Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 1

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Ας θυμήσουμε (στο κάτω κάτω όσες / όσοι είστε by the sea δεν είναι υποχρεωτικό να ψάχνετε την ασταμάτητη μηχανή), ορισμένα καταγραμμένα απ’ την μεριά μας… Για να υπάρχει μια συνέχεια:

Τετάρτη 9 Αυγούστου (Ουάσιγκτον – Πγιονγκγιανγκ – Ουάσιγκτον): …Αν δεν ήταν η νότια κορέα που βάζει φρένο στις πολεμικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον (και του Τόκιο) η «φωτιά και η οργή» θα είχαν εκδηλωθεί ίσως. Αλλά η Σεούλ δεν θέλει να γίνει ερείπια, και έχει δίκιο. Απομένει μόνο να αποφασίσει η Ουάσιγκτον να την «θυσιάσει». Αλλά αν το κάνει, θα πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά τις βάσεις της και τις όποιες φιλοδοξίες της στην κορεατική χερσόνησο: όσοι νοτιοκορεάτες επιζήσουν απ’ τα βορειοκορεατικά αντίποινα σε μια αμερικανική επίθεση στην Πγιονγκγιάνγκ θα είναι σκληρά αντιαμερικάνοι για πολλές γενιές.

Οπότε; Ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν ξανακάνει απειλητικές δηλώσεις… για τον επόμενο μήνα….

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 2): …Πρακτικά μιλώντας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι μάλλον το βορειοκορεατικό καθεστώς και όχι το αμερικανικό που θα κάνει πίσω – με έναν συμβολικό φυσικά τρόπο. Θα «κάνει πίσω» στο στυλ «μπορούμε αλλά δεν θα το κάνουμε… ακόμα». Φυσικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι τεράστιο μπροστά στο πρόβλημα της Πγιονγκγιάνγκ. Αυτή η τελευταία θέλει απλά (;) να της αναγνωριστεί το καθεστώς της πυρηνικής δύναμης. Για την Ουάσιγκτον όμως διακυβεύονται (μπορεί και) τα πάντα στον Ειρηνικό. Αυτή η ανισομέρεια «προβλημάτων» θα μπορούσε πράγματι να πείσει την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται…

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 1):… Οι δυνατότητες των βαλλιστικών (μεσαίου βεληνεκούς) Hwasong 12 είναι γνωστές. Η πιο πρόσφατη δοκιμή τους έγινε στις 12 του περασμένου Μάη. Είναι γνωστό ότι το βεληνεκές τους είναι περίπου 4.500 χιλιόμετρα. Το Guam απέχει γύρω στα 3.500 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές της βόρειας κορέας, συνεπώς είναι μέσα στην εμβέλειά τους. Η προκαταβολική ανακοίνωση και η σχολαστικότητά της (θα κάνει τόση απόσταση, θα περάσει πάνω από ‘κει και ‘κει, θα πετάει για τόσο και θα πέσει στο βάθος του ορίζοντά σας) είναι διαφήμιση: το ξέρετε ότι είστε μέσα στην ακτίνα των πιο δοκιμασμένων πυραύλων μας· σας το επιβεβαιώνουμε.

Του ίδιου τύπου είναι και το βορειοκορεατικό σενάριο «ο στρατός θα ετοιμάσει το σχέδιο και σε λίγες ημέρες ο πρόεδρος θα το εγκρίνει». Πρόκειται για show τεχνοπολεμικής ικανότητας… Και το μόνο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί το ολοκληρωτικό βορειοκορεατικό καθεστώς θα έπρεπε να εξαιρείται απ’ τον ώριμο θέαμα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα καθωσπρέπει καθεστώτα, πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, επιχειρηματικά, στον πλανήτη;

Σάββατο 12 Αυγούστου (Κούκος μ’ αγκάθια): …Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, στραβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…

Σάββατο 12 Αυγούστου (Να είσαι σίγουρος ότι:):…Το μόνο που στέκει λογικά είναι να υπάρχει κάτι πίσω απ’ τις γραμμές. Κάτι του είδους: εμείς, σαν Πεκίνο, θα φροντίσουμε να μην ξεκινήσει η Πγιονγκγιάνγκ τον καυγά, επειδή καθόλου δεν μας συμφέρει…. Αν, όμως, τον ξεκινήσετε εσείς, ω αμερικάνοι, τότε θα έχετε να κάνετε και μαζί μας…

Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 2

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Εν τέλει ο αρχιστράτηγος (και αρχιταπανταόλα) Kim Jong-un, αφού επιθεώρησε τα σχέδια για την επίθεση στην αμερικανική βάση στο guam και τα βρήκε μια χαρά αποφάσισε … να μην επιτεθεί. Αλλά:

… Θα περιμένω για λίγο ακόμα να δω τι θα κάνουν οι ηλίθιοι γιάνκηδες…

Σαφές. Κι εδώ που τα λέμε: μπορεί να περιμένει και περισσότερο από λίγο… Αν τώρα είναι ηλίθιοι, ηλίθιοι θα συνεχίσουν να είναι… Το ίδιο σημαντική όμως, αν όχι σημαντικότερη, είναι μια δήλωση του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in:

… Η στρατιωτική δράση στην κορεατική χερσόνησο μπορεί να αποφασιστεί μόνο απ’ τη νότια κορέα, και κανείς άλλος δεν μπορεί να αποφασίσει να δράσει στρατιωτικά χωρίς την συμφωνία της νότιας κορέας είπε ο Moon. Για να συμπληρώσει: η κυβέρνηση, βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, θα εμποδίσει τον πόλεμο με κάθε μέσο.

Είναι προφανές ότι ο Moon Jae-in δεν εννοεί ότι η βόρεια κορέα θα τον ρωτούσε για να ξεκινήσει εχθροπραξίες κατά των αμερικάνων! Εννοεί (υπονοεί) ότι δεν θα έκανε τέτοιον πόλεμο. Και απευθύνεται στην Ουάσιγκτον: εδώ, δεν θα κάνετε εσείς ό,τι γουστάρετε. Ούτε θα αποφασίζετε εσείς!

Οι δύο ανακοινώσεις, απ’ την Πγιονγκγιάνγκ και την Σεούλ έγιναν χτες. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένας δημόσιος διάλογος βορρά – νότου:

Βορράς: για να δούμε τι θα κάνουν αυτοί οι ηλίθιοι οι αμερικάνοι…

Νότος: τίποτα δεν θα κάνουν… εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς…

Προφανώς όλα αυτά θα αρχίσουν να ερμηνεύονται από σήμερα. Υποψιαζόμαστε ότι πολλοί θα πουν «το βορειοκορεατικό καθεστώς έκανε πίσω….» και κάποιοι θα συμπληρώσουν «…. επειδή φοβήθηκε…». Την οργή του ψόφιου κουναβιού. Εντάξει – αν έτσι θέλετε.

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι αυτό που έχει γίνει ουσιαστικά μέσα στο ντάλα καλοκαίρι είναι κάτι άλλο: το Πεκίνο (μέσω της Πγιονγκγιάνκ) έβγαλε την Ουάσιγκτον (μέσω του ψόφιου κουναβιού) στη σέντρα: πολλή φασαρία, επί της ουσίας τίποτα. Και απευθύνεται (το Πεκίνο) σε διάφορους στην ανατολική ασία (όπως, π.χ., στο βιετνάμ), με το υπονοούμενο ερώτημα: θεωρείται τις ηπα παντοδύναμο σύμμαχό σας;

Έχουμε αυτήν την εντύπωση… Κι ακόμα περισσότερο έχουμε την εντύπωση ότι το ίδιο συμβαίνει, με άλλα τυπικά χαρακτηριστικά, και στην περίπτωση της Τεχεράνης…

(Άλλη φορά γι’ αυτό!).

Παρεξηγήσεις (;)

Τρίτη 15 Αυγούστου. Δεν είναι παράξενο το ότι ένα σκόπιμο ή τυχαίο λάθος στη μετάφραση μπορεί να αλλάξει το νόημα μιας φράσης. Αν πρόκειται για δήλωση καθεστωτικού αξιωματούχου το πράγμα μπορεί να έχει συνέπειες. Κι αν αυτός ο αξιωματούχος είναι βορειοκορεάτης; Χμμμ…

Το “38 North” είναι ένα πρόγραμμα (και site) του αμερικανικού πανεπιστημίου Johns Hopkins, που ασχολείται ειδικά με την βόρεια κορέα. Σύμφωνα με τους ειδικούς του μια δήλωση του βορειοκορεάτη υπ.εξ. Ri Yong Ho στη σύνοδο του asean στις 26 Ιούλη μεταφράστηκε λάθος, αλλάζοντας το νόημα.

Η αγγλική μετάφραση ήταν: Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς μας πυραύλους σε διαπραγμάτευση. Ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε έστω και μια ίντσα απ’ τον δρόμο της ανάπτυξης των πυρηνικών μας δυνάμεων όπως τον έχουμε επιλέξει, εκτός αν μειωθεί ριζικά η επιθετική πολιτική και οι πυρηνικές απειλές των ηπα κατά της λαϊκής δημοκρατίας της βόρειας κορέας.

Κατά το “38 North” η πραγματική δήλωση ήταν σε μία πρόταση (και όχι σε δύο) ως εξής:

Αν δεν μειωθεί ριζικά η επιθετική πολιτική και οι πυρηνικές απειλές των ηπα κατά της λαϊκής δημοκρατίας της βόρειας κορέας, τότε εμείς σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς μας πυραύλους σε διαπραγμάτευση, ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε έστω και μια ίντσα απ’ τον δρόμο της ανάπτυξης των πυρηνικών μας δυνάμεων όπως τον έχουμε επιλέξει.

Η διαφορά δεν είναι φιλολογική. Στην λάθος μετάφραση η πρώτη φράση είναι κατηγορηματική («σε καμία περίπτωση») και μόνο η δεύτερη εμπεριέχει ένα ενδεχόμενο «αν μειωθεί ριζικά…». Στην σωστή, αυτό το ενδεχόμενο βρίσκεται στην αρχή του συλλογισμού, κι αν «δεν» γίνει (σταματήσει η Ουάσιγκτον να απειλεί) τότε «δεν θα βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς πυραύλους σε διαπραγμάτευση».

Κατά τους ειδικούς του αμερικανικού πανεπιστημίου η ορθή ερμηνεία επιβεβαιώνει προηγούμενες παρόμοιες δηλώσεις της Πγιονγκγιάνγκ σύμφωνα με τις οποίες ο μόνος τρόπος για να δεχτεί να βάλει το πυρηνικό της πρόγραμμα σε συζήτηση είναι να σταματήσουν οι εναντίον της αμερικανικές απειλές· πράγμα που σημαίνει ότι «το συζητάει». Ενώ η λανθασμένη οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς δεν συζητάει τίποτα και υπό καμία προϋπόθεση…

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ειδικοί του “38 North” κατηγορούν σχεδόν καθαρά τους δυτικούς δημοσιογράφους ότι εσκεμμένα έκαναν «λάθος στη μετάφραση», για να πουλήσουν «βορειοκορεατική απειλή»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα;

Μέση ανατολή

Δεύτερα 14 Αυγούστου. Να ένας τρόπος για το αμερικανικό πεντάγωνο να ρεφάρει την (τακτική) ήττα του στη συρία: φτιάχνοντας ακόμα περισσότερες βάσεις στο βορειοδυτικό ιράκ. Πέντε, διαφόρων μεγεθών, για να ελέγχει τα σύνορα ιράκ – συρίας σ’ όλο το μήκος απ’ την περιοχή Sinjar στα βορειοδυτικά (του ιράκ), μέχρι την κωμόπολη Al Qa’im, στις όχθες του Ευφράτη, κοντά στα ιρακινο-συριακά σύνορα. Φυσικά αυτή η περιοχή κατέχεται ακόμα απ’ τον isis, αλλά «… των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…»

Αυτή η χωροθέτηση των αμερικανικών βάσεων έχει προφανή στόχο: να «επιτηρεί» (δηλαδή να ελέγχει) την χερσαία επικοινωνία μεταξύ Βαγδάτης και Δαμασκού όταν απελευθερωθεί και η Deir ez-Zur. Όμως πόσο καιρό θα καταφέρουν οι αμερικάνοι να κατέχουν ιρακινό έδαφος; Θα βολέψει να υπάρχει μόνιμα μια ασταθής κατάσταση εκεί…

Να και κάτι αισιόδοξο!

Κυριακή 13 Αυγούστου. Ενώ ο Elon Musk ψάχνει χρηματοδότηση για να ξεκινήσει την παραγωγή του εντελώς αυτόματου model-3 της εταιρείας του (tesla), είχε τον χρόνο, την διάθεση και την καλωσύνη να προειδοποιήσει την ανθρωπότητα, τιτιβίζοντας:

If you’re not concerned about AI safety, you should be. Vastly more risk than North Korea.

Που σημαίνει: αν δεν έχετε ανησυχήσει με την ασφάλεια της τεχνητής νοημοσύνης [σ.σ.: κατά πόσον είναι ασφαλής] θα έπρεπε. Πολύ πιο επικίνδυνη απ’ τη βόρεια κορέα…

Σ’ ευχαριστούμε καλέ μας άνθρωπε! Σε χιλιοευχαριστούμε! Αυτός ο ψοφιοκούναβος δεν φαίνεται να είναι εφαρμογή artificial intelligence (απ’ την άλλη: λες;;;;) οπότε μας καθησυχάζεις: για το καλό του είδους μας, απλά και προληπτικά, δεν θα αγοράσουμε τα έξυπνα αμάξια σου…

Κατά τα άλλα…

Κυριακή 13 Αυγούστου. Το γεγονός ότι ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping μίλησε χτες τηλεφωνικά με το ψόφιο κουνάβι (στο golf resort του…) συστήνοντας «αυτοσυγκράτηση και υπομονή» στο ζήτημα της Πγιονγκγιάνγκ έχει το ειρωνικό ενδιαφέρον του.

Το κινεζικό καθεστώς, έχοντας καταλάβει έγκαιρα το ποιόν του ψόφιου κουναβιού και, κυρίως, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο στρατηγικός αντίπαλος του αμερικανικού καπιταλισμού είναι ο κινεζικός και το ανάποδο, αντιμετωπίζει τον αμερικάνο πρόεδρο με … καλωσύνη. Αυτό το είδος της «καλωσύνης» που μπορεί να ταΐζει διακριτικά την μεγαλομανία του: σα να χαϊδεύει κανείς το κεφάλι του ηλίθιου λέγοντάς του «τι τζιμάνι είσαι εσύ!»

Έτσι, σύμφωνα με καθεστωτικές πηγές του Πεκίνου, η συμβουλή για «αυτοσυγκράτηση» πήγε μαζί με την υπενθύμιση του «πόσο σημαντική θεωρούμε την επίσκεψή σας στο Πεκίνο… την οποία πρέπει να προετοιμάσουμε καλά». Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν «μα εσείς, ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος που σας περιμένουμε πως και πως, θα ξεμπουρδελιάσετε την περιοχή για έναν παλιο Κιμ;»

Φυσικά, το ψόφιο κουνάβι απ’ την μεριά του, ζώντας σ’ αυτήν την παρατεταμένη «κρίση ταυτότητας» στα 70 του (: τώρα είμαι επιτέλους ο βασιλιάς του πλανήτη ή όχι;) και όντας η βιτρίνα που είναι, μπορεί χτες να λέει το ένα και αύριο το άλλο. Αν είχε σκούρο δέρμα, άδειο πορτοφόλι και την ίδια εμμονή με την φράτζα του, θα είχε διαγνωστεί με κάποιο «σύνδρομο» και θα ζούσε πήγαιν’ έλα ανάμεσα σε κάποιο ίδρυμα και σε κάποιο απάγκιο πεζοδρομίου.

Το κακό που του συμβαίνει στην παρούσα φάση είναι ότι κανείς στον πλανήτη δεν περιμένει ή πιστεύει στα σοβαρά ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς θα κτυπήσει αμερικανικό έδαφος, στο guam ή οπουδήποτε αλλού. Συνεπώς ελάχιστοι συμμερίζονται στην υποτιθέμενη ψοφιοκουναβική «πυγμή». Μάλλον το αντίθετο. Οι (επίσημες) αντιδράσεις, με δικά μας λόγια, είναι γενικά μεταξύ του «κάτω, κάτω Αζόρ! κάτσε κάτω!» και του «δεν πάει καλά ο άνθρωπος».

Αφού, αφρίζοντας, θέλει να δαγκώσει και τον Μαδούρο… Γιατί (λέει) «έχουμε στρατό σε όλον τον κόσμο…». Σα να βγήκε από reality show…

(Κατά την προχθεσινή καθεστωτική και αντι-Τραμπ washington post, παρά τα γαυγίσματα του ψόφιου κουναβιού, ο αμερικανικός στρατός δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Ο αρχιναύαρχος και επικεφαλής του αμερικανικού γεεθα Joseph Dunford έχει ξεκινήσει περιοδεία στην αμερικανική βάση στη Χαβάη, και μετά θα πάει στο Τόκιο, στη Σεούλ και στο Πεκίνο· κάτι που δεν θα έκανε αν ετοιμαζόταν για σύγκρουση στην περιοχή. Ενώ το αεροπλανοφόρο ronald reagan και ο συνοδευτικός του στόλος, μετά από τρίμηνη περιπολία στην ευρύτερη περιοχή, επέστρεψαν την Τετάρτη στο γιαπωνέζικο λιμάνι Yokosuka. Αν είχαν «πολεμικές οδηγίες» θα παρέμεναν σε ετοιμότητα στα ανοικτά της κορεατικής χερσονήσου.

Επιπλέον αμερικανοί που βρίσκονται στην βόρεια κορέα, δεν έχουν δείξει διάθεση βιαστικής αποχώρησης, ούτε το καθεστώς έχει ζητήσει την άμεση αποχώρησή τους.

Επ’ ευκαιρία μάθαμε ότι υπάρχουν αμερικάνοι στη βόρεια κορέα…).

Να είσαι σίγουρος ότι:

Σάββατο 12 Αυγούστου. … Η κίνα θα πρέπει να κάνει ξεκάθαρο ότι αν η βόρεια κορέα εκτοξεύσει πυραύλους που απειλούν αμερικανικό έδαφος και οι ηπα απαντήσουν, η κίνα θα μείνει ουδέτερη. Αν οι ηπα και η νότια κορέα ξεκινήσουν επιθέσεις και προσπαθήσουν να ανατρέψουν το καθεστώς της βόρειας κορέας και να αλλάξουν την πολιτική κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο, η κίνα θα τους εμποδίσει…

Αυτό είναι απόσπασμα από προχτεσινό άρθρο των global times, μιας αγγλόφωνης ιντερνετικής έκδοσης της κινεζικής «λαϊκής ημερησίας», που είναι όργανο του κ.κ. της κίνας. Και είναι κατά την ταπεινή μας άποψη γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι οι αναλυτές των χρησμών της Πυθίας να πέσουν πάνω προσπαθώντας να καταλάβουν τι λέει ακριβώς.

Κατ’ αρχήν υπάρχει μια διατύπωση σε τρίτο πρόσωπο: «η κίνα θα πρέπει να κάνει ξεκάθαρο…» Δεν το έχει κάνει; Οι συντάκτες του άρθρου, υπό την επίβλεψη του κινεζικού καθεστώτος, απευθύνονται σ’ αυτό με συμβουλές;

Τα υπόλοιπα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Ασύμμετρα, αλλά και με κρυφά αποσιωπητικά. «Αν η Πγιονγκγιάνγκ θέλει να φάει τα μούτρα της ξεκινώντας πρώτη τον καυγά θα μείνουμε ουδέτεροι» λέει η παράγραφος. Που σημαίνει σε πρώτο επίπεδο: μάγκες, αν ξηγηθείτε, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας… «Αν, όμως, τον καυγά τον ξεκινήσουν οι Ουάσιγκτον και η Σεούλ, τότε θα τους εμποδίσουμε.» Πως; Όχι με μαγικά, πάντως….

Δυο λεπτά: ακόμα κι αν το βορειοκορεατικό καθεστώς ξεκινούσε τον καυγά, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο· έτσι δεν είναι; Η «αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην κορεατική χερσόνησο» – ή κάνουμε λάθος; Τότε προς τι η κινεζική ουδετερότητα σ’ αυτήν την περίπτωση αφού το τελικό αποτέλεσμα θα βλάπτει τα κινεζικά συμφέροντα;

Το μόνο που στέκει λογικά είναι να υπάρχει κάτι πίσω απ’ τις γραμμές. Καμία ουδετερότητα! Κάτι του είδους: εμείς, σαν Πεκίνο, θα φροντίσουμε να μην ξεκινήσει η Πγιονγκγιάνγκ τον καυγά, επειδή καθόλου δεν μας συμφέρει…. Αν, όμως, τον ξεκινήσετε εσείς, ω αμερικάνοι, τότε θα έχετε να κάνετε και μαζί μας…

Αυτό ναι. Βγάζει νόημα…

Κούκος μ’ αγκάθια

Σάββατο 12 Αυγούστου. Το να «εκτιμά» το Πεκίνο ότι η Πγιονγκγιάνγκ δεν θα επιτεθεί πρώτη σε αμερικανικές εγκαταστάσεις δεν είναι όντως εκτίμηση. Θεωρούμε πως είναι, απλά, γνώση. Κανείς δεν σχολιάζει το γιατί το κορεατικό καθεστώς ανήγγειλε ότι «μπορεί να κτυπήσει» το Guam, 3.500 χιλιόμετρα μακρυά, ενώ έχει το σύνολο των αμερικανικών βάσεων στην ιαπωνία «στο πιάτο» των μικρομεσαίου βεληνεκούς πυραύλων του; Γιατί, άραγε, «απειλεί κάτι μακρινό» ενώ στα κοντινά θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη ζημιά; Η δική μας απάντηση είναι αυτή: επειδή κάνει διαφήμιση δυνατοτήτων· και δεν σκοπεύει να κάνει χρήση δυνατοτήτων. Σ’ αυτήν την τελευταία περίπτωση οι προτεραιότητες θα ήταν διαφορετικές.

Το κορεατικό καθεστώς μπορεί να είναι κακό ψυχρό κι ανάποδο, αλλά αντικειμενικά μιλώντας αμύνεται. Η επιθετική ρητορική του είναι μέρος αυτής της άμυνας. Ανορθόδοξη ίσως, όχι και ανεπίκαιρη όμως. Το αμερικανικό καθεστώς, απ’ την μεριά του, θα ήθελε μεν να επιτεθεί, αλλά πριν θα ήθελε να έχει μια «παγκόσμια αποδεκτή δικαιολογία». Έτσι εισέβαλε στο αφγανιστάν, έτσι εισέβαλε στο ιράκ, έτσι εισέβαλε στη συρία, και οπουδήποτε αλλού: με «ηθικό πλεονέκτημα», κατασκευασμένο.

Αν η Πγιονγκγιάνγκ δεν κάνει το λάθος να θεωρήσει ότι μπορεί να επιτεθεί ενώ αμύνεται (και έχουμε αρκετούς λόγους να πιστεύουμε ότι δεν θα το κάνει), η Ουάσιγκτον είτε πρέπει να φτιάξει γρήγορα μια (ψευτο)πιστευτή αφορμή (μια προβοκάτσια δηλαδή)· είτε να περιμένει για αργότερα. Αν θεωρεί ότι έχει τέτοια περιθώρια. Αλλιώς… (Το ψόφιο κουνάβι απειλεί ότι έχει σηκώσει τον «κόκκορα» στο περίστροφό του…. Εντάξει, αλλά το αντιγράφει από κάποιο γουέστερν….)

Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, σταβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…

Στην αυλή του γίνεται ο καυγάς…

(ο όρος «κούκος με αγκάθια» είναι απ’ την πόκα…)

Πόλεμος νεύρων 1

Παρασκευή 11 Αυγούστου. … Οι πύραυλοι Hwasong-12 που θα εκτοξευτούν απ’ τον KPA [«λαϊκό στρατό της κορέας»] θα διασχίσουν τον ουρανό πάνω απ’ τους ιαπωνικούς νομούς Shimane, Hiroshima και Koichi… Θα καλύψουν μια απόσταση 3.356,7 χιλιομέτρων σε 1.065 δευτερόλεπτα, και θα πέσουν στο νερό 30 – 40 χιλιόμετρα μακριά απ’ το Guam

Μπορεί να σας φανεί παράξενο ή ενδιαφέρον. Αλλά αυτή ακριβώς είναι η (κατά το καθεστωτικό bbc) ανακοίνωση του γενικού αρχηγού του βορειοκορεατικού στρατού Kim Rak Gyon, μέσω του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων KCNA. Συνιστά αυτό απειλή επίθεσης κατά των αμερικανικών βάσεων στο Guam; Όχι βέβαια!!! Ο κυβερνήτης του Guam Eddie Calvo έβαλε το ζήτημα στη λογική του βάση όταν σχολίασε στο Reuters την βορειοκορεατική «απειλή»:

… Η βόρεια κορέα προτιμάει να είναι απρόβλεπτη, και στο παρελθόν έχει εκτοξεύσει αιφνιδιαστικά πυραύλους… Τώρα μας στέλνουν προειδοποιητικό τηλεγράφημα για το κτύπημά τους, που σημαίνει ότι δεν θέλουν να γίνει καμία παρεξήγηση. Νομίζω ότι φοβούνται…

Οι δυνατότητες των βαλιστικών (μεσαίου βεληνεκούς) Hwasong 12 είναι γνωστές. Η πιο πρόσφατη δοκιμή τους έγινε στις 14 του περασμένου Μάη. Είναι γνωστό ότι το βεληνεκές τους είναι περίπου 4.500 χιλιόμετρα. Το Guam απέχει γύρω στα 3.500 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές της βόρειας κορέας, συνεπώς είναι μέσα στην εμβέλειά τους. Η προκαταβολική ανακοίνωση και η σχολαστικότητά της (θα κάνει τόση απόσταση, θα περάσει πάνω από ‘κει και ‘κει, θα πετάει για τόσο και θα πέσει στο βάθος του ορίζοντά σας) είναι διαφήμιση: το ξέρετε ότι είστε μέσα στην ακτίνα των πιο δοκιμασμένων πυραύλων μας· σας το επιβεβαιώνουμε.

Του ίδιου τύπου είναι και το βορειοκορεατικό σενάριο «ο στρατός θα ετοιμάσει το σχέδιο και σε λίγες ημέρες ο πρόεδρος θα το εγκρίνει». Πρόκειται για show τεχνοπολεμικής ικανότητας… Και το μόνο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί το ολοκληρωτικό βορειοκορεατικό καθεστώς θα έπρεπε να εξαιρείται απ’ τον ώριμο θέαμα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα καθωσπρέπει καθεστώτα, πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, επιχειρηματικά, στον πλανήτη;

(φωτογραφία: ντάλα καλοκαίρι δεν είναι το καλύτερο να ασχολείσθε με πυραύλους. Αν έχει πάνω απ’ το κεφάλι σας ουρανό, καλύτερα να περιμένετε να νυχτώσει και να χαζέψετε τα αυγουστιάτικα πεφτάστερα. Αγκαλιά με την παρέα σας.

Αν, παρόλα αυτά, επιμένετε, αυτό είναι ένα διάγραμμα με τις δυνατότητες των βορειοκορεατικών πυραύλων· δεν είναι βέβαιο ακόμα αν μπορούν να κουβαλήσουν και πυρηνικές κεφαλές… Οι ψηλές και στενές καμπύλες αριστερά είναι οι τροχιές των δοκιμαστικών εκτοξεύσεων, που για πολλούς λόγους – και τεχνικούς – γίνονται ανορθόδοξα. Οι εστιγμένες γραμμές είναι οι πραγματικές τροχιές αν οι πύραυλοι χρησιμοποιηθούν για κακούς σκοπούς…)

Πόλεμος νεύρων 2

Παρασκευή 11 Αυγούστου. Η παρατήρηση … Νομίζω ότι φοβούνται… του Calvo αξίζει μεγαλύτερης προσοχής. Γιατί ο συνδυασμός μιας βορειοκορεατικής απειλής (εντός ή εκτός εισαγωγικών) για επίθεση στις αμερικανικές βάσεις στο Guam με την ασυνήθιστη προαναγγελία των λεπτομερειών μιας τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε, πράγματι, να δείχνει ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει αγγίξει το όριο των δυνατοτήτων του – απέναντι στις ηπα. Όχι «τεχνικά» (εκεί έχει περισσότερες) αλλά «πολιτικά». Και ότι κινείται με την επιβραδυνόμενη ταχύτητα ενός πυραύλου / πυροτεχνήματος που πλησιάζει την κορύφωση της τροχιάς του, πριν αρχίσει να πέφτει: έχει πατήσει, απ’ την μια μεριά, την πολύ ζόρικη επιφάνεια μιας επίθεσης, την οποία, απ’ την άλλη μεριά, θα προτιμούσε να μην κάνει. Κι αυτό από θέση σχετικής (απέναντι στις ηπα) αδυναμίας.

Αν αυτό είναι μια σωστή κατανόηση των περιστάσεων (ή αν τέτοια είναι η αμερικανική αντίληψη), τότε η Ουάσιγκτον ίσως, ίσως λέμε, έχει αποκτήσει ένα τακτικό πλεονέκτημα. Το ψόφιο κουνάβι βρυχάται, αλλά σ’ αυτό κανείς δεν δίνει σημασία: το μιλιταριστικό σύμπλεγμα θα αποφασίσει. Υπάρχει κι εκεί ένα όριο, που δεν είναι όριο δυνατοτήτων αλλά όριο συνεπειών. Υπάρχει όμως ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο «τι σε παίρνει να κάνεις». Το πρώτο, απ’ την μεριά της Πγιονγκγιάνγκ, το αναγνωρίζει η ίδια διαφημίζοντας τις λεπτομέρειες μιας επίθεσης έτσι ώστε να κρατήσει ένα «κούτελο» χωρίς να την κάνει. Το δεύτερο, απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, το αναγνωρίζει οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ’ το αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα. Όχι φανερά τουλάχιστον…. Η στρατιωτική μηχανή των ηπα, η τελευταία δυνατότητα της παρηκμασμένης «μόνης υπερδύναμης», αν δεν μπορέσει να επιδείξει σύντομα κάποιου είδους «υποχώρηση του εχθρού”, θα πρέπει να δοκιμάσει να την επιβάλλει· παρότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πρακτικά μιλώντας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι μάλλον το βορειοκορεατικό καθεστώς και όχι το αμερικανικό που θα κάνει πίσω – με έναν συμβολικό φυσικά τρόπο. Θα «κάνει πίσω» στο στυλ «μπορούμε αλλά δεν θα το κάνουμε… ακόμα». Φυσικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι τεράστιο μπροστά στο πρόβλημα της Πγιονγκγιάνγκ. Αυτή η τελευταία θέλει απλά (;) να της αναγνωριστεί το καθεστώς της πυρηνικής δύναμης. Για την Ουάσιγκτον όμως διακυβεύονται (μπορεί και) τα πάντα στον Ειρηνικό. Αυτή η ανισομέρεια «προβλημάτων» θα μπορούσε πράγματι να πείσει την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται…

Κι ίσως εκεί είναι στρατηγικός ο ρόλος του Πεκίνου (και σε ότι αφορά τις αποφάσεις της Πγιονγκγιάνγκ) αλλά και της Μόσχας. Θεωρούμε λογικό να ξέρουν ότι τώρα (και για κάποιο καιρό) η αμερικανική ηγεμονία δεν θα καταρρεύσει με απευθείας και πλήρη στρατιωτική αναμέτρηση. Αλλά με διαρκή «τριβή» και φθορά. Που όταν δεν παίρνει την μορφή καθαρής τακτικής ήττας (όπως στο συριακό πεδίο μάχης) θα είναι ανοικτή σε αντίπαλες «ερμηνείες», και εν τέλει σε κάτι σαν «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του…»

Αυτή είναι μια εκτίμησή μας. Θα δούμε αν στέκει…