Tag: ηπα

Αποκαλυπτήρια

Τρίτη 3 Οκτώβρη. Για όποιον / όποια δεν το πήρε χαμπάρι, ας το δείξουμε: αυτός ο περιβόητος isis βιάστηκε να «αναλάβει την ευθύνη» για την σφαγή από έναν λευκό παρανοϊκό στο Las Vegas… κι έτσι αποκαλύφθηκε! Το γραφείο προπαγάνδας του στελεχώνεται από τύπους που ψάχνουν ποιο έγκλημα ανά τον κόσμο να υιοθετήσουν, συντηρώντας τον μύθο του απόλυτου κακού – χωρίς οργανική σχέση με τους δράστες… Κι αυτή είναι όλη κι όλη η γραμμή, που στα πραγματικά πεδία μάχης, στη μέση Ανατολή και (πλέον) στη νοτιοανατολική Ασία, παίρνει πραγματική σάρκα και οστά από μισθοφόρους και ιδεολόγους πληρωμένους απ’ το Ριάντ και όχι μόνο.

Μαζί, όμως, αποκαλύπτεται ο ρόλος των πρωτοκοσμικών ασφαλιτών: αυτοί δεν είναι που σφράγιζαν τα πιστοποιητικά αυθεντικότητας στις «αναλήψεις ευθύνης» του isis για τις σφαγές στο ψαχνό στην ευρώπη;

Αυτοί ακριβώς είναι. Και ξέρουν…

Ατυχήματα;

Σάββατο 2 Σεπτέμβρη. Οι αμερικανο-νοτιοκρεατικές ασκήσεις τέλειωσαν με ηπιότερα (σε σχέση με το 2015) πολεμικά “περιστατικά” – παρά τους φραστικούς λεονταρισμούς του ψόφιου κουναβιού. Ο αυτοκράτορας Κιμ έχει υποσχεθεί ωστόσο ότι θα συνεχίσει τις εκτοξεύσεις πυραύλων.

Μήπως παρατρίβεται στην γκλίτσα; Αυτοί οι πύραυλοι που πέφτουν διαλυμένοι στη θάλασσα μπορεί να μην σημαδεύουν κάποιον στρατιωτικό στόχο… αλλά η θάλασσα δεν είναι άδεια. Θα μπορούσε κάποιος, κατά λάθος, να σκάσει πάνω σε κανά εμπορικό· ακόμα και σε γιώτ. Υπάρχουν, φυσικά, θαλάσσιοι δρόμοι οριοθετημένοι. Αλλά εδώ τρακάρουν αμερικανικά πολεμικά με εμπορικά· πολύ θέλει;

Και τότε η Ουάσιγκτον θα είχε μια ευκαιρία να διατρανώσει ότι “υπερασπίζεται την ελευθερία της ναυσιπλοΐας” στον ειρηνικό… Κάνοντας όχι γενική επίθεση στην Πγιονγκγιάνγκ αλλά κάτι σαν “κτύπημα παραδειγματικής τιμωρίας”.

Αυτό, φυσικά, είναι ένα ενδεχόμενο… Ποιος, όμως, μπορεί να αποκλείσει ένα τέτοιου είδους λάθος; Ίσως το Πεκίνο πρέπει να πείσει τον αυτοκράτορα Κιμ να σταματήσει να πετάει τα πυραυλικά του σκουπίδια του στη θάλασσα. Ό,τι ήταν να αποδείξει τώρα το απέδειξε… Τα “ατυχήματα” δεν τον βολεύουν…

Στρατοαστυνομία

Παρασκευή 1 Σεπτέμβρη. Αν ο εξοπλισμός μιας αστυνομίας τείνει (ή έχει φτάσει) να είναι ο ίδιος με του (στρατιωτικού) πεζικού, τότε αυτό σημαίνει ότι η αντίστοιχη κοινωνία βρίσκεται ήδη σε σκληρό (και ένοπλο) εμφύλιο. Είναι τέτοια η περίπτωση των ηπα; Όχι. Δεν έχει σημασία. Η δημόσια τάξη εξοπλίζεται σαν δύναμη κατοχής. Τα αφεντικά δεν πρόκειται να χάσουν το δίκιο τους!!!

Το ψόφιο κουνάβι είναι η πιο πρόσφατη πολιτική βιτρίνα που “ανεβάζει πίστα” σ’ αυτήν την διαδικασία: ελικόπτερα blackhawk, πολυβόλα, ρουκετοβόλα, εκρηκτικά, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, ακόμα και τανκς «εγκρίθηκαν» πρόσφατα απ’ τα αμερικανικά νομοθετικά σώματα και τον πρόεδρό τους σαν αστυνομικός εξοπλισμός. Αυτά σε ένα κράτος όπου δια νόμου η αστυνομία έχει δικαίωμα να πυροβολήσει και να σκοτώσει οποιονδήποτε μαύρο προσπαθήσει να διαφύγει από μια προσαγωγή ή σύλληψη τρέχοντας…

Φαίνεται ωστόσο ότι η ακόμα εντονότερη στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής αστυνομίας δεν έχει καμμία σχέση με τον “βαρύ οπλισμό των εγκληματιών”. Το πράγμα πάει ως εξής: γίνονται καινούργιες και ακριβότερες αγορές όπλων απ’ την αστυνομία (τις αστυνομίες πιο σωστά, αφού κάθε πολιτεία έχει την δική της), είτε απευθείας είτε μέσω του υπουργείου άμυνας· αυτό είναι το κίνητρο των επιχειρήσεων στρατιωτικού υλικού που “πιέζουν”· ο υπερεξοπλισμός και η ανάλογη εκπαίδευση αλλάζει την “κουλτούρα” των μπάτσων, που αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να δρουν σαν πεζοναύτες στην κατοχή του ιράκ· συμπεριφέρονται έτσι, και το νομοθετικό (που είχε πριν φροντίσει για την στρατιωτικοποίησή τους) τους αθωώνει για τις δολοφονίες, επιβεβαιώνοντας ότι το shoot to kill είναι το βασικό τους καθήκον.

Το ότι ο στρατιωτικός εξοπλισμός της αστυνομίας κατά κύριο λόγο λαδώνει τα ταμεία των εταιρειών φαίνεται από διάφορα περιστατικά:

Στο Montgomery County, του Τέξας, ο σερίφης έχει στη διάθεσή του ένα πανάκριβο uav αξίας 300.000 δολαρίων, σαν αυτά που χρησιμοποιεί ο αμερικανικός στρατός για να σκοτώνει «τρομοκράτες» στο αφγανιστάν και στο πακιστάν… Η πόλη που αστυνομεύει έχει πληθυσμό μόλις 35.000 ανθρώπους…

Στην Augusta, στο Maine, με πληθυσμό λιγότερο από 20.000 άτομα, όπου δεν έχει σκοτωθεί κανένας μπάτσος την ώρα της δουλειάς εδώ και 125 χρόνια, ο σερίφης αγόρασε 8 αλεξίσφαιρα γιλέκα των 1.500 δολαρίων το καθένα.

Στην Des Moines, στην Iowa, η αστυνομία αγόρασε δύο ρομπότ εξουδετέρωσης βομβών, αξίας 180.000 δολαρίων το ένα. Χρειάζεται υπόδειξη; Ποτέ δεν έχει μπει κάπου βόμβα στην Iowa…

Ένας σερίφης στην Αριζόνα διαθέτει ένα σύγχρονο στρατιωτικό τανκ.

Μια σειρά αστυνομικές διευθύνσεις, στις πολιτείες Jefferson County, New York, Boise and Nampa, Idaho, Indiana και High Springs διαθέτουν βαριά τεθωρακισμένα με ειδική θωράκιση για να αντέχουν σε νάρκες. Είναι το είδους που είχαν φτιαχτεί για να αντιμετωπίζουν τις αυτοσχέδιες roadside βόμβες στο ιράκ και στο αφγανιστάν. Το καθένα στοιχίζει 500.000 δολάρια. Το τμήμα δημόσιας τάξης του πανεπιστημίου του Ohio αγόρασε επίσης ένα τέτοιο, δικαιολογώντας την κίνηση με το επιχείρημα ότι «θα χρησιμοποιηθούν στη διάσωση αστυνομικών σε περιπτώσεις ομηρίας, και σε βομβιστικές επιθέσεις»… Πράγματα που, ας το παραδεχτούμε επιτέλους, συμβαίνουν κάθε τρεις και λίγο στα αμερικανικά πανεπιστήμια!

Αν ένας συνολικός απολογισμός δείχνει την κλίμακα του πράγματος, ιδού: απ’ το 1990 και μετά το αμερικανικό υπουργείο άμυνας έχει μεταφέρει στις τοπικές αστυνομικές διευθύνσεις όλων των αμερικανικών πολιτειών στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 4,2 δισεκατομυρίων δολαρίων.

Το αποτέλεσμα; Το περιγράφει μια σχετική έρευνα του πανεπιστημίου του Stratford: η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας μετατρέπει κάθε πρόβλημα δημόσιας τάξης – ακόμα και την φασαρία μιας παρέας μεθυσμένων νεαρών που φεύγουν από ένα πάρτυ – σε καρφί που πρέπει να καρφωθεί μ’ ένα πολυβόλο AR-15…

Plain ψοφιοκουναβικά

Πέμπτη 31 Αυγούστου. Αυτός είναι αγράμματος· αλλά κι εκείνοι που τον ακούνε δεν πάνε πίσω. Κατά το ψόφιο κουνάβι η καταστροφή απ’ τον τυφώνα Harvey είναι επική! (epic!)

Όμως καμμία καταστροφή δεν μπορεί να είναι «επική»! Έπος, για να το πούμε απλά, είναι μια μεγάλου μεγέθους λογοτεχνική φόρμα που διηγείται κάτι σπουδαίο – ανθρώπινο έργο ή κατόρθωμα. Κατά συνέπεια το επίθετο επική χρησιμοποιείται μόνο για το (λογοτεχνικό) είδος επική ποίηση. Καταχρηστικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τα αντικείμενα της επικής ποίησης / του έπους. Μπορεί να πει κανείς, για παράδειγμα, «επική επίθεση», εννοώντας ότι αυτή η επίθεση ήταν τόσο αμφίρροπη, μακρόχρονη, αβέβαιης κατάληξης και οι δύο πλευρές έδειξαν τέτοια γενναιότητα, ώστε για να την διηγηθούν κάποιοι θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα επικό ποίημα, επικό μυθιστόρημα (ή, έστω, φιλμ).

Σε μια φυσική καταστροφή «επική» θα μπορούσε να αποδειχθεί η ανθρώπινη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί. Η ίδια η καταστροφή όχι! «Επική» πλημμύρα; «Επικός» σεισμός; Μόνο επι(ει)κώς ηλίθιοι θα το έλεγαν και θα το δέχονταν…

Βόρεια κορέα

Πέμπτη 31 Αυγούστου. “Ήταν πολύ ψηλά”. “Έτρεχε πολύ”. “Πέρασε γρήγορα”. “Δεν απειλούσε την ιαπωνία”. Αυτές ήταν οι εκτιμήσεις και οι απαντήσεις διάφορων “ειδικών” του Τόκιο στην απορία αν ο πιο πρόσφατος βορειοκορεατικός πύραυλος μπορούσε να καταρριφθεί. Όντως τα 550 χιλιόμετρα είναι ψηλά, πολύ ψηλά. (“Θα γεμίζαμε το διάστημα σκουπίδια απ’ την διάλυση του πυραύλου” ήταν μια οικολογική απάντηση… Ο.Κ.!) Και τα σκάρτα 2 λεπτά που κράτησε η πτήση του πάνω απ’ την ιαπωνική επικράτεια ένα “σύντομο πέρασμα” – μια ελάχιστη μονάδα ιστορικού χρόνου…

Υπήρχε, πάντως, κι ένας ακόμα λόγος για να μην δοκιμαστεί καν η κατάρριψή του: κι αν αποτυγχάναμε; Όντως. Αν τα αμερικανικά αντιπυραυλικά συστήματα αποδεικνύονταν άχρηστα, αυτό θα ήταν πολύ κακό. Και τους αμερικάνους κατασκευαστές και για τους ιάπωνες αγοραστές. Θα ήταν αντίστροφα πολύ καλό για το βορειοκορεατικό καθεστώς…

Συνεπώς το καλύτερο που έκανε το ιαπωνικό καθεστώς ήταν … να τρομοκρατήσει τους υπηκόους του! Με μηνύματα στα κινητά τους και άλλα παρόμοια κόλπα. Για κάτι που ήταν “πολύ ψηλά”, “έτρεχε πολύ”, “πέρασε γρήγορα” και “δεν απειλούσε την ιαπωνία”… Αυτά, φυσικά, ούτε τα ήξερε ούτε μπορούσε να τα εκτιμήσει η μάζα των υπηκόων. Το δικό της μερίδιο στην υπόθεση ήταν ο φόβος. Ο απλός φόβος. Μόνον αυτός.

Που θα κεφαλαιοποιηθεί· αλλιώς είναι άχρηστος. Είτε με αγορά περισσότερων αμερικανικών συστημάτων αβέβαιης αποτελεσματικότητας. Είτε με την παραγωγή ντόπιων. Είτε και με τα δύο.

Βόρεια κορέα

Τετάρτη 30 Αυγούστου. Είναι συστατικό της μαζικής δημαγωγίας η κινδυνολογία. Δεν είναι μόνο η τακτική δόση φόβου που χρειάζονται οι υποτελείς για να “κοιτάνε τη δουλειά τους” (και την οικογένειά τους) αποκλειστικά. Είναι και η τακτική δόση σύγχισης που εξασφαλίζει ότι δεν θυμούνται και δεν μπορούν να κρίνουν μόνοι τους.

Το βορειοκορεατικό καθεστώς εκτόξευσε χτες έναν πύραυλο που “πέρασε πάνω απ’ την ιαπωνία”! Ουάου! (Εκτιμάται ότι ήταν της κατηγορίας που θα μπορούσε να κτυπήσει και το Guam· αλλά η χθεσινή βολή ήταν σε εντελώς άσχετη κατεύθυνση). Πριν λίγες ημέρες είχε δοκιμάσει τρεις βαλιστικούς μικρού βεληνεκούς, για τους οποίους κανείς δεν ξέρει πάνω από που πέρασαν… Τρεις φορές ουάου!!! Πάντως σε καμία περίπτωση οι πύραυλοι δεν σημάδευαν αμερικάνικο, ιαπωνικό ή νοτιοκορεάτικο στόχο. Κι αυτό είναι που έχει σημασία. Ειδικά μετά απ’ το ξεκαθάρισμα που έκανε το Πεκίνο· ξεκαθάρισμα που όλοι οι δημαγωγοί και “αναλυτές” παραλείπουν να υπενθυμίζουν.

Στις 12 Αυγούστου (Να είσαι σίγουρος ότι:) γράφαμε:

… Η κίνα θα πρέπει να κάνει ξεκάθαρο ότι αν η βόρεια κορέα εκτοξεύσει πυραύλους που απειλούν αμερικανικό έδαφος και οι ηπα απαντήσουν, η κίνα θα μείνει ουδέτερη. Αν οι ηπα και η νότια κορέα ξεκινήσουν επιθέσεις και προσπαθήσουν να ανατρέψουν το καθεστώς της βόρειας κορέας και να αλλάξουν την πολιτική κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο, η κίνα θα τους εμποδίσει…

Αυτό ήταν απόσπασμα από άρθρο των global times, μιας αγγλόφωνης ιντερνετικής έκδοσης της κινεζικής «λαϊκής ημερησίας», που είναι όργανο του κ.κ. της κίνας. Ουσιαστικά ήταν η “ανεπίσημα” διατυπωμένη θέση του κινεζικού καθεστώτος.

Λοιπόν: πριν 2 ολόκληρες βδομάδες, όταν το ψόφιο κουνάβι και ο Κιμ συναγωνίζονταν σε απειλές, το Πεκίνο ξεκαθάρισε το εξής απλό, που συνιστά και το «πλαίσιο» του τι είναι δυνατόν να συμβεί στην κορεατική χερσόνησο:

Α) Αν η Πγιονγκγιάνγκ επιτεθεί πρώτη σε αμερικανικό στόχο, τότε το Πεκίνο θα κάτσει στην άκρη, και οι ηπα μπορούν να απαντήσουν όπως νομίζουν…

Β) Αν, όμως, η Πγιονγκγιάνγκ ΔΕΝ στραφεί κατά αμερικανικού (ή ιαπωνικού, ή νοτιοκορεατικού) στόχου και επιτεθεί πρώτη η Ουάσιγκτον, τότε το Πεκίνο θα «χωθεί». Συνεπώς οι ηπα θα βρεθούν σε πόλεμο και με την κίνα…

Απείλησε κανέναν ο πύραυλος που πέρασε πάνω απ’ την ιαπωνία; Όχι. Συνεπώς όχι έναν αλλά δεκαέναν μπορεί να ρίξει, με τέτοιον τρόπο, η Πγιονγκγιάνγκ! Ειδικά αν γίνονται τον ίδιο καιρό (τώρα δηλαδή, ως το τέλος του μήνα) στρατιωτικές ασκήσεις ηπα – νότιας κορέας… «Κάντε καταγγελίες, κάντε μηνύσεις, κάντε δεήσεις, κάντε συμβούλια ασφαλείας του οηε, κάντε ό,τι νομίζετε· επίθεση, όμως, στη βόρεια κορέα δεν σας επιτρέπουμε». Αυτό έχει πει το Πεκίνο, και το άκουσαν εκεί που πρέπει. Αυτό ισχύει.

(Δεν θα ήταν δυνατόν, ωστόσο, να επιδιώξει η Ουάσιγκτον πόλεμο με το Πεκίνο «μέσω βόρειας κορέας»; Θεωρητικά ναι. Όταν και αν συμβεί κάτι τέτοιο, πάντως, δεν θα έχει μόνο τις «δυνάμεις» που έχει τώρα στην περιοχή. Θα έχει πολλαπλάσιες. Και μια τέτοια προετοιμασία δεν κρύβεται… )

Γεράκια στο γκουβέρνο

Κυριακή 27 Αυγούστου. Αν το ψόφιο κουνάβι τραβάει την προσοχή με τα καμώματά του, τότε ίσως κάνει καλά την δουλειά που ανέλαβε. Πίσω του, στα πόστα της πραγματικής εξουσίας στις ηπα, ξεδιπλώνεται και εδραιώνεται μια αμιγώς μιλιταριστική ορχήστρα. Αν και δεν είναι ξένο με τα καθεστωτικά ήθη των ηπα πρώην αρχικαραβανάδες (ή και μεσαία στελέχη του στρατου) να αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις στη διοίκηση, η τωρινή κατάσταση έχει ξεπεράσει τα συνηθισμένα. Σημειώστε (η θητεία στις ηπα είναι εθελοντική):

– «προσωπάρχης» του άσπρου σπιτιού, θέση ιδιαίτερα σημαντική, ο στρατηγός John F. Kelly·

– υπουργός άμυνας ο στρατηγός Jim Mattis («τρελός σκύλος»)·

– βασικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας ο στρατηγός R. McMaster·

– διευθυντής της cia ο Mike Pompeo. Αριστούχος απόφοιτος της αμερικανικής στρατιωτικής ακαδημίας στο West Point δούλεψε σαν αξιωματικός στα τεθωρακισμένα απ’ το 1986 ως το 1991·

– γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας ο Jeff Sessions. Υπερσυντηρητικός, έκανε καριέρα στο στρατό τη δεκαετία του ’70 φτάνοντας στο βαθμό του λοχαγού·

– υπουργός ενέργειας ο Rick Perry. Έκανε καριέρα στην αμερικανική πολεμική αεροπορία από το 1972 ως το 1977, και έφυγε με τον βαθμό του σμηναγού·

– υπουργός εσωτερικών ο Ryan Zinke. Ήταν πεζοναύτης απ’ το 1986 ως το 2008, έφυγε με τον βαθμό του ταγματάρχη·

– επικεφαλής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας φυλακών ο Mark S. Inch, στράτηγος·

– δύο καραβανάδες ακόμα συμμετέχουν στο «συμβούλιο εθνικής ασφαλείας».

Ειδικά οι τρεις πρώτοι συγκροτούν με «τριανδρία» που απ’ την μια μεριά κηδεμονεύει διακριτικά το ψόφιο κουνάβι, απ’ την άλλη διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Εννοείται ότι αν το ψόφιο κουνάβι τιτιβίζει μια βλακεία κάθε δυο ή τρεις ημέρες, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι.

Θα παρατηρήσει κάποιος ότι για έναν ιμπεριαλιστικό σχηματισμό όπως οι ηπα μικρή σημασία έχει αν την «πολιτική» την σχεδιάζουν καραβάδες ή μη καραβανάδες. Ο σκληρός πυρήνας των υπουργών και των συμβούλων του Μπους του Β δεν ήταν καραβανάδες· αυτό δεν τους εμπόδιζε να είναι μιλιταριστές μέχρι το μεδούλι.

Αυτό είναι γενικά σωστό. Με μια διαφορά. Αν οι «σχεδιαστές» ξέρουν τη δουλειά από πρώτο χέρι (την πολεμική δουλειά) τότε η εγκατάστασή τους στα κεντρικά πόστα της εξουσίας μορφοποιεί μια συγκεκριμένη δυναμική διασύνδεση ανάμεσα στο «πολιτικό» και το «στρατιωτικό».

Αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που γαυγίζει το ψόφιο κουνάβι η «τριανδρία» προβάρει στολές εκστρατείας. Σημαίνει, ίσως, ότι τα τζούφια γαυγίσματα (πότε για την βόρεια κορέα, πότε για την βενεζουέλα…) κρύβουν, με τον τρόπο τους, τους πραγματικούς στόχους και το πραγματικό timing…

(φωτογραφία: απ’ τα αριστερά προς τα δεξιά John F. Kelly, R. McMaster και Jim Mattis).

Γεράκια στο μεροκάματο

Κυριακή 27 Αυγούστου. Η πρόθεση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού (και όχι μόνον του ίδιου) είναι δηλωμένη: θέλει να «σπάσει» την διεθνή συμφωνία για τον έλεγχο των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, για να λυθούν τα χέρια του μιλιταριστικού βαθέος κράτους των ηπα· αλλά και του ισραήλ. Το εμπόδιο που αντιμετωπίζει είναι οι επιθεωρήσεις της διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας (iaea) στις πυρηνικές εγκαταστάσεις που είναι τακτικές, και οι εκθέσεις της (ακόμα και των αμερικάνων επιθεωρητών) σταθερά καθησυχαστικές: η Τεχεράνη τηρεί την συμφωνία.

Η «πατέντα» που έχει βρει η Ουάσιγκτον είναι η απαίτησή της να επεκταθούν οι αντι-πυρηνικοί έλεγχοι και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις – των «φρουρών της επανάστασης» κατά κύριο λόγο. Δεν παρουσιάζει κάποιες «μυστικές πληροφορίες» ότι στους στρατώνες η Τεχεράνη φτιάχνει βόμβες· ούτε καν πλαστές. Απλά «πιέζει» απαιτώντας κάτι που είναι εκτός της αποστολής των επιθεωρητών (οι θέσεις που κάνουν τους ελέγχους τους είναι δεδομένες)· και κάτι που κανένα πεντάγωνο στον κόσμο δεν θα επέτρεπε. Άρα ούτε το ιρανικό.

Προχτές η αμερικανίδα πρέσβης στον οηε Nikki Haley (θεωρείται «γεράκι» και προαλείφεται για υπ.εξ. στην περίπτωση που ο Tillerson παραιτηθεί, εντός ή εκτός εισαγωγικών), σε συνέντευξή της στη Ν. Υόρκη, δήλωσε:

Ενθαρρύνουμε την ΙΑΕΑ να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες που έχει και να αξιοποιήσει κάθε πιθανή γωνία μέσα στην JCPOA [σ.σ.: η διεθνής συμφωνία της Τεχεράνης με ηπα, ρωσία, κίνα, γαλλία, γερμανία και αγγλία, απ’ τις 14 Ιούνη του ’15). Αυτό μεταφράζεται σε … ας ερμηνεύσει πιο «πλατιά» την συμφωνία…

Είναι απίθανο ότι οι υπόλοιποι 5 συνυπογράφοντες θα υιοθετήσουν την επιθετική στάση της Ουάσιγκτον. Αλλά η ιμπεριαλιστική γραμμή των ηπα έχει και plan B: αν οι διεθνείς οργανισμοί ή οι πολυμερείς συμφωνίες δεν μας κάνουν, τους ελεεινολογούμε και αποχωρούμε. Το «πρόβλημα» με το ιρακινό καθεστώς είναι ότι έχει επεκτείνει σημαντικά στην ζώνη επιρροής του, ως την Μεσόγειο (λίβανος)· κι αυτό ενοχλεί βαθιά τόσο το Ισραήλ όσο και τα πολεμόκαβλα κυκλώματα του αμερικανικού κράτους / παρακράτους.

«Σημειώσατε Χ»

Σάββατο 26 Αυγούστου. Ξέρετε κάποιον πόλεμο που να τέλειωσε με … ισοπαλία; Εμείς όχι. Μάχες ναι· μάχες φονικές, μάχες σφαγεία, όπου στο τέλος της ημέρας οι αντίπαλοι δεν είχαν κερδίσει μέτρο. Αλλά πόλεμος που να τελειώνει με ισοπαλία; Δεν έχουμε κάτι υπόψη. Σίγουρα όχι μετά από 16 ή 17 χρόνια.

Ενώ το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε την αύξηση κατά τι του αριθμού των αμερικάνων πεζοναυτών στο αφγανιστάν «για να νικήσουμε εκεί πέρα», ο αμερικάνος υπ.εξ. φαίνεται να έχει μια πιο μετριοπαθή και ταυτόχρονα πιο σουρρεαλιστική προσέγγιση. Σχολιάζοντας την απόφαση του ψόφιου κουναβιού φέρεται να δήλωσε:

Νομίζω ότι ο πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι αυτή η προσπάθεια έχει στόχο να πιέσει τους ταλιμπάν έτσι ώστε οι ταλιμπάν να το καταλάβουν: δεν πρόκειται να νικήσετε στο πεδίο της μάχης. Μπορεί ούτε εμείς να κερδίσουμε, αλλά ούτε κι εσείς. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρούμε ένα τρόπο να τελειώνει αυτή η ιστορία…

Δεν είμαστε αρμόδιοι, αλλά αν (…”αν”…) αυτή είναι η μετριοπαθής προσέγγιση του αμερικανικού καθεστώτος στη «μοίρα» του πολέμου στο αφγανιστάν, επιτρέπεται να το πούμε: η Ουάσιγκτον έχει χάσει (και) εκεί! Το πότε και πως αυτό θα γίνει πιο καθαρό από γάργαρο νερό δεν το ξέρουμε. Αλλά:

  • Κανείς δεν κάλεσε τους αμερικάνους αυτοπροσώπως στο ινδοκούς. Μόνοι τους πήγαν, για πολύ συγκεκριμένους λόγους: βάσεις στο μαλακό υπογάστριο της κίνας. Συνεπώς:
  • Είναι γελοίο να λέει κάποιος στους ταλιμπάν «ούτε εσείς θα νικήσετε ούτε εμείς». Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση! Είτε οι αμερικάνοι θα κρατήσουν τις βάσεις τους στα αφγανικά υψίπεδα, είτε θα φύγουν τρέχοντας όπως κάποτε απ’ το βιετνάμ. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν να συζητάει το πρώτο στα σοβαρά. Γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει ούτε ένας κινέζος ή ρώσος καθεστωτικός να ανέχεται (και να επιβραβεύει) τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν που να έχει ξεχάσει (στα σοβαρά) το γιατί έσκασαν οι αμερικάνοι το 2001 στο αφγανιστάν… Το ότι φοράνε τουρμπάνια δεν σημαίνει ότι είναι ηλίθιοι. Να είστε σίγουροι: το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει…
  • Κάθε κουβέντα που υπονοεί «μπορεί και να τα βρούμε» είναι στην άλλη άκρη της πολεμοκάπηλης ιαχής των αμερικάνων νεοσυντηρητικών το 2001. Όμως εκείνοι είχαν ένα σχέδιο – που έχει ηττηθεί εν μέρει, και κινδυνεύει ήδη με πλήρη ήττα. Συνεπώς το «μπορεί και να τα βρούμε» είναι απελπισμένο. Όπως απελπισμένη είναι και η αύξηση των αμερικάνων πεζοναυτών στα υψίπεδα. Έμμεση παραδοχή της ήττας.

Φυσικά υπάρχει πάντα τα χαρτί της δωροδοκίας και της εξαγοράς. Πόσοι και πόσοι έχουν πουληθεί στην ιστορία; Μόνο που και πάλι το πράγμα δεν είναι απλό για την Ουάσιγκτον. Δεν έχει το μονοπώλιο της εξαγοράς. Υπάρχουν και ανταγωνιστές, όχι αμελητέοι.

Στο κάτω κάτω της γραφής το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου μπορεί να έχει κάτι διδακτικό ευρύτερης σημασίας. Αφού πλήρωσε, εκπαίδευσε και εξόπλισε κάθε καρυδιάς καρύδι, η Ουάσιγκτον (η cia και το πεντάγωνο) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχασε τα λεφτά της, και ότι οι καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι σύμμαχοί της είναι οι κούρδοι της συρίας. Έχει τέτοιους και στο αφγανιστάν;

Θα φανεί.

Το ψόφιο κουνάβι έμπορος

Σάββατο 26 Αυγούστου. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει τον δρόμο της: εμπορικές / οικονομικές κυρώσεις, και ξανά και ξανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο το αμερικανικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο υπολογίζει ότι θα στριμώξει τους αντιπάλους τους και θα ξαναπάρει οικονομικά / εμπορικά το πάνω χέρι στον πλανήτη. Η τελευταία δόση αφορά κινεζικές επιχειρήσεις – με αφορμή την παλιοβόρεια κορέα. Εννοείται ότι βρήκαν την ευκαιρία και στο Τόκιο. Παρότι οι κυρώσεις είναι «εκτός πλαισίου οηε» οι γιαπωνέζικες πολιτικές βιτρίνες έτρεξαν να τις υιοθετήσουν.

Αν υπάρχουν ακόμα ιστορικοί στις ηπα, θα πρέπει να έχουν αρρωστήσει. Στην χρυσή του εποχή (στον 20ο αιώνα, όχι και τόσο παλιά δηλαδή) το αμερικανικό κεφάλαιο / κράτος δεν είχε ανάγκη από κυρώσεις. Επιβαλλόταν στη ζώνη του χωρις δεύτερη κουβέντα.

Αυτός ο light (;) εμπορικός πόλεμος απ’ τον οποίο έχει πιαστεί η Ουάσιγκτον σα να είναι σανίδα σωτηρίας θα ήταν, ίσως, αποτελεσματικός για μια καπιταλιστική «δύναμη» μεσαίου βεληνεκούς, που θα εξασφάλιζε την απαραίτητη πρωταρχική συσσώρευση στην επικράτειά της, άντε και σε μερικές αποικίες – πριν αρχίσει κάποια επιθετική επέκταση. Για την νικήτρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου είναι ήδη ήττα, χωρίς καν επίσημα κηρυγμένο πόλεμο. Πόσο πιθανό είναι να αγοράζουν τα ευρωπαϊκά κράτη το αμερικανικό γκάζι σε διπλάσια τιμή απ’ το ρωσικό, επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει διαρκώς κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς; Πόσο πιθανό είναι να συγκρατηθεί η οικονομική επέκταση του Πεκίνου επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες; Στο τέλος, κι αν αυτό το βιολί συνεχίσει, ο κύριος «alibaba» θα αποκλείσει τον κύριο «amazon» απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου…

Αν η Ουάσιγκτον έχει σαν τελευταίο καταφύγιο (του εμπορικού πολέμου της) τα αεροπλανοφόρα της, καλύτερα να το ξανασκεφτεί….