Tag: ηπα

Συρία

Πέμπτη 11 Μάη. Είναι, λοιπόν, πραγματικός κίνδυνος για την Άγκυρα τα όπλα που δίνουν οι αμερικάνοι στις ypg; Όχι δα!!! Είναι στοιχειώδες: χωρίς αεροπορία, και μάλιστα advanced, δεν πάει κανείς πουθενά.

Αυτό που είναι δευτερεύον από καθαρά στρατιωτική / τεχνική άποψη είναι όμως μια καλή ευκαιρία από πολιτική – για την Άγκυρα. Και θα το χρησιμοποιήσει. Πολύ περισσότερο που οι ypg έχουν χάσει το μέτρο των συσχετισμών και νομίζουν ότι καβάλα στις πλάτες του αμερικανικού πενταγώνου θα πάνε μακρυά. Ξέρουν κάποιον που να το έκανε; Όχι, δεν υπάρχει κανένας.

Τι θα κάνει, λοιπόν, το τουρκικό καθεστώς; Θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο την γεωπολιτική «τιμή» του!!! Θα προχωρήσει τις σχέσεις του με την Μόσχα και την Τεχεράνη (και πιο σεμνά και διακριτικά με την Δαμασκό), το κάνει ήδη· θα προχωρήσει τις σχέσεις του με το Πεκίνο, το κάνει ήδη· και θα «στρώσει» τις σχέσεις του με το project europe, και μάλιστα για δύο βασικούς λόγους: πρώτον επειδή (και) αυτό “καίει” την Ουάσιγκτον, και δεύτερον επειδή ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού έχει τις ευρω-τουρκικές σχέσεις σαν βασικό κριτήριο.

Αυτό το τελευταίο, η αποκατάσταση των σχέσεων με την ε.ε., δεν θα είναι τόσο εύκολο ίσως, αλλά δεν θα είναι και δύσκολο όσο θα ήθελαν οι χρεωκοπημένοι της Αθήνας.

(Θα τα πούμε προσεχώς πιο αναλυτικά…)

Το άστρο του καλλιτέχνη (της μπάλας)

Πέμπτη 11 Μάη. Ο Reza Parastesh θα ήταν ένας κανονικός φοιτητής στην Τεχεράνη, αν ο πατέρας του δεν έβλεπε ότι μοιάζει στην εμφάνιση με τον Lionel Messi, χωρίς να ανησυχεί για την πατρότητα… Μια ανάρτηση στο ιρανικό «σόσιαλ μήντιο», και αυτό ήταν: ο Reza είναι ο Lionel, και οι ιρανοί φίλοι της μπάλας, άντρες και γυναίκες, έχουν τρελλαθεί.

Το ρεύμα με τους θαυμαστές του που θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί του (ενδιαφέρον πολιτιστικά για την ιρανική κοινωνία που είναι περισσότερο «διεθνοποιημένη» απ’ ότι θέλει η σε βάρος της ρατσιστική, αντιμουσουλμανική προπαγάνδα…) έφτασε σε τέτοιο όγκο την περασμένη βδομάδα ώστε έσκασε η ιρανική πολιτσία για να κουμαντάρει το πλήθος. Μάζεψαν και τον Reza / Lionel, για κάτι ώρες. (Δεν αποκλείεται να του ζήτησαν φωτογραφίες και αυτόγραφα…)

Πως είναι να μοιάζεις με κάποιον τόσο διάσημο; Ο Parastesh κάνει ποδοσφαιρικές προπονήσεις και μαθήματα ισπανικών, αλλά δεν είναι στο χόρτο του μέλλον του. Ίσως είναι σ’ αυτό που είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού: ο Messi δεν μπορεί να είναι παντού με τους ανά τον κόσμο θαυμαστές του. Οπότε…

Βοηθός Messi λοιπόν, στις δημόσιες σχέσεις. Αναπληρωματικός. «Αλλαγή» στο GSSF (global social spectacle field). Όχι άσχημα! Αρκεί να το δεχτεί και ο πρωτότυπος. Και να γίνει επίσημη πρόσληψη· κάτι μας λέει ότι ο Parastesh ευχαρίστως θα πηγαινοερχόταν Τεχεράνη – Βαρκελώνη…

(Αν βρισκόταν και ένας ιρανός σωσίας του ψόφιου κουναβιού θα είχε ακόμα μεγαλύτερη πλάκα. Θα μπορούσε να δοκιμάσει να διοικεί την πρώην υπερδύναμη απ’ τo Isfahan… Να κάνει προσλήψεις, απολύσεις… και να τρελλαίνονται ακόμα περισσότερο οι βυθομετρητές της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης…)

Συρία

Τρίτη 9 Μάη. Ποια είναι η στρατιωτική σκοπιμότητα της ανακήρυξης των 4 “ζωνών αποκλιμάκωσης” στο συριακό έδαφος απ’ την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού – Άγκυρας (δες σχόλιο 5 Μάη), ε; Αυτό που μισολέγεται είναι ότι έτσι η πλευρά του Άσαντ θα μπορέσει να συγκεντρώσει δυνάμεις για να επιτεθεί στον isis, απ’ την Palmyra που βρίσκεται τώρα ως τον θύλακα της Deir ez-Zor. Είναι μια απόσταση 200 χιλιομέτρων, αραιοκατοικημένη, ελεγχόμενη απ’ τους ουαχαβίτες σκληροπυρηνικούς…

Ωστόσο θα μπορούσαν να υπάρχουν κι άλλοι υπολογισμοί. Πρώτον, η δυνατότητα να επιστρέψει ένα μέρος των ένοπλων της Χεζμπ’ αλλάχ πίσω στα σπίτια τους, στο νότιο λίβανο, όπου πολλοί περιμένουν ισραηλινή επίθεση. Δεύτερον, μια αναδιάταξη των στρατών της πλευράς του Άσαντ, προς το νότο, απ’ την Darra και για 150 χιλιόμετρα περίπου προς τα ανατολικά: στο ιορδανικό έδαφος που βρίσκεται ακριβώς απο κάτω «παρατηρούνται κινήσεις και συγκέντρωση αμερικανικού και ιορδανικού στρατού». Η Δαμασκός, η Τεχεράνη και η Μόσχα εικάζουν (και φοβούνται) εισβολή του αμερικανικού στρατού και του όποιου «φιλικού» πεζικού και απο εκεί. Ειδικά η Τεχεράνη (που έχει, ως τώρα, περίπου 1000 νεκρούς απ’ την συμμετοχή των «φρουρών της επανάστασης» στον πόλεμο στη συρία) σκέφτεται να στείλει κι άλλο στρατό στη συρία, ακριβώς για να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Αλλά πως θα αντιμετωπιστεί; Με ανοικτή ιρανο-αμερικανική σύγκρουση;

Η «ζώνη αποκλιμάκωσης» στην Daraa, που είναι μεταξύ άλλων «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» οποιουδήποτε, φαίνεται ότι έχει σκοπό να εμποδίσει την δράση είτε της αμερικανικής, είτε της ισραηλινής αεροπορίας· είτε και των δύο. Παρότι η συγκεκριμένη συμφωνία (στην Astana) έχει γίνει δεκτή θετικά απ’ τον γ.γ. του οηε, η Ουάσιγκτον δεν την δέχεται. (Και ποιος χέζει τον οηε;). Σίγουρα το αμερικανικό πεντάγωνο δεν γουστάρει να του επιβάλλουν απαγορεύσεις οι αντίπαλοί του!

Κοιτώντας τον χάρτη της συρίας η χρησιμότητα που καταλαβαίνουμε σε μια τέτοια πιθανή αμερικανική εισβολή απ’ το νότο είναι να «ενωθεί» η ελεγχόμενη από δαύτους νότια ζώνη (όταν την καταλάβουν) με την από βορρά προώθησή τους (μαζί με τους συμμάχους των ypg), που προς το παρόν λέει ότι έχει στόχο την Raqqah. Ώστε να κοπεί η δυτική συρία που ελέγχει ο Άσαντ απ’ την ανατολική. Απ’ την όποια μελλοντική σύνδεση με το ιράκ και μέσω αυτού με το ιράν. Απ’ αυτήν την άποψη ο δρόμος Palmyra – Deir ez-Zor είναι κρίσιμος. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός κρίσιμος· και φαίνεται ότι με τα τωρινά δεδομένα η συμμαχία γύρω απ’ τον Άσαντ και, κυρίως, ο δικός του στρατός, δεν έχει την δυνατότητα να δρα σε πολλά μέτωπα. (Απ’ την μεριά της η Βαγδάτη στέλνει εσπευσμένα ενισχύσεις στα σύνορα του ιράκ με την συρία και την ιορδανία, θεωρώντας την προστασία τους προτεραιότητα για το επόμενο διάστημα…)

Το σίγουρο είναι ότι καθώς οι «τζιχαντιστές τρομοκράτες» στη συρία χάνουν την στρατηγική σημασία του (απομένουν μόνο σαν όπλα τακτικής) όλοι οι «επίσημοι» εμπλεκόμενοι, σίγουρα η Τεχεράνη, η Μόσχα και η Ουάσιγκτον αυξάνουν τους στρατούς τους εκεί.

Καλό δεν το λες…

Βρώμικα – και επίκαιρα

Δευτέρα 8 Μάη. Γράφαμε μόλις χτες ότι …είναι βέβαιο ότι το ευρω-φασισταριό, που αντικειμενικά (και γιατί όχι; και υποκειμενικά) εκτός απ’ τα ντόπια συμφέροντα των πιο καθυστερημένων τμημάτων του όποιου «εθνικού» κεφάλαιου δουλεύει και για τα συμφέροντα της «αγγλόσφαιρας», της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου…

Η κριτική εργατική ανάλυση είναι αρκετή για να το αποδείξει. Αλλά για τους δύσπιστους ιδού μια ενδεικτική φωτογραφία: κροάτες φασίστες παρευλαύνουν πρόσφατα στο Ζάγκρεμπ… προς τιμήν (και) του ψόφιου κουναβιού…

Ε;

Συλλογική ακηδία

Κυριακή 7 Μάη. Πως είναι δυνατόν ένας επώνυνος (πρώην υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος) σαν τον Wilkerson (χθεσινά σχόλια στην ασταμάτητη μηχανή) να βγαίνει δημόσια φόρα μόστρα λέγοντας χρησιμοποιήσαμε την τρομοκρατία σαν πρόσχημα … για να κάνουν (το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο) τις γεωπολιτικές δουλειές τους, και να μην καίγεται, μία ή δύο ημέρες μετά, όλο το united states;

Γίνεται και παραγίνεται. Όπως έχει γίνει, για παράδειγμα, να βγαίνει πρωτοκλασσάτο, βαρέων βαρών πολιτικό (και κυβερνητικό για πολλά χρόνια) στέλεχος στο ελλαδιστάν, αφού πρώτα είχε αποσυρθεί, και να λέει «διάφοροι επιχειρηματίες χρησιμοποίησαν και χρηματοδότησαν τον εθνικό οίστρο του ‘η μακεδονία είναι ελληνική’ (1992 – 1995) για να κάνουν τα λαθρεμπόριά τους» χωρίς να υπάρχει περίπτωση να ξηλωθούν τα πεζοδρόμια.

Η ιδέα ότι είναι αρκετή μια «αποκαλυπτική θέση / πληροφορία» για να καταρρεύσουν οι ιδεολογικές / πειθαρχικές κατασκευές των κυρίαρχων είναι δελεαστική μεν, αλλά παλιά. Πολύ παλιά και ξεπερασμένη απ’ την ενσωμάτωση, συλλογική και ατομική, του θεάματος. Ανήκει στον 20ο αιώνα. Sixties, seventies – ως εκεί. Τότε που αρκούσε η δημοσιοποίηση μιας μονάχα φωτογραφίας, αυτής με την 9χρονη τότε Kim Phuc, που μόλις είχε πετάξει τα φλεγόμενα απ’ τις αμερικανικές ναπάλμ ρούχα της, τρέχοντας και κλαίγοντας απ’τον πόνο των εγκαυμάτων μαζί με άλλα πιτσιρίκια απ’ το βομβαρδιζόμενο χωριό της, το Trang Bang, στο βόρειο βιετνάμ· μια φωτογραφία μόνο λοιπόν ήταν τότε αρκετή για να αλλάξει άρδην η ιδέα (και η υποστήριξη) εκατομμυρίων «μέσων» λευκών αμερικάνων για την εκστρατεία του στρατού τους στην ασία. Αυτή ήταν μια άλλη εποχή! Που πέρασε χωρίς επιστροφή.

Μια άλλη εποχή, απ’ την οποία έχουν αλλάξει χτες και σήμερα πολλά και ουσιαστικά· στα κεφάλια των υπηκόων (και των ντόπιων). Η φράση των ιταλών αυτόνομων «το κεφάλαιο διάβασε το Κεφάλαιο», που έδειχνε την καπιταλιστική διαλεκτική και τις τακτικές / στρατηγικές των αφεντικών στα ‘60s και τα ‘70s, ήταν εντελώς σωστή. Όπως εξίσου σωστή είναι η θέση (μας) ότι «το κεφάλαιο διάβασε την Κοινωνία του Θεάματος» – στα ‘70s και στα ‘80s. Και τα αφεντικά έχουν αξιοποιήσει τα συμπεράσματά τους…

Τώρα οι κίνδυνοι από “αποκαλύψεις”, όπως – π.χ. – οι επαναλαμβανόμενες φωτογραφίες από δολοφονημένους / ες στη λωρίδα της Γάζας ή στη συρία, ή στο αφγανιστάν, ή στο ιράκ· ή από πνιγμένους μετανάστες στη Μεσόγειο, έχουν ελαχιστοποιηθεί. Που και που οι όποιες “συναισθηματικές φορτίσεις” των πρωτοκοσμικών εκτονώνονται σε επιλεγμένες “εικόνες”. Το ίδιο έχουν ελαχιστοποιηθεί, στα όρια του μηδενός, οι κίνδυνοι από αποκαλύψεις ειδικών, όπως ο Wilkerson: χρησιμοποιήσαμε την τρομοκρατία σαν πρόσχημα… Μαλάκες που το φάγατε και συνεχίζετε να το τρώτε!!! – θα μπορούσε να συμπληρώσει…

Οι τεχνικές που έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται είναι δημόσια γνωστές! (Θα ασχοληθούμε μελλοντικά με δαύτες). Σε καμία περίπτωση δεν είναι “μυστικές”. Κανέναν δεν καταβρέχουν μυστηριώδη ιπτάμενα ψεκαστικά!! Η υπερ-, από- και παρά-πληροφόρηση είναι παντού. Κι αν πρόκειται κανείς να διασώσει “το τελευταίο άγριο ζώο στον πλανήτη, την ανθρώπινη σκέψη” (και συναίσθηση θα πρέπει να προσθέσουμε) δεν μπορεί πια να ελπίζει ότι θα πιάσει το τέρας / φύλακα του κάτεργου της εθελοτυφλίας / εθελοδουλείας στον ύπνο. Όχι. Το τέρας είναι μόνιμα ξύπνιο – οι αιχμάλωτοι μόνο κοιμούνται, και συχνά κοιμούνται συνειδητά και διαρκώς. Για να ξεχνούν…

Οπότε η δουλειά της μαζικής απόδρασης είναι πολύ πιο δύσκολη, λεπτεπίλεπτη, επίμονη, απ’ ότι οποτεδήποτε άλλοτε στην ιστορία: δεν υπάρχει πια “αποκάλυψη” που να μπορεί να προκαλέσει μη ελέγξιμα κοινωνικά σοκ!

America first

Σάββατο 6 Μάη. Πολλοί και διάφοροι “είδαν” στην εκλογή του ψόφιου κουναβιού μια “στροφή” της αμερικανικής πολιτικής, ένα είδος αλλαγής έμφασης: απ’ τις διεθνείς στρατιωτικές εκστρατείες (που εκπροσωπούσε, κατ’ αυτούς, μόνο η Κλίντον…) σε κάποιο είδος “εσωστρέφειας” και “ανασυγκρότησης”.

Οποιαδήποτε κριτική ανάλυση και επισκόπηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού θα έδειχνε ότι τέτοιου είδους “αναχωρητισμός” είναι, απλά, αδύνατος. Τα έχουμε πει. Να όμως που τα λέει ωμά κάποιος “από μέσα”. Ο Lawrence Wilkerson, επιτελάρχης του αμερικάνου στρατηγού και στη συνέχεια υπ.εξ. (2001 – 2005, στην πρώτη θητεία του Μπους του Β) Colin Powell, έδωσε μια συνέντευξη στο ανεξάρτητο ιντερνετικό κανάλι real news (καμμία σχέση με το ελληνικό καθεστωτικό συγκρότημα!). Τα λεγόμενά του είναι πολύ πιο πέρα από «απλή προσωπική γνώμη».

Ερώτηση (του δημοσιογράφου Aaron Mate): Ακούμε τώρα ότι ο πρόεδρος Trump θα στείλει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, ύστερα από αίτημα των στρατηγών του. Αυτό που με εντυπωσιάζει σ’ αυτή τη συζήτηση είναι ότι όχι και πολύ παλιά, μόλις το 2011, στην κορύφωση της εκστρατείας επί προεδρίας Obama, υπήρχαν 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες εκεί. Δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Ταλιμπάν. Οπότε τώρα, που υπάρχουν 9.000, γίνεται κουβέντα να πάνε μερικές χιλιάδες ακόμα, λες και πρόκειται να κάνουν την διαφορά. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, που δεν δείχνει να τελειώνει μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;

Απάντηση (Wilkerson): … Η στρατηγική λογική έχει αλλάξει, και νομίζω ότι θα μείνουμε στο Αφγανιστάν για τα επόμενα 50 χρόνια. Επειδή το Αφγανιστάν είναι για εμάς η μόνη δυνατότητα, η μόνη χερσαία δυνατότητα, το μόνο έδαφος όπου μπορούμε να έχουμε αμερικανικές δυνάμεις έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή διατάξει ο πρόεδρος, να εμπλακούμε ή να προκαλέσουμε προβλήματα στους Κινέζους, μ’ αυτήν την θεωρία τους “one belt one road”, που σημαίνει ότι θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο δρόμο του μεταξιού απ’ την επαρχία Xinjiang ως την Ευρώπη.

… Διαπιστώσαμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και σχεδόν αδύνατο να μπλοκάρουμε αυτήν την ιστορία στην ανατολική Μεσόγειο με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα φύγουμε απ’ το Αφγανιστάν…

Τρομοκρατία;

Σάββατο 6 Μάη. Ερώτηση: Δεν νομίζω να έχει δοθεί ποτέ επίσημα αυτή η εξήγηση για την αιτία που ο αμερικανικός στρατός βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Αντίθετα μας έχουν πει για τους Ταλιμπάν, την αλ-Κάιντα, και τώρα και για τον Isis…

Απάντηση: Ναι, αυτά είναι σοβαρά ζητήματα. Αλλά είναι ζητήματα τακτικής σημασίας. Φυσικά, αν δεν είχαμε εισβάλει στο Ιράκ το 2003 όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι σε αρκετά χαμηλότερο επίπεδο απ’ ότι σήμερα…. Αλλά σίγουρα είναι θέματα τακτικής. Άσχημα θέματα, αλλά τακτικής. Το στρατηγικό ζήτημα, το ζήτημα των τρισεκατομυρίων δολαρίων, είναι η σύγκρουση δύο οικονομιών, το ζήτημα της αναμέτρησης δύο παγκόσμιων γιγάντων, των ΗΠΑ και της Κίνας, που «ακουμπάνε» μεταξύ τους στο Αφγανιστάν. Και στο Πακιστάν, που φαίνεται ότι είναι περισσότερο σύμμαχος της Κίνας απ’ότι των ΗΠΑ.

… Ύστερα είναι και όλοι αυτοί οι αγωγοί, βόρεια, νότια, ανατολικά, δυτικά… Δισεκατομύρια επί δισεκατομυρίων για επενδύσεις ή πιθανές επενδύσεις, και φυσικά κέρδη… Και όλοι αυτοί που ασχολούνται με το θέμα κοίταξαν τον χάρτη και είπαν «Voila! Κοίτα τι έχουμε εδώ! Υπάρχει ένα μέρος που μπορούμε να στείλουμε τον στρατό μας και να είναι μέσ’ τη μέση όλων αυτών των ενεργειακών σχεδίων»….

Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!

Σάββατο 6 Μάη. Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα το πρώην στέλεχος του αμερικανικού υπ.εξ., που δεν χωράνε εδώ. Και τα λέει με την ωμότητα κάποιου που δεν δεσμεύεται πια από “επισημότητες”. Για παράδειγμα δεν ξέρει αν οι ρώσοι εξοπλίζουν τους Ταλιμπάν… “αλλά αν ήμουνα ρώσος αυτό ακριβώς θα έκανα. Θα εξόπλιζα τους Ταλιμπάν. Θα το έκανα για πολύ ξεκάθαρους, στρατηγικούς λόγους: επειδή οι αμερικάνοι είναι πολύ κοντά στα σύνορά μου κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου…”

Το επιμύθιό του; …Έτσι είναι η ιστορία. Έτσι συμβαίνει. Είναι τα πραγματικά συμφέροντα, τα οικονομικά συμφέροντα. Κι έτσι θα συνεχίσει. Χρησιμοποιήσαμε την τρομοκρατία σαν δικαιολογία για να πάμε σε διάφορα μέρη και να κάνουμε διάφορα πράγματα, τα οποία στην πραγματικότητα είχαν ελάχιστη σχέση με την τρομοκρατία και πολύ μεγάλη σχέση με τις μεγάλες δυνάμεις, την οικονομία και τον χρηματοπιστωτισμό….

Συρία

Παρασκευή 5 Μάη. Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη και Δαμασκός επιβεβαίωσαν την συμμαχία τους στον τελευταίο ως τλωρα (τέταρτο) γύρο “διαπραγματεύσεων” στην Astana του καζακστάν. Το τελευταίο τους κατόρθωμα είναι η αναγγελία δημιουργίας (τεσσάρων) «ζωνών αποκλιμάκωσης» στις οποίες θα γίνουν (λένε) προσπάθειες κατάπαυσης του πυρός. Σε ένδειξη καλή διάθεσης θα απαγορεύονται (πάνω απ’ αυτές) οι πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων· κάτι που δεσμεύει την Δαμασκό και την Μόσχα ουσιαστικά.

Ή μήπως όχι μόνο; Σ’ αυτόν τον τελευταίο γύρο οι όποιοι εκπρόσωποι των «μη τζιχαντιστών» έφυγαν τσαντισμένοι για την ιδέα / πρόταση των «ζωνών αποκλιμάκωσης», χωρίς να είναι σαφές το γιατί τους ενοχλεί. Στα λόγια δήλωσαν αντίθετοι με την συμμετοχή της Τεχεράνης στη συμφωνία· αλλά αυτό είναι πρόσχημα…

Ίσως υπάρχει ένα θεματάκι στα νότια της συριακής επικράτειας, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι εκεί το Tel Aviv προετοιμάζεται να υποστηρίξει τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες για να καταλάβουν την Daraa. Θα μπορούσε η ιδέα της «αποκλιμάκωσης» να εμποδίσει ένα τέτοιο σχέδιο (αν υπάρχει πράγματι);

Σε κάθε περίπτωση οι ως τώρα «συμφωνίες εκεχειρίας» στη συρία έχουν αποδειχθεί μόνο διαλείματα. Ενώ ο συριακός νότος, που ως τώρα ήταν εκτός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, ίσως «πάρει φωτιά» αν το Tel Aviv ή η Ουάσιγκτον, ή και οι δύο μαζί, με ή χωρίς την κουκούλα «μετριοπαθών ανταρτών», πρόκειται να αναλάβουν κι εκεί «αντιτρομοκρατική δράση» – δηλαδή κατάκτηση εδαφών…

Στιχομυθίες:

Πέμπτη 4 Μάη. Ερώτηση (δημοσιογράφου): Τι θα λέγατε για τις ηπα; Λειτουργούν σαν ασπίδα για τρομοκράτες απ’ το pkk. Είναι μια ασπίδα που μας απαγορεύει να τους κτυπήσουμε; [εννοεί: τους «τρομοκράτες»].

Απάντηση (του Ilnur Cevik, βασικού συμβούλου του Erdogan): Το γεγονός ότι ο αμερικανικός στρατός πήγε εκεί δεν σημαίνει τίποτα… αν οι τρομοκράτες του pkk συνεχίσουν να δρουν στην τουρκία, και όπως ξέρετε εξορμούν απ’ την βόρεια συρία. Μπαίνουν στη χώρα μας απ’ αυτή την περιοχή.

Τι έγινε με τον isis; Μια μέρα ξαφνικά τους επιτεθήκαμε· σταματήσαμε στην al-Bab. Το ίδιο ισχύει για την βόρεια συρία. Αν οι δυνάμεις μας προχωρήσουν αρκετά και υπάρχουν ήδη εκεί αμερικανικά οχήματα… μπορεί να δείτε κάμποσους πυραύλους να τα κτυπάνε…

Προσπάθεια (δημοσιογράφου) να μαζέψει αυτές τις κουβέντες: Αυτά που λέτε είναι πολύ σοβαρά.

Ο σύμβουλος δεν το μαζεύει: Αν συμπεριφέρονται έτσι τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή;

Οι (χτεσινές) δηλώσεις του Ilnur Cevik σε συνέντευξη σε τουρκικό ρ/σ (cri-fm) θα μπορούσαν κάλιστα να προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, σε συστηματικά «τιτιβίσματά» του μετά την συνέντευξη, προσπάθησε να «στρογγυλέψει» το πράγμα: η τουρκία θα κτυπήσει όλους τους τρομοκράτες στη συρία έτσι ώστε κανένας δεν θα κάνει τους συμμάχους μας τους αμερικάνους ασπίδα για πάρτη του (!!!)… οι φίλοι δεν συνεργάζονται με τρομοκράτες που σκοτώνουν τους φίλους τους, γιατί αν το κάνουν αποξενώνονται απ’ τον τουρκικό λαό… η τουρκία δεν απειλεί ούτε θα κτυπήσει συμμάχους και φίλους· αυτό ισχύει και για τους αμερικάνους (πάλι καλά που το διευκρίνισε…).

Προφανώς (θα προσθέταμε), υπό τις παρούσες συνθήκες, ο τουρκικός στρατός δεν θα κτυπούσε τον αμερικανικό! Θα μπορούσε όμως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να δοκιμάσει το ανάποδο: μια εισβολή στις κουρδοκρατούμενες περιοχές ώστε να έχει το αμερικανικό επιτελείο το πρόβλημα (αν θα κτυπήσει σύμμαχο του νατο ή όχι).

Δεν είναι βέβαιο ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο παρα-ένα. Ωστόσο ακόμα και από δηλώσεις που ύστερα στρογγυλεύονται μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα ότι στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου βρίσκονται σε εξέλιξη «ελιγμοί» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που δεν αφορούν καθόλου πεζικάριους «τζιχαντιστές». Αφορούν δυνάμεις μεγάλες (ηπα, ρωσία, κίνα), μεσαίες (τουρκία, ιράν, ισραήλ), ακόμα και μικρές (ιορδανία, σαουδική αραβία). Αν ερμηνεύουμε σωστά αυτούς τους ελιγμούς έχουν όλοι τους σκοπό (από διαφορετικές και αντίθετες αφετηρίες) την εξασφάλιση των μέγιστων πλεονεκτημάτων χωρίς μείζονα σύγκρουση.

Ευγενής σκοπός!! Αλλά είναι εφικτός; Τους χωράει όλους το γήπεδο; Ή θα κοιτάξουν να το μεγαλώσουν;