσωτερικές αντιθέσεις στις ηπα όπως σήμερα, σαν έκφραση ιστορικής, μιλιταριστικής νοσταλγίας, όταν άρχιζε ο αμερικανικός 20ος αιώνας;

Ή φοβούνται ότι τελικά οι ηπα θα γυρίσουν πίσω, στην εποχή του τηλέγραφου, λόγω παρακμής, και απλά προετοιμάζουν τον πληθυσμό;

(μεσαία φωτογραφία: Όταν βλέπει κανείς τον συνδυασμό της “ισοπέδωσης της καμπύλης” (το Let’s flatten the curve είναι η σύγχρονη εκδοχή του Let’s go west;) και μιας φάτσας με στολή Α παγκόσμιου α λα Forrest Gump, δεν μπορεί παρά να υποκληθεί στη γελοιότητα όλης αυτής της “εκστρατείας”. Δεν είναι η μόνη· αλλά δυστυχώς έχει πείσει…)