Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Θεωρητικά, μετά από τόσα συμβολικά ψηφίσματα του οηε για την παλαιστίνη (γενικά) και την Ιερουσαλήμ (ειδικά), επί δεκαετίες, και το χθεσινό θα ήταν μία απ’ τα ίδια: μια απόφαση που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιβάλει. Η πρωτοβουλία της Άγκυρας (και της υεμένης – αλλά ποιας υεμένης ακριβώς;) για την χθεσινή έκτακτη συνέλευση είχε, άλλωστε, αυτό το απλό περιεχόμενο: επανάληψη και επιβεβαιώση των προηγούμενων αποφάσεων του οηε.
Εκείνο που έκανε την χθεσινή απόφαση διαφορετική ήταν η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν απέναντι της η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, μέσα στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στη μέση Ανατολή (και όχι μόνο). Δεν θα πρέπει να έχει υπάρξει προηγούμενο στις απειλές που εκτόξευσε η Ουάσιγκτον (μέσω της κατάλληλης βιτρίνας: να τι χρειαζόταν το ψόφιο κουνάβι!) εναντίον όσων «συμμάχων» της τολμήσουν να ψηφίσουν εναντίον της. Ακόμα και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την ψηφοφορία, η πρέσβειρα Nikki Haley φρόντισε να ενημερώσει την συνέλευση ότι «ματαιοπονεί»: εμείς θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε… ήταν αυτό που είπε. Εκείνο που δεν είπε αλλά το εννοούσε ήταν …και να πάτε να πνιγείτε… (ή κάτι άλλο…). Ετοιμάζονται, άραγε, οι ηπα να φύγουν απ’ τον οηε;
Δεν είναι οι καιροί που ζούμε εκείνη η ιστορική περίοδος που τέτοιες απειλές, τέτοια γαυγίσματα και τέτοιες κινήσεις είναι συμβολισμοί κενοί περιεχομένου. Ούτε είναι οι καιροί που δεν υπάρχουν αρκετοί να αξιοποιήσουν πρακτικά ακόμα και τους συμβολισμούς.
Συγκρατείστε, λοιπόν, την ημερομηνία: 21 Δεκέμβρη του 2017. Η μέρα με τη μεγαλύτερη νύχτα της χρονιάς.