Σάββατο 24 Μάρτη. Οι συσχετισμοί σήμερα είναι πολύ χειρότεροι σε βάρος των ηπα σε σχέση με το 2007. Τότε, εκτός απ’ τις όποιες στρατιωτικές δυνατότητες του ιράν, είχε μόνο τον πονοκέφαλο του “στρατού του Μαχντί”, των σιιτών πολιτοφυλάκων στο ιράκ. Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, πέρα απ’ τις αναβαθμισμένες τεχνολογικά δυνατότητες της Τεχεράνης δεν υπάρχουν πια “πολιτοφύλακες”… Υπάρχει κανονικός ιρακινός και συριακός στρατός, σώματα εκπαιδευμένα απ’ τους ιρανούς “φρουρούς της επανάστασης”· υπάρχουν οι ίδιοι οι “φρουροί” τόσο στο ιράκ όσο και στη συρία· υπάρχει η αισθητά αναβαθμισμένη Χεζμπ’ αλλάχ· και, last but not least η Μόσχα, με την όποια στρατιωτική παρουσία της τόσο στη συρία όσο (undercover) και στο ιράκ.
Αν η απάντηση του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου σ’ αυτήν την επιδείνωση σε βάρος του των συσχετισμών στη μέση Ανατολή και όχι μόνο είναι η ανάκληση απ‘ την εφεδρεία ενός 70άρη αποτυχημένου και ξεπερασμένου «γερακιού», τότε καταλαβαίνουμε ότι πολλοί χαμογελούν ήδη ειρωνικά. Όχι μόνο στο μπλοκ της Astana, αλλά και στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Ένα προσκλητήριο «παλαιμάχων» δεν ενισχύει τις ικανότητες σχεδιασμού του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· αντίθετα τον εκθέτει ακόμα χειρότερα, όχι μόνο επιδεικνύοντας την λειψανδρία του, αλλά και επιτρέποντας στους αντιπάλους του να ξέρουν «απ’ έξω κι ανακατατωτά» τι να περιμένουν· ώστε να κινηθούν ανάλογα.