Tag: ηπα

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Μπορεί το ελληνικό βαθύ κράτος να γουστάρει ή και να μην πολυγουστάρει το ψόφιο κουνάβι. Μπορεί να γουστάρει ή να μην πολυγουστάρει τον άξονά του με το Ριάντ (ακόμα κι αν αυτό το τελευταίο ενδιαφέρεται να αγοράσει βλήματα απ’ την Αθήνα). Το γεγονός είναι ένα: η “γραμμή της γεωπολιτικής αναβάθμισης” που προσπαθεί το ελλαδιστάν, μέσα απ’ την συμμαχία του είτε με την ανθρωποφάγα χούντα του Καΐρου είτε με το μιλιταριστικό / ρατσιστικό Τελ Αβίβ, φαίνεται να ταιριάζει με τον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό της συντηρητικής αμερικανικής διοίκησης· ακόμα κι αν η μόνη “γεωπολιτικά προστιθέμενη αξία” αφορά την βάση της Σούδας… Συνεπώς η Ουάσιγκτον (και διακριτικά το Λονδίνο) λειτουργούν για την Αθήνα σαν ο καθρέφτης που απαντάει “ναι” στην ερώτηση “καθρέφτη / καθρεφτάκι μου πες μου: είμαι η ομορφότερη”. Μόνο που ο καθρέφτης μπορεί να ραγίζει ήδη. Αν όχι στην ίδια την Ουάσιγκτον σίγουρα στις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις της στη μέση Ανατολή· μέσα στις οποίες η Αθήνα ελπίζει στα ψίχουλά της.

Ο πιο αδύνατος κρίκος αυτών των σχεδιασμών είναι, αυτή την εποχή, το Ριάντ. Όταν ο τοξικός πρίγκηπας άρχισε τις εκκαθαρίσεις του, στις αρχές του μήνα, το ψόφιο κουνάβι έτρεξε να τιτιβίσει ότι του “έχει μεγάλη εμπιστοσύνη”, και ότι “ξέρει τι κάνει”. Τι κάνει; Κατ’ αρχήν βασανιστήρια στους αντιπάλους του μέσα και γύρω απ’ το παλάτι: τουλάχιστον 17 από δαύτους έχουν καταλήξει στα νοσοκομεία, σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικής προέλευσης. Έχει έναν επαγγελματία του είδους δίπλα του: τον πρώην αιγύπτιο αρχιασφαλίτη Habib al Adli, που έγινε διαβόητος για τα βασανιστήρια που οργάνωνε όταν πρόεδρος της αιγυπτιακής χούντας ήταν ο Mubarak.

Εκτός απ’ το να “εξαφανίσει” τους όποιους αντιπάλους του στο θρόνο, αντιπάλους που ωστόσο έχουν δίκιο όταν υποστηρίζουν ότι θα γίνει βασιλιάς μέσω πραξικοπήματος, θέλει και τα λεφτά τους. Υποτίθεται ότι τους ζητούσε να “επενδύσουν” στα φαραωνικά του σχέδια, όπως αυτό για την καινούργια μεγα-πόλη / ντισνέιλαντ για φραγκάτους, σχέδια που θα εξασφαλίσουν υποτίθεται την έξοδο της σαουδικής αραβίας απ’ την λαιμητόμο του πετρελαίου· αλλά αυτοί αρνήθηκαν, θεωρώντας τις μεγαλοφυείς ιδέες του τοξικού απλά ανεφάρμοστες. Συνεπώς αποφάσισε να τους τα πάρει δια της βίας. (Σύμφωνα με τους χτεσινούς financial times ο τοξικός πρίγκηπας ζητάει λύτρα για να απελευθερώσει τους κρατούμενούς του· ακόμα και το 70% της περιουσίας τους…)

Όμως τα παλάτια, απ’ τους παλιούς καιρούς, ήταν πάντα συνώνυμα των συνωμοσιών που ξεσπούν αστραπιαία. Κι αν κάποιος εμφανίζεται σαν “ο καλύτερος γκάγκστερ της πόλης” θα βρεθεί, αργά ή γρήγορα, κάτω απ’ τα όπλα εκείνων που θα τον αμφισβητήσουν με τον ίδιο ή και ακόμα χειρότερο τρόπο.

Οι σαουδάραβες σεΐχηδες που είναι αντίπαλοι του τοξικού πρίγκηπα διαφωνούν σχεδόν εφ’ όλης της ύλης με το “εθνοσωτήριο” πλάνο του· όχι, απλά, σε κάποια επιμέρους. Κι αν η μεταχείρισή τους είναι να καταλήγουν στα νοσοκομεία, να εξαφανίζονται μυστηριωδώς, και να χάνουν τις μυθικές τους περιουσίες επειδή ένα “κωλόπαιδο” είναι γυιός του τωρινού βασιλιά και πειρατικά ο αυριανός, έχουν προφανώς “νόμιμο δικαίωμα” να απαντήσουν.

(φωτογραφία: ο Adli στο Κάιρο…)

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Θα αναρωτηθεί κανείς: ναι, ας πούμε ότι έχουν τέτοιο δικαίωμα· αλλά με ποιους συμμάχους αφού το ψόφιο κουνάβι και το Τελ Αβίβ στηρίζουν τον τοξικό; Εδώ εμφανίζεται, ίσως, το “ράγισμα του καθρέφτη”.

Δεν είναι όλο το αμερικανικό βαθύ κράτος στην γραμμή του ψόφιου κουναβιού! Αν διαβάσει κανείς πίσω απ’ τις γραμμές ενός ρεπορτάζ των new york times (πριν τρεις ημέρες, στις 14 Νοέμβρη) θα δει ότι σε όλη την γκάμα, από «αναλυτές» μέχρι στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, υπάρχουν κάμποσοι που θεωρούν τον τοξικό πρίγκηπα επικίνδυνο – για τα αμερικανικά συμφέροντα. Όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ: αν στην σαουδική αραβία ξεσπούσε εμφύλιος, αυτό δεν θα ενοχλούσε τελικά καμία αμερικανική φράξια: θα ανέβαινε ψηλά η τιμή του πετρελαίου, πράγμα που θα έκανε τα αμερικανικά σχιστολιθικά κοιτάσματα εξαιρετικά κερδοφόρα· και θα δυσκόλευε το Πεκίνο, που είναι βασικός αγοραστής του σαουδαραβικού πετρελαίου. (Γιατί, άλλωστε, ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει σταματήσει εντελώς τις εισαγωγές πετρελαίου και έχει γίνει αυτάρκης, αν όχι για να είναι άνετος από μια φωτιά στην αραβική έρημο;)

Επιπλέον, το γεγονός ότι ο γαμπρός του ψόφιου κουναβιού Jared Kushner δρα σαν άτυπος υπουργός εξωτερικών στη μέση Ανατολή, συντονισμένος απόλυτα με το Τελ Αβίβ, προκαλεί εκνευρισμό· σε διάφορα επίπεδα της αμερικανικής εξουσίας.

Εν τέλει, οι αντίπαλοι του τοξικού πρίγκηπα θα βρουν υποστηρικτές, φανερούς ή κρυφούς, από πολύ περισσότερες πλευρές απ’ ότι φαίνεται τώρα. Ούτε η Μόσχα, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Βαγδάτη, ούτε η Δαμασκός, ούτε η Άγκυρα θα “χαλαστούν” αν το Ριάντ γίνει ροντέο. Μάλλον το αντίθετο.

Εκείνο που θα “χαλαστεί” θα είναι, πιθανότατα, το Τελ Αβίβ.

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Το ελληνικό βαθύ κράτος / κεφάλαιο, ανίκανο έτσι κι αλλιώς να μετασχηματιστεί ώστε να μπορεί να σταθεί κάπως στους λευκούς καταμερισμούς εξουσίας του καπιταλιστικού 21ου αιώνα, κινείται με την μοναδική “κινούσα αιτία” που ξέρει, την αναζήτηση γεωπολιτικών προσόδων· και το κάνει με τον μόνο τρόπο που ξέρει: τυχοδιωκτικά. Ο τυχοδιωκτισμός του αποκαλύφθηκε πέρα για πέρα όταν (όλο το ελληνικό σύστημα) προσπάθησε να παίξει το χαρτί της “γεωγραφικής θέσης” εναντίον της ε.ε. και της ευρωζώνης, για να παίρνει δανεικά κι αγύριστα, χωρίς όρους και περιορισμούς. Η κορύφωση αυτού του εθνικού τυχοδιωκτισμού ως τώρα ήταν, βέβαια, το πρώτο εξάμηνο του ’15.

Το άλλο σκέλος της ίδιας αναζήτησης είναι ο τυφλός, “εθνικά υπερήφανος” αντιτουρκισμός. Ο οποίος ούτε στα καλύτερα όνειρα (των ντόπιων αφεντικών και των λακέδων τους) δεν μπορεί να εκφραστεί όπως το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Ούτε κατά διάνοια, ούτε κατά προσέγγιση… Εκφράζεται όμως μέσα απ’ την συμμαχία μ’ αυτά τα δύο καθεστώτα, το ισραηλινό και το αιγυπτιακό, με απεριόριστο κυνισμό που, αργά ή γρήγορα, θα εκπυρσοκροτήσει. Γιατί και τα δύο προσπαθούν να επιβιώσουν με όρους “υψηλής διεθνούς γεωπολιτικής αξίας”, αλλά και τα δύο υφίστανται την γεωπολιτική υποτίμηση που οφείλεται στην μετατόπιση του κέντρου του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην ασία. Οι “προειδοποιήσεις” της πραγματικότητας προς τον ελληνικό τυχοδιωκτισμό έρχονται τακτικά· και το ελληνικό βαθύ κράτος αντιδρά με ψυχοπάθεια. Σαν “μέγας Αλέξανδρος” που δεν καταλαβαίνει ότι με τέτοιο σύνδρομο μεγαλείου κατέληξε σε άσυλο. Η τελευταία τέτοια προειδοποίηση ήταν χθεσινή: το Βερολίνο έθεσε ουσιαστικά “εκτός Σένγκεν” το ελλαδιστάν, κατ’ αρχήν για ένα εξάμηνο…

Έχουμε, λοιπόν, τρεις ξεπεσμένους (για διάφορους λόγους αλλά με κοινή την γεωπολιτική υποτίμηση), την Αθήνα, το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, που ρωτάνε τον αμερικανικό καθρέφτη: είμαστε οι ομορφότεροι;

Κι αυτός, χτενίζει την καροτί φράτζα του, και απαντάει: αν με πληρώνεται, ναι…

(Όσο για τον αγγλικό καθρέφτη; Χμμμμμ……)

(φωτογραφία: με προσοχή ο εξοχότατος ψόφιος κοριός ακούει τα λεγόμενα του τωρινού αντιπροέδρου και, ποιος ξέρει;, μπορεί αυριανού προέδρου των ηπα… που μοιάζει περισσότερο με πεζοναύτη παρά με επιχειρηματία real estate…)

Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Όπως τόσα άλλα έτσι κι αυτή η ιστορία θα περάσει εύκολα στη λήθη. Σίγουρα δεν πρόκειται να θορυβηθούν οι έλληνες φίλοι του ψόφιου κουναβιού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είτε οι φανεροί είτε οι κρυφοί (υπάρχουν πάντα οι εφεδρείες!).

Επειδή, όμως, το ζήτημα δεν είναι ηθικής τάξης (γιατί αν ήταν τέτοιο σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου!) αλλά πολιτικής / εξουσιαστικής: δεν υπάρχει βδομάδα, μερικές φορές και μέρα, που να μην φτάνουν τα χαμπέρια τι ακριβώς σημαίνει η συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο (και το Ριάντ· αλλά αυτοί είναι πελατάκια, αγοράζουν οβίδες…). Είναι ακριβώς εκείνο που θα σχολίαζε ο εξοχότατος ψόφιος κοριός γλύφοντας μέχρι να βγάλει καντήλες στη γλώσσα: μπορεί να είναι διαβολικά όλα αυτά, αλλά γίνονται για καλό σκοπό… «Ας βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε»…

Και ναι, πάλι, ξανάσταξε η ουρά του γαϊδάρου! Δεν περνάει όμως από κανενός το μυαλό ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα της πληρωμής των ελληνικών βαθυκρατικών επιλογών στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Από κανενός;