Tag: ηπα

Κι άλλος τρομοκράτης

Τετάρτη 1 Νοέμβρη. Ένας 29χρονος ουζμπέκος νοικιάζει ένα φορτηγάκι για μετακομίσεις και ορμάει σ’ έναν πεζόδρομο· κι όποιον πάρει ο χάρος. Όταν το φορτηγάκι σταματάει πάνω σ’ ένα σχολικό βανάκι, πηδάει έξω με δύο πιστόλια στα χέρια· ψεύτικα… Σα να λέει «φάτε με, να πάω στον παράδεισο»….

Όποιος / όποια έχει όρεξη ας ψάξει στα διδακτορικά και στις academic ψυχο-κοινωνιολογικές δημοσιεύσεις για το πως μπορείς να μετατρέψεις κάποιον κοινά αλλοπαρμένο σε αλλοπαρμένο οδηγό· τρομοκράτη δηλαδή. Τα υπόλοιπα (π.χ.: αμερικάνοι πράκτορες που «ωθούν» στην τρομοκρατία τύπους που βλέπουν video του isis και φαντάζονται ότι ξανα-ανατινάζουν τους ανύπαρκτους πια δίδυμους πύργους…) αυτά λοιπόν, εν μέρει και πίσω απ’ τις γραμμές (για όσους μπορούν να διαβάζουν έτσι, και μόνο γι’ αυτούς…) ξεδιπλώνονται σε (αμερικανικά) δικαστήρια και εκδόσεις…

Του στυλ: οι εκμυστηρεύσεις ενός πράκτορα… (Έτσι ώστε αν έχετε τίποτα αμφιβολίες να τις ξεχάσετε…)

Εθελοντής, αλλά ψεύτης

Τετάρτη 1 Νοέμβρη. Άγνωστο πόσους έλληνες έχει γνωρίσει ποτέ στη ζωή του το ψόφιο κουνάβι· εκτός, φυσικά, απ’ την πολύτιμη συνάντησή του με τον ψόφιο κοριό. Ωστόσο κάποιος με το κοινότοπο (και από ιστορική άποψη εφιαλτικό) όνομα Γεώργιος Παπαδόπουλος απειλεί να πάρει το ψόφιο κουνάβι στο λαιμό του. Ήταν μέλος του προεκλογικού συνεργείου του το 2016 για 3 μήνες, δικηγόρος, και εμφανίζεται τώρα να ομολογεί ότι υπήρξαν (ή επρόκειτο να υπάρξουν;) «επαφές» μεταξύ της προεκλογικής ομάδας του ψόφιου κουναβιού και ρώσων (με προοπτική μια συνάντησή του με τον Πούτιν)… Με σκοπό την υπονόμευση της εκστρατείας της Κλίντον… Τώρα, σαν πρόεδρος πια, το ψόφιο κουνάβι κάνει ότι δεν τον ξέρει: ήταν ένας χαμηλόβαθμος εθελοντής λέει και είναι ψεύτης. Θα μπορούσε να πει «μα είναι έλληνας, δεν είναι αρκετό;»

Προς το παρόν δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επιλήψιμο, εκτός απ’ το γεγονός ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε προηγούμενη κατάθεσή του είχε κρύψει αυτά που λέει τώρα· πράγμα που επιβαρύνει τον ίδιο.

Μεγαλύτερο πρόβλημα (θα) έχει το ψόφιο κουνάβι απ’ το γεγονός ότι συνεργάτες του καταδικάζονται για ξέπλυμα (μέσω ακινήτων) χρήματος φιλορώσων ουκρανών «ολιγαρχών». Φαίνεται πως και η δική του δουλειά, σαν μπίζνεσμαν του real estate στο αμέρικα, τέτοια ήταν· ενδείξεις και υποδείξεις είναι γνωστές από καιρό. Το αν οι εισαγγελικές έρευνες θα βάλουν το δάκτυλο κατευθείαν στην τσέπη του διαβολικού-για-καλο-σκοπό προέδρου ή θα το πάνε γύρω γύρω είναι κάτι που θα φανεί. (Η ελληνική πολυπλόκαμη εξωτερική πολιτική δεν χρειάζεται ν’ ανησυχεί: ο ψόφιος κοριός συνάντησε και τον Pence, τον επόμενο αμερικάνο πρόεδρο, αν υπάρξει άδεια θέση πριν τις εκλογές του ’20…)

Ασυνήθιστο καθώς είναι σε τέτοιου είδους «κυκλωτικές κινήσεις», το ψόφιο κουνάβι γίνεται όλο και πιο διαφανές πέπλο των καραβανάδων, που είναι η πραγματική κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον. Τώρα που πάει “ταξίδι για δουλειές” στην ανατολική ασία, οι συνομιλητές του θα κοιτάνε με τα κυάλια τον αμερικανικό στρατό στα πέριξ.

Γιατί η (πρώην) «αυτοκρατορία» ζορίζεται πάντα…

(φωτογραφία: ο μελαχρινός στη μέση, δίπλα σ’ αυτόν με τα γυαλιά, είναι ο George Papadopoulos. Ο άλλος στην άκρη, στην κορυφή του τραπεζιού, ποιός είναι;)

Ανατολική ασία

Τρίτη 31 Οκτώβρη. Στο τέλος της εβδομάδας το ψόφιο κουνάβι ξεκινάει μια τουρνέ στην ανατολική ασία. Θα περάσει απ’ το Τόκιο, την Σεούλ, για να καταλήξει στο Πεκίνο. Οι αλιείς μαργαριταριών ας ετοιμάζονται.

Εν τω μεταξύ έχουν αρχίσει να μαζεύονται αμερικανικά όπλα στην περιοχή. Δύο αεροπλανοφόρα ακόμα (πέρα απ’ το ένα που είναι σε βάρδια), «στρατηγικά βομβαρδιστικά», κλπ. Ορισμένοι εκτιμάνε ότι η αμερικανική διοίκηση συγκεντρώνει στρατό στην περιοχή επειδή το ψόφιο κουνάβι θέλει να δείξει στο Τόκιο και στη Σεούλ, ειδικά στο πρώτο, ότι δεν χρειάζεται να χολοσκάει για την «ασφάλειά» του· η Ουάσιγκτον προσφέρει αρκετή από δαύτη – και θα ήθελε να πληρώνεται.

Στο Πεκίνο τι θέλει να δείξει το ψόφιο κουνάβι; Ότι έχει την δύναμη να αμφισβητήσει την κινεζική επέκταση στον Ειρηνικό; Την προηγούμενη φορά που συναντήθηκαν, στην Ουάσιγκτον, οι δύο πρόεδροι (κίνας και ηπα), το ψόφιο κουνάβι είχε την καλωσύνη να ανακοινώσει στον φιλοξενούμενό του ότι «μόλις τιμώρησε» αυτούς τους παλιοχαρακτήρες της Δαμασκού, «που σκοτώνουν παιδιά», εκτοξεύοντας μερικές δεκάδες κρουζ εναντίον τους.

Προφανώς δεν είναι αυτός που αποφασίζει· αυτός είναι μόνο μια μόστρα. Ας ευχηθούμε ότι δεν τον έχουν βάλει τα αφεντικά του του να δείξει στον κινέζο αυτοκράτορα πως τιμωρεί την Πγιονγκγιάνγκ.

«Ασταθής μέση Ανατολή»…

Κυριακή 29 Οκτώβρη. Στο ενοποιημένο πια (μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε έτσι) συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, το ενδιαφέρον εντοπίζεται σε τρία σημεία. Το ένα είναι τα συρο-ιρακινά σύνορα, δίπλα στον Ευφράτη. Εδώ, απ’ την ιρακινή μεριά, ο στρατός και οι pmu, με μια γρήγορη προέλαση, έχουν σχεδόν ανακαταλάβει τις περιοχές του isis, και βρίσκονται κάτι παραπάνω από 10 χιλιόμετρα έξω απ’ το ιρακινό συνοριακό χωριό al Qa’im. Απ’ την απέναντι πλευρά, την συριακή, τα πράγματα δείχνουν ως τώρα πιο δύσκολα για τον στρατό του Άσαντ ‘n’ friends. Προχωρούν από δύο μεριές, πολεμώντας τον isis, προς το συριακό συνοριακό χωριό Abu Kamal, στην δυτική μεριά του Ευφράτη Αλλά οι ypg, στην ανατολική, επειδή δεν πολεμούν, κατεβαίνουν πιο γρήγορα. Και δεν αποκλείουμε να προσπαθήσουν να καταλάβουν πρώτοι το Abu Kamal, ή να προσπαθήσουν να ανακόψουν την προώθηση του μπλοκ της Αστάνα και την αποκατάσταση της συγκεκριμένης οδικής σύνδεσης ανάμεσα στη Βαγδάτη και την Δαμασκό. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θεωρούμε πάρα πολύ πιθανό ότι θα υπάρξει σύγκρουση. (Εκτός αν οι pmu, που είναι αρκετά πιο κοντά, περάσουν τα σύνορα με την άδεια του Άσαντ, και ενισχύοντας τον απ’ τα δυτικά βραχίονα της επίθεσης του συριακού στρατού και της Χεζμπ’ αλλάχ, φτάσουν έγκαιρα στο Abu Kamal).

Τα άλλα δύο σημεία ενδιαφέροντος είναι γύρω απ’ τον κουρδικό θύλακα της Afrin (στη συρία) και κοντά στα τριεθνικά σύνορα ιράκ – συρίας – τουρκίας, στο βόρειο ιράκ. Στην συριακή περίπτωση ο τουρκικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του στα βόρεια της περιοχής του Idlib, εντείνοντας την περικύκλωση του ypgκρατούμενου θύλακα. Στο βόρειο ιράκ πάλι, ο ιρακινός στρατός και οι pmu επιδιώκουν να «τελειώσουν την δουλειά», ανακαταλαμβάνοντας το συνοριακό πέρασμα ιρακ – τουρκίας στο χωριό Zakho, «ελευθερώνοντας» έτσι εντελώς την διαδρομή του αγωγού Κιρκούκ – Τσεϊχάν. Προς το παρόν γίνονται διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση των περμεργκά.

Το «ζόρικο» ζήτημα τώρα είναι ένα: αν η Ουάσιγκτον, μέσω των proxies της ypg, θα προσπαθήσει ή/και θα καταφέρει όντως να κόψει τον δρόμο Βαγδάτη – Δαμασκός, που είναι επίσης ο δρόμος Τεχεράνη – Μεσόγειος. Κατά τα άλλα, παρότι υπάρχει ακόμα μια περιοχή isis μεταξύ ιράκ και συρίας, η υπόθεση έχει ουσιαστικά τελειώσει πια.

“Ασταθής μέση Ανατολή”; Αυτοί που βολεύονται με την “αστάθεια” (επειδή πουλάνε “σταθερότητα”) δεν κρύβονται πια.

Cyberπόλεμος

Κυριακή 29 Οκτώβρη. Το Kaspersky lab είναι μια πολύ γνωστή ρωσική εταιρεία κυβερνοασφάλειας, με τα κεντρικά της γραφεία στη Μόσχα, και παραρτήματα στις ηπα και αλλού. Μέχρι πρόσφατα η αμερικανική διοίκηση ήταν καλός πελάτης της Kaspersky, ακόμα και για υπολογιστικά συστήματα του πενταγώνου και της cia: οι αμερικάνοι cyberειδικοί είχαν ελέγξει και ξαναελέγξει το λογισμικό της ρωσικής εταιρείας, και δεν είχαν βρει οτιδήποτε ύποπτο ή μεμπτό.

Αλλά τώρα μπορεί να ξεσπάσει καυγάς. Ειδικά εφόσον οι ρώσοι έχουν ξαναγίνει εχθροί. Μια ισραηλινή ομάδα κυβερνοκατασκοπείας, η Unit 8200, “διέρρηξε» υπολογιστές της Kaspersky και βρήκε απόρρητα αμερικανικά ντοκουμέντα, συμπεριλαμβανομένου πηγαίου κώδικα που είναι βασικός για τα προγράμματα εθνικής ασφάλειας των ηπα.

Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν ένας κώδικας εξελιγμένη εκδοχή του περιβόητου Stuxnet, του κώδικα που είχαν αναπτύξει από κοινού πριν λίγα χρόνια η αμερικανική nsa και η unit 8200, για να κτυπήσουν το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Αυτός ο «γυιός του Stuxnet” ήταν επίσης αμερικανοϊσραηλινής κατασκευής και προοριζόταν για στρατιωτική χρήση: για να μπλοκάρει ραντάρ και πυραυλικά συστήματα των «εχθρών». Το ότι βρέθηκε στους υπολογιστές της Kaspersky θεωρείται ξεγυρισμένο χαστούκι.

Η εταιρεία, βέβαια, δίνει μια κάποια εξήγηση: ότι το υλικό που βρέθηκε να κατέχει προερχόταν από έναν υπολογιστή πελάτη της, υπαλλήλου της nsa, που χρησιμοποίησε με λανθασμένο τρόπο ένα antivirus πρόγραμμα της Karpersky που είχε στόχο να καταστρέψει ένα malware που θα απέτρεπε την αντιγραφή του υλικού, οπότε η εταιρεία ανάγκαστηκε να κάνει την αντιγραφή για να γίνει σωστά η δουλειά. Και ότι ο ίδιος ο Eugene Kaspersky ζήτησε την καταστροφή των αμερικανικών αρχείων, ώστε να μην διαρρεύσουν σε τρίτους.

“Ατύχημα” δηλαδή… Μπορεί να στέκει, μπορεί και όχι. Εκείνο που αποκλείεται είναι να βγει η ρωσική εταιρεία και να παραδεχτεί ότι κάνει (και) κατασκοπεία. Όσο για την Ουάσιγκτον και τα μηχανήματά της; Ζήτησε να αντικατασταθεί το λογισμικό της Karpersky απ’ τους υπολογιστές των υπηρεσιών ασφαλείας. Αλλά αν όντως η ρωσική εταιρεία κάνει κατασκοπεία, δεδομένου του υψηλού επιπέδου των τεχνικών της, μπορεί να είναι αργά…

Βρώμικος πόλεμος

Κυριακή 29 Οκτώβρη. Ίσως δεν τα τσέκαραν καλά τα αρχεία τα σχετικά με την δολοφονία του Κένεντυ που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Γιατί κάπου βρέθηκαν ορισμένες «ιδέες» που μπορεί να μην προχώρησαν τότε, αλλά θυμίζουν πολλά βρώμικα και αιματηρά των τελευταίων χρόνων:

… Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια εκστρατεία ενός τρομοκρατικού κουβανικού πυρήνα στο Μαιάμι, σε άλλες πόλεις της Φλόριντα, ακόμα και στην Ουάσιγκτον… Η πυρoδότηση λίγων βομβών σε προσεκτικά επιλεγμένα σημεία, η σύλληψη ενός κουβανού πράκτορα και η αποκάλυψη κατάλληλα προετοιμασμένων ντοκουμέντων που θα δείχνουν την εμπλοκή της κούβας, θα βοηθούσαν στην προώθηση της ιδέας μιας ανεύθυνης κυβέρνησης αναφέρεται σε κάποιο απ’ τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία.

It sounds familiar; Μπορεί να ονομαστεί από “προβοκάτσιες” έως και «ανορθόδοξος πόλεμος»… Παρόμοια τα έχει κάνει το ελληνικό βαθύ κράτος· δεν θα τα έχει κάνει, στην κλίμακα που του αναλογεί, το αμερικανικό και όχι μόνο;

Ιράκ

Παρασκευή 27 Οκτώβρη. Την προηγούμενη εβδομάδα ο αμερικάνος υπ.εξ. Tillerson, απ’ το Ριάντ, περίπου «διέταξε» την αποχώρηση των «ιρανών» απ’ το ιράκ. Δεν ξέρουμε αν το πίστευε, αν το ευχόταν ή αν, μόνο, ήθελε να δημιουργήσει μια παρακαταθήκη για μελλοντική αμερικανική δράση στην περιοχή. Μαζί με την περίπου «διαταγή» ο Tillerson διαβεβαίωσε ότι η χούντα του Ριάντ θα βοηθήσει (θα πληρώσει) την ανοικοδόμηση του ιράκ… Πίστευε, στ’ αλήθεια, ότι τα πετροδόλαρα θα αγοράσουν την υπακοή της Βαγδάτης;

Ότι και να πίστευε, εκτός απ’ την άμεση απάντηση που πήρε ενώ βρισκόταν ακόμα στο Ριάντ, πήρε και πιο «χοντρές» δόσεις όταν, στη συνέχεια, πέταξε στη Βαγδάτη, για να επιβεβαιώσει από κοντά την αμερικανική επιρροή… Ο ιρακινός πρόεδρος Abadi του το επανέλαβε από κοντά: οι pmu είναι τμήμα των ιρακινών θεσμών… και είναι η ελπίδα της χώρας και της περιοχής.

Αργότερα την ίδια ημέρα, συνεντευξιαζόμενος με αμερικανικά media, ο Abadi έγινε πιο καυστικός. Θέλουμε να κάνουμε δουλειές μαζί σας… Αλλά, παρακαλώ, μην κουβαλάτε τα προβλήματά σας στο ιράκ. Πηγαίνετέ τα οπουδήποτε αλλού… Ύστερα πρότεινε την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το ιράκ. Ειδικά τόνισε ότι η αμερικανική αεροπορία δεν χρειάζεται πια…

Η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ προσπαθούν να πιαστούν απ’ τα μαλλιά τους. Την περασμένη Τετάρτη διάφορα στελέχη του αμερικανικού κογκρέσσου έβγαλαν ανακοίνωση για το πως «πρέπει» να είναι το μέλλον του ιράκ:

… Καλωσορίζουμε τις σημερινές ειδήσεις ότι οι κούρδοι προτείνουν την αναστολή του αποτελέσματος του πρόσφατου δημοψηφίσματός τους με αντάλλαγμα κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις με την κεντρική κυβέρνηση. Η Βαγδάτη θα πρέπει να αποδεχθεί αυτή την προσφορά και να ξεκινήσουν περιεκτικές διαπραγματεύσεις που να αντιμετωπίζουν τα μακροπρόθεσμα κουρδικά συμφέροντα σχετικά με την αυτονομία, το μερίδιό τους απ’ τον εθνικό προϋπολογισμό και τα αποθέματα πετρελαίου. Επιπλέον, είναι σημαντικό για την ιρακινή κυβέρνηση να πάρει υπόψη της την ανησυχία του υπ.εξ. Tillerson για τον ρόλο και τις δραστηριότητες των σιιτικών πολιτοφυλακών που υποστηρίζονται απ’ το ιράν. Ανησυχούμε πολύ για την εμπλοκή του ιράν στις τελευταίες επιχειρήσεις [εννοούν: την δράση του ιρακινού στρατού και των pmu στα βόρεια του ιράκ, κοντά στο τριεθνικό σύνορο με την συρία και την τουρκία]. Αυτές οι δυνάμεις είναι υπεύθυνες για τρομερές πράξεις, συμπεριλαμβανόμενου του θανάτου αμερικάνων. Δεν έχουν καμία θέση σε ένα ειρηνικό, ενωμένο και σταθερό ιράκ.

H Βαγδάτη δεν υπάκουσε! Δεν αποδέχτηκε την προσφορά του “παγώματος των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος”, και απαιτεί την ακύρωσή τους (παρακολουθεί τον Rajoy; γιατί όχι;). Εν τω μεταξύ κοιτάει τη δουλειά της: τα ιρακινο-τουρκικά σύνορα και την χωρίς κουρδικές (και αμερικανικές…) παρεμβολές διέλευση του αγωγού Kirkuk – Ceyhan.  Κι ύστερα το δήλωσε: όταν τελειώσει ο πόλεμος οι pmu θα ενσωματωθούν στο ιρακινό στρατό. Όσο για το αμερικανικό «ενδιαφέρον» για τους κούρδους του ιράκ , ο ιρακινός αντιπρόεδρος Nouri al-Maliki το ξεκαθάρισε στον αμερικάνο πρεσβευτή στη Βαγδάτη Douglas Sliman: δεν θα επιστρέψουμε την δημιουργία ενός δεύτερου ισραήλ στο βόρειο ιράκ. Κάτι περισσότερο από σαφές…

Η Δαμασκός και οι σύμμαχοί της δεν είναι σε θέση να πουν το ίδιο. Ακόμα. Απ’ την άλλη μεριά η χούντα του Ριάντ, ελπίζει να γίνει ένα ακόμα μεγαλύτερο αμερικανικό στρατόπεδο. Η καθεστωτική σαουδαραβική εφημερίδα Ashard al-Awsat έγραψε (την προηγούμεη εβδομάδα, της επίσκεψης του Tillerson) ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει να αυξήσει την στρατιωτική παρουσία της στη μέση Ανατολή, με ειδικό σκοπό να αντιμετωπίσει το ιράν. Το ρεπορτάζ είχε δήλωση του στρατηγού Joseph Votel, αρχηγού της «κεντρικής διοίκησης» του αμερικανικού στρατού:

… Οι ηπα θέλουν να βοηθήσουν τα αραβικά κράτη να αντιμετωπίσουν τις ιρανικές απειλές. Το Πεντάγωνο δουλεύει γι’ αυτόν τον σκοπό και για να εξασφαλίσει την πετυχημένη εφαρμογή του. Αυτό περιλαμβάνει την εγκατάστση μεραρχιών του αμερικανικού στρατού στην περιοχή, με ειδικό σχεδιασμό για την παροχή συμβουλών και υποστήριξης…

Θα γίνει έτσι; Κάτι θα σκαρφιστεί το επιτελείο το ψόφιου κουναβιού έναντι των υποστηρικτών του, που άλλα έφαγαν πριν τις εκλογές. Όμως δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο το ιράν ο αμερικανικός στρατός στη μέση Ανατολή. Και, για μια ακόμη φορά, το τέλος ενός γύρου μαχών (του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου) προοιωνίζεται την έναρξη του επόμενου…

Συρία

Παρασκευή 27 Οκτώβρη. Αυτό που σκοπεύει να αντιμετωπίσει ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ αβίβ – Ριάντ βρίσκεται, δυστυχώς, κοντά. Στο χώρο και στο χρόνο. Βρίσκεται στις όχθες του Ευφράτη, στην ροή του κοντά στα συρο-ιρακινά σύνορα.

Οι ypg, που απροκάλυπτα και χωρίς καμία συστολή δρουν σαν πεζικό των ηπα, προχωρούν στην ανατολική μεριά, κατακτώντας εδάφη και πετρελαιοπήγαδα απ’ τον isis, χωρίς να χρειάζονται μάχες. Απλά γίνεται αλλαγή φρουράς: με τις ypg στη θέση του isis, η Ουάσιγκτον μπορεί πια να βγει απ’ την «σκιά» του υποτιθέμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»… Ο Ryan Dillan, εκπρόσωπος της «αντι-isis» αμερικανικής εκστρατείας στη συρία, έδωσε την εξής απόλυτη κάλυψη σ’ αυτό το ypg πεζικό:

Είμαστε έτοιμοι να υπερασπίζουμε τους συμμάχους μας αν δεχτούν επίθεση, είτε πρόκειται για ενόπλους του isis είτε οποιονδήποτε άλλο. Σίγουρα δεν θα θέλαμε να γίνει αυτό και θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες αποκλιμάκωσης με τους ρώσους εταίρους μας…

Αυτός ο “οποιοσδήποτε άλλος” (απέναντι στον οποίο το αμερικανικό πεντάγωνο είναι διατεθειμένο να προστατέψει τις ypg) είναι ο συριακός στρατός and friends, που κινείται (με πολύ μεγαλύτερη δυσκολία, εκεί γίνονται κανονικές μάχες κατά του isis) στη δυτική όχθη του Ευφράτη.

Το 25% της συριακής επικράτειας που έχουν καταλάβει οι ypg και ο αμερικανικός στρατός είναι εκείνο που σκοπεύει να «υπερασπιστεί» ο δεύτερος, μιας οι πρώτοι δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια. Το επίδικο είναι πολύ χοντρό: πρόκειται για το ¼ της συρίας…

Ο υπουργός πληροφοριών του Άσαντ Mohammad Ramiz Turjuman δήλωσε στις αρχές της βδομάδας ότι «δεν πρόκειται να θεωρήσουμε απελευθερωμένη οποιαδήποτε συριακή πόλη πριν μπει σ’ αυτήν ο συριακός στρατός και υψώσει την συριακή σημαία». Ένας άλλος εκπρόσωπος του καθεστώτος το πήγε πιο πέρα, και πιο κοντά στον κόμπο: θα πολεμήσουμε εναντίον οποιουδήποτε στέκεται στον δρόμο του συριακού στρατού και των συμμάχων του, που αγωνίζονται για την ανακατάληψη των περιοχών της συρίας.

Και οι δυο πλευρές έχουν έναν «… οποιοδήποτε..» Αν το ζήτημα επρόκειτο να λυθεί σε τοπικό επίπεδο, τότε τα δεδομένα είναι εύκολα: οι ypg κρατάνε μεγάλα τμήματα της συριακής επικράτειας για να τα επιστρέψουν στο καθεστώς Άσαντ με αντάλλαγμα μια αυξημένη διοικητική αυτοδιοίκηση· και μερδικό «από τον εθνικό προϋπολογισμό και τα πετρέλαια» (που πάντως, στη συρία, δεν είναι σπουδαία…)

Όμως ο κρίσμος παράγοντας είναι ο αμερικανικός στρατός, που έχει καταλάβει μαζί με τις ypg το 25% της συρίας (δεν υπάρχει τυπική σύγκριση με την παρουσία του ρωσικού και του ιρανικού, γιατί αυτοί προσκλήθηκαν απ’ την μοναδική διεθνώς αναγνωρισμένη εξουσία στη Δαμασκό). Έχει στήσει βάσεις στον συριακό βορρά, και πιθανολογούμε ισχυρά ότι σκοπεύει να στήσει κι άλλην, κοντά στα σύνορα συρίας / ιράκ, σε απόσταση βολής απ’ τον Ευφράτη, αφού εκεί βρίσκεται ο δρόμος που συνδέει την Βαγδάτη με την Δαμασκό· δηλαδή το ιράν με τη Μεσόγειο.

Οι αντίπαλοι «οποιοιδήποτε» είναι απ’ την μια μεριά η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ και απ’ την άλλη η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Άγκυρα. Θα μπορούσαν να «συνεννοηθούν»; Ναι. Όμως η λογική του πολέμου είναι αμείλικτη, ειδικά όταν πρόκειται για έναν πόλεμο στον οποίο έχει ματώσει η μία μόνο μεριά, αυτή του μπλοκ της Αστάνα: αν δεν ανακτήσει με στρατιωτικό, δηλαδή μη αμφισβητήσιμο τρόπο εδάφη που τώρα έχει καταλάβει ο αμερικανικός στρατός και το ypg πεζικό του, τότε θα πρέπει να διαπραγματευτεί με την Ουάσιγκτον σαν «ίσος προς ίσον».

Δεν πρόκειται για ζήτημα ηθικής ή δικαιοσύνης. Πρόκειται για ζήτημα συσχετισμών. Η Μόσχα, η Τεχεράνη (και σε μεταγενέστερη στιγμή η Άγκυρα) βρίσκονται στο συριακό πεδίο μάχης για να εμποδίσουν τους αμερικανικούς και ισραηλινούς σχεδιασμούς· όχι για να τους νομιμοποιήσουν την τελευταία στιγμή. Διαπραγμάτευση σαν «ίσος προς ίσον» σημαίνει νομιμοποίηση.

Θα το δεχτούν;

(φωτογραφία: οι ypg – και η διοίκησή τους…)

Οι φάρσες της ιστορίας, ή: οι καπιταλιστικοί καιροί δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την αμηχανία σου…

Παρασκευή 27 Οκτώβρη. Είναι άβολο από αρκετές απόψεις· ή, είναι τροφή για σκέψη: για τις πληθωρικές και ασταθείς introductions του 21ου αιώνα… Φαίνεται ότι αυτός ο αιώνας είναι και θα είναι αχόρταγος σε τέτοιες.

Το ανθρωποειδές (με γυναικεία μορφή) ρομπότ της πάνω εικόνας πήρε «υπηκοότητα», κανονική, με όλα τα “χαρτιά”,  στη … σαουδική αραβία. Όχι σαν τους χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες εργάτες που είναι αιχμάλωτοι / ες στο γνωστό κι απ’ τα μέρη μας “κενό”. Εκκεντρικότητα και διαφήμιση; Ναι και στα δύο! Λόγω κατασκευής δεν θα ήταν άκυρο να το σκεφτείτε: φυσικά και το ρομπότ θα φοράει hijab! Αλλά θα επιτρέπεται να οδηγεί αμάξι…

Ενόσω η σαουδαραβική ουαχαβίτικη χούντα (αλλά, όπου νάναι, θα γίνει “moderate”, σαν κάτι άλλες μετριοπάθειες…) παλεύει να καβαλήσει το κύμα ενός κάποιου world marketing, μπας και βρει συμπαθούντες εδώ ή εκεί, η γεωπολιτική της πρακτική γίνεται όλο και πιο «διαφανής» – και καθόλου ρομποτική. Μάλλον εντελώς «χειροποίητη», α λα 20ος αιώνας:

… Μια συμμαχία σύριων αντικαθεστωτικών ανταρτών προσδιόρισε τις θέσεις βολής στις 18 Μάρτη του 2013, και πυροδότησε πολλούς γύρους ρουκετών και όλμων με στόχο την καρδιά της Δαμασκού… Η επίθεση ήταν μια κυνική επίδειξη δύναμης των ανταρτών… που έβαλαν στόχο το προεδρικό ανάκτορο, το διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού και ένα στρατόπεδο της προεδρικής φρουράς. Ο βομβαρδισμός έστελνε ένα εκφοβιστικό μήνυμα στο καθεστώς ότι οι μέρες του είναι μετρημένες…

Πίσω από εκείνες τις επιθέσεις υπήρχε ο ρόλος μιας ξένης δύναμης. Σύμφωνα με ένα top secret ντοκουμέντο της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας [των ηπα] που διεύρευσε απ’ τον Edward Snowden, η επίθεση του Μάρτη του 2013 ήταν εντολή ενός μέλους της σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας, του πρίγκημα Salman bin Suntan, για να γιορταστεί η δεύτερη επέτειος της συριακής επανάστασης. Ο Salman εφοδίασε τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες με 120 τόνους εκρηκτικών και άλλα όπλα δίνοντάς τους οδηγίες «να κάψουν την Δαμασκό» και «να ισοπεδώσουν το αεροδρόμιο», σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στο ντοκουμέντο…

Αυτά λέει η έρευνα. Ο πρίγκηπας, με μακρόχρονη θητεία στη σαουδαραβική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον (α χα!), ήταν ένας απ’ τους τρεις υπεύθυνους του Ριάντ για την «σαουδαραβική πολιτική για τη συρία». Είναι λογικό που το 2013 ήθελε να το γιορτάσει. Όπως λογικό είναι (σύμφωνα με το ίδιο ντοκουμέντο) ότι … οι αμερικάνοι πράκτορες ήξεραν γι’ αυτές τις επιθέσεις αρκετές μέρες πριν γίνουν. Μόνο ήξεραν;

Ο Άσαντ και το καθεστώς του ήταν μακελλάρηδες. Τύπου 20ος αιώνας. Οι αμερικανικές και οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ήταν έναν αιώνα μπροστά, αλλά αυτό δεν τους έχει εξασφαλίσει ως τώρα τη νίκη. Ανακατεύτηκε (βλέπετε) η Μόσχα. Η ρωσική ιμπεριαλιστική μηχανή του 21ου αιώνα, με τον δικό της τρόπο. Το σαουδαραβικό καθεστώς προσπαθεί τώρα να επιπλεύσει πάνω στα πετροδόλλαρά του πριν χάσουν την άγκυρά τους (το πετρέλαιο) και παίζει σ’ όλους τους αιώνες. Όχι έξυπνα ρομπότ αλλά και διακτινισμό θα πλήρωνε αν ήταν να συνεχίσει να υπάρχει. Ο καθένας ό,τι μπορεί…

Καθώς η Sophia, το ανθρωποειδές ρομπότ, θα υποδέχεται τους υψηλούς προσκεκλημένους στα παλάτια του Ριάντ και θα τους κάνει παρέα· καθώς οι πράκτορες του παλατιού θα προσπαθούν να εξαγοράσουν κούρδους ή οτιδήποτε άλλο πολέμαρχους (και θα τα καταφέρνουν ή όχι)· καθώς οι αμερικάνοι πεζοναύτες θα ψωνίζουν αιχμάλωτες ασιάτισσες απ’ τα μπουρδέλα της «αυλής» στις ερήμους της αραβικής χερσονήσου· καθώς ο 21ο αιώνας θα είναι ένα συμπίλημα του κατακαθιού των προηγούμενων με οδηγό, αφέντη και κωδικοποιητή ασύλληπτες τεχνολογικές καινοτομίες, οι δυστοπίες του Enki Bilal θα βρυκολακιάζουν:

Eγώ σας τα έλεγα… Aλλά εσείς αποφεύγατε το μέλλον… Μέχρι που μπήκε στα σπίτια σας…

(Ηθικό δίδαγμα, επί τη ευκαιρία: Αν η εργατική κριτική ανάλυση, θεωρητική και πρακτική, τρομάζει μπροστά στο «τουρλουμπούκι» και ψάχνει μια ήσυχη γωνιά, τότε δεν είναι ούτε εργατική, ούτε κριτική, ούτε ανάλυση. Είναι «παντοφλίτσες» σε κάποιο απ’ τα μικροαστικά δυάρια της Ιστορίας…)

Ένα «κανονικό κράτος»…

Τετάρτη 25 Οκτώβρη. Η επανεκλογή του δεξιού, φιλοπόλεμου Shinzo Abe στην πρωθυπουργία της ιαπωνίας, βάζει σε τροχιά την αλλαγή του ιαπωνικού συντάγματος, σε ότι αφορά την χρήση, και άρα το μέγεθος και το είδος του στρατού. Όπως είναι (ίσως) γνωστό το μεταπολεμικό (β παγκόσμιος) σύνταγμα του Τόκιο απαγόρευε την ύπαρξη και την χρήση του στρατού εκτός συνόρων. Αυτό σήμαινε έναν στρατό χωρίς επιθετικά όπλα και χωρίς ανάλογη εκπαίδευση. Ο Abe ήδη έκανε μια συνταγματική αλλαγή το 2015, ανοίγοντας το παράθυρο για συμμετοχή του ιαπωνικού στρατού οπουδήποτε στον κόσμο «σαν συνδρομή σε συμμάχους». Δεν ξέρουμε αν πήγαν ιάπωνες πεζοναύτες οπουδήποτε, και που. Δεν έχει σημασία. Η αλλαγή του ’15 ήταν «μεταβατική». Τώρα ο Abe πρόκειται να καταργήσει οτιδήποτε αντιμιλιταριστικό. Η ιαπωνία θα ξαναγίνει ένα «κανονικό ιμπεριαλιστικό κράτος».

Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης στο κοντινό μέλλον (τα επόμενα χρόνια) θα είναι πολλών ειδών. Απ’ την μια μεριά το Τόκιο θα μπορεί να διαπραγματευτεί από άλλη θέση την παρουσία (και το μέγεθος) του αμερικανικού στρατού στα εδάφη του. Απ’ την άλλη η Ουάσιγκτον θα έχει αισθητά μεγαλύτερες δυσκολίες στο να ελέγξει τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό.

Τυπικά το Τόκιο θα εμφανίζεται σαν εξοπλιζόμενο εναντίον της βορειοκορεατικής «απειλής». Πολλοί θεωρούν ότι ο κυριότερος αντίπαλός του (θα) είναι το Πεκίνο, που πράγματι βρίσκεται σε μια δυναμική ιμπεριαλιστική τροχιά σε ότι αφορά τον δυτικό ειρηνικό και τη νοτιοανατολική ασία. Όμως τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στην ίδια περιοχή θα τον θεωρεί το Τόκιο «φιλικό»;

Σε κάθε περίπτωση: υπάρχει ακόμα ένα ισχυρό αντι-μιλιταριστικό κίνημα στην ιαπωνία. Δεν ξέρουμε τι θα καταφέρει να εμποδίσει· ξέρουμε όμως ότι δεν θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα.

(φωτογραφία: «η πατρίδα σε χρειάζεται!»)